Η βιομηχανική πρόοδος
| Η βιομηχανική πρόοδος Συγγραφέας: |
| Ο επίλογος από το κείμενο του Π. Aργυριάδη με τίτλο «Η βιομηχανική πρόοδος», που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 12 (20 Δεκεμβρίου 1898) της αναρχικής εφημερίδας του Πύργου Nέον Φως. Το κείμενο είναι σύμφωνα με την αναδημοσίευση του Παναγιώτη Νούτσου στην ανθολογία, Η σοσιαλιστική σκέψη στην Ελλάδα από το 1875 ως το 1974, τόμ. Α΄, Αθήνα: Γνώση, σσ. 320-321. ISBN 960-235-396-1. Ο τίτλος του αποσπάσματος («Τα δεινά της “εργατικής τάξεως δεν ετελείωσαν ακόμη”») ανήκει στον Π. Νούτσο. Το κείμενο του Π. Aργυριάδη ήταν μετάφραση της εφημερίδας από τα γαλλικά και ολοκληρώθηκε σε επτά συνέχειες. |
Το παρόν κείμενο παρατίθεται αποσπασματικά ή του λείπουν τμήματα. Μπορείτε να βοηθήσετε τη Βικιθήκη εντoπίζοντας την πηγή του και συμπληρώνοντάς το. |
...Kαι αληθώς η κατάστασις είνε τόσον ανησυχητική, ώστε εκπληττόμεθα πως δεν λαμβάνουσι χώραν φοβεραί εκρήξεις εκ μέρους της βιομηχανικής ταύτης εφεδρείας, ης ο αριθμός καθ’ εκάστην ογκούται, και ης τα απονενοημένα κινήματα - αυτοκτονίαι καθ’ ομάδας ή άτομα - μας γίνονται γνωστά δια των ημερησίων εφημερίδων. Όπως συμπεράνωμεν, αθροίζομεν τα τελικά ταύτα αποτελέσματα και λέγομεν χωρίς να φοβούμεθα την παλιλλογίαν, ότι αφ’ ενός μεν η τελειοποίησις και η ανάπτυξις της μηχανουργίας, ήτις δημιουργεί την αστάθειαν εις την θέσιν των εργατών περιάγουσα αυτούς εις την απόγνωσιν της αργίας, αφ’ ετέρου δε η επέκτασις της παραγωγής εις τας νέας χώρας ένθα οι Eυρωπαίοι ζητούσιν ακόμη διεξόδους, θα συντελέσωσιν ίνα η μεταμόρφωσις της παραγωγής από εξυπηρετικής των συμφερόντων ενίων ατόμων εις εξυπηρετικήν των αναγκών της όλης κοινωνίας, θα θέση οριστικώς και ασφαλώς τέρμα εις την αβεβαίαν ταύτην κατάστασιν καθώς εις την οικονομικήν τερατωδείαν εξ ής όλος ο κόσμος πάσχει μάλλον ή ήττον μηδ’ αυτών των πλουσίων εξαιρουμένων ένεκεν της αβεβαιότητος περί της αύριον. Aναμφιβόλως, μέχρις ότου η μεταμόρφωσις αύτη και η εξέλιξις επιτελεσθώσιν έχομεν να διέλθωμεν φοβεράς κρίσεις. Tα δεινά της εργατικής τάξεως δεν ετελείωσαν ακόμη. Tουναντίον, η κατάστασίς της θα γείνη επί μάλλον και μάλλον φοβερά, και κατά του ωραίου υπαινιγμού του Aνδρέου Γίλλ εν τη εξόχω αυτού εικόνι θα την είδωμεν ως αληθή μάρτυρα φέρουσαν τον σταυρόν της επί του Γολγοθά της κεφαλαιοκρατίας. Aλλ’ η σοσιαλιστική λύσις ευρίσκεται εις το τέρμα του μαρτυρίου, ελευθερούσα την εργατικήν τάξιν των δεινών της, θ’ ανοίξει συγχρόνως και νέαν εποχήν, εποχήν ευτυχίας και ευδαιμονίας δι’ όλην την ανθρωπότητα, δια της ίσης εις πάντας διανομής του πλούτου».