Η άβαθη μνήμη Το είδος μας σώζει Με κλειστά χείλη Παίξε τον πόνο Τώρα η σελήνη Η γριά ημέρα Γέρνουν στα κρίνα Οφείλεις τώρα Ασήμι πλούσια Μια κόμη.
