Η Επάνοδος
Η Επάνοδος Συγγραφέας: |
Αυτό το κείμενο χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: Άτονο κείμενο Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τη σελίδα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα. |
ΓΙΑΝΝΗΣ
Καλως σε βρηκα Μαρω...
ΜΑΡΟΥΛΑ
Καλε τι βλεπω μπρος μου?
Συ εισαι ο Γιαννακης μου,ο αγαπητικος μου?
ΓΙΑΝΝΗΣ
Ναι,ολος κι ολος,Μαρω μου...
ΜΑΡΟΥΛΑ
Πα!πα!δεν το πιστευω.
Θαρρω πως βλεπω ονειρο...
ΓΙΑΝΝΗΣ
Καλε σου χωρατευω?
Και δεν κυττας πως στεκεται εμπρος σου κοτζαμ Γιαννης?
κι'αν εισαι απιστος Θωμας,Μαρουλα μου,δεν πιανεις
τη μυτη μου,τις τριχες,το χερι,το ποδαρι?
ΜΑΡΟΥΛΑ
Α!ναι,συ εισ' ο Γιαννης μου,το πρωτο παλληκαρι!
Και τωρα ας ανθισουνε λουλουδια και χορταρια,
κι ας κελαδησουνε γλυκα αηδονια και καναρια.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Οχι,δεν θελω ν ακουσθη αηδονι η καναρι,
ας κελαδησουν μοναχα της Πλακας οι γαιδαροι.
Τραγουδια,δαφναις,στεφανα και τιποτα δεν θελω...
να!παρε τη γιακετα μου,τη ζωνη,το καπελο,
παρε με ολον ,κοψε με και καμε με κομματια,
ξερριζωσε μου τα μαλλια και βγαλε μου τα ματια.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Τι σουρθε?...μη σ'εκτυπησε η ζεστη στο κεφαλι?
ΓΙΑΝΝΗΣ
Ελεγα ναρθω στρατηγος κι ηρθα φανταρος παλι.
Επηγα μες στο Δημαριο,Μαρουλα μου,μια μερα,
κι εσφαζα εδω εσφαζα εκει εσφαζα παραπερα...
ΜΑΡΟΥΛΑ
Χριστος μαζι σου...
ΓΙΑΝΝΗΣ
Μια στιγμη δεν επαυσα να σφαζω,
μα εμπροστα μου εξαφνα εναν Πασσα κυτταζω...
ΜΑΡΟΥΛΑ
Χριστε και Παναγια μου...
ΓΙΑΝΝΗΣ
Του πιανω το λαρυγγι,
αλλα κι αυτος με δυναμη απ'το λαιμο με σφιγγει.
Μου δινει μια,του δινω δυο,στη τριτη τον ξεκανω,
ξαπλονεται φαρδυς πλατυς και πεφτω απο πανω.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Α...πε..θα...να
ΓΙΑΝΗΣ
Ησυχασε, ψηλο μου κυπαρισσι,
και ταβλεπα στον υπνο μου απ'το πολυ μεθυσι.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Α! δοξα ναχη ο Θεος!...κι εγω καυμενε Γιαννη,
ολα τα ιδια εβλεπα...μια νυχτα μου εφανη
πως σουβγαλαν τα δοντια σου,αλλοτε ειδα παλι
πως μπηκες μες στο μαγερειο,αλλα χωρις κεφαλι.
Ποτε πως μια χανουμισα επηρες για γυναικα,
ποτε πως εγινες Χατζης κι επηγες εις την Μεκκα.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Καλλιτερα,μα το Θεο,Χατζης να εγινομουν,
παρ'οπως ηρθα,Μαρω μου εδω να ξαναρχομουν.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Μα δεν μου λες, πως σαφησαν και γυρισες σ'εμενα?
ΓΙΑΝΝΗΣ
Μην τα ρωτας,Μαρουλα μου,και ειναι μπερδεμενα.
Ετσι και ετσι πολεμος τους ειπα οτι θα γινη,
λοιπον αφηστε με να δω τη Μαρω εν ειρηνη
και αν αναγκη λαβετε καμμια φορα του Γιαννη,
φωναξτε του και αυτος στα τεσσερα σας φτανει.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Ω! τι χαρα μου!...σε θωρω απανω εως κατω,
τωρα σε βλεπω πιο παχυ, θρεμμενο και βαρβατο.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Τωοντι με ωφελησε αυτο το ταξειδακι,
και μοναχα τη μυτη μου εξεγδαρα λιγακι.
Μ'αληθεια δεν σ'ερωτησα,τωρα που ησουν μονη,
για πες μου δεν σου ριχτηκε κανενα μπαρμπατσονι?
ΜΑΡΟΥΛΑ
Εχθες προχθες μου ριχτηκε στο δρομο ο Μανωλης,
εκεινος ο αναλατος και φαφλατας, μα μολις
μ'εζυγωσε,του φωναξα μακρυακουφαηδονι,
και απο τετοιους το αυτι της Μαρως δεν ιδρονει
ΓΙΑΝΝΗΣ
Γεια σου,Μαρουλα μου χρυση,αθανατη κουζινα!
Τι να σου καμω!..σουπρεπε να γινης στρατηγινα.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Ε!δεν πειραζει,Γιαννη μου,κι ετσι απλος φανταρος,
θα εισαι παντα η καρδια και η ψυχη της Μαρως'
κι ακομη αν απομαχο σε καμουν του Μουσειου,
μεσα στα φυλλα της καρδιας θα σ'εχω δια βιου.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Κι εγω θα σ'εχω Μαρω μου...εξω καυμος και λυπη,
και αρματα και ξαρματα και τοσο καρδιοχτυπι.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Κατω λοιπον ο πολεμος και ζητω της ειρηνης!
Με το καλο,Γιαννακη μου και δεκανευς να γινης.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Απο στραταρχης ξεπεσα εις το δεκανιλικι!
ποτε μου δεν επροσμενα αυτο το ρεζιλικι,
και μετα τοσα βασανα φανταρος ν'απομεινω'
απο τη φουρκα μουρχεται Μπενι Ζουγ-Ζουγ να γινω.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Ησυχασε Γιαννακη μου,και ολα θα περασουν,
και οσοι σε ζηλευουνε μια μερα θε να σκασουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Φερε λοιπον οτι καλο φυλας μες στην κουζινα,
λιγο ψωμι,λιγο ψητο,γιατι σαν εχω πεινα
ζητω φουρτουναις και βρονταις και καιω σαν καμινι,
μα σαν φουσκωση η κοιλια μ'αρεσει η γαληνη.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Νομιζεις πως σ'εξεχασα?θα σουστελνα απ'ολα
φαγια,κουλουραις σπητικαις...
ΓΙΑΝΝΗΣ
Αχ!Μαρω μου,μαριολα!
Στασου να γινω δεκανευς κι αμεσως θα σε παρω.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Ολο με τετοια με γελας,διαολου κατεργαρο.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Να μη μ'αφησυν οι κοριοι και τα κουνουπια αιμα,
κι απ'τον κομητη να καω,αν σου το λεω ψεμμα.
Ευθυς που γινω δεκανευς γυναικα θα σε παρω,
και του στρατου τον Υπουργο θα σουχω για κουμπαρο.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Αχ!Γιαννη,με τα λογια σου τον ουρανο μ'ανοιγεις
μα δεν σ'αφινω πια κι εγω στο Δημαριο να φυγης,
Θα σ'εχω εις το πλαι μου,θα γινωμε ζευγαρι,
μερα και νυχτα θε να τρως μαζι μου κουκουναρι.
Θα ειμαι ο βασιλικος και συ η ματζουρανα...
ΓΙΑΝΝΗΣ
Θα εισαι το καμπαναριο και θαμαι η καμπανα.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Θα ειμαι η κληματαρια και θασαι το σταφυλι
ΓΙΑΝΝΗΣ
Θα εισαι υποβρυχιο και θαμαι η τορπιλλη.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Εγω θα ειμαι λυκαινα...
ΓΙΑΝΝΗΣ
Κι εγω θα ειμαι λυκος.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Θα ειμαι ο επιστρατος...
ΓΙΑΝΝΗΣ
Κι εγω ο Μαθαρικος.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Η Αφροδιτη θαμ'εγω...
ΓΙΑΝΝΗΣ
Κι' εγω θα ειμ' ο Αρης.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Εγω θα ειμαι ταλογο...
ΓΙΑΝΝΗΣ
Κι' εγω ο καβαλλαρης.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Αχ!Μπεη μου,Αληπασσα,και της κουζινας γλαρο,
Γιαννακη,Γιαννη,Γιανναρε,και ποτε θα σε παρω?
ΓΙΑΝΝΗΣ
Αχ!και να ημουν κοκκορας και ναταν κοταις ουλαις
η παραμαναις η γλυκειαις κι η ζηλεμμεναις δουλαις.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Φτυσε στον κορφο σου ευθυς...
ΓΙΑΝΝΗΣ
Εξεχασα ,Μαρουλα
Ω!ναι! μου φθανεις μονο συ,δε θελω αλλη δουλα...
Της απαρνειουμαι ολαις πια και Γιαννης οπως πρωτα
μαζι σου Μαρω θα περνω χαρα,ζωη και κοτα
και σαν γερασω μια φορα θα λεω εις τους αλλους
πως πηρα για παρασημα στο τακτικο τρεις καλους.
Αλλα..τι λεω!...οχι!ναι..ο πολεμος ας γινη...
απ'ακρη σ'ακρη χαλασμος ...ρουθουνι ας μη μεινη.
Δος μου τουφεκια και σπαθια και μπομπαις και κανονια,
μουλαρια,αλογα,τορπιλλ,τσαπραζια και μιλιονια...
ΜΑΡΟΥΛΑ
Καλε τι λες,Γιαννακη μου,που να σου ταβρω ολα?
εγω δεν εχω τιποτα,παρα μια κατσαρολα.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Δος μου σου λεω, ειδεμη κομματια θε να γινω.
ΜΑΡΟΥΛΑ
Τρελλαθηκες,Γιαννακη μου,και εισαι για τη Τηνο.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Δος μου σου λεω ειδεμη...χα!χα! σου χωρατευω...
Δεν σουλεγα πως σαν πεινω κατακλυσμους γυρευω?
ΜΑΡΟΥΛΑ
Αμμ'ελα το λοιπον να φας να παψης τη μουρμουρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ
Ζητω της Μαρως το φαγι κι η σπητικια κουλουρα
Ω! σε βλεπω και παλι κουζινα.
κατσαρολες,ταψια,τεντζερεδες
Ω! και παλι θα ζω στην Αθηνα
κι αντι Τουρκους θα τρωγω κεφτεδες.
Ανατελλει ειρηνης ημερα,
και ο Γιαννης εμπρος με καρδια
θα σηκωνη ψηλα για παντιερα
της Μαρουλας την ασπρη ποδια.
Αλλα οχι,παιδια...σηκωθητε,
με κουραγιο,με θαρρος κι ελπιδα,
και στο μελλον μια μερα θα δητε
δοξασμενη μεγαλη πατριδα.
Μην κοιμασθε βαρεια ξαπλωμενοι
σαν τεμπελης της Αρτας πασσας,
και η δοξα με δαφναις προσμενει
τη σημαια του εθνους και σας.