Ευτυχής άνθρωπος
| Ευτυχής άνθρωπος Συγγραφέας: |
| Ακρόπολις Φιλολογική, 7 Φεβρουαρίου 1888 |
Εἰς τὰς ὁδοὺς τῆς πρωτευούσης, ἐν πηδήμασι σχεδὸν, διέρχεται ἄνθρωπός τις νέος εἰσέτι.Ἡ ἔκφρασίς του εἶναι εὐθυμότατη καὶ θρασεῖα· οἱ ὀφθαλμοί του λάμπουν, τὰ χείλη του προσπαίζουν, ἐπικάθηται δὲ ἡ εὐχαρίστησις ἐπὶ τοῦ προσώπου του... Εἶναι πλήρης χαράς καὶ εὐτυχίας.
Διατὶ ὅλα ταῦτα; Μήπως ἐκληρονόμησε μεγάλην περιουσίαν; Τῷ προσέφεραν τίτλους; Μεταβαίνει ἆρα γε εἰς ἐρωτικήν τινα συνέντευξιν; Ἢ ἀπλῶς -ἐπρογευμάτισε καλὰ- καὶ ἤδη τὸ αἴσθημα τῆς ὑγείας, τὸ αἴσθημα τῆς δυνάμεώς του, κυκλοφορεῖ εἰς τὰς φλέβας του; Ἐκρέμασαν τοὐλάχιστον εἰς τὸν λαιμόν του τὸν ὡραῖον ὀκτάγωνον σταυρὸν τοῦ Πολωνοῦ, Βασιλέως Στενισλάου!
Ὄχι. Κατεσκεύασε μίαν συκοφαντίαν ἐναντιον γνωρίμου του τινὸς, τὴν διέδωσεν ἀμέσως, ἤκουσεν αὐτὴν τὴν ἰδίαν συκοφαντίαν, ἀπὸ τοῦ στόματος τρίτου γνωρίμου, καὶ τὴν ἐπεβεβαίωσεν ὁ ἴδιος. Καὶ τώρα, πόσον εἶνε ἐνθουσιασμένος, πῶς εἶναι εὐτυχὴς, τὴν στιγμὴν ταύτην ὁ ἀγαπητὸς, καὶ πολλὰ ὑποσχόμενος νεαρὸς αὐτὸς ἄνθρωπος! Εὗρε τὴν εὐτυχίαν του.