Εστία/Τόμος 26/Τεύχος 659/Αι ηλικίαι του ανθρώπου
| ←Ὑγιεινῆ, ὁ λαιμὸς καὶ οἱ λαιμοδαίται | Εστία, Τέυχος 659 Αἱ ἡλικίαι τοῦ ἀνθρώπου |
Οἱ ἑπαίται καὶ ἡ ἐργασία→ |
ΑΙ ΗΛΙΚΙΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
(Δημῶδες)
Τὸ ἑπόμενον δημῶδες κρητικὸν ποίημα, πλῆρες ἱλαρότητος, ἀπέστειλεν ἡμῖν πρὸς δημοσίευσιν ὁ ἐν Κυθήροις διαμένων κ. Ἐμμανουὴλ Μόρμορης.
Ὁ ἄνθρωπος ὅντες γεννᾶται
δυὸ καὶ τριῶ λογιῶ νταντᾶται.[1]
Εἰς τοὺς δέκα γραμματισμένος
καὶ ὠμορφοκαμωμένος.
Σ τοὺς εἴκοσι ντελῆ κανλῆς
καὶ καλὸς ξεφαντωτής.
Στοὺς τριάντα ἀνδρειωμένος
κ’ εἰς τὸν κόσμο ξακουσμένος.
Στοὺς σαράντ’ ἀνθεῖ καὶ δένει
τὰ παιδιά του ἀναστένει.
Στοὺς πενῆντα γιὰ βουλὴ
ἄν ἔχῃ κεφαλὴ καλή.
Στοὺς ἑξῆντα καμπουρώνει
καὶ μαγκοῦρες περμαζώνει.
Στοὺς ἑβδομῆντα δὲ ’φελᾳ
μόνο τὰ ψωμιὰ χαλᾷ.
Στοὺς ὀγδόντα οἱ ἐδικοί του
τοῦ βαρυόνται τὴ ζωή του.
Θέ’ μου, πάρε μας τονε,
ξεροβγάλε μάς τονε,
μὴ τοὺς σώσῃ ἑκατό·
Δὲν τὸν ταγιαντοῦμε πλειό.
- ↑ νταντᾶται = νταντεύεται, ἀνατρέφεται.