Εσπέρα (Άννινος)
| Εσπέρα Συγγραφέας: |
Εις τας υγράς αγκάλας της θαλάσσης
ο Φοίβος ίν' αναπαυθή εμβαίνει,
λαμπρός εις τας του ουρανού εκτάσεις
και τηλαυγής ο έσπερος προβαίνει.
Η νυξ επί της φύσεως απάσης
βραδυπορούσα ήδη καταβαίνει,
μετά γλυκυθυμίας πάσα πλάσις
κλίνει την κεφαλή βεβαρυμένη.
Οποία εις την φύσιν αρμονία!
Η δρόσος πίπτει, μελιχρά σελήνη,
εκ του βουνού προβαίνει και βραδεία.
Αρχίζει τας ακτίνας της να χύνη,
προς τί κι εσύ δεν χαίρεις, ω καρδία;
Ειπέ μοι, τί σου λείπει; -Η Γαλήνη.