Επιστολή του Γεωργίου Κουντουριώτη προς τον Μητροπολίτη Ιγνάτιο
| Επιστολή του Γεωργίου Κουντουριώτη προς τον Μητροπολίτη Ιγνάτιο Συγγραφέας: |
«Σεβασμιότατε (Μητροπολίτη Ιγνάτιε).
Τέλος πάντων, δια της θείας βοηθείας και της εθνικής δραστηριότητας κατορθώθη το μέγα έργον, ή παντελής παύσις των ταραξιών, και η Διοίκησις άρχισε να τρέχη ανεμποδιστως τον δρόμον της. Παρόμοιαν αγγελίαν έμελλα να σας κοινολογήσω πρώτος εγώ, αλλ’ αι πολυειδείς ασχολίαι μου και η καταπολεμήσασά μας εφέτος κινδυνώδης αρρωστία μ’ εμπόδισαν από την εκπλήρωσιν της επιθυμίας μου και αντί να γράψω, πρέπει να απαντήσω εις το από ιβ΄/κδ΄ Δεκεμβρίου γράμμα σας, το οποίον ανέγνωσα μετά προσοχής και ευχαριστήσεως, και εις το οποίον ιδού απαντώ τακτικώς.
Και οι θαλάσσιοι Έλληνες και οι της Στερεάς Ελλάδος έκαμαν εφέτος το χρέος των. Διότι οι μεν πρώτοι εθριάμβευσαν δια θαλάσσης και οι δεύτεροι εματαίωσαν κατά πάντα το δια ξηράς σχέδιον του εχθρού, ο οποίος εφέτος δεν αξιώθη μήτε από μακράν να ιδή τον Κορινθιακόν κόλπον. Η Διοίκησις, κατά την παρατήρησιν της Πανιερότητός σου, αισθάνθη πόσον ουσιώδες είναι η εκφύλισις των εχθρών από την καρδίαν της Ελλάδος. Ιδιωφελείς όμως και μικρόνοιες άνθρωποι παρέλυσαν τα σωτήρια σχέδια της Διοικήσεως, την οποίαν ανάγκασαν να προσκαλέση εις Πελοπόννησον τους εν Άμπλιανη και Μαραθώνι νικητάς, και αντί να δαπανηθή ο πολύτιμος χρόνος των Ελλήνων και τα χρήματά των εις την εκπολιόρκησιν της Ευρίπου και των Πατρών, εξωδεύθησαν κατά της πολικεφάλου ύδρας της ανταρσίας. Αλλ’ως και ανωτέρω είπον, οι αγώνες της Διοικήσεως εσταφανώθησαν με λαμπρά αποτελέσματα, διότι κατεκρημνίσθησαν οι αντάρται, των οποίων το περισσότερον μέρος φυλάσσεται εις Ύδραν, δια να υπαχθή εις δίκην, οι δε φυγόντες εξ αυτών δεν εμπορούν πλέον να ταράττουν την Πελοπόννησον.
Τα ανωτέρω περιστατικά ανέβαλον μεν την κατά των Πατρών εμβριθή εκστρατείαν, αλλά δεν την εμπόδισαν, και μετ’ ολίγον εκστρατεύω μόνος μου, διότι ούτως ηθέλησεν η Διοίκησις , και ελπίζω, με την ευχήν σου και με την ανδρείαν των Ελλήνων μας, να στεφανωθή και τούτο μας το επιχείρημα με ευτυχές αποτέλεσμα, μ’ όλον ότι εφέτος ο εχθρός φαίνεται δραστηριότερος από πέρυσι, διότι προ εβδομάδος εφάνη εις το Μοθωκόρωνα ο στόλος της Αιγύπτου και εξεβαρκάρισε στράτευμα. Αλλά και ο στόλος μας εξέπλευσε, και η Πελοπόννησος γέμει από στρατιώτας, οι οποίοι επιθυμούν να γνωρίσουν και αυτοί τους υπερήφανους Αιγυπτίους, οι οποίοι επιστηρίζονται και εις όσα εφέτως ετομάζονται εις την Αλβανίαν και Ήπειρον. Αλλά περί τούτων ελπίζω να σοι αποκριθώ καλύτερον και πραγματικώτερον από το στρατόπεδον των Πατρών.
Ανέγνωσα με ευχαρίστησιν όσα γράφεις προς τον ανάξιον Οδυσσέα. Το ίδιον έκαμα και εγώ προς τον δεφθαρμένον τούτον ομογενή. Αλλά και λόγοι και γράμματα και πράγματα δεν ωφέλησαν, μήτε ημπορούν να ωφελήσουν εις άνδρα τόσον σκληροτράχηλον. Είναι ψεύδος, ότι τον ετυφέκισαν, και συκοφαντία αναίσχυντος, ότι εκηρύχθη βραβείον δια να δολοφονηθή. Αλλά το αθώον αίμα των μακαρίτων Νούτσου και Παλάσκα και τόσων άλλων κοινωφελών πατριωτών τον καταδιώκει, και ίσως ογλήγορα θα ακούσωμεν, ότι επήγε το κεφάλι του εις Κωνσταντινούπολιν, με
την οποίαν ετόλμησεν ο ανόητος να συναποκρίνεται.
Υπόληψιν καμμίαν εις την Ελλάδα δεν έχει και κατώρθωσεν, ως ο διδάσκαλός του Αλή πασάς, να μισήται και από τους οικείους του. Κανείς φρόνιμος ομογενής δεν καταδέχεται πλέον να έχη σχέσεις με αυτόν, και ατήντησε να οδηγήται από τυχοδιώκτην τινά Άγγλον, ονόματι Τρελώνην. Η Διοίκησις εδέχθη ως υπογραμμόν το φέρσιμον φιλοστόργου πατρός, αλλ’ εξαντλήθη η υπομονή της, και η ασφάλεια των Ελλήνων απαιτεί σφοδρότερα μέτρα. Αρκούν νομίζω τα ανωτέρω περί του αναξίου τούτου ομογενούς, και η Πανιερότης σου δεν θα μας κάμης το άδικον να δώσης περισσοτέραν πίστιν εις τους έξω των πραγμάτων ανθρώπους, οι οποίοι κρίνουν από ατελή δεδομένα.
Μανθάνομεν και αλλαχόθεν τας ελπίδας των φιλοτούρκων και τα σχέδιά των, και προ πολλού επληροφορήθη η Διοίκησις, ότι η Αγγλία μόνη είναι ικανή και να μας σώση και να μας αφανίση· όθεν έλαβε τα πρέποντα μέτρα, δια να μη δυσαρεστηθή η μεγαλοδύναμός της Διοίκησις. Ευρέθημεν και άλλοτε εις μεγαλυτέρους κινδύνους και με ολιγότερα μέσα, και όμως χάρις εις τον Θεόν εθριαμβεύσαμεν. Ελπίζομεν άρα να θριαμβεύσωμεν και εφέτος και να κατασχυνθούν και οι εχθροί μας και έπειτα μας εμποδίζουν από το να διαυθεντευθώμεν κατά της υπέρ Τούρκων συμμαχίας των. Μ’ όλην όμως την κρίσιμον τούτην θέσιν μας, εθριαμβεύσαμεν πέρυσι και ελπίζομεν εφέτος να κατορθωθή το ίδιον.
Και οι συνδιοικηταί μου και ο αδελφός μου σ’ ευχαριστούν και δια τας ευχάς και δια τας συμβουλάς σου, τας οποίας μη μας στερής και εις το εξής, διότι εγώ είμαι
Γεώργιος Κουντουριώτης
23 Φεβρουαρίου 1825 εν Ναυπλίω».