Ἐνῶ κοιμοῦνται οἱ ἄνεμοι ἀπὸ τὴ θάλασσα ἀπ' τὰ βουνὰ τὸ βράδυ ἀχνογέρνει πρὸς τὸ πρόσωπό σου ἀγαπημένη κ' εἶναι τὸ φῶς ἐλάχιστο νὰ μᾶς πικραίνει.