Ελεγεία και Σάτιρες/Ιδανικοί αυτόχειρες
| ←Ἐμβατήριο πένθιμο καὶ κατακόρυφο | Ελεγεία και Σάτιρες Συγγραφέας: Ἰδανικοὶ αὐτόχειρες |
Δικαίωσις→ |
ΙΔΑΝΙΚΟΙ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ
Γυρίζουν τὸ κλειδὶ στὴν πόρτα, παίρνουν
τὰ παλιὰ, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ἥσυχα, κ’ ἔπειτα σέρνουν
γιὰ τελευταία φορὰ τὰ βήματά τους.
Ἤταν ἡ ζωή τους, λένε, τραγωδία.
Θεέ μου, τὸ φριχτὸ γέλιο τῶν ἀνθρώπων,
τὰ δάκρυα, ὁ ἱδρώς, ἡ νοσταλγία
τῶν οὐρανῶν, ἡ ἐρημία τῶν τόπων.
Στέκονται στὸ παράθυρο, κοιτᾶνε
τὰ δέντρα, τὰ παιδιά, πέρα τὴ φύση,
τοὺς μαρμαράδες ποὺ σφυροκοπᾶνε,
τὸν ἥλιο ποὺ γιὰ πάντα θέλει δύσει.
Ὅλα τελείωσαν. Τὸ σημείωμα νάτο,
σύντομο, ἁπλό, βαθύ, καθὼς ταιριάζει,
ἀδιαφορία, συγχώρηση γεμᾶτο
γιὰ κεῖνον ποὺ θὰ κλαίη καὶ θὰ διαβάζη.
Βλέπουν τὸν καθρέφτη, βλέπουν τὴν ὥρα,
ρωτοῦν ἂν εἶναι τρέλα τάχα ἢ λάθος,
«ὅλα τελείωσαν, ψιθυρίζουν, τώρα»,
πὼς θ’ ἀναβάλουν βέβαιοι κατὰ βάθος.