Εις το φεγγάρι
| Εἰς τὸ φεγγάρι Συγγραφέας: |
| Τὰ Ἅπαντα (1873) |
ΧΑΡΑ τῆς πρώτης μου ζωῆς, Φεγγάρι άγαπημένο,
Σὺ δὲν πονεῖς, ἐγὼ πονῶ·
Γιατί ψηλὰ στὸν οὐρανὸ
Κρεμιέσαι λυπημένο;
Ἐσὺ ποῦ χρύσονες τὴ γῆ καὶ ἐμάγευες τὸ κῦμα,
Γιατί μοῦ ῥίχνεις φῶς πικρὸ,
Σὰ νὰ φωτᾷς ἕνα νεκρὸ
Ποῦ κοίτεται στὸ μνῆμα ;
Φεγγάρι! στὸ βασίλειό σου μὴ κατοικοῦν ἀγγέλοι
Καὶ ὁ ἄγγελός μου κατοικεῖ;
Μὴ, φίλημα πικρὸ ἀπὸ κεῖ,
Τὴν λάμψι σου μοῦ στέλλει;
Τὸ φῶς σου ἂν ᾖναι φίλημα, μυστήριο χυμένο
Ἀπὸ τοῦ γυιοῦ μου τὴν ψυχὴ,
Ὤχ, ἄκουσέ μου μιὰν εὐχὴ,
Φεγγάρι ἀγαπημένο!
Ὤχ, λάβε αὐτὸν τὸν στεναγμὸ καὶ πέ του, δὲν φοβᾶται
Ἄλλην ὁ νοῦς μου συμφορὰ—
Κάθε μου πὀθος καὶ χαρὰ
Στὸ χῶμά του κοιμᾶται.
Αὐτὰ, Φεγγάρι, σοῦ ζητῶ καὶ πέ του, ἂν σ’ ἐρωτήσῃ
Πότε θὰ παύσουν οἱ καϋμοί,
Ὅταν μιὰ ἀχτίδα σου χλωμὴ
Τὴν πλάκα μου φωτίσῃ.