Εις την πρωτομαγιά
| Εἱς τὴν πρωτομαγιά Συγγραφέας: |
| Τα έργα του Λορέντσου Μαβίλη (1922) |
ᾙ στερναῖς σου ἐβασίλευσαν ἀχτίδες,
Ἐπέρασες καὶ σύ, πρωτομαγιά.
Ὅμοια περνοῦν καὶ μᾶς ἀφίνουν γειὰ
Λουλουδισταῖς χρυσόφτεραις ἐλπίδες.
Ὅμοια περνοῦν τὰ ζηλεμένα νειάτα
Καὶ σβύνονται ᾑ χαραῖς καὶ τὰ φιλιά,
Ἀσπρίζουν μαῦρα καὶ ξανθὰ μαλλιὰ
Καὶ μαραγκιάζουν μάγουλα δροσάτα.
Ἀλλὰ κ’ ᾑ πίκραις φεύγουν χορτασμέναις,
Ἀφ’ οὗ μὲ νύχι ἐσπάραξαν σκληρὸ
Τὸν κόρφο μας καὶ θρῆνο φοβερὸ
’Σ τὰ σπλάχνα μας ἐκάμαν ἀγριεμέναις.
Καὶ τότε ἡ Ἀδιαφορία σαβανόνει
Τὴν δόλια μας καρδιὰ καὶ τὴν κρατεῖ
Εἰς κάθε πίκρα καὶ χαρὰ κλειστή,
Ὣς ποῦ ὁ θάνατος τέλεια τὴν παγόνει.
Καλὴ Πρωτομαγιά, θὲ νὰ γυρίσῃς
Γιὰ νὰ στρώσῃς μὲ λούλουδα τὴν γῆ,
Ὅταν θὰ φέξ’ ἡ ρόδινή σου αὐγή,
Χαρὰ μὲς τὴν καρδιά μου ν’ ἀντικρύσῃς.
ΚΕΡΚΥΡΑ, 84