Εις Σούλι
Συγγραφέας:
Από τη συλλογή Λυρικά



α´.
Φυσάει σφοδρὸς ὁ ἀέρας,
καὶ τὸ δάσος κυμαίνεται
τῆς Σελλαιίδος· φθάνουσι
μακρὰν ἐδῶ, ὅπου κάθομαι,
μουσικὰ μέτρα.    5

β´.
Ἀφροντίστων ποιμένων
στίχοι δὲν εἶναι, ἢ γάμου,
ἢ πανηγυριζόντων
νέων γυναικῶν καὶ ἀνθρώπων,
μήτε ἱερέων.    10

γ´.
Ἄλλη λαμπρὰ πανήγυρις
τὴν σήμερον ἑορτάζεται
εἰς τὴν Ἑλλάδα· ὁ ἄγγελος
χορεύει τοῦ πολέμου·
δάφνας μοιράζει.    15

δ´.
Βράχοι ὑψηλοί, διαβόητοι,
βουνὰ τοῦ τετραχώρου,
ἀπὸ σᾶς καταβαίνουσι
πολλοὶ καὶ δυνατοὶ
ἀδάμαστοι ἄνδρες.    20

ε´.
Κάθε χέρι, κλαδὶ·
κάθε κεφάλι φέρνει
στέφανον· ἀπὸ βράχον
πηδάουν εἰς βράχον ψάλλοντες
πολέμιον ᾆσμα.    25

ς´.
«Μακρὰν καὶ σκοτεινὴν
»ζωὴν τὰ παλληκάρια
»μισοῦν· ὄνομα ἀθάνατον
»θέλουν καὶ τάφον ἔντιμον
»ἀντὶς διὰ στρῶμα.»    30

ζ´.
Οὕτως ἐβόουν· συμφώνως
τ᾿ ἅρματά τους ἐβρόνταον
καὶ τ᾿ ἄντρα.... - Ὦ δὲν ἀκούω
πλέον παρὰ τὸν ἄνεμον
καὶ τοὺς χειμάρρους.    35

η´.
Ἐσὺ ὁποὺ τρέχεις, πρόσμενε
ὦ στρατιῶτα· εἰπέ μου,
καὶ ἂς μὴ σὲ κυνηγήσῃ
βόλι τοῦ ἐχθροῦ, ποῦ ὑπῆγαν
οἱ σύντροφοί σου;    40

θ´.
«Λείπει ὁ καιρός. Ἂν ἔχῃς
»ἐλαφρὰ τὰ ποδάρια,
»καὶ στῆθος, ἀκολούθα με·
»τρέξε καὶ σὺ μ᾿ ἐμένα·
»μᾶς φεύγει ἡ ὥρα.    45

ι´.
Γνωρίζω τὴν φωνήν σου.
Ὁδήγει. - Οἱ βράχοι φεύγουσι
τώρα ὑπὸ τὰ πατήματα
συχνά, φεύγουν ὀπίσω
σπήλαια καὶ δένδρα.    50

ια´.
Τῶν ποταμῶν πλατέα
νερά, βαθέα λαγγάδια,
ἔρημα μονοπάτια,
δάση, βουνά, χωράφια,
φεύγουν ὀπίσω.    55

ιβ´.
Ἰδοὺ τὸ Καρπενήσι·
αὐτοῦ ἀπὸ τὰ ψηλώματα,
ὅπου ἀναμένω, βλέπω
κρυπτὸν στεφανομένων
σύνταγμα ἡρῴων.    60

ιγ´.
Καὶ ἀντίκρυ τὰ ἀναθρέμματα
τοῦ Ὀσμᾶν μὲ᾿ δίχως τάξιν,
πλὴν χιλιάδας, χιλιάδας
βλέπω συγκεχυμένων
πεζῶν καὶ ἱππέων.    65

ιδ´.
Ὡς εἰς χώραν ἑορτάζουσαν
συντρέχει μὲν ὁ κόσμος
πολύς, κλαγγὰς δὲ ὀργάνων,
φωνὰς δὲ ἀνδρῶν χαιρόντων
ἀκούεις καὶ κρότον.    70

ιε´.
Οὕτω καὶ εἰς τὸ στρατόπεδον
τῶν βαρβάρων ἀκούεις
κραυγάς, τύμπανα, κτύπους·
ὅμως ἀτρέμα ὁ θάνατος
στέκων τοὺς βλέπει.    75

ις´.
Ὡς τόσον τῆς ἡμέρας
τὸ φῶς ἐγίνη κ᾿ ἄφαντον·
τοὺς οὐρανοὺς σκεπάζει
τὸ φοβερόν σου κάλυμμα
ἱερὰ νύκτα.    80

ιζ´.
Μητέρα φρονημάτων
ὑψηλῶν, συνεργὲ
ψυχῶν τολμηροτάτων,
νύκτα οὐρανία καὶ σύγχρονε
δικαιοσύνης.    85

ιη´.
Συχνὰ ἀπὸ σὲ παιδεύονται
λαοὶ ἄφρονες, ἄσωτοι·
συχνὰ καὶ τῶν τυράννων
ἀλλάζεις τὴν χρυσῆν
ζώνην εἰς στάκτην.    90

ιθ´.
Τώρα ἐδῶ τὸ πυκνότερον
σκότος σου χῦσαι. Ἄνθρωπος
ἄνθρωπον ἂς μὴ βλέπῃ,
ἂς μὴ ῾ξανοίγῃ μάτι
χεῖρα ὠπλισμένην.    95

κ´.
Τὸ πνεῦμα ταραγμένον
τῶν ἐχθρῶν της πατρίδος μου
ἂς πλάσση φοβεροὺς
γίγαντας, καὶ ἂς φαντάζεται
παντοῦ μαχαίρας.    100

κα´.
Ἀκούω, ἀκούω τὸν θόρυβον
ὡς ἀρχομένης μάχης·
κουφοβροντάει τοιούτως,
ὅτε ἐπάνω εἰς τοὺς βράχους
ρίχνεται ἡ θάλασσα.    105

κβ´.
Δάσος βοάει τοιούτως,
ὁπότε ἀπὸ τὰ σύγνεφα
σκληρῶς τὸ δέρνει ὁ ἄνεμος·
ξηρὰ τὰ φύλλα φεύγουσιν
εἰς τὸν ἀέρα.    110

κγ´.
Νά, τῶν σπαθιῶν ὁ κρότος
προδήλως τώρα ἀκούεται·
νά, πέφτουν ὡς οὐράνιαι
βρονταί, πολλά, ἀπροσδόκητα
βόλια θανάτου.    115

κδ´.
Νά, πανταχοῦ σηκόνονται
ὁμοὺ καὶ τῶν νικώντων,
καὶ τῶν νενικημένων
ἡ φωναί, τρομερὴ
φρικτὴ ἁρμονία.    120

κε´.
Ὦ ἄγγελοι, ὁποὺ ἐτάχθητε
φύλακες τῶν δικαίων,
τῆς Σελλαιίδος σώσατε
τὰ τέκνα καὶ τὸν Μπότσαρην
διὰ τὴν Ἑλλάδα.    125

κς´.
Ἔπαυσ᾿ ἡ μάχη ὁλότελα,
ἀναχωρεῖ καὶ ἡ νύκτα·
ἰδοὺ ποὺ τ᾿ ἄστρα ἀχνύζουσι,
καὶ οἱ καθαροὶ λευκαίνονται
αἰθέριοι κάμποι.    130

κζ´.
Πυκναί, πυκναὶ ὡς ὁμίχλη,
περνάουν ἀπ᾿ ἔμπροσθέν μου
τῶν ψυχῶν ἡ χιλιάδες·
τὰ χέρια των ἀκόμα
στάζουσιν αἷμα. {{r|135

κη´.
Ἄνομοι, τὸν σταυρὸν
ἐχθρὸν ἐπῆραν· καὶ ἄγγελος
τοὺς ὁδηγεῖ· εἰς τὸ πρόσωπόν
του λάμπει ἡ καταδίκη,
ρομφαῖα ῾ς τὸ χέρι.    140

κθ´.
Ἰδοὺ ἀνὰ δεκάδας,
πετάουν καὶ τῶν Ἑλλήνων
τὰ πνεύματα ἐλαφρά·
ἀστράπτουν ὡς ἡ ἀκτῖνες
τοῦ πρώτου ἡλίου.    145

λ´.
Φέρνει σταυρὸν καὶ βάϊα
ὁ πτερωμένος ἄγγελος
ποὺ τοὺς ἠγεμονεύει·
ψάλλοντες ἀναβαίνουσιν
ὑπὲρ τὰ νέφη.    150

λα´.
Ψυχαὶ μαρτύρων χαίρετε·
τὴν ἀρετήν σας ἄμποτε
῾νὰ μιμηθῶ εἰς τὸν κόσμον,
καὶ ῾νὰ φέρω τὴν λύραν μου
μέ᾿ σᾶς ῾νὰ ψάλλω.    155