Σύνταγμα της Αργεντινής

Σύνταγμα της Αργεντινής (1853)
Συνταγματικό Γενικό Κογκρέσο
μεταφράστηκε από συντάκτες της Βικιθήκης
Υιοθετήθηκε την 1η Μαΐου 1853. Αναθεωρήθηκε αρκετές φορές ξεκινώντας από το 1860 έως την τελευταία φορά το 1994. Το αναθεωρημένο Σύνταγμα τέθηκε σε ισχύ στις 24 Αυγούστου 1994


Πίνακας περιεχομένων 
Άρθρα:
Προοίμιο
Τμήμα 1
Κεφάλαιο I. Διακηρύξεις, δικαιώματα και εγγυήσεις
Κεφάλαιο II. Νέα δικαιώματα και εγγυήσεις
Τμήμα 2. Αρχές του Έθνους
Μέρος I. Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση
Ενότητα I. Η Νομοθετική Εξουσία
Ενότητα II. Εκτελεστική Εξουσία
Ενότητα III. Η Δικαστική Εξουσία
Ενότητα IV. Η έδρα του Εισαγγελέα
Μέρος II. Επαρχιακές Κυβερνήσεις
Μεταβατικές διατάξεις

Προοίμιο Επεξεργασία

Εμείς, οι εκπρόσωποι του λαού του Έθνους της Αργεντινής, συγκεντρωθήκαμε στο Γενικό Συνταγματικό Συνέδριο με τη βούληση και την εκλογή των επαρχιών που το συνθέτουν, για την εκπλήρωση προϋπάρχοντων συμφώνων, με σκοπό τη σύσταση της εθνικής ένωσης, τη διασφάλιση της δικαιοσύνης, τη διατήρηση της εγχώριας ειρήνης, την προάσπιση της κοινής άμυνας, την προαγωγή της γενικής ευημερίας και την εξασφάλιση των ευλογιών της ελευθερίας στους εαυτούς μας, στις επόμενες γενιές μας και σε όλους τους ανθρώπους στον κόσμο που επιθυμούν να εγκατασταθούν στην Αργεντινή: επικαλούμενοι την προστασία του Θεού, πηγή όλων των λόγων και της δικαιοσύνης, καθορίζουμε, διατάζουμε και καθιερώνουμε αυτό το Σύνταγμα για το Έθνος της Αργεντινής.

Τμήμα 1 Επεξεργασία

Κεφάλαιο I. Διακηρύξεις, δικαιώματα και εγγυήσεις Επεξεργασία

Άρθρο 1 Το Έθνος της Αργεντινής υιοθετεί την ομοσπονδιακή, δημοκρατική, αντιπροσωπευτική μορφή για την κυβέρνησή του, όπως καθορίζεται από το παρόν Σύνταγμα.

Άρθρο 2 Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση υποστηρίζει τη Ρωμαιοκαθολική Αποστολική Πίστη.

Άρθρο 3 Οι αρχές που διέπουν την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση βρίσκονται στην πόλη η οποία πρόκειται να κηρυχθεί η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας με ειδικό νόμο του Κογκρέσου μετά από προηγούμενη εκχώρηση από ένα ή περισσότερα επαρχιακά νομοθετικά όργανα της επικράτειας που πρόκειται να γίνουν μέρη της ομοσπονδίας.

Άρθρο 4 Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση προβλέπει τις δαπάνες του Έθνους με κεφάλαια του Εθνικού Δημοσίου που αποτελούνται από τα έσοδα από εισαγωγικούς και εξαγωγικούς δασμούς, τα έσοδα από την πώληση ή εκμίσθωση εθνικών εκτάσεων, τα έσοδα του Ταχυδρομείου, από οποιονδήποτε άλλο φόρο που το Γενικό Συνέδριο ισομερώς και αναλογικά επιβάλλει στον πληθυσμό και σε όποια δάνεια και πιστωτικές πράξεις που ορίζονται από το ίδιο Συνέδριο για εθνικές ανάγκες ή για επιχειρήσεις εθνικής χρησιμότητας.

Άρθρο 5 Κάθε Επαρχία θα υιοθετήσει για δική της χρήση ένα σύνταγμα σύμφωνα με το δημοκρατικό, αντιπροσωπευτικό σύστημα, σύμφωνα με τις αρχές, τις δηλώσεις και τις εγγυήσεις του Εθνικού Συντάγματος, εξασφαλίζοντας τη διοίκηση της δικαιοσύνης, της δημοτικής αυτοδιοίκησης και της στοιχειώδους εκπαίδευσης. Υπό αυτές τις συνθήκες, η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση εγγυάται σε κάθε Επαρχία την απόλαυση και την άσκηση των θεσμών της.

Άρθρο 6 Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση μπορεί να παρέμβει στην επικράτεια μιας Επαρχίας προκειμένου να εγγυηθεί τη δημοκρατική μορφή διακυβέρνησης ή να αποκρούσει ξένες εισβολές και, κατόπιν αιτήματος των διορισμένων αρχών της Επαρχίας, να τις στηρίξει ή να τις αποκαταστήσει, εάν αυτές έχουν καθαιρεθεί από ανταρσία ή εισβολή από άλλη Επαρχία.

Άρθρο 7 Οι δημόσιες αποφάσεις και οι δικαστικές διαδικασίες μιας Επαρχίας απολαμβάνουν της πλήρους πίστης στις άλλες Επαρχίες, και το Κογκρέσο μπορεί, με γενικούς νόμους, να καθορίσει ποια θα είναι η αποδεικτική μορφή αυτών των αποφάσεων και διαδικασιών και οι νομικές συνέπειες που θα επιφέρουν.

Άρθρο 8 Οι πολίτες κάθε Επαρχίας απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα, τα προνόμια και τις ασυλίες που προέρχονται από το καθεστώς του πολίτη στις άλλες Επαρχίες. Η έκδοση εγκληματιών αποτελεί αμοιβαία υποχρέωση μεταξύ όλων των Επαρχιών.

Άρθρο 9 Σε ολόκληρη την επικράτεια του Έθνους δεν θα υπάρχουν άλλα τελωνεία πέρα από τα Εθνικά, τα οποία θα επιβάλλουν τους δασμούς που ορίζονται από το Κογκρέσο.

Άρθρο 10 Η διακίνηση αγαθών εθνικής παραγωγής ή κατασκευής είναι απαλλαγμένη από δασμούς στο εσωτερικό της Δημοκρατίας, όπως επίσης και των αγαθών και εμπορευμάτων όλων των ειδών όταν διακινηθούν μέσω των εθνικών τελωνείων.

Άρθρο 11 Τα είδη εθνικής ή ξένης παραγωγής ή παρασκευής, καθώς και τα ζώα κάθε είδους, τα οποία μπορούν να διέλθουν από το έδαφος μιας Επαρχίας στην άλλη, απαλλάσσονται από τους λεγόμενους διαμετακομιστικούς δασμούς, όπως και τα οχήματα, τα πλοία ή τα ζώα στα οποία μεταφέρονται και κανένας άλλος δασμός, ανεξαρτήτως της ονομασίας του, δεν θα επιβληθεί στο μέλλον σε τέτοιου είδους μετακίνηση μέσω εδάφους.

Άρθρο 12 Τα πλοία που μετακινούνται από μία Επαρχία προς άλλη δεν υποχρεούνται να υποβάλλονται σε δασμούς εισόδου, αγκυροβολίου ή άλλου είδους λόγω της διαμετακόμισης τους. Οι νόμοι ή οι κανονισμοί εμπορίας δεν επιτρέπουν σε καμία περίπτωση τη χορήγηση προνομίων σε ένα λιμένα έναντι άλλου.

Άρθρο 13 Νέες Επαρχίες μπορούν να γίνουν δεκτές στο Έθνος, αλλά μια Επαρχία δεν μπορεί να ιδρυθεί εντός της επικράτειας μίας ή περισσοτέρων, ούτε να συγχωνευθεί με μία άλλη, χωρίς τη συγκατάθεση των νομοθετικών σωμάτων των εν λόγω Επαρχιών και του Κογκρέσου.

Άρθρο 14 Όλοι οι κάτοικοι του Έθνους απολαμβάνουν τα ακόλουθα δικαιώματα, σύμφωνα με τους νόμους που ρυθμίζουν την άσκησή τους, δηλαδή: την εργασία και την άσκηση σε οποιονδήποτε νόμιμο τομέα, την ναυσιπλοΐα και την εμπορία, τις αιτήσεις προς τις αρχές, την είσοδο, την παραμονή, τη διέλευση και την έξοδο από το έδαφος της Αργεντινής, τη δημοσίευση των ιδεών τους μέσω του Τύπου χωρίς προηγούμενη λογοκρισία, τη χρήση και τη διάθεση της περιουσίας τους, το συνεταιρίζεσθαι για χρήσιμους σκοπούς, την ελεύθερη άσκηση της θρησκείας τους, τη διδασκαλίας και τη μάθησης.

Άρθρο 14α Το εργατικό δυναμικό με τις ποικίλες μορφές του απολαμβάνει την προστασία του νόμου, η οποία εξασφαλίζει στους εργαζομένους: αξιοπρεπείς και δίκαιες συνθήκες εργασίας, οριοθετημένο ωράριο εργασίας, αμειβόμενες ημέρες άδειας και διακοπές, δίκαιη αμοιβή, ρυθμιζόμενο κατώτατο μισθό διαβίωσης, ίση αμοιβή για ίση εργασία, μερίδιο στα κέρδη των επιχειρήσεων, με έλεγχο της παραγωγής και της συνεργασίας στη διαχείριση, προστασία από την αυθαίρετη απόλυση, μονιμότητα στους δημοσίους υπαλλήλους, ελεύθερη και δημοκρατική οργάνωση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, αναγνωρισμένη απλώς με εγγραφή σε ειδικό μητρώο.

Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις εγγυώνται: [το δικαίωμα] να συνάπτουν συμφωνίες συλλογικών διαπραγματεύσεων, [το δικαίωμα] να καταφεύγουν σε συμβιβασμό και διαιτησία, το δικαίωμα στην απεργία. Οι εκπρόσωποι των Ενώσεων απολαμβάνουν τις αναγκαίες εγγυήσεις για την εκπλήρωση των συνδικαλιστικών καθηκόντων τους και εκείνων που αφορούν τη μονιμότητα στην εργασία τους.

Το κράτος χορηγεί τα οφέλη της κοινωνικής ασφάλισης, τα οποία πρέπει να είναι πλήρη και αναπόφευκτα. Ειδικότερα, ο νόμος θεσπίζει: την υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση, η οποία τελεί υπό την ευθύνη των εθνικών ή επαρχιακών οντοτήτων που έχουν χρηματοοικονομική και οικονομική αυτονομία, η οποία διαχειρίζεται τα ενδιαφερόμενα μέρη με κρατική συμμετοχή, αλλά χωρίς την ύπαρξη αλληλεπικαλυπτόμενων εισφορών, προσαρμοσμένες αμοιβές αποχώρησης και συντάξεις, πλήρη προστασία της οικογένειας, προστασία της ευημερίας της οικογένειας, οικονομική αποζημίωση για τις οικογένειες και πρόσβαση σε αξιοπρεπή στέγαση.

Άρθρο 15 Στο Έθνος της Αργεντινής δεν υπάρχουν δούλοι. Οι λίγοι που υπάρχουν σήμερα είναι απαλλαγμένοι από τη δημοσίευση αυτού του Συντάγματος, και ένας ειδικός νόμος ρυθμίζει την αποζημίωση που προκύπτει από την παρούσα δήλωση. Κάθε σύμβαση αγοράς και πώλησης προσώπων είναι έγκλημα για το οποίο είναι υπεύθυνοι όσοι την εκτελούν, καθώς και ο συμβολαιογράφος ή ο υπάλληλος που την εγκρίνει. Και οι δούλοι, οι οποίοι μεταφέρθηκαν με οποιονδήποτε τρόπο, θα είναι ελεύθεροι με την απλή πράξη να περάσουν στο έδαφος της Δημοκρατίας.

Άρθρο 16 Το Έθνος της Αργεντινής δεν επιτρέπει προνόμια καταγωγής ή γέννησης. Σε αυτό δεν υπάρχουν προσωπικά προνόμια [σε ειδικούς νομικούς κανόνες ή δικαστήρια] ή τίτλους ευγενείας. Όλοι οι κάτοικοι της είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και είναι παραδεκτοί για [δημόσια] απασχόληση χωρίς άλλη προϋπόθεση παρά τη φυσική κατάσταση. Η ισότητα είναι η βάση της φορολογίας και των δημόσιων επιβαρύνσεων.

Άρθρο 17 Η ιδιοκτησία είναι απαραβίαστη και κανένας κάτοικος του Έθνους δεν μπορεί να στερηθεί αυτού του δικαιώματος παρά μόνο με απόφαση που υποστηρίζεται από τον νόμο. Η απαλλοτρίωση για λόγους δημόσιας ωφέλειας πρέπει να επιτρέπεται από τον νόμο και να αποζημιώνεται εκ των προτέρων. Μόνο το Κογκρέσο επιβάλλει τους φόρους που αναφέρονται στο άρθρο 4. Δεν μπορεί να απαιτηθεί προσωπική επίδοση παρά μόνο βάσει νόμου ή δικαστικής απόφασης. Κάθε συγγραφέας ή εφευρέτης είναι ο αποκλειστικός ιδιοκτήτης του έργου, εφευρέσεως ή ανακάλυψής του υπό τον όρο που του παραχωρείται από τον νόμο. Η δήμευση περιουσιακών στοιχείων αφαιρείται δια παντός από τον Ποινικό Κώδικα της Αργεντινής. Κανένα ένοπλο σώμα δεν μπορεί να κάνει δημεύσεις ή να ζητήσει βοήθεια οποιουδήποτε είδους.

Άρθρο 18 Κανένας κάτοικος του Έθνους δεν μπορεί να τιμωρηθεί χωρίς προηγούμενη δίκη βάσει νόμου που ισχύει πριν από το αδίκημα, ή να δικαστεί από ειδικές επιτροπές ή να απομακρυνθεί από τη δικαιοδοσία των δικαστών που ορίζονται από τον νόμο πριν από την παράβαση. Κανείς δεν μπορεί να αναγκαστεί να καταθέσει εναντίον του εαυτού του ή να συλληφθεί μόνο με γραπτή εντολή αρμόδιας αρχής. Το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη για την υπεράσπιση του προσώπου και των δικαιωμάτων είναι απαραβίαστο.

Η κατοικία είναι απαραβίαστη, όπως και οι επιστολές και τα ιδιωτικά έγγραφα. Ο νόμος καθορίζει σε ποιες περιπτώσεις και για ποιους λόγους επιτρέπεται η αναζήτηση και η κατάσχεσή τους. Η θανατική ποινή για πολιτικά αδικήματα, κάθε είδους βασανιστήρια και το μαστίγωμα καταργούνται για πάντα. Οι φυλακές του Έθνους πρέπει να είναι υγιείς και καθαρές, για τον σωφρονισμό και όχι για την τιμωρία των κρατουμένων που κρατούνται σε αυτές. Κάθε μέτρο που με το πρόσχημα της προφύλαξης οδηγεί στον εξευτελισμό του πέρα ​​από ό,τι απαιτεί ο σωφρονισμός του, καθιστά υπεύθυνο τον δικαστή που τον εξουσιοδοτεί.

Άρθρο 19 Οι ιδιωτικές ενέργειες των ανθρώπων που σε καμία περίπτωση δεν προσβάλλουν τη δημόσια τάξη ή την ηθική, ούτε τραυματίζουν έναν τρίτο, κρίνονται μόνο από τον Θεό και απαλλάσσονται από την εξουσία των δικαστών. Κανένας κάτοικος του Έθνους δεν θα υποχρεωθεί να κάνει ό,τι δεν διατάζει ο νόμος ούτε να στερηθεί οτιδήποτε δεν απαγορεύεται.

Άρθρο 20 Οι αλλοδαποί απολαμβάνουν στο έδαφος του Έθνους όλα τα δικαιώματα ενός πολίτη. Μπορούν να ασκήσουν τη βιομηχανία, το εμπόριο ή το επάγγελμά τους, να αγοράσουν ή να μεταβιβάσουν ακίνητη περιουσία, να περιηγηθούν στα ποτάμια και τις ακτές, να ασκήσουν ελεύθερα τη θρησκεία τους και να κάνουν διαθήκες και να παντρευτούν σύμφωνα με τους νόμους. Δεν υποχρεούνται να αναλάβουν την ιθαγένεια ή να πληρώσουν έκτακτους υποχρεωτικούς φόρους. Μπορούν να αποκτήσουν πολιτογράφηση κατοικώντας δύο συνεχή χρόνια στο Έθνος, αλλά οι αρχές μπορούν να συντομεύσουν αυτόν τον όρο υπέρ του καθένα που το ζητεί, κατά τη διεκδίκηση και την απόδειξη των υπηρεσιών προς τη Δημοκρατία.

Άρθρο 21 Κάθε πολίτης της Αργεντινής υποχρεούται να φέρει όπλα για την υπεράσπιση της χώρας του και του παρόντος Συντάγματος, σύμφωνα με τους νόμους που μπορεί να θεσπίσει το Κογκρέσο για τον σκοπό αυτό και με παρόμοια διατάγματα της Εθνικής Εκτελεστικής Επιτροπής. Οι πολίτες με πολιτογράφηση είναι ελεύθεροι να παρέχουν ή να μην παρέχουν την υπηρεσία αυτή για περίοδο δέκα ετών από την ημερομηνία λήψης των εγγράφων υπηκοότητας.

Άρθρο 22 Οι άνθρωποι δε διαβουλεύονται ούτε κυβερνούν παρά μόνο μέσω αντιπροσώπων και τις αρχές τους που δημιουργούνται από αυτό το Σύνταγμα. Οποιαδήποτε ένοπλη δύναμη ή συνάντηση προσώπων που αποδίδει στον εαυτό της το δικαίωμα να στέκεται υπέρ του λαού και να υποβάλλει αναφορές στο όνομά τους, διαπράττει το έγκλημα της ανατροπής.

Άρθρο 23 Σε περίπτωση εσωτερικής διαταραχής ή ξένης επίθεσης που θέτει σε κίνδυνο την άσκηση του παρόντος Συντάγματος και των αρχών που δημιουργούνται από αυτό, η Επαρχία ή το έδαφος στο οποίο υπάρχει η διατάραξη της τάξης θα κηρυχθεί σε κατάσταση πολιορκίας και οι συνταγματικές εγγυήσεις αναστέλλονται εκεί. Αλλά κατά τη διάρκεια αυτής της αναστολής ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν μπορεί να καταδικάσει ή να τιμωρήσει με δική του εξουσία. Η εξουσία του θα είναι περιορισμένη σε μια τέτοια περίπτωση, σε σχέση με τα πρόσωπα, στη σύλληψή τους ή τη μεταφορά τους από ένα σημείο του Έθνους σε άλλο, εάν προτιμούν να μην εγκαταλείψουν την περιοχή της Αργεντινής.

Άρθρο 24 Το Κογκρέσο θα προωθήσει την τροποποίηση όλων των κατηγοριών της υφιστάμενης νομοθεσίας και την καθιέρωση δίκης με σώμα ενόρκων.

Άρθρο 25 Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση θα ενθαρρύνει την ευρωπαϊκή μετανάστευση και δεν μπορεί να συγκρατήσει, να περιορίσει ή να επιβαρύνει με οποιονδήποτε φόρο την είσοδο στο έδαφος της Αργεντινής αλλοδαπών που έχουν ως σκοπό την κατεργασία του εδάφους, τη βελτίωση των βιομηχανιών και την εισαγωγή και διδασκαλία των επιστημών και των τεχνών.

Άρθρο 26 Η πλοήγηση στα εσωτερικά ποτάμια του Έθνους είναι ελεύθερη σε όλες τις σημαίες, υπό την επιφύλαξη μόνο των κανονισμών που θεσπίζει η Εθνική αρχή.

Άρθρο 27 Η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να ενισχύσει τις σχέσεις της ειρήνης και του εμπορίου με ξένες δυνάμεις μέσω συνθηκών που είναι σύμφωνες με τις αρχές του δημοσίου δικαίου που καθορίζονται από το παρόν Σύνταγμα.

Άρθρο 28 Οι αρχές, οι εγγυήσεις και τα δικαιώματα που αναγνωρίζονται στα προηγούμενα άρθρα δεν μπορούν να τροποποιηθούν από τους νόμους που ρυθμίζουν την άσκησή τους.

Άρθρο 29 Το Κογκρέσο δεν μπορεί να παραχωρεί στην Εθνική Εκτελεστική Επιτροπή, ούτε στα Επαρχιακά Νομοθετικά Σώματα των Επαρχιακών Διοικητών, έκτακτες εξουσίες ή σε ολόκληρη τη δημόσια αρχή ούτε να τους παραχωρεί πράξεις υποταγής ή υπεροχής με τις οποίες η ζωή, η τιμή ή η περιουσία των Αργεντινών θα βρίσκονται στο έλεος των κυβερνήσεων ή οποιουδήποτε άλλου προσώπου. Οι πράξεις αυτού του είδους θα είναι τελείως άκυρες και θα κάνουν όσους διατυπώνουν, συναινούν ή υπογράψουν, να τους ζητηθεί να λογοδοτήσουν και να τιμωρηθούν ως διαβόητοι προδότες στη χώρα.

Άρθρο 30 Το Σύνταγμα μπορεί να τροποποιηθεί στο σύνολό του ή σε οποιοδήποτε μέρος του. Η ανάγκη για την τροποποίησή του πρέπει να δηλωθεί από το Κογκρέσο με ψήφο τουλάχιστον των δύο τρίτων των μελών του, αλλά η τροποποίηση δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο με μια Σύνοδο που θα κληθεί για τον σκοπό αυτό.

Άρθρο 31 Αυτό το Σύνταγμα, οι νόμοι του Έθνους που μπορούν να εκδοθούν από το Κογκρέσο και οι Συνθήκες με ξένες δυνάμεις είναι ο ανώτατος νόμος του Έθνους και οι αρχές κάθε Επαρχίας είναι υποχρεωμένες να συμμορφώνονται με αυτό, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε αντίθετη διάταξη που μπορεί να περιέχουν οι νόμοι ή τα συντάγματα της Επαρχίας, εκτός από την περίπτωση της Επαρχίας του Μπουένος Άιρες [για τις διατάξεις αυτές που θεσπίστηκαν] με τις συνθήκες που επικυρώθηκαν μετά το Σύμφωνο της 11ης Νοεμβρίου 1859.

Άρθρο 32 Το Ομοσπονδιακό Κογκρέσο δεν θα εκδίδει νόμους που θα περιορίζουν την ελευθερία του τύπου ή θα θεσπίζουν ομοσπονδιακή δικαιοδοσία γι' αυτό.

Άρθρο 33 Οι δηλώσεις, τα δικαιώματα και οι εγγυήσεις που απαριθμεί το Σύνταγμα δεν πρέπει να ερμηνεύονται ως άρνηση άλλων δικαιωμάτων και εγγυήσεων που δεν απαριθμούνται εκεί αλλά εκδίδονται από την αρχή της κυριαρχίας του λαού και από τη δημοκρατική μορφή διακυβέρνησης.

Άρθρο 34 Οι δικαστές των ομοσπονδιακών δικαστηρίων δεν μπορούν να υπηρετήσουν ταυτόχρονα ως δικαστές των επαρχιακών δικαστηρίων ούτε η ομοσπονδιακή υπηρεσία, αστική ή στρατιωτική, έχει την έδρα της στην επαρχία στην οποία ασκεί τις λειτουργίες της και η οποία δεν είναι η συνήθης κατοικία του εργαζομένου, μια διάταξη που ισχύει για την υποβολή αίτησης για δημόσιο αξίωμα στην Επαρχία στην οποία διαμένουν τα άτομα.

Άρθρο 35 Οι ονομασίες που υιοθετήθηκαν διαδοχικά από το 1810 μέχρι σήμερα, δηλαδή: οι Ηνωμένες Επαρχίες του ποταμού Πλάτα, η Δημοκρατία της Αργεντινής και η Συνομοσπονδία της Αργεντινής, θα είναι πλέον επίσημα ονόματα που χρησιμοποιούνται αδιακρίτως για τον ορισμό της κυβέρνησης και της επικράτειας των Επαρχιών, και ο όρος «Έθνος της Αργεντινής» χρησιμοποιείται για τη θέσπιση και κύρωση νόμων.

Κεφάλαιο II. Νέα δικαιώματα και εγγυήσεις Επεξεργασία

Άρθρο 36 Το Σύνταγμα αυτό παραμένει σε ισχύ ακόμη και αν η τήρησή του διακόπτεται από πράξεις βίας κατά της θεσμικής τάξης και του δημοκρατικού συστήματος. Τέτοιες πράξεις είναι αμετάκλητα άκυρες.

Οι εκτελεστές τους υπόκεινται στην κύρωση που προβλέπεται στο άρθρο 29, και αποκλείονται για πάντα από την άσκηση δημόσιας εξουσίας και από τα οφέλη της χάριτος και της μεταβολής των ποινών.

Επίσης, οι ίδιες κυρώσεις είναι εκείνες που, ως συνέπεια αυτών των πράξεων, υφαρπάζουν τις λειτουργίες που έχουν ανατεθεί στις αρχές αυτού του Συντάγματος ή εκείνες των Επαρχιών και θα απαντήσουν πολιτικά και εγκληματικά για τις πράξεις τους. Οι προαναφερθείσες ενέργειες δεν υπόκεινται σε παραγραφή.

Όλοι οι πολίτες έχουν το δικαίωμα αντίστασης ενάντια σε εκείνους που εκτελούν τις βίαιες πράξεις που αναφέρονται σε αυτό το άρθρο.

Ομοίως, αυτός που διαπράττει ένα σοβαρό δόλιο έγκλημα κατά του κράτους που οδηγεί στην ενίσχυσή του, έχει ενεργήσει κατά του δημοκρατικού συστήματος [και] τότε αποκλείεται από την άσκηση δημόσιου καθήκοντος ή απασχόλησης για το χρονικό διάστημα που ορίζουν οι νόμοι.

Το Κογκρέσο θα εκδώσει νόμο σχετικά με τη δημόσια δεοντολογία κατά την άσκηση δημοσίων καθηκόντων.

Άρθρο 37 Το παρόν Σύνταγμα εγγυάται την πλήρη απόλαυση των πολιτικών δικαιωμάτων, σύμφωνα με την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και τους νόμους που υπαγορεύονται από αυτούς. Το δικαίωμα ψήφου είναι καθολικό, ισότιμο, μυστικό και υποχρεωτικό.

Η πραγματική ισότητα ευκαιριών μεταξύ ανδρών και γυναικών ως προς τις υποψηφιότητες στις εκλογές και τα κομματικά αξιώματα θα εξασφαλίζεται με καταφατικές πράξεις στη ρύθμιση των πολιτικών κομμάτων και στο εκλογικό σύστημα.

Άρθρο 38 Τα πολιτικά κόμματα αποτελούν βασικούς θεσμούς του δημοκρατικού συστήματος.

Η δημιουργία και η άσκηση των δραστηριοτήτων τους είναι ελεύθερες, εφόσον τηρούν το παρόν Σύνταγμα, το οποίο εγγυάται τη δημοκρατική τους οργάνωση και λειτουργία, την εκπροσώπηση των μειονοτήτων [εντός του κόμματος], την εξουσία των κομμάτων να διορίζουν υποψηφίους σε εκλόγιμα δημόσια αξιώματα, πρόσβαση σε πληροφορίες του κοινού και διάδοση των ιδεών τους.

Το κράτος θα συμβάλει στη χρηματοοικονομική υποστήριξη των δραστηριοτήτων τους και στην εκπαιδευτική βελτίωση των ηγετών τους.

Τα πολιτικά κόμματα πρέπει να δημοσιοποιούν την πηγή και τον προορισμό των κεφαλαίων τους και την οικονομική τους περιουσία.

Άρθρο 39 Οι πολίτες έχουν το δικαίωμα πρωτοβουλίας για την παρουσίαση νομοσχεδίων στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Το Κογκρέσο πρέπει να ανταποκριθεί εντός δώδεκα μηνών.

Με απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των μελών κάθε Βουλής, το Κογκρέσο θα ψηφίζει κανονιστικό νόμο που δεν μπορεί να απαιτεί [υπογραφές] πάνω από το 3% του εθνικού εκλογικού μητρώου [για να είναι έγκυρη μια πρωτοβουλία], [με το ρυθμιστικό δίκαιο] που απαιτεί επαρκή εδαφική κατανομή [υπογραφών] για την έγκριση της πρωτοβουλίας.

Τα νομοσχέδια που αφορούν τη συνταγματική μεταρρύθμιση, τις διεθνείς συνθήκες, τους φόρους, τον προϋπολογισμό και τα ποινικά θέματα δεν θα αποτελούν αντικείμενο δημοσίων πρωτοβουλιών.

Άρθρο 40

Με πρωτοβουλία της Βουλής των Αντιπροσώπων, το Κογκρέσο μπορεί να υποβάλει νομοσχέδιο σε λαϊκό δημοψήφισμα. Ο νόμος που προβλέπει το δημοψήφισμα δεν μπορεί να ακυρωθεί μέσω βέτο. Η καταφατική ψηφοφορία για το νομοσχέδιο από τον λαό του Έθνους θα το καταστήσει νόμο και η θέσπισή του θα είναι άμεση.

Το Κογκρέσο ή ο Πρόεδρος του Έθνους, στο πλαίσιο των αντίστοιχων αρμοδιοτήτων τους, μπορούν να ζητήσουν ένα μη δεσμευτικό λαϊκό δημοψήφισμα. Στην περίπτωση αυτή, η ψηφοφορία δεν είναι υποχρεωτική.

Το Κογκρέσο, με απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των μελών κάθε Βουλής, θα ρυθμίζει τα θέματα, τις διαδικασίες και τις περιπτώσεις για λαϊκό δημοψήφισμα.

Άρθρο 41 Όλοι οι κάτοικοι απολαμβάνουν το δικαίωμα σε ένα υγιεινό, ισορροπημένο περιβάλλον κατάλληλο για την ανθρώπινη ανάπτυξη, έτσι ώστε οι παραγωγικές δραστηριότητες να ικανοποιούν τις τρέχουσες ανάγκες χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο τις ανάγκες των μελλοντικών γενεών και να έχουν το καθήκον να διατηρούν το περιβάλλον. Οι περιβαλλοντικές ζημίες δημιουργούν κατά προτεραιότητα την υποχρέωση επιδιόρθωσης σύμφωνα με τους όρους που θα θεσπίσει ο νόμος.

Οι αρχές προβλέπουν την προστασία αυτού του δικαιώματος, την ορθολογική χρήση των φυσικών πόρων, τη διατήρηση της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς και της βιοποικιλότητας, καθώς και την ενημέρωση και την εκπαίδευση για το περιβάλλον.

Εναπόκειται στο Έθνος να υπαγορεύει νόμους που περιέχουν ελάχιστο προϋπολογισμό για την προστασία του περιβάλλοντος και στις Επαρχίες να υπαγορεύουν τους αναγκαίους νόμους για να συμπληρώσουν τους εθνικούς νόμους, χωρίς τέτοιοι νόμοι να αλλοιώνουν την τοπική δικαιοδοσία.

Η είσοδος στο Εθνικό έδαφος επικίνδυνων ή δυνητικά επικίνδυνων αποβλήτων και ραδιενεργών υλικών απαγορεύεται.

Άρθρο 42 Οι καταναλωτές και οι χρήστες αγαθών και υπηρεσιών έχουν το δικαίωμα, στην καταναλωτική σχέση, στην προστασία της υγείας, της ασφάλειας και των οικονομικών συμφερόντων τους, σε επαρκείς και ειλικρινείς πληροφορίες, στην ελευθερία επιλογής και στους όρους δίκαιης και αξιοπρεπούς μεταχείρισης.

Οι αρχές προβλέπουν την προστασία αυτών των δικαιωμάτων, την εκπαίδευση των καταναλωτών, την προστασία του ανταγωνισμού από κάθε είδους στρέβλωση της αγοράς, τον έλεγχο των φυσικών και νομικών μονοπωλίων, την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα των δημόσιων υπηρεσιών και τη δημιουργία ενώσεων καταναλωτών και χρηστών.

Η νομοθεσία θεσπίζει αποτελεσματικές διαδικασίες για την πρόληψη και επίλυση συγκρούσεων και ένα κανονιστικό πλαίσιο για τις δημόσιες υπηρεσίες εντός της εθνικής δικαιοδοσίας, λαμβάνοντας υπόψη την απαραίτητη συμμετοχή των ενώσεων καταναλωτών και χρηστών και των ενδιαφερομένων Επαρχιών στα διευθυντικά όργανα.

Άρθρο 43 Κάθε πρόσωπο μπορεί να ασκήσει άμεση και ταχεία κλήτευση amparo, όταν δεν υπάρχουν άλλα κατάλληλα δικαστικά μέσα, κατά οποιασδήποτε πράξης ή παράλειψης από τις δημόσιες αρχές ή από ιδιώτες, που επιδεινώνει, περιορίζει ή απειλεί, αυθαίρετα ή με προδήλως παράνομο τρόπο, τα δικαιώματα και τις εγγυήσεις που αναγνωρίζονται από το παρόν Σύνταγμα, από συνθήκη ή από νόμο. Κατά περίπτωση, ο δικαστής μπορεί να δηλώσει τον κανόνα βάσει του οποίου η βλαπτική πράξη ή παράλειψη είναι αντισυνταγματική.

[Όταν] η εν λόγω ενέργεια υποβάλλει καταγγελία για οποιαδήποτε μορφή διακρίσεων ή αφορά τα δικαιώματα προστασίας του περιβάλλοντος, του ανταγωνισμού, του χρήστη, του καταναλωτή ή γενικά συλλογικά δικαιώματα, μπορεί να ασκηθεί από το ενδιαφερόμενο μέρος, τον Συνήγορο του Λαού και τις ενώσεις που υποστηρίζουν αυτούς τους σκοπούς που έχουν καταχωρηθεί όπως απαιτείται από νόμο που καθορίζει τις απαιτήσεις και τις μορφές της οργάνωσής τους.

Οποιοσδήποτε μπορεί να υποβάλει μια κλήτευση amparo για να διερευνήσει και να ενημερωθεί για τον σκοπό των δεδομένων σχετικά με αυτόν, τα οποία είναι καταχωρημένα σε δημόσια μητρώα ή τράπεζες δεδομένων, ή σε οποιαδήποτε ιδιωτικά [μητρώα ή τράπεζες δεδομένων] με σκοπό την παροχή πληροφοριών, και σε περίπτωση της ανακρίβειας ή μεροληψίαςς, να ζητήσει την απόκρυψη, τη διόρθωση, την εχεμύθεια ή την ενημέρωσή τους. Δεν θίγεται το απόρρητο των δημοσιογραφικών πηγών πληροφόρησης.

Όταν το βαλλόμενο, περιοριζόμενο, τροποποιημένο ή απειλούμενο δικαίωμα είναι αυτό της σωματικής ελευθερίας ή σε περίπτωση παράνομης επιδείνωσης του τρόπου ή των συνθηκών κράτησης ή σε περίπτωση εξαναγκαστικής εξαφάνισης προσώπων, η κλήτευση habeas corpus μπορεί να κατατεθεί από το θιγόμενο πρόσωπο ή οποιονδήποτε άλλο για λογαριασμό του και ο δικαστής πρέπει να το επιλύσει αμέσως, ακόμη και όταν ισχύει κατάσταση πολιορκίας.

Τμήμα 2. Αρχές του Έθνους Επεξεργασία

Μέρος I. Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση Επεξεργασία

Ενότητα I. Η Νομοθετική Εξουσία Επεξεργασία

Άρθρο 44 Ένα Κογκρέσο αποτελούμενο από δύο Σώματα, ένα με τους Αντιπροσώπους του Έθνους και το άλλο από τους Γερουσιαστές των Επαρχιών και από την Πόλη του Μπουένος Άιρες, θα έχει την Νομοθετική Εξουσία του Έθνους.

Κεφάλαιο I. Η Βουλή των Αντιπροσώπων Επεξεργασία

Άρθρο 45 Η Βουλή των Αντιπροσώπων αποτελείται από εκπροσώπους που εκλέγονται άμεσα, με απλή πλειοψηφία, από τους κατοίκους των Επαρχιών, την πόλη του Μπουένος Άιρες και την Πρωτεύουσα σε περίπτωση μεταβίβασης [της Πρωτεύουσας], [με την πόλη του Μπουένος Άιρες και κάθε νέα Πρωτεύουσα να] θεωρούνται για τον σκοπό αυτό ως μεμονωμένες πολιτείες που συγκροτούν τις δικές τους εκλογικές περιφέρειες. Ο αριθμός των εκπροσώπων θα είναι ένας για κάθε 33.000 κατοίκους ή κλάσμα που δεν θα είναι μικρότερο από 16.500. Μετά την ολοκλήρωση κάθε απογραφής, το Κογκρέσο θα καθορίσει την εκπροσώπηση σύμφωνα με την απογραφή, και θα είναι σε θέση να αυξήσει αλλά όχι να μειώσει τη βάση που υποδεικνύεται για κάθε Αντιπρόσωπο.

Άρθρο 46 Οι Αντιπρόσωποι της πρώτης Νομοθετικής Συνόδου διορίζονται ως εξής: για την Επαρχία του Μπουένος Άιρες, δώδεκα. για εκείνη της Κόρδοβα, έξι, για εκείνη της Καταμάρκα, τρεις, για εκείνη της Κορριέντες, τέσσερις, για εκείνη της Έντρε Ρίος, δύο, για εκείνη του Χουχούι, δύο, για εκείνη της Μεντόζα, τρεις, για εκείνη της Λα Ριόχα, δύο, για εκείνη της Σάλτα, τρεις, για αυτή του Σαντιάγο, τέσσερις, για εκείνη του Σαν Χουάν, δύο, για εκείνη της Σάντα Φε, δύο, για εκείνη του Σαν Λουίς, δύο, και για εκείνη του Τουκουμάν, τρεις.

Άρθρο 47 Για τη δεύτερη Νομοθετική Σύνοδο, θα γίνει γενική απογραφή και θα καθοριστεί αναλόγως ο αριθμός των Αντιπροσώπων. Αλλά αυτή η απογραφή μπορεί να επαναλαμβάνεται μόνο κάθε δέκα χρόνια.

Άρθρο 48 Για να γίνει κάποιος Βουλευτής πρέπει να έχει φθάσει την ηλικία των είκοσι πέντε ετών, να κατέχει την υπηκοότητα για τέσσερα χρόνια και να κατάγεται από την Επαρχία όπου εκλέγεται ή να έχει διαμείνει στην Επαρχία τα δύο προηγούμενα χρόνια.

Άρθρο 49 Για αυτή την [πρώτη] στιγμή, τα νομοθετικά σώματα των Επαρχιών θα ρυθμίζουν τα μέσα για την άμεση εκλογή των Αντιπροσώπων του Έθνους. Μελλοντικά, το Κογκρέσο θα εκδώσει γενικό νόμο.

Άρθρο 50 Οι Αντιπρόσωποι πρέπει να υπηρετούν για τέσσερα έτη και μπορούν να επανεκλεγούν, αλλά η Βουλή ανανεώνεται κατά το ήμισυ ανά διετία. Για τον σκοπό αυτό, όσοι εκλέγονται στην πρώτη κοινοβουλευτική περίοδο, μόλις συγκροτηθούν σε σώμα, προβαίνουν σε κλήρωση για να καθορίσουν ποιος πρέπει να αποχωρήσει μετά την πρώτη περίοδο.

Άρθρο 51 Σε περίπτωση κενής θέσης, η Κυβέρνηση της Επαρχίας ή της πρωτεύουσας προβαίνει στη νόμιμη εκλογή νέου μέλους.

Άρθρο 52 Η Βουλή των Αντιπροσώπων έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να λαμβάνει πρωτοβουλίες για νόμους για τη φορολογία και τη στρατολόγηση.

Άρθρο 53 Μόνον η Βουλή των Αντιπροσώπων έχει το δικαίωμα να ασκήσει κατηγορίες ενώπιον της Γερουσίας εναντίον του Προέδρου, του Αντιπροέδρου, του Επικεφαλής του Υπουργικού Συμβουλίου, των Υπουργών και των μελών του Ανωτάτου Δικαστηρίου, σε περιπτώσεις που φέρονται ως υπεύθυνοι για κακομεταχείριση του αξιώματός τους ή τη διάπραξη αδικήματος κατά την άσκηση των καθηκόντων τους ή για κοινά εγκλήματα μετά από επιφύλαξη [των κατηγοριών] με δήλωση της πλειοψηφίας των δύο τρίτων των παρόντων μελών πως υπάρχει λόγος άσκησης αγωγής.

Κεφάλαιο II. Η Γερουσία Επεξεργασία

Άρθρο 54 Η Γερουσία αποτελείται από τρεις Γερουσιαστές από κάθε Επαρχία και τρεις από την πόλη του Μπουένος Άιρες, που εκλέγονται άμεσα και από κοινού, με δύο έδρες που αντιστοιχούν στο πολιτικό κόμμα που συγκεντρώνει τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων και τις υπόλοιπες στο πολιτικό κόμμα που λαμβάνει τον επόμενο μεγαλύτερο αριθμό ψήφων. Κάθε Γερουσιαστής έχει μία ψήφο.

Άρθρο 55 Οι προϋποθέσεις για να εκλεγεί κάποιος ως Γερουσιαστής είναι: να έχει φθάσει την ηλικία των τριάντα ετών, να είναι πολίτης του Έθνους για έξι χρόνια, να έχει ετήσιο εισόδημα δύο χιλιάδων πέσος ή ισοδύναμο του και να κατάγεται από την Επαρχία που τον εκλέγει ή έχει διαμείνει στην Επαρχία κατά τα δύο προηγούμενα έτη.

Άρθρο 56 Οι Γερουσιαστές υπηρετούν έξι χρόνια στην άσκηση του αξιώματός τους και μπορούν να επανεκλεγούν επ' αόριστον, αλλά η Γερουσία ανανεώνεται κάθε δύο έτη κατά το ένα τρίτο των εκλογικών περιφερειών.

Άρθρο 57 Ο Αντιπρόεδρος του Έθνους θα είναι Πρόεδρος της Γερουσίας, αλλά δεν θα έχει δικαίωμα ψήφου εκτός από την περίπτωση ισοπαλίας στην ψηφοφορία.

Άρθρο 58 Η Γερουσία διορίζει έναν προσωρινό πρόεδρο για την προεδρία της σε περίπτωση απουσίας του Αντιπροέδρου ή όταν αυτός ασκεί τα καθήκοντα του Προέδρου του Έθνους.

Άρθρο 59 Η Γερουσία είναι επιφορτισμένη με τη διεξαγωγή δημόσιας δίκης των προσώπων που μέμφονται από τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τα μέλη της ορκίζονται για τον σκοπό αυτό. Όταν ο κατηγορούμενος είναι ο Πρόεδρος του Έθνους, η Γερουσία προεδρεύεται από τον Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Κανένα πρόσωπο δεν κηρύσσεται ένοχο παρά μόνο με απόφαση της πλειοψηφίας των δύο τρίτων των παρόντων μελών.

Άρθρο 60 Η απόφαση θα πρέπει μόνο να παύει τον κατηγορούμενο από το αξίωμά του και επιπλέον να τον κηρύττει ανίκανο να ασκήσει οποιαδήποτε επίτιμη, έμπιστη ή αμειβόμενη θέση του Έθνους. Όμως, το καταδικασθέν άτομο θα πρέπει, ωστόσο, να υποβληθεί σε κατηγορητήριο, δίκη και τιμωρία σύμφωνα με τον νόμο ενώπιον των τακτικών δικαστηρίων.

Άρθρο 61 Είναι επίσης καθήκον της Γερουσίας να εξουσιοδοτήσει τον Πρόεδρο του Έθνους να δηλώσει κατάσταση πολιορκίας σε μία ή περισσότερες περιοχές της Δημοκρατίας σε περίπτωση ξένης εισβολής.

Άρθρο 62 Όταν δημιουργείται κενή θέση στη Γερουσία λόγω θανάτου, παραίτησης ή άλλης αιτίας, η Κυβερνητική μονάδα που επηρεάζεται από την κενή θέση προχωρά αμέσως στην εκλογή νέου μέλους.

Κεφάλαιο III. Διατάξεις κοινές και για τα δύο Σώματα Επεξεργασία

Άρθρο 63 Και τα δύο Σώματα συγκροτούνται από κοινού σε τακτικές συνόδους κάθε χρόνο από την 1η Μαρτίου έως τις 30 Νοεμβρίου. Μπορούν επίσης να συγκληθούν σε ειδικές συνόδους από τον Πρόεδρο του Έθνους ή οι σύνοδοί τους να παραταθούν.

Άρθρο 64 Κάθε Σώμα κρίνει την εγκυρότητα των εκλογών, των δικαιωμάτων και των τίτλων των μελών του. Κανένα εξ αυτών δεν μπορεί να συνεδριάσει χωρίς την απόλυτη πλειοψηφία των μελών του, αλλά ένας μικρότερος αριθμός μπορεί να υποχρεώσει τα απόντα μέλη να παραστούν στις συνόδους, υπό τους όρους και τις ποινές που θα καθορίσει το κάθε Σώμα.

Άρθρο 65 Και τα δύο Σώματα ξεκινούν και ολοκληρώνουν τις συνόδους τους ταυτόχρονα. Κανένα εξ αυτών, όταν βρίσκεται σε συγκρότηση, μπορεί να αναβάλει τις συνεδριάσεις του για περισσότερο από τρεις ημέρες, χωρίς τη συναίνεση του άλλου.

Άρθρο 66 Κάθε Σώμα αποφασίζει τους κανόνες του και μπορεί με έγκριση των δύο τρίτων των ψήφων να ασκήσει πειθαρχικές ποινές σε ένα από τα μέλη του για διατάραξη της τάξης κατά την άσκηση των καθηκόντων του ή μπορεί να απομακρύνει ένα μέλος για σωματική ή ηθική ανικανότητα μετά την παραδοχή του και μπορεί ακόμη και να αποβάλλει ένα μέλος από το Σώμα. Αλλά η πλειοψηφία των περισσότερων από το ήμισυ των παρόντων επαρκεί για να αποφασίσει την εκούσια παραίτηση από το αξίωμα.

Άρθρο 67 Οι Γερουσιαστές και οι Βουλευτές, κατά την ανάληψη των καθηκόντων τους, ορκίζονται να εκτελούν τα καθήκοντά τους, και να προβαίνουν σε όλα σύμφωνα με τις απαιτήσεις του παρόντος Συντάγματος.

Άρθρο 68 Κανένα μέλος του Κογκρέσου δεν μπορεί να κατηγορηθεί, να αμφισβητηθεί δικαστικά ή να παρενοχληθεί για τις απόψεις ή τις ομιλίες του κατά την άσκηση των καθηκόντων του ως νομοθέτη.

Άρθρο 69 Κανένας Γερουσιαστής ή Βουλευτής, από την ημέρα της εκλογής του μέχρι την αποχώρησή του από το αξίωμά του, μπορεί να συλληφθεί, εκτός από την περίπτωση που ο ίδιος καταδιώκεται για αδίκημα για διάπραξη εξαιρετικού ή άλλου διαβόητου ή σοβαρού εγκλήματος, οπότε η συνοπτική έκθεση για τα περιστατικά καταγράφεται στο αρμόδιο Σώμα.

Άρθρο 70 Όταν υποβάλλεται γραπτή κατηγορία εναντίον οποιουδήποτε Γερουσιαστή ή Βουλευτή ενώπιον των τακτικών δικαστηρίων, κάθε Σώμα, αφού εξετάσει το βάσιμο του κατηγορητηρίου σε δημόσια δίκη, μπορεί με έγκριση των δύο τρίτων να παύσει τον κατηγορούμενο από το αξίωμά του και να τον θέσει στη διάθεση του εκάστοτε δικαστηρίου για δίκη.

Άρθρο 71 Κάθε ένα από τα Σώματα μπορεί να καλέσει τους υπουργούς της εκτελεστικής εξουσίας στον τόπο συνέλευσης για να λάβει τις εξηγήσεις ή τις αναφορές που κρίνει αναγκαίες.

Άρθρο 72 Κανένα μέλος του Κογκρέσου δεν μπορεί να διοριστεί σε θέση ή να οριστεί σε επιτροπή από την Εκτελεστική Εξουσία, χωρίς προηγούμενη συγκατάθεση του αντίστοιχου Σώματος, εκτός από την περίπτωση μόνιμων θέσεων.

Άρθρο 73 Οι τακτικοί κληρικοί δεν μπορούν να είναι μέλη του Κογκρέσου, ούτε κυβερνήτες της Επαρχίας όπου ασκούνται.

Άρθρο 74 Οι υπηρεσίες των Γερουσιαστών και των Βουλευτών πληρώνονται από το Δημόσιο Ταμείο, με εκχώρηση κεφαλαίων που ορίζει ο νόμος.

Κεφάλαιο IV. Εξουσίες του Κογκρέσου Επεξεργασία

Άρθρο 75 Το Κογκρέσο έχει εξουσία:

1. Να νομοθετεί σε τελωνειακά θέματα. Για τον καθορισμό εισαγωγικών και εξαγωγικών δασμών, οι οποίοι, όπως και οι εκτιμήσεις των εμπορευμάτων για τις οποίες επιβάλλονται δασμοί, πρέπει να είναι ομοιόμορφες σε ολόκληρο το έθνος.
2. Να επιβάλλει έμμεσους φόρους, ως εξουσία παράλληλα με τις Επαρχίες. Να επιβάλλει άμεσους φόρους αναλογικά ίσους σε ολόκληρη την επικράτεια του Έθνους για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, υπό την προϋπόθεση ότι το απαιτεί η άμυνα, η κοινή ασφάλεια και η γενική ευημερία του κράτους. Οι φόροι που προβλέπονται από αυτή τη ρήτρα, με εξαίρεση το μέρος ή το σύνολο εκείνων που προορίζονται για συγκεκριμένους σκοπούς, υποβάλλονται ταυτόχρονα [στις Επαρχίες].
Ένα νομικό σύμφωνο, το οποίο βασίζεται σε συμφωνίες μεταξύ του Έθνους και των Επαρχιών, θεσπίζει κανονισμούς για τη συνύπαρξη αυτών των φόρων, εξασφαλίζοντας την αυτόματη μεταφορά των κεφαλαίων.
Η κατανομή μεταξύ του Έθνους, των Επαρχιών και του Δήμου του Μπουένος Άιρες πραγματοποιείται σε άμεση σχέση με τις αρμοδιότητες, τις υπηρεσίες και τις λειτουργίες καθενός από αυτά, τηρώντας αντικειμενικά κριτήρια διανομής. Η εν λόγω διανομή είναι δίκαιη, δείχνει αλληλεγγύη και δίνει προτεραιότητα στην επίτευξη ισοδύναμου επιπέδου ανάπτυξης, ποιότητας ζωής και ισότητας ευκαιριών σε ολόκληρη την εθνική επικράτεια.
Το νομικό σύμφωνο θα προέρχεται από τη Γερουσία και θα πρέπει να ψηφίζεται με απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των μελών κάθε Σώματος. Δεν μπορεί να τροποποιηθεί μονομερώς ή να υποβληθεί σε κανονισμούς και πρέπει να εγκριθεί από τις Επαρχίες.
Δεν θα υπάρξει μεταβίβαση αρμοδιοτήτων, υπηρεσιών ή λειτουργιών χωρίς την αντίστοιχη ανακατανομή των εσόδων, όπως έχει εγκριθεί από νόμο του Κογκρέσου, κατά περίπτωση, και από την ενδιαφερόμενη Επαρχία ή τον Δήμο του Μπουένος Άιρες, ανάλογα με την περίπτωση.
Ένα ομοσπονδιακό φορολογικό όργανο είναι υπεύθυνο για τον έλεγχο και τη διαχείριση της αποστολής που καθορίζεται από αυτή τη ρήτρα, όπως καθορίζεται από τον νόμο, ο οποίος θα εξασφαλίσει την εκπροσώπηση όλων των Επαρχιών και του Δήμου του Μπουένος Άιρες στη σύνθεση του σώματος.
3. Να καθιερώνει και να τροποποιεί συγκεκριμένες ανακατανομές εσόδων που [υπό άλλες συνθήκες] υπόκεινται σε αναλογική συμμετοχή, για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, μέσω ειδικού νόμου που εγκρίνεται με απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των μελών κάθε Σώματος.
4. Να δανείζεται χρήματα υπέρ του Έθνους.
5. Να προβλέπει τη χρήση και μεταβίβαση εθνικών εδαφών.
6. Να δημιουργεί και να ρυθμίζει μια ομοσπονδιακή τράπεζα με την εξουσία να εκδίδει χρήματα, καθώς και άλλες εθνικές τράπεζες.
7. Να κανονίζει την πληρωμή του εγχώριου και του εξωτερικού χρέους του Έθνους.
8. Να καθορίζει ετησίως, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές που ορίζονται στην τρίτη παράγραφο της ενότητας 2 του παρόντος άρθρου, τον γενικό προϋπολογισμό των δαπανών και τον υπολογισμό των πόρων της εθνικής διοίκησης βάσει του γενικού κυβερνητικού προγράμματος και του σχεδίου δημοσίων δαπανών και να εγκρίνει ή να απορρίπτει τον λογαριασμό δαπανών.
9. Να χορηγεί επιδοτήσεις από το Εθνικό Ταμείο σε εκείνες τις Επαρχίες των οποίων τα έσοδα, σύμφωνα με τους προϋπολογισμούς τους, δεν επαρκούν για την κάλυψη των συνήθων εξόδων τους.
10. Να ρυθμίζει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα εσωτερικών ποταμών, να ανοίγει τους λιμένες που θεωρεί απαραίτητους και να δημιουργεί ή να κλείνει τελωνεία.
11. Να εκδίδει χρήματα, να ρυθμίζει την αξία τους και αυτή του ξένου συναλλάγματος και να υιοθετεί ένα ομοιόμορφο σύστημα μέτρων και σταθμών για ολόκληρο το Έθνος.
12. Να θεσπίζει τους κώδικες πολιτικής, εμπορικής, ποινικής, μεταλλευτικής και εργατικής και κοινωνικής ασφάλισης, σε ένα ενοποιημένο σώμα ή ξεχωριστά, χωρίς τέτοιοι κώδικες να αλλοιώνουν τις τοπικές δικαιοδοσίες. Η εφαρμογή τους ανήκει στα ομοσπονδιακά ή επαρχιακά δικαστήρια, ανάλογα με το σε ποια δικαιοδοσία εμπίπτουν τα πράγματα ή τα πρόσωπα [υπό δικαστική προσφυγή] και, ειδικότερα, [να θεσπίζει] γενικούς νόμους για ολόκληρο το Έθνος σχετικά με την πολιτογράφηση και την εθνικότητα, σύμφωνα με την αρχή της εθνικότητας με τη γέννηση και την επιλογή για την ιθαγένεια της Αργεντινής. Καθώς και για την πτώχευση, για την παραχάραξη νομισμάτων και δημοσίων εγγράφων του κράτους. Και εκείνους τους γενικούς νόμους που ενδέχεται να απαιτούν τη διεξαγωγή δίκης από σώμα ενόρκων.
13. Να ρυθμίζει το εμπόριο με ξένες χώρες και τις Επαρχίες μεταξύ τους.
14. Να ρυθμίζει και να ιδρύει τα γενικά ταχυδρομεία του Έθνους.
15. Να ορίζει μόνιμα τα όρια της εθνικής επικράτειας, να καθορίζει τις Επαρχίες, να δημιουργεί νέες Επαρχίες και να καθορίζει με ειδική νομοθεσία την οργάνωση, τη διοίκηση και την αυτοδιοίκηση στα εθνικά εδάφη που παραμένουν εκτός των ορίων που πρέπει να έχουν ανατεθεί στις Επαρχίες.
16. Να εξασφαλίζει την ασφάλεια των συνόρων.
17. Να αναγνωρίζει την εθνοτική και πολιτισμική προϋπάρχουσα κατάσταση των ιθαγενών λαών της Αργεντινής.
Να εγγυάται τον σεβασμό της ταυτότητάς τους και το δικαίωμά τους στη δίγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση. Να αναγνωρίζει τη νομική υπόσταση των κοινοτήτων τους και την κατοχή και την κοινοτική ιδιοκτησία σε εδάφη που παραδοσιακά κατείχαν και να ρυθμίζει τη μεταβίβαση άλλων εδαφών κατάλληλα και επαρκή για την ανθρώπινη ανάπτυξη - κανένα από τα οποία δεν μπορεί να είναι μεταβιβάσιμο ή ευάλωτο σε βάρη ή προσαρτήσεις. Να εξασφαλίζει τη συμμετοχή τους στη σχετική διαχείριση των φυσικών τους πόρων και άλλων συμφερόντων που τους επηρεάζουν. Οι Επαρχίες μπορούν να ασκούν ταυτόχρονα αυτές τις αρμοδιότητες.
18. Να παρέχει οτιδήποτε ευνοεί την ευημερία της χώρας, τη βελτίωση και την ευημερία όλων των Επαρχιών και την πρόοδο της μάθησης, την καθιέρωση γενικών και πανεπιστημιακών προγραμμάτων σπουδών και την προώθηση της βιομηχανίας, της μετανάστευσης, της κατασκευής σιδηροδρόμων και πλωτών καναλιών, τον αποίκηση κυβερνητικών εκτάσεων, την εισαγωγή και την εγκαθίδρυση νέων βιομηχανιών, την εισαγωγή ξένων κεφαλαίων και την εξερεύνηση των εσωτερικών ποταμών, μέσω νόμων που προστατεύουν αυτούς τους στόχους και με προσωρινές παραχωρήσεις προνομίων και βραβείων κινήτρων.
19. Να παρέχει οτιδήποτε ευνοεί την ανθρώπινη ανάπτυξη, την οικονομική πρόοδο με την κοινωνική δικαιοσύνη, την παραγωγικότητα της εθνικής οικονομίας, τη δημιουργία απασχόλησης, την επαγγελματική εξέλιξη των εργαζομένων, την προστασία της αξίας του χρήματος, την έρευνα και την επιστημονική και τεχνολογική ανάπτυξη, συμπεριλαμβανομένης της διάδοσης και αξιοποίησής της.
Να εξασφαλίσει την αρμονική ανάπτυξη του Έθνους και την κατοίκηση της επικράτειάς του. Για την προώθηση διαφοροποιημένων πολιτικών που οδηγούν στην εξισορρόπηση της άρρυθμης ανάπτυξης των Επαρχιών και των περιφερειών. Για τις πρωτοβουλίες αυτές, η Γερουσία θα είναι το Σώμα που λαμβάνει την πρωτοβουλία.
Να εγκρίνει νόμους σχετικά με την οργάνωση και τη βάση για την εκπαίδευση που εδραιώνει την εθνική ενότητα, με σεβασμό στις περιφερειακές και τοπικές ιδιαιτερότητες. Οι οποίοι διασφαλίζουν τη μη μεταβιβάσιμη ευθύνη του κράτους, τη συμμετοχή της οικογένειας και της κοινωνίας, την προώθηση δημοκρατικών αξιών και την ισότητα ευκαιριών και μέσων χωρίς καμία διάκριση και εγγυώνται τις αρχές της ελεύθερης και ισότιμης δημόσιας εκπαίδευσης από το κράτος και αυτονομία και αυτάρκεια των εθνικών πανεπιστημίων.
Να θεσπίζει νόμους που προστατεύουν την πολιτιστική ταυτότητα και τον πλουραλισμό, την ανεξέλεγκτη δημιουργία και κυκλοφορία των έργων των δημιουργών, την καλλιτεχνική κληρονομιά και τους πολιτιστικούς και οπτικοακουστικούς χώρους.
20. Να συστήνει δικαστήρια κατώτερα από το Ανώτατο Δικαστήριο, να δημιουργεί και να καταργεί τα αξιώματα, να καθορίζει τα καθήκοντά τους, να χορηγεί συντάξεις, να επιβάλει τιμητικές διακρίσεις και να χορηγεί γενικές αμνηστίες.
21. Να αποδέχεται ή να απορρίπτει τους λόγους για την παραίτηση του Προέδρου ή Αντιπροέδρου της Δημοκρατίας. Να δηλώνει την ανάγκη προκήρυξης νέων εκλογών.
22. Να εγκρίνει ή να απορρίπτει συμφωνίες που συνάπτονται με άλλα έθνη και με διεθνείς οργανισμούς σε συμφωνία με την Αγία Έδρα. Οι Συνθήκες και οι Συμφωνίες έχουν υψηλότερη θέση από τους νόμους.
Οι ακόλουθες [διεθνείς πράξεις], υπό τις συνθήκες υπό τις οποίες ισχύουν, βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με το Σύνταγμα, αλλά δεν καταργούν κανένα άρθρο στο πρώτο τμήμα του παρόντος Συντάγματος και πρέπει να θεωρούνται συμπληρωματικές στα δικαιώματα και στις εγγυήσεις που αναγνωρίζονται εκεί: Αμερικανική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων και Υποχρεώσεων του Ανθρώπου, Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων, Αμερικανική ΣΣύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα, Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και το προαιρετικό του πρωτόκολλο, [Διεθνής] Σύμβαση για την Πρόληψη και Τιμωρία της Γενοκτονίας, Διεθνής Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των Μορφών Φυλετικών Διακρίσεων, Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των Μορφών Διακρίσεων κατά των Γυναικών, Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων και Άλλων Μορφών Σκληρής, Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας, και Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Μπορούν να καταγγέλλονται, εάν αυτό συμβαίνει, από την Εθνική Εκτελεστική Εξουσία, μετά από προηγούμενη έγκριση των δύο τρίτων του συνόλου των μελών κάθε Σώματος.
Άλλες Συνθήκες και Συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αφού εγκριθούν από το Κογκρέσο, απαιτούν την ψήφιση των δύο τρίτων του συνόλου των μελών κάθε Σώματος, προκειμένου να απολαμβάνουν τη θέση τους στο ίδιο επίπεδο με το Σύνταγμα.
23. Να νομοθετεί και να προωθεί προληπτικά μέτρα που εγγυώνται πραγματική ισότητα ευκαιριών και μεταχείρισης και πλήρη απόλαυση και άσκηση των δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται από το παρόν Σύνταγμα και από τις ισχύουσες διεθνείς συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδίως όσον αφορά τα παιδιά, τις γυναίκες, τους ηλικιωμένους και τα άτομα με αναπηρία.
Να θεσπίζει ένα ειδικό και ολοκληρωμένο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης που προστατεύει τα παιδιά που έχουν ανάγκη, από την κύηση μέχρι το τέλος της στοιχειώδους εκπαίδευσης και να προστατεύει τη μητέρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της νοσηλείας.
24. Να εγκρίνει τις συνθήκες ένταξης που αναθέτουν αρμοδιότητες και δικαιοδοσία σε διεθνείς οργανισμούς υπό συνθήκες αμοιβαιότητας και ισότητας και οι οποίοι σέβονται τη δημοκρατική τάξη και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όλοι οι κανόνες που έχουν θεσπιστεί κατ' εφαρμογή αυτών έχουν υψηλότερη θέση από ότι οι νόμοι.
Η έγκριση αυτών των συνθηκών με τα κράτη της Λατινικής Αμερικής απαιτεί την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των μελών κάθε Σώματος. Στην περίπτωση συνθηκών με άλλα κράτη, το Εθνικό Κογκρέσο, με την απόλυτη πλειοψηφία των μελών που είναι παρόντα σε κάθε Σώμα, δηλώνει ότι είναι επιθυμητό να εγκρίνει τη συνθήκη και εγκρίνεται μόνο με απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των μελών κάθε Σώματος, εκατόν είκοσι ημέρες μετά τη δηλωτική πράξη.
Η καταγγελία οποιασδήποτε από τις συνθήκες που αναφέρονται στην παρούσα ρήτρα απαιτεί την προηγούμενη έγκριση της απόλυτης πλειοψηφίας του συνόλου των μελών κάθε Σώματος.
25. Να εξουσιοδοτήσει την εκτελεστική εξουσία να κηρύξει πόλεμο ή να κάνει ειρήνη.
26. Να εξουσιοδοτεί την εκτελεστική εξουσία να διατάξει αντίποινα και να θεσπίζει κανονισμούς για παράσημα πολέμου.
27. Να καθορίζει το μέγεθος των Ενόπλων Δυνάμεων σε χρόνο ειρήνης και πολέμου και να θεσπίζει τους κανονισμούς για την οργάνωση και τη διοίκησή τους.
28. Να επιτρέπει την είσοδο ξένων στρατευμάτων στο έδαφος του Έθνους και την αποχώρηση των εθνικών δυνάμεων από αυτό.
29. Να δηλώνει κατάσταση πολιορκίας σε ένα ή περισσότερα τμήματα του Έθνους σε περίπτωση εσωτερικών διαταραχών και να εγκρίνει ή να αναστέλλει μια κατάσταση πολιορκίας που δήλωσε η Εκτελεστική Επιτροπή κατά τη διάρκεια της διακοπής των λειτουργιών του Κογκρέσου.
30. Να ασκεί αποκλειστική νομοθεσία στην επικράτεια της Πρωτεύουσας και να θεσπίζει τη νομοθεσία που είναι απαραίτητη για την επίτευξη των ειδικών στόχων των επιχειρήσεων εθνικής χρησιμότητας σε όλη την επικράτεια της Δημοκρατίας. Οι επαρχιακές και οι δημοτικές αρχές διατηρούν αστυνομικές και φορολογικές εξουσίες επί των εν λόγω επιχειρήσεων, εφόσον οι αρμοδιότητες αυτές δεν παρεμποδίζουν την επίτευξη των στόχων των επιχειρήσεων.
31. Να διατάζει την ομοσπονδιακή επέμβαση σε μια Επαρχία ή την πόλη του Μπουένος Άιρες.
Να εγκρίνει ή να ανακαλεί μια παρέμβαση που διατάχθηκε από την Εκτελεστική Εξουσία κατά τη διάρκεια μιας περιόδου διακοπής των λειτουργιών του Κογκρέσου.
32. Να θεσπίζει όλους τους νόμους και τους κανονισμούς που ενδέχεται να είναι αναγκαίοι για την άσκηση των προαναφερθεισών εξουσιών και όλων των άλλων που παρέχει το παρόν Σύνταγμα στην κυβέρνηση του Έθνους της Αργεντινής.

Άρθρο 76 Οποιαδήποτε μεταβίβαση νομοθετικής εξουσίας στην Εκτελεστική Εξουσία απαγορεύεται, εκτός από συγκεκριμένα θέματα που αφορούν διοίκηση ή δημόσια έκτακτη ανάγκη, με καθορισμένο χρονικό διάστημα για την άσκηση της εξουσιοδοτημένης εξουσίας, η οποία μπορεί να ασκηθεί μόνο υπό τους όρους που ορίζει το Κογκρέσο.

Η παύση [νομοθετικής εξουσιοδότησης] μετά τη λήξη της προθεσμίας που προβλέπεται στην προηγούμενη παράγραφο δεν συνεπάγεται την επανεξέταση των νομικών σχέσεων που προέκυψαν βάσει των κανόνων που υπαγορεύονται από τη νομοθετική ανάθεση.

Κεφάλαιο V. Σχετικά με την εφαρμογή και έγκριση των νόμων Επεξεργασία

Άρθρο 77 Οι νόμοι μπορούν να προέρχονται από οποιοδήποτε Σώμα του Κογκρέσου, μέσω νομοσχεδίων που προτείνονται από τα μέλη τους είτε από την εκτελεστική εξουσία, εκτός από τις εξαιρέσεις που θεσπίζει το Σύνταγμα.

Τα νομοσχέδια που τροποποιούν το εκλογικό σύστημα και το σύστημα των πολιτικών κομμάτων εγκρίνονται με απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των μελών των Σωμάτων.

Άρθρο 78 Όταν ένα νομοσχέδιο εγκριθεί από το Σώμα από το οποίο προέρχεται, διαβιβάζεται προς συζήτηση στο άλλο Σώμα. Εάν εγκριθεί και από τα δύο, παρουσιάζεται στην Εκτελεστική Εξουσία του Έθνους για την επανεξέτασή του και εάν λάβει επίσης την έγκρισή του, εκδίδεται ως νόμος.

Άρθρο 79 Κάθε Σώμα, αφού εγκρίνει ένα νομοσχέδιο γενικά, μπορεί να αναθέσει στις επιτροπές του την έγκριση συγκεκριμένων τμημάτων ενός νομοσχεδίου με την ψήφο της απόλυτης πλειοψηφίας του συνόλου των μελών του. Το Σώμα μπορεί επίσης, με ίδιο αριθμό ψήφων, να διακόψει ή να εγκρίνει τη συνέχιση των λειτουργιών της αντιπροσωπείας. Η έγκριση της επιτροπής απαιτεί την ψηφοφορία της απόλυτης πλειοψηφίας του συνόλου των μελών. Μόλις το νομοσχέδιο εγκριθεί από την επιτροπή, ακολουθούνται οι συνήθεις διαδικασίες.

Άρθρο 80 Οποιοδήποτε νομοσχέδιο δεν επιστρέφεται μετά το πέρας δέκα εργάσιμων ημερών θεωρείται εγκεκριμένο από την εκτελεστική εξουσία. Τα νομοσχέδια που απορρίπτονται εν μέρει δεν επιτρέπεται να εγκριθούν ως προς τα υπόλοιπα μέρη τους. Παρ' όλα αυτά, τα τμήματα που δεν απορρίπτονται μπορούν να δημοσιευθούν εάν έχουν κανονιστική αυτονομία και η μερική τους έγκριση δεν μεταβάλλει το πνεύμα ή την ενότητα του νομοσχεδίου όπως ψηφίστηκε από το Κογκρέσο. Σε μια τέτοια περίπτωση, εφαρμόζονται οι διαδικασίες που καθορίζονται για τα διατάγματα έκτακτης ανάγκης και κατεπείγοντος.

Άρθρο 81 Κανένα νομοσχέδιο που έχει απορριφθεί εντελώς από ένα από τα Σώματα δεν μπορεί να επαναφερθεί κατά τη διάρκεια των συνόδων του έτους. Κανένα από τα Σώματα δεν μπορεί να απορρίψει εξ ολοκλήρου ένα νομοσχέδιο που προέρχεται από αυτό και το οποίο στη συνέχεια προστέθηκε ή τροποποιήθηκε από το Σώμα ελέγχου. Εάν ένα νομοσχέδιο αποτελεί αντικείμενο προσθηκών ή διορθώσεων από το Σώμα ελέγχου, το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας πρέπει να αναφέρεται ώστε να διαπιστωθεί εάν προσθήκες ή διορθώσεις έγιναν με απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων ή κατά τα δύο τρίτα των παρόντων. Το Σώμα προέλευσης μπορεί με την απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων να εγκρίνει το νομοσχέδιο με τις εισαγόμενες προσθήκες ή διορθώσεις ή να επιμείνει στην πρωτότυπη μορφή, εκτός εάν οι συμπληρώσεις ή οι διορθώσεις έγιναν από το Σώμα ελέγχου με έγκριση των δύο τρίτων των παρόντων. Στην τελευταία αυτή περίπτωση, το νομοσχέδιο διαβιβάζεται στην εκτελεστική εξουσία με τις προσθήκες ή τις διορθώσεις που πραγματοποιούνται από το Σώμα ελέγχου, με την εξαίρεση ότι το Σώμα προέλευσης μπορεί να επιμείνει στην πρωτότυπη μορφή του με ψήφο των δύο τρίτων των παρόντων. Το Σώμα προέλευσης δεν μπορεί να εισάγει νέες προσθήκες ή διορθώσεις σε σχέση με εκείνες που έγιναν από το Σώμα ελέγχου.

Άρθρο 82 Η βούληση κάθε Σώματος πρέπει να εκδηλώνεται ρητά. Η σιωπηρή έγκριση αποκλείεται σε όλες τις περιπτώσεις.

Άρθρο 83 Ένα νομοσχέδιο το οποίο απορρίφθηκε εν όλω ή εν μέρει από την Εκτελεστική Εξουσία επιστρέφεται με τις αντιρρήσεις του στην αρμόδια αρχή. Η τελευταία θα το συζητήσει εκ νέου και εάν το επικυρώσει με πλειοψηφία των δύο τρίτων των ψήφων, το νομοσχέδιο θα αποσταλεί εκ νέου στο Σώμα ελέγχου. Εάν και τα δύο Σώματα το εγκρίνουν με πλειοψηφία των δύο τρίτων, το νομοσχέδιο γίνεται νόμος και μεταβιβάζεται στην Εκτελεστική Εξουσία για την έκδοσή του. Η ψηφοφορία και στα δύο Σώματα θα είναι στην προκειμένη περίπτωση με ονομαστική κλήση, με ναι ή όχι, και τα ονόματα και οι απόψεις των ψηφοφόρων καθώς και οι αντιρρήσεις της Εκτελεστικής Εξουσίας θα δημοσιεύονται αμέσως στον τύπο. Εάν τα Σώματα διαφωνούν μεταξύ τους σχετικά με τις αντιρρήσεις της [Εκτελεστικής Εξουσίας], το νομοσχέδιο δεν μπορεί να επαναληφθεί κατά τις συνεδριάσεις εκείνου του έτους.

Άρθρο 84 Κατά την ψήφιση των νόμων χρησιμοποιείται η ακόλουθη διατύπωση: «Η Γερουσία και η Βουλή των Αντιπροσώπων του Έθνους της Αργεντινής, συγκεντρωμένα στο Κογκρέσο, διατάσσουν ή κυρώνουν με την εξουσία του νόμου».

Κεφάλαιο VI. Σχετικά με το αξίωμα του Γενικού Ελεγκτή του Έθνους Επεξεργασία

Άρθρο 85 Η εξωτερική ανασκόπηση του πλούτου, των οικονομικών πτυχών, των οικονομικών και των λειτουργιών του εθνικού δημόσιου τομέα αποτελεί χαρακτηριστικό της νομοθετικής εξουσίας.

Η επανεξέταση και η γνώμη της Νομοθετικής Εξουσίας για την επίδοση και τη γενική κατάσταση της δημόσιας διοίκησης υποστηρίζονται από εκθέσεις του Γραφείου του Γενικού Ελεγκτή του Έθνους.

Αυτό το σώμα τεχνικής βοήθειας του Κογκρέσου, με λειτουργική αυτονομία, αποτελείται από τον τρόπο που θεσπίζει ο νόμος που ρυθμίζει τη δημιουργία και τη λειτουργία του. Ο νόμος αυτός εγκρίνεται με απόλυτη πλειοψηφία των μελών κάθε Σώματος. Ο πρόεδρος του οργάνου διορίζεται κατόπιν προτάσεως του πολιτικού κόμματος της αντιπολίτευσης που έχει τον μεγαλύτερο αριθμό νομοθετών στο Κογκρέσο.

Το αξίωμα του Γενικού Ελεγκτή του Έθνους έχει την ευθύνη της αναθεώρησης της νομιμότητας, της διαχείρισης και του ελέγχου όλων των δραστηριοτήτων της κεντρικής και αποκεντρωμένης δημόσιας διοίκησης, ανεξαρτήτως του τρόπου οργάνωσής της, και οποιωνδήποτε άλλων λειτουργιών που ο νόμος μπορεί να το χορηγήσει. Η παρέμβασή του απαιτείται στις διαδικασίες έγκρισης ή απόρριψης της λογιστικής συλλογής και επένδυσης δημόσιων κεφαλαίων.

Κεφάλαιο VII. Σχετικά με τον Συνήγορο του Λαού Επεξεργασία

Άρθρο 86 Ο Συνήγορος του Λαού είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του Εθνικού Κογκρέσου, ο οποίος λειτουργεί με πλήρη λειτουργική αυτονομία, χωρίς να λαμβάνει εντολές από οποιαδήποτε αρχή. Αποστολή του είναι η υπεράσπιση και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλων δικαιωμάτων, εγγυήσεων και συμφερόντων που προστατεύονται από το παρόν Σύνταγμα και από τον νόμο, κατά ενεργειών, πράξεων και παραλείψεων της Διοίκησης και την αναθεώρηση της άσκησης των δημοσίων διοικητικών καθηκόντων.

Ο Συνήγορος του Λαού έχει δικαίωμα να ασκήσει αγωγή. Διορίζεται και απομακρύνεται από το Κογκρέσο με την ψήφο των δύο τρίτων των μελών που είναι παρόντα σε κάθε ένα από τα Σώματα. Απολαμβάνει τις ασυλίες και τα προνόμια των νομοθετών. Παραμένει στην υπηρεσία για πέντε έτη και μπορεί να διοριστεί εκ νέου μόνο μία φορά.

Η οργάνωση και η λειτουργία αυτού του οργάνου διέπονται από ειδικό νόμο.

Ενότητα II. Εκτελεστική Εξουσία Επεξεργασία

Κεφάλαιο I. Φύση και διάρκειά της Επεξεργασία

Άρθρο 87 Η Εκτελεστική Εξουσία του Έθνους εξασκείται από έναν πολίτη με τον τίτλο «Πρόεδρος του Έθνους της Αργεντινής».

Άρθρο 88 Σε περίπτωση ασθένειας, απουσίας από την πρωτεύουσα, θανάτου, παραίτησης ή απομάκρυνσης του Προέδρου, η Εκτελεστική Εξουσία ασκείται από τον Αντιπρόεδρο του Έθνους. Σε περίπτωση απομάκρυνσης, θανάτου, παραίτησης ή ανικανότητας του Προέδρου και του Αντιπροέδρου του Έθνους, το Κογκρέσο θα καθορίσει ποιος δημόσιος αξιωματούχος θα καλύψει την Προεδρία μέχρι να παύσει η αιτία της ανικανότητας ή να εκλεγεί νέος Πρόεδρος.

Άρθρο 89 Για να εκλεγεί Πρόεδρος ή Αντιπρόεδρος του Έθνους απαιτείται κάποιος να έχει γεννηθεί στην επικράτεια της Αργεντινής ή αν κάποιος γεννήθηκε σε ξένη χώρα, να είναι τέκνο ενός πολίτη της Αργεντινής και να κατέχει τα άλλα προσόντα που απαιτούνται για να εκλεγεί Γερουσιαστής.

Άρθρο 90 Ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος παραμένουν στο αξίωμά τους για περίοδο τεσσάρων ετών και μπορούν να επανεκλεγούν ή να διαδέχονται ο ένας τον άλλον μόνο για μία συνεχή θητεία. Εάν έχουν επανεκλεγεί ή διαδέχονται ο ένας τον άλλον, δεν μπορούν να εκλεγούν σε οποιοδήποτε αξίωμα, εκτός από το χρονικό διάστημα μιας θητείας.

Άρθρο 91 Ο Πρόεδρος του Έθνους αφήνει το αξίωμα την ημέρα που λήγει η τετραετής θητεία του. Χωρίς κανένα γεγονός που ενδεχομένως να έχει διακόψει τη θητεία του, θεωρείται ως λόγος για την ολοκλήρωσή του αργότερα.

{{anchor|p92}]Άρθρο 92 Ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος απολαμβάνουν μισθό που καταβάλλεται από το Δημόσιο Ταμείο, ο οποίος δεν μπορεί να τροποποιηθεί κατά τη διάρκεια του διορισμού τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της θητείας, δεν επιτρέπεται να κατέχουν άλλη απασχόληση ή να λαμβάνουν οποιαδήποτε άλλη αμοιβή από το Έθνος ή από οποιαδήποτε Επαρχία.

Άρθρο 93 Κατά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος θα ορκιστούν, σύμφωνα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους, υπό τον Πρόεδρο της Γερουσίας και ενώπιον του συγκεντρωμένου Κογκρέσο, να «εξασκήσουν με πίστη και πατριωτισμό την ιδιότητα του Προέδρου (ή Αντιπροέδρου) του Έθνους και να παρατηρούν και να τηρούν πιστά το Σύνταγμα του Έθνους της Αργεντινής».

Κεφάλαιο II. Σχετικά με τον τρόπο και τον χρόνο εκλογής του Προέδρου και του Αντιπροέδρου του Έθνους Επεξεργασία

Άρθρο 94 Ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος του Έθνους εκλέγονται άμεσα από τον Λαό, σε δύο γύρους, όπως ορίζονται στο παρόν Σύνταγμα. Για τον σκοπό αυτό, η εθνική επικράτεια περιλαμβάνει ενιαία περιφέρεια.

Άρθρο 95 Οι εκλογές πραγματοποιούνται εντός δύο μηνών πριν από την ολοκλήρωση της θητείας του Προέδρου.

Άρθρο 96 Ο δεύτερος εκλογικός γύρος, εφόσον απαιτείται, θα διεξαχθεί μεταξύ των δύο συνδυασμών που λαμβάνουν τις περισσότερες ψήφους, εντός τριάντα ημερών μετά τον πρώτο εκλογικό γύρο.

Άρθρο 97 Όταν ο συνδυασμός που έλαβε τις περισσότερες ψήφους στον πρώτο γύρο έλαβε περισσότερο από σαράντα πέντε τοις εκατό των έγκυρων ψήφων, οι υποψήφιοι του θα ανακηρυχθούν Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος του Έθνους.

Άρθρο 98 Όταν ο συνδυασμός που έλαβε τις περισσότερες ψήφους στον πρώτο γύρο αποκτά τουλάχιστον το σαράντα τοις εκατό των έγκυρων ψήφων και, επιπλέον, υπάρχει επίσης διαφορά μεγαλύτερη από δέκα εκατοστιαίες μονάδες σε σχέση με το σύνολο των έγκυρων ψήφων που λαμβάνει αυτός ο συνδυασμός σε σχέση με τον συνδυασμό που ακολουθεί σε αριθμό ψήφων, οι υποψήφιοι του θα ανακηρυχθούν Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος του Έθνους.

Κεφάλαιο III. Εξουσίες της Εκτελεστικής Εξουσίας Επεξεργασία

Άρθρο 99 Ο Πρόεδρος του Έθνους έχει τις ακόλουθες εξουσίες:

1. Είναι ο ανώτατος αρχηγός του Έθνους, αρχηγός της κυβέρνησης, και ο πολιτικός υπεύθυνος για τη γενική διοίκηση της χώρας.
2. Εκδίδει τις οδηγίες και κανονισμούς που μπορεί να είναι απαραίτητες για την εκτέλεση των νόμων του Έθνους, προσέχοντας να μην μεταβάλλει το πνεύμα τους μέσω κανονιστικών εξαιρέσεων.
3. Συμμετέχει στη θέσπιση των νόμων σύμφωνα με το Σύνταγμα, τους εκδίδει και τους δημοσιεύει.
Η Εκτελεστική Εξουσία δεν μπορεί να εκδίδει νομοθετικές διατάξεις σε καμία περίπτωση υπό την επιφύλαξη της απόλυτης και αμετάβλητης ακυρότητάς τους.
Μόνο όταν εξαιρετικές περιστάσεις καθιστούν αδύνατη την παρακολούθηση των τακτικών διαδικασιών που προβλέπονται από το παρόν Σύνταγμα για τη θέσπιση νόμων και η κατάσταση δεν περιλαμβάνει κανόνες που ρυθμίζουν τα ποινικά, φορολογικά ή εκλογικά θέματα ή το καθεστώς των πολιτικών κομμάτων, μπορεί [ο Πρόεδρος] να επιβάλλει διατάγματα λόγω έκτακτης και επείγουσας ανάγκης, τα οποία πρόκειται να αποφασιστούν σε συνέλευση των Υπουργών, οι οποίοι πρέπει να τα εγκρίνουν μαζί με τον Επικεφαλής του Υπουργικού Συμβουλίου.
Ο Αρχηγός του Υπουργικού Συμβουλίου, προσωπικά και μέσα σε δέκα ημέρες, θα υποβάλει το μέτρο για εξέταση από τη Μόνιμη Επιτροπή των Δύο Νομοθετικών Σωμάτων, η ιδιότητα μέλους της οποίας θα πρέπει να αντικατοπτρίζει το ποσοστό της πολιτικής εκπροσώπησης κάθε Σώματος. Η εν λόγω επιτροπή διαβιβάζει την έκθεσή της εντός δέκα ημερών σε σύνοδο ολομέλειας κάθε Σώματος για τη ρητή μεταχείρισή της, την οποία τα Σώματα θα εξετάσουν αμέσως. Ένας ειδικός νόμος που εγκρίνεται με απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των μελών κάθε Σώματος ρυθμίζει τη διαδικασία και το εύρος της παρέμβασης του Κογκρέσου.
4. Διορίζει τους δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με τη συγκατάθεση της Γερουσίας, με έγκριση από τα δύο τρίτα των παρόντων μελών της, σε δημόσια συνεδρίαση που συγκαλείται για τον σκοπό αυτό.
Ορίζει τους δικαστές των κατώτερων ομοσπονδιακών δικαστηρίων, λαμβάνοντας υπόψη τα προσόντα των υποψηφίων, βάσει δεσμευτικού καταλόγου τριών υποψηφίων που ορίζονται από το δικαστικό συμβούλιο, με τη [συνακόλουθη] συναίνεση της Γερουσίας, που συγκαλείται σε δημόσια συνεδρίαση.
Ένας νέος διορισμός, ο οποίος προηγείται της ίδιας συγκατάθεσης, είναι αναγκαίος για να διατηρηθεί στην εξουσία οποιοσδήποτε από αυτούς τους δικαστές μόλις συμπληρώσουν την ηλικία των εβδομήντα πέντε ετών. Όλοι οι διορισμοί δικαστών των οποίων η ηλικία είναι εκείνη που αναφέρεται ή μεγαλύτερη, πρέπει να διενεργούνται για πέντε έτη και μπορούν να επαναλαμβάνονται επ' αόριστον σύμφωνα με την ίδια διαδικασία.
5. Μπορεί να χορηγήσει χάρη ή να μεταβάλει την ποινή για εγκλήματα που υπόκεινται σε ομοσπονδιακή δικαιοδοσία, μετά από έκθεση του αρμόδιου δικαστηρίου, εκτός από περιπτώσεις απαγγελίας κατηγορίας από τη Βουλή των Αντιπροσώπων.
6. Μπορεί να χορηγεί συντάξεις γήρατος, συνταξιοδοτήσεις, άδειες απουσίας και συντάξεις σύμφωνα με τους νόμους του Έθνους.
7. Μπορεί να διορίζει και να απομακρύνει τους πρεσβευτές, τους πληρεξουσίους υπουργούς και τους επιτετραμμένους, με τη συγκατάθεση της Γερουσίας. Ο ίδιος μπορεί να διορίσει και να παύσει τον Επικεφαλής του Υπουργικού Συμβουλίου και τους λοιπούς Υπουργούς του Υπουργικού Συμβουλίου, τους υπαλλήλους του γραφείου του, τους προξενικούς υπαλλήλους και τους υπαλλήλους των οποίων ο διορισμός δεν ρυθμίζεται άλλως από το παρόν Σύνταγμα.
8. Θα πραγματοποιεί την εναρκτήρια ομιλία κάθε χρόνο στις συνεδριάσεις του Κογκρέσου, όπου και τα δύο Σώματα θα συγκαλούνται από κοινού για τον σκοπό αυτό, και θα παρουσιάζουν με αυτή την ευκαιρία την κατάσταση του Έθνους και τις μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκαν με βάση το Σύνταγμα και θα συστήνουν την εξέταση του Κογκρέσου για τα μέτρα που θεωρούνται αναγκαία και κατάλληλα.
9. Επεκτείνει τις τακτικές συνεδρίες του Κογκρέσου ή τις συγκαλεί για έκτακτες συνεδρίες όταν το απαιτεί ένα σημαντικό συμβάν για την τάξη ή την πρόοδο.
10. Επιβλέπει την άσκηση εξουσίας από τον Αρχηγό του Υπουργικού Συμβουλίου σχετικά με τη συλλογή των εσόδων και των επενδύσεων του Έθνους, σύμφωνα με τον νόμο ή τον προϋπολογισμό των Εθνικών δαπανών.
11. Ολοκληρώνει και υπογράφει συνθήκες, συμφωνίες και άλλες διαπραγματεύσεις που απαιτούνται για τη διατήρηση καλών σχέσεων με διεθνείς οργανισμούς και ξένες χώρες, δέχεται τους Υπουργούς τους και λαμβάνει τα διαπιστευτήρια του διπλωματικού προσωπικού τους.
12. Είναι αρχηγός όλων των Ενόπλων Δυνάμεων του Έθνους.
13. Συμπληρώνει τις στρατιωτικές θέσεις του Έθνους: με τη συγκατάθεση της Γερουσίας, στην παραχώρηση θέσεων ή τάξεων ανώτερων αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων, και για τον ίδιο στο πεδίο της μάχης.
14. Διαθέτει τις ένοπλες δυνάμεις στη διάθεσή του και αναλαμβάνει την οργάνωση και την ανάπτυξή τους, σύμφωνα με τις ανάγκες του Έθνους.
15. Διακηρύσσει πόλεμο και διατάζει αντίποινα με την εξουσιοδότηση και έγκριση του Κογκρέσου.
16. Δηλώνει κατάσταση πολιορκίας σε ένα ή περισσότερα τμήματα του Έθνους, σε περίπτωση ξένης εισβολής και για περιορισμένο χρονικό διάστημα, με τη συγκατάθεση της Γερουσίας. Σε περίπτωση εσωτερικής διαταραχής, έχει αυτήν την εξουσία μόνο όταν το Κογκρέσο είναι σε διακοπές, επειδή αυτή είναι μια εξουσία που ανήκει σε αυτό το Σώμα. Ο Πρόεδρος ασκεί αυτή την εξουσία με τους περιορισμούς που προβλέπονται στο άρθρο 23.
17. Μπορεί να ζητήσει από τον Επικεφαλής του Υπουργικού Συμβουλίου και από τους επικεφαλής όλων των κλάδων και τμημάτων της διοίκησης, και μέσω αυτών από όλους τους άλλους υπαλλήλους, οποιαδήποτε πληροφορία κρίνει κατάλληλη και αυτοί οφείλουν να την παράσχουν.
18. Μπορεί να εγκαταλείψει την επικράτεια του Έθνους με την άδεια του Κογκρέσου. Κατά τη διάρκεια της διακοπής του Κογκρέσου, μπορεί να το κάνει μόνο χωρίς άδεια για λόγους που δικαιολογούνται από τη δημόσια υπηρεσία.
19. Μπορεί να καλύψει κενές θέσεις σε αξιώματα που απαιτούν τη συγκατάθεση της Γερουσίας και τα οποία συμβαίνουν κατά τη διάρκεια των διακοπών της, μέσω προσωρινών διορισμών που λήγουν στο τέλος της επόμενης νομοθετικής συνόδου.
20. Δηλώνει την ομοσπονδιακή παρέμβαση σε μία Επαρχία ή τον Δήμο του Μπουένος Άιρες σε περίπτωση διακοπής του Κογκρέσου και πρέπει ταυτόχρονα να συγκαλεί το Κογκρέσο για να την εξετάσει.
Κεφάλαιο IV. Σχετικά με τον Επικεφαλής του Υπουργικού Συμβουλίου και άλλους Υπουργούς του Εκτελεστικού Κλάδου Επεξεργασία

Άρθρο 100 Ο Επικεφαλής του Υπουργικού Συμβουλίου και άλλοι Γραμματείς-Υπουργοί, των οποίων ο αριθμός και η αρμοδιότητα καθορίζονται με ειδικό νόμο, έχουν υπό την ευθύνη τους τη διεκπεραίωση των εργασιών του Έθνους και επικυρώνουν και νομιμοποιούν τις πράξεις του Προέδρου μέσω των υπογραφών τους, χωρίς τις οποίες οι πράξεις του [Προέδρου] δεν έχουν καμία εγκυρότητα.

Ο Επικεφαλής του Υπουργικού Συμβουλίου, ο οποίος έχει πολιτική ευθύνη έναντι του Εθνικού Κογκρέσου, έχει την εξουσία:

1. Να ασκεί τη γενική διοίκηση της χώρας.
2. Να εκδίδει τις πράξεις και τους κανονισμούς που ενδέχεται να είναι αναγκαίοι για την άσκηση των εξουσιών που του απονέμει αυτό το άρθρο και εκείνων που του παραχωρεί ο Πρόεδρος του Έθνους, με την έγκριση του Γραμματέα-Υπουργού στον οποίο ανήκει η πράξη ή κανονισμούς.
3. Να προβαίνει σε διορισμούς υπαλλήλων της διοίκησης, εξαιρουμένων των [διορισμών] που ανήκουν στον Πρόεδρο.
4. Να ασκεί τα καθήκοντα και τις εξουσίες που μπορεί να του μεταβιβάσει ο Πρόεδρος του Έθνους και να επιλύει με τη συγκατάθεση του Υπουργικού Συμβουλίου θέματα που η Εκτελεστική Εξουσία μπορεί να του αναθέσει ή με δική του πρωτοβουλία τα θέματα που κρίνει αναγκαία εντός του πεδίου των αρμοδιοτήτων του.
5. Να συντονίζει, να προετοιμάζει και να συγκαλεί συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, προεδρεύοντάς τες σε περίπτωση απουσίας του Προέδρου.
6. Να στέλνει στο Κογκρέσο τα νομοσχέδια σχετικά με τα Υπουργεία και τον Εθνικό Προϋπολογισμό, μετά από προηγούμενη [θετική] απόφαση σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και έγκριση της Εκτελεστικής Εξουσίας.
7. Να επιβλέπει τη συλλογή των εσόδων του Έθνους και να εκτελεί τον νόμο του Εθνικού Προϋπολογισμού.
8. Να εγκρίνει διατάγματα που θεσπίζουν εκτελεστικούς κανονισμούς για νόμους, διατάγματα που προβλέπουν την επέκταση των τακτικών συνεδριάσεων του Κογκρέσου ή τη σύγκληση έκτακτων συνεδριάσεων και τα αγγέλματα του Προέδρου που προωθούν νομοθετική πρωτοβουλία.
9. Να παρευρίσκεται στις συνεδρίες του Κογκρέσου και να συμμετάσχει στις συζητήσεις του, αλλά χωρίς δικαίωμα ψήφο.
10. Μόλις ξεκινήσουν οι συνηθισμένες συνεδριάσεις του Κογκρέσου, να παρουσιάζει μαζί με τους άλλους Υπουργούς λεπτομερή περιγραφή της κατάστασης του Έθνους σχετικά με τις υποθέσεις των αντίστοιχων Σωμάτων.
11. Να εκπονεί τις προφορικές ή γραπτές εκθέσεις και εξηγήσεις που μπορεί να ζητήσει οποιοδήποτε από τα Σώματα από την Εκτελεστική Εξουσία.
12. Να εγκρίνει διατάγματα που ασκούν εξουσίες που εκχωρούνται από το Κογκρέσο, οι οποίες υπόκεινται στην επανεξέταση της Μόνιμης Επιτροπής των Δύο Νομοθετικών Σωμάτων.
13. Να εγκρίνει, από κοινού με τους άλλους Υπουργούς, διατάγματα έκτακτης και επείγουσας ανάγκης και διατάγματα που εκδίδουν εν μέρει νόμους. Ο ίδιος θα υποβάλει προσωπικά τα εν λόγω διατάγματα προς εξέταση από τη Μόνιμη Επιτροπή των Δύο Νομοθετικών Σωμάτων εντός δέκα ημερών από τη θέσπισή τους.

Ο Επικεφαλής του Υπουργικού Συμβουλίου δεν μπορεί ταυτόχρονα να κατέχει άλλο υπουργείο.

Άρθρο 101 Ο Επικεφαλής του Υπουργικού Συμβουλίου πρέπει να παρευρίσκεται τουλάχιστον μία φορά το μήνα στο Κογκρέσο και να παρακολουθεί εναλλάξ κάθε Σώμα, για να τους ενημερώνει για την πρόοδο της κυβέρνησης, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 71. Μπορεί να εξεταστεί ταυτόχρονα από τα δύο Σώματα για τους σκοπούς της λαμβάνοντας υπόψη μια πρόταση μομφής, μετά από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας των των μελών ενός από τα Σώματα, και μπορεί να παυθεί με απόλυτη πλειοψηφία των μελών καθενός από τα Σώματα.

Άρθρο 102 Κάθε Υπουργός είναι υπεύθυνος για τις πράξεις που νομιμοποιεί και είναι από κοινού υπεύθυνος για εκείνες στις οποίες συναινεί στους συναδέλφους του.

Άρθρο 103 Οι Υπουργοί δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να εκδίδουν ψηφίσματα μόνοι τους, εκτός από αυτά που αφορούν το οικονομικό και διοικητικό σύστημα των αντίστοιχων υπουργείων τους.

Άρθρο 104 Μόλις το Κογκρέσο ξεκινήσει τις συνόδους του, οι Υπουργοί του Υπουργικού Συμβουλίου θα υποβάλουν λεπτομερή έκθεση σχετικά με την κατάσταση του Έθνους όσον αφορά τις υποθέσεις των αντίστοιχων υπουργείων τους.

Άρθρο 105 Οι Υπουργοί δεν μπορούν να είναι Γερουσιαστές ή Βουλευτές χωρίς πρώτα να παραιτηθούν από το αξίωμά τους ως Υπουργοί.

Άρθρο 106 Οι Υπουργοί μπορούν να παραβρίσκονται στις συνόδους του Κογκρέσου και να συμμετάσχουν στις συζητήσεις τους, αλλά δεν μπορούν να ψηφίσουν.

Άρθρο 107 Οι Υπουργοί λαμβάνουν νόμιμο μισθό για τις υπηρεσίες τους, ο οποίος δεν μπορεί να αυξηθεί ή να μειωθεί υπέρ ή εις βάρος των ήδη κατόχων των αξιωμάτων.

Ενότητα III. Η Δικαστική Εξουσία Επεξεργασία

Κεφάλαιο I. Φύση και διάρκειά της Επεξεργασία

Άρθρο 108 Η Δικαστική Εξουσία του Έθνους ανήκει σε Ανώτατο Δικαστήριο και στα κατώτερα δικαστήρια που μπορεί να συστήσει το Κογκρέσο στην επικράτεια του Έθνους.

Άρθρο 109 Σε καμία περίπτωση ο Πρόεδρος του Έθνους δεν μπορεί να ασκεί δικαστικές αρμοδιότητες, να αναλαμβάνει τη δικαιοδοσία επί εκκρεμών υποθέσεων ή να ανοίγει εκ νέου τελεσίδικες υποθέσεις.

Άρθρο 110 Οι δικαστές, τόσο του Ανώτατου Δικαστηρίου όσο και των κατώτερων δικαστηρίων του Έθνους, θα διατηρούν τη θέση τους καθόσον παρουσιάζουν καλή συμπερίφορα και λαμβάνουν για τις υπηρεσίες τους αποζημίωση που θα ορίζει ο νόμος και δεν θα μειώνεται καθ' οιονδήποτε τρόπο, όσο παραμένουν στη θέση τους.

Άρθρο 111 Κανείς δεν μπορεί να είναι μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου, χωρίς να είναι δικηγόρος του Έθνους, με οκταετή εμπειρία και να διαθέτει τα απαιτούμενα προσόντα για να είναι Γερουσιαστής.

Άρθρο 112 Με την πρώτη εγκατάσταση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, τα διοριζόμενα πρόσωπα θα ορκιστούν ενώπιον του Προέδρου του Έθνους, να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους στην ορθή και πιστή διαχείριση της δικαιοσύνης και σύμφωνα με τα όσα ορίζει το Σύνταγμα. Στο μέλλον, θα ορκίζονται ενώπιον του Προέδρου του ίδιου του Δικαστηρίου.

Άρθρο 113 Το Ανώτατο Δικαστήριο θεσπίζει τους δικούς του εσωτερικούς κανονισμούς και διορίζει τους υπαλλήλους του.

Άρθρο 114 Το Δικαστικό Συμβούλιο, το οποίο ρυθμίζεται με ειδικό νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των μελών κάθε Σώματος, επιφορτίζεται με την επιλογή των δικαστών και με τη διοίκηση της Δικαστικής Εξουσίας.

Το Συμβούλιο θα ανασυγκροτείται περιοδικά έτσι ώστε να επιτυγχάνεται μια ισορροπία μεταξύ της εκπροσώπησης των πολιτικά εκλεγμένων πολιτικών οργάνων, των δικαστών όλων των επιπέδων και των νομικών πληρεξουσίων που έχουν άδεια από την ομοσπονδία. Περιλαμβάνει επίσης πρόσωπα από το ακαδημαϊκό και επιστημονικό πεδίο, σε αριθμό και τρόπο διορισμού που θα αναφέρει ο νόμος.

Οι εξουσίες του είναι:

  1. Να επιλέγει υποψηφίους για κατώτερα δικαστήρια μέσω δημόσιων διαγωνισμών.
  2. Να εκδίδει περιοριστικούς καταλόγους τριών υποψηφίων για διορισμό δικαστών των κατώτερων δικαστηρίων.
  3. Να διαχειρίζεται τα έσοδα και να εκτελεί τον προϋπολογισμό που αναθέτει ο νόμος για την απονομή της δικαιοσύνης.
  4. Να ασκεί πειθαρχική εξουσία στους δικαστές.
  5. Να καθορίζει την έναρξη της διαδικασίας απομάκρυνσης κατά των δικαστών και, σε τέτοια περίπτωση, να διατάσσει την αναστολή τους και να διατυπώσει τις αντίστοιχες επιβαρύνσεις.
  6. Να θεσπίζει τους κανονισμούς σχετικά με τη δικαστική οργάνωση και όλους τους κανονισμούς που είναι απαραίτητοι για τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας των δικαστών και της αποτελεσματικής παροχής δικαστικών υπηρεσιών.

Άρθρο 115 Οι δικαστές των κατώτερων δικαστηρίων του Έθνους παύονται για τους λόγους αυτούς που αναφέρονται στο άρθρο 53, από μια επιτροπή αποτελούμενη από νομοθέτες, δικαστές και ομοσπονδιακά αδειοδοτημένους δικηγόρους.

Η απόφαση της επιτροπής, η οποία είναι μη εφέσιμη, δεν θα έχει καμία συνέπεια εκτός από το να παύσει τον κατηγορούμενο από το αξίωμα. Όμως, το καταδικασθέν άτομο εξακολουθεί να υπόκειται σε κατηγορίες, δίκη και τιμωρία ενώπιον των τακτικών δικαστηρίων σύμφωνα με τους νόμους.

Είναι αναγκαίο να περατωθεί η διαδικασία και, σε τέτοια περίπτωση, να αποκατασταθεί ο παυμένος δικαστής, αν περάσουν εκατό ογδόντα ημερές χωρίς να έχει εκδοθεί απόφαση, ξεκινώντας από την απόφαση έναρξης της διαδικασίας απομάκρυνσης.

Η σύνθεση και οι διαδικασίες αυτής της επιτροπής καθορίζονται από τον ειδικό νόμο στον οποίο αναφέρεται το άρθρο 114.

Κεφάλαιο II. Εξουσίες της Δικαστικής Εξουσίας Επεξεργασία

Άρθρο 116 Το Ανώτατο Δικαστήριο και τα κατώτερα δικαστήρια του κράτους έχουν αρμοδιότητα και εκδικάζουν όλες τις υποθέσεις που ασχολούνται με ζητήματα που διέπονται από το Σύνταγμα και τους νόμους του Έθνους, εκτός από τις περιπτώσεις που προβλέπονται στην περίπτωση 75 του άρθρου 12, και πάνω από τις συνθήκες με τις ξένες χώρες, σε υποθέσεις που αφορούν πρεσβευτές, υπουργούς και ξένους προξένους, σε υποθέσεις ναυτικής και θαλάσσιας δικαιοδοσίας, σε υποθέσεις στις οποίες το Έθνος είναι συμβαλλόμενο μέρος, στις υποθέσεις που εκδηλώνονται μεταξύ δύο ή περισσοτέρων Επαρχιών, μεταξύ μιας Επαρχίας και των πολιτών της άλλης, μεταξύ πολιτών των διαφόρων Επαρχιών και μεταξύ μιας Επαρχίας ή των πολιτών της έναντι ενός αλλοδαπού κράτους ή ενός πολίτη.

Άρθρο 117 Στις περιπτώσεις αυτές, το Ανώτατο Δικαστήριο ασκεί δευτεροβάθμια δικαιοδοσία, σύμφωνα με τους κανόνες και τις εξαιρέσεις που μπορεί να ορίσει το Κογκρέσο, αλλά σε όλα τα θέματα που αφορούν τους πρεσβευτές, τους υπουργούς εξωτερικών και τους προξένους και εκείνους στους οποίους μια Επαρχία θα είναι διάδικος, το Δικαστήριο ασκεί πρωτότυπη και αποκλειστική δικαιοδοσία.

Άρθρο 118 Όλες οι συνήθεις ποινικές δίκες που δεν απορρέουν από την εξουσία επιβολής που χορηγείται στη Βουλή των Αντιπροσώπων, εκδικάζονται από ενόρκους, εφόσον το εν λόγω θεσμικό όργανο είναι εγκατεστημένο στη Δημοκρατία. Η διαδικασία στις δίκες αυτές θα διεξαχθεί στην ίδια Επαρχία όπου διαπράχθηκε το έγκλημα. Αλλά όταν το έγκλημα διαπράττεται εκτός των συνόρων του Έθνους, κατά παράβαση των διεθνών κανόνων, το Κογκρέσο καθορίζει με ειδικό νόμο τον τόπο όπου θα διεξαχθεί η δίκη.

Άρθρο 119 Η προδοσία εναντίον του Έθνους συνίσταται μόνο στην κατοχή όπλων εναντίον του ή στη συμμαχία με τους εχθρούς του, δίνοντάς τους βοήθεια και άνεση. Το Κογκρέσο θεσπίζει με ειδικό νόμο την τιμωρία για το έγκλημα αυτό, αλλά η τιμωρία δεν πρέπει να υπερβαίνει το πρόσωπο του παραβάτη ούτε να επεκτείνεται στους συγγενείς του οποιουδήποτε βαθμού.

Ενότητα IV. Η έδρα του Εισαγγελέα Επεξεργασία

Άρθρο 120 Η Έδρα του Εισαγγελέα είναι ανεξάρτητο όργανο με λειτουργική αυτονομία και οικονομική αυτάρκεια, η οποία έχει ως καθήκον την προώθηση της παρέμβασης του δικαστικού συστήματος για την υπεράσπιση της νομιμότητας και των γενικών συμφερόντων της κοινωνίας, σε συντονισμό με τις άλλες αρχές της Δημοκρατίας.

Αποτελείται από έναν Επικεφαλής Εισαγγελέα του Έθνους και έναν Επικεφαλής Δημόσιο Συνήγορο του Έθνους και τα άλλα μέλη που μπορεί να καθορίσει ο νόμος.

Τα μέλη της απολαμβάνουν λειτουργικές ασυλίες και μη παρέμβαση με την αμοιβή τους.

Μέρος II. Επαρχιακές Κυβερνήσεις Επεξεργασία

Άρθρο 121 Οι Επαρχίες διατηρούν όλες τις εξουσίες που δεν έχουν εκχωρηθεί από το παρόν Σύνταγμα στην Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση και εκείνες που έχουν ρητά διατηρήσει με ειδικές συμφωνίες κατά τη στιγμή της ενσωμάτωσής τους [στη Δημοκρατία της Αργεντινής].

Άρθρο 122 Οι Επαρχίες συστήνουν τους δικούς τους τοπικούς θεσμούς και διέπονται από αυτούς. Εκλέγουν τους κυβερνήτες τους, τους νομοθέτες και άλλους αξιωματούχους της Επαρχίας, χωρίς παρέμβαση της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης.

Άρθρο 123 Κάθε Επαρχία διαθέτει το δικό της Σύνταγμα, σύμφωνα με όσα ορίζονται στο άρθρο 5, διασφαλίζοντας τη δημοτική αυτονομία και ρυθμίζοντας το πεδίο και το περιεχόμενό του στη θεσμική, πολιτική, διοικητική, οικονομική και χρηματοοικονομική δομή.

Άρθρο 124 Μετά από ενημέρωση του Εθνικού Κογκρέσου, οι Επαρχίες μπορούν να δημιουργήσουν περιφέρειες για οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και να δημιουργήσουν όργανα με εξουσία να επιτύχουν τους στόχους τους και μπορούν να συνάψουν διεθνείς συμφωνίες εφόσον δεν είναι ασυμβίβαστες με την εξωτερική πολιτική του Έθνους και δεν επηρεάζουν τις εξουσίες που έχουν ανατεθεί στην Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση ή τα δημόσια έξοδα του Έθνους. Ο Δήμος του Μπουένος Άιρες διαθέτει σύστημα που θα δημιουργηθεί για το σκοπό αυτό.

Η αρχική κυριότητα επί των φυσικών πόρων που υπάρχουν στην επικράτειά τους ανήκει στις Επαρχίες.

Άρθρο 125 Μετά από ενημέρωση του Εθνικού Κογκρέσου, οι επαρχίες μπορούν να συνάψουν μερικές συνθήκες για σκοπούς δικαιοσύνης, οικονομικών συμφερόντων και έργων κοινής ωφέλειας. Επίσης μπορούν να προωθήσουν τη βιομηχανία τους, τη μετανάστευση, την κατασκευή σιδηροδρόμων και πλωτών καναλιών, τον διακανονισμό των εδαφών που ανήκουν στην Επαρχία, την εισαγωγή και εγκατάσταση νέων βιομηχανιών, την εισαγωγή ξένων κεφαλαίων και την εξερεύνηση των ποταμών τους, για τους σκοπούς αυτούς και με τα δικά τους κεφάλαια.

Οι Επαρχίες και ο Δήμος του Μπουένος Άιρες μπορούν να διατηρούν οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης για δημόσιους υπαλλήλους και επαγγελματίες και να προωθούν την οικονομική πρόοδο, την ανθρώπινη ανάπτυξη, τη δημιουργία απασχόλησης, την εκπαίδευση, την επιστήμη, τη γνώση και τον πολιτισμό.

Άρθρο 126 Οι Επαρχίες δεν ασκούν την εξουσία που έχει ανατεθεί στο Έθνος. Δεν μπορούν να συνάψουν μερικές πολιτικές συμφωνίες, ή να θεσπίσουν νόμους που αφορούν το εμπόριο ή την εσωτερική ή ξένη ναυσιπλοΐα, ή να δημιουργήσουν επαρχιακά τελωνεία, ή να εκδώσουν νομίσματα, ή να δημιουργήσουν τράπεζες που έχουν εξουσίες έκδοσης χαρτονομισμάτων χωρίς την άδεια του Ομοσπονδιακού Κογκρέσου, ή να θεσπίσουν κώδικες πολιτικού, εμπορικού, ποινικού ή μεταλλευτικού χαρακτήρα μετά την ψήφιση του Κογκρέσου, ή να θεσπίσουν ειδικούς νόμους περί ιθαγένειας και πολιτογράφησης, πτώχευσης ή παραχάραξης νομισμάτων ή κρατικών εγγράφων, ή να επιβάλλουν δασμούς μεταφοράς, ή να επανδρώσουν πολεμικά πλοία ή να συγκεντρώσουν στρατεύματα, εκτός από την περίπτωση ξένης εισβολής ή ενός τέτοιου επικείμενου κινδύνου, ώστε να μην επιτραπεί η καθυστέρηση, ειδοποιώντας αμέσως την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση, ή να διορίζουν ή να λαμβάνουν ξένους αντιπροσώπους.

Άρθρο 127 Καμία Επαρχία δεν μπορεί να διακηρύξει πόλεμο ή να πολεμήσει εναντίον άλλης Επαρχίας. Οι καταγγελίες τους πρέπει να υποβληθούν και να διευθετηθούν από το Ανώτατο Δικαστήριο. Οι de facto εχθροπραξίες τους είναι πράξεις εμφυλίου πολέμου, που χαρακτηρίζονται ως ανταρσία ή εξέγερση, τις οποίες η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση πρέπει να καταπνίξει και να τιμωρήσει σύμφωνα με τον νόμο.

Άρθρο 128 Οι κυβερνήτες των Επαρχιών είναι οι φυσικοί εκπρόσωποι της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης για την επιβολή της συμμόρφωσης με το Σύνταγμα και τους νόμους του Έθνους.

Άρθρο 129 Ο Δήμος του Μπουένος Άιρες έχει αυτόνομο κυβερνητικό σύστημα, με δικές του νομοθετικές και δικαιοδοτικές αρμοδιότητες, και έναν αρχηγό κυβέρνησης ο οποίος εκλέγεται άμεσα από τον λαό της πόλης.

Ένας νόμος εγγυάται τα συμφέροντα της Εθνικής Κυβέρνησης, ενώ ο Δήμος του Μπουένος Άιρες είναι η πρωτεύουσα του Έθνους.

Στο πλαίσιο που καθορίζεται στο παρόν άρθρο, το Εθνικό Κογκρέσο θα συγκαλέσει τους κατοίκους της πόλης του Μπουένος Άιρες έτσι ώστε, μέσω των εκπροσώπων που εκλέγουν για τον σκοπό αυτό, να θεσπίσουν το οργανωτικό καθεστώς των θεσμών της πόλης.

Μεταβατικές διατάξεις Επεξεργασία

1. Το Έθνος της Αργεντινής επικυρώνει τη νόμιμη και αιώνια κυριαρχία του στις περιοχές των Νήσων Μαλβινών, τΝότιας Γεωργίας και Σάντουιτς και των αντίστοιχων θαλάσσιων και νησιωτικών περιοχών, διότι αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της εθνικής επικράτειας.

Η επανάκτηση των εν λόγω εδαφών και η πλήρης άσκηση κυριαρχίας, σεβόμενη τον τρόπο ζωής των κατοίκων τους και σύμφωνα με τις αρχές του διεθνούς δικαίου, αποτελούν έναν μόνιμο και απαράλλακτο στόχο του λαού της Αργεντινής.

2. Οι καταφατικές ενέργειες στις οποίες αναφέρεται το τελευταίο εδάφιο του άρθρου 37 δεν μπορούν να είναι πιο αδύναμες από εκείνες που υφίστανται τη στιγμή της κύρωσης του παρόντος Συντάγματος και θα διαρκέσουν για όσο χρόνο καθορίζει ο νόμος. (Αφορά το άρθρο 37.)

3. Ο νόμος που ρυθμίζει την άσκηση της λαϊκής πρωτοβουλίας πρέπει να εγκριθεί μέσα σε δεκαοκτώ μήνες από την έγκριση του παρόντος Συντάγματος. (Αφορά το άρθρο 39.)

4. Τα σημερινά μέλη της Εθνικής Γερουσίας παραμένουν στην εξουσία μέχρι την εκπνοή των ατομικών τους θητειών.

Με την ανανέωση του ενός τρίτου της Γερουσίας το 1995, ως αποτέλεσμα της λήξης των θητείας όλων των Γερουσιαστών που εξελέγησαν το 1986, διορίζεται τρίτος γερουσιαστής για κάθε περιφέρεια από κάθε νομοθετικό σώμα. Η ομάδα Γερουσιαστών για κάθε περιφέρεια θα αποτελείται, στο μέτρο του δυνατού, ώστε δύο έδρες να ανήκουν στο πολιτικό κόμμα ή στην εκλογική συμμαχία που έχει τον μεγαλύτερο αριθμό μελών στο νομοθετικό σώμα και η άλλη έδρα στο πολιτικό κόμμα ή στην εκλογική συμμαχία που ακολουθεί σε αριθμό μελών. Σε περίπτωση ισοπαλίας, υπερισχύει το πολιτικό κόμμα ή η εκλογική συμμαχία που έλαβε τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων στις αμέσως προηγούμενες νομοθετικές εκλογές της Επαρχίας.

Η εκλογή των Γερουσιαστών που θα αντικαταστήσουν όσους λήγουν το 1998, καθώς και η εκλογή οποιουδήποτε θα μπορούσε να αντικαταστήσει οποιονδήποτε από τους σημερινούς Γερουσιαστές σε περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 62, θα διεξάγεται με τους ίδιους κανόνες διορισμού. Ωστόσο, το πολιτικό κόμμα ή η εκλογική συμμαχία που έχει τον μεγαλύτερο αριθμό μελών στο νομοθετικό σώμα κατά τη στιγμή της εκλογής του Γερουσιαστή έχει το δικαίωμα να εκλέξει τον υποψήφιο, με τον μοναδικό περιορισμό ότι οι τρεις γερουσιαστές δεν αναδείχθηκαν από το ίδιο πολιτικό κόμμα ή εκλογική συμμαχία.

Αυτοί οι κανόνες ισχύουν επίσης για την εκλογή Γερουσιαστών για την πόλη του Μπουένος Άιρες, το 1995 από τους ψηφοφόρους και το 1998 από το νομοθετικό σώμα της πόλης.

Η εκλογή όλων των γερουσιαστών που αναφέρονται σε αυτή τη ρήτρα πρέπει να διεξάγεται τουλάχιστον εξήντα ή περισσότερες από ενενήντα ημέρες πριν από την ώρα που ο Γερουσιαστής πρέπει να αναλάβει καθήκοντα.

Σε όλες τις περιπτώσεις, οι υποψήφιοι για Γερουσιαστές διορίζονται από τα πολιτικά κόμματα ή τις εκλογικές συμμαχίες. Η εκπλήρωση των νομικών και κανονιστικών απαιτήσεων για υποψηφιότητα υπογράφεται από την Εθνική Εκλογική Δικαστική Υπηρεσία και αναφέρεται στο νομοθετικό σώμα.

Κάθε φορά που εκλέγεται Εθνικός Γερουσιαστής, ορίζεται ένας αναπληρωτής ο οποίος αναλαμβάνει καθήκοντα στις περιπτώσεις που ορίζονται στο άρθρο 62.

Οι θητείες των Γερουσιαστών που εκλέγονται με την εφαρμογή αυτής της μεταβατικής διάταξης διαρκούν μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου 2001. (Αφορά το άρθρο 54).

5. Όλα τα μέλη της Γερουσίας εκλέγονται κατά τον τρόπο που ορίζεται στο Άρθρο 54 εντός δύο μηνών πριν από την 10η Δεκεμβρίου 2001. Αφού συγκροτηθούν, πρέπει να αποφασίσουν με κλήρο ποιος πρέπει να φύγει από τη θέση του κατά την πρώτη διετή περίοδο και ποιος στη δεύτερη διετία. (Αφορά το άρθρο 56.)

6. Ένα σύστημα συν-συμμετοχής θα θεσπιστεί πριν από το τέλος του έτους 1996 σύμφωνα με τις διατάξεις της ρήτρας 2 του άρθρου 75 και με τους κανονισμούς για τη διοργάνωση του Ομοσπονδιακού Φορολογικού Γραφείου. Η κατανομή των αρμοδιοτήτων, των υπηρεσιών και των λειτουργιών που υφίστανται τη στιγμή της υιοθέτησης αυτής της μεταρρύθμισης δεν μπορεί να τροποποιηθεί χωρίς την έγκριση της ενδιαφερόμενης Επαρχίας, ούτε μπορεί να τροποποιηθεί η κατανομή των εσόδων που υφίστανται τη στιγμή της υιοθέτησης αυτής της μεταρρύθμισης εις βάρος των Επαρχιών, Και στις δύο περιπτώσεις, ο περιορισμός των αλλαγών συνεχίζεται μέχρι την εγκαθίδρυση του προαναφερθέντος συστήματος συνεργασίας.

Η παρούσα ρήτρα δεν επηρεάζει τις διοικητικές ή δικαστικές αξιώσεις που εκκρεμούν επί του παρόντος, οι οποίες δημιουργούν διαφορές ως προς την κατανομή αρμοδιοτήτων, υπηρεσιών, λειτουργιών ή εσόδων μεταξύ του Έθνους και των Επαρχιών. (Αφορά το άρθρο 75, παράγραφος 2)

7. Το Κογκρέσο ασκεί τις νομοθετικές εξουσίες που διατηρεί σύμφωνα με το άρθρο 129 στην πόλη του Μπουένος Άιρες, εφόσον το Μπουένος Άιρες είναι η πρωτεύουσα του έθνους. (Αφορά το άρθρο 75, περίπτωση 30)

8. Η προϋπάρχουσα εξουσιοδοτημένη νομοθεσία, η οποία δεν περιέχει καθορισμένο χρονικό διάστημα για τη συνέχιση ισχύος της, λήγει στο τέλος πέντε ετών από την ημερομηνία έναρξης ισχύος της παρούσας διάταξης, εκτός από τη νομοθεσία την οποία το Εθνικό Κογκρέσο επικυρώνει ρητά με νέο νόμο. (Αφορά το άρθρο 76)

9. Η θητεία του Προέδρου που ασκεί τα καθήκοντά του τη στιγμή που εγκρίνεται αυτή η αναθεώρηση πρέπει να θεωρηθεί ως η πρώτη του θητεία. (Αφορά το άρθρο 90)

10. Η θητεία του Προέδρου του Έθνους που αναλαμβάνει τα καθήκοντά του στις 8 Ιουλίου 1995 λήγει στις 10 Δεκεμβρίου 1999. (Αφορά το άρθρο 90)

11. Η λήξη των διορισμών και η περιορισμένη διάρκεια που προβλέπεται στο άρθρο 99, παράγραφος 4, αρχίζουν να ισχύουν πέντε έτη μετά την υιοθέτηση αυτής της συνταγματικής μεταρρύθμισης. (Αφορά το άρθρο 99, παράγραφος 4)

12. Οι εντολές που καθορίζονται στα άρθρα 100 και 101 του κεφαλαίου IV της ενότητας ΙΙ του δεύτερου μέρους του παρόντος Συντάγματος, που αφορούν τον Επικεφαλής του Υπουργικού Συμβουλίου, αρχίζουν να ισχύουν στις 8 Ιουλίου 1995.

Ο Επικεφαλής του Υπουργικού Συμβουλίου διορίζεται για πρώτη φορά στις 8 Ιουλίου 1995. Μέχρι την ημερομηνία αυτή, οι εξουσίες του ασκούνται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. (Αφορά το άρθρο 99, παράγραφος 7, και τα άρθρα 100 και 101)

13. Αρχίζοντας από τριακόσιες εξήντα ημέρες από την ημερομηνία έναρξης ισχύος της αναθεώρησης, οι δικαστές των κατώτερων δικαστηρίων μπορούν να οριστούν μόνο με τη διαδικασία που θεσπίζει το παρόν Σύνταγμα. Μέχρι τότε εφαρμόζεται το προηγούμενο σύστημα. (Αφορά το άρθρο 114)

14. Οι υποθέσεις που εκκρεμούν ενώπιον της Βουλής κατά την εγκατάσταση του Δικαστικού Συμβουλίου παραπέμπονται στο τελευταίο κατά την έννοια της παραγράφου 5 του άρθρου 114. Οι υποθέσεις αυτές που διεξάγονται ήδη στη Γερουσία συνεχίζονται μέχρι την ολοκλήρωσή τους. (Αφορά το άρθρο 115)

15. Μέχρις ότου συγκροτηθούν οι κυβερνητικές αρχές που απορρέουν από το νέο σύστημα αυτονομίας του Δήμου του Μπουένος Άιρες, το Κογκρέσο ασκεί αποκλειστική νομοθετική εξουσία στην επικράτειά του υπό τους ίδιους όρους που ίσχυαν πριν από την υιοθέτηση των σημερινών αναθεωρήσεων.

Ο Επικεφαλής της Κυβέρνησης θα επιλεγεί το 1995.

Ο νόμος που προβλέπεται στο άρθρο 129, δεύτερο και τρίτο εδάφιο, ψηφίζεται εντός διακοσίων εβδομήντα ημερών από την έναρξη ισχύος του παρόντος Συντάγματος.

Μέχρις ότου εγκριθεί το οργανωτικό καταστατικό, ο διορισμός και η απομάκρυνση δικαστών για τον Δήμο του Μπουένος Άιρες διέπονται από τις διατάξεις των άρθρων 114 και 115 του παρόντος Συντάγματος. (Αφορά το άρθρο 129)

16. Η αναθεώρηση αυτή αρχίζει να ισχύει την επομένη της δημοσίευσής της. Τα μέλη της Συνταγματικής Συνέλευσης, ο Πρόεδρος του Έθνους της Αργεντινής, οι Πρόεδροι των Νομοθετικών Σωμάτων και ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου θα ορκιστούν σε αυτή σε μια ενιαία πράξη στις 24 Αυγούστου 1994, στο Παλάτι του Σαν Χοσέ, στο Κονσεπσιόν ντελ Ουρογκουάη, της επαρχίας Έντρε Ρίος.

Κάθε κλάδος της Κυβέρνησης και οι Επαρχιακές και Δημοτικές αρχές πρέπει να οργανώσουν ό,τι είναι απαραίτητο για τα μέλη και τους αξιωματούχους τους ώστε να ορκιστούν στο παρόν Σύνταγμα.

17. Το προβλεπόμενο συνταγματικό κείμενο, το οποίο κυρώθηκε από αυτή τη Συνταγματική Σύνοδο, αντικαθιστά αυτό που υπήρχε μέχρι σήμερα.