|
}}
<poem>
ΟτανΌταν με φιλουςφίλους πινουμεπίνουμε με γελιαγέλια, με χαραχαρά,
ποιος μας κερνακερνά,κρασι κρασί της ευθυμιας?;
Τι φτερουγιζειφτερουγίζει μεσαμέσα μας μ'αναλαφραανάλαφρα φτερά; φτερα?
Το πνευμαπνεύμα της ΦιλιαςΦιλίας.
Κι οτανόταν τα χρονιαχρόνια της ζωηςζωής, με βασαναβάσανα περνουνπερνούν
ενώ διαβαίνουν οι γοργές στιγμές της ευτυχίας,
ενω διαβαινουν οι γοργες στιγμες της ευτυχιας,
ποια, με ποτηριποτήρι ολοχρυσοολόχρυσο, τη ληθηλήθη μας κερνουν?κερνούν;
Τα λογιαλόγια της ΦιλιαςΦιλίας.
Κι οτανόταν στην παληπάλη της ζωηςζωής το στηθοςστήθος μας πονηπονή
με τι βοτανιβοτάνι τη χαραχαρά θα βρουμεβρούμε της υγειας?υγείας;
Τι κανεικάνει την πολυπαθηπολύπαθη ψυχηψυχή να λησμονη?λησμονή;
Το μυρομύρο της ΦιλιαςΦιλίας!
ΖησεΖήσε,Χρυση Χρυσή μας συντροφιασυντροφιά, με γελιαγέλια, με χαραχαρά,
και κερνακέρνα μας το αθανατοαθάνατο κρασικρασί της ευθυμιαςευθυμίας!
Κι αυτηςαυτής της νιοτηςνιότης ξαναζηξαναζή το θαυμαθαύμα στα ιεραιερά
τα μαγιαμάγια της ΦιλιαςΦιλίας.
</poem>
[[Κατηγορία:Ποίηση]]
| 