Η αγάπη του σκιάχτρου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ο Glavkos μετακίνησε τη σελίδα H αγαπη του σκιαχτρου στη H αγάπη του σκιάχτρου: ορθογραφικό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 12:
:Αυτή είναι μια αληθινή και παράξενη ιστορία,που μου την ανιστόρησε ένας γέρος χωρικός, κάνοντας τον σταυρό του για του κόσμου τα παράξενα. Στο χωριό του ζούσε ο ασχημότερος άνθρωπος του κόσμου, καλά-καλά δε μπορούσες να καταλάβεις, γιατί ήτανε άσχημος. Δεν ήτανε η μύτη του,τα μάτια, τ'αυτια του ,το σαγόνι,το κεφάλι η το κορμί του. Ητανε κι αλλοι ανθρωποι στο χωριο στραβομυτες,στραβοσαγονοι,κεφαλαδες κι αλλιθωροι. Μα η ασχημια του ανθρωπου αυτουνου ητανε αλλο πραμα. Ουτε ζωντανο κανενα,ουτε πετουμενο,ουτε ψαρι ματασταθηκε ποτε τοσο ασχημο.
:Οι ανθρωποι στο δρομο σταματουσαν και τον κοιταζαν. Τον κοιταζαν οχι πια με περιεργεια,με αηδια η με σιχαμο,τον κοιταζαν με θαυμασμο και καποτε,οταν ητανε νυκτα η σκοτεινα,με φοβο. Και δεν ητανε μοναχα οι ανθρωποι.Τα σκυλια τον επαιρναν απο πισω και τον γαυγιζανε σα λυσσασμενα. Δεν κοτουσε να περασει απο γειτονια,απο δρομο η απο στανη. Μολις τον απεικαζαν τα σκυλια,μικρα,μεγαλα,χυμουσανε να τον φανε.Αυτος ομως τραβουσε το δρομο του,ηξερε πως κατι τι τον φυλαγε σα φυλαχτο απ'τη λυσσα των σκυλιων.Και ειχε δικηο. Τα σκυλια τρεχανε απο πισω του ζυγωνανε να τον ξεσχισουν με τα δοντια,μα μολις τον ζυγωναν,κατι σταματουσε. Βαζανε την ουρα κατω απο τα σκελια τους,και φευγανε με λυπητερες στριγλιες,σα να τα ειχε δαρμενα. Ο ασχημος ανθρωπος - ετσι τον εσπρωξε ο πειρασμος - αγαπησε τ'ομορφοτερο κοριτσι του τοπου.Το αγαπησε με τα σωστα του. Μερα - νυχτα περνουσε κατω απ'το σπιτι του κοριτσιου,και κοιταζε στα παραθυρα μ'ενα παραπονο,που τον εκαμε ασχημοτερο. Ο κοσμος εκανε το σταυρο του και γελουσε.Τ'αδερφια του κοριτσιου γελουσανε κι αυτα. Δεν αξιζε τον κοπο να θυμωσει και κανενας.Ποιος γυριζε να ιδει τετοιο σκιαχτρο? Οι γειτονισσες γελουσανε κι εκεινες,και πειραζανε τ'ομορφο κοριτσι με λογια και με χωρατα.Μονο τ'ομορφο κοριτσι καθοτανε μοναχο του,κι εκλαιγε απ'το μεγαλο του κακο.''Τι μου ητανε γραφτο!ελεγε.Να μ'αγαπησει ενα σκιαχτρο!'' Τοπαιρνε σαν καταφρονια και σα φοβερα. Και την επαιρνε το παραπονο,κι εκλαιγε μοναχη της.
:Ο
:Ο κοσμος εκλαψε τον αδικο χαμο της,κι οι τραγουδισταδες της βγαλανε τραγουδι. Μα τα φθονερα κοριτσια λεγανε,πως πεθανε κι αυτη απ'την αγαπη του,πως ενας κρυφος καημος την εφαγε για τον ασχημο ανθρωπο,και πως ολα γινονται στον κοσμο.Κανενας ομως δεν το πιστεψε. Ετσι ο ασχημος ανθρωπος σε λιγο καιρο πηρε μαζι του την αγαπη του,και δεν την αφησε να την χαρει αλλος κανενας στον κοσμο. Και ειναι μια αληθινη ιστορια,που μου την ανιστορησε ενας γερος χωρικος,κανοντας το σταυρο του για του κοσμου τα παραξενα.▼
▲:Ο
|