Ιλιάδα (Πολυλάς)/μ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ὅσ’ ἦτο ὁ ῞Εκτωρ στὴν ζωὴν κι ἐθύμωνε ὁ Πηλείδης {{r|10}}

Κάρησος, Ρῆσος, Γράνικος, ῾Επτάπορος, Ροδίος, {{r|20}}

Καὶ στὸν βαθὺν ῾Ελλήσποντον ἐγγὺς ἐσιάδωσ’ ὅλα, {{r|30}}

Καὶ αὐτός, ὡς πρῶτα, ἐμάχονταν, ὡσὰν ἀνεμοζάλη. {{r|40}}

νὰ διαβοῦν τὸν χάνδακα κι οἱ ἵπποι του οἱ γενναῖοι {{r|50}}

Καὶ στὸν τολμηρὸν ῞Εκτορα τότ’ εἶπε ὁ Πολυδάμας: {{r|60}}

οἱ Ἀχαιοὶ νὰ συντριβοῦν αὐτοὶ καὶ τ’ ὄνομά τους· {{r|70}}

Ὁ Ἕκτωρ ἦβρε ὠφέλιμον ὅ,τι εἶπε ὁ Πολυδάμας, {{r|80}}

νὰ φέρη εὐθὺς τὸν πόλεμον· τρίτος ὁ Κεβριόνης {{r|90}}

δύο παιδιὰ τοῦ Ἀντήνορος· καὶ τοὺς ἐξακουσμένους {{r|100}}

μόνος δὲν τὸ ἠθέλησεν ὁ Ἄσιος Ὑρτακίδης, {{r|110}}

ἔσπρωξε αὐτὸς τὴν ἅμαξαν, οὐδ’ ἦσαν εἰς τὲς πύλες {{r|120}}

καὶ τὸν Λεοντέα πόμοιαζε τοῦ ἀνθρωποφόνου Ἄρη. {{r|130}}

Θόων καὶ Ἀδάμας μὲ κραυγὲς ἐμπρὸς ἐπροχωρῆσαν. {{r|140}}

ὡσότου κάποιος τὴν ζωὴν μ’ ἀκόντι νὰ τοὺς πάρη. {{r|150}}

τ’ ἀκόντια ρέαν ἄπειρα· καὶ ἀπὸ τὲς χοντρὲς πέτρες {{r|160}}

καὶ ἀπὸ τὸν βράχον πολεμοῦν νὰ σώσουν τὰ παιδιά των, {{r|170}}

κατάκαρδα τοὺς Δαναοὺς ἐσυμπονοῦσαν ὅλοι. {{r|180}}

Καὶ ἀπὸ τὴν θήκην ἔσυρε τὸ κοφτερόν του ξίφος, {{r|190}}

ὅτι ἐνῶ ἦσαν πρόθυμοι τὸν λάκκον νὰ περάσουν, {{r|200}}

Εἰς τὸν τολμηρὸν Ἕκτορα τότ’ εἶπε ὁ Πολυδάμας: {{r|210}}

καὶ δράκοντ’ εἶχε ζωντανὸν στὰ νύχια του μεγάλον, {{r|220}}

Μ’ ἄγριον βλέμμ’ ἀπάντησεν ὁ λοφοσείστης Ἕκτωρ: {{r|230}}

Κι ἐμεῖς ἂς ὑπακούσωμε τοῦ Βροντητῆ Κρονίδη {{r|240}}

μάθε ὅτι ἀπὸ τὴν λόγχην μου θὰ χάσης τὴν ζωήν σου. {{r|250}}

πρῶτες στὴν γῆν οἱ Ἀχαιοὶ στηρίγματα τῶν πύργων· {{r|260}}

ὅτι ὅλοι δὲν εἶναι ὅμοιοι στὸν πόλεμον οἱ ἄνδρες - {{r|270}}

εἰς τοὺς θνητοὺς τὰ βέλη του καὶ νὰ χιονίση ἀρχίζει· {{r|280}}

Καὶ οἱ Τρῶες μὲ τὸν Ἕκτορα τὲς πύλες καὶ τὸν σύρτην {{r|290}}

πολὺν καιρόν, καὶ σπρώχνει τον ἡ ἀνδράγαθη ψυχή του {{r|300}}

«Γλαῦκε, διατὶ τιμώμασθεν ἔξοχα ἐμεῖς οἱ δύο {{r|310}}

καὶ πίνουν διαλεκτὸ κρασί, τοὺς βλέπουμε νὰ λάμπουν {{r|320}}

τὸν μέγαν κίνησαν λαόν· τοῦ Πετεὼ τὸ τέκνον {{r|330}}

Καὶ οἱ πύλες, ὅτ’ ἦσαν κλειστὲς καὶ οἱ Τρῶες νὰ τὲς σπάσουν {{r|340}}

καὶ ὁ Τεῦκρος εἰς τὸ πλάγι του ἐξαίσιος τοξότης». {{r|350}}

ὁποὺ στὴν μάχην λυσσεροὶ καὶ πρῶτα ἐγνωρισθῆκαν. {{r|360}}

Τοὺς εἶπε καὶ ἀνεχώρησεν, κατόπιν ὁ ἀδελφός του {{r|370}}

Μὲ τρανὸ μάρμαρο σκληρὸ ποὺ μὲς στὸ τεῖχος ἦταν {{r|380}}

καὶ χάμου ἐπήδησε κρυφὰ μή τοὺς ἰδῆ κανένας {{r|390}}

Καὶ ὁ Τεῦκρος μὲ τὸν Αἴαντα συγχρόνως τοῦ ἐχυθῆκαν. {{r|400}}

῞Οσον καὶ ἄν εἶμαι ἀνδράγαθος, δύσκολον εἶναι μόνος {{r|410}}

ἀπὸ τὰ τείχη ἐδύνονταν, ἀφοῦ σ’ αὐτὰ πατοῦσαν. {{r|420}}

Καὶ ὁλοῦθε οἱ πύργοι ἐρραίνοντο καὶ οἱ προμαχῶνες ὅλοι {{r|430}}

ἄ! σηκωθῆτε, σπάσετε τὸ τεῖχος τῶν Ἀργείων {{r|440}}

τοῦ τὸν ἐλάφρωσεν ὁ υἱὸς τοῦ κρυπτοβούλου Κρόνου. {{r|450}}

βαρύς, καὶ ἡ πύλη ἐβρόντησεν καὶ οἱ σύρτες δὲν κρατῆσαν {{r|460}}

στὴν πύλην καὶ τὴν διάβαιναν· κι ἔφυγαν πρὸς τὰ πλοῖα {{r|470}}