Συγγραφέας:Μακηδόνιος υπατικός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ανάκληση των αλλαγών AndreasBot (επιστροφή στην προηγούμενη αναθεώρηση Pagaeos) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 3:
Λῆξον, Ἔρως, κραδίης τε καὶ ἥπατος· εἰ δ’ ἐπιθυμεῖς
Δίκτυον ἀκρομόλυβδον Ἀμύντιχος ἀμφὶ τριαίνῃ ▼
:βάλλειν, ἄλλο τί μου τῶν μελέων μετάβα.
δῆσε γέρων, ἁλίων παυςάμενος καμάτων. ▼
ἐς δὲ Ποσειδάωνα καὶ ἁλμυρὸν οἶδμα θαλάσσης ▼
εἶπεν ἀποσπένδων δάκρυον ἐκ βλεφάρων˙ ▼
«
:ἠθάδος ἀμφιβολίης αἰὲν ἀεξομένης.
Ταῦτά μοι ἱμείροντι χαρίζεαι˙ ἄλλα δ’ ἐς ἄλλους
:δῶρα φέρεις, ἐμέθεν πίστιν ἀπειπαμένη.
«ὅψομε ἑσπερίη σε». τί δ’ ἕσπερός ἐστι γυναικῶν;
:γῆρας ἀμετρήτῳ πληθόμενων ῥυτίδι.
(Παλατινή Ανθολογία, V 233)
ἄλλυτος ἡβάσκει γυιοτάκης πενίῃ. ▼
Θρέψον ἔτι σπαῖρον τὸ γερόντιον, ἀλλ’ ἀπὸ γαίης, ▼
ὡς ἐθέλεις μεδέων καὶ χθονὶ καὶ πελάγει». ▼
Κιχλίζεις, χρεμέτισμα γάμου προκέλευθον ἱεῖσα,
:ἥσυχά μοι νεύεις˙ πάντα μάτην ἐρέθεις.
ὤμοσα τὴν δυςέρωτα κόρην, τριςὶν ὤμοσα πέτραις,
:μήποτε μειλιχίοις ὄμμασιν είσιδέειν.
παῖζε μόνη τὸ φίλημα˙ μάτην πόππυζε σεαυτῇ
:χείλεσιν γυμνοτάτοις, οὔ τινι μισγομένοις.
αὐτὰρ ἐγὼν ἑτέρην ὁδὸν ἔρχομαι˙ εἰσὶ γὰρ ἄλλαι
:κρέσσονες εὐλέκτρον Κυπρίδος ἐργάτιδες.
(Παλατινή Ανθολογία, V 245)
▲(Παλατινή Ανθολογία, VΙ 30)
▲Δίκτυον ἀκρομόλυβδον Ἀμύντιχος ἀμφὶ τριαίνῃ
▲:δῆσε γέρων, ἁλίων παυςάμενος καμάτων.
▲ἐς δὲ Ποσειδάωνα καὶ ἁλμυρὸν οἶδμα θαλάσσης
▲:εἶπεν ἀποσπένδων δάκρυον ἐκ βλεφάρων˙
«Οἶσθα, μάκαρ, κέκμηκα˙ κακοῦ δ’ ἐπὶ γήραος ἡμῖν
▲:ἄλλυτος ἡβάσκει γυιοτάκης πενίῃ.
▲Θρέψον ἔτι σπαῖρον τὸ γερόντιον, ἀλλ’ ἀπὸ γαίης,
▲:ὡς ἐθέλεις μεδέων καὶ χθονὶ καὶ πελάγει».
(Παλατινή Ανθολογία, VΙ 30)
:''Τα δίχτυα τ' ακρομόλυβα ο γέρος το χειμώνα''
:''τα'δεσε στο καμάκι του, να πάψει τη δουλειά''
Γραμμή 30 ⟶ 52 :
:''σα θέλεις, τι είσαι βασιλιάς σε πέλαο και στεριά.''
:::μετάφρ. Σίμος Μενάρδος (''Στέφανος'', 1924)
Γαῖα καὶ Εἰλήθυια, σὺ μὲν τέκες, ἡ δὲ καλύπτεις˙
:χαίρετον˙ ἀμφοτέραις ἤνυσα τὸ στάδιον.
εἶμι δὲ μή νοέων, πόθι νίσομαι˙ οὐδὲ γὰρ ὑμέας
:ἢ τίνος ἢ τίς ἐὼν οἶδα πόθεν μετέβην.
(Παλατινή Ανθολογία, VΙΙ 566)
Ἀστὸς ἐμοὶ καὶ ξεῖνος ἀεὶ φίλος˙ οὐ γὰρ ἐρευνᾶν
:«Τίς, πόθεν ἠὲ τίνων», ἐσὶ φιλοξενίης.
(Παλατινή Ανθολογία, ΙΧ 648)
Μνήμη καὶ Λήθη, μέγα χαίρετον˙ ἡ μὲν ἐπ’ ἔργοις
:Μνήμη τοῖς ἀγαθοῖς, ἡ δ’ ἐπὶ λευγαλέοις.
(Παλατινή Ανθολογία, Χ 67)
| |||