Η Τρίχα/Γ

←Β'

Η Τρίχα Συγγραφέας: Διονύσιος Σολωμός Γ'

Δ'→

<poem>

 Ι

(Ὁ Φράρης ἐσφύριξε κι' ἦρθαν μερικοὶ ἀπὸ τὴ Ζάκυνθο καὶ κάποιος ποὺ κατοικεῖ)

ὄξω ὸχ τὴ Χώρα τῶν Κορφῶν καὶ ἐκεῖ τὴν κωλοσούρει

 ΙΙ

Κάτι μπορῶ νὰ ξέρω ἐγὼ· κι' ἐσὺ θὰ ξέρεις κάτι·

 ΙΙΙ

Ἕνα τσουφί, μικρὸ τσουφί, γραμμένο σὲ τρία μέρη «καὶ μέσα ἦταν τριχοῦλες» καὶ τὸ τσουφί τὴ μιὰ μεριὰ κι' ὁ δόχτορας τὴν ἄλλη κάτι μεγάλα ζύγη ἰδοὺ εὑρέθηκαν δεξία βρίσκεται μέσα ὁ δόχτορας καὶ τὸ τσουφὶ ζερβία.

 ΙV

+ + καὶ χάμου προσκυνᾶνε ὡς συνηθοῦσε στὰ Levez (καθὼς μοῦ λένε κάνε) + + τοὺς εἶπε ἀφήστε τς ἀναγοῦλες βάνει στὰ ζύγη ἐδῶθε αὐτοὺς κ' ἐκεῖθε τὲς τριχοῦλες.

 V

Πάντα στὸ δίσκο ἐδείχνανε μεγάλη κορδομάρα· καὶ ὁ φλάρης ἀκλούθαγε καὶ ἐσυχνοβροντοῦσε καὶ πάντοτε ἡ παρθενικὴ τρίχα τοὺς ἐνικοῦσε.

 VI

Γιὰ πολὺ κόπο τάχατε τὸ πόδι ἀντιστηλιώνει βροντᾶ τοὺς δίσκους τρεῖς φορὲς καὶ τέλος τοὺς ὑψώνει, ἀφοῦ γιὰ λίγο ἐμείνανε σὲ μιὰ μεριά, τὴν ἄλλη, γέρνουν κατὰ τὸ δόχτορα καὶ πέφτουν κάτω ἀγάλι Τοῦ ζυγιαστῆ τὰ δάχτυλα ἀναψοκοκκινῆσαν, στὸ δίσκο τὸ βαρύτερο ἐκοίταξε ἐρευνῶντας, κι' ἐχαμογέλασε γλυκὰ τὴν κεφαλὴ κινῶντας· κάτ' ηὗρε, ρίχνει το μακριὰ κι' εἶναι μιὰ μύγα ψόφια μικρή, ξερή, κουτσόφτερη κι' οὔτε δὲν εἶναι ἀτόφια. Καὶ τὴ δουλειὰ ξανάρχισε κι' ἀναπαυμὸ δὲν εἶχα ἀπάνου πάντα ὁ δόχτορας καὶ πάντα κάτου ἡ τρίχα. [συνεχίζεται...] <poem>