Η Τρίχα/Β

←Α'

Η Τρίχα Συγγραφέας: Διονύσιος Σολωμός Β'

Γ'→

<poem>

 Ι

Τὴν ὥρα ποὺ ὁ πόντικας βγαίνει καὶ περπατάει καὶ βρίσκει τὴν ξυλόγαττα καὶ μέσα ξάφνου πάει —λέω γιὰ τὴ νύχτα ἐπειδὴ σώζονται κι' ἀπὸ κεῖνα ποὺ πλατειὰ μέρα σπρώχνει τα ἀπελπισμὸς καὶ πεῖνα— ἔβλεπα μέσ' τὴ σιωπὴ τὸ φλάρη τὸ μικρούλη ποὺ σημαδεύει τὸν καιρὸ τὸ χάρτινο καβούλι καὶ βγαίνει ἕνα ψιθύρισμα καὶ καπνισμένη ζέστη· σὰν ὅταν χύνουν κρύο νερὸ εὶς τὸν ἁψὸν ἀσβέστη. Ὀμπρός του βρίσκεται ἕνας ωιὸς μὲ γλυκάδα περίσσια· ψηλὸ ταβλί, μικρὸς ὁ νιὸς κι' ἔρχεται ὁ φλάρης ἴσια, κι' ὦ θᾶμα! ἀνεῖ τὰ μάτια του, τοῦ τρέμουν τὰ γενάκια κι' ἀστράψαν στὸ χαμόγελο τὰ μαργαριταράκια· καὶ μισοκλεῖ τὰ βλέφαρα καὶ τὸ παιδὶ κοιτάει καὶ ξεροβήχει τρεῖς φορὲς καὶ τέλος ἀρχινάει —Καλό, παιδί μου, εἶναι κανεὶς νὰ σκάφτῃ τὸ μνημούρι καὶ νὰ χτυπάῃ τὰ κόκκαλα στοῦ ζωντανοῦ τὴ μούρη!

<poem>