Δύσκολος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Robot: Changing ...
Patroklis (συζήτηση | Συνεισφορά)
Better presentation of the characters’ lines
Γραμμή 5:
}}
 
 
(Dyscolus, ed. F.H. Sandbach, Menandri reliquiae selectae. Oxford: Clarendon Press, 1972: 47-91.)
<poem>
'''Πάν'''
(ΠΑΝ) Τῆς Ἀττικῆς νομίζετ' εἶναι τὸν τόπον,
Τῆς Ἀττικῆς νομίζετ’ εἶναι τὸν τόπον,
Φυλήν, τὸ νυμφαῖον δ' ὅθεν προέρχομαι
Φυλήν, τὸ νυμφαῖον δ’ ὅθεν προέρχομαι
Φυλασίων καὶ τῶν δυναμένων τὰς πέτρας
ἐνθάδε γεωργεῖν, ἱερὸν ἐπιφανὲς πάνυ.
τὸνΤὸν ἀγρὸν δὲ τὸν ἐπὶ δεξί'δεξί’ οἰκεῖ τουτονὶ
Κνήμων, ἀπάνθρωπός τις ἄνθρωπος σφόδρα
καὶ δύσκολος πρὸς ἅπαντας, οὐ χαίρων τ'τ’ ὄχλωι –
“ὄχλωι”« ὄχλωι » λέγω ; ζῶνΖῶν οὗτος ἐπιεικῶς χρόνον
πολὺν λελάληκεν ἡδέως ἐν τῶι βίωι
10 οὐδεν<ί>, προσηγόρευκε πρότερος δ'δ’ οὐδένα, 10
πλὴν ἐξ ἀνάγκης γειτνιῶν παριών τ'τ’ ἐμὲ
τὸν Πᾶνα•Πᾶνα· καὶ τοῦτ'τοῦτ’ εὐθὺς αὐτῶι μεταμέλει,
εὖ οἶδ'οἶδ’. ὅμωςὍμως οὖν, τῶι τρόπωι τοιοῦτος ὤν,
χήραν γυναῖκ'γυναῖκ’ ἔγημε, τετελευτηκότος
αὐτῆι νεωστὶ τοῦ λαβόντοςλαϐόντος τὸ πρότερον
ὑοῦ τε καταλελειμμένου μικροῦ τότε.
ταύτηιΤαύτηι ζυγομαχῶν οὐ μόνον τὰς ἡμέρας
ἐπιλαμβάνωνἐπιλαμϐάνων δὲ καὶ τὸ πολὺ νυκτὸς μέρος
ἔζη κακῶς. θυγάτριονΘυγάτριον αὐτῶι γίνεται•γίνεται·
20 ἔτι μᾶλλον. ὡςὩς δ'δ’ ἦν τὸ κακὸν οἷον οὐθὲν ἂν 20
ἕτερον γένοιθ'γένοιθ’, ὁ βίος τ'τ’ ἐπίπονος καὶ πικρός,
ἀπῆλθε πρὸς τὸν ὑὸν ἡ γυνὴ πάλιν
τὸν πρότερον αὐτῆι γενόμενον. χωρίδιονΧωρίδιον
τούτωι δ'δ’ ὑπάρχον ἦν τι μικρὸν ἐνθαδὶ
ἐν γειτόνων, οὗ διατρέφει νυνὶ κακῶς
τὴν μητέρ'μητέρ’, αὑτόν, πιστὸν οἰκέτην θ'θ’ ἕνα
πατρῶιον. ἤδηἬδη δ'δ’ ἐστὶ μειρακύλλιον
ὁ παῖς ὑπὲρ τὴν ἡλικίαν τὸν νοῦν ἔχων•ἔχων·
προάγει γὰρ ἡ τῶν πραγμάτων ἐμπειρία.
30 ὁ γέρων δ'δ’ ἔχων τὴν θυγατέρ'θυγατέρ’ αὐτὸς ζῆι μόνος 30
καὶ γραῦν θεράπαιναν, ξυλοφορῶν σκάπτων τ'τ’, ἀεὶ
πονῶν, ἀπὸ τούτων ἀρξάμενος τῶν γειτόνων
καὶ τῆς γυναικὸς μέχρι Χολαργέων κάτω
μισῶν ἐφεξῆς πάντας. δὲ παρθένος
γέγονεν ὁμοία τῆι τροφῆι τις, οὐδὲ ἓν
εἰδυῖα φλαῦρον. τὰςΤὰς δὲ συντρόφους ἐμοὶ
Νύμφας κολακεύουσ'κολακεύουσ’ ἐπιμελῶς τιμῶσά τε
πέπεικεν αὐτῆς ἐπιμέλειαν σχεῖν τινα
ἡμᾶς•ἡμᾶς· νεανίσκον τε καὶ μάλ'μάλ’ εὐπόρου
40 πατρὸς γεωργοῦντος ταλάντων κτήματα 40
ἐνταῦθα πολλῶν, ἀστικὸν τῆι διατριβῆιδιατριϐῆι,
ἥκο]ν~τ'ντ’ ἐπὶ θήραν μετὰ κυνηγέτου τινὸς
[ ]υ κατὰ τύχην παραβαλόντ'παραϐαλόντ’ εἰς τὸν τόπον
[ ]. ἔχεινἜχειν πως ἐνθεαστικῶς ποῶ.
ταῦτ'Ταῦτ’ ἐστὶ τὰ κεφάλαια, τὰ καθ'καθ’ ἕκαστα δὲ
ὄψεσθ]' ἐὰν βούλησθε–βουλήθητεβούλησθε–ϐουλήθητε δέ.
καὶΚαὶ γὰ]ρ προσιόνθ'προσιόνθ’ ὁρᾶν δοκῶ μοι τουτονὶ
τὸν ἐρῶντα τόν τε συγκ~[υνηγέτη]ν~ ἅμα,
αὑτοῖς ὑπὲρ τούτων τι σ[υγκοινουμ]ένους.
 
ΧΑΙΡΕΑΣ
'''Χαιρέας'''
50 τί φήις; ἰδὼν ἐνθένδε παῖδ' ἐλευθέραν
Τί φήις ; Ἰδὼν ἐνθένδε παῖδ’ ἐλευθέραν 50
τὰς πλησίον Νύμφας στεφανοῦσαν, Σώστρατε,
ἐρῶν ἀπῆλθες εὐθύς; ;
 
ΣΩΣΤΡΑΤΟΣ εὐθύς.
'''Σώστρατος'''
[Χαι] ὡς ταχύ.
Εὐθύς.
ἦ τοῦτ' ἐβεβούλευσ' ἐξιών, ἐρᾶν τινος;
 
(Σω) σκώπτεις• ἐγὼ δὲ, Χαιρέα, κακῶς ἔχω.
'''Χαιρέας'''
(Χαι) ἀλλ' οὐκ ἀπιστῶ.
(Σω) διόπερ ἥκω παραλαβὼνὩς ταχύ.
Ἦ τοῦτ’ ἐϐεϐούλευσ’ ἐξιών, ἐρᾶν τινος ;
 
'''Σώστρατος'''
Σκώπτεις· ἐγὼ δὲ, Χαιρέα, κακῶς ἔχω.
 
'''Χαιρέας'''
Ἀλλ’ οὐκ ἀπιστῶ.
 
'''Σώστρατος'''
Διόπερ ἥκω παραλαϐὼν
σὲ πρὸς τὸ πρᾶγμα, καὶ φίλον καὶ πρακτικὸν
κρίνας μάλιστα.
 
(Χαι) πρὸς τὰ τοιαῦτα, Σώστρατε,
'''Χαιρέας'''
οὕτως ἔχω• παραλαμβάνει τις τῶν φίλων
Πρὸς τὰ τοιαῦτα, Σώστρατε,
ἐρῶν ἑταίρας• εὐθὺς ἁρπάσας φέρω,
οὕτως ἔχω· παραλαμϐάνει τις τῶν φίλων
60 μεθύω, κατακάω, λόγον ὅλως οὐκ ἀνέχομαι•
ἐρῶν ἑταίρας· εὐθὺς ἁρπάσας φέρω,
μεθύω, κατακάω, λόγον ὅλως οὐκ ἀνέχομαι· 60
πρὶν ἐξετάσαι γὰρ ἥτις ἐστί, δεῖ τυχεῖν.
τὸΤὸ μὲν βραδύνειν γὰρ τὸν ἔρωτ'ἔρωτ’ αὔξει πολύ,
ἐν τῶι ταχέως δ'δ’ ἔνεστι παύσασθαι ταχύ.
γάμον λέγει τις καὶ κόρην ἐλευθέραν•ἐλευθέραν·
ἕτερος τίς εἰμ'εἰμ’ ἐνταῦθα•ἐνταῦθα· πυνθάνομαι γένος,
βίονϐίον, τρόπους. εἰςΕἰς πάντα τὸν λοιπὸν χρόνον
μνείαν γὰρ ἤδη τῶι φίλωι καταλείπομαι
ὡς ἂν διοικήσω περὶ ταῦτα.
 
(Σω) καὶ μάλ' εὖ
'''Σώστρατος'''
(οὐ πάνυ δ' ἀρεσκόντως ἐμοί).
(Χαι) καὶΚαὶ νῦν γε δεῖμάλ’ εὖ
(οὐ πάνυ δ’ ἀρεσκόντως ἐμοί).
70 ταῦτα διακοῦσαι πρῶτον ἡμᾶς.
 
(Σω) ὄρθριον
'''Χαιρέας'''
τὸν Πυῤῥίαν τὸν συγκυνηγὸν οἴκοθεν
 
ἐγὼ πέπομφα–
(Χαι) πρὸς Καὶ νῦν γε τίνα;δεῖ
ταῦτα διακοῦσαι πρῶτον ἡμᾶς. 70
(Σω) αὐτῶι τῶι πατρὶ
 
'''Σώστρατος''' ὄρθριον
τὸν Πυῤῥίαν τὸν συγκυνηγὸν οἴκοθεν
ἐγὼ πέπομφα–
 
'''Χαιρέας'''
Πρὸς τίνα ;
'''Σώστρατος''' αὐτῶι τῶι πατρὶ
ἐντευξόμενον τῆς παιδὸς ἢ τῶι κυρίωι
τῆς οἰκίας ὅστις ποτ'ποτ’ ἐστίν.
 
(Χαι) Ἡράκλεις,
'''Χαιρέας'''
οἷον λέγεις.
(Σω) ἥμαρτον• οὐ γὰρ Ἡράκλεις, οἰκέτηι
οἷον λέγεις.
ἥρμοττ' ἴσως τὸ τοιοῦτ<ό γ'>. ἀλλ' οὐ ῥάιδιον
 
ἐρῶντα συνιδεῖν ἐστι τί ποτε συμφέρει•
'''Σώστρατος'''
καὶ τὴν διατριβὴν ἥτις ἔστ' αὐτοῦ πάλαι
ἥμαρτον· οὐ γὰρ οἰκέτηι
τεθαύμακ'• εἰρήκειν γὰρ εὐθὺς οἴκαδε
ἥρμοττ’ ἴσως τὸ τοιοῦτ<ό γ’>. ἀλλ’ οὐ ῥάιδιον
80 αὐτῶι παρεῖναι πυθομένωι τἀνταῦθά μοι.
ἐρῶντα συνιδεῖν ἐστι τί ποτε συμφέρει·
ΠΥΡΡΙΑΣ
καὶ τὴν διατριϐὴν ἥτις ἔστ’ αὐτοῦ πάλαι
πάρες, φυλάττου, πᾶς ἄπελθ' ἐκ τοῦ μέσου•
τεθαύμακ’· εἰρήκειν γὰρ εὐθὺς οἴκαδε
μαίνεθ' ὁ διώκων, μαίνεται.
80 αὐτῶι παρεῖναι πυθομένωι τἀνταῦθά μοι.
(Σω) τί τοῦτο, παῖ;
 
(Πυ) φεύγετε.
'''Πυῤῥίας'''
(Σω) τί ἐστι;
πάρες, φυλάττου, πᾶς ἄπελθ’ ἐκ τοῦ μέσου·
(Πυ) βάλλομαι βώλοις, λίθοις•
μαίνεθ’ ὁ διώκων, μαίνεται.
 
'''Σώστρατος'''
 
τί τοῦτο, παῖ ;
 
'''Πυῤῥίας'''
φεύγετε.
 
'''Σώστρατος'''
τί ἐστι ;
 
'''Πυῤῥίας'''
Βάλλομαι βώλοις, λίθοις·
ἀπόλωλα.
 
(Σω) βάλλει; ποῖ, κακόδαιμον;
'''Σώστρατος'''
(Πυ) οὐκέτι
Βάλλει ; ποῖ, κακόδαιμον ;
ἴσως διώκει;
 
(Σω) μὰ Δία.
'''Πυῤῥίας'''
(Πυ) ἐγὼ δ' ὤιμην.
(Σω) τί δαὶ οὐκέτι
ἴσως διώκει ;
λέγεις;
 
(Πυ) ἀπαλλαγῶμεν, ἱκετεύω σε.
'''Σώστρατος'''
(Σω) ποῖ;
μὰ Δία.
(Πυ) ἀπὸ τῆς θύρας ἐντεῦθεν ὡς ποῤῥωτάτω.
 
Ὀδύνης γὰρ ὑὸς ἦ<ν>• κακοδαιμ<ον>ῶν τις ἢ
'''Πυῤῥίας'''
ἐγὼ δ’ ὤιμην.
 
'''Σώστρατος'''
τί δαὶ
λέγεις ;
 
'''Πυῤῥίας'''
ἀπαλλαγῶμεν, ἱκετεύω σε.
 
'''Σώστρατος'''
ποῖ ;
 
'''Πυῤῥίας'''
ἀπὸ τῆς θύρας ἐντεῦθεν ὡς ποῤῥωτάτω.
Ὀδύνης γὰρ ὑὸς ἦ<ν>· κακοδαιμ<ον>ῶν τις ἢ
μελαγχολῶν ἅνθρωπος οἰκῶ[ν ἐνθαδ]ὶ
90 τὴν οἰκίαν πρὸς ὅν μ'μ’ ἔπεμπ~[ες
μεγάλου κακοῦ•κακοῦ· τοὺς δακτύλους [κατέαξα γὰρ
σχεδόν τι προσπταίων ἅπα[ντας
 
[?Σω]
'''Σώστρατος'''
ἐλθών;
ἐλθών ;
<Πυ> τί; πεπαρώινηκε. δεῦ[ρο
 
[?Σω]
'''Πυῤῥίας'''
τί ; πεπαρώινηκε. δεῦ[ρο
 
'''Σώστρατος''' (?)
εὔδηλός ἐστι.
 
(Πυ) νὴ Δί', ἐξώλ[ης ἄρα,
'''Πυῤῥίας'''
Σώστρατ', ἀπολο[ίμην• ἔχε] δέ πως φυλακτικῶς.
νὴ Δί’, ἐξώλ[ης ἄρα,
ἀλλ' οὐ δύναμαι λ[έγειν, προ]σέστηκεν δέ μοι
Σώστρατ’, ἀπολο[ίμην· ἔχε] δέ πως φυλακτικῶς.
ἀλλ’ οὐ δύναμαι λ[έγειν, προ]σέστηκεν δέ μοι
τὸ πνεῦμα. κόψας τὴν θύραν τῆς οἰκίας
τὸν κύριον ζητεῖν ἔφην•ἔφην· προῆλθέ μοι
γραῦς τις κακοδαίμων, αὐτόθεν δ'δ’ οὗ νῦν λέγων
100 ἕστηκ'ἕστηκ’ ἔδειξεν αὐτὸν ἐπὶ τοῦ λοφιδίου
ἐκεῖ περιφθειρόμενον ἀχράδας, ἦ πολὺν
κύφων'κύφων’ ἑαυτῶι συλλέγοντα.
 
Χαι ὡς ὀργίλως.
'''Χαιρέας'''
τί, ὦ μακάριε;
ὡς ὀργίλως.
<Πυ> ἐγὼ μὲν εἰς τὸ χωρίον
τί, ὦ μακάριε ;
ἐμβὰς ἐπορευόμην πρὸς αὐτὸν καὶ πάνυ
 
'''Πυῤῥίας'''
ἐγὼ μὲν εἰς τὸ χωρίον
ἐμϐὰς ἐπορευόμην πρὸς αὐτὸν καὶ πάνυ
πόῤῥωθεν, εἶναί τις φιλάνθρωπος σφόδρα
ἐπιδέξιός τε βουλόμενος προσεῖπα καὶ
“ἥκω« τι”ἥκω τι » φημί “πρός« πρός σε, πάτερ, ἰδεῖν τί σε
σπεύδων ὑπὲρ σοῦ πρᾶγμ'”•πρᾶγμ’ »· <ὁ δ'δ’> εὐθύς, “ἀνόσιε« ἀνόσιε
ἄνθρωπέ, » φησιν, “εἰς« εἰς τὸ χωρίον δέ μου
110 ἥκεις <σύ ;> τί μαθών ; » βῶλον αἴρεταί τινα•τινα·
ταύτην ἀφίησ'ἀφίησ’ εἰς τὸ πρόσωπον αὐτό μου.
 
Χαι ἐς κόρακας.
'''Χαιρέας'''
(Πυ) ἐν ὅσωι δ' “ἀλλά σ' ὁ Ποσειδῶν–” λέγων
ἐς κόρακας.
κατέμυσα, χάρακα λαμβάνει πάλιν τινά•
 
ταύτηι μ' ἐκάθαιρε, “σοὶ δὲ κἀμοὶ πρᾶγμα τί
'''Πυῤῥίας'''
ἐστιν;” λέγων, “τὴν δημοσίαν οὐκ οἶσθ' ὁδόν;”
ἐν ὅσωι δ’ « ἀλλά σ’ ὁ Ποσειδῶν– » λέγων
ὀξύτατον ἀναβοῶν τι.
κατέμυσα, χάρακα λαμϐάνει πάλιν τινά·
Χαι μαινόμενον λέγεις
ταύτηι μ’ ἐκάθαιρε, « σοὶ δὲ κἀμοὶ πρᾶγμα τί
ἐστιν ; » λέγων, « τὴν δημοσίαν οὐκ οἶσθ’ ὁδόν ; »
ὀξύτατον ἀναϐοῶν τι.
 
'''Χαιρέας'''
μαινόμενον λέγεις
τελέως γεωργόν.
 
(Πυ) τὸ δὲ πέρας• φεύγοντα γὰρ
'''Πυῤῥίας'''
δεδίωχ' ἴσως με στάδια πέντε καὶ δέκα,
τὸ δὲ πέρας· φεύγοντα γὰρ
περὶ τὸν λόφον πρώτιστον, εἶθ' οὕτω κάτω
δεδίωχ’ ἴσως με στάδια πέντε καὶ δέκα,
περὶ τὸν λόφον πρώτιστον, εἶθ’ οὕτω κάτω
120 εἰς τὸ δασὺ τοῦτο, σφενδονῶν βώλοις, λίθοις,
ταῖς ἀχράσιν ὡς οὐκ εἶχεν οὐδὲν ἄλλ'ἄλλ’ ἔτι.
ἀνήμερόν τι πρᾶγμα τελέως, ἀνόσιος
γέρων. ἱκετεύω σ'σ’, ἄπιτε.
 
(Σω) δειλίαν λέγεις.
'''Σώστρατος'''
(Πυ) οὐκ ἴστε τὸ κακὸν οἷόν ἐστι. κατέδεται
δειλίαν λέγεις.
 
'''Πυῤῥίας'''
οὐκ ἴστε τὸ κακὸν οἷόν ἐστι. κατέδεται
ἡμᾶς.
 
Χαι τυχὸν ἴσως <ὅδ'> ὀδυνώμενός τι νῦν
'''Χαιρέας'''
τετύχηκε• διόπερ ἀναβαλέσθαι μοι δοκεῖ
τυχὸν ἴσως <ὅδ’> ὀδυνώμενός τι νῦν
αὐτῶι προσελθεῖν, Σώστρατ'• εὖ τοῦτ' ἴσθ' ὅτι
τετύχηκε· διόπερ ἀναϐαλέσθαι μοι δοκεῖ
πρὸς πάντα πράγματ' ἐστὶ πρακτικώτερον
αὐτῶι προσελθεῖν, Σώστρατ’· εὖ τοῦτ’ ἴσθ’ ὅτι
εὐκαιρία.
πρὸς πάντα πράγματ’ ἐστὶ πρακτικώτερον
Πυ νοῦν ἔχετε.
εὐκαιρία.
(Χαι) ὑπέρπικρον δέ τι
 
'''Πυῤῥίας'''
νοῦν ἔχετε.
'''Χαιρέας'''
ὑπέρπικρον δέ τι
130 ἐστὶν πένης γεωργός, οὐχ οὗτος μόνος,
σχεδὸν δ'δ’ ἅπαντες. ἀλλ'ἀλλ’ ἕωθεν αὔριον
ἐγὼ πρόσειμ'πρόσειμ’ αὐτῶι μόνος, τὴν οἰκίαν
ἐπείπερ οἶδα. νῦν δ'δ’ ἀπελθὼν οἴκαδε
καὶ σὺ διάτριβε•διάτριϐε· τοῦτο δ'δ’ ἕξει κατὰ τρόπον.
 
(Πυ) πράττωμεν οὕτως.
'''Πυῤῥίας'''
Σω πρόφασιν οὗτος ἄσμενος
πράττωμεν οὕτως.
εἴληφεν• εὐθὺς φανερὸς ἦν οὐχ ἡδέως
 
μετ' ἐμοῦ βαδίζων οὐδὲ δοκιμάζων πάνυ
'''Σώστρατος'''
τὴν ἐπιβολ]ὴν τὴν τοῦ γάμου. κακὸν δὲ σὲ
πρόφασιν οὗτος ἄσμενος
εἴληφεν· εὐθὺς φανερὸς ἦν οὐχ ἡδέως
μετ’ ἐμοῦ βαδίζων οὐδὲ δοκιμάζων πάνυ
τὴν ἐπιϐολ]ὴν τὴν τοῦ γάμου. κακὸν δὲ σὲ
κακῶς ἅπ]αντες ἀπολέσειαν οἱ θεοί,
140 μαστιγία.]
 
[Πυ] [ τί δ'] ἠδίκηκα, Σώστρατε;
'''Πυῤῥίας'''
(Σω) κακῶς ἐπό]εις τὸ χωρίον τι δηλαδή.
[ τί δ’] ἠδίκηκα, Σώστρατε ;
[Πυ] οὐ μὰ Δί'] ἔκλεπτον.
 
(Σω) ἀλλ' ἐμαστίγου σέ τις
'''Σώστρατος'''
οὐδὲν ἀδικοῦντα;
κακῶς ἐπό]εις τὸ χωρίον τι δηλαδή.
(Πυ) καὶ πάρεστί γ' οὑτοσί
'''Πυῤῥίας'''
οὐ μὰ Δί’] ἔκλεπτον.
 
'''Σώστρατος'''
ἀλλ’ ἐμαστίγου σέ τις
οὐδὲν ἀδικοῦντα ;
 
'''Πυῤῥίας'''
καὶ πάρεστί γ’ οὑτοσί
αὐτὸς–ὑπάγω, βέλτιστε. σὺ δὲ τούτωι λάλει.
 
(Σω) οὐκ ἂν δυναίμην• ἀπίθανός τις εἴμ' ἀεὶ
'''Σώστρατος'''
ἐν τῶι λαλεῖν. ποῖον λέγει[ ]νι;
οὐκ ἂν δυναίμην· ἀπίθανός τις εἴμ’ ἀεὶ
ἐν τῶι λαλεῖν. ποῖον λέγει[ ]νι ;
οὐ πάνυ φιλάνθρωπον β[λέπειν μ]οι φαίνεται,
μὰ τὸν Δί'•Δί’· ὡς δ'δ’ ἐσπούδακ'ἐσπούδακ’. ἐ[πανάξ]ω βραχὺ
ἀπὸ τῆς θύρας. βέλτιον. ἀλλὰ κ~[αὶ β]οᾶι
150 μόνος βαδίζων. οὐχ ὑγιαίνειν μοι δοκεῖ.
δέδοικα μέντοι, μὰ τὸν Ἀπόλλω καὶ θεούς,
αὐτόν. τί γὰρ ἄν τις μὴ οὐχὶ τἀληθῆ λέγοι; ;
 
ΚΝΗΜΩΝ
'''Κνήμων'''
εἶτ' οὐ μακάριος ἦν ὁ Περσεὺς κατὰ δύο
εἶτ’ οὐ μακάριος ἦν ὁ Περσεὺς κατὰ δύο
τρόπους ἐκεῖνος, ὅτι πετηνὸς ἐγένετο
κοὐδενὶ συνήντα τῶν βαδιζόντων χαμαί,
εἶθ'εἶθ’ ὅτι τοιοῦτο κτῆμ'κτῆμ’ ἐκέκτηθ'ἐκέκτηθ’ ὧι λίθους
ἅπαντας ἐπόει τοὺς ἐνοχλοῦντας ; ὅπερ ἐμοὶ
νυνὶ γένοιτ'•γένοιτ’· οὐδὲν γὰρ ἀφθονώτερον
λιθίνων γένοιτ'γένοιτ’ <ἂν> ἀνδριάντων πανταχοῦ.
160 νῦν δ'δ’ οὐ βιωτόν ἐστι, μὰ τὸν Ἀσκληπιόν.
λαλοῦσ'λαλοῦσ’ ἐπεμβαίνοντεςἐπεμϐαίνοντες εἰς τὸ χωρίον
ἤδη•ἤδη· παρ'παρ’ αὐτὴν τὴν ὁδὸν γάρ, νὴ Δία,
εἴωθα διατρίβειν•διατρίϐειν· ὃς οὐδ'οὐδ’ ἐργάζομαι
τοῦτο τὸ μέρος <τοῦ> χωρίου, πέφευγα δὲ
διὰ τοὺς παριόντας. ἀλλ'ἀλλ’ ἐπὶ τοὺς λόφους ἄνω
ἤδη διώκουσ'διώκουσ’. ὢ πολυπληθείας ὄχλου.
οἴμοι, πάλιν τις οὑτοσὶ πρὸς ταῖς θύραις
ἕστηκεν ἡμῶν.
 
Σω ἆρα τυπτήσει γέ με;
'''Σώστρατος'''
Κν ἐρημίας οὐκ ἔστιν οὐδαμοῦ τυχεῖν,
ἆρα τυπτήσει γέ με ;
170 οὐδ' ἂν ἀπάγξασθαί τις ἐπιθυμῶν τύχηι.
 
Σω ἐμοὶ χαλεπαίνει<ς>; περιμένω, πάτερ, τινὰ
'''Κνήμων'''
ἐνταῦθα• συνεθέμην γάρ.
ἐρημίας οὐκ ἔστιν οὐδαμοῦ τυχεῖν,
(Κν) οὐκ ἐγὼ 'λεγον;
170 οὐδ’ ἂν ἀπάγξασθαί τις ἐπιθυμῶν τύχηι.
τουτὶ στοὰν νενομίκατ' ἢ τὸ τοῦ Λεώ;
 
'''Σώστρατος'''
ἐμοὶ χαλεπαίνει<ς> ; περιμένω, πάτερ, τινὰ
ἐνταῦθα· συνεθέμην γάρ.
 
'''Κνήμων'''
οὐκ ἐγὼ ‘λεγον ;
τουτὶ στοὰν νενομίκατ’ ἢ τὸ τοῦ Λεώ ;
πρὸς τὰς ἐμὰς θύρας, ἐὰν ἰδεῖν τινα
βούλησθεϐούλησθε, συντάττεσθ'συντάττεσθ’ ἀπαντᾶν•ἀπαντᾶν· παντελῶς,
καὶ θῶκον οἰκοδομήσατ'οἰκοδομήσατ’, ἂν ἔχητε νοῦν,
μᾶλλον δὲ καὶ συνέδριον. ὢ τάλας ἐγώ,
ἐπηρεασμὸς τὸ κακὸν εἶναί μοι δοκεῖ.
 
Σω οὐ τοῦ τυχόντος, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, πόνου
'''Σώστρατος'''
180 τουτὶ τὸ πρᾶγμά <γ'> ἀλλὰ συντονωτέρου.
οὐ τοῦ τυχόντος, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, πόνου
πρόδηλόν ἐστιν. ἆρ' ἐγὼ πορεύσομαι
180 τουτὶ τὸ πρᾶγμά <γ’> ἀλλὰ συντονωτέρου.
ἐπὶ τὸν Γέταν τὸν τοῦ πατρός; νὴ τοὺς θεοὺς
πρόδηλόν ἐστιν. ἆρ’ ἐγὼ πορεύσομαι
ἔγωγ'• ἔχει <τι> διάπυρον καὶ πραγμάτων
ἐπὶ τὸν Γέταν τὸν τοῦ πατρός ; νὴ τοὺς θεοὺς
ἔμπειρός ἐστιν παντοδαπῶν• τὸ δύσκολον
ἔγωγ’· ἔχει <τι> διάπυρον καὶ πραγμάτων
τὸ τοῦδ' ἐκεῖνος < > ἀπώσετ', οἶδ' ἐγώ.
ἔμπειρός ἐστιν παντοδαπῶν· τὸ δύσκολον
τὸ τοῦδ’ ἐκεῖνος < > ἀπώσετ’, οἶδ’ ἐγώ.
τὸ μὲν χρόνον γὰρ ἐμποεῖν τῶι πράγματι
ἀποδοκιμάζω. πόλλ'πόλλ’ ἐν ἡμέραι μίαι
γένοιτ'γένοιτ’ ἄν. ἀλλὰ τὴν θύραν πέπληχέ τις.
 
ΚΟΡΗ
'''Κόρη'''
οἴμοι τάλαινα τῶν ἐμῶν ἐγὼ κακῶν•
οἴμοι τάλαινα τῶν ἐμῶν ἐγὼ κακῶν·
190 τί νῦν ποήσω; τὸν κάδον γὰρ ἡ τροφὸς
190 τί νῦν ποήσω ; τὸν κάδον γὰρ ἡ τροφὸς
ἱμῶσ' ἀφῆκεν εἰς τὸ φρέαρ.
ἱμῶσ’ ἀφῆκεν εἰς τὸ φρέαρ.
Σω ὦ Ζεῦ πάτερ,
 
καὶ Φοῖβε Παιάν, ὦ Διοσκόρω φίλω,
'''Σώστρατος'''
ὦ Ζεῦ πάτερ,
καὶ Φοῖϐε Παιάν, ὦ Διοσκόρω φίλω,
κάλλους ἀμάχου.
 
(Κο) θερμὸν <δ'> ὕδωρ πρ[οσέταξέ μοι
'''Κόρη'''
θερμὸν <δ’> ὕδωρ πρ[οσέταξέ μοι
ποιεῖν ὁ πάππας ἐξιών.
 
(Σω) ἄνδρε[ς, τέρας.
'''Σώστρατος'''
(Κο) ἐὰν δὲ τοῦτ' αἴσθητ', ἀπολεῖ κακ[
ἄνδρε[ς, τέρας.
 
'''Κόρη'''
ἐὰν δὲ τοῦτ’ αἴσθητ’, ἀπολεῖ κακ[
παίων ἐκείνην. οὐ σχολὴ ματ[
ὦ φίλταται Νύμφαι, παρ'παρ’ ὑμῶν λη[πτέον.
αἰσχύνομαι μέν, εἴ τινες θύουσ'θύουσ’ ἄ[ρα
ἔνδον, ἐνοχλεῖν–
 
(Σω) ἀλλ' ἂν ἐμοὶ δ[ῶις, αὐτίκα
'''Σώστρατος'''
ἀλλ’ ἂν ἐμοὶ δ[ῶις, αὐτίκα
200 βάψας ἐγώ σοι τ[ὴν ὑδρίαν ἥ]ξω φέρων.
 
(Κο) ναὶ πρὸς θεῶν, ἅ[νυσον δέ.]
'''Κόρη'''
(Σω) ἐλευθερίως γέ πως
ναὶ πρὸς θεῶν, ἅ[νυσον δέ.]
 
'''Σώστρατος'''
ἐλευθερίως γέ πως
ἄγροικός ἐστιν. ὦ πολυτίμητοι θεοί,
τίς ἂν ἐμὲ σώσαι δ~[αιμό]νων ;
 
(Κο) τάλαιν' ἐγώ,
'''Κόρη'''
τίς ἐψόφηκεν; ἆρ' ὁ πάππας ἔρχεται;
τάλαιν’ ἐγώ,
ἔπειτα πληγὰς λήψομ' ἄν με καταλάβηι
τίς ἐψόφηκεν ; ἆρ’ ὁ πάππας ἔρχεται ;
ἔπειτα πληγὰς λήψομ’ ἄν με καταλάϐηι
ἔξω.
 
ΔΑΟΣ διατρίβω σοι διακονῶν πάλαι
'''Δᾶος'''
ἐνταῦθ', ὁ δὲ σκάπτει μόνος. πορευτέον
διατρίϐω σοι διακονῶν πάλαι
πρὸς ἐκεῖνόν ἐστιν. ὦ κάκιστ' ἀπολουμένη
ἐνταῦθ’, ὁ δὲ σκάπτει μόνος. πορευτέον
Πενία, τί σ' ἡμεῖς τηλικοῦτ' ἐφεύρομεν;
πρὸς ἐκεῖνόν ἐστιν. ὦ κάκιστ’ ἀπολουμένη
Πενία, τί σ’ ἡμεῖς τηλικοῦτ’ ἐφεύρομεν ;
210 τί τοσοῦτον ἡμῖν ἐνδελεχῶς οὕτω χρόνον
ἔνδον κάθησαι καὶ συνοικεῖς ;
 
(Σω) λάμβανε
'''Σώστρατος'''
λάμϐανε
τηνδί.
 
(Κο) φέρε δεῦρο.
'''Κόρη'''
Δα τί ποτε βούλεθ' οὑτοσὶ
φέρε δεῦρο.
ἅνθρωπος;
 
(Σω) ἔῤῥωσ', ἐπιμελοῦ τε τοῦ πατρός.
'''Δᾶος'''
οἴμοι, κακοδαίμων. παῦε θρηνῶν, Σώστρατε•
τί ποτε βούλεθ’ οὑτοσὶ
ἅνθρωπος ;
 
'''Σώστρατος'''
ἔῤῥωσ’, ἐπιμελοῦ τε τοῦ πατρός.
οἴμοι, κακοδαίμων. παῦε θρηνῶν, Σώστρατε·
ἔσται κατὰ τρόπον.
 
(Δα) κατὰ τρόπον τί;
'''Δᾶος'''
(Σω) μὴ φοβοῦ,
κατὰ τρόπον τί ;
ἀλλ' ὅπερ ἔμελλες ἄρτι τὸν Γέταν λαβὼν
 
ἐπάνηκ', ἐκείνωι πᾶν τὸ πρᾶγμ' εἰπὼν σαφῶς.
'''Σώστρατος'''
Δα τουτὶ τὸ κακὸν τί ποτ' ἐστίν; ὡς οὔ μοι πάνυ
μὴ φοϐοῦ,
τὸ πρᾶγμ' ἀρέσκει. μειράκιον διακονεῖ
ἀλλ’ ὅπερ ἔμελλες ἄρτι τὸν Γέταν λαϐὼν
220 κόρηι• πονηρόν. ἀλλά σ', ὦ Κνήμων, κακὸν
ἐπάνηκ’, ἐκείνωι πᾶν τὸ πρᾶγμ’ εἰπὼν σαφῶς.
 
'''Δᾶος'''
τουτὶ τὸ κακὸν τί ποτ’ ἐστίν ; ὡς οὔ μοι πάνυ
τὸ πρᾶγμ’ ἀρέσκει. μειράκιον διακονεῖ
220 κόρηι· πονηρόν. ἀλλά σ’, ὦ Κνήμων, κακὸν
κακῶς ἅπαντες ἀπολέσειαν οἱ θεοί.
ἄκακον κόρην μόνην ἀφεὶς ἐν ἐρημίαι
Γραμμή 290 ⟶ 429 :
οὗτος προσεῤῥύη, νομίζων ὡσπερεὶ
ἕρμαιον. οὐ μὴν ἀλλὰ <τ>ἀδελφῶι γε δεῖ
αὐτῆς φράσαι με τὴν ταχίστην ταῦθ'ταῦθ’, ἵνα
ἐν ἐπιμελείαι τῆς κόρης γενώμεθα.
ἤδη δὲ τοῦτ'τοῦτ’ ἐλθὼν ποήσειν μοι δοκῶ.
230 καὶ γὰρ προσιόντας τούσδε Πανιστάς τινας
εἰς τὸν τόπον δεῦρ'δεῦρ’ ὑποβεβρεγμένουςὑποϐεϐρεγμένους ὁρῶ,
οἷς μὴ 'νοχλεῖν‘νοχλεῖν εὔκαιρον εἶναί μοι δοκεῖ.
'''Χοροῦ'''
ΧΟΡΟΥ
 
 
ΓΟΡΓΙΑΣ
'''Γοργίας'''
οὕτω παρέργως δ', εἰπέ μοι, τῶι πράγματι
οὕτω παρέργως δ’, εἰπέ μοι, τῶι πράγματι
φαύλως τ' ἐχρήσω;
φαύλως τ’ ἐχρήσω ;
Δα πῶς;
 
(Γο) ἔδει σε, νὴ Δία,
'''Δᾶος'''
τὸν τῆι κόρηι προσιόντα, <Δᾶ'>, ὅστις ποτ' ἦν,
πῶς ;
ἰδεῖν τότ' εὐθύς, τοῦτο τοῦ λοιποῦ χρόνου
 
εἰπεῖν θ' ὅπως μηδείς ποτ' αὐτὸν ὄψεται
'''Γοργίας'''
ποιοῦντα• νυνὶ δ' ὥσπερ ἀλλοτρίου τινὸς
ἔδει σε, νὴ Δία,
πράγματος ἀπέστης. οὐκ ἔνεστ' ἴσως φυγεῖν
τὸν τῆι κόρηι προσιόντα, <Δᾶ’>, ὅστις ποτ’ ἦν,
240 οἰκειότητα, Δᾶ'. ἀδελφῆς ἔτι μέλει
ἰδεῖν τότ’ εὐθύς, τοῦτο τοῦ λοιποῦ χρόνου
εἰπεῖν θ’ ὅπως μηδείς ποτ’ αὐτὸν ὄψεται
ποιοῦντα· νυνὶ δ’ ὥσπερ ἀλλοτρίου τινὸς
πράγματος ἀπέστης. οὐκ ἔνεστ’ ἴσως φυγεῖν
240 οἰκειότητα, Δᾶ’. ἀδελφῆς ἔτι μέλει
ἐμῆ[ς]. ὁ πατὴρ ἀλλότριος εἶναι βούλεται
αὐτῆς πρὸς ἡμᾶς•ἡμᾶς· μὴ τὸ τούτου δύσκολον
μιμώμεθ'μιμώμεθ’ ἡμεῖς•ἡμεῖς· ἂν γὰρ αἰσχύνηι τινὶ
αὕτη] περιπέσηι, τοῦτο κἀμοὶ γίνεται
ὄνειδο]ς. ὁ γὰρ ἔξωθεν οὐ τὸν αἴτιον
ὅστις] πότ'πότ’ ἐστιν οἶδεν, ἀλλὰ τὸ γεγονός.
[ ]ν~.
 
(Δα) ὦ τᾶν, τὸν γέροντα, Γοργία,
'''Δᾶος'''
δέδοικ'• ἐ]ὰν γὰρ τῆι θύραι προσιόντα με
ὦ τᾶν, τὸν γέροντα, Γοργία,
λάβηι, κρ]εμᾶι παραχρῆμα.
δέδοικ’· ἐ]ὰν γὰρ τῆι θύραι προσιόντα με
Γο δυσχρήστως γέ πως
λάϐηι, κρ]εμᾶι παραχρῆμα.
250 [ ζυ]γομαχῶν τοῦτον οὔθ' ὅτωι τρόπωι
 
'''Γοργίας'''
δυσχρήστως γέ πως
250 [ ζυ]γομαχῶν τοῦτον οὔθ’ ὅτωι τρόπωι
ἀναγκάσαι τις εἰς τὸ βέλτι[ον ......]ν
οὔτ'οὔτ’ ἂν μεταπείσαι νουθετῶν ο[.......]ς
ἀλλ'ἀλλ’ ἐμποδὼν τῶι μὲν βιάσασθαι τὸν νόμον
ἔχει μεθ'μεθ’ αὑτοῦ, τῶι δὲ πεῖσαι τὸν τρόπον.
 
Δα μικρὸν δ' ἐπίσχες• οὐ μάτην γὰρ ἥκομεν,
'''Δᾶος'''
ἀλλ' ὥσπερ εἶπον ἔρχετ' ἀνακάμψας πάλιν.
μικρὸν δ’ ἐπίσχες· οὐ μάτην γὰρ ἥκομεν,
Γο ὁ τὴν χλανίδ' ἔχων; οὗτος ἐστὶν ὃν λέγεις;
ἀλλ’ ὥσπερ εἶπον ἔρχετ’ ἀνακάμψας πάλιν.
(Δα) οὗτος.
 
(Γο) κακοῦργος εὐθὺς ἀπὸ τοῦ βλέμματος.
'''Γοργίας'''
Σω τὸν μὲν Γέταν οὐκ ἔνδον ὄντα κατέλαβον,
ὁ τὴν χλανίδ’ ἔχων ; οὗτος ἐστὶν ὃν λέγεις ;
260 μέλλουσα δ' ἡ μήτηρ θεῶι θύειν τινί–
 
οὐκ οἶδ' ὅτωι–ποιεῖ δὲ τοῦθ' ὁσημέραι,
'''Δᾶος'''
οὗτος.
 
'''Γοργίας'''
κακοῦργος εὐθὺς ἀπὸ τοῦ βλέμματος.
 
'''Σώστρατος'''
τὸν μὲν Γέταν οὐκ ἔνδον ὄντα κατέλαϐον,
260 μέλλουσα δ’ ἡ μήτηρ θεῶι θύειν τινί–
οὐκ οἶδ’ ὅτωι–ποιεῖ δὲ τοῦθ’ ὁσημέραι,
περιέρχεται θύουσα τὸν δῆμον κύκλωι
ἅπαντ'–ἀπέσταλκ'ἅπαντ’–ἀπέσταλκ’ αὐτὸν αὐτόθεν τινὰ
μισθωσόμενον μάγειρον. ἐῤῥῶσθαι δὲ τῆι
θυσίαι φράσας ἥκω πάλιν πρὸς τἀνθάδε.
καί μοι δοκῶ τοὺς περιπάτους τούτους ἀφεὶς
αὐτὸς διαλέξεσθ'διαλέξεσθ’ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ. τὴν θύραν
κόψω δ'δ’, ἵν'ἵν’ ἦι μοι μηδὲ βουλεύσασθ'βουλεύσασθ’ ἔτι.
 
Γο μειράκιον, ἐθελήσαις ἂν ὑπομεῖναι λόγον
'''Γοργίας'''
270 σπουδαιότερόν μου;
μειράκιον, ἐθελήσαις ἂν ὑπομεῖναι λόγον
(Σω) καὶ μάλ' ἡδέως• λέγε.
270 σπουδαιότερόν μου ;
(Γο) εἶναι νομίζω πᾶσιν ἀνθρώποις ἐγὼ
 
τοῖς τ' εὐτυχοῦσιν τοῖς τε πράττουσιν κακῶς
'''Σώστρατος'''
καὶ μάλ’ ἡδέως· λέγε.
 
'''Γοργίας'''
εἶναι νομίζω πᾶσιν ἀνθρώποις ἐγὼ
τοῖς τ’ εὐτυχοῦσιν τοῖς τε πράττουσιν κακῶς
πέρας τι τούτου καὶ μεταλλαγήν τινα,
καὶ τῶι μὲν εὐτυχοῦντι μέχρι τούτου μένειν
τὰ πράγματ'πράγματ’ εὐθενοῦντ'εὐθενοῦντ’ ἀεὶ τὰ τοῦ βίου
ὅσον ἂν χρόνον φέρειν δύνηται τὴν τύχην
μηδὲν ποήσας ἄδικον•ἄδικον· εἰς δὲ τοῦθ'τοῦθ’ ὅταν
ἔλθηι προαχθεὶς τοῖς ἀγαθοῖς, ἐνταῦθά που
τὴν μεταβολὴνμεταϐολὴν τὴν εἰς τὸ χεῖρον λαμβάνει•λαμϐάνει·
280 τοῖς δ'δ’ ἐνδεῶς πράττουσιν, ἂν μηδὲν κακὸν
ποιῶσιν ἀποροῦντες, φέρωσιν δ'δ’ εὐγενῶς
τὸν δαίμον'δαίμον’, εἰς πίστιν ποτ'ποτ’ ἐλθόντας χρόνωι,
βελτίον'ϐελτίον’ εἶναι μερίδα προσδοκᾶν τινα.
τί οὖν λέγω ; μήτ'μήτ’ αὐτός, εἰ σφόδρ'σφόδρ’ εὐπορεῖς,
πίστευε τούτωι, μήτε τῶν πτωχῶν πάλιν
ἡμῶν καταφρόνει•καταφρόνει· τοῦ διευτυχεῖν δ'δ’ ἀεὶ
πάρεχε σεαυτὸν τοῖς ὁρῶσιν ἄξιον.
 
Σω ἄτοπον δέ σοι τι φαίνομαι νυνὶ ποεῖν;
'''Σώστρατος'''
(Γο) ἔργον δοκεῖς μοι φαῦλον ἐζηλωκέναι,
ἄτοπον δέ σοι τι φαίνομαι νυνὶ ποεῖν ;
 
'''Γοργίας'''
ἔργον δοκεῖς μοι φαῦλον ἐζηλωκέναι,
290 πείσειν νομίζων ἐξαμαρτεῖν παρθένον
ἐλευθέραν, ἢ καιρὸν ἐπιτηρῶν τινα
κατεργάσασθαι πρᾶγμα θανάτων ἄξιον
πολλῶν.
 
(Σω) Ἄπολλον.
'''Σώστρατος'''
(Γο) οὐ δίκαιόν ἐστι γοῦν
Ἄπολλον.
 
'''Γοργίας'''
οὐ δίκαιόν ἐστι γοῦν
τὴν σὴν σχολὴν τοῖς ἀσχολουμένοις κακὸν
ἡμῖν γενέσθαι. τῶν δ'δ’ ἁπάντων ἴσθ'ἴσθ’ ὅτι
πτωχὸς ἀδικηθείς ἐστι δυσκολώτατο[ν.
πρῶτον μέν ἐστ'ἐστ’ ἐλεινός, εἶτα λαμβάνειλαμϐάνει
οὐκ εἰς ἀδικίαν ὅσα πέπονθ'πέπονθ’, ἀλλ'ἀλλ’ εἰς [ὕβρινὕϐριν.
 
Σω μειράκιον, οὕτως εὐτυχοίης, βραχ[ύ τι μου
'''Σώστρατος'''
μειράκιον, οὕτως εὐτυχοίης, βραχ[ύ τι μου
300 ἄκουσον–
 
(Δα) εὖ γε, δέσποθ', οὕτω πολλά [μοι
'''Δᾶος'''
εὖ γε, δέσποθ’, οὕτω πολλά [μοι
ἀγαθὰ γένοιτο.
 
(Σω) –καὶ σύ γ', ὁ λαλῶν πρ[ὶν μαθεῖν.
'''Σώστρατος'''
κόρην τιν' εἶδο[ν ἐνθαδί• τ]αύτης ἐρῶ.
–καὶ σύ γ’, ὁ λαλῶν πρ[ὶν μαθεῖν.
εἰ τοῦτ' ἀδίκημ' ε~[ἴρηκ]α~ς, ἠδίκηκ' ἴσως.
κόρην τιν’ εἶδο[ν ἐνθαδί· τ]αύτης ἐρῶ.
τί γὰρ ἄν τις εἴποι; π[λὴν π]ορεύομ' ἐνθάδε
εἰ τοῦτ’ ἀδίκημ’ ε~[ἴρηκ]α~ς, ἠδίκηκ’ ἴσως.
οὐχὶ πρὸς ἐκείνην, βούλομαι δ' αὐτῆς ἰδεῖν
τί γὰρ ἄν τις εἴποι ; π[λὴν π]ορεύομ’ ἐνθάδε
τὸν πατέρ'. ἐγὼ γάρ, ὢν ἐλεύθερος, βίον
οὐχὶ πρὸς ἐκείνην, βούλομαι δ’ αὐτῆς ἰδεῖν
ἱκανὸν ἔχων, ἕτοιμός εἰμι λαμβάνειν
τὸν πατέρ’. ἐγὼ γάρ, ὢν ἐλεύθερος, βίον
ἱκανὸν ἔχων, ἕτοιμός εἰμι λαμϐάνειν
αὐτὴν ἄπροικον, πίστιν ἐπιθεὶς διατελεῖν
στέργων. ἐπὶ κακῶι δ'δ’ εἰ προσελήλυθ'προσελήλυθ’ ἐνθάδε
310 ἢ βουλόμενος ὑμῶν <τι> κακοτεχνεῖν λάθραι,
οὗτός μ'μ’ ὁ Πάν, μειράκιον, αἱ Νύμφαι θ'θ’ ἅμα
ἀπόπληκτον αὐτοῦ πλησίον τῆς οἰκίας
ἤδη ποήσειαν. τετάραγμ'τετάραγμ’, <εὖ> ἴσθ'ἴσθ’ ὅτι,
οὐδὲ μετρίως, εἴ σοι τοιοῦτος φαίνομαι.
 
Γο ἀλλ' εἴ τι κἀγὼ τοῦ δέοντος σφοδρότερον
'''Γοργίας'''
εἴρηκα, μηδὲν τοῦτο λυπείτω σ' ἔτι.
ἀλλ’ εἴ τι κἀγὼ τοῦ δέοντος σφοδρότερον
ἅμα γὰρ μεταπείθεις ταῦτα καὶ φίλον μ' ἔχεις.
εἴρηκα, μηδὲν τοῦτο λυπείτω σ’ ἔτι.
οὐκ ἀλλότριος δ' ὤν, ἀλλ' ἀδελφὸς τῆς κόρης
ἅμα γὰρ μεταπείθεις ταῦτα καὶ φίλον μ’ ἔχεις.
ὁμομήτριος, βέλτιστε, ταῦτά σοι λέγω.
οὐκ ἀλλότριος δ’ ὤν, ἀλλ’ ἀδελφὸς τῆς κόρης
320 Σω καὶ χρήσιμός γ' εἶ, νὴ Δί', εἰς τὰ λοιπά μοι.
ὁμομήτριος, βέλτιστε, ταῦτά σοι λέγω.
(Γο) τί χρήσιμος;
 
(Σω) γεννικὸν ὁρῶ σε τῶι τρόπωι.
'''Σώστρατος'''
(Γο) οὐ πρόφασιν εἰπὼν βούλομ' ἀποπέμψαι κενήν,
320 καὶ χρήσιμός γ’ εἶ, νὴ Δί’, εἰς τὰ λοιπά μοι.
τὰ δ' ὄντα πράγματ' ἐμφανίσαι. ταύτηι πατήρ
 
ἐσθ' οἷος οὐδεὶς γέγονεν οὔτε τῶν πάλαι
'''Γοργίας'''
ἄνθρωπος οὔτε τῶν καθ' ἡμᾶς.
τί χρήσιμος ;
(Σω) ὁ χαλεπός•
 
'''Σώστρατος'''
γεννικὸν ὁρῶ σε τῶι τρόπωι.
 
'''Γοργίας'''
οὐ πρόφασιν εἰπὼν βούλομ’ ἀποπέμψαι κενήν,
τὰ δ’ ὄντα πράγματ’ ἐμφανίσαι. ταύτηι πατήρ
ἐσθ’ οἷος οὐδεὶς γέγονεν οὔτε τῶν πάλαι
ἄνθρωπος οὔτε τῶν καθ’ ἡμᾶς.
 
'''Σώστρατος'''
ὁ χαλεπός·
σχεδὸν οἶδα.
 
(Γο) ὑπερβολή τις ἐστὶν τοῦ κακοῦ.
'''Γοργίας'''
τούτωι ταλάντων ἔστ' ἴσως τουτὶ δυεῖν
ὑπερϐολή τις ἐστὶν τοῦ κακοῦ.
τὸ κτῆμα. τοῦτ' αὐτὸς γεωργῶν διατελεῖ
τούτωι ταλάντων ἔστ’ ἴσως τουτὶ δυεῖν
μόνος, συνεργὸν δ' οὐδέν' ἀνθρώπων ἔχων,
τὸ κτῆμα. τοῦτ’ αὐτὸς γεωργῶν διατελεῖ
μόνος, συνεργὸν δ’ οὐδέν’ ἀνθρώπων ἔχων,
330 οὐκ οἰκέτην οἰκεῖον, οὐκ ἐκ τοῦ τόπου
μισθωτόν, οὐχὶ γείτον'γείτον’, ἀλλ'ἀλλ’ αὐτὸς μόνος.
ἥδιστόν ἐστ'ἐστ’ αὐτῶι γὰρ ἀνθρώπων ὁρᾶν
οὐδένα. μεθ'μεθ’ αὑτοῦ τὴν κόρην ἐργάζεται
ἔχων τὰ πολλά•πολλά· προσλαλεῖ ταύτηι μόνηι,
ἑτέρωι δὲ τοῦτ'τοῦτ’ οὐκ ἂν ποήσαι ῥαιδίως.
τότε φησὶν ἐκδώσειν ἐκείνην, ἡνίκ'ἡνίκ’ ἂν
ὁμότροπον αὑτῶι νυμφίον λάβηιλάϐηι.
 
(Σω) λέγεις
'''Σώστρατος'''
λέγεις
οὐδέποτε.
 
(Γο) μὴ δὴ πράγματ', ὦ βέλτιστ', ἔχε•
'''Γοργίας'''
μάτην γὰρ ἕξεις. τοὺς δ' ἀναγκαίους ἔα
μὴ δὴ πράγματ’, ὦ βέλτιστ’, ἔχε·
340 ἡμᾶς φέρειν ταῦθ', οἷς δίδωσιν ἡ τύχη.
μάτην γὰρ ἕξεις. τοὺς δ’ ἀναγκαίους ἔα
(Σω) πρὸς τῶν θεῶν οὐπώποτ' ἠράσθης τινός,
340 ἡμᾶς φέρειν ταῦθ’, οἷς δίδωσιν ἡ τύχη.
μειράκιον;
 
(Γο) οὐδ' ἔξεστί μοι, βέλτιστε.
'''Σώστρατος'''
(Σω) πῶς;
πρὸς τῶν θεῶν οὐπώποτ’ ἠράσθης τινός,
τίς ἔσθ' ὁ κωλύων;
μειράκιον ;
(Γο) ὁ τῶν ὄντων κακῶν
 
λογισμός, ἀνάπαυσιν διδοὺς οὐδ' ἡντινοῦν.
'''Γοργίας'''
(Σω) οὔ μοι δοκεῖς• ἀπειρότερον γοῦν διαλέγει
οὐδ’ ἔξεστί μοι, βέλτιστε.
περὶ ταῦτ'• ἀποστῆναι κελεύεις μ'. οὐκέτι
 
τοῦτ' ἐσ]τὶν ἐπ' ἐμοί, τῶι θεῶι δέ.
'''Σώστρατος'''
(Γο) τοιγαροῦν
πῶς ;
τίς ἔσθ’ ὁ κωλύων ;
 
'''Γοργίας'''
ὁ τῶν ὄντων κακῶν
λογισμός, ἀνάπαυσιν διδοὺς οὐδ’ ἡντινοῦν.
 
'''Σώστρατος'''
οὔ μοι δοκεῖς· ἀπειρότερον γοῦν διαλέγει
περὶ ταῦτ’· ἀποστῆναι κελεύεις μ’. οὐκέτι
τοῦτ’ ἐσ]τὶν ἐπ’ ἐμοί, τῶι θεῶι δέ.
 
'''Γοργίας'''
τοιγαροῦν
οὐδὲ]ν ἀδικεῖς ἡμᾶς, μάτην δὲ κακοπαθεῖς.
 
(Σω) οὐκ, εἰ λά]βοιμι τὴν κόρην.
'''Σώστρατος'''
(Γο) οὐκ ἂν λάβοις.
οὐκ, εἰ λά]ϐοιμι τὴν κόρην.
 
'''Γοργίας'''
οὐκ ἂν λάϐοις.
350 [ ]υνα † συν<α>κολουθήσας ἐμοὶ
[ ]παρατης †•†· πλησίον γὰρ τὴν νάπην
ἐργάζε]θ~' ἡμῶν.
 
(Σω) πῶς;
'''Σώστρατος'''
(Γο) λόγον τιν' ἐμβαλῶ
πῶς ;
περὶ τοῦ] γάμου <τοῦ> τῆς κόρης• τὸ τοιοῦτο γὰρ
 
'''Γοργίας'''
λόγον τιν’ ἐμϐαλῶ
περὶ τοῦ] γάμου <τοῦ> τῆς κόρης· τὸ τοιοῦτο γὰρ
ἴδοιμι κἂ]ν αὐτὸς γενόμενον ἄσμενος.
εὐθὺς μαχεῖται πᾶσι, λοιδορούμενος
εἰς τοὺς βίους οὓς ζῶσι•ζῶσι· σὲ δ'δ’ [ἄγοντ'ἄγοντ’ ἂν] ἴδηι
σχολὴν τρυφῶντά τ'τ’, οὐδ'οὐδ’ ὁρῶν γ'γ’ ἀνέξεται.
 
Σω νῦν ἔστ' ἐκεῖ;
'''Σώστρατος'''
(Γο) μὰ Δί', ἀλλὰ μ[ικρ]ὸν ὕστερον
νῦν ἔστ’ ἐκεῖ ;
 
'''Γοργίας'''
μὰ Δί’, ἀλλὰ μ[ικρ]ὸν ὕστερον
ἔξεισιν ἣν εἴωθεν.
 
(Σω) ὦ τᾶν, τὴν κόρην
'''Σώστρατος'''
360 ἄγων μεθ' αὑτοῦ, φήις;
(Γο) ὅπως ἂντᾶν, τοῦτότὴν γεκόρην
360 ἄγων μεθ’ αὑτοῦ, φήις ;
 
'''Γοργίας'''
ὅπως ἂν τοῦτό γε
τύχηι.
 
(Σω) βαδίζειν <εἰμ'> ἕτοιμος οἷ λέγεις.
'''Σώστρατος'''
ἀλλ', ἀντιβολῶ, συναγώνισαί μοι.
Βαδίζειν <εἰμ’> ἕτοιμος οἷ λέγεις.
(Γο) τίνα τρόπον;
ἀλλ’, ἀντιϐολῶ, συναγώνισαί μοι.
(Σω) ὅντινα τρόπον; προάγωμεν οἷ λέγεις.
 
(Δα) τί οὖν;
'''Γοργίας'''
τίνα τρόπον ;
 
'''Σώστρατος'''
ὅντινα τρόπον ; προάγωμεν οἷ λέγεις.
 
'''Δᾶος'''
τί οὖν ;
ἐργαζομένοις ἡμῖν παρεστήξεις ἔχων
χλανίδα ;
 
(Σω) τί δὴ γὰρ οὐχί;
'''Σώστρατος'''
Δα ταῖς βώλοις βαλεῖ
τί δὴ γὰρ οὐχί ;
εὐθύς σ', ἀποκαλεῖ τ' ὄλεθρον ἀργόν. ἀλλὰ δεῖ
 
σκάπτειν μεθ' ἡμῶν σ'• εἰ τύχοι γάρ, τοῦτ' ἰδὼν
'''Δᾶος'''
ταῖς βώλοις βαλεῖ
εὐθύς σ’, ἀποκαλεῖ τ’ ὄλεθρον ἀργόν. ἀλλὰ δεῖ
σκάπτειν μεθ’ ἡμῶν σ’· εἰ τύχοι γάρ, τοῦτ’ ἰδὼν
ἴσως ἂν ὑπομείνειε καὶ παρὰ σοῦ τινα
λόγον, νομίσας αὐτουργὸν εἶναι τῶι βίωι
370 πένητα.
 
(Σω) ἕτοιμος πάντα πειθαρχεῖν. ἄγε.
'''Σώστρατος'''
Γο τί κακοπαθεῖν σαυτὸν βιάζηι;
ἕτοιμος πάντα πειθαρχεῖν. ἄγε.
Δα βούλομαι
 
'''Γοργίας'''
τί κακοπαθεῖν σαυτὸν βιάζηι ;
 
'''Δᾶος'''
Βούλομαι
ὡς πλεῖστον ἡμᾶς ἐργάσασθαι τήμερον
τοῦτόν τε τὴν ὀσφῦν ἀποῤῥήξανθ'ἀποῤῥήξανθ’ ἅμα
παύσασθ'παύσασθ’ ἐνοχλοῦνθ'ἐνοχλοῦνθ’ ἡμῖν προσιόντα τ'τ’ ἐνθάδε.
 
Σω ἔκφερε δίκελλαν.
'''Σώστρατος'''
(Δα) τὴν παρ' ἐμοῦ λαβὼν ἴθι.
ἔκφερε δίκελλαν.
 
'''Δᾶος'''
τὴν παρ’ ἐμοῦ λαϐὼν ἴθι.
τὴν αἱμασιὰν ἐποικοδομήσω γὰρ τέως
ἐγώ. ποητέον δὲ καὶ τοῦτ'τοῦτ’ ἐστί.
 
(Σω) δός.
'''Σώστρατος'''
δός.
ἀπέσωσας.
 
<Δα> ὑπάγω, τρόφιμ'• ἐκεῖ διώκετε.
'''Δᾶος'''
(Σω) οὕτως ἔχω• παραποθανεῖν ἤδη με δεῖ
ὑπάγω, τρόφιμ’· ἐκεῖ διώκετε.
 
'''Σώστρατος'''
οὕτως ἔχω· παραποθανεῖν ἤδη με δεῖ
380 ἢ ζῆν ἔχοντα τὴν κόρην.
 
(Γο) εἴπερ λέγεις
'''Γοργίας'''
εἴπερ λέγεις
ἃ φρονεῖς, ἐπιτύχοις.
 
(Σω) ὦ πολυτίμητοι θεοί,
'''Σώστρατος'''
ὦ πολυτίμητοι θεοί,
οἷς ἀποτρέπεις νυνὶ γὰρ ὡς οἴει με σύ,
τούτοις παρώξυμμ'παρώξυμμ’ εἰς τὸ πρᾶγμα διπλασίως.
εἰ μὴ γὰρ ἐν γυναιξίν ἐστιν ἡ κόρη
τεθραμμένη μηδ'μηδ’ οἶδε τῶν ἐν τῶι βίωι
τούτων κακῶν μηδὲν ὑπὸ τηθίδος τινὸς
δειδισαμένη μαίας τ'τ’, ἐλευθερίως δέ πως
μετὰ πατρὸς ἀγρίου μισοπονήρου τῶι τρόπωι,
πῶς οὐκ ἐπιτυχεῖν ἐστι ταύτης μακάριον ;
390 ἀλλ'ἀλλ’δίκελλ'δίκελλ’ ἄγει τάλαντα τέτταρα
αὕτη•αὕτη· προαπολεῖ μ'μ’. οὐ μαλακιστέον δ'δ’ ὅμως,
ἐπείπερ ἦργμαι καταπονεῖν τὸ πρᾶγμ'πρᾶγμ’ ἅπαξ.
 
ΣΙΚΩΝ
'''Σίκων'''
τουτὶ τὸ πρόβατόν ἐστιν οὐ τὸ τυχὸν καλόν.
τουτὶ τὸ πρόϐατόν ἐστιν οὐ τὸ τυχὸν καλόν.
ἄπαγ' εἰς τὸ βάραθρον. ἂν μὲν αἰρόμενος φέρω
ἄπαγ’ εἰς τὸ βάραθρον. ἂν μὲν αἰρόμενος φέρω
μετέωρον, ἔχεται τῶι στόματι θαλλοῦ, κράδης
κατεσθίει τὰ θρῖ'θρῖ’, ἀποσπᾶι δ'δ’ εἰς βίαν.
ἐὰν δ'δ’ ἀφῆι χαμαί τις, οὐ προέρχεται.
τοὐναντίον δὴ γέγονε•γέγονε· κατακέκομμ'κατακέκομμ’ ἐγὼ
ὁ μάγειρος ὑπὸ τούτου νεωλκῶν τὴν ὁδόν.
400 ἀλλ'ἀλλ’ ἐστὶν εὐτυχῶς τὸ νυμφαῖον τοδ[ὶ
οὗ θύσομεν. τὸν Πᾶνα χαίρειν. παῖ Γέτα,
τοσοῦτ'τοσοῦτ’ ἀπολείπηι ;
 
(ΓΕΤΑΣ) τεττάρων γὰρ φορτίον
'''Γέτας'''
ὄνων συνέδησαν αἱ κάκιστ' ἀπολούμεναι
τεττάρων γὰρ φορτίον
ὄνων συνέδησαν αἱ κάκιστ’ ἀπολούμεναι
φέρειν γυναῖκές μοι.
 
(Σι) πολύς τις ἔρχεται
'''Σίκων'''
ὄχλος ὡς ἔοικε. στρώματ' ἀδιήγηθ' ὅσα
πολύς τις ἔρχεται
ὄχλος ὡς ἔοικε. στρώματ’ ἀδιήγηθ’ ὅσα
φέρεις.
 
(Γε) τί δ' ἐγ[ω...]
'''Γέτας'''
[Σι] † ἔρεισον ταῦτα δεῦρο.
<Γε> τί δ’ ἰδούἐγ[ω...]
 
'''Σίκων'''
† ἔρεισον ταῦτα δεῦρο.
 
'''Γέτας'''
ἰδού.
ἐὰν ἴδηι γὰρ ἐνύπνιον τὸν Πᾶνα τὸν
Παιανιοῖ, τούτωι βαδιούμεθ'βαδιούμεθ’, οἶδ'οἶδ’ ὅτι,
θύσοντες εὐθύς.
 
(Σι) τίς δ' ἑόρακεν ἐνύπνιον;
'''Σίκων'''
410 (Γε) ἄνθρωπε, μή με κόπτε.
(Σι) ὅμωςτίς δ’ ἑόρακεν εἶπον,ἐνύπνιον Γέτα.;
 
τίς εἶδεν;
'''Γέτας'''
(Γε) ἡ κεκτημένη.
410 ἄνθρωπε, μή με κόπτε.
(Σι) τί πρὸς θεῶν;
 
(Γε) ἀπολεῖς. ἐδόκει τὸν Πᾶνα–
'''Σίκων'''
(Σι) τουτονὶ λέγεις;
ὅμως εἶπον, Γέτα.
(Γε) τοῦτον.
τίς εἶδεν ;
(Σι) τί ποιεῖν;
 
(Γε) τῶι τροφίμωι τῶι Σωστράτωι–
'''Γέτας'''
(Σι) κομψῶι νεανίσκωι γε.
(Γε) περικρούειν πέδαςκεκτημένη.
 
(Σι) Ἄπολλον.
'''Σίκων'''
(Γε) εἶτα δόντα διφθέραν τε καὶ
τί πρὸς θεῶν ;
 
'''Γέτας'''
ἀπολεῖς. ἐδόκει τὸν Πᾶνα–
 
'''Σίκων'''
τουτονὶ λέγεις ;
 
'''Γέτας'''
τοῦτον.
 
'''Σίκων'''
τί ποιεῖν ;
 
'''Γέτας'''
τῶι τροφίμωι τῶι Σωστράτωι–
 
'''Σίκων'''
κομψῶι νεανίσκωι γε.
 
'''Γέτας'''
περικρούειν πέδας.
 
'''Σίκων'''
Ἄπολλον.
 
'''Γέτας'''
εἶτα δόντα διφθέραν τε καὶ
δίκελλαν <ἐν> τοῦ πλησίον τῶι χωρίωι
σκάπτειν κελεύειν.
 
(Σι) ἄτοπον.
'''Σίκων'''
(Γε) ἀλλὰ θύομεν
ἄτοπον.
διὰ τοῦθ', ἵν' εἰς βέλτιον ἀποβῆι τὸ φοβερόν.
 
Σι μεμάθηκα. πάλιν αἴρου δὲ ταυτὶ καὶ φέρε
'''Γέτας'''
420 εἴσω. ποῶμεν στιβάδας ἔνδον εὐτρεπεῖς
ἀλλὰ θύομεν
καὶ τἆλλ' ἕτοιμα. μηδὲν ἐπικωλυέτω
διὰ τοῦθ’, ἵν’ εἰς βέλτιον ἀποϐῆι τὸ φοϐερόν.
θύειν γ' ἐπὰν ἔλθωσιν. ἀλλ' ἀγαθῆι τύχηι.
 
καὶ τὰς ὀφρῦς ἄνες ποτ', ὦ τρισάθλιε•
'''Σίκων'''
μεμάθηκα. πάλιν αἴρου δὲ ταυτὶ καὶ φέρε
420 εἴσω. ποῶμεν στιϐάδας ἔνδον εὐτρεπεῖς
καὶ τἆλλ’ ἕτοιμα. μηδὲν ἐπικωλυέτω
θύειν γ’ ἐπὰν ἔλθωσιν. ἀλλ’ ἀγαθῆι τύχηι.
καὶ τὰς ὀφρῦς ἄνες ποτ’, ὦ τρισάθλιε·
ἐγώ σε χορτάσω κατὰ τρόπον τήμερον.
Γε ἐπαινέτης σοῦ τ' εἰμι καὶ τῆς <σῆς> τέχνης
ἔγωγ' ἀεί ποτ'–οὐχὶ πιστεύω δ' ὅμως.
 
'''Γέτας'''
ΧΟΡΟΥ
ἐπαινέτης σοῦ τ’ εἰμι καὶ τῆς <σῆς> τέχνης
ἔγωγ’ ἀεί ποτ’–οὐχὶ πιστεύω δ’ ὅμως.
 
'''Χοροῦ'''
 
Κν γραῦ, τὴν θύραν κλείσασ' ἄνοιγε μηδενί,
'''Κνήμων'''
ἕως ἂν ἔλθω δεῦρ' ἐγὼ πάλιν• σκότους
γραῦ, τὴν θύραν κλείσασ’ ἄνοιγε μηδενί,
ἔσται δὲ τοῦτο παντελῶς, ὡς οἴομαι.
ἕως ἂν ἔλθω δεῦρ’ ἐγὼ πάλιν· σκότους
<ΜΗΤΗΡ>
ἔσται δὲ τοῦτο παντελῶς, ὡς οἴομαι.
430 Πλαγγών, πορεύου θᾶττον• ἤδη τεθυκέναι
 
'''Μήτηρ'''
430 Πλαγγών, πορεύου θᾶττον· ἤδη τεθυκέναι
ἡμᾶς ἔδει.
 
Κν τουτὶ τὸ κακὸν τί βούλεται;
'''Κνήμων'''
ὄχλος τις. ἄπαγ' ἐς κόρακας.
τουτὶ τὸ κακὸν τί βούλεται ;
(Μη) αὔλει, Παρθενί,
ὄχλος τις. ἄπαγ’ ἐς κόρακας.
Πανός• σιωπῆι, φασί, τούτωι τῶι θεῶι
 
'''Μήτηρ'''
αὔλει, Παρθενί,
Πανός· σιωπῆι, φασί, τούτωι τῶι θεῶι
οὐ δεῖ προσιέναι.
 
(Γε) νὴ Δί' ἀπεσώθητέ γε.
'''Γέτας'''
<Κν> ὦ Ἡράκλεις, ἀηδίας.
<Γε> καθήμεθανὴ Δί’ ἀπεσώθητέ γε.
 
'''Κνήμων'''
ὦ Ἡράκλεις, ἀηδίας.
 
'''Γέτας'''
καθήμεθα
χρόνον τοσοῦτον περιμένοντες.
 
(Μη) εὐτρεπῆ
'''Μήτηρ'''
ἅπαντα δ' ἡμῖν ἐστι;
(Γε) ναὶ μὰ τὸν εὐτρεπῆ Δία.
ἅπαντα δ’ ἡμῖν ἐστι ;
<Μη> τὸ γοῦν πρόβατον–μικροῦ τέθνηκε γάρ, τάλαν–
 
οὐ περιμένει τὴν σὴν σχολήν. ἀλλ' εἴσιτε•
'''Γέτας'''
440 κανᾶ πρόχειρα, χέρνιβας, θυλήματα
ναὶ μὰ τὸν Δία.
 
'''Μήτηρ'''
τὸ γοῦν πρόϐατον–μικροῦ τέθνηκε γάρ, τάλαν–
οὐ περιμένει τὴν σὴν σχολήν. ἀλλ’ εἴσιτε·
440 κανᾶ πρόχειρα, χέρνιϐας, θυλήματα
ποιεῖτε.
 
<Γε> ποῖ κέχηνας, ἐμβρόντητε σύ;
'''Γέτας'''
Κν κακοὶ κακῶς ἀπόλοισθε. ποιοῦσίν γε με
ποῖ κέχηνας, ἐμϐρόντητε σύ ;
ἀργόν• καταλιπεῖν γὰρ μόνην τὴν οἰκίαν
 
'''Κνήμων'''
κακοὶ κακῶς ἀπόλοισθε. ποιοῦσίν γε με
ἀργόν· καταλιπεῖν γὰρ μόνην τὴν οἰκίαν
οὐκ ἂν δυναίμην. αἱ δὲ Νύμφαι μοι κακὸν
ἀεὶ παροικοῦσ'παροικοῦσ’, ὥστε μοι δοκῶ πάλιν
μετοικοδομήσειν καταβαλὼνκαταϐαλὼν τὴν οἰκίαν
ἐντεῦθεν. ὡς θύουσι δ'δ’ οἱ τοιχωρύχοι•τοιχωρύχοι·
κοίτας φέρονται, σταμνί'σταμνί’, οὐχὶ τῶν θεῶν
ἕνεκ'ἕνεκ’ ἀλλ'ἀλλ’ ἑαυτῶν. ὁ λιβανωτὸςλιϐανωτὸς εὐσεβὲςεὐσεϐὲς
450 καὶ τὸ πόπανον•πόπανον· τοῦτ'τοῦτ’ ἔλαβενἔλαϐεν ὁ θεὸς ἐπὶ τὸ πῦρ
ἅπαν ἐπιτεθέν. οἱ δὲ τὴν ὀσφῦν ἄκραν
καὶ τὴν χολήν, ὅτι ἔστ'ἔστ’ ἄβρωταἄϐρωτα, τοῖς θεοῖς
ἐπιθέντες αὐτοὶ τἆλλα καταπίνουσι. γραῦ,
ἄνοιγε θᾶττον τὴν θύραν. [ποητέ]ον
ἐστὶν γὰρ ἡμῖν τἄνδον ὡς ἐμοὶ δοκεῖ.
 
(Γε) τὸ λεβήτιον, φήις, ἐπιλέλη[σθ]ε; παντελῶς
'''Γέτας'''
ἀποκραιπαλᾶτε. καὶ τί νῦν ποιήσομεν;
τὸ λεϐήτιον, φήις, ἐπιλέλη[σθ]ε ; παντελῶς
ἀποκραιπαλᾶτε. καὶ τί νῦν ποιήσομεν ;
ἐνοχλητέον τοῖς γειτνιῶσι τῶι θεῶι
ἐσθ'ἐσθ’ ὡς ἔοικε. παιδίον. μὰ τοὺς θεοὺς
460 θεραπαινίδια γὰρ ἀθλιώτερ'ἀθλιώτερ’ οὐδαμοῦ
οἶμαι τρέφεσθαι. παῖδες. οὐδὲν ἄλλο πλὴν
κινητιᾶν ἐπίσταται–παῖδες καλοί–
καὶ διαβαλεῖνδιαϐαλεῖν ἐὰν ἴδηι τις. παιδίον.
τουτὶ τὸ κακὸν <τί> ἐστί ; παῖδες. οὐδὲ εἷς
ἐστ'ἐστ’ ἔνδον. ἠήν. προστρέχειν τις φαίνεται.
 
Κν τί τῆς θύρας ἅπτει, τρισάθλι', εἰπέ μοι,
'''Κνήμων'''
ἄνθρωπε;
τί τῆς θύρας ἅπτει, τρισάθλι’, εἰπέ μοι,
<Γε> μὴ δάκηις.
ἄνθρωπε ;
(Κν) ἐγώ σε νὴ Δία,
 
'''Γέτας'''
μὴ δάκηις.
 
'''Κνήμων'''
ἐγώ σε νὴ Δία,
καὶ κατέδομαί γε ζῶντα.
 
(Γε) μή, πρὸς <τῶν> θεῶν.
'''Γέτας'''
(Κν) ἐμοὶ γάρ ἐστι συμβόλαιον, ἀνόσιε,
μή, πρὸς <τῶν> θεῶν.
470 καὶ σοί τι;
 
(Γε) συμβόλαιον οὐδέν• τοιγαροῦν
'''Κνήμων'''
προσελήλυθ' οὐ χρέος σ' ἀπαιτῶν οὐδ' ἔχων
ἐμοὶ γάρ ἐστι συμϐόλαιον, ἀνόσιε,
κλητῆρας, ἀλλ' αἰτησόμενος λεβήτιον.
470 καὶ σοί τι ;
(Κν) λεβήτιον;
 
(Γε) λεβήτιον.
'''Γέτας'''
<Κν> μαστιγία,
συμϐόλαιον οὐδέν· τοιγαροῦν
θύειν με βοῦς οἴει ποεῖν τε ταὔθ' ἅπερ
προσελήλυθ’ οὐ χρέος σ’ ἀπαιτῶν οὐδ’ ἔχων
ὑμεῖς ποεῖτε;
κλητῆρας, ἀλλ’ αἰτησόμενος λεϐήτιον.
(Γε) οὐδὲ κοχλίαν ἔγωγέ σε.
 
ἀλλ' εὐτύχει, βέλτιστε. κόψαι τὴν θύραν
'''Κνήμων'''
λεϐήτιον ;
 
'''Γέτας'''
λεϐήτιον.
 
'''Κνήμων'''
μαστιγία,
θύειν με βοῦς οἴει ποεῖν τε ταὔθ’ ἅπερ
ὑμεῖς ποεῖτε ;
 
'''Γέτας'''
οὐδὲ κοχλίαν ἔγωγέ σε.
ἀλλ’ εὐτύχει, βέλτιστε. κόψαι τὴν θύραν
ἐκέλευσαν αἱ γυναῖκες αἰτῆσαί τε με.
ἐπόησα τοῦτ'•τοῦτ’· οὐκ ἔστι•ἔστι· πάλιν ἀπαγγελῶ
ἐλθὼν ἐκείναις. ὦ πολυτίμητοι θεοί,
480 ἔχις πολιὸς ἅνθρωπός ἐστιν οὑτοσί.
 
(Κν) ἀνδροφόνα θηρί'• εὐθὺς ὥσπερ πρὸς φίλον
'''Κνήμων'''
ἀνδροφόνα θηρί’· εὐθὺς ὥσπερ πρὸς φίλον
κόπτουσιν. ἂν ἡμῶν προσιόντα τῆι θύραι
λάβωλάϐω τιν'τιν’, ἂν μὴ πᾶσι τοῖς ἐν τῶι τόπωι
παράδειγμα ποιήσω, νομίζεθ'νομίζεθ’ ἕνα τινὰ
ὁρᾶν με τῶν πολλῶν. ὁ νῦν οὐκ οἶδ'οἶδ’ ὅπως
διευτύχηκεν οὗτος, ὅστις ἦν ποτε.
 
Σι κάκιστ' ἀπόλοι'• ἐλοιδορεῖτό σοι; τυχὸν
'''Σίκων'''
ἤιτεις, σκατοφάγ'• ὡς οὐκ ἐπίστανταί τινες
κάκιστ’ ἀπόλοι’· ἐλοιδορεῖτό σοι ; τυχὸν
ποιεῖν τὸ τοιοῦθ'• εὕρηκ' ἐγὼ τούτου τέχνην•
ἤιτεις, σκατοφάγ’· ὡς οὐκ ἐπίστανταί τινες
ποιεῖν τὸ τοιοῦθ’· εὕρηκ’ ἐγὼ τούτου τέχνην·
490 διακονῶ γὰρ μυρίοις ἐν τῆι πόλει
τούτων τ'τ’ ἐνοχλῶ τοῖς γείτοσιν καὶ λαμβάνωλαμϐάνω
σκεύη παρὰ πάντων. δεῖ γὰρ εἶναι κολακικὸν
τὸν δεόμενόν του. πρεσβύτερόςπρεσϐύτερός τις τῆι θύραι
ὑπακήκο'•ὑπακήκο’· εὐθὺς πατέρα καὶ πάππα[ν λέγω.
γραῦς•γραῦς· μητέρ'μητέρ’. ἂν τῶν διὰ μέσου τ[ις ἦι γυνή,
ἐκάλεσ'ἐκάλεσ’ ἱερέαν. ἂν θεράπων[
βέλτιστονϐέλτιστον. ὑμεῖς δὲ κρεμαν.[
ὢ τῆς ἀμαθίας. παιδίον παῖ[
ἐγώ. πρόελθε, πατρίδιον•πατρίδιον· σὲ β[ούλομαι.
 
500 Κν πάλιν αὖ σύ;
'''Κνήμων'''
(Σι) π~[αῖ, τί το]ῦτ';
500 πάλιν αὖ σύ ;
(Κν) ἐρεθίζεις μ' ὡσπερεὶ
 
'''Σίκων'''
π~[αῖ, τί το]ῦτ’ ;
 
'''Κνήμων'''
ἐρεθίζεις μ’ ὡσπερεὶ
ἐπίτηδες, οὐκ εἴρηκά σοι πρὸς τὴν θύραν
μὴ προσιέναι ; τὸν ἱμάντα δός, γραῦ.
 
(Σι) μηδαμῶς,
'''Σίκων'''
ἀλλ' ἄφες.
(Κν) ἄφες; μηδαμῶς,
ἀλλ’ ἄφες.
<Σι> βέλτιστε, ναὶ πρὸς <τῶν> θεῶν.
 
(Κν) ἧκε πάλιν.
'''Κνήμων'''
(Σι) ὁ Ποσειδῶν σε–
(Κν) καὶ λαλεῖςἄφες ἔτι;
 
(Σι) αἰτούμενος χυτρόγαυλον ἦλθον.
'''Σίκων'''
(Κν) οὐκ ἔχω
Βέλτιστε, ναὶ πρὸς <τῶν> θεῶν.
οὔτε χυτρόγαυλον οὔτε πέλεκυν οὔθ' ἅλας
 
οὔτ' ὄξος οὔτ' ἄλλ' οὐδέν, ἀλλ' εἴρηχ' ἁπλῶς
'''Κνήμων'''
ἧκε πάλιν.
 
'''Σίκων'''
ὁ Ποσειδῶν σε–
 
'''Κνήμων'''
καὶ λαλεῖς ἔτι ;
 
'''Σίκων'''
αἰτούμενος χυτρόγαυλον ἦλθον.
 
'''Κνήμων'''
οὐκ ἔχω
οὔτε χυτρόγαυλον οὔτε πέλεκυν οὔθ’ ἅλας
οὔτ’ ὄξος οὔτ’ ἄλλ’ οὐδέν, ἀλλ’ εἴρηχ’ ἁπλῶς
μὴ προσιέναι μοι πᾶσι τοῖς ἐν τῶι τόπωι.
 
(Σι) ἐμοὶ μὲν οὐκ εἴρηκας.
'''Σίκων'''
(Κν) ἀλλὰ νῦν λέγω.
ἐμοὶ μὲν οὐκ εἴρηκας.
510 (Σι) νὴ σὺν κακῶι γ'. οὐδ' ὁπόθεν ἄν τις, εἰπέ μοι,
 
ἐλθὼν λάβοι φράσαις ἄν;
'''Κνήμων'''
(Κν) οὐκ ἐγὼ 'λεγον;
ἀλλὰ νῦν λέγω.
ἔτι μοι λαλήσεις;
 
(Σι) χαῖρε πολλά.
'''Σίκων'''
(Κν) οὐ βούλομαι
510 νὴ σὺν κακῶι γ’. οὐδ’ ὁπόθεν ἄν τις, εἰπέ μοι,
χαίρειν παρ' ὑμῶν οὐδενός.
ἐλθὼν λάϐοι φράσαις ἄν ;
(Σι) μὴ χαῖρε δή.
 
(Κν) ὢ τῶν ἀνηκέστων κακῶν.
'''Κνήμων'''
(Σι) καλῶς γέ με
οὐκ ἐγὼ ‘λεγον ;
βεβωλοκόπηκεν. οἷόν ἐστ' ἐπιδεξίως
ἔτι μοι λαλήσεις ;
αἰτεῖν• διαφέρει νὴ Δί'. ἐφ' ἑτέραν θύραν
 
ἔλθηι τις; ἀλλ' εἰ σφαιρομαχοῦσ' ἐν τῶι τόπωι
'''Σίκων'''
οὕτως ἑτοίμως, χαλεπόν. ἆρά γ' ἐστί μοι
χαῖρε πολλά.
κράτιστον ὀπτᾶν τὰ κρέα πάντα; φαίνεται.
 
'''Κνήμων'''
οὐ βούλομαι
χαίρειν παρ’ ὑμῶν οὐδενός.
 
'''Σίκων'''
μὴ χαῖρε δή.
 
'''Κνήμων'''
ὢ τῶν ἀνηκέστων κακῶν.
 
'''Σίκων'''
καλῶς γέ με
βεϐωλοκόπηκεν. οἷόν ἐστ’ ἐπιδεξίως
αἰτεῖν· διαφέρει νὴ Δί’. ἐφ’ ἑτέραν θύραν
ἔλθηι τις ; ἀλλ’ εἰ σφαιρομαχοῦσ’ ἐν τῶι τόπωι
οὕτως ἑτοίμως, χαλεπόν. ἆρά γ’ ἐστί μοι
κράτιστον ὀπτᾶν τὰ κρέα πάντα ; φαίνεται.
520 ἔστιν δέ μοι λοπάς τις. ἐῤῥῶσθαι λέγω
Φυλασίοις. τοῖς οὖσι τούτοις χρήσομαι.
 
(Σω) ὅστις ἀπορεῖ κακῶν, ἐπὶ Φυλὴν ἐλθέτω
'''Σώστρατος'''
ὅστις ἀπορεῖ κακῶν, ἐπὶ Φυλὴν ἐλθέτω
κυνηγέτης. ὢ τρισκακοδαίμων, ὡς ἔχω
ὀσφῦν, μετάφρενον, τὸν τράχηλον, ἑνὶ λόγωι
ὅλον τὸ σῶμ'•σῶμ’· εὐθὺς γὰρ ἐμπεσὼν πολύς,
νεανίας ἐγώ τις, ἐξαίρων ἄνω
σφόδρα τὴν δίκελλαν, ὡς ἂν ἐργάτης, βαθὺ
Γραμμή 684 ⟶ 1.078 :
χρόνον. εἶτα καὶ μετεστρεφόμην τι, πηνίκα
530 ὁ γέρων πρόσεισι τὴν κόρην ἄγων ἅμα
σκοπούμενος. καὶ νὴ Δί'Δί’ ἐλαβόμηνἐλαϐόμην τότε
τῆς ὀσφύος, λάθραι τὸ πρῶτον•πρῶτον· ὡς μακρὸν
ἦν παντελῶς δὲ τοῦτο, λορδοῦν ἠρχόμην,
ἀπεξυλούμην ἀτρέμα δ'δ’. οὐδεὶς ἤρχετο.
δ'δ’ ἥλιος κατέκα'κατέκα’, ἑώρα τ'τ’ ἐμβλέπωνἐμϐλέπων
ὁ Γοργίας ὥσπερ τὰ κηλώνειά με
μόλις ἀνακύπτοντ'ἀνακύπτοντ’ εἶθ'εἶθ’ ὅλωι τῶι σώματι
πάλιν κατακύπτοντ'κατακύπτοντ’. “οὐ« οὐ δοκεῖ μοι νῦν”νῦν », ἔφη,
“ἥξειν« ἥξειν ἐκεῖνος, μειράκιον. “τί» « τί οὖν, » ἐγὼ
540 εὐθύς, “ποῶμεν« ποῶμεν ; αὔριον τηρήσομεν
αὐτόν, τὸ δὲ νῦν ἐῶμεν ; » ὅ τε Δᾶος παρῆν
ἐπὶ τὴν σκαπάνην διάδοχος. ἡ πρώτη μὲν οὖν
ἔφο]δος τοιαύτη γέγονεν. ἥκω δ'δ’ ἐνθάδε,
διὰ τί μὲν οὐκ ἔχω λέγειν μὰ τοὺς θεούς,
ἕλκ]ει δέ μ'μ’ αὐτόματον τὸ πρᾶγμ'πρᾶγμ’ εἰς τὸν τόπον.
 
Γε τί τὸ κακόν; οἴει χεῖρας ἑξήκοντά με,
'''Γέτας'''
ἄνθρωπ', ἔχειν; τοὺς ἄνθρακάς σοι ζωπυρῶ
τί τὸ κακόν ; οἴει χεῖρας ἑξήκοντά με,
[ ]μαι, φέρω πλύνω κατατέμνω σπλάγχν' ἅμα
ἄνθρωπ’, ἔχειν ; τοὺς ἄνθρακάς σοι ζωπυρῶ
[ ]μαι, φέρω πλύνω κατατέμνω σπλάγχν’ ἅμα
μάττω περιφέρω τα.[........ ο]υτονί,
550 ὑπὸ τοῦ καπνοῦ τυφλὸς [......]ς τούτοις ὅλος.
ἄγειν δοκῶ μοι τὴν ἑορτήν.
 
Σω παῖ Γέτα.
'''Σώστρατος'''
Γε ἐμὲ τίς;
(Σω) ἐγώ παῖ Γέτα.
 
(Γε) σὺ δ' εἶ τίς;
'''Γέτας'''
(Σω) οὐχ ὁρᾶις;
ἐμὲ τίς ;
(Γε) ὁρῶ•
 
'''Σώστρατος'''
ἐγώ.
 
'''Γέτας'''
σὺ δ’ εἶ τίς ;
 
'''Σώστρατος'''
οὐχ ὁρᾶις ;
 
'''Γέτας'''
ὁρῶ·
τρόφιμος.
 
(Σω) τί ποιεῖτ' ἐνθάδ', εἰπέ μοι;
'''Σώστρατος'''
(Γε) τί γάρ;
τί ποιεῖτ’ ἐνθάδ’, εἰπέ μοι ;
 
'''Γέτας'''
τί γάρ ;
τεθύκαμεν ἄρτι καὶ παρασκευάζομεν
ἄριστον ὑμῖν.
 
(Σω) ἐνθάδ' ἡ μήτηρ;
'''Σώστρατος'''
(Γε) πάλαι.
ἐνθάδ’ ἡ μήτηρ ;
(Σω) ὁ πατὴρ δέ;
 
(Γε) προσδοκῶμεν. ἀλλὰ πάραγε σύ.
'''Γέτας'''
(Σω) μικρὸν διαδραμών <γ'>. ἐνθαδὶ τρόπον τινὰ
πάλαι.
γέγον' οὐκ ἄκαιρος ἡ θυσία• παραλήψομαι
 
'''Σώστρατος'''
ὁ πατὴρ δέ ;
 
'''Γέτας'''
προσδοκῶμεν. ἀλλὰ πάραγε σύ.
 
'''Σώστρατος'''
μικρὸν διαδραμών <γ’>. ἐνθαδὶ τρόπον τινὰ
γέγον’ οὐκ ἄκαιρος ἡ θυσία· παραλήψομαι
τὸ μειράκιον τουτὶ γάρ, ἐλθὼν ὡς ἔχω,
560 καὶ τὸν θεράποντ'θεράποντ’ αὐτοῦ•αὐτοῦ· κεκοινωνηκότες
ἱερῶν γὰρ εἰς τὰ λοιπὰ χρησιμώτεροι
ἡμῖν ἔσονται σύμμαχοι πρὸς τὸν γάμον.
 
(Γε) τί φήις; ἐπ' ἄριστόν τινας παραλαμβάνειν
'''Γέτας'''
μέλλεις πορευθείς; ἕνεκ' ἐμοῦ τρισχίλιοι
τί φήις ; ἐπ’ ἄριστόν τινας παραλαμϐάνειν
γένοισθ'• ἐγὼ μὲν γὰρ πάλαι τοῦτ' οἶδ', ὅτι
μέλλεις πορευθείς ; ἕνεκ’ ἐμοῦ τρισχίλιοι
οὐ γεύσομ' οὐδενός• πόθεν γάρ; συνάγετε
γένοισθ’· ἐγὼ μὲν γὰρ πάλαι τοῦτ’ οἶδ’, ὅτι
πάντας. καλὸν γὰρ τεθύκαθ' ἱερεῖον, πάνυ
οὐ γεύσομ’ οὐδενός· πόθεν γάρ ; συνάγετε
πάντας. καλὸν γὰρ τεθύκαθ’ ἱερεῖον, πάνυ
ἄξιον ἰδεῖν. ἀλλὰ <τὰ> γύναια ταῦτά μοι
(ἔχει γὰρ ἀστείως) μεταδοίη γ'γ’ ἄν τινος ;
570 οὐδ'οὐδ’ ἄν, μὰ τὴν Δήμητρ'Δήμητρ’, ἁλὸς πικροῦ.
 
(Σω) καλῶς
'''Σώστρατος'''
καλῶς
ἔσται, Γέτα, τὸ τήμερον–μαντεύσομαι
τοῦτ'τοῦτ’ αὐτός, ὦ Πάν•Πάν· ἀλλὰ μὴν προσεύχομαι
ἀεὶ παριών σοι–καὶ φιλανθρωπεύσομαι.
 
ΣΙΜΙΧΗ
'''Σιμίχη'''
ὢ δυστυχής, ὢ δυστυχής, ὢ δυστυχής.
 
(Γε) ἄπαγ' εἰς τὸ βάραθρον• τοῦ γέροντός τις γυνὴ
'''Γέτας'''
ἄπαγ’ εἰς τὸ βάραθρον· τοῦ γέροντός τις γυνὴ
προελήλυθεν.
 
(Σιμ) τί πείσομαι; τὸν γὰρ κάδον
'''Σιμίχη'''
τί πείσομαι ; τὸν γὰρ κάδον
ἐκ τοῦ φρέατος βουλομένη τοῦ δεσπότου,
εἴ πως δυναίμην, ἐξελεῖν αὐτὴ λάθραι,
ἀνῆψα τὴν δίκελλαν ἀσθενεῖ τινι
580 καλωιδίωι σαπρῶι διεῤῥάγη τέ μοι
τοῦτ'τοῦτ’ εὐθύς.
 
<Γε> ὀρθῶς.
'''Γέτας'''
<Σιμ> ἐνσέσεικα θ' ἁθλία
ὀρθῶς.
 
'''Σιμίχη'''
ἐνσέσεικα θ’ ἁθλία
καὶ τὴν δίκελλαν εἰς τὸ φρέαρ μετὰ τοῦ κάδου.
 
Γε ῥῖψαι τὸ λοιπόν σοι σεαυτήν ἐστ' ἔτι.
'''Γέτας'''
(Σιμ) ὁ δ', ἀπὸ τύχης κόπρον τιν' ἔνδον κειμένην
ῥῖψαι τὸ λοιπόν σοι σεαυτήν ἐστ’ ἔτι.
 
'''Σιμίχη'''
ὁ δ’, ἀπὸ τύχης κόπρον τιν’ ἔνδον κειμένην
μέλλων μεταφέρειν, περιτρέχων ταύτην πάλαι
ζητεῖ βοᾶι τε–καὶ ψοφεῖ γε τὴν θύραν.
 
Γε φεῦγ' ὦ πονηρά, φεῦγ'. ἀποκτενεῖ σε, γραῦ.
'''Γέτας'''
μᾶλλον δ' ἀμύνου.
φεῦγ’ ὦ πονηρά, φεῦγ’. ἀποκτενεῖ σε, γραῦ.
Κν ποῦ 'στιν ἡ τοιχωρύχος;
μᾶλλον δ’ ἀμύνου.
(Σιμ) ἄκουσα, δέσποτ', ἐνέβαλον.
 
(Κν) βάδιζε δὴ
'''Κνήμων'''
ποῦ ‘στιν ἡ τοιχωρύχος ;
 
'''Σιμίχη'''
ἄκουσα, δέσποτ’, ἐνέϐαλον.
 
'''Κνήμων'''
Βάδιζε δὴ
590 εἴσω.
 
(Σιμ) τί ποιεῖν δ', εἰπέ μοι, μέλλεις;
'''Σιμίχη'''
(Κν) ἐγώ;
τί ποιεῖν δ’, εἰπέ μοι, μέλλεις ;
 
'''Κνήμων'''
ἐγώ ;
δήσας καθιμήσω σε.
 
(Σιμ) μὴ δῆτ', ὦ τάλαν.
'''Σιμίχη'''
(Κν) ταὐτῶι γε τούτωι σχοινίωι, νὴ τοὺς θεούς.
μὴ δῆτ’, ὦ τάλαν.
<Γε> κράτιστον, εἴπερ ἐστὶ παντελῶς σαπρόν.
 
(Σιμ) τὸν Δᾶον ἐκ τῶν γειτόνων ἐγὼ καλῶ;
'''Κνήμων'''
(Κν) Δᾶον καλεῖς, ἀνόσι', ἀνηιρηκυῖά [με;
ταὐτῶι γε τούτωι σχοινίωι, νὴ τοὺς θεούς.
οὔ σοι λέγω; θᾶττον βάδιζ' εἴσω. [τάλας
 
'''Γέτας'''
κράτιστον, εἴπερ ἐστὶ παντελῶς σαπρόν.
 
'''Σιμίχη'''
τὸν Δᾶον ἐκ τῶν γειτόνων ἐγὼ καλῶ ;
 
'''Κνήμων'''
Δᾶον καλεῖς, ἀνόσι’, ἀνηιρηκυῖά [με ;
οὔ σοι λέγω ; θᾶττον βάδιζ’ εἴσω. [τάλας
ἐγώ, τάλας τῆς νῦν ἐρημίας [
ὡς οὐδὲ εἷς. καταβήσομ'καταϐήσομ’ εἰ[ς τὸ φρέαρ•φρέαρ· τί γὰρ
ἔτ'ἔτ’ ἐστιν ἄλλο ;
 
(Γε) ἡμεῖς ποριοῦ[μεν ἁρπάγην
'''Γέτας'''
ἡμεῖς ποριοῦ[μεν ἁρπάγην
600 καὶ σχοινίον.
 
(Κν) κακὸν κάκ[ιστά σ' οἱ θεοὶ
'''Κνήμων'''
κακὸν κάκ[ιστά σ’ οἱ θεοὶ
ἅπαντες ἀπολέσειαν εἴ τι μ[οι λαλεῖς.
 
(Γε) καὶ μάλα δικ[αίως. εἰσ]πεπήδηκεν πάλιν.
'''Γέτας'''
ὢ τρισκακοδα[ίμων οὗ]τος• οἷον ζῆι βίον.
καὶ μάλα δικ[αίως. εἰσ]πεπήδηκεν πάλιν.
τοῦτ' ἐστὶν εἰλικρ[ινὴς] γεωργὸς Ἀττικός•
ὢ τρισκακοδα[ίμων οὗ]τος· οἷον ζῆι βίον.
τοῦτ’ ἐστὶν εἰλικρ[ινὴς] γεωργὸς Ἀττικός·
πέτραις μαχόμενος θύμα φερούσαις καὶ σφάκον
ὀδύνας ἐπισπᾶτ'ἐπισπᾶτ’ οὐδὲν ἀγαθὸν λαμβάνωνλαμϐάνων.
ἀλλ'ἀλλ’ ὁ τρόφιμος γὰρ οὑτοσὶ προσέρχεται
ἄγων μεθ'μεθ’ αὑτοῦ τοὺς ἐπικλήτους•ἐπικλήτους· ἐργάται
ἐκ τοῦ τόπου τινές εἰσιν. ὢ τῆς ἀτοπίας.
610 οὗτος τί τούτους δεῦρ'δεῦρ’ ἄγει νῦν ; ἢ πόθεν
γεγονὼς συνήθης ;
 
Σω οὐκ ἂν ἐπιτρέψαιμί σοι
'''Σώστρατος'''
ἄλλως ποῆσαι. πάντ' ἔχομεν. ὦ Ἡράκλεις,
οὐκ ἂν ἐπιτρέψαιμί σοι
τουτὶ δ' ἀπαρνεῖταί τις ἀνθρώπων ὅλως,
ἄλλως ποῆσαι. πάντ’ ἔχομεν. ὦ Ἡράκλεις,
ἐλθεῖν ἐπ' ἄριστον συνήθους τεθυκότος;
τουτὶ δ’ ἀπαρνεῖταί τις ἀνθρώπων ὅλως,
εἰμὶ γάρ, ἀκριβῶς ἴσθι, σοὶ πάλαι φίλος
ἐλθεῖν ἐπ’ ἄριστον συνήθους τεθυκότος ;
πρὶν ἰδεῖν. λαβὼν ταῦτ' εἰσένεγκε Δᾶε σύ,
εἰμὶ γάρ, ἀκριϐῶς ἴσθι, σοὶ πάλαι φίλος
εἶθ' ἧκε.
πρὶν ἰδεῖν. λαϐὼν ταῦτ’ εἰσένεγκε Δᾶε σύ,
Γο μηδαμῶς μόνην τὴν μητέρα
εἶθ’ ἧκε.
οἴκοι καταλείπων ἀλλ' ἐκείνης ἐπιμελοῦ
 
ὧν ἂν δέηται• ταχὺ δὲ κἀγὼ παρέσομαι.
'''Γοργίας'''
μηδαμῶς μόνην τὴν μητέρα
οἴκοι καταλείπων ἀλλ’ ἐκείνης ἐπιμελοῦ
ὧν ἂν δέηται· ταχὺ δὲ κἀγὼ παρέσομαι.
 
'''Χοροῦ'''
 
'''Σιμίχη'''
620 τίς ἂν βοηθήσειεν ; ὢ τάλαιν’ ἐγώ.
τίς ἂν βοηθήσειεν ;
 
'''Σίκων'''
Ἡράκλεις ἄναξ,
ἐάσαθ’ ἡμᾶς πρὸς θεῶν καὶ δαιμόνων
σπονδὰς ποῆσαι. λοιδορεῖσθε, τύπτετε·
οἰμώζετ’· ὢ τῆς οἰκίας τῆς ἐκτόπου.
 
'''Σιμίχη'''
ὁ δεσπότης ἐν τῶι φρέατι.
 
'''Σίκων'''
ΧΟΡΟΥ
πῶς ;
 
'''Σιμίχη'''
620 Σιμ τίς ἂν βοηθήσειεν; ὢ τάλαιν' ἐγώ.
ὅπως ;
τίς ἂν βοηθήσειεν;
Σικ Ἡράκλεις ἄναξ,
ἐάσαθ' ἡμᾶς πρὸς θεῶν καὶ δαιμόνων
σπονδὰς ποῆσαι. λοιδορεῖσθε, τύπτετε•
οἰμώζετ'• ὢ τῆς οἰκίας τῆς ἐκτόπου.
(Σιμ) ὁ δεσπότης ἐν τῶι φρέατι.
Σικ πῶς;
(Σιμ) ὅπως;
ἵνα τὴν δίκελλαν ἐξέλοι καὶ τὸν κάδον,
κατέβαινεκατέϐαινε, κἆιτ'κἆιτ’ ὤλισθ'ὤλισθ’ ἄνωθεν, ὥστε καὶ
πέπτωκεν.
 
(Σικ) οὐ γὰρ ὁ χαλεπὸς γέρων σφόδρα
'''Σίκων'''
οὗτος; καλά γ' ἐπόησε νὴ τὸν Οὐρανόν.
οὐ γὰρ ὁ χαλεπὸς γέρων σφόδρα
οὗτος ; καλά γ’ ἐπόησε νὴ τὸν Οὐρανόν.
630 ὦ φιλτάτη γραῦ, νῦν σὸν ἔργον ἐστί.
 
(Σιμ) πῶς;
'''Σιμίχη'''
(Σικ) ὅλμον τιν' ἢ λίθον τιν' ἢ τοιοῦτό τι
πῶς ;
ἄνωθεν ἔνσεισον λαβοῦσα.
 
(Σιμ) φίλτατε
'''Σίκων'''
κατάβα.
ὅλμον τιν’ ἢ λίθον τιν’ ἢ τοιοῦτό τι
<Σικ> Πόσειδον, ἵνα τὸ τοῦ λόγου πάθω,
ἄνωθεν ἔνσεισον λαϐοῦσα.
ἐν τῶι φρέατι κυνὶ μάχωμαι; μηδαμῶς.
 
(Σιμ) ὦ Γοργία, ποῦ γῆς ποτ' εἶ;
'''Σιμίχη'''
(Γο) ποῦ γῆς ἐγώ;
φίλτατε
τί ἐστί, Σιμίχη;
κατάϐα.
(Σιμ) τί γάρ; πάλιν λέγω•
 
'''Σίκων'''
Πόσειδον, ἵνα τὸ τοῦ λόγου πάθω,
ἐν τῶι φρέατι κυνὶ μάχωμαι ; μηδαμῶς.
 
'''Σιμίχη'''
ὦ Γοργία, ποῦ γῆς ποτ’ εἶ ;
 
'''Γοργίας'''
ποῦ γῆς ἐγώ ;
τί ἐστί, Σιμίχη ;
 
'''Σιμίχη'''
τί γάρ ; πάλιν λέγω·
ὁ δεσπότης ἐν τῶι φρέατι.
 
Γο Σώστρατε,
'''Γοργίας'''
ἔξελθε δεῦρ'• ἡγοῦ, βάδιζ' εἴσω ταχύ.
Σώστρατε,
Σικ εἰσὶν θεοί, μὰ τὸν Διόνυσον. οὐ δίδως
ἔξελθε δεῦρ’· ἡγοῦ, βάδιζ’ εἴσω ταχύ.
640 λεβήτιον θύουσιν, ἱερόσυλε σύ,
 
ἀλλὰ φθονεῖς• ἔκπιθι τὸ φρέαρ εἰσπεσών,
'''Σίκων'''
ἵνα μηδ' ὕδατος ἔχηις μεταδοῦναι μηδενί.
εἰσὶν θεοί, μὰ τὸν Διόνυσον. οὐ δίδως
640 λεϐήτιον θύουσιν, ἱερόσυλε σύ,
ἀλλὰ φθονεῖς· ἔκπιθι τὸ φρέαρ εἰσπεσών,
ἵνα μηδ’ ὕδατος ἔχηις μεταδοῦναι μηδενί.
νυνὶ μὲν αἱ Νύμφαι τετιμωρημέναι
εἴσ'εἴσ’ αὐτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ δικαίως•δικαίως· οὐδὲ εἷς
μάγειρον ἀδικήσας ἀθῶιος διέφυγεν.
ἱεροπρεπής πως ἐστὶν ἡμῶν ἡ τέχνη.
[ ]ς τραπεζοποιὸν ὅ τι βούλει πόει.
ἀλλ'ἀλλ’ ἆ]ρα μὴ τέθνηκεν ; πάππαν φίλτατον
κλάο]υ~σ'σ’ ἀποιμώζει τις. οὐδὲν τοῦτό γε
(desunt uersus fere iv)
δηλονότι καθ[
οὕτως ἀνιμης[
τὴν ὄψιν αὐτοῦ τ~ι~ν~[
οἴεσθ'οἴεσθ’ ἔσεσθαι, πρὸς θεῶν, βεββεϐ[αμ]μένου,
τρέμοντος ; ἀστείαν. ἐγὼ μὲν ἡδέως
ἴδοιμ'ἴδοιμ’ ἄν, ἄνδρες, νὴ τὸν Ἀπόλλω τουτονί.
660 ὑμεῖς δ'δ’ ὑπὲρ τούτων, γυναῖκες, σπένδετε.
εὔχεσθε τὸν γέροντα σωθῆναι–κακῶς,
ἀνάπηρον ὄντα, χωλόν•χωλόν· οὕτω γίνεται
ἀλυπότατος γὰρ τῶιδε γείτων τῶι θεῶι
καὶ τοῖς ἀεὶ θύουσιν. ἐπιμελὲς δέ μοι
τοῦτ'τοῦτ’ ἐστίν, ἄν τις ἆρα μισθώσητ'μισθώσητ’ ἐμέ.
 
(Σω) ἄνδρες, μὰ τὴν Δήμητρα, μὰ τὸν Ἀσκληπιόν,
'''Σώστρατος'''
μὰ τοὺς θεούς, οὐπώποτ' ἐν τὠμῶι βίωι
ἄνδρες, μὰ τὴν Δήμητρα, μὰ τὸν Ἀσκληπιόν,
μὰ τοὺς θεούς, οὐπώποτ’ ἐν τὠμῶι βίωι
εὐκαιρότερον ἄνθρωπον ἀποπεπνιγμένον
ἑόρακα μικροῦ. τῆς γλυκείας διατριβῆς•διατριϐῆς·
670 ὁ Γοργίας γάρ, ὡς τάχιστ'τάχιστ’ εἰσήλθομεν,
εὐθὺς κατεπήδησ'κατεπήδησ’ εἰς τὸ φρέαρ, ἐγὼ δὲ καὶ
ἡ παῖς ἄνωθεν οὐδὲν ἐποοῦμεν•ἐποοῦμεν· τί γὰρ
ἐμέλλομεν ; πλὴν ἡ μὲν αὑτῆς τὰς τρίχας
ἔτιλλ'ἔτιλλ’, ἔκλα'ἔκλα’, ἔτυπτε τὸ στῆθος σφόδρα,
ἐγὼ δ'δ’ ὁ χρυσοῦς, ὡσπερεὶ νὴ τοὺς θεοὺς
τροφὸς παρεστώς, ἐδεόμην γε μὴ ποεῖν
τοῦθ'τοῦθ’, ἱκέτευον, ἐμβλέπωνἐμϐλέπων ἀγάλματι
οὐ τῶι τυχόντι. τοῦ δὲ πεπληγμένου κάτω
ἔμελεν ἔλαττον ἤ τινός μοι, πλὴν ἀεὶ
680 ἕλκειν ἐκεῖνον•ἐκεῖνον· τοῦτ'τοῦτ’ ἐνώχλει μοι σφόδρα.
μικροῦ γε νὴ Δί'Δί’ αὐτὸν εἰσαπολώλεκα•εἰσαπολώλεκα·
τὸ σχοινίον γὰρ ἐμβλέπωνἐμϐλέπων τῆι παρθένωι
ἀφῆκ'ἀφῆκ’ ἴσως τρίς. ἀλλ'ἀλλ’ ὁ Γοργίας Ἄτλας
ἦν οὐχ ὁ τυχών•τυχών· ἀντεῖχε καὶ μόλις ποτὲ
ἀνενήνοχ'ἀνενήνοχ’ αὐτόν. ὡς ἐκεῖνος ἐξέβηἐξέϐη
δεῦρ'δεῦρ’ ἐξελήλυθ'•ἐξελήλυθ’· οὐ γὰρ ἐδυνάμην ἔτι
κατέχειν ἐμαυτόν, ἀλλὰ μικροῦ [τὴν κόρην
ἐφίλουν προσιών•προσιών· οὕτω σφόδρ'σφόδρ’ ε[
ἐρῶ. παρασκευάζομαι δή–τὴν θύραν
690 ψοφοῦσιν. ὦ Ζεῦ Σῶτερ, ἐκτόπου θέας.
 
Γο βούλει τι, Κνήμων; εἰπέ μοι.
'''Γοργίας'''
(Κν) τί [
Βούλει τι, Κνήμων ; εἰπέ μοι.
 
'''Κνήμων'''
τί [
φαύλως ἔχω.
 
(Γο) θάῤῥει.
'''Γοργίας'''
(Κν) τεθάρ[ρηκ'. οὐκέτι
θάῤῥει.
 
'''Κνήμων'''
τεθάρ[ρηκ’. οὐκέτι
ὑμῖν ἐνοχλήσει τὸν ἐπίλοιπον γ~ὰ~[ρ χρόνον
Κνήμων.
 
(Γο) τοιοῦτόν ἐστ' ἐρημία κακόν,
'''Γοργίας'''
ὁρᾶις; ἀκαρὴς νῦν παραπόλωλας ἀρτίως.
τοιοῦτόν ἐστ’ ἐρημία κακόν,
ὁρᾶις ; ἀκαρὴς νῦν παραπόλωλας ἀρτίως.
τηρούμενον δὴ τηλικοῦτον τῶι βίωι
ἤδη καταζῆν δεῖ.
 
(Κν) χαλεπῶς μὲν οἶδ' ὅτι
'''Κνήμων'''
χαλεπῶς μὲν οἶδ’ ὅτι
ἔχω, κάλεσον δέ, Γοργία, τὴν μητέρα,
ὡς ἔνι μάλιστα. τὰ κακὰ παιδεύειν μόνα
700 ἐπίσταθ'ἐπίσταθ’ ἡμᾶς ὡς ἔοικε. θυγάτριον,
βούλειϐούλει μ'μ’ ἀναστῆσαι λαβοῦσαλαϐοῦσα ;
 
Σω μακάριε
'''Σώστρατος'''
μακάριε
ἄνθρωπε.
 
(Κν) τί παρέστηκας ἐνταῦθ', ἄθ~λ~ι~[ε;
'''Κνήμων'''
τί παρέστηκας ἐνταῦθ’, ἄθ~λ~ι~[ε ;
(desunt uersus v)
[ ]εσοις ἐβουλόμηνἐϐουλόμην
[ Μυρ]ρίνη καὶ Γοργία,
710 ε.[ ]ον προειλόμην
οὐκ ἴσως~ [....]ι~ κ[.]ι~[.]ν οὐδ'οὐδ’ ἂν εἷς δύναιτό με
τοῦτο μεταπεῖσαί τις ὑμῶν, ἀλλὰ συγχωρήσετε.
ἓν δ'δ’ ἴσως ἥμαρτον ὅστις τῶν ἁπάντων ὠιόμην
αὐτὸς αὐτάρκης τις εἶναι καὶ δεήσεσθ'δεήσεσθ’ οὐδενός.
νῦν δ'δ’ ἰδὼν ὀξεῖαν οὖσαν ἄσκοπόν τε τοῦ βίου
τὴν τελευτήν, εὗρον οὐκ εὖ τοῦτο γινώσκων τότε.
δεῖ γὰρ εἶναι–καὶ παρεῖναι–τὸν ἐπικουρήσοντ'ἐπικουρήσοντ’ ἀεί.
ἀλλὰ μὰ τὸν Ἥφαιστον–οὕτω σφόδρα <δι>εφθάρμην ἐγὼ
τοὺς βίους ὁρῶν ἑκάστους τοὺς λογισμούς <θ'θ’> ὃν τρόπον
720 πρὸς τὸ κερδαίνειν ἔχουσιν–οὐδέν'ἔχουσιν–οὐδέν’ εὔνουν ὠιόμην
ἕτερον ἑτέρωι τῶν ἁπάντων ἂν γενέσθαι. τοῦτο δὴ
ἐμποδὼν ἦν μοι. μόλις δὲ πεῖραν εἷς δέδωκε νῦν
Γοργίας, ἔργον ποήσας ἀνδρὸς εὐγενεστάτου•εὐγενεστάτου·
τὸν γὰρ οὐκ ἐῶντά <τ'τ’ α>ὐτὸν προσιέναι <καὶ> τῆι θύραι
οὐ βοηθήσαντά <τ'τ’ α>ὐτῶι πώποτ'πώποτ’ εἰς οὐδὲν μέρος,
οὐ προσειπόντ'προσειπόντ’, οὐ λαλήσανθ'λαλήσανθ’ ἡδέως, σέσωχ'σέσωχ’ ὅμως.
ὅπερ ἂν ἄλλος καὶ δικαίως•δικαίως· “οὐκ« οὐκ ἐᾶις με προσιέναι•προσιέναι·
οὐ προσέρχομ'•προσέρχομ’· οὐδὲν ἡμῖν γέγονας αὐτὸς χρήσιμος•χρήσιμος·
οὐδ'οὐδ’ ἐγὼ σοὶ νῦν. » τί δ'δ’ ἐστί, μειράκιον ; ἐάν <τ'τ’> ἐγὼ
730 ἀποθάνω νῦν–οἴομαι δέ, καὶ κακῶς ἴσως ἔχω–
ἄν τε περι<σωθ>ῶ, ποοῦμαί σ'σ’ ὑόν, ἅ τ'τ’ ἔχων τυγχάνω
πάντα σαυτοῦ νόμισον εἶναι. τήνδε σοι παρεγγυῶ•παρεγγυῶ·
ἄνδρα δ'δ’ αὐτῆι πόρισον. εἰ γὰρ καὶ σφόδρ'σφόδρ’ ὑγιαίνοιμ'ὑγιαίνοιμ’ ἐγώ,
αὐτὸς οὐ δυνήσομ'δυνήσομ’ εὑρεῖν•εὑρεῖν· οὐ γὰρ ἀρέσει μοί ποτε
οὐδὲ εἷς. ἀλλ'ἀλλ’ ἐμὲ μέν, <ἂν ζῶ>, ζῆν ἐᾶθ'ἐᾶθ’ ὡς βούλομαι,
τἆλλα πρᾶττ'πρᾶττ’ αὐτὸς παραλαβώνπαραλαϐών. νοῦν ἔχεις σὺν τοῖς θεοῖς,
κηδεμὼν εἶ τῆς ἀδελφῆς εἰκότως. τοῦ κτήματος
ἐπιδίδου <σὺ> προῖκα τοὐμοῦ διαμετρήσας <θ>ἤμισυ,
τὸ δ'δ’ ἕτερον λαβὼνλαϐὼν διοίκει κἀμὲ καὶ τὴν μητέρα.
740 ἀλλὰ κα]τάκλινόν με, θύγατερ. τῶν δ'δ’ ἀναγκαίων λέγειν
πλείον'πλείον’] οὐκ ἀνδρὸς νομίζω•νομίζω· πλὴν ἐκεῖνό γ'γ’ ἴσθι, παῖ–
ὑπὲρ ἐ]μ~οῦ γὰρ βούλομ'βούλομ’ εἰπεῖν ὀλίγα σοι καὶ τοῦ τρόπου–
εἰ τοιοῦτ]οι πάντες ἦσαν, οὔτε τὰ δικαστήρια
ἦν ἄν, οὔθ'οὔθ’ αὑτοὺς ἀπῆγον εἰς τὰ δεσμωτήρια,
οὔτε πόλεμος ἦν, ἔχων δ'δ’ ἂν μέτρι'μέτρι’ ἕκαστος ἠγάπα.
ἀλλ'ἀλλ’ ἴσως ταῦτ'ταῦτ’ ἐστ'ἐστ’ ἀρεστὰ μᾶλλον•μᾶλλον· οὕτω πράττετε.
ἐκποδὼν ὑμῖν <ὁ> χαλεπὸς δύσκολός τ'τ’ ἔσται γέρων.
 
(Γο) ἀλλὰ δέχομαι ταῦτα πάντα. δεῖ δὲ μετὰ σοῦ νυμφίον
'''Γοργίας'''
ὡς τάχισθ' εὑρεῖν <τιν'> ἡμᾶς τῆι κόρηι, σοὶ συνδοκοῦν.
ἀλλὰ δέχομαι ταῦτα πάντα. δεῖ δὲ μετὰ σοῦ νυμφίον
750 Κν οὗτος, εἴρηχ' ὅσ' ἐφρόνουν σοι• μὴ 'νόχλει, πρὸς τῶν θεῶν.
ὡς τάχισθ’ εὑρεῖν <τιν’> ἡμᾶς τῆι κόρηι, σοὶ συνδοκοῦν.
Γο βούλεται γὰρ ἐντυχεῖν σοι–
 
(Κν) μηδαμῶς, πρὸς τῶν θεῶν.
'''Κνήμων'''
(Γο) τὴν κόρην αἰτῶν τις.
750 οὗτος, εἴρηχ’ ὅσ’ ἐφρόνουν σοι· μὴ ‘νόχλει, πρὸς τῶν θεῶν.
(Κν) οὐδὲν ἔτι <τοιοῦτό> μοι μέλει.
 
(Γο) ὅ <σε> συνεκσώσας.
'''Γοργίας'''
(Κν) ὁ ποῖος;
Βούλεται γὰρ ἐντυχεῖν σοι–
(Γο) οὑτοσί. πρόσελθε σύ.
 
(Κν) ἐπικέκαυται μέν. γεωργός ἐστι;
'''Κνήμων'''
(Γο) καὶ μάλ', ὦ πάτερ.
μηδαμῶς, πρὸς τῶν θεῶν.
οὐ τρυφῶν οὐδ' οἷος ἀργὸς περιπατεῖν τὴν ἡμέραν
 
'''Γοργίας'''
τὴν κόρην αἰτῶν τις.
 
'''Κνήμων'''
οὐδὲν ἔτι <τοιοῦτό> μοι μέλει.
 
'''Γοργίας'''
ὅ <σε> συνεκσώσας.
 
'''Κνήμων'''
ὁ ποῖος ;
 
'''Γοργίας'''
οὑτοσί. πρόσελθε σύ.
 
'''Κνήμων'''
ἐπικέκαυται μέν. γεωργός ἐστι ;
 
'''Γοργίας'''
καὶ μάλ’, ὦ πάτερ.
οὐ τρυφῶν οὐδ’ οἷος ἀργὸς περιπατεῖν τὴν ἡμέραν
[ ].γ~ενος ..[
[ ]σ~δίδου ποεῖ <τε> του[
 
[Κν] εἰσκυ]κλεῖτ' εἴσω με.
'''Κνήμων'''
(?) καὶ[
εἰσκυ]κλεῖτ’ εἴσω με.
 
'''?'''
καὶ[
ἐπιμ]ελοῦ τούτου. τὸ λο[ιπὸν] ἐγγυᾶν[
760 τὴν] ἀδελφήν.
 
(Γο) ἐπανένεγκε ταῦτα, [Σ]ώστ[ραθ', οἷς σε δεῖ.
'''Γοργίας'''
[Σω] οὐ[δ]ὲν ὁ πατὴρ ἀντερεῖ [μοι].
ἐπανένεγκε ταῦτα, [Σ]ώστ[ραθ’, οἷς σε δεῖ.
(Γο) τοιγαροῦν ἔγωγέ σοι
 
'''Σώστρατος'''
οὐ[δ]ὲν ὁ πατὴρ ἀντερεῖ [μοι].
 
'''Γοργίας'''
τοιγαροῦν ἔγωγέ σοι
ἐγγυῶ δίδωμι πάντων τῶν θεῶν ἐναντίον
† ενεγκεινος δίκαιόν ἐστι π.[.]θη, Σώστρατε.
οὐ πεπλασμένωι γὰρ ἤθει πρὸς τὸ πρᾶγμ'πρᾶγμ’ ἐλήλυθας,
ἀλλ'ἀλλ’ ἁπλῶς, καὶ πάντα ποιεῖν ἠξίωσας τοῦ γάμου
ἕνεκα, τρυφερὸς ὢν δίκελλαν ἔλαβεςἔλαϐες, ἔσκαψας, πονεῖν
ἠθέλησας. ἐν δὲ τούτωι τῶι μέρει μάλιστ'μάλιστ’ ἀνὴρ
δείκνυτ'δείκνυτ’, ἐξισοῦν ἑαυτὸν ὅστις ὑπομένει τινὶ
εὐπορῶν πένητι•πένητι· καὶ γὰρ μεταβολὰςμεταϐολὰς οὗτος τ~ύ~χ~[ης
770 ἐγκρατῶς οἴσει. δέδωκας πεῖραν ἱκανὴν τοῦ τρόπου.
διαμένοις μόνον τοιοῦτος.
 
(Σω) πολὺ μὲν οὖν κρείττω~[ν ἔτι.
'''Σώστρατος'''
ἀλλ' ἐπαινεῖν αὑτόν ἐστι φορτικόν <τι> πρᾶγμ' ἴσως.
πολὺ μὲν οὖν κρείττω~[ν ἔτι.
εἰς καλὸν δ' ὁρῶ παρόντα τὸν πατέρα.
ἀλλ’ ἐπαινεῖν αὑτόν ἐστι φορτικόν <τι> πρᾶγμ’ ἴσως.
(Γο) Καλλιππίδης
εἰς καλὸν δ’ ὁρῶ παρόντα τὸν πατέρα.
ἐστὶ σοῦ πατήρ;
 
(Σω) πάνυ μὲν οὖν.
'''Γοργίας'''
(Γο) νὴ Δία πλούσιός γ' ἀνήρ,
Καλλιππίδης
<καὶ> δικαίως <γ' ὡς> γεωργὸς ἄμαχος.
ἐστὶ σοῦ πατήρ ;
ΚΑΛΛΙΠΠΙΔΗΣ ἀπολέλειμμ' ἴσως.
 
<οἱ δὲ> καταβεβρωκότες δὴ τὸ πρόβατον φροῦδοι πάλαι
'''Σώστρατος'''
πάνυ μὲν οὖν.
 
'''Γοργίας'''
νὴ Δία πλούσιός γ’ ἀνήρ,
<καὶ> δικαίως <γ’ ὡς> γεωργὸς ἄμαχος.
 
'''Καλλιππίδης'''
ἀπολέλειμμ’ ἴσως.
<οἱ δὲ> καταϐεϐρωκότες δὴ τὸ πρόϐατον φροῦδοι πάλαι
εἰσὶν εἰς ἀγρόν.
 
Γο Πόσειδον, ὀξυπείνως πως ἔχει.
'''Γοργίας'''
αὐτίκ' αὐτῶι ταῦτ' ἐροῦμεν;
Πόσειδον, ὀξυπείνως πως ἔχει.
(Σω) πρῶτον ἀριστησάτω•
αὐτίκ’ αὐτῶι ταῦτ’ ἐροῦμεν ;
 
'''Σώστρατος'''
πρῶτον ἀριστησάτω·
πραότερος ἔσται.
 
(Κα) τί τοῦτο, Σώστρατ'; ἠριστήκατε;
'''Καλλιππίδης'''
780 <Σω> ἀλλὰ καὶ σοὶ παραλέλειπται. πάραγε.
(Κα) τί τοῦτο, Σώστρατ’ ; δὴἠριστήκατε ποῶ.;
 
Γο εἰσιὼν αὐτῶι λαλεῖ <νῦν>, εἴ τι βούλει τῶι πατρὶ
'''Σώστρατος'''
780 ἀλλὰ καὶ σοὶ παραλέλειπται. πάραγε.
 
'''Καλλιππίδης'''
τοῦτο δὴ ποῶ.
 
'''Γοργίας'''
εἰσιὼν αὐτῶι λαλεῖ <νῦν>, εἴ τι βούλει τῶι πατρὶ
κατὰ μόνας.
 
(Σω) ἔνδον περιμενεῖς, οὐ γάρ;
'''Σώστρατος'''
(Γο) οὐκ ἐξέρχομαι
ἔνδον περιμενεῖς, οὐ γάρ ;
 
'''Γοργίας'''
οὐκ ἐξέρχομαι
ἔνδοθεν.
(Σω) μικρὸν διαλιπὼν παρακαλῶ τοίνυν <σ'> ἐγώ.
 
'''Σώστρατος'''
ΧΟΡΟΥ
μικρὸν διαλιπὼν παρακαλῶ τοίνυν <σ’> ἐγώ.
 
'''Χοροῦ'''
 
 
'''Σώστρατος'''
οὐχ ὡς ἐϐουλόμην ἅπαντά μοι, πάτερ,
οὐδ’ ὡς προσεδόκων γίνεται παρὰ σοῦ.
 
'''Καλλιππίδης'''
Σω οὐχ ὡς ἐβουλόμην ἅπαντά μοι, πάτερ,
τί δέ ;
οὐδ' ὡς προσεδόκων γίνεται παρὰ σοῦ.
οὐ συγκεχώρηχ’ ; ἧς ἐρᾶις σε λαμϐάνειν
(Κα) τί δέ;
οὐ συγκεχώρηχ'; ἧς ἐρᾶις σε λαμβάνειν
καὶ βούλομαι καί φημι δεῖν.
 
(Σω) οὔ μοι δοκεῖς.
'''Σώστρατος'''
(Κα) νὴ τοὺς θεοὺς ἔγωγε, γινώσκων ὅτι
οὔ μοι δοκεῖς.
νέωι γάμος βέβαιος οὕτως γίνεται
 
790 ἐὰν δι' ἔρωτα τοῦτο συμπεισθῆι ποεῖν.
'''Καλλιππίδης'''
(Σω) ἔπειτ' ἐγὼ μὲν τὴν ἀδελφὴν λήψομαι
νὴ τοὺς θεοὺς ἔγωγε, γινώσκων ὅτι
νέωι γάμος βέϐαιος οὕτως γίνεται
790 ἐὰν δι’ ἔρωτα τοῦτο συμπεισθῆι ποεῖν.
 
'''Σώστρατος'''
ἔπειτ’ ἐγὼ μὲν τὴν ἀδελφὴν λήψομαι
τὴν τοῦ νεανίσκου, νομίζων ἄ[ξιον
ἡμῶν ἐκεῖνον•ἐκεῖνον· πῶς δὲ τοῦτο νῦ[ν σὺ φήις,
οὐκ ἀντιδώσειν τὴν ἐμήν ;
 
(Κα) αἰσχρὸν λέγεις;
'''Καλλιππίδης'''
νύμφην γὰρ ἅμα καὶ νυμφίον πτωχοὺς λαβεῖν
αἰσχρὸν λέγεις ;
οὐ βούλομ', ἱκανὸν δ' ἐστὶν ἡμῖν θάτερον.
νύμφην γὰρ ἅμα καὶ νυμφίον πτωχοὺς λαϐεῖν
(Σω) περὶ χρημάτων λαλεῖς, ἀβεβαίου πράγματος.
οὐ βούλομ’, ἱκανὸν δ’ ἐστὶν ἡμῖν θάτερον.
 
'''Σώστρατος'''
περὶ χρημάτων λαλεῖς, ἀϐεϐαίου πράγματος.
εἰ μὲν γὰρ οἶσθα ταῦτα παραμενοῦντά σοι
εἰς πάντα τὸν χρόνον, φύλαττε μηδενὶ
800 τοῦ σοῦ μεταδιδούς•μεταδιδούς· ὧν δὲ μὴ σὺ κύριος
εἶ, μηδὲ σαυτοῦ τῆς τύχης δὲ πάντ'πάντ’ ἔχεις,
μή τι φθονοίης, ὦ πάτερ, τούτων τινί.
αὕτη γὰρ ἄλλωι, τυχὸν ἀναξίωι τινί,
Γραμμή 1.029 ⟶ 1.621 :
πολλῶι δὲ κρεῖττόν ἐστιν ἐμφανὴς φίλος
ἢ πλοῦτος ἀφανής, ὃν σὺ κατορύξας ἔχεις.
 
Κα οἶσθ' οἷός εἰμι, Σώστραθ'• ἃ συνελεξάμην
'''Καλλιππίδης'''
οὐ συγκατορύξω ταῦτ' ἐμαυτῶι–πῶς γὰρ ἄν; –
οἶσθ’ οἷός εἰμι, Σώστραθ’· ἃ συνελεξάμην
σὰ δ' ἐστί. βούλει περιποήσασθαί τινα
οὐ συγκατορύξω ταῦτ’ ἐμαυτῶι–πῶς γὰρ ἄν ; –
φίλον δοκιμάσας• πρᾶττε τοῦτ' ἀγαθῆι τύχηι.
σὰ δ’ ἐστί. βούλει περιποήσασθαί τινα
τί μοι λέγεις γνώμας; † πόριζε βάδιζε †
φίλον δοκιμάσας· πρᾶττε τοῦτ’ ἀγαθῆι τύχηι.
δίδου, μεταδίδου• συμπέπεισμαι πάντα σοι
τί μοι λέγεις γνώμας ; † πόριζε βάδιζε †
δίδου, μεταδίδου· συμπέπεισμαι πάντα σοι
ἑκών.
 
(Σω) ἑκών;
'''Σώστρατος'''
<Κα> εὖ ἴσθι• μηδὲν τοῦτό σε
ἑκών ;
 
'''Καλλιππίδης'''
εὖ ἴσθι· μηδὲν τοῦτό σε
820 ταραττέτω.
 
(Σω) τὸν Γοργίαν τοίνυν καλῶ.
'''Σώστρατος'''
Γο ἐπακήκο' ὑμῶν ἐξιὼν πρὸς τῆι θύραι
τὸν Γοργίαν τοίνυν καλῶ.
ἅπαντας οὓς εἰρήκατ' ἐξ ἀρχῆς λόγους.
 
τί οὖν; ἐγώ σ<ε, Σ>ώστρατ', εἶναι μὲν φίλον
'''Γοργίας'''
ὑπολαμβάνω σπουδαῖον ἀγαπῶ τ' ἐκτόπως,
ἐπακήκο’ ὑμῶν ἐξιὼν πρὸς τῆι θύραι
μείζω δ' ἐμαυτοῦ πράγματ' οὔτε βούλομαι
ἅπαντας οὓς εἰρήκατ’ ἐξ ἀρχῆς λόγους.
οὔτ' ἂν δυναίμην μὰ Δία βουληθεὶς φέρειν.
τί οὖν ; ἐγώ σ<ε, Σ>ώστρατ’, εἶναι μὲν φίλον
(Σω) οὐκ οἶδ' ὅ τι λέγεις.
ὑπολαμϐάνω σπουδαῖον ἀγαπῶ τ’ ἐκτόπως,
(Γο) τὴν ἀδελφὴν τὴν ἐμὴν
μείζω δ’ ἐμαυτοῦ πράγματ’ οὔτε βούλομαι
δίδωμί σοι γυναῖκα, τὴν δὲ σὴν λαβεῖν–
οὔτ’ ἂν δυναίμην μὰ Δία βουληθεὶς φέρειν.
 
'''Σώστρατος'''
οὐκ οἶδ’ ὅ τι λέγεις.
 
'''Γοργίας'''
τὴν ἀδελφὴν τὴν ἐμὴν
δίδωμί σοι γυναῖκα, τὴν δὲ σὴν λαϐεῖν–
καλῶς ἔχει μοι.
 
(Σω) πῶς καλῶς;
'''Σώστρατος'''
(Γο) οὐχ ἡδύ μοι
πῶς καλῶς ;
 
'''Γοργίας'''
οὐχ ἡδύ μοι
830 εἶναι τρυφαίνειν ἀλλοτρίοις πόνοις δοκεῖ,
συλλεξάμενον δ'δ’ αὐτόν.
 
(Σω) φλυαρεῖς, Γοργία.
'''Σώστρατος'''
φλυαρεῖς, Γοργία.
οὐκ ἄξιον κρίνεις σεαυτὸν τοῦ γάμου.
 
(Γο) ἐμαυτὸν εἶναι κέκρικ' ἐκείνης ἄξιον,
'''Γοργίας'''
λαβεῖν δὲ πολλὰ μίκρ' ἔχοντ' οὐκ ἄξιον.
ἐμαυτὸν εἶναι κέκρικ’ ἐκείνης ἄξιον,
Κα νὴ τὸν Δία τὸν μέγιστον εὐγενῶς γέ πως
λαϐεῖν δὲ πολλὰ μίκρ’ ἔχοντ’ οὐκ ἄξιον.
 
'''Καλλιππίδης'''
νὴ τὸν Δία τὸν μέγιστον εὐγενῶς γέ πως
[ ]ος εἶ.
 
(Γο) πῶς;
'''Γοργίας'''
(Κα) οὐκ ἔχων βούλει δοκεῖν
πῶς ;
[ ]ἐπειδὴ συμπεπεισμένον μ' ὁρᾶις
 
[ ]ε τούτωι μ' ἀναπέπεικας• διπλασίως
'''Καλλιππίδης'''
[ ]ων πένης < > ἀπόπληκτός θ' ἅμα
οὐκ ἔχων βούλει δοκεῖν
[ ]ἐπειδὴ συμπεπεισμένον μ’ ὁρᾶις
[ ]ε τούτωι μ’ ἀναπέπεικας· διπλασίως
[ ]ων πένης < > ἀπόπληκτός θ’ ἅμα
840 [ ]ς~ ὑποδείκνυσιν εἷς σωτηρίαν.
[
[Σω ].λοιπόν ἐστιν ἡμῖν ἐγγυᾶν.
 
(Κα) ἀλλ' ἐγγυῶ παίδων ἐπ' ἀρότωι γνησίων
'''Σώστρατος'''
τὴν θυγατέρ' ἤδη μειράκιόν σοι προῖκά τε
].λοιπόν ἐστιν ἡμῖν ἐγγυᾶν.
δίδωμ' ἐπ' αὐτῆι τρία τάλαντα.
 
(Γο) ἐγὼ δέ γε
'''Καλλιππίδης'''
ἀλλ’ ἐγγυῶ παίδων ἐπ’ ἀρότωι γνησίων
τὴν θυγατέρ’ ἤδη μειράκιόν σοι προῖκά τε
δίδωμ’ ἐπ’ αὐτῆι τρία τάλαντα.
 
'''Γοργίας'''
ἐγὼ δέ γε
ἔχω τάλαντον προῖκα τῆς ἑτέρας.
 
(Κα) ἔχεις;
'''Καλλιππίδης'''
ἔχεις ;
μὴ δῶις σὺ λίαν.
 
(Γο) ἀλλ' ἔχω τὸ χωρίον.
'''Γοργίας'''
<Κα> κέκτησ' ὅλον σύ, Γοργία. τὴν μητέρα
ἀλλ’ ἔχω τὸ χωρίον.
ἤδη σὺ δεῦρο τήν τ' ἀδελφὴν μετάγαγε
 
πρὸς τὰς γυναῖκας τὰς παρ' ἡμῖν.
'''Καλλιππίδης'''
(Γο) ἀλλὰ χρή.
κέκτησ’ ὅλον σύ, Γοργία. τὴν μητέρα
850 (Σω) τὴν νύκτα [
ἤδη σὺ δεῦρο τήν τ’ ἀδελφὴν μετάγαγε
πρὸς τὰς γυναῖκας τὰς παρ’ ἡμῖν.
 
'''Γοργίας'''
ἀλλὰ χρή.
 
'''Σώστρατος'''
850 τὴν νύκτα [
πάντες μεν~[ το]ὺς γάμους
ποήσομεν. καὶ τὸν γέροντα, Γοργία,
κομίσατε δεῦρ'•δεῦρ’· ἕξει τὰ δέοντ'δέοντ’ ἐνταῦθ'ἐνταῦθ’ ἴσως
μᾶλλον παρ'παρ’ ἡμῖν.
 
(Γο) οὐκ ἐθελήσει, Σώστρατε.
'''Γοργίας'''
(Σω) σύμπεισον αὐτόν.
(Γο) ἂνοὐκ δύνωμαιἐθελήσει, Σώστρατε.
 
(Σω) δεῖ πότον
'''Σώστρατος'''
σύμπεισον αὐτόν.
 
'''Γοργίας'''
ἂν δύνωμαι.
 
'''Σώστρατος'''
δεῖ πότον
ἡμῶν γενέσθαι, παππία, νυνὶ καλόν,
καὶ τῶν γυναικῶν παννυχίδα.
 
(Κα) τοὐναντίον
'''Καλλιππίδης'''
πίοντ' ἐκεῖναι, παννυχιοῦμεν οἶδ' ὅτι
τοὐναντίον
ἡμεῖς. παράγων δ' ὑμῖν ἑτοιμάσω τι νῦν
πίοντ’ ἐκεῖναι, παννυχιοῦμεν οἶδ’ ὅτι
ἡμεῖς. παράγων δ’ ὑμῖν ἑτοιμάσω τι νῦν
860 προὔργου.
 
Σω πόει τοῦτ'• οὐδενὸς χρὴ πράγματος
'''Σώστρατος'''
τὸν εὖ φρονοῦνθ' ὅλως ἀπογνῶναί ποτε.
πόει τοῦτ’· οὐδενὸς χρὴ πράγματος
ἁλωτὰ γίνετ' ἐπιμελείαι καὶ πόνωι
τὸν εὖ φρονοῦνθ’ ὅλως ἀπογνῶναί ποτε.
ἅπαντ'. ἐγὼ τούτου παράδειγμα νῦν φέρω•
ἁλωτὰ γίνετ’ ἐπιμελείαι καὶ πόνωι
ἅπαντ’. ἐγὼ τούτου παράδειγμα νῦν φέρω·
ἐν ἡμέραι μιᾶι κατείργασμαι γάμον
<ὃν> οὐδ'οὐδ’ ἂν εἷς ποτ'ποτ’ ὤιετ'ὤιετ’ ἀνθρώπων ὅλως.
 
Γο προάγετε δὴ θᾶττόν ποθ' ὑμεῖς.
'''Γοργίας'''
Σω δεῦτε δή.
προάγετε δὴ θᾶττόν ποθ’ ὑμεῖς.
μῆτερ, δέχου ταύτας. ὁ Κνήμων δ' οὐδέπω;
 
(Γο) ὃς ἱκέτευεν ἐξαγαγεῖν τὴν γραῦν ἔτι,
'''Σώστρατος'''
ἵν' ἦι τελέως μόνος καθ' αὑτόν;
(Σω) δεῦτε τρόπουδή.
μῆτερ, δέχου ταύτας. ὁ Κνήμων δ’ οὐδέπω ;
 
'''Γοργίας'''
ὃς ἱκέτευεν ἐξαγαγεῖν τὴν γραῦν ἔτι,
ἵν’ ἦι τελέως μόνος καθ’ αὑτόν ;
 
'''Σώστρατος'''
ὢ τρόπου
870 ἀμάχου.
 
(Γο) τοιοῦτος.
'''Γοργίας'''
<Σω> ἀλλὰ πολλὰ χαιρέτω.
τοιοῦτος.
ἡμεῖς δ' ἴωμεν.
 
(Γο) Σώστραθ', ὑπεραισχύνομαι
'''Σώστρατος'''
ἀλλὰ πολλὰ χαιρέτω.
ἡμεῖς δ’ ἴωμεν.
 
'''Γοργίας'''
Σώστραθ’, ὑπεραισχύνομαι
γυναιξὶν ἐν ταὐτῶι–
 
(Σω) τίς ὁ λῆρος; οὐ πρόει;
'''Σώστρατος'''
οἰκεῖα ταῦτ' ἤδη νομίζειν πάντα δεῖ.
τίς ὁ λῆρος ; οὐ πρόει ;
Σιμ ἄπειμι νὴ τὴν Ἄρτεμιν κἀγώ. μόνος
οἰκεῖα ταῦτ’ ἤδη νομίζειν πάντα δεῖ.
 
'''Σιμίχη'''
ἄπειμι νὴ τὴν Ἄρτεμιν κἀγώ. μόνος
ἐνταῦθα κατακείσει. τάλας σὺ τοῦ τρόπου.
πρὸς τὸν θεόν σε βουλομένων [τούτων ἄγειν
ἀντεῖπας. ἔσται μέγα κακὸν πάλιν [τί σοι,
νὴ τὼ θεώ, <καὶ> μεῖζον ἢ νῦν εὖ πά[νυ.
 
Γε ἐγὼ προσελθὼν ὄψομαι δεῦρ[
'''Γέτας'''
αὐλεῖ.
ἐγὼ προσελθὼν ὄψομαι δεῦρ[
880 τί μοι προσαυλεῖς, ἄθλι' οὗτος; οὐδέπω σχολή [μοι.
αὐλεῖ.
πρὸς τὸν κακῶς ἔχοντα πέμπουσ' ἐνθαδί μ'• ἐπίσ[χες.
880 τί μοι προσαυλεῖς, ἄθλι’ οὗτος ; οὐδέπω σχολή [μοι.
Σιμ καὶ παρακαθήσθω γ' εἰσιὼν αὐτῶι τις ἄλλος ὑμῶν.
πρὸς τὸν κακῶς ἔχοντα πέμπουσ’ ἐνθαδί μ’· ἐπίσ[χες.
ἐγὼ δ' ἀποστέλλουσα τροφίμην βούλομαι λαλῆσαι
 
'''Σιμίχη'''
καὶ παρακαθήσθω γ’ εἰσιὼν αὐτῶι τις ἄλλος ὑμῶν.
ἐγὼ δ’ ἀποστέλλουσα τροφίμην βούλομαι λαλῆσαι
ταύτηι, προσειπεῖν, ἀσπάσασθαι.
 
(Γε) νοῦν ἔχεις• βάδιζε.
'''Γέτας'''
νοῦν ἔχεις· βάδιζε.
τοῦτον δὲ θεραπεύσω τέως ἐγώ. πάλαι δ~[έδοκται
τ[ούτο]υ~ λαβεῖνλαϐεῖν τὸν καιρόν, ἀλλὰ διαπον~[εῖν ἔδει με.
[ ]ετ~ει καὶ τῶν β~[
ο]ὔπω δυνης~[ ]ι~, μάγειρε.
Σίκων, πρόελθε δεῦρό μοι [σὺ θᾶττο]ν. ὦ Πόσειδον,
890 οἵαν ἔχειν οἶμαι διατριβήνδιατριϐήν.
 
(Σικ) σύ με καλεῖς;
'''Σίκων'''
(Γε) ἔγωγε.
σύ με καλεῖς ;
τιμωρίαν βούλει λαβεῖν ὧν ἀρτίως ἔπασχες;
 
(Σικ) ἐγὼ δ' ἔπασχον ἀρτίως; οὐ λαικάσει φλυαρῶν;
'''Γέτας'''
(Γε) ὁ δύσκολος [γέρ]ων καθεύδει μόνος.
(Σικ) ἔχει δὲ <δὴ> πῶς; ἔγωγε.
τιμωρίαν βούλει λαϐεῖν ὧν ἀρτίως ἔπασχες ;
 
'''Σίκων'''
ἐγὼ δ’ ἔπασχον ἀρτίως ; οὐ λαικάσει φλυαρῶν ;
 
'''Γέτας'''
ὁ δύσκολος [γέρ]ων καθεύδει μόνος.
 
'''Σίκων'''
ἔχει δὲ <δὴ> πῶς ;
[Γε] οὐ παντάπασιν ἀθλίως.
 
(Σικ) οὐκ ἂν δύναιτό γ' ἡμᾶς
'''Σίκων'''
τύπτειν ἀναστάς;
(Γε) οὐδ' οὐκ ἀναστῆναιἂν <γάρ>,δύναιτό ὡςγ’ ἐγὦιμαι.ἡμᾶς
τύπτειν ἀναστάς ;
(Σικ) ὡς ἡδὺ πρᾶγμά μοι λέγεις. αἰτήσομ' εἰσιών τι•
 
'''Γέτας'''
οὐδ’ ἀναστῆναι <γάρ>, ὡς ἐγὦιμαι.
 
'''Σίκων'''
ὡς ἡδὺ πρᾶγμά μοι λέγεις. αἰτήσομ’ εἰσιών τι·
ἔξω γὰρ ἔσται τῶν φρενῶν.
 
(Γε) <τί δ' ἄν,> τὸ δεῖνα, πρῶτον
'''Γέτας'''
<τί δ’ ἄν,> τὸ δεῖνα, πρῶτον
ἔξω προελκύσωμεν αὐτόν, εἶτα θέντες αὐτοῦ
κόπτωμεν οὕτω τὰς θύρας, αἰτῶμεν, ἐπιφλέγωμεν ;
900 ἔσται τις ἡδονή, λέγω.
 
(Σικ) τὸν Γοργίαν δέδοικα
'''Σίκων'''
μὴ καταλαβὼν ἡμᾶς καθαίρηι.
Γε τὸν θόρυβός ἐστινΓοργίαν ἔνδον,δέδοικα
μὴ καταλαϐὼν ἡμᾶς καθαίρηι.
πίνουσιν. οὐκ αἰσθήσετ' οὐδείς. τὸ δ' ὅλον ἐστὶν ἡμῖν
 
ἅνθρωπος ἡμερωτέος• κηδεύομεν γὰρ αὐτῶι,
'''Γέτας'''
οἰκεῖος ἡμῖν γίνετ'• εἰ δ' ἔσται τοιοῦτος αἰεί,
θόρυϐός ἐστιν ἔνδον,
ἔργον ὑπενεγκεῖν, πῶς γὰρ οὔ;
πίνουσιν. οὐκ αἰσθήσετ’ οὐδείς. τὸ δ’ ὅλον ἐστὶν ἡμῖν
(Σικ) λαθεῖν μόνον ἐπιθύμει
ἅνθρωπος ἡμερωτέος· κηδεύομεν γὰρ αὐτῶι,
αὐτὸν φέρων δεῦρ' εἰς τὸ πρόσθεν.
οἰκεῖος ἡμῖν γίνετ’· εἰ δ’ ἔσται τοιοῦτος αἰεί,
<Γε> πρόαγε δὴ σύ.
ἔργον ὑπενεγκεῖν, πῶς γὰρ οὔ ;
<Σικ> μικρὸν
 
πρόσμεινον, ἱκετεύω σε• μή με καταλιπὼν ἀπέλθηις.
'''Σίκων'''
<Γε> καὶ μὴ ψόφει, πρὸς τῶν θεῶν.
(Σικ) ἀλλ'λαθεῖν οὐμόνον ψοφῶ μὰ τὴν Γῆν.ἐπιθύμει
αὐτὸν φέρων δεῦρ’ εἰς τὸ πρόσθεν.
<Γε> εἰς δεξιάν.
 
(Σικ) ἰδού.
'''Γέτας'''
<Γε> θὲς αὐτοῦ. νῦν ὁ καιρός.
<Σικ> εἶἑν•πρόαγε δὴ σύ.
 
'''Σίκων'''
μικρὸν
πρόσμεινον, ἱκετεύω σε· μή με καταλιπὼν ἀπέλθηις.
 
'''Γέτας'''
καὶ μὴ ψόφει, πρὸς τῶν θεῶν.
 
'''Σίκων'''
ἀλλ’ οὐ ψοφῶ μὰ τὴν Γῆν.
 
'''Γέτας'''
εἰς δεξιάν.
 
'''Σίκων'''
ἰδού.
 
'''Γέτας'''
θὲς αὐτοῦ. νῦν ὁ καιρός.
 
'''Σίκων'''
εἶἑν·
910 ἐγὼ προάξω πρότερος. ἤν. καὶ τὸν ῥυθμὸν σὺ τήρει.
<παῖ>, παιδίον, παῖδες <καλοί>, παῖ, παιδία.
 
<Κν> οἴχομ', οἴμοι.
'''Κνήμων'''
<Σικ> παῖδες καλοί, παῖ, παιδίον, <παῖ>, παῖδες.
<Κν> οἴχομ'οἴχομ’, οἴμοι.
 
<Σικ> τίς οὗτος; ἐντεῦθέν τις εἶ;
'''Σίκων'''
(Κν) <δη>λονότι. σὺ δὲ τί βούλει;
παῖδες καλοί, παῖ, παιδίον, <παῖ>, παῖδες.
<Σικ> λέβητας αἰτοῦμαι παρ' ὑμῶν καὶ σκάφην.
 
(Κν) τίς ἄν με
'''Κνήμων'''
στήσειεν ὀρθόν;
(Σικ) ἔστιν ὑμῖν οἴχομ’, ἔστιν ὡς ἀληθῶςοἴμοι.
 
καὶ τρίποδας ἑπτὰ καὶ τραπέζας δώδεκ'• ἀλλά, παῖδες,
'''Σίκων'''
τοῖς ἔνδον <εἰσ>αγγείλατε• σπεύδω γάρ.
τίς οὗτος ; ἐντεῦθέν τις εἶ ;
(Κν) οὐδέν ἐστιν.
 
(Σικ) οὐκ ἔστιν;
'''Κνήμων'''
(Κν) <ἀλλ'> ἀκήκοας μυριάκις.
<δη>λονότι. σὺ δὲ τί βούλει ;
(Σικ) ἀποτρέχω δή.
 
Κν ὢ δυστυχὴς ἐγώ. τίνα τρόπον ἐνθαδὶ προήχθην;
'''Σίκων'''
920 τίς μ' εἰ]ς τὸ πρόσθεν κατατέθηκεν; ἄπαγε δὴ σύ.
λέϐητας αἰτοῦμαι παρ’ ὑμῶν καὶ σκάφην.
<Γε> καὶ δή.
 
'''Κνήμων'''
τίς ἄν με
στήσειεν ὀρθόν ;
 
'''Σίκων'''
ἔστιν ὑμῖν, ἔστιν ὡς ἀληθῶς.
καὶ τρίποδας ἑπτὰ καὶ τραπέζας δώδεκ’· ἀλλά, παῖδες,
τοῖς ἔνδον <εἰσ>αγγείλατε· σπεύδω γάρ.
 
'''Κνήμων'''
οὐδέν ἐστιν.
 
'''Σίκων'''
οὐκ ἔστιν ;
 
'''Κνήμων'''
<ἀλλ’> ἀκήκοας μυριάκις.
 
'''Σίκων'''
ἀποτρέχω δή.
 
'''Κνήμων'''
ὢ δυστυχὴς ἐγώ. τίνα τρόπον ἐνθαδὶ προήχθην ;
920 τίς μ’ εἰ]ς τὸ πρόσθεν κατατέθηκεν ; ἄπαγε δὴ σύ.
 
'''Γέτας'''
καὶ δή.
παῖ, παι]δίον, γυναῖκες, ἄνδρες, παῖ θυρωρέ.
 
(Κν) μαίνει,
'''Κνήμων'''
ἄνθρωπε• τὴν θύραν κατάξεις.
(Γε) δάπιδας ἐννέ' ἡμῖν μαίνει,
ἄνθρωπε· τὴν θύραν κατάξεις.
 
'''Γέτας'''
δάπιδας ἐννέ’ ἡμῖν
χρήσα]τ~ε.
 
(Κν) πόθεν;
'''Κνήμων'''
(Γε) καὶ παραπέτασμα βαρβαρικὸν ὑφαντόν
πόθεν ;
 
'''Γέτας'''
καὶ παραπέτασμα βαρϐαρικὸν ὑφαντόν
[ ]ποδῶν τὸ μῆκος ἑκατόν.
 
(Κν) εἴθε μοι γένοιτο
'''Κνήμων'''
[ πο]θεν. γραῦ. ποῦ 'στιν <ἡ> γραῦς;
(Γε) ἐφ'εἴθε ἑτέρανμοι βαδίζωγένοιτο
[ πο]θεν. γραῦ. ποῦ ‘στιν <ἡ> γραῦς ;
θύραν;
 
(Κν) ἀπαλλάγητε δή. γραῦ. Σιμίχη. κακὸν δὲ
'''Γέτας'''
κακῶς <σ'> ἅπαντες ἀπολέσειαν οἱ θεοί. τί βούλει;
ἐφ’ ἑτέραν βαδίζω
(Σικ) κρατῆρα βούλομαι λαβεῖν χαλκοῦν μέγαν.
θύραν ;
(Κν) τίς ἄν με
 
στήσειεν ὀρθόν;
'''Κνήμων'''
(Γε) ἔστιν ὑμῖν, ἔστιν ὡς ἀληθῶς
ἀπαλλάγητε δή. γραῦ. Σιμίχη. κακὸν δὲ
κακῶς <σ’> ἅπαντες ἀπολέσειαν οἱ θεοί. τί βούλει ;
 
'''Σίκων'''
κρατῆρα βούλομαι λαϐεῖν χαλκοῦν μέγαν.
 
'''Κνήμων'''
τίς ἄν με
στήσειεν ὀρθόν ;
 
'''Γέτας'''
ἔστιν ὑμῖν, ἔστιν ὡς ἀληθῶς
930 τὸ παραπέτασμα, παππία, πατρίδιον.
 
<Κν> οὐδ' ὁ κρατήρ.
'''Κνήμων'''
οὐδ’ ὁ κρατήρ.
τὴν Σιμίχην ἀποκτενῶ.
 
(Σικ) κάθου <σὺ> μη<δὲ> γρύζων.
'''Σίκων'''
κάθου <σὺ> μη<δὲ> γρύζων.
φεύγεις ὄχλον, μισεῖς γυναῖκας, οὐκ ἐᾶις κομίζειν
εἰς ταὐτὸ τοῖς θύουσι σαυτόν•σαυτόν· πάντα ταῦτ'ταῦτ’ ἀνέξει.
οὐδεὶς βοηθός σοι πάρεστιν. πρῖε σαυτὸν αὐτοῦ.
ἄκουε δ'δ’ ἑξῆς πάντα γ~α~[ ]...[ ]τι~ς~[
[ ]αγκας οὐδὲ τὴν[ ]ι~
[ ]ον αἱ γυναῖκες .[ ]παρ'παρ’ ὑμῶν.
[ γυν]αικὶ τῆι τε παιδὶ [περιβπεριϐ]ολαὶ τὸ πρῶτον
[ φιλή]ματ'•ματ’· οὐκ ἀηδὴς διατριβήδιατριϐή τις αὐτῶν
940 [...]ρ[...] ἄνωθεν ηὐτρέπιζον συμπόσιον ἐγώ τι
τοῖς ἀνδράσιν•ἀνδράσιν· τούτοις–ἀκούεις ; μὴ κάθευδε.
 
(Γε) μὴ γάρ.
'''Γέτας'''
<Κν> οἴμοι.
μὴ γάρ.
(Σικ) <> βούλει παρεῖναι; πρόσ[εχε] καὶ τὰ λοιπά.
 
σπονδὴ παρῆν• ἐστρώννυτο στιβὰς χαμαί• τραπέζας
'''Κνήμων'''
ἔγωγε–τοῦτο γὰρ ποεῖν ἐμοὶ προσῆκ'–ἀκούεις;
Οἴμοι.
 
'''Σίκων'''
<> βούλει παρεῖναι ; πρόσ[εχε] καὶ τὰ λοιπά.
σπονδὴ παρῆν· ἐστρώννυτο στιϐὰς χαμαί· τραπέζας
ἔγωγε–τοῦτο γὰρ ποεῖν ἐμοὶ προσῆκ’–ἀκούεις ;
μάγειρος ὢν γὰρ τυγχάνω, μέμνησο.
 
<Γε> μαλακὸς ἁνήρ.
'''Γέτας'''
(Σικ) ἄλλος δὲ χερσὶν Εὔιον γέροντα πολιὸν ἤδη
μαλακὸς ἁνήρ.
 
'''Σίκων'''
ἄλλος δὲ χερσὶν Εὔιον γέροντα πολιὸν ἤδη
ἔκλινε κοῖλον εἰς κύτος, μειγνύς τε νᾶμα Νυμφῶν
ἐδεξιοῦτ'ἐδεξιοῦτ’ αὐτοῖς κύκλωι, καὶ ταῖς γυναιξὶν ἄλλος.
ἦν δ'δ’ ὡσπερεὶ ‘ς ἄμμον φοροίης•φοροίης· ταῦτα μανθάνεις σύ ;
950 καί τις βραχεῖσα προσπόλων εὐήλικος προσώπου
ἄνθος κατεσκιασμένη χορεῖον εἰσέβαινεεἰσέϐαινε
ῥυθμὸν μετ'μετ’ αἰσχύνης ὁμοῦ μέλλουσα <καὶ> τρέμουσα,
ἄλλη δὲ συγκαθῆπτε ταύτηι χεῖρα κἀχόρευεν.
 
(Γε) ὦ πρᾶγμα πάνδεινον παθών, χόρευε, συνεπίβαινε.
'''Γέτας'''
<Κν> τί π<ο>τ' ἔτι βούλεσθ', ἄθλιοι;
ὦ πρᾶγμα πάνδεινον παθών, χόρευε, συνεπίϐαινε.
(Γε) μᾶλλον <σὺ> συνεπίβαινε.
 
'''Κνήμων'''
Τί π<ο>τ’ ἔτι βούλεσθ’, ἄθλιοι ;
 
'''Γέτας'''
μᾶλλον <σὺ> συνεπίϐαινε.
ἄγροικος εἶ.
 
<Κν> μὴ πρὸς θεῶν.
'''Κνήμων'''
<Γε> οὐκοῦν φέρωμεν εἴσω
μὴ πρὸς θεῶν.
ἤδη σε;
 
<Κν> τί ποήσω;
'''Γέτας'''
<Γε> χόρευε δὴ σύ.
(Κν) φέρετε.οὐκοῦν φέρωμεν κρεῖττονεἴσω
ἤδη σε ;
 
'''Κνήμων'''
τί ποήσω ;
 
'''Γέτας'''
χόρευε δὴ σύ.
 
'''Κνήμων'''
φέρετε. κρεῖττον
ἴσως ὑπομένειν ἐστὶ τἀκεῖ.
 
(Γε) νοῦν ἔχεις. κρατοῦ<μεν>.
'''Γέτας'''
νοῦν ἔχεις. κρατοῦ<μεν>.
ὢ καλλίνικοι. παῖ Δόναξ, Σίκων σύ γε,
960 αἴρεσθε τοῦτον, εἰσφέρετε. φύλαττε δὴ
σεαυτόν, ὡς ἐάν σε παρακινοῦντά τι
λάβωμενλάϐωμεν αὖτις, οὐδὲ μετρίως ἴσθ'ἴσθ’ ὅτι
χρησόμεθά σοι τὸ τηνικάδ'τηνικάδ’. ἰώ, ἐκδότω
στεφάνους τις ἡμῖν, δᾶιδα. τουτονὶ λαβέλαϐέ.
εἶἑν. συνησθέντες κατηγωνισμένοις
ἡμῖν τὸν ἐργώδη γέροντα, φιλοφρόνως
μειράκια, παῖδες, ἄνδρες, ἐπικροτήσατε.
δ'δ’ εὐπάτειρα φιλόγελώς τε παρθένος
Νίκη μεθ'μεθ’ ἡμῶν εὐμενὴς ἕποιτ'ἕποιτ’ ἀεί.
</poem>
 
Ανακτήθηκε από «https://el.wikisource.org/wiki/Δύσκολος»