Η πεποικιλμένη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
| επόμενο =
| προηγούμενο=
| σημειώσεις = '''''Σημειώσεις από την ενότητα "Κριτικά υπομνήματα" των Απάντων Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη (Χρήστος Γιοβάνης - Αθηναϊκαί Εκδόσεις):''' Γραμμένο στὰ 1909, πρωτοδημοσιεύτηκε στὸ περιοδικό Ν έ α Ζ ω ή (Ἀλεξανδρείας) τόμ. ΣΤ' 1909, σελ 24-31, ἀπ' ὅπου τὸ πήραμε στὴν ἔκδοση ἐτούτη. Περάστηκε καὶ στὴν ἔκδοση Φέξη, στὸν τόμο Χριστουγεννιάτικα Διηγήματα, Ἀθ. 1912. Τὸ διήγημα αὐτό, ὅπου περιγράφει πῶς ἀνέβηκε στὴν Κεχριὰ στὰ Ενιάμερα τῆς Παναγίας γιὰ νὰ ψάλει τὸ περίφημο τροπάρι τοῦ μελωδοῦ Κοσμᾶ 'Πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ...', ἀπ' ὅπου καὶ ὁ τίτλος τοῦ ἔργου, εἶναι γεμάτο ἀπὸ ψυχική ἀνάταση, μιὰν ἀτμόσφαιρα ἐσωτερικῆς χαρᾶς καὶ προσδοκίας, μιὰ μουσικὴ θείας εὐφροσύνης, ἀληθινὴ ποίηση μέσα στὴ νύχτα, μέσα στὰ δροσερὰ φαράγγια. Μέσα στὴν κρουσταλλένια σιωπὴ ὁδοιπορεῖ μετάρσιος, χάνει τὸ δρόμο, περπατεῖ μὲ κερί, ἀγναντεύει, μεταρσιώνεται ψυχικά, τέλος ἀνεβαίνει καὶ σβύνει τὸν καημὸ του μὲ τὸ ἑωθνιὸἑωθινὸ ψάλσιμο τῆς Πεποικιλμένης. Τὸ περιστατικό εἶναι πραγματικό πραγματικὰ καὶ τὰ πρόσωπα, καὶ ὅλα ὅσα ἀναφέρονται στὸ ἀφήγημα. Ὁ Γιώργης τοῦ Μπονακάκι, νεαρὸς τότε ψάλτης, εἶναι ὁ σημερινὸς γηραιὸς παπὰς τῆς Σκιάθου, ὁ λάτρης τοῦ Παπαδιαμάντη, ποὺ φυλάει στὴν ἐκκλησιὰ τὴν κάρα του καὶ τήν ἔχει ἁγιοποιήσει. Ὅλο τὸ ἱστορικὸ τὸ θυμᾶται ὁ παπα-Γιώργης Μπονάκης καὶ τὸ μαρτυρεῖ ἀπ' τὶς ὁλοζώντανες ἀναμνήσεις του.''
}}