Κατηγορία:Τραγούδια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dead3y3 (συζήτηση | Συνεισφορά)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
ριζίτικα τραγούδια της Κρήτης. Είναι τα τραγούδια του Ν. Χανίων και αργότερα όλης της Κρήτης. Τα "βυζαντινά" τραγούδια της ρίζας μας ή, κατ
Γραμμή 2:
 
[[Κατηγορία:Κείμενα]]
 
'''ΑΓΡΙΜΙΑ ΚΙ ΑΓΡΙΜΑΚΙΑ ΜΟΥ (ΡΙΖΙΤΙΚΟ ΚΡΗΤΗΣ)'''
 
-Αγρίμια κι' αγριμάκια μου, λάφια μου 'μερωμένα
πέστε μου πού ΄ν οι τόποι σας και πού ΄ν τα γονικά σας;
-Γκρεμνά ν΄εμάς οι τόποι μας, λέσχες τα χειμαδιά μας
στα σπηλιαράκια του βουνού είναι τα γονικά μας...
(ή: στα σπηλιαράκια του βουνού είναι οι κατοικιά μας)
...αγρίμια κι' αγριμάκια μου...
 
(σημ. αγρίμια -μεταφορικά- είναι οι αγωνιστές κατά των κατακτητών)
(λέσχες = "ξέφωτα" στα βουνά)
 
'''ΓΙΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑ ΦΡΟΝΙΜΟΣ (ΡΙΖΙΤΙΚΟ ΚΡΗΤΗΣ)'''
 
Γροικάτε (ακούστε) ίντα παράγγελνε μια φρόνιμη του γιού της:
 
-Γιέ μου και πέρνα φρόνιμος να γίνεις νοικοκύρης...
-Μάνα δε θέλω φρόνιμος δε θέλω νοικοκύρης
γιατί 'μαθα στη λευτεριά και στη λεβεντοσύνη
να παίρνω το τουφέκι μου να πχαίνω στο κυνήγι
λαγούς κι' αγρίμια για να βρώ.
 
'''ΓΙΕ ΜΟΥ ΚΙ' ΑΝ ΠΑΣ ΣΤΟ ΚΑΠΗΛΙΟ (ΡΙΖΙΤΙΚΟ ΚΡΗΤΗΣ)'''
 
Γροικάτε ίντα παράγγελνε γ-είς φρόνιμος του γιού του:
-Γιέ μου κι' αν πας στο καπηλιό και βρεις τσι χαροκόπους
ντήρα, διαντήρα το σκαμνί, την τάβλα που καθίζεις
τον φρόνιμον ατίμαζε (τίμα) τον κουζουλό χαιρέτα
με τον καλιά σου κάθιζε και νηστικός σηκώνου
να σε τιμούν οι γι-άρχοντες, να σε τιμά κι' ο τόπος.
 
'''ΧΙΛΙΑ ΚΑΛΩΣ ΤΟ ΒΡΗΚΑΜΕ (ΡΙΖΙΤΙΚΟ ΚΡΗΤΗΣ - ΤΗΣ ΤΑΒΛΑΣ)'''
 
-Χίλιως καλώς το βρήκαμε του φίλου μας το σπίτι
του φίλου του συντέκνου μας του πλια καλού μας φίλου
και του καιρού χαρούμενος κι' αντί καιρού και πάντα
να τρώμε και να πίνωμε.
-Κι εμάς καλώς μας ήρθανε οι φίλοι οι εδικοί μας
οι φίλοι οι συντέκνοι μας οι πλιά καλοί μας φίλοι
και του καιρού χαιράμενοι κι' αντίκαιρου και πάντα
νά' ρχονται να μασε θωρούν.
 
'''ΜΑ ΕΓΩ ΘΩΡΩ ΤΗΝ ΤΑΒΛΑ ΜΑΣ (ΡΙΖΙΤΙΚΟ ΚΡΗΤΗΣ -ΤΗΣ ΤΑΒΛΑΣ)'''
 
Μα ΄γώ θωρώ την τάβλα μας κι' είναι καλά στρωμένη
με μόσχους και με ζάχαρες και με τα κυπαρίσσια
η ζάχαρή 'ναι το ψωμί και το κρασί ΄ν ο μόσκος
τα κυπαρίσσια του σκαμνιού είναι τα παλληκάρια.
 
'''ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΩΝ ΑΚΡΙΩ (ΡΙΖΙΤΙΚΟ ΚΡΗΤΗΣ- ΤΗΣ ΤΑΒΛΑΣ)'''
 
Από την άκρη των ακριώ ώστε να πας στην άκρη
έχουσι τάβλες αργυρές στρωμνιά μαλαματένια
ποτήρια με τις ερωθιές κι' όποιος τα δει πλανάται
και πέρασεν ο βασιλιάς κι' είδε τα και 'πλανέθη.
...Χριστέ, μην ήμουν βασιλιάς, Χριστέ μην ήμουν ρήγας
να πέζευγα να χόρευγα με νιες και μαυρομάτες;