Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1892 - 342.jpg

342

---

τιον τοῦ Βηλαρᾶ ἡ Γιατρικὴ παρηγοριά. Κατάκοιτος ἀσθενῆς βογγομαχοῦσε, ἡ δὲ σύζυγός του, περίλυπος, ἐθρήνει πλησίον του. Εἰσέρχεται ὁ ἰατρὸς καὶ συνάπτεται κωμικώτατος διάλογος. Ὁ ἀσθενὴς παραπονεῖται, ὅτι χειροτερεύει πάντοτε, φοβεῖται πῶς θ’ ἀποθάνῃ. δὲν δύναται νὰ ὁμιλήσῃ, δὲν τρώγει, δὲν κοιμᾶται κ.τ.λ. ὁ δὲ ἰατρός, εἰς πᾶσαν φράσιν του ἐκπλήττεται καὶ ἀποκρίνεται ἑκάστοτε, ὅτι ὁμοιάζει τοῦ μακαρίτου πατρός του, ὅτι τὴν δειλίαν τοῦ μακαρίτου τοῦ θείου του, ὅτι ἦλθον εἰς τὸν νοῦν του τὰ λόγια τοῦ μακαρίτου ἀδελφοῦ του καὶ προσπαθεῖ νὰ τῷ ἐμπνεύσῃ θάρρος. Τότε δυστυχὴς γυνή, ἀκούσασα τόσους μακαρίτας, θύματα τοῦ ἰατροῦ, ἀρχίζει νὰ ὀλοφύρηται καὶ ὁ ἀσθενῆς θέλει νὰ τὴν παρηγορήση:

Ὄχ! λέει ὁ ἄντρας, — ἄμ’ γιατί
Τοῦ κάκου νὰ λυπιέσαι
Καὶ δὲν παρηγοριέσαι;
Κᾂν τὸ γιατρὸ δὲν ἀγρηκᾷς,
Ποῦ λέει νὰ παντέχω
Καὶ κίντυνο δὲν ἔχω;
— Ἄμ’ μά, τί θάρρος καὶ καρδιά!
Ἡ ἄτυχη φωνάζει,
Βαρειὰ ἀναστενάζει·
Ἀφοῦ ἀκέρῃα φαμελιὰ
Τὴν ἔχει μακαρίσει
Σ’ ἐσένα θὰ εὐτυχίσῃ!

Ἐν τούτοις ὅσῳ καὶ ἂν πολεμῶνται, οἱ Κομπογιαννῖται ἀκμάζουν πάντοτε καὶ εἶνε ἀνεξάτλητοι. ὡς τὸ γένος τῶν ἀκρίδων, πρὸς ἃς ἐν πολλοῖς ὁμοιάζουσι. Φυτρόνουσι πανταχοῦ, ὡς μύκητες, καὶ περιτρέχουσι τὸν κόσμον, ἀσυνειδήτως κακουργοῦντες.

Κατά τι Ἰταλικὸν λόγιον, πᾶς ἄνθρωπος, γεννώμενος, φέρει μυστηριωδῶς γεγραμμένα ἐπὶ τοῦ μετώπου του, ἀλλ’ ἀόρατα, τέσσαρα Μ. ἅτινα ἡρμηνεύθησαν, ὡς Medico, Musico, Matto, Malato, Οὕτω πᾶς ἄνθρωπος γεννᾶται ἰατρός, μουσικός, μωρός, ἀσθενής, Τὸ λόγιον εἶνε εὐφυές, διότι δὲν ὑπῆρξεν ἄνθρωπος, ὅστις νὰ μὴ ἔδωκε ἰατρικὴν συμβουλήν, νὰ μὴ εἰξεύρῃ νὰ τραγουδῇ. ἔστω καὶ τοῦ διαβόλου τὸ τρα-