Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1892 - 341.jpg

341

---

τοῦ Κομπογιαννιτισμοῦ, δι’ ἣν ὅμως δὲν ἐγεννήθη δυστυχῶς ἀκόμη ὁ σώσων Ἡρακλῆς. Ὁ Μολιέρος πρὸ πάντων, διὰ τῶν ἀθανάτων κωμῴδιῶν του καὶ ἰδίως τοῦ πασιγνώστου Ἀκουσίου Ἰατροῦ, κατεστηλίτευσεν ἀπαραμίλλως τοὺς ξυλοσχίστας Σγαναρέλους, οἵτινες κατορθοῦσι νὰ μεταμορφωθοῦν εἰς περιφήμους ἰατρούς. Ἐκ δὲ τῶν νεωτέρων Ἑλλήνων ποιητῶν ἐσατύρισαν τοὺς ἀγύρτας ἰατροὺς δριμύτερον ὁ Σολωμός, ὁ Ἀλ. Σοῦτσος καὶ ὁ χαριέστατος Βηλαρᾶς.

Ὁ Ματσούκας εἶνε ποιημάτιον τοῦ Βηλαρᾶ, σατυρικώτατον, ὑπόθεσιν ἔχον γιδοβοσκόν, µεταβληθέντα αἴφνης εἰς ἰατρόν. Ἡ φήμη του ἐξαπλοῦται καὶ τὸν θαυμάζουν ὅλοι. Τὸ καλοκαῖρι διορίζει φάρμακα δροσιστικά, οἷον σταφύλια, σῦκα, μῆλα, ἀγγουράκια κλπ. ὅλα δὲ τὰ πυρωτικὰ τὸν χειμῶνα. Ἡ σοφία του ὅλη εἶνε καθάρσιον καὶ φλεβοτομία καὶ οὐδὲν ἐρωτᾷ τὸν ἀσθενῆ, οὐδ’ ἐξετάζει τὸν σφυγμόν.

Πές του, βήχω· — Πῆρες κρύο·
Ἕνα κι’ ἕνα κάνουν δύο

....................................................................................................................................................................................................................................................

Νιόθω κάψι στὸ κορμί μου·
— Πῆρες κρύο, στὴ ζωή μου.
Καὶ τὸ πῆρες τὴν αὐγή.
Καμ’ ἀρχή, φλεβοτομήσου
Καὶ κατόπι καθαρίσου·
Σοῦ περνάει δὲν ἀργεῖ.

Τόσο δὲ ἔξοχος ἰατρὸς εἶνε ὁ Ματσούκας, ώστε

Τὰ παχειὰ κορμιὰ ἀχαμναίνει,
Τ’ ἀχαμνὰ σοῦ τὰ παχαίνει,
Δίνει μάτια τῶν στραβῶν·
Τοὺς ψηλοὺς εὐθὺς χαμλόνει,
Τοὺς κοντοὺς κι’ αὐτοὺς ψηλόνει,
Βάνει γλῶσσα τῶν βουβῶν.

Ἐν τέλει ὁ ποιητής παρακινεῖ τοὺς φίλους του νὰ μὴ κατηγοροῦν τὸν ἰατρὸν Ματσούκαν, ἀλλ’ ὅπου τὸν συναντῶσι, νὰ πτύωσιν αὐτὸν ὅλοι γιὰ νὰ μὴν ἀβασκαθῇ!

Ἀμίμητον διὰ τῶν εὐφυΐαν καὶ χάριν εἶνε ἕτερον ποιημά-