Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1892 - 336.jpg

336

]

---

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς!.... Φτοῦ, φτοῦ, φτοῦ, ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ!

....................................................................................................................................................................................................................................................

Δέσποτα Κύριε, καὶ ἐξέλασον ἀπ’ αὐτοῦ πᾶν πονηρὸν καὶ ἀκάθαρτον πνεῦμα, κεκρυμμένον καὶ ἐμφωλεῦον αὐτοῦ τῇ καρδίᾳ.... Ὁρκίζω σε, πνεῦμα ἀκάθαρτον, κατὰ τοῦ Θεοῦ Σαβαὼθ καὶ πάσης στρατιᾶς ἀγγέλων Θεοῦ, Ἀδωναΐ, Ἐλωΐ, Θεοῦ παντοκράτορος, ἔξελθε καὶ ἐπαναχώρησον ἀπὸ τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ τοῦδε… Βελζεβούλ, δρακονταειδῆ καὶ θηριοπρόσωπε, ἔξελθε, ὅτι μέγας ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καὶ μεγάλη ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν!....»

Ἡ σκηνὴ ἦτον ἐκτάκτως τραγικοκωμική. Ἐν ᾧ ὁ δυστυχὴς ἱερεύς, κλαίων καὶ θρηνῶν, ἐδέετο οὕτω καὶ ἔτρεμε, κάθιδρως ἐξ ἄκρας συγκινήσεως, ὁ Κὺρ Ἀνδρέας ἀπαθὴς ἐμειδία, οἰκτείρων· καὶ ὅτε ὁ ἱερεὺς διέκοψε τὰς δεήσεις του καὶ συνῆλθεν ὀπωσοῦν, προσέθηκε:

— Καλὰ εἶνε καὶ αὐτὰ παπᾶ μου· ἀλλὰ κατὰ δυστυχίαν δὲν ὠφελοῦν. Ἐγὼ θὰ σοῦ βγάλω τὸ δαιμόνιον πολὺ εὐκολώτερα καὶ θὰ τὸ σκοτώσωμεν μὲ.... μάγια.

— Μάγια!! ἀνέκραξεν ὁ εὐσεβὴς ἱερεύς, τρέμων καὶ ὡσεὶ παράφρων. Μ’ ἐκόλασες, θεοκατάρατε. Πάτερ ἡμῶν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς!.... ἐτραύλισε καὶ ἔπεσε λιπόθυμος.

Ὁ ἰατρὸς συνεβούλευσεν εἰς τοὺς οἰκείους του ὑπομονὴν καὶ ἐπέμεινε καὶ τοὺς ἔπεισε νὰ συγκατατεθοῦν εἰς τὴν διὰ μαγείας θεραπείαν. Διέταξε δέ, ἵνα τὴν ἐπιοῦσαν περὶ τὸ λυκαυγές, ὅταν ἰδίως λαλοῦν οἱ ἀλέκτορες, δώδεκα πλησιέστεροι συγγενεῖς καὶ φίλοι τοῦ πάσχοντος περικυκλώσωσι τὴν οἰκίαν του ἔνοπλοι καὶ πυροβολήσωσιν ὠρυόμενοι δωδεκάκις ἕκαστος διὰ νὰ φονεύσωσι τὸ δαιμόνιον, ὅπερ τὴν ὥραν ἐκείνην θὰ ἐκβάλῃ αὐτὸς ἐκ τῆς κοιλίας καὶ οἰκίας τοῦ ἱερέως.

Ἡ διαταγὴ τοῦ ἰατροῦ ἐξετελέσθη, ἐν ᾧ αὐτὸς ἀπὸ μέσων νυκτῶν ἤδη ᾤχετο ἀπιών, ἐφ’ ἵππου καλπάζοντος,

⁂

ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ ΓΥΜΝΟΥ.

Ἂν τύχη ν’ ἀναγνώσητε εἰς τὸν Διογένη τὸν Λαέρτιον