Η φλογέρα του Βασιλιά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Και μονάχα προσμένανε ν’ ακούσουννακούσουν το χαμό σου, [220]

γιατί δαρμένος έρευεςέρρευες από κακή μια αρρώστια,

κι ο λογισμός τους πλάνευε κικ' η ελπίδα τους μεθούσε

στ’ άρματαστάρματα και στις νίκες σου και στο θησαύρισμά σου.

Χαροπολέμαες. ΚιΚ' έξαφνα στυλώθηκες· κικ' εσύ ’σαιείσαι

που καβαλάρηςκαβαλλάρης ξωτικός δειχνόσουν του λαού σου,

και λίγο πριν του Χάροντα παραδοθείςπαραδοθής, γινόσουν

Χάρος εσύ, και πάγωνες τον τρομασμένο λαό σου.

Και τώρα σε καταφρονά και κάμπια, και σε βρίζει

κι ο λάκκος. Του περίγελου και της βρισιάς φλογέρα, [230]

κάνω το θάμα άξαφνα στα χείλη σου για πάντα,

Πόλη θεοφύλαχτη, κικ' εσένα αντάμα, βασιλιάςβασιλιά της,

Και μέσ’μέσ' απ’απ' το στόμα σου το καταμαραμένο

κάτι που λάμπει πιο πολύ κι απ’απ' τη δική σου δόξα.

Να ! στο ζερβί σου το σπαθί και στο δεξί σου η λόγχη,

και φέγγει στο κεφάλι σου κικ' η αχτιδωτή κορόνακορώνα [240]

και κάνουν ιερατική την όψη σου τα γένιαγένεια

τ’ άσπρατάσπρα, στεφάνι της. Μεστό, πλατύ και το κορμί σου,

το στέρνο σου τετράπλατο κικ' είναι γοργή η ματιά σου,

σαν αστραπόπετρα, και πιο γοργό το θέλημά σου.

Το σιδεροπουκάμισο χρυσόπλεκτο, ρουμπίνι·

και σίδεροτο η γνώμηθηλυκωτάρι σου, κικαι όθεο διαβείς,λόγος σου αστράφτειρουμπίνι

σα μάλαμα και ο δρόμος σου·, πύργοι σαν κάστρου κικ' οι ώμοι,

και ο σάκοςσάκκος ως τα γόνατα ριχτός βυσσινοφέρνει,

και τα καμπάγια<ref>αυτοκρατικά''καμπάγια'': σανδάλια·είδος επίσης τα σανδάλια των πατρικίωνρωμαϊκών και τωνβυζαντινών ιππέωνυποδημάτων.</ref> κόκκινα στα πόδια σου, και λάμπεις [250]

κικ' οι αποκρισάριοαποκρισάροι<ref>αποκρισάριης''αποκρισάριος'': πρεσβευτής ή βασιλικόςαγγελιαφόρος απεσταλμένοςτης Αυλής.</ref> των εθνών που τα ’χειςτάχεις γονατίσει.Κι απάνου απ’ το κεφάλι σου, μαζί άγιοι κι αντρειωμένοι.

ακρίτες για τον ουρανό, για το σταυρό απελάτες,<ref>απελάτης''απελάτες'': φρουρόςφρουροί των βυζαντινώνανατολικών συνόρων της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.</ref>,

οι δυο οι Θοδώροι,<ref>Στην έκδοση του 1910 γράφει:΅''οι δυο οι Θvδώροι''.</ref> ο στρατηλάτης κι ο στρατιώτης ο άλλος,

κι ο καβαλάρηςκαβαlλάρης ο φονιάς του δράκοντα, ο λεβέντης,

σα διδυμάρικοι βλαστοί· τους ξεχωρίζουν τ’ άτια-τάτια,

τον- άη Δημήτρη το άλικο και τ’ άσπροτάσπρο τον Άη-άη Γιώργη.