Η φλογέρα του Βασιλιά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Chalk19 (συζήτηση | Συνεισφορά)
→‎ΛΟΓΟΣ ΠΡΩΤΟΣ: διορθώσεις
Chalk19 (συζήτηση | Συνεισφορά)
→‎ΛΟΓΟΣ ΠΡΩΤΟΣ: συνέχεια διορθώσεων
Γραμμή 571:
 
Και πέσαν, προσκυνήσανε το λείψανο, απολύσαν
μαντάτορα, το μήνυμα να πάειπάη του Παλαιολόγου.
Και σίμωσε κι ο λογοθέτης κικ' έκαμε πως θέλει
ν’ απλώσειναπλώσει προς το σκέλεθρο το χέρι για να βγάλειβγάλη
την περιπαίχτρα τη φλογέρα από το στόμα του· όμως
δεν πρόφτασε το χέρι του να ’γγίξειγγίξη τη φλογέρα·
τους συνεπαίρνει απίστευτο γρίκημα, πιο μεγάλο [160]
θάμα· η φλογέρα, και μιλά και λέει και την ακούνε.
Και χύθηκ’χύθηκ' ένα απέραντο κελάηδισμακελάϊδισμα, σα νάχαν
όλα σωπάσει γύρω τους, κι ας είχαν όλα αλλάξει,
και στόμα γίναν και φωνή κι ένα τραγούδι πλέξαν.
Κι έτσι αχολόγαε κι η φωνή και μίλαε το σουραύλι:
 
ΚιΚ' έτσι αχολόγαε κικ' η φωνή και μίλαε το σουραύλι:
Είμαι η φλογέρα εγώ, επική, προφητικό καλάμι.
 
Εγώ είμαι αλλαδελφή της Κλειούς και γλώσσα της Καλλιόπης.
Είμαι—Είμαι η φλογέρα εγώ, επική, προφητικό καλάμι.
Εγώ είμαι αλλαδελφήαλλαδερφή της ΚλειούςΚλειώς και γλώσσα της Καλλιόπης.
Με μάτιασε της Σίβυλλας εμέ η ματιά κι ακόμα
μου σκούζει μεςμεσ' στα σωθικά το σκούσμα της Κασσάντρας.
Σαν την Εκάβη θρήνησα κι άκουσα της Γοργόνας [170]
της μυθικής το ρώτημα το αψύ προς τα καράβια:
<<Ζει«Ζη ο βασιλιάς Αλέξαντρος ;>>» ΚιΚ' εγώ είμ’ είμ'η απόκριση· είπα :
-«Δέσποινα, ζειζη και ζώνεται, δικός μας είναι πάντα !»
Έπαιξα εγώ της Μαξιμώς και χόρεψε· του Ακρίτα
ξεσκέπασα τη λεβεντιά και παρέδωκαπαράδωκα ίσα
προς τους καιρούς αθάνατο· και οι Μοίρες με μοιράναν
όλες· πρωτοφανέρωτη στη δόξα της Αθήνας,
από τη Ρώμη πέρασα και ρίζωσα στη Πόλη.
Σαν κυκνο, Ευρώτα, μ’μ' έλουσες, και οι ροδοδάφνες σου άξια
κανοναρχούσαν κικ' έψελνα. Και μ’μ' έβρεξε και ο Κύδνος, [180]
που ακόμα από τ’ αντίφεγγο της Κλεοπάτρας φέγγει.
Γεννήτρες μου είν’ οι μυστικές και φοβερές Μητέρες.