Οδύσσεια/η: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

{{κεφαλίδα

|τίτλος=[[Οδύσσεια|Ὀδύσσεια]]

ἡ δ' ὅτε δὴ οὗ πατρὸς ἀγακλυτὰ δώμαθ' ἵκανε,

στῆσεν ἄρ' ἐν προθύροισι· κασίγνητοι δέ μιν ἀμφὶς

ἡμιόνους ἔλυον ἐσθῆτά τε ἔσφερον εἴσω.

αὐτὴ δ' ἐς θάλαμον ἑὸν ἤϊε· δαῖε δέ οἱ πῦρ

 

καὶ τότ' Ὀδυσσεὺς ὦρτο πόλινδ' ἴμεν· ἀμφὶ δ' Ἀθήνη

μή τις Φαιήκων μεγαθύμων ἀντιβολήσας

κερτομέοι τ' ἐπέεσσι καὶ ἐξερέοιθ' ὅτις εἴη.

Ἀλκινόου, ὃς τοῖσδε μετ' ἀνθρώποισιν ἀνάσσει;

καὶ γὰρ ἐγὼ ξεῖνος ταλαπείριος ἐνθάδ' ἱκάνω

ἀνθρώπων, οἳ τήνδε πόλιν καὶ ἔργα νέμονται.»

 

οὐδ' ἀγαπαζόμενοι φιλέουσ', ὅς κ' ἄλλοθεν ἔλθῃ.

νηυσὶ θοῇσιν τοί γε πεποιθότες ὠκείῃσι

τῶν νέες ὠκεῖαι ὡς εἰ πτερὸν ἠὲ νόημα.»

 

θαύμαζεν δ' Ὀδυσεὺς λιμένας καὶ νῆας ἐΐσας,

αὐτῶν θ' ἡρώων ἀγορὰς καὶ τείχεα μακρά,

ἀλλ' ὅτε δὴ βασιλῆος ἀγακλυτὰ δώμαθ' ἵκοντο,

τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·

δέσποιναν μὲν πρῶτα κιχήσεαι ἐν μεγάροισιν·

Ἀρήτη δ' ὄνομ' ἐστὶν ἐπώνυμον, ἐκ δὲ τοκήων

Ναυσίθοον μὲν πρῶτα Ποσειδάων ἐνοσίχθων

γείνατο καὶ Περίβοια, γυναικῶν εἶδος ἀρίστη,

Ναυσίθοος δ' ἔτεκεν Ῥηξήνορά τ' Ἀλκίνοόν τε.

τὸν μὲν ἄκουρον ἐόντα βάλ' ἀργυρότοξος Ἀπόλλων

Ἀρήτην· τὴν δ' Ἀλκίνοος ποιήσατ' ἄκοιτιν

καί μιν ἔτισ' ὡς οὔ τις ἐπὶ χθονὶ τίεται ἄλλη,

οὐ μὲν γάρ τι νόου γε καὶ αὐτὴ δεύεται ἐσθλοῦ,

οἷσί τ' ἐῢ φρονέῃσι, καὶ ἀνδράσι νείκεα λύει.

ἐλπωρή τοι ἔπειτα φίλους ἰδέειν καὶ ἱκέσθαι

οἶκον ἐς ὑψόροφον καὶ σὴν ἐς πατρίδα γαῖαν.»

ὥρμαιν' ἱσταμένῳ, πρὶν χάλκεον οὐδὸν ἱκέσθαι.

ὥς τε γὰρ ἠελίου αἴγλη πέλεν ἠὲ σελήνης

χάλκεοι μὲν γὰρ τοῖχοι ἐληλέδατ' ἔνθα καὶ ἔνθα,

ἐς μυχὸν ἐξ οὐδοῦ, περὶ δὲ θριγκὸς κυάνοιο·

δῶμα φυλασσέμεναι μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο,

ἀθανάτους ὄντας καὶ ἀγήρως ἤματα πάντα.

ἐς μυχὸν ἐξ οὐδοῖο διαμπερές, ἔνθ' ἐνὶ πέπλοι

λεπτοὶ ἐΰννητοι βεβλήατο, ἔργα γυναικῶν.

πεντήκοντα δέ οἱ δμῳαὶ κατὰ δῶμα γυναῖκες

αἱ μὲν ἀλετρεύουσι μύλῃσ' ἔπι μήλοπα καρπόν,

ἥμεναι, οἱά τε φύλλα μακεδνῆς αἰγείροιο·

καιρουσσέων δ' ὀθονέων ἀπολείβεται ὑγρὸν ἔλαιον.

τετράγυος· περὶ δ' ἕρκος ἐλήλαται ἀμφοτέρωθεν.

ἔνθα δὲ δένδρεα μακρὰ πεφύκασι τηλεθάοντα,

συκέαι τε γλυκεραὶ καὶ ἐλαῖαι τηλεθόωσαι.

τάων οὔ ποτε καρπὸς ἀπόλλυται οὐδ' ἀπολείπει

τῆς ἕτερον μέν θ' εἱλόπεδον λευρῷ ἐνὶ χώρῳ

τέρσεται ἠελίῳ, ἑτέρας δ' ἄρα τε τρυγόωσιν,

ἄνθος ἀφιεῖσαι, ἕτεραι δ' ὑποπερκάζουσιν.

ἔνθα δὲ κοσμηταὶ πρασιαὶ παρὰ νείατον ὄρχον

ἔνθα στὰς θηεῖτο πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς.

αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πάντα ἑῷ θηήσατο θυμῷ,

εὗρε δὲ Φαιήκων ἡγήτορας ἠδὲ μέδοντας

σπένδοντας δεπάεσσιν ἐϋσκόπῳ Ἀργεϊφόντῃ,

καὶ τότε δή ῥ' αὐτοῖο πάλιν χύτο θέσφατος ἀήρ.

οἱ δ' ἄνεω ἐγένοντο δόμον κάτα φῶτα ἰδόντες,

 

«Ἀρήτη, θύγατερ Ῥηξήνορος ἀντιθέοιο,

ὣς εἰπὼν κατ' ἄρ' ἕζετ' ἐπ' ἐσχάρῃ ἐν κονίῃσι

πὰρ πυρί· οἱ δ' ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῇ.

ὃς δὴ Φαιήκων ἀνδρῶν προγενέστερος ἦεν

καὶ μύθοισι κέκαστο, παλαιά τε πολλά τε εἰδώς·

ἕσσον ἀναστήσας, σὺ δὲ κηρύκεσσι κέλευσον

οἶνον ἐπικρῆσαι, ἵνα καὶ Διὶ τερπικεραύνῳ

δόρπον δὲ ξείνῳ ταμίη δότω ἔνδον ἐόντων.»

 

καλῇ χρυσείῃ, ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητος,

νίψασθαι· παρὰ δὲ ξεστὴν ἐτάνυσσε τράπεζαν.

εἴδατα πόλλ' ἐπιθεῖσα, χαριζομένη παρεόντων.

αὐτὰρ ὁ πῖνε καὶ ἦσθε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεύς.

νώμησεν δ' ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενος δεπάεσσιν.

αὐτὰρ ἐπεὶ σπεῖσάν τε πίον θ', ὅσον ἤθελε θυμός,

 

«κέκλυτε, Φαιήκων ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες,

πομπῇ ὑφ' ἡμετέρῃ ἣν πατρίδα γαῖαν ἵκηται

χαίρων καρπαλίμως, εἰ καὶ μάλα τηλόθεν ἐστί,

πρίν γε τὸν ἧς γαίης ἐπιβήμεναι· ἔνθα δ' ἔπειτα

πείσεται, ἅσσα οἱ αἶσα κατὰ Κλῶθές τε βαρεῖαι

δαίνυνταί τε παρ' ἄμμι καθήμενοι ἔνθα περ ἡμεῖς.

εἰ δ' ἄρα τις καὶ μοῦνος ἰὼν ξύμβληται ὁδίτης,

ὥς περ Κύκλωπές τε καὶ ἄγρια φῦλα Γιγάντων.»

 

καὶ δ' ἔτι κεν καὶ πλείον' ἐγὼ κακὰ μυθησαίμην,

ὅσσα γε δὴ ξύμπαντα θεῶν ἰότητι μόγησα.

οὐ γάρ τι στυγερῇ ἐπὶ γαστέρι κύντερον ἄλλο

ἔπλετο, ἥ τ' ἐκέλευσεν ἕο μνήσασθαι ἀνάγκῃ

ὥς κ' ἐμὲ τὸν δύστηνον ἐμῆς ἐπιβήσετε πάτρης,

καί περ πολλὰ παθόντα· ἰδόντα με καὶ λίποι αἰὼν

 

ὣς ἔφαθ', οἱ δ' ἄρα πάντες ἐπῄνεον ἠδ' ἐκέλευον

τοῖσιν δ' Ἀρήτη λευκώλενος ἤρχετο μύθων·

ἔγνω γὰρ φᾶρός τε χιτῶνά τε εἵματ' ἰδοῦσα

καί μιν φωνήσασ' ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

 

τοῦτο δέ τοι ἐρέω, ὅ μ' ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς.

Ὠγυγίη τις νῆσος ἀπόπροθεν εἰν ἁλὶ κεῖται·

ναίει ἐϋπλόκαμος, δεινὴ θεός· οὐδέ τις αὐτῇ

μίσγεται οὔτε θεῶν οὔτε θνητῶν ἀνθρώπων.

ἐννῆμαρ φερόμην· δεκάτῃ δέ με νυκτὶ μελαίνῃ

νῆσον ἐς Ὠγυγίην πέλασαν θεοί, ἔνθα Καλυψὼ

ἐνδυκέως ἐφίλει τε καὶ ἔτρεφεν ἠδὲ ἔφασκε

θήσειν ἀθάνατον καὶ ἀγήραον ἤματα πάντα·

Ζηνὸς ὑπ' ἀγγελίης, ἢ καὶ νόος ἐτράπετ' αὐτῆς.

πέμπε δ' ἐπὶ σχεδίης πολυδέσμου, πολλὰ δ' ἔδωκε,

οὖρον δὲ προέηκεν ἀπήμονά τε λιαρόν τε.

ἑπτὰ δὲ καὶ δέκα μὲν πλέον ἤματα ποντοπορεύων,

ὤρινεν δὲ θάλασσαν ἀθέσφατον, οὐδέ τι κῦμα

εἴα ἐπὶ σχεδίης ἁδινὰ στενάχοντα φέρεσθαι.

νηχόμενος τόδε λαῖτμα διέτμαγον, ὄφρα με γαίῃ

ὑμετέρῃ ἐπέλασσε φέρων ἄνεμός τε καὶ ὕδωρ.

ἐκ δ' ἔπεσον θυμηγερέων, ἐπὶ δ' ἀμβροσίη νὺξ

ἤλυθ'· ἐγὼ δ' ἀπάνευθε διιπετέος ποταμοῖο

ἠφυσάμην· ὕπνον δὲ θεὸς κατ' ἀπείρονα χεῦεν.

ἔνθα μὲν ἐν φύλλοισι, φίλον τετιημένος ἦτορ,

ὡς οὐκ ἂν ἔλποιο νεώτερον ἀντιάσαντα

ἑρξέμεν· αἰεὶ γάρ τε νεώτεροι ἀφραδέουσιν.

καὶ λοῦσ' ἐν ποταμῷ καί μοι τάδε εἵματ' ἔδωκε.

ταῦτά τοι, ἀχνύμενός περ, ἀληθείην κατέλεξα.»

«ἥρως, μή μοι τοὔνεκ' ἀμύμονα νείκεε κούρην·

ἡ μὲν γάρ μ' ἐκέλευε σὺν ἀμφιπόλοισιν ἕπεσθαι,

μή πως καὶ σοὶ θυμὸς ἐπισκύσσαιτο ἰδόντι·

δύσζηλοι γάρ τ' εἰμὲν ἐπὶ χθονὶ φῦλ' ἀνθρώπων.»

παῖδά τ' ἐμὴν ἐχέμεν καὶ ἐμὸς γαμβρὸς καλέεσθαι,

αὖθι μένων· οἶκον δέ κ' ἐγὼ καὶ κτήματα δοίην,

Φαιήκων· μὴ τοῦτο φίλον Διὶ πατρὶ γένοιτο.

πομπὴν δ' ἐς τόδ' ἐγὼ τεκμαίρομαι, ὄφρ' ἐῢ εἰδῇς,

λαῶν ἡμετέρων, ὅτε τε ξανθὸν Ῥαδάμανθυν

ἦγον ἐποψόμενον Τιτυόν, Γαιήϊον υἱόν.

ἤματι τῷ αὐτῷ καὶ ἀπήνυσαν οἴκαδ' ὀπίσσω.

εἰδήσεις δὲ καὶ αὐτὸς ἐνὶ φρεσίν, ὅσσον ἄρισται

 

ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον,

δέμνι' ὑπ' αἰθούσῃ θέμεναι καὶ ῥήγεα καλὰ

πορφύρε' ἐμβαλέειν στορέσαι τ' ἐφύπερθε τάπητας,

 

ὣς ὁ μὲν ἔνθα καθεῦδε πολύτλας δῖος Ὀδυσσεὺς

Ἀλκίνοος δ' ἄρα λέκτο μυχῷ δόμου ὑψηλοῖο,

πὰρ δὲ γυνὴ δέσποινα λέχος πόρσυνε καὶ εὐνήν.