Σελίδα:Oi Filellines Errikou Fornezi.pdf/2: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κατὰ τὴν πτῶσιν τῆς πρώτης αὐτοκρατορίας καὶ μετὰ τὴν ἀποπομπὴν εἰς τὰς ἑστίας των, τῶν ξένων στρατευμάτων, ἅτινα ἠκολούθησαν τὰς σημαίας τοῦ Ναπολέοντος, ὁ Arullani εἰσῆλθε μὲ τὸν βαθμὸν τοῦ ὑπασπιστοῦ εἰς τὸν στρατὸν τῆς πατρίδος του. Ἐξορισθεὶς ἕνεκα τῆς συμπράξεώς του εἰς τὴν ἐπανάστασιν τοῦ 1821 ἔλαβεν ὑπηρεσίαν εἰς τὰς τάξεις τῶν πατριωτῶν Ἱσπανῶν μετὰ τὴν ἧτταν τῶν ὁποίων κατέφυγεν εἰς Ἀγγλίαν, εἶτα δὲ ἦλθε νὰ πολεμήσῃ ὑπὲρ τῆς ἑλληνικῆς ἐλευθερίας. Στρατιώτης καλὸς, ἔμπειρος ἀξιωματικός, ἔδωκε δείγματα τούτων εἰς Χαϊδάρι, εἰς τὴν πολιορκίαν τῆς ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν καὶ εἰς ἄλλας εκστρατείας τοῦ Φαβιέρου καὶ ἀπέθανε ταγματάρχης ἐν αποστρατείᾳ· ἔφερε τὸν ἀργυροῦν σταυρὸν τοῦ Σωτῆρος καὶ τὸ μετάλλιον τοῦ ἀγῶνος.

[Ἐκ Bordo Mazzino τοῦ Πεδεμοντίου (Σαρδηνίας)· ἀπέθανεν ἐξ ἀσθενείας ἐν Ναυπλίῳ, τὴν 7 Ἀπριλίου 1837].

Ὁ Αἰμῖνος ἦτο παλαιὸς ὑπαξιωμ. τῶν σκοπευτῶν τοῦ Ρο ἐπὶ τῆς αὐτοκρατορίας. Ἡ γενναιότης του τὸν ἠξίωσε τοῦ σταυροῦ τῆς λεγεῶνος τῆς τιμῆς ἐπὶ τοῦ πεδίου τῆς μάχης. Συστρατιώτης τοῦ προρρηθέντος εἶχε συμμερισθῆ τὰς περιπέτείας του ἔν τε τῇ Ἱσπανίᾳ, καὶ ἐν Ἑλλάδι. Ἦτο ἐντελῶς ἀγράμματος, εἶχεν ὅμως μνημονικὸν θαυμάσιον· διηγεῖτο στρατιωτικὰ συμβάντα τοῦ καιροῦ του λεπτομερῶς και ἀκριβέστατα καὶ διὰ γλώσσης ἁπλῆς καὶ γραφικῆς ἐνταυτῷ, ὥστε κατέθελγε καὶ τοὺς μᾶλλον ἀδιαφόρους. Ἡ μεγαλειτέρα του εὐτυχία ἦτο νὰ ἀπαγγέλλῃ τὰς προκηρύξεις τοῦ αὐτοκράτορος του κατὰ τὰς περιστάσεις εἰς τὰς ὁποίας εἶχε λάβει μέρος· τοῦτο δὲ τὸ ἔπραττε μὲ ὅλως νεανικὴν ζωηρότητα, χωρὶς νὰ παραλάσσῃ οὔτε συλλαβήν. Οἱ σύντροφοί του ηὐχαριστοῦντο νὰ τὸν ἀκούωσι καὶ νὰ τὸν κάμνουν νὰ ἐπαναλαμβάνῃ μὲ ὕφος ἀληθῶς πανηγυρικὸν πῶς «ὡνομάσθη ὁμογνωμόνος δεκανεὺς ἐπὶ τοῦ πεδίου τῆς μάχης» ὑπὸ τοῦ γενναίου του λοχαγού Tiburce Sébastiani, εἰς ὅν ὑπέμνησε τὸ γεγονὸς κατὰ τὸ 1828, ὅτε τὸν ἐπανεῖδεν εἰς τὴν Ἑλλάδα διευθύνοντα ἕνα λόχον τοῦ στρατοῦ τῆς γαλλικῆς ἀποστολῆς. Ἀπέθανε λοχαγὸς ἐν ἀποστρατείᾳ· εἶχε τὸν σταυρὸν τοῦ Σωτῆρος καὶ τὸ μετάλλιον τοῦ ἀγῶνος.

10. AZZOLINI FRANCESCO (ΦΡ. ΑΝΤΖΟΛΙΝΟΣ).

[Ἐκ Borgo Forto παρὰ τὴν Mantova τῆς Ἐνετίας· ἀπέθανεν ἐκ χολέρας ἐν Ἀθήναις τὴν 16 Νοεμβρίου 1854].