Ομιλία Μπαράκ Ομπάμα στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Αθήνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αντιγόνη (συζήτηση | Συνεισφορά)
Αναίρεση αναθεώρησης 135852 από την Αντιγόνη (Συζήτηση)
Ετικέτα: Αναίρεση
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 24:
'''Πρόεδρος Ομπάμα''': Σικάγο - (γέλια).
 
Γεια σου, Ελλάδα! (Χειροκρότημα). «Γειά σας» !» <small>(στα ελληνικά)</small> «Καλησπέρα!» <small>(στα ελληνικά)</small> στην κυβέρνηση και το λαό της Ελλάδας - συμπεριλαμβανομένου του Πρωθυπουργού Τσίπρα, τον οποίο θα ήθελα να ευχαριστήσω για τη συνεργασία του και για την παρουσία σας εδώ, μαζί με τόσους πολλούς νέους ανθρώπους, το μέλλον της Ελλάδας - Θέλω να σας ευχαριστήσω για τη θερμή και γενναιόδωρη υποδοχή σας .
 
Όπως πολλοί από εσάς γνωρίζετε, αυτό είναι το τελευταίο μου ταξίδι στο εξωτερικό ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, και ήμουν αποφασισμένος, στο τελευταίο ταξίδι μου, να έρθω στην Ελλάδα - εν μέρει επειδή έχω ακούσει για τη θρυλική φιλοξενία του Ελληνικού λαού - την «φιλοξενία» <small>(στα ελληνικά)</small>. (Χειροκρότημα). Εν μέρει γιατί ήθελα να δω την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα. Αλλά και γιατί ήρθα εδώ με ευγνωμοσύνη από όλους για όσα η Ελλάδα - "«Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας"»<ref>«αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας»: στίχος του Οδυσσέα Ελύτη από το ''Άξιον'' ''Εστί''</ref> - έχει δώσει στην ανθρωπότητα δια μέσου των αιώνων.
 
Οι καρδιές μας έχουν συγκινηθεί από τις τραγωδίες του [[Συγγραφέας:Αισχύλος|Αισχύλου]] και του [[Συγγραφέας:Ευριπίδης|Ευριπίδη]], το πνεύμα μας έχει διευρυνθεί από τις ιστορίες του [[Συγγραφέας:Ηρόδοτος|Ηροδότου]] και του [[Συγγραφέας:Θουκυδίδης|Θουκυδίδη]]. Η κατανόησή μας για τον κόσμο και τη θέση μας σε αυτό έχει επεκταθεί από τον Σωκράτη και τον [[Συγγραφέας:Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]].
 
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, είμαστε ιδιαίτερα ευγνώμονες για την φιλία τόσων υπερήφανων Έλληνο-Αμερικάνων. Στην πατρίδα μου το Σικάγο - (Χειροκρότημα) - μπορείτε να τους βρείτε στη Greektown, με τις φουστανέλλεςφουστανέλες τους. (Γέλια.) Και μαζί, έχουμε γιορτάσει την Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας στο Λευκό Οίκο. Είχαμε και σπανακόπιτα και ούζο. (Γέλια.) Έλληνο-Αμερικανοί έχουν υπηρετήσει στο στρατό για να διατηρήσουμε τη χώρα μας ελεύθερη. Ελληνο-Αμερικανοί έχουν συστρατευθεί με τον Δρ [[:el:w:Μάρτιν Λούθερ Κινγκ|Μάρτιν Λούθερ Κινγκ]] για να γίνουμε πιο δίκαιοι. Έλληνες ή Αμερικανοί, όλοι πανηγυρίζουμε για τον [[:w:el:Γιάννης Αντετοκούνμπο|Γιάννη Αντετοκούμπο]] - (Χειροκρότημα) - ο οποίος φαίνεται ότι γίνεται όλο και καλύτερος κάθε χρόνο. Και αν κάποιος αναζητά ένα παράδειγμα για το κοινό πνεύμα μας, την αντοχή μας, δεν χρειάζεται να ψάξει πέρα ​​από την πόλη της Νέας Υόρκης, κοντά στο Ground Zero, όπου η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Νικολάου, που ήταν σε ερείπια, είναι τώρα έχει υψωθεί και πάλι.
 
Πάνω απ ' όλα, είμαστε υπόχρεοι στην Ελλάδα για το πιο πολύτιμο από τα δώρα - η αλήθεια, η κατανόηση ότι ως άτομα με ελεύθερη βούληση, έχουμε το δικαίωμα και την ικανότητα να κυβερνήσουμε τον εαυτό μας. (Χειροκροτήματα.) Γιατί εδώ ήταν, 25 αιώνες πριν, στους βραχώδεις λόφους αυτής της πόλης, που προέκυψε μια νέα ιδέα. Η «Δημοκρατία» <small>(στα ελληνικά)</small>. (Χειροκρότημα). Το «κράτος» <small>(στα ελληνικά)</small> - η δύναμη, το δικαίωμα να διοικεί - έρχεται από τον «Δήμο» <small>(στα ελληνικά)</small> - τους ανθρώπους. Η ιδέα ότι είμαστε πολίτες - όχι υπηρέτες, αλλά διαχειριστές της κοινωνίας μας. Η έννοια της ιδιότητας του πολίτη - που έχει και δικαιώματα και τις ευθύνες. Η πίστη στην ισότητα ενώπιον του νόμου - όχι μόνο για λίγους, αλλά για τους πολλούς, όχι μόνο για την πλειοψηφία, αλλά και τη μειονότητα. Αυτές είναι έννοιες που γεννήθηκαν σε αυτό το βραχώδες έδαφος.
 
Φυσικά, οι πρώτες μορφές της δημοκρατίας εδώ στην Αθήνα απείχαν πολύ από το τέλειο - ακριβώς όπως οι πρώιμες μορφές της δημοκρατίας στις Ηνωμένες Πολιτείες απείχαν πολύ από το τέλειο. Τα δικαιώματα της αρχαίας Αθήνας δεν είχαν επεκταθεί και σε γυναίκες ή σε σκλάβους. Αλλά ο Περικλής εξηγούσε, «το Σύνταγμα μας ευνοεί τους πολλούς και όχι τους λίγους ... αυτός είναι ο λόγος που ονομάζεται δημοκρατία»."
 
Οι Αθηναίοι γνώριζαν επίσης ότι, όσο ευγενείς και να είναι, οι ιδέες από μόνες τους δεν ήταν αρκετές. Για να έχουν νόημα, οι αρχές πρέπει να κατοχυρώνονται με τους νόμους και να προστατεύονται από θεσμικά όργανα, και να προωθούνται μέσω της συμμετοχής των πολιτών. Και έτσι συγκεντρώνονταν σε μια μεγάλη συνέλευση για να συζητούν και να αποφασίζουν κρατικές υποθέσεις, με κάθε πολίτη να έχει το δικαίωμα να μιλήσει, δίνοντας την ψήφο τους με ανάταση των χεριών, ή επιλέγοντας ένα βότσαλο - λευκό για ναι, μαύρο για όχι. Νόμοι χαραγμένο σε πέτρα για να τους βλέπουν όλοι και να τους τηρούν. Δικαστήρια, με πολίτες για ενόρκους, για να τηρούνται οι νόμοι αυτοί.
 
Οι πολιτικοί δεν ήταν πάντα ευχαριστημένοι επειδή μερικές φορές οι πέτρες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την προγραφή, για να εξορίσουν όσους δεν συμπεριφέρονταν σωστά.