Σελίδα:Platon - Œuvres complètes, Les Belles Lettres, tome I.djvu/225: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Setting the text using a OCR recognizing Greek characters. |
|||
Κατάσταση σελίδας | Κατάσταση σελίδας | ||
- | + | Δεν έχει γίνει τυπογραφικός έλεγχος | |
Σώμα σελίδας (προς εσωκλεισμό): | Σώμα σελίδας (προς εσωκλεισμό): | ||
Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
ΔΠΟΛΟΓῚΛ ΣΩΚΡΑΤΟΥ͂Σ |
|||
ἈΠΟΛΟΓῚΛ ΣΩΚΡΆΤΟΥΣ 170 |
|||
Ὅ τι μὲν ὑμεῖς, ὦ ἄνδρες ᾿Αθηναῖοι, πετιόνθατε ὑπὸ τῶν 417 |
|||
ὑμῖν ἥξειν εὐθὺς μετὰ τὸν ἐμὸν θάνατον πολὺ χαλεπωτέραν |
|||
ἐμῶν κατηγόρων οὐκ οἶδα" ἐγὼ δ᾽ οὖν καὶ αὐτὸς ὅτ᾽ αὐτῶν |
|||
νὴ Δία ἢ οἵαν ἐμὲ ἀπεκτόνατε. Νῦν γὰρ τοῦτο εἴργάσασθε |
|||
ὀλίγου ἐμαυτοῦ ἐπελαθόμην" οὕτω πιθανῶς ἔλεγον" καίτοι |
|||
οἵόμενοι ἀπαλλάξεσθαι τοῦ διδόναι ἔλεγχον τοῦ βίου" τὸ δὲ |
|||
ἀληθές γε, ὡς ἔπος εἰπεῖν, οὐδὲν εἰρῆκασιν. Μάλιστα δὲ |
|||
ὑμῖν πολὺ ἐναντίον ἀποβήσεται, ὡς ἐγώ φημι. Πλείους |
|||
αὐτῶν ὃν ἐθαύμασα τῶν πολλῶν ὧν ἐψεύσαντο τοῦτο ἐν ᾧ |
|||
ἔσονται ὑμᾶς οἱ ἐλέγχοντες, οῦς νῦν ἐγὼ κατεῖχον, ὑμεῖς ἃ |
|||
ἔλεγον ὡς χρὴ ὕμᾶς εὐλαδεῖσθαι μὴ ὅτ᾽ ἐμοῦ ἐξαπατηθῆτε |
|||
δὲ οὐκ ἠσθάνεσθε" καὶ χαλεπώτεροι ἔσονται ὅσῳ νεώτεροί |
|||
ὃς δεινοῦ ὄντος λέγειν. Τὸ γὰρ μὴ αἰσχυνθῆναι ὅτι αὐτίκα Ὁ |
|||
εἶσι, καὶ ὑμεῖς μᾶλλον ἀγανακτήσετε. Εἰ γὰρ οἴεσθε ἀποκτεί- |
|||
ὑτο ἐμοῦ ἐξελεγχθήσονται ἔργῳ, ἐπειδὰν μηδ᾽ ὁπωστιοῦν |
|||
νοντες ἀνθρώπους ἐπισχήσειν τοῦ ὀνειδίζειν τινὰ ὑμῖν ὅτι |
|||
φαίνωμαι δεινὸς λέγειν, τοῦτό μοι ἔδοξεν αὐτῶν ἄναισχυν- |
|||
οὖκ ὀρθῶς ζῆτε, οὐ καλῶς διανοεῖσθε" οὐ γάρ ἐσθ᾽ αὕτη ἡ |
|||
τότατον εἶναι, εἴ μὴ ἄρα δεινὸν καλοῦσιν οὗτοι λέγειν τὸν |
|||
ἀπαλλαγὴ οὔτε πάνυ δυνατὴ οὔτε καλή, ἀλλ᾽ ἐκείνη καὶ |
|||
τἀληθῆ λέγοντα" εἰ μὲν γὰρ τοῦτο λέγουσιν, δμολογοίην ἂν |
|||
καλλίστη καὶ ῥάστη, μὴ τοὺς ἄλλους κολούειν, ἀλλ᾽ ἑαυτὸν |
|||
ἔγωγε, οὐ κατὰ τούτους, εἶναι ῥήτωρ. Οὗτοι μὲν οὖν, ὥσπερ |
|||
παρασκευάζειν ὅπως ἔσται ὡς βέλτιστος. Ταῦτα μὲν οὖν |
|||
ἐγὼ λέγω, ἤ τι ἢ οὐδὲν ἀληθὲς εἰρήκασιν" ὑμεῖς δέ μου |
|||
δμῖν τοῖς καταψηφισαμένοις μαντευσάμενος ἀπαλλάττο- |
|||
ἀκούσεσθε πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. Οὐ μέντοι μὰ Δία, ὦ ἄνδρες |
|||
μαι. |
|||
᾿Αθηναῖοι, κεκαλλιεπημένους γε λόγους ὥσπερ οἵ τούτων |
|||
ῥήμασί τε καὶ ὀνόμασιν οὐδὲ κεκοσμημένους, ἀλλ᾽ ἀκούσεσθε Ὁ |
|||
εἰκῇ λεγόμενα τοῖς ἐπιτυχοῦσιν ὀνόμασι" πιστεύω γὰρ δί- |
|||
καια εἶναι ἃ λέγω" καὶ μηδεὶς ὑμῶν προσδοκησάτω ἄλλως. |
|||
Οὐδὲ γὰρ ἂν δήπου πρέποι, ὦ ἄνδρες, τῇδε τῇ ἡλικίᾳ ὥσ- |
|||
περ μειρακίῳ πλάττοντι λόγους εἰς ὕμᾶς εἰσιέναι. Καὶ |
|||
47 ἃ ὃ χρὴ τοῦς. : γρῆν Β χρὴν ΤΊ} " ἡ οὗτοι Β : αὐτοὶ ΤΊ} 7 |
|||
Τοῖς δὲ ἀποψηφισαμένοις ἡδέως ἂν διαλεχθείην ὑπὲρ 6 |
|||
ἥ τι ἡ Β: οι. Τ. |
|||
ποῦ γεγονότος τουτουὶ πράγματος, ἐν ᾧ οἱ ἄρχοντες |
|||
ἀσχολίαν ἄγουσι καὶ οὕπω ἔρχομαι οἵ ἐλθόντα με δεῖ |
|||
πεθνάναι. ᾿Αλλά μοι, ὦ ἄνδρες, παραμείνατε τοσοῦτον |
|||
χρόνον: οὐδὲν γὰρ κωλύει διαμυθολογῆσαι τιρὸς ἀλλήλους |
|||
ἕως ἔξεστιν. Ὑμῖν γὰρ ὡς φίλοις οῦσιν ἐπιδεῖξαι ἐθέλω τὸ 40 |
|||
νυνὶ μοι συμβεβηκὸς τί ποτε νοεῖ. |
|||
Ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρες δικασταί --- ὅμᾶς γὰρ δικαστὰς κα- |
|||
λῶν ὀρθῶς ἂν καλοίην -- θαυμάσιόν τι γέγονεν. Ἢ γὰρ |
|||
εἰωθυϊά μοι μαντικὴ ἥ τοῦ δαιμονίου ἐν μὲν τῷ πρόσθεν |
|||
χρόνῳ παντὶ πάνυ πυκνὴ ἀεὶ ἣν καὶ πάνυ ἐπὶ σμικροῖς |
|||
ἐναντιουμένη, εἴ τι μέλλοιμι μὴ ὀρθῶς πράξειν" νυνὶ δὲ |
|||
συμβέβηκέ μοι ἅπερ ὅρϑτε καὶ αὐτοὶ ταυτί, ἅ γε δὴ οἴηθείη |
|||
ἄν τις καὶ νομίζεται ἔσχατα κακῶν εἶναι’ ἔμοι δὲ οὔτε |
|||
ἐξιόντι ἕωθεν οἴκοθεν ἠναντιώθη τὸ τοῦ θεοῦ σημεῖον οὔτε Ὁ |
|||
ἡνίκα ἀνέβαινον ἐνταυθοῖ ἐπὶ τὸ δικαστήριον οὔτ᾽ ἐν τῷ |
|||
λόγῳ οὐδαμοῦ μέλλοντί τι ἐρεῖν: καίτοι ἐν ἄλλοις λόγοις |
|||
ὁ ὃ ἀπικτόνατε Β: ἀπεκτείνατε Τὶ εἰργάσασβε Β : εἴργασθε Τ 6 7 |
|||
οἰόμενοι Β»Τ' - οἰόμενοί με Β ἢ! ἃ 5 οὐ καλῶς Τ : οὐκ ὀρθῶς Β ἢ! 40 ἃ 5 |
|||
τί ποτε νοεῖ Β: τί ποτ᾽ ἐννοεῖ Τ'. |
|||
� |