Σελίδα:Πλάτωνος, Απολογία Σωκράτους (Μωραϊτίδης).pdf/22

22

ΠΛΑΤΩΝΟΣ

Ἀθηναῖοι, νὰ μὴ θορυβήσετε καὶ ἂν φανῶ ἀκόμη ὅτι σᾶς λέγω πολὺ μεγάλον λόγον πρὸς καύχησίν μου. Διότι ὁ λόγος, τὸν ὁποῖον θὰ σᾶς εἴπω τόρα, δὲν εἶνε ἰδικός μου, ἀλλ’ ἀνήκει εἰς μίαν προσωπικότητα παρὰ πολὺ ἀξιόπιστον. Ἐπειδὴ μάρτυρα τῆς ἰδικῆς μου σοφίας θὰ σᾶς φέρω τὸν ἴδιον τὸν θεὸν τῶν Δελφῶν, ὅστις θὰ σᾶς εἴπῃ ποία εἶνε ἡ σοφία, τὴν ὁποίαν ἔχω ἐγώ καὶ ποίου εἴδους.

Γνωρίζετε βέβαια, καθὼς νομίζω, τὸν Χαιρεφῶντα^[1]. Οὗτος καθὼς ὑπῆρξεν ἰδικός μου φίλος ἀπὸ τῆς νεανικῆς του ἡλικίας, ὁμοίως ἀπαράλλακτα ὑπῆρξε καὶ τῆς δημοκρατίας σας ὀπαδὸς καὶ συγκατεδικάσθη μαζί σας εἰς τὴν πρόσφατον ἐξορίαν ἐπὶ τῶν Τριάκοντα καὶ ἐπανῆλθε πάλιν εἰς τὴν πόλιν μαζί σας. Καὶ γνωρίζετε δὰ πολὺ καλὰ ποίου εἴδους ἄνθρωπος ἦτο ὁ Χαιρεφῶν αὐτὸς καὶ πόσον ἦτο ὁρμητικὸς καὶ θερμὸς εἰς ὅ,τι ἤθελεν ἐπιχειρήσει. Αὐτὸς λοιπὸν μίαν ἡμέραν μεταβὰς εἰς τοὺς Δελφούς, ἐτόλμησε νὰ κάμῃ αὐτἤν τὴν ἐρώτησιν εἰς τὸ μαντεῖον. Καὶ πάλιν σᾶς παρακαλῶ, ὦ ἄνδρες, νὰ μὴ θορυβῆτε δι’ αὐτὸ ὁποῦ θὰ σᾶς εἴπω. Ἠρώτησε λοιπὸν τὸ μαντεῖον ἂν ὑπάρχῃ εἰς τὸν κόσμον κανόνας ἄλλος ἄνθρωπος πλέον σοφώτερος ἀπὸ ἐμέ. Ἀπεκρίθη δὲ ἡ Πυθία^[2] ὅτι δὲν ὑπάρχει κανεὶς ἄλλος ἀπὸ ἐμὲ σοφώτερος. Καὶ θὰ σᾶς ἐπιβεβαιώσῃ αὐτὰ ὁ ἀδελφὸς του, ὅστις εἶνε παρὼν ἐδῶ, ἀφοῦ ἐκεῖνος ἔχει πλέον ἀποθάνει.

VI. Στοχασθῆτε δὲ διὰ ποίαν αἰτίαν σᾶς λέγω αὐτὰ ὅλα. Τὰ λέγω, διότι ἔχω σκοπὸν νὰ σᾶς ἀποδείξω πόθεν προῆλθεν ἡ ἐναντίον μου διαβολή. Ἐγώ, ἀφοῦ ἤκουσα αὐτὴν τὴν ἀπάντησιν τοῦ μαντείου, ἐσυλλογιζόμην μόνος μου ὡς ἑξῆς· τί ἐπὶ τέλους λέγει ὁ Ἀπόλλων καὶ ποίαν ἔννοιαν ὑποκρύπτουσιν οἱ λόγοι του ἐκεῖνοι ; Διότι τῳόντι γνωρίζω καλὰ ὅτι εἰς ἐμὲ δὲν ὑπάρχει καμμία

---

1. Ὁ Χαιρεφῶν ἦτο ἀπὸ τοὺς πλέον ἐνθουσιώδεις μαθητὰς τοῦ Σωκράτους, μιμούμενος τὸν διδάσκαλον του καὶ εἰς τὴν ἐνδυμασίαν ἀκόμη.
2. Αὐτολεξεὶ ὁ χρησμὸς εἶχεν ὡς ἑξῆς· «σοφὸς Σοφοκλῆς, σοφώτερος δ’ Εὐριπίδης, ἀνδρῶν δ’ ἁπάντων σοφώτατος Σωκράτης».