Εθνικόν Ημερολόγιον του Έτους 1891/Η Μακρίνα
| ←Τ’ ἀρωματικὰ σφαιρίδια | Ἐθνικὸν Ἡμερολόγιον τοῦ Ἔτους 1891 Συγγραφέας: Ἡ Μακρίνα |
Γεώργιος Γεννάδιος→ |
ΟΛΙΣ ἤδη ὁ ἥλιος ἤρξατο ἀνερχόμενος τὴν οὐράνιον ὀδὸν, χρυσίζων τὰς κορυφὰς τῶν Κυκλάδων καὶ διαλύων βαθμηδὸν τὴν σκοτίαν, ἣν ἡ χώρα ἐπὶ ἡμιόλιον ἡμέρας μέλλουσα ν’ ἀναπαυθῇ περιεβάλλετο· ἐλαφρὰ ἀνέμου πνοὴ τὴν φωσφορίζουσαν τοῦ Αἰγαίου ἐπιφάνειαν ῥυτιδοῦσα ζωηρὰν φέρει τοῦ ἰωδίου τὴν ὀσμὴν ἐπὶ τῆς Μηκονίου παραλίας, τὰ δὲ πτηνὰ τονίζουσι τό πρωϊνὸν αὐτῶν ᾆσμα, ὅτε οἱ πλεῖστοι τῶν κατοίκων, ἄρτι τὰς ἀγκάλας τοῦ Μορφέως καταλιπόντες βαθμηδόν ἐπιλαμβάνονται τῶν ἰδίων ἐργασιῶν. Οἱ μέν, οἱ καὶ πλείονες, φέροντες μεθ’ ἑαυτῶν τοὺς λίσγους καὶ τὰ πτύα των πορεύονται εἰς τοὺς ἀγρούς, οἱ δέ, τεχνῖται οὗτοι, παρασκευάζουσι τὰ τῆς ἐργασίας.
Εἷς τῶν τελευταίων, — ἂν εἰκάσωμεν ἐκ τοῦ καλοποδίου, ὅπερ ἀνὰ χεῖρας ἔχει, — διαρκῶς ἀτενίζει πρὸς τὸ πέλαγος. Μετ’ οὐ πολὺ τοσούτῳ σκηνικῶς λυπηρὰν ἀναφώνησιν φωνεῖ, ὥστε γείτων τις αὐτοῦ, ὁ κὺρ Ἀρχοντοδρέπανος, ἔντιμος βαφεύς, διακόψας τὴν ἐργασίαν ἠρώτησεν αὐτόν τί συνέβαινε.
— Καλέ, κὺρ Ἀρχοντοδρέπανε, δὲν βλέπεις καράβι ποῦ πλάκωσε; ἀπήντησεν ὁ ὑποδηματοποιός.
— Δίκῃο ἔχεις, κὺρ Κονδούριε, ἀπεκρίθη μετ’ ὀλίγον ὁ βαφεὺς. Καράβι εἶνε, καὶ μοῦ φαίνεται σὰν νὰ εἶνε τοῦ δεσπότου μας Βαρθολομαίου.
— Ὁ Θεὸς νὰ δώσῃ, ἐπέφερε τρίτος, ὁ Θεὸς νὰ δώσῃ νὰ μὴν ᾖνε κυρσάροι Γενοβέζοι!
— Ἀλλὰ δὲν πᾶς, Κονδούριε, εἰς τόν ἄρχοντα νὰ δώσῃς εἴδησι; εἶπεν ἄλλος προσελθών, πρόκριτός, ἂν εἰκάσωμεν ἐκ τοῦ ὑπεροπτικοῦ τῆς ὁμιλίας ὕφους του καὶ τῆς ἄγαν προεχούσης γαστρός.
Ἐν τούτοις βαθμηδὸν ἡ συνάθροισις ἐμεγαλύνετο οὕτως, ὥστε πλεῖστοι μετ’ οὐ πολὺ ἐπὶ τῆς παραλίας συνηθροίσθησαν, οὐ μόνον τεχνῖται, ἀλλὰ καὶ ἱερεῖς καὶ γεωργοὶ καὶ καλόγηροι.
Εὑρίσκοντο πάντες ἐκ φόβου κατειλημμένοι μὴ τὸ μόλις ἤδη καθαρῶς διακρινόμενον πλοῖον ἦτο πειρατικόν, ἐφ’ ᾧ καὶ συνεζήτουν.
— Συλλογίσου, αὐθέντη Λαμπαδάριε, τί μᾶς μέλλεται, ἂν ἔρχωνται κουρσάροι, ἔλεγέ τις πρὸς τὸν κελεύσαντα τῷ ὑποδηματοποιῷ νὰ γνωστοποιήσῃ τὸ γεγονὸς πρὸς τὸν ἄρχοντα.
— Δὲν μᾶς ἔφθασαν ὅσα πάθαμε ἐδῶ κ’ εἴκοσι ’μέρες!
— Τὴν ἑορτὴν τῆς ἁγίας Φεβρωνίας, τῆς ὁσιομάρτυρος, ἧς εἴη μεθ’ ὑμῶν τὸ ἔλεος, ἔσπευσε νὰ προσθέσῃ καλόγηρος σταυροκοπούμενος.
— Ναί, πάτερ ἅγιε, ὑπέλαβεν ὁ κὺρ Λαμπαδάριος, ὅστις, ὡς προὔχων, καθ’ ἑκάστην ἐκκλησιάζετο. Καὶ νὰ κάμῃ ὁ Οεὸς καὶ Αἰμιλιανὸς ὁ μεγαλομάρτυς, οὗ τὴν μνήμην ἐπιτελοῦμεν, νὰ μὴ πάθωμε τὰ ἴδια.
— Σὰν νὰ μὴ μᾶς ἔφθαναν ᾗ συφοραῖς μας ἅρπαξαν οἱ θεοκατάρατοι Γενοβέζοι καὶ τὴ Μακρίνα, γιὰ νὰ πάθουμε κι’ ἄλλα ἀκόμη ἀπὸ τὸ δεσπότη Βαρθολομαῖο, ὕβρεις καὶ ῥαβδισμοὺς καὶ κολαφισμούς, εἶπεν ὁ καλόγηρος μεθ’ ὕφους ἀναγνώστου ἐκκλησιαστικοῦ.
…Μετὰ δύο σχεδὸν ὥρας τὸ πλοῖον ἀνεγνωρίσθη ὡς ἀνῆκον εἰς τὸν δεσπότην Γκίζη· τοῦ δὲ φόβου τὸ αἴσθημα ἐν ταῖς ψυχαῖς τῶν ἀγαθῶν νησιωτῶν διεδέχθη ἡ περιέργεια, ὅπως γνωρίσωσιν ἐπὶ τίνι αἰτίᾳ ὁ δεσπότης ἀπέστελλεν εἰς τὴν νῆσον αὐτῶν πλοῖον.
Δύοντος ἤδη τοῦ ἡλίου οἱ πλεῖστοι τῶν Μηκονίων ἡτοιμάζοντο νὰ διακόψωσι τὰς ἐργασίας των, ὅτε ἡ φωνὴ τοῦ κήρυκος ἠκούσθη καλοῦσα ἐξ ὀνόματος τοῦ τοποτηρητοῦ τοὺς κατοίκους.
Συνάθροισις μεθ’ ἡμίσειαν περίπου ὥραν ἐγένετο γενικὴ πρὸ τοῦ οἴκου τοῦ διοικητοῦ, μέλλοντος ν’ ἀνακοινώσῃ τὰς διαταγὰς τοῦ δεσπότου Γκίζη. Ἀφ’ οὗ ἐπ’ ἀρκετὸν περιέμενον ἐκεῖ, τέλος ἀνήγγειλεν ἐκεῖνος ὅτι ὁ πανυπερσέβαστος δεσπότης Βαρθολομαῖος Α′ ὁ Γκίζης, διανοούμενος νὰ πολεμήσῃ πρὸς τὸν ἄδικον καὶ ὑπερόπτην Μάρκον Β′ Σανοῦτον, προσκαλεῖ τοὺς προκρίτους καὶ τοὺς ἱερωμένους τῆς Μηκόνου, ὅπως διὰ κοινῆς συνδρομῆς σχηματίσωσι στρατόν ἐκ 3 σημαιοφόρων, 40 ἱππέων καὶ 150 ψιλῶν, ὅστις ὁδηγούμενος ὑπὸ τοῦ ἱππότου Καρλεφόρτ, ἐπὶ τούτῳ ἐλθόντος, θὰ πλεύσῃ εἰς Τῆνον.
Μετὰ τὴν ἀνακοίνωσίν του ταύτην ὁ διοικητὴς ἀπεχώρησεν, ἐν ᾧ τὸ πλῆθος ἤρξατο θρηνοῦν καὶ ὀδυρόμενον ἐπὶ τῷ ἀκούσματι.... ὁ κὺρ Λαμπαδάριος μάλιστα, πιθανῶς, τρέχων τὸν κίνδυνον καθ’ ὃ προὔχων, νὰ προσληφθῇ ὡς ἱππεύς, ἐλιποθύμησεν.
Οἱ πρεσβύτεροι, πᾶν ἕτερον ἢ φόβον στρατεύσεως ἔχοντες, ἐν ἰδίῳ ὁμίλῳ ἤρξαντο συζητοῦντες μετὰ γεροντικῆς ἐπιμονῆς περὶ τοῦ αἰτίου τοῦ πολέμου. — Μετ’ ὀλίγον ὁ σιὸρ Δομενίκης 70τούτης Ἐνετός, φίλος τοῦ διοικητοῦ, προσελθὼν εἰς τὴν τῶν πρεσβυτῶν συνάθροισιν ἔδωκε πέρας εἰς τὴν συζήτησιν. — Αἰτία τοῦ πολέμου ἦτο ἡ ἀντὶ 9 ὑπερπύρων παρὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ Σανούτου ἀγορὰ τῆς πρό τινος ὑπὸ τῶν πειρατῶν ἀρπαγείσης ἐκ Μηκόνου Μακρίνας, καὶ ἡ ἀποποίησις τοῦ νὰ τὴν ἀποδώσῃ, πληρωνόμενος τὸ τίμημα.
Εἴκοσιν εἶχον παρέλθει ἡμέραι ἀπὸ τῶν συμβάντων τούτων ὅτε ὁ ὑπὸ τοῦ δεσπότου Γκίζη ὁρισθεὶς στρατός, συγκροτηθεὶς ἤδη, ἀπέπλεεν ὑπ’ ἀρχηγὸν τὸν ἱππότην Καρλεφόρτ.
Οὐκ ὀλίγοι καλόγηροι μετά τινων γερόντων, γυναικῶν καὶ παίδων γονυπετεῖς ἐν τῇ παραλίᾳ προσηύχοντο πρὸ τῆς θαυματουργοῦ τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου εἰκόνος, ἣν ἱερεύς τις ἀνὰ χεῖρας ἐκράτει, εὐχόμενος ὑπὲρ αἰσίας τῶν ἀπερχομένων ἐπιστροφῆς, ἐν ᾧ οἱ λοιποὶ ἐφώνουν τὸ κύριε ἐλέησον.
Ἐπὶ τῆς παραλίας ὁ διοικητὴς τῆς Μηκόνου ἱστάμενος καὶ ὑπὸ δύο φράγκων ἱππέων δορυφορούμενος, ἀνέμενε τὴν προσέγγισιν πλοίου ἔχοντος σημαίαν τοῦ δεσπότου Γκίζη, οὐ πολὺ δ’ ἀπέχοντος. Ὀλίγον ὄπισθεν τοῦ διοικητοῦ συνωθοῦντο πολλοὶ τῶν Μηκονίων ἐν στάσει εὐσεβάστῳ.
…Ἐπέστρεφον οἱ πρὸ δύο περίπου μηνῶν ἀναχωρήσαντες, ὅπως πολεμήσωσιν ὑπὲρ πίστεως καὶ...., ἀλλὰ σφαλλόμεθα, ὑπὲρ Γκίζη καὶ Μακρίνας. Δύναταί τις νὰ εἰκάσῃ τὴν χαρὰν καὶ τὴν βασανίζουσαν τούς ἀναμένοντας ἀνυπομονησίαν, ἐπὶ δύο ὁλοκλήρους ὥρας παραταθεῖσαν.
Τέλος τὸ πλοῖον προσώρμισε καὶ οἱ ἐν αὐτῷ ἤρξαντο ἁποβιβαζόμενοι. . .. Αἱ χαρμόσυνοι ἀναφωνήσεις τῶν τοὺς οἱκείους περιπτυσσομένων καὶ οἱ στεναγμοὶ καὶ θρῆνοι τῶν μανθανόντων τὴν ἐν τῷ πολέμῳ τελευτὴν τῶν ἰδίων συγγενῶν διεσκέδαζον τὸν διοικητήν, ἀναμένοντα τὴν ἀποβίβασιν τοῦ πλοιάρχου.
Τὴν ἑπομένην πρωῒ λίαν οἱ Μηκόνιοι ἀνεκοίνωσαν πρὸς ἀλλήλους χαρᾶς εὐαγγέλια.
Ἐκ τῶν εἰς τὸν πόλεμον ἀπελθόντων μόλις τὸ πέμπτον εἶχε τελευτήσει μαχόμενον, εἰ καὶ ἐν Σύρῳ, ἐφ’ ἧς ἀπὸ κοινοῦ μετὰ τῶν Τηνίων μαχητῶν ἐφώρμησαν, ἠγωνίσθησαν πρὸς τὸν συγγενῆ τοῦ Μάρκου Σανούτου καὶ ναύαρχον τῆς Σικελίας Narjaud de Toucy ἢ Τούκιον, ὡς ἀμέσως μετεσχημάτισαν αὐτόν. Ἡ σχετικῶς μικρὰ αὕτη ἀπώλεια ἦτο οὐ σμικρὸν εὐτύχημα. Πλὴν τὸ κορυφοῦν τὴν χαρὰν τῶν ἀγαθῶν νησιωτῶν ἦτο ἡ ὑπὸ τοῦ διοικητοῦ διὰ τοῦ μανδάτορος δοθεῖσα εἴδησις ὅτι τῇ βοηθείᾳ τοῦ βαΐλου Χαλκίδος Ἰακώβου δὲ-Μολὶν κατέπαυσεν ὁ πόλεμος, ἀφ’ οὗ ὅμως ἐπέτυχεν ὁ δεσπότης Βαρθολομαῖος Γκίζης ν’ ἀνακτήσηται τὴν εὐνοουμένην του Μακρίναν, ὡραιοτάτην ὀχευτὴν ὄνον, δι’ ἣν ἐν τῷ γενομένῳ πολέμῳ ἐκτὸς τῶν ἀνθρώπων, οὓς οὗτος ἄϊδι προΐαψεν, ἐδαπανήθησαν 360 χιλιάδες γρόσων ἤτοι 220 χιλιάδες φράγκων.
Ιωαννησ Ζερβοσ