Εγώ
| Εγώ Συγγραφέας: |
Είμαι παιδί και πάω σκυφτός σα νάχω πια γεράση,
κάνωντας μ' όσους συντροφιά τα ογδόντα έχουνε φτάση.
Φεύγουνε, λεν κι' ένας : με τί, κόσμε, καϋμό σ' αφήνω!
Έτσι η ζωή 'ναι, λέω κι' εγώ, που αγάλια αγάλια σβύνω.
Ώρες μιλάμε, κι' ύστερα, ως νυχτώση, ξεκινάμε,
σιγά σιγά και σιωπηλοί το δρόμο δρόμο πάμε.
Και πηαίνωντας, επάνω μας πλανιέται το φεγγάρι,
τόσο πικρά, τον πόνο μου σα νάχη εκείνο πάρει.