Διαμαρτυρία προς την Γ΄ Εθνικήν Συνέλευσιν των Ελλήνων
| Διαμαρτυρία προς την Γ΄ Εθνικήν Συνέλευσιν των Ελλήνων Συγγραφέας: |
| (Απομνημονεύματα – Νικόλαος Σπηλιάδης – 1857. τομ. Β, σ. 553-554) |
«Προς την Εθνικήν Συνέλευσιν των Ελλήνων
Κύριοι,
Και ως απλούς πολίτης και ως πρωταίτιος του σημερινού αγώνος χρεωστώ εις το έθνος μου, εις την οικογένειά μου, εις εμένα τον ίδιος να εκφράσω παρρησία τα φρονήματά μου εις μίαν κρίσιμον περίπτωσιν εκ της οποίας κρέμαται η μέλλουσα τύχη της Ελλάδος.
Η Εθνική Συνέλευσις αποφασίζουσα να ζητήση την μοναδικήν μεσιτείαν του εν Κωνσταντινουπόλει πρέσβεως της Αγγλίας δια να συμβιβάση την Ελλάδα με τους τυράννους της, παρεκτρέπεται από τα ιερά χρέη της και από τον προς ον όρον της συγκροτήσεώς της.
Ο λαός, κύριοι, του οποίου παρουσιάζετε το πρόσωπον, δεν σας έδωκε πληρεξουσιότητα να καταργλησητε την εθνικήν και πολιτικήν ανεξαρτησίαν του, αλλά να την στερεώσετε και να την διαιωνίσετε. Η ιστορία θέλει κρίνει μίαν ημέραν αδεκάστως την πράξίν σας.
Η Ευρώπη, κύριοι, ησθάνθη παρά ποτε πλέον ότι η υπόθεσις των Ελλήνων είναι αρκετά προχωρημένη, δια να μην υποπέση εφεξής εις τας εναντιότητας της τύχης· και πώς γίνεται οι πληρεξούσιοι του ίδίου αυτού έθνους δια μιάς πράξεως, ανηκούστου εις τα χρονικά των λαών, ν’ αποδεικνύωσιν εις τον κόσμον ότι μόνοι αυτοί δεν γνωρίζουν αυτήν την αλήθειαν!
Σας φοβίζει η πτώσις του Μεσολογγίου; αφιερωθήτε, ως και τ6ας αρχάς του αγώνος, εις την χαρακτηριστικήν ενέργειαν και εις τον πατριωτισμόν των Ελλήνων· το στήθος κάθε Έλληνος είναι δεύτερον Μεσολόγγιον.
Σας θορυβεί η έλλειψις των χρηματικών πόρων; Καταφύγετε εις την γενναιοφροσύνην των πολίτων. Έλλην δεν εκώφευσέ ποτε εις την φωνήν της πατρίδος.
Έχομεν ανάγκην προστασίας; ας καταφύγωμεν εις τους ηγεμόνας όλων των εθνών. Εξίσου όλα έχουσι δικαιώματα εις την ευγνωμοσύνην μας· αι περιστάσεις μας, αι θέσεις των, εγγυώνται την επιθυμητήν βοήθειαν. Τα μεγάλα έθνη και οι καλοί πατριώται φαίνονται εις τας κρισίμους περιστάσεις της πατρίδος των· δούλος είν’ εύκολον να γενή τις όταν θέλη· αυθέντης είναι δύσκολον· επιθυμούμεν την ειρήνην; ας τρέξωμεν εις τα όπλα· αν εξ εναντίας δια λόγους απόκρυφους εις εμέ η εθνική συνέλευσις επιμένη εις την προλαβούσαν απόφασίν της, κρίνω χρέος μου ιερόν και απαραίτητον να διαμαρτυρηθώ, ως και ήδη διαμαρτύρομαι επισήμως κατ’ αυτής ενώπιον του Ελληνικού λαού και των λοιπών της χριστιανικής Ευρώπης, ως κατά μιας πράξεως παρανόμου, ανθελληνικής και διόλου αναξίας ενός έθνους, το οποίον υπεδουλώθη μεν πολλάλις, πλην ποτέ δεν εσυμβιβάσθη με τους τυράννους του.
Έλλην όμως, και φίλος άδολος της ελευθερίας του έθνους μου, δεν θέλω λέίψει να συναγωνισθώ μετά των λοιπών συναδέλφων μου, και να χύσω και την τελευταίαν ρανίδα του αίματός μου, εν όσω διαρκεί ο υπέρ ανεξαρτησίας πόλεμος.
Παρακαλώ δε να μοι δοθή επίσημον αντίγραφον της παρούσης μου διαμαρτυρήσεως· μένω με το ανήκον σέβας.
Εις Πιάδαν την 12 Απριλίου 1826,
Ο Πατριώτης, Δημήτριος Υψηλάντης