Διάλογος (οριστικό κείμενο)
| Διάλογος (οριστικό κείμενο) Συγγραφέας: |
Πρόσωπα: Ποιητής-Φίλος-Σοφολογιώτατος
- ΦΙΛΟΣ Ἔπειτα ἀπὸ τόσες ὁμιλίες ἐξέχασες κοιτάζοντας κατὰ τὸν Μοριά.
- ΠΟΙΗΤΗΣ Ἀλλὰ πρέπει νὰ ἐξέχασες καὶ ἐσύ, γιατὶ δὲν μοῦ ὡμιλοῦσες παντελῶς· εἶναι πιθανὸν νὰ ἐστοχαζόμασθε τὰ ἴδια πράγματα καὶ οἱ δύο· ἠμπορεῖ νὰ ἐπέρασαν τρεῖς ὧρες ἀφοῦ ὁ ἥλιος ἐμεσουράνησε, θέλουν ἀκόμη τέσσερες γιὰ νὰ θολώσουν τὰ νερά, καὶ ἄν θέλῃς, ἠμποροῦμε νὰ καθίσωμεν εἰς τούτην τὴν πέτρα, καὶ νὰ ξαναρχινήσουμε.
- ΦΙΛΟΣ Ἄς καθίσουμε· γλυκειὰ ἡ μυρωδία τοῦ πελάγου, γλυκὸς ὁ ἀέρας, καὶ ὁ οὐρανὸς ἀσυγνέφιαστος.
- ΠΟΙΗΤΗΣ Τὸ πέλαγο εἶναι ὅλο στρωτὸ καὶ ὁ ἀέρας λεπτότατος, καὶ ὄποιος ἤθελε νὰ κινήσῃ διὰ τὸν Μοριά, σὲν ἠμποροῦσε νὰ κάμῃ ταξίδι χωρὶς νὰ δουλέψουν ἀκατάπαυτα τὰ κουπιά.
- ΦΙΛΟΣ Τί σοῦ ἀρέσει περισσότερο· ἡ ἡσυχία τῆς θάλασσας, ἥ ἡ ταραχή;
- ΠΟΙΗΤΗΣ Νὰ σοῦ πῶ τὴν ἀλήθεια, μοῦ ἄρεσε πάντα ἡ γαλήνη ὁποὺ ἁπλώνεται καθαρώτατη. Τὴν ἐθεωροῦσα σὰν τὴν εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου, ὁποὺ ἀπομακραίνει ἀπὸ τὲς ἀνησυχίες τοῦ κόσμου, καὶ μὲ εἰλικρίνεια φανερώνει ὅσα ἔχει μέσα του. Ἀλλ' ἀφοῦ ἐπέρασαν τὰ καράβια μας διὰ νὰ πᾶνε στὸ Μεσολόγγι μ' ἀρέσει περισσότερο ἡ ταραχή· ἐφαίνονταν δύο - δύο, τρία - τρία, καὶ ἐξάνοιγες λευκὰ τὰ κατάρτια ἀπὸ τοὺς διασκορπισμένους ἀφροὺς τὰ κύματα, τὰ ὁποῖα μὲ μίαν βουήν, ὁποὺ λὲς καὶ ἦταν χαρᾶς, ἀναγάλλιαζαν εἰς τὸ πέλαγο τοῦ Ἰονίου, καὶ ἐσυντρίβονταν εἰς τὸ γιαλὸ τῆς Ζακύνθου.
- ΦΙΛΟΣ Τὸ θυμοῦμαι καλά· καὶ τόσος ἦταν ὁ κρότος, καὶ τόση ἡ ἀνακάτωση τοὺ πελάγου, ὁποὺ σ'ἐπαραμέρισα, γιὰ ν'ἀποφύγουμε τὸ ράντισμα, ὁποὺ ἀποπάνου μας σταλοβολοῦσεν "θάλασσα.
- ΠΟΙΗΤΗΣ Φαίνεται, ὅτι ἐκεῖ πέρα οἱ δικοί μας δὲν ἔχουν τόση συσκολία νὰ βρέχωνται μμὲ τὸ αἷμα τους, ὅσην ἔχουμεν ἐμεῖς νὰ νοτισθοῦμε ἀπὸ ὀλοίγες σταλαγματιὲς θαλασσινές.
- ΦΙΛΟΣ Ἑτοιμάζεσαι πάλι νὰ ξανακοιτάξῃς κατὰ τὸν Μοριά, καὶ νὰ ξανασωπάσῃς... Ἀγκαλὰ ἐγὼ ἔχω τὸν τρόπο νὰ σὲ κάμω νὰ ὁμιλῇς ὅποτε θέλω.
- ΠΟΙΗΤΗΣ Ἐκατάλαβα· θέλεις νὰ ὁμιλήσουμε διὰ τὴν γλῶσσα· μήγαρις ἔχω ἄλλο στὸν νοῦ μου, πάρεξ ἐλευθερία καὶ γλῶσσα; Ἐκείνη ἄρχισενὰ πατῇ τὰ κεφάλια τὰ τούρκικα, τούτη θέλει νὰ πατήσει ὀγληγορα τὰ σοφολογιωτατίστικα, καὶ ἔπειτα ἀγκαλιασμένες καὶ οἱ δύο θέλει προχωρήσουν εἰς τὸν δρόμον τῆς δόξας, χωρὶς ποτὲ νὰ γυρίσουν ὀπίσω ἂν κανένας σοφολοιώτατος κρώζῃ, ἢ κανένας Τοῦρκος βαβίζῃ· διατὶ διὰ μὲ εἶναι ὅμοιοι καὶ κἱ δύο.
- ΦΙΛΟΣ Βέβαια εἶναι ἐχθροί μας καὶ οἱ δύο· μὲ κάνεις νὰ θυμηθῶ τὰ λόγια τοῦ Λώκ. -"Ἡ γλῶσσα εἶναι ἕνα μεγάλο ποτάμι, εἰς τὰ ὁποῖον ἔχουν ἀνταπόκρισιν τὰ ὅσα γνωρίζει ὁ ἄνθρωπος· καὶ ὅποιος δὲν τὴν μεταχειρίζεται καθὼς πρέπει, κάνει ὅ,τι τοῦ βολέσῃ διὰ νὰ κόψῃ ἣ νὰ ἐμποδίσῃ τοὺς δρόμους, μὲ τὸ μέσον τῶν ὁποίων τρέχει ἡ πολυμάθεια". Ὅποιος κάνει λοιπὸν αὐτὸ μὲ ἀπόφασιν θεληματικήν, πρέπει οἱ ἄλλοι νὰ τὸν στοχάζωνται ἐχθρὸν τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς πολυμαθείας.
(συνεχίζεται...)