Διάγγελμα Κωνσταντίνου Βʹ της Ελλάδας – 31 Δεκεμβρίου 1965
| Διάγγελμα για το Νέο Έτος Συγγραφέας: 31 Δεκεμβρίου 1965 |
Μὲ ἰδιαιτέραν χαράν, ἐνῶ τὸ Νέον Ἔτος ἄνατέλλει, ἄπευθύνομαι σήμερον πρὸς ὅλους τοὺς Ἕλληνας, εἰς τὴν Πατρίδα, εἰς τὴν ἡρωϊκήν Κύπρον καὶ ἀπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης καὶ εὔχομαι ὁλοψύχως κάθε εὔτυχίαν προσωπικὴν καὶ οἰκογενειακήν. Ἐπιθυμῶ ἐπίσης, μὲ τὸ κλείσιμο τοῦ ἔτους, νὰ γνωρίσω εἰς τὸν ἑλληνικὸν λαὸν τὰς σκέψεις μου.
Εἰς δυσκόλους στιγμὰς ἐχρειάσθη νὰ λάβω σοβαρὰς ἀποφάσεις, διὰ νὰ ἐξασφαλισθῆ ἡ γαλήνη καὶ ἡ πρόοδος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἐν μέσῳ περιπετειῶν καὶ κινδύνων. Μὲ λύπην μου, κατὰ τὸ λῆγον ἔτος, παρετήρησα τὸν ὑγιᾶ καὶ δημιουργικὸν πολιτικὸν διάλογον, μεταβαλλόμενον εἰς ἐμπάθειαν καὶ διαστρέβλωσιν τῆς ἀληθείας. Ἡ διαστρέβλωσις τῆς ἀληθείας ἐγένετο, ἐπίσης, συστηματικῶς καὶ ἀπὸ ὠργανωμένους ἐσωτερικοὺς ἐχθροὺς τοῦ Ἔθνους.
Ἐπιθυμῶ νὰ γνωρίζετε πάντες, ὅτι βλέπω ὅλους τοῦς Ἕλληνας, τὰ ἐθνικὰ κόμματα, μὲ τὴν αὐτὴν ἀγάπην καὶ εἰς τὰς σκέψεις καὶ ἐνεργείας μου, ἔχω ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, ὡς ὁδηγόν, τὸ Σύνταγμα, διὰ τὴν ἐξασφάλισιν τῆς τηρήσεως τοῦ ὁποίου εἶμαι τεταγμένος. Ἐπίσης, ὡς ἔμπνευσιν καὶ πηγὴν δυνάμεως, ἔχω πάντοτε τῆν ἠθικὴν καὶ πνευματικὴν κληρονομίαν τοῦ ἀειμνήστου πατρός μου, καθὼς καὶ τὴν ἀγάπην μου διὰ τὸν Λαόν μου.
Εὐχαριστῶ ἀπὸ καρδίας ὅλους ὅσους μὲ ἐβοήθησαν διὰ νὰ εὑρεθῆ ἡ καλυτέρα διὰ τὸ Ἔθνος λύσις. Ἀλλὰ ἃς μὴ λησμονῶμεν ὅτι ὁ κίνδυνος ἐξακολουθεῖ καὶ ἡ εὐθύνη ὅλων μας θὰ εἶναι μεγίστη, ἐὰν χαλαρώσωμεν καὶ ἐπ’ ἐλάχιστον τὴν προσοχὴν καὶ τὴν δραστηρίαν ἐπαγρύπνησιν διὰ τὴν προστασίαν τοῦ δημοκρατικοῦ ἡμῶν πολιτεύματος ἀπὸ τῶν ἐσωτερικῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἔθνους. Ὁ κομμουνισμὸς ἀποτελεῖ μίασμα γεννηθὲν ἔξω τῆς Ἑλλάδος ἐμπνεόμενον καὶ κινούμενον ἔξωθεν. Ἠθική του εἶναι τὸ ψεῦδος καὶ ἡ προδοσία. Μολύνει καὶ καθιστά ἀνύποπτον ἐχθρὸν τῆς Πατρίδος πάντα ἐρχόμενον εἰς ἐπαφὴν μὲ αὐτόν, ἄτομον ἢ ὁμάδα, πάντα καλόν Ἕλληνα, μὴ διαβλέποντα τὸν κίνδυνον.
Κυρίως, ὅμως, κατὰ τὴν σημερινὴν ἡμέραν θὰ πρέπει, ἀντλοῦντες μαθήματα ἀπὸ τὸ παρελθὸν νὰ ἀτενίσωμεν τὸ μέλλον τοῦ ὁποίου τὴν εἰκόνα βλέπωμεν λαμπρὰν διὰ τὴν Ἕλλάδα. Ἡ εἰκών ὅμως αὕτη δὲν ἀποτελεῖ δῶρον πρὸς ἀποδοχήν, ἀλλὰ ἔπαθλον πρὸς κατάκτησιν.
Ἄς παραμερίσωμεν ἕκαστος ἐν ἐαυτῶ πᾶν ἀρνητικὸν αἴσθημα καὶ σκέψιν καὶ ἄς ἀπορρίψωμεν πᾶσαν μὴ δημιουργικὴν ἐνέργειαν. Ἄς ἀποφασίσωμεν ὅτι ἡ Ἕλλάς, δημοκρατική, ἡνωμένη καὶ δραστηρὶα, θὰ δώση ἐπιτυχῶς τὴν εὐγενῆ μάχην τῆς προόδου ἐν συναγωνισμῷ μὲ τὰ ἄλλα Ἔθνη. Ὁ σημερινὸς κόσμος, παρὰ τὰ κατὰ τόπους θλιβερὰ ἐπεισόδια καὶ ἀκάνθας, προχωρεῖ πρὸς τὴν ἐνότητα μὲ καλπάζοντα ρυθμόν. Εἰς τὸν κόσμον αὐτὸν ἡ Ἑλλὰς ἀποτελεῖ μικρὰν ἀλλὰ ἐκλεκτὴν καὶ εὔρωστον μονάδα καὶ ὀφείλει νὰ κατακτήση τὴν θέσιν, ἡ ὁποία τῆς ἁρμόζει καὶ τῆς ἀνήκει.
Τὸ μεγαλύτερο ἔργον, ἀλλὰ καὶ τὸ ὡραίον ἔπαθλον ἀνήκει κυρίως εἰς ἡμᾶς τοὺς νέους. Μὲ κατανόησιν καὶ ἐκτίμησιν τῶν δυσκολιῶν καὶ τῶν ἐπιτευγμάτων τῶν πρεσβυτέρων, ἂς βελτιώσωμεν ὡς ἔχομεν καθήκον τὸ ἔργον καὶ τὰς μεθόδους των. Ἄς ἀποτελέσωμεν ἄπαντες μίαν καὶ μόνην ἀδελφωμένην οἰκογένειαν καλύπτουσαν ὁλόκληρον τὴν Ἕλλάδα. Ἄς παραμερίσωμεν καὶ ἂς ἀγνοήσωμεν κάθε τι ἀρνητικὸν καὶ κακὸν. Ἄς ἀποδεχθῶμεν καὶ προωθήσωμεν τὸ καλόν.
Ἄς ἐμπνευσθῶμεν καὶ ἂς δώσωμεν μορφὴν εἰς μεγάλους ἐθνικοὺς σκοπούς. Καὶ ὅταν ἡμεῖς μὲ τὴν σειράν μας ἀπέλθωμεν, ἂς ἀφήσωμεν μέσα εἰς μίαν εἰρηνικὴν καὶ ἡνωμένην ἀνθρωπότητα, τὴν Ἑλλάδα, πρωτοπόρον καὶ εὐτυχή. Ἡ Βασίλισσα καὶ ἐγὼ εὐχόμεθα τὸ Νέον Ἔτος νὰ φέρη εἰς ὅλους ἱκανοποίησιν τῶν προσδοκιῶν μας. Εὐχόμεθα νὰ ἱκανοποιήση τοὺς πόθους τῆς ἑλληνικῆς πατρίδος καὶ τῆς Κύπρου.