Αισώπου Μύθοι/Δειλός κυνηγός και δρυτόμος

Αἰσώπου Μῦθοι Δειλὸς κυνηγὸς καὶ δρυτόμος

Λέοντός τις κυνηγὸς ἴχνη ἐπεζήτει· δρυτόμον δὲ ἐρωτήσας εἰ εἶδεν ἴχνη λέοντος καὶ ποῦ κοιτάζει, ἔφη· «Καὶ αὐτὸν τὸν λέοντά σοι ἤδη δείξω.» Ὁ δὲ ὠχριάσας ἐκ τοῦ φόβου καὶ τοὺς ὀδόντας συγκρούων εἶπεν· «Ἴχνη μόνα ζητῶ, οὐχὶ αὐτὸν τὸν λέοντα.»

[Ὅτι] τοὺς θρασεῖς καὶ δειλοὺς ὁ μῦθος ἐλέγχει, τοὺς τολμηροὺς ἐν τοῖς λόγοις καὶ οὐκ ἐν τοῖς ἔργοις.

Στα νέα Ελληνικά

Ένας κυνηγός κοίταζε στο έδαφος ψάχνοντας ίχνη. Συνάντησε έναν ξυλοκόπο, ο οποίος τον ρώτησε: «Τι ψάχνεις;» - «Ψαχνω ίχνη ενός λιονταριού, μήπως είδες τα ίχνη του; ή, ξέρεις πού έχει τη φωλιά του;» - «Όχι μόνο τα ίχνη του, και το ίδιο το λιοντάρι μπορώ να σου δείξω, εδώ κοντά είναι», απάντησε ο ξυλοκόπος. Τότε ο κυνηγός χλώμιασε, τα δόντια του άρχισαν να χτυπάνε απο το φόβο του και είπε: «Λιονταριού χνάρια ψάχνω να βρώ, δεν ψάχνω το λιοντάρι.»