Γλώσσαι/Π

←Ο

Γλώσσαι Συγγραφέας: Ησύχιος Π

Ρ→

<Πααμύλης>

Αἰγύπτιος θεὸς Πριαπώδης. Κρατῖνος ὁ νεώτερος Γίγα- σιν· ὡς σφοδρῶς [ἡ] Αἰγυπτώδης, Σώχαρις, Πααμύλης

<Παᾶπις>

οὗτος ποτήριά τινα τοῖς Ἀθηναίοις ἔπεμψε δῶρα. Λεύκων Φράτερσιν· ἀτὰρ ὦ Μεγάκλεες οἶσθ' ἃ τοῦ Παάπιδος· Ὑπέρβολος τἀκπώματα κατεδήδοκε

<παγαίη>

κύων. Σκυθιστί

<πάγανα>

σφύρα, καὶ ἡ Ἀργὼ ἐπάγη

*<παγανός>

ἰδιώτης, ἄφρων

<παγάς>

γῆ τις ὑπὸ τῶν γεωργικῶν

<πάγασα>

θύρα. καὶ <παγασαί>

<Παγασίτης>

Ἀπόλλων παρὰ Ἀχαιοῖς ἐν Παγασαῖς, καὶ παρὰ Θες- σαλοῖς

<παγετός>

κρύσταλλος. ψῦχος. [κρημνός, σκόπελος]

<παγετῷ>

ψύχει. κρυμῷ

<πάγη>

παγίς. ποδάγρα. βρόχος

<πάγη δέ τις>

παγὶς δέ τις

<πάγην>

παγίδα. [ἢ ὑψηλὸν τόπον]

<παγῆναι>

στερεωθῆναι

[<παγγάς>

πλάνος]

<πάγιον>

στερεόν. πιστόν. κάτοχον. βέβαιον. ἀσφαλές

*<παγηνός>

ὁ ἐξ ὁδοιπορίας καὶ διωγμοῦ κονιορτός

<παγκαρπία>

πανσπερμία

<παγκράδη>

ἀπὸ τῆς κράδης τῶν συκῶν

<παγκρατής>

Ζεύς. Ἀθηναῖοι

<παγκρατιάζειν> καὶ <παγκράτιον>

τὸ αὐτό. τὸ τρὶς πλησιάζειν. καὶ τὸ κιχόριον, ὅ ἐστι πόα. ἢ διαπαντός

<παγκρατιασταί>

ἀθληταί, πύκται

<πάγκυφος>

ἐλαίας εἶδός τι κατακεκυφὸς καὶ ταπεινὸν ἐν τῇ ἀκρο- πόλει

*<παγελός>

ὁ ἐν τῷ ποδὶ ἀστράγαλος

<παγ.λάδια>

ἑορτὴ παρὰ Ῥοδίοις, ὅταν ἡ ἄμπελος τμηθῇ

<πάγον εὐτειχῆ>

τετειχισμένον ἐν ὄρει

<πάγοι>

αἱ ἐξοχαὶ τῶν πετρῶν καὶ τῶν ὀρῶν

<πάγος>

ὄχθος. βουνός. ψῦχος

<παγούαιρ>

μάρμαρος. ἢ μικακύς

<πάγουρος>

εἶδος καρκίνου

<Παγχαῖος>

Ζεύς

<πάγχυ>

παντελῶς

*<παῖον>

ἀσφαλές, βέβαιον

<παγχυρισμός>

πολυσύγκριτος

<παγῶν>

πηγῶν

<παδησχέαι>

σχίζαι

*<παλλία>

ἀγών. οἱ δὲ τὸ παλεῖν· ἔνιοι δὲ τὸ πᾶν

*<παθήματα>

συμφοραί

<παθαίνεσθαι>

δεινοπαθεῖν

<παθιώταρ>

συγγενοῦς. τελευταίου

<(π)άζιον>

λίθος πολύτιμος

<Παιὰν Ζεύς>

τιμᾶται ἐν Ῥόδῳ. ἢ εἶδος ᾠδῆς

<παιάναι>

οἱ τοὺς παιᾶνας ᾄδοντες. ἢ ᾠδή, ἐπὶ ἀ(πα)λλαγῇ κακῶν, ἢ αἰσχροῦ τινος

<παιᾶνας>

κώμους. εὐφημίας, ᾠδάς, ὕμνους εἰς θεόν

<Παιανιέα>

ἀπὸ δήμου τῆς Ἀττικῆς

<παιᾶνι στυγνῷ>

θρηνητικῷ ὕμνῳ

<παιδαγωγία>

παιδεία, διδασκαλία

<παιδαγωγός>

παιδευτής. καὶ τὰ ὅμοια

[<παιδάκιμα>

μειράκια]

*<παῖδαι>

ἡμέραι τινές

*<παῖδα δέ μοι>

τὴν θυγατέρα δέ μοι

<παιδάρια>

τὰ μείζονα. καὶ τὰ ἀρτίως γεγονότα

*<παιδαλήθριον>

παιδισκάριον

<παιδαριήματα>

παιδάρια

<παιδαριώδη>

ἀσύνετα

<παιδέρως>

οἱ μὲν σφραγῖδος ὄνομα· οἱ δὲ ἀλείμματος· οἱ δὲ μύρου εἶδος

*<παιδεία>

ἀγωγὴ ὠφέλιμος. διδαχή

<παῖδες>

τὸ πάλαι μὲν τέκνα ἀρσενικὰ καὶ θηλυκά. μεταπεσούσης δὲ τῆς χρήσεως νῦν καὶ οἱ δοῦλοι

<παιδεύειν>

τρέφειν, παιδοτροφεῖν

[<παιδεώτις>

παιδοκτόνος]

*<παιδεία>

πείρα. νουθεσία

<παιδικά>

τὰ [ἱ]ἐρωτικά. καὶ οἱ [ἱ]ἐρώμενοι. ἐπὶ τῆς πρὸς γυναῖκας συνουσίας

<παιδικέωρ>

ὁ ἐν γυμνασίῳ ὑπηρέτης

<παιδίνορ>

παιδίσκη

<παιδισκάριον>

τὸ κοράσιον. Ἀττικοί. ἐπὶ τῆς ἡλικίας. καὶ λίθος, ᾧ πρὸς ταλασιουργίαν χρῶνται

<παιδίσκοι>

οἱ ἐκ παίδων εἰς ἄνδρας μεταβαίνοντες

[<παῖδνες>

ἀλαλαγμοὶ ἐν πολέμῳ]

<παιδνός>

νεογνὸς παῖς. νέος ὁ ἐξερχόμενος ἀπὸ τῆς τοῦ παιδὸς ἡλι- κίας, ἢ παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς καλούμενος <ἀντίπαις>. ἄφρων, νήπιος

<παιδοβάτιον>

εἶδος ἀμπέλου

<παιδόθεν>

ἀρχῆθεν, ἐκ ῥίζης, ἀπὸ γενέσεως, ἐκ παιδικῆς ἡλικίας

<παιδικομίας>

παιδοτροφίας

<παιδοκόμ[εν]ος>

ὁμοίως

<παιδοκόρης>

Ἑρμῆς. τιμᾶται ἐν Μεταποντίοις

<παιδολέτρια>

παιδοφόνος

<παιδολέτερον>

παιδοφόνον

<παιδονόμος>

ἀρχή τις παρὰ Λάκωσι

<παιδοπίπας>

ἀρσενοβάτης, ἀνδροβάτης

<παιδός>

ἀκμῆς

<παιδοτρίβαι>

ἀλεῖπται. γυμνασταί

<παιδοτριβοῦσι>

παιδεύουσι. καὶ τὰ ὅμοια

<παιδῶνας>

τοὺς μισθοῦ[ς] ἐκ τῆς ἀγορᾶς κομίζοντάς τι

(*)<παιδονίκται>

οἱ προϊστάμενοι τῆς τῶν παίδων εὐκοσμία ς

<παίει>

τύπτει, πλήττει, κρούει. δέρει. ἢ ἐσθίει

<παιήονα>

ποτὲ μὲν τὸν λεγόμενον παιᾶνα, ὕμνον εἰς Ἀπόλλωνα, ἐπὶ καταπαύσει λοιμοῦ ᾀδόμενον· ποτὲ δὲ θεόν τινα, ὃν συνίστησιν ἰατρὸν θεῶν. [ἢ ᾠδή. ἢ ἔθνος]

*<πεζός>

τοῖς ποσί

<παιηοσύνη>

ἰατρεία

<παιητέον>

πληκτέον

<παιλαγρέται>

ἀρχή τις, ἐπὶ ἱππέων

<παιλλός>

ἄῤῥην, νήπιος

<παίμμα>

πλακούντια

<Παίονες>

ἔθνος βαρβαρικόν. δοῦλοι. [καὶ ἰατροί]

*<παῖον>

ἀσφαλές, βέβαιον

*<παιπάλλειν>

σείειν

<παιπαλᾶν>

περισκοπεῖν. ἐρευνᾶν

<παιπάλη>

ἄλευρον λεπτόν, τὸ ἀπὸ κριθῆς, ἢ κέγχρου, ἢ τὸ τυχόν

<παιπάλημα>

ποικίλος ἐν κακίᾳ

(*)<πάϊν>

παῖδα

<παιπαλόεσσαν>

ὑψηλήν· ἔστη(ν) δὲ σκοπιὴν εἰς παιπαλόεσσαν ἀνελθών καὶ τραχεῖαν. τινὲς δὲ σκολιάν

<παιπαλόεντος>

τραχύν

<παιπάσσουσα>

παντὶ φαινομένη

<παῖς>

πᾶς ὁ φύσει υἱὸς ὤν τινος. καὶ ὁ τῇ ἡλικίᾳ νέος. καὶ ἀντὶ τοῦ <παρθένος>. τάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ δούλου. ἄρτι ἀκμάζων

<παῖσαι>

ὃ ἡμεῖς <παῖξαι>

[<παισαρεύματα>

περικόμματα]

<παιρεύς>

παιρέτης

<παίσατε>

ἐνίοτε μὲν ἐπὶ τοῦ παίξατε· ἐνίοτε δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ ἔν- δοτε

<.παις θ' ἅμα>

[παίει ἅμα]

<παίσδῃ>

παιδαριεύῃ

<Παισός>

πόλις. καὶ ποταμός

[<παιτάσας>

ἁπλώσας

<παίταυρα>

σίγνα]

<παιφάσσειν>

πυκνὰ ἀπ' ἄλλου ἐπ' ἄλλον ὁρμᾶν, ἐνθουσιαστικῶς ἔχειν, σπεύδειν, θορυβεῖν, πηδᾶν

<παίω>

δέρω, τύπτω, πλήττω

*<παιώνιον>

φάρμακον καταπαῦον ὀδύνας

<Παίων>

ὄνομα. καὶ ἰατρός. ὁ δὲ ἀλαλαγμὸς <παιωνισμός>. γράφεται δὲ καὶ <παιανισμός>

<Παιῶνες>

τὰ αὐτά

<παιώνια>

φάρμακα ἰατρικά. ἢ θεραπεῖαι

<παιώνιον>

ἴασιν. θεραπείαν

<Παιώνιος>

Διόνυσος

<παιωνίσαντες>

ἀλαλάξαντες

<πακοτή>

ἀποσκότ..

<πακτά>

ἡρμοσμένα. πεπηγμένα

<Πακτωλός>

ὄνομα ποταμοῦ

<πάλα>

ζώνη

*<πάλαι>

ποτέ

<παλ[λ]άθη>

ἡ τῶν σύκων ἐπάλληλος θέσις

<παλάθαι>

σύκων μαζία

<παλαία>

ἀλφιτισμός. οἱ δὲ ποσισίτου

<παλαιγενεῖς>

πρεσβῦται

<παλαιθέου>

παλαιᾶς θεοῦ

*<παλαιοθέτης>

παλαιοπράγμων. δραστήριος

*<παλαιδέτης>

πρεσβύτης. ὁ συνήθης. ὁ παλαιετής

*<παλαιόν>. ἀρχαῖον. σαθρόν

*<παλαιός>

ὁ ταῖς φρεσὶν ἐξεφθαρμένος ἤδη, ἄφρων, ὁ καὶ ἠλί- θιος

<Παλαίμων>

ὁ Ἡρακλῆς

<παλαιόρ>

μωρός

<πάλαι πεπρωμένον αἴσῃ>

πρὸ πολλοῦ ὑπὸ τῆς εἱμαρμένης, ὅ ἐστι μοίρας, εἰς τέλος ἀχθέντα τοῦ βίου

<Παλαίπολις>

τὸ πάλαι[ὸν] Ἄργος

<πάλαισμα>

κακοτεχνία

<παλαισμοσύνη>

πάλη

<παλαιστή>

παλάμη, τὸ τεττάρων δακτύλων μέτρον, καὶ ἡ σπιθαμή

<παλαίστρα>

ὅπου οἱ παῖδες ἀλείφονται

<παλαίτερον>

παλαιοτέρων ἱστοριῶν

<παλαιφάγου>

πάλαι ἐσθιομένης

<παλαίφατα>

ἐκ παλαιοῦ χρόνου πεφατισμένα, ὅ ἐστι μεμαντευμένα. οἱ δὲ πάλαι τέλος ἔχοντα

*<πάλη>

ἀγών

<παλαιῶς>

ῥάπισμα. [καὶ παλαιά

<παλαιῷ φωτί>

πρεσβύτῃ γεγονότι

<παλακῖνος>

πολεμιστήριος

<παλάμαι>

αἱ χεῖρες. καὶ αἱ τέχναι. ἐπεὶ δι' αὐτῶν πολλὰ μαιόμεθα

<παλάμη>

τέχνη. χείρ

<παλαμήσας>

τεχνάσας. ἐργάσας

<παλαμήσασθαι>

τεχνάσασθαι. καὶ τὰ ὅμοια

<πάλαμις>

τεχνίτης, παρὰ τοῖς Σαλαμ(ι)νίοις

(*)<παλαμέων>

τεχνῶν

<παλαμναῖος>

ἀποτρόπαιος. σκληρός. φονεύς, ὁ αὐτοχειρίᾳ τινὰ ἀνε- λών. ὁ ἐνεχόμενος μιάσματι οἰκείῳ

[<πάλανον ἀφρόν>

πεπηγότα ἀφρόν]

<παλάξαι>

βρέξαι· ἔνθεν καὶ <πηλὸς> ἡ βεβρεγμένη γῆ. ἢ μαλάξαι, συνθράσαι

*<παλάσσετο>

διεβρέχετο. ἐφύρετο. ἐμολύνετο. ἀνεπίμπλατο. ἐμα- λάσσετο

<π(α)λάσια>

τὰ συγκεκομμένα σῦκα. καὶ διὰ τοῦ <θ> <π(α)λάθια> καὶ <παλάθη>

<παλαστῶσαι>

χειροτονῆσαι

<παλάχη>

ἀρχή. λῆξις. μοῖρα. γενεά

<παλαχῆθεν>

ἐκ γενεᾶς. ἐκ παλαιοῦ

*<παλαίστρα>

ἀγωνία

<παλεύεται>

θηρεύεται, ἀγρεύεται

<παλεύσας>

τὰ αὐτά. καὶ ὑπαγαγόμενος· παράνομον γάμον παλεύσας. μετῆκται δὲ ἀπὸ τῶν περιστερῶν. λέγονται γὰρ <παλεύτριαι> αὗται αἱ ἐξαπατῶσαι καὶ ὑπάγουσαι πρὸς ἑαυτὰ ἤγουν ἐνεδρεύουσαι

<παλευταί>

οἱ τὰ λίνα ἱστῶντες, οἷς τὰ θηρία παλεύεται

<παλημάτιον>

τὸ λεπτὸν ἄλευρον

<πάλην>

ἄλευρα. καὶ σποδός. τὸ λεπτότατον τοῦ ἀλεύρου

*<παλαμναῖος>

φονεύς. ἀντίθεος [θεῷ.] μεμιασμένος

<παλήσειε>

διαφθαρείη

<παλιτούτη>

πλίνθος

<πάλθοις>

τόξοις. σφενδόναις

[<παλίβολος>

ἄστατος, εὐμετάβολος, ἢ εὐμετάβλητος]

<παλι(γ)γλώσσῳ>

βλασφήμῳ

<παλιγκάπηλος>

ὁ μετάβολος. ὁ τὸ αὐτὸ ἀεὶ ἀγοράζων καὶ πωλῶν. ὡς <παλίνδουλος> ὁ πολλάκις δουλεύσας

<παλίγκλαστον>

σκολιόν. αὐστηρόν. δύστροπον

<παλίγκοτα>

οὐκ ἀξιόχρεα. ὀργίλα. ἐχθρά. καὶ τὰ ὅμοια

<παλιγκώα>

πλάνη

<παλ(.)ίζεσθαι>

σφαιρίζειν

<Παλικοί>

Ἀδράνῳ δύο γεννῶνται υἱοὶ Παλικοί, οἳ νῦν τῆς Συρακου- σίας εἰσὶ κρατῆρες, οἱ καλούμενοι Παλικοί, οἱ καὶ κατοικήσαντες αὐτήν

<παλίλλογα>

παλινσύλλεκτα

<παλιλλογία>

ταυτολογία

<παλίμβιος>

ὡς ἐξ ἀναβιώσεως

<παλίμβολον κήρυκα>

τινὲς τὰ ἐναντία βουλευόμενον. οὐκ εὖ. γνώ- μο(ν)α γὰρ δηλοῖ

<παλίμβολος>

ἀκατάλληλος, ἀνάρμοστος, ἀπερίστατος. <τρίπρατος>. ὁ πολλάκις ἐπὶ μεταβολῇ ἀπημπολημένος, κοῦφός τε καὶ οὐ βέβαιος, ἀκατάλληλος. ἀπ' ἄλλου εἰς ἄλλον μεταβαίνων

<παλίμβολος>

ἀδόκιμος, ἀνελεύθερος

<παλιμπετές>

εἰς τοὐπίσω πεπτωκός

<παλιμπετής>

ὀπισθόρμητος, ἢ ἐναντιοπετής

<πάλιμ πλαχθέντας>

ὀπίσω πλανητούς, οἷον ὑποστρέψαντας εἰς τοὐπίσω, ἢ πλανηθέντας

<παλιμπόρους βάκχους>

<παλιμπρυμνηδόν>

οἷον παλίμπρυμνον χώρησιν. προῆλθεν εἰς τοὔμ- προσθεν ἀνακάμπτουσα, ὡς ἐπὶ πρύμναν κροῦσαι

<παλιμπυγηδόν>

τὸ εἰς τοὐπίσω ἀναποδίζειν

<παλίμφημα>

κακόφημα, δύσφημα, βλάσφημα

<πάλιν>

εἰς τοὐπίσω. Ἀρίσταρχος τὸ πλέον <πάλιν> τοπικῶς χρῆσθαί φησι τὸν ποιητήν, καὶ οὐχ, ὡς ἡμεῖς, χρονικῶς

<παλινάγγελος>

ὁ ἐξ ὑποστροφῆς ἄγγελος, ὅταν ἀπαγγείλας τινὶ ἀπὸ τούτου ἑτέραν φάσιν ἀποφέρῃ

<παλινάγρετα>

εὐμετάβλητα, τὰ χαρίσματα τὰ ἐκ μεταμελείας πάλιν ἀναλαμβανόμενα

<παλινάγρετον>

παλίλληπτον. μεταμελητόν

<παλιναίρετον>

ἐπεσκευασμένον, καὶ οἷον ἐκ παλαιοῦ (κε)καινοποιη- μένον. παλισύῤῥαπτον

<παλινδαές>

παλίγγνωστον

<παλινδ[ε]ινία>

[πάλιν γεννῆσαι] ἡ ἐξ ὑποστροφῆς ὑδάτων

<παλινδικεῖ>

ἐπισυνάπτει δίκην

<παλινδικία>

ἡ ἐξ ἀρχῆς δίκη

*<παλιγγενεσία>

τὸ ἐκ δευτέρου ἀναγεννηθῆναι, ἢ ἀνακαινισθῆναι

<παλινδίνητον>

συνεχές ......

<παλινδορία>

τὸ σκύτος. Πλάτων Σύρφακι· σὲ μὲν, ὦ μοχθηρέ, παλινδορίαν παίσας αὐτοῦ καταθήσω

<παλινδρομεῖ>

ἀνατρέχει. ὑποστρέφει

*<πάλιν ἐρέει>

ἐναντιωθήσεται. ἢ ἀντερεῖ

*<παλίνορσος>

ὀπισθόρμητος. πάλιν ὑποστρέψας

*<παλινδ(..)ία>

ἡ ἐξ ὑποστροφῆς λεγομένη δίκη

<παλιμπλά(γ)κτοισι[ν]>. ὀπισθορμήτοις

<παλινοιωνίαι>

ἐκ δευτέρου μαντεῖαι

<παλίνπιττα>

ἑφθὴ πίττα

<παλινσάγης>

χήρα γυνή ........

<παλίνσκιος>

σύ[ν]σκιος, σκοτεινός, ζοφώδης. τὸ γὰρ <πάλιν> ἐνιαχοῦ ἐπίτασιν δηλοῖ, ὡς <παλινκάπηλος παλίμπρα[κ]τος>

<παλίντιτα>

ὀπισθέκτι[ς]τα, ὅ ἐστιν ἐξ ὑποστροφῆς τιμωρίαν δώσοντα

<παλίντονα>

ὀπις(θ)ότονα, ἢ τὰ ἐπὶ θάτερα τρεπόμενα

<παλιντριβεῖ>

κακεντρεχεῖ

<παλιντροπά[ς]ασθαι>

εἰς τοὐπίσω τρέπεσθαι

*<παλινοστήσας>

εἰς τοὐπίσω ἐπανελθών

<παλινῳδίαν>

ᾠδὴν τῇ προτέρᾳ ἐναντίαν. ἢ δόγμα τῷ πρώην ἐναντίον

[<παλίνωξις>

ἡ ἐξ ὑποστροφῆς δίωξις]

<παλινώρους>

ἄκοντας

<παλίνωρον>

εἰς τοὐπίσω ἐξέκλασεν καὶ ἐξέβαλεν. ἀπὸ τῶν <ἐκκοκκι- ζομένων> ῥοιῶν

<παλίουρος>

κάδος. ἀντλητήρ. καὶ τὸ θαμνῶδες δένδρον

<παλιῤῥόθιον>

παλιῤῥόουν. ἐκ τοῦ ὄπισθεν ὡρμηκός, ἢ εἰς τοὐπίσω φερόμενον

<παλίῤῥυτον>

εἰς τοὐπίσω ἑλκόμενον

<παλίσσυτοι>

ἀναχωρήσαντες

<παλίσσυτον>

ἐξ ὑποστροφῆς

<παλίωξις>

ἡ ἐξ ὑποστροφῆς δίωξις, ὅταν οἱ πρότερον φεύγοντες ἔσχα- τον διῶκται γένωνται

<πάλκος>

πηλός

<πάλλα>

σφαῖρα ἐκ ποικίλων ναμάτων πεποιημένη

<Παλλάδος πρόσωπον>

στατήρ, ἐπὶ μὲν ἑνὸς μέρους Ἀθηνᾶς πρόσω- πον, ἐπὶ δὲ θατέρου τὴν γλαῦκα ....

<παλλάκιον>

μειράκιον

<παλλακός>

ἐῤῥωμένος

<Παλλάντιος>

Ζεὺς ἐν Τραπεζοῦντι

<Παλλαντίς>

ἡ Τριτωνὶς λίμνη

<Παλλάς

Ἀθηνᾶ>, ἡ παίουσα τοὺς αὐλούς

[<παλ[λ]άσσειν>

ταράσσειν. βρέχειν. μολύνειν]

<παλλάχανον>

κρόμμυον. Ἀσκαλωνῖται

<πάλλε[ν]>

ἔβαλεν. ἐκράδαινεν

<πάλλει>

κινεῖται, ἅλλεται

<πάλλειν>

κινεῖν. πηδᾶν. κληροῦν. κραδαίνειν. στρέφειν

*<πάλλεται>

πηδᾷ. σείεται. καὶ τὰ ὅμοια

<πάλλεσθαι>

κληροῦσθαι. ἅλλεσθαι

<πάλλευκον>

εὐήμερον

<Παλληνί[α]ς>

ἡ Ἀθηνᾶ, ἐν Χαλκίδι

*<παλλία>

ἀγών. οἱ δὲ τῷ Πάλει. ἔνιοι δὲ τῷ Πανί

<πάλληξ>

βούπαις

<παλλιχίαρ>

πεμμάτιόν τι παρὰ Λάκωσι

*<πάλλεται>

πηδᾷ. σείεται. κραδαίνεται. κινεῖται. σφύζει

*<πάλλον>

ἔσειον. καὶ τὰ ὅμοια

*<πάλλων>

κινῶν, ταράσσων

*<παλλομένων>

κληρουμένων

<παλλύτας>

ὄργανον βασανιστήριον

<πάλμη>

γέῤῥον

<παλμός>

τρόμος. σεισμός. καὶ τὰ ὅμοια

<παλμυός>

βασιλεύς. πατήρ. οἱ δὲ <πάλμυς>

[<Παλμύτης>

Αἰγύπτιος θεός]

[<πάλνης>

πλάνης. ἀπάτης]

*<παλλωΐα>

τὸ μὴ τυχεῖν βάλλοντα

<πάλ[λ]ος>

κλῆρος. ἀπὸ τοῦ <πάλλεσθαι>, πρὸς τὴν ἄρ[νη]σιν τοῦ λαγχάνοντος. καὶ τό· κλήρους δ' ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλον ἑλόντες

<πάλ[λ]ος ἔζευξεν>

......

[<παλλουμένων>

κληρουμένων]

[<πάλ<οις><αις>>, τοῦ πάλλεσθαι, καὶ τὰ ὅμοια]

<παλτά>

ἀκόντια. λόγχαι

<πάλτο>

ἥλατο. ἀπέβη

<παλτόν>

κληρωτήν

<παλτῶν>

ἀκοντίων

<παλύνας>

τὸ λεπτὸν τῆς γῆς ἐπιβαλών, τὴν λεγομένην <χυτήν>. εἴρηκε δὲ ἀπὸ τοῦ ἀλεύρου· ἐπὶ δ' ἄλφιτα λευκὰ[νειν] παλύνειν πάσσει(ν)

<παμβῶτις τύχη>

ἐλπὶς παντοτρόφος

<Παμισός>

ποταμός

<παμμάκαρ>

κατὰ πάντα μακαριστός

<παμμέγεθες>

λίαν μέγα

<παμμελέσιν>

ἐνμελέσι. γλυκερέσιν

<παμμήστορα>

πάντων τεχνίτην

<πάμπαν>

παντελῶς. ὁλοτελῶς. ὁμοίως. ὄντως

<Πάμπανον>

ἡ Δημήτηρ ἐν Ἡρακλείᾳ

<παμπήδην>

ὁλοσχερῶς. παντελῶς

<παμπης[ς]ία>

πᾶσα ἡ ὕπαρξις

<παμποίκιλος>

πολύτροπος

*<πάνπρωτον>

πάντων πρῶτον

<παμφάγος>

πάντα δαπανῶν

<παμφαές>

φαιδρότατον. πάντα φωτίζον

<παμφαίνειν>

λάμπειν, στίλβειν, ἀστράπτειν

<παμφαλύζει>

τρέμει

<παμφανάᾳ>

λάμπει

<παμφανόωντα>

λαμπρόν, πάντοθεν λάμποντα

<παμφαοῦς>

πάντα φωτιζούσης

<παμφθόγγῳ>

παμφώνῳ

<πάμφι>

παντάπασι

<Παμφίδες>

γυναῖκες Ἀθήνησιν ἀπὸ Πάμφου τὸ γένος ἔχουσαι

<παμφόρῳ>

πάντα φέροντι

<παμ[μ]ωχίων>

κεκτημένος

<παμῶχος>

ὁ κύριος. Ἰταλοί. καὶ ἡ δεκάς. [καὶ τὸ φιλεῖν τῷ στόματι τὰ παιδία [καὶ] τὸν πατέρα

<πᾶν>

ὅλον. <τὸ πᾶν>· τὸ ὅλον

<παναγῆ>

καθαρά. ἅγια

<παναγής>

καθαρός, κατὰ πᾶν ἁγνός

[<παναγιστίας>

παναγίας]

<πάναγρα>

[πανάγρια,] ἐν οἷς τὰ λεπτὰ καὶ ἁδρὰ θηρεύεται

<πανάγρου>

τοῦ πάντα ἀγρεύοντος

<παναθήναια>

ἡ τῶν Ἀθηναίων ἑορτή. καὶ ὁ ἀγών

<παναιεῖς>

Ἀθήνησιν ἱέρειαι

<παναίθῃσιν>

ὅλαις λαμπραῖς· παναίθῃσι(ν) κορύθες(ς)ι

<πάναιθον>

λαμπρόν

<παναίθετος>

πάντα ἀπαραίτητος

<παναίγυλος>

πανκάκουργος

<παναιΐα>

ἱέρεια, ἥτις οὐ μίσγεται ἀνδρί

<Παναῖ[ν]οι>

ἔθνος Θρᾴκιον

<παναίολος>

παμποίκιλος

<πανάκεια>

θεραπεία

<πάν(ακ)ες>

βοτάνη τις, ἣ πολλοῖς ὀνόμασι καλεῖται

<Πάνακτος>

ἡ ὀρίγανος. καὶ τόπος ἐν τῇ Ἀττικῇ

<παναλκές>

ἰσχυρόν. παντοδύναμον

<πανάμερος>

δι' ὅλης ἡμέρας

<πανάμωμος>

ἀρεστός

<πανάποτμος>

ἀθλιώτατος, κατὰ πάντα κακόποτμος, ὅ ἐστι παντε- λῶς κακόμορος

<παναρμόνιον>

εἶδος ὀργάνου, ἐξ ὅλου τεταγμένον. <Ἁρμονία> γὰρ ἡ εὔτακτος ἀκολουθία

*<πανάργυρον>

ὅλον ἀργυροῦν

<πανασκηθέα>

πάντα ὑγιῆ

<παναφήλικα>

πάντων ὁμηλίκων ἀπεληλαμένον ἐκτός

<Παναχαιῶν>

πάντων Ἑλλήνων

<παναώριον>

πάντων ἀωρότατον. καὶ ἄμοιρον. ἢ κατὰ πάντα ἄωρον

<πανδαισία>

ἡ πάσαις ταῖς αἰσθήσεσιν ἡδονὰς παρέχουσα εὐωχία, ἢ πολυτελὴς τράπεζα

<πανδαισίαν>

τὴν παντοδαπὰ ἐδέσματα καὶ πολυτελῆ ἔχουσαν

<πανδαμάτωρ>

ὁ πάντας δαμάζων

<πανδαμικοί>

παιδικοὶ χιτῶνες ἐν ταῖς πομπαῖς

<πανδ[ε]ῖα>

ἑορτὴ Ἀθήνησι

<πανδερκεῖς>

πάντα ὁρῶντες

<πᾶν δ' ἦμαρ>

δι' ὅλης δὲ τῆς ἡμέρας

<πανδημεί>

σὺν παντὶ τῷ δήμῳ

<πανδήμιος>

ὁ καθ' ὅλον τὸν δῆμον ἀναστρεφόμενος

<πανδήμου>

δημοσίας, κοινῆς

<πανδοκ(ε)ῖον>

πανδοχ(ε)ῖον

<πάνδοξ>

ὁ ἐν πανδοχ(ε)ίῳ οἰκῶν

<πανδοῦρα ἢ πανδουρίς>

ὄργανον μουσικόν. <Πάνδουρος> δὲ ὁ μεταχειριζόμενος τὸ ὄργανον

<Πανδοσία>

πόλις τῆς Ἠπείρου καὶ Ἰταλίας

<πανδοχεύς>

ἐπιδέξιος, ὁ πάντας δεχόμενος

<πανδώρα>

ἡ γῆ, ὅτι τὰ πρὸς τὸ ζῆν πάντα δωρεῖται. ἀφ' οὗ καὶ <ζείδωρος> καὶ <ἀνησιδώρα>

<πάνεια>

κεχορτασμένη

<πανείπας>

ἀναιδής

<πανέξαλλον>

ἐν πᾶσιν ἀλλότριον

*<παναίολος>

παμποίκιλος

<πᾶνες>

τοὺς ἐσπουδακότας σφοδρῶς περὶ τὰς συνουσίας ἔλεγον

[<πανέψιον>

πᾶσι σύνοπτον]

<πανήγυρις>

ἔπαινος. ἑορτή. θέατρον

<πανημαδόν>

διὰ βίου

<πανημέριος>

οὐχ ὁ δι' ὅλης ἡμέρας, ἀλλ' ὁ ἀφ' οὗ τι(ς) ἂν ἄρξη- ται μέρους· ἢ καὶ δι' ὅλης τῆς ἡμέρας, καταχρηστικῶς

<πανήρεα>

πᾶσιν ἀρέσκοντα

<πανήρεσι>

κατὰ πάντα ἡρμοσμέναις

<πανῆρες>

πᾶσιν ἀρέσκον. ποικίλον. παμμήχανον

*<πανήπορος>

πανάπορος, ἐνδεής

<πανθρ(ό)ῳ δήμῳ>

παῤῥησίαν ἄγοντι δήμῳ, πάντα θροοῦντι, ὥστε μηδὲν ὑποστέλλεσθαι

<πάνθρυλ[ι]ον>

τὸ πάντα θρυλοῦν

<πανθύλην>

μονογενῆ τοῖς τόξοις ἢ σφενδόναις

<πανθυμαδόν>

πάσῃ τῇ ψυχῇ, ἢ παντὶ τῷ θυμῷ

<πάνθ' ὑπὸ μηνιθμόν>

περὶ πάντα τὸν τῆς μηνίδος χρόνον

<Πανία>

ἡ Πελοπόν(ν)ησος

<πανίας βήσσας>

ὡς ἀπὸ τοῦ Πανός. Αἰσχύλος Καλλιστοῖ. [καὶ ὁ λευκὸς πάντη] [ἢ ὁ λευκὸς πάντη καὶ καθαρός. καὶ ὁ μέλας καθαρός

<πανικτόν>

Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις· ὥρα τοίνυν μετ' ἐμοῦ χωρεῖν (τὸν) κωπητῆρα λαβόντα καὶ προσκεφάλαιον, ἵν' ἐς τὴν ναῦν ἐμπηδήσας ῥοθιάξῃς. ἀλλ' οὐ δέομαι πανικτὸν ἔχων τὸν πρωκτὸν (προσκεφαλαίου)

<πάνιον>

αὐτόχρουν. ὁμοέχρουν. λευκόν. καθαρόν

<πανίῳ δαίμονι>

μανιώδει δαίμονι

<πανιώνιον>

ἱερὸν Ποσειδῶνος ἐν Ἰωνίᾳ

<πάγκαλος>

ἐξ ὅλου, κατὰ πάντα καλός

<πανκαρπία>

πανσπερμία

<πανκρατής>

πάντων κρατῶν, καὶ ἄρχων, καὶ βασιλεύων

*<πάντα>

ὅλα

<παννόας>

ὁ ἀπόπληκτος. καὶ ἀδολέσχης

<παννυχίη>

δι' ὅλης τῆς νυκτός

<παννυχίς>

ἑορτὴ νυκτερινή

(<πανοικί>)

σὺν ὅλῳ τῷ οἴκῳ

<πανόλβιος>

παμμακάριστος

[<πάνομαλφαίῳ>]

<πανομφαῖον>

πεφημισμένον. [ἢ ὁ τὰ κακὰ ἀποστρέφων

<πανομφαίῳ>

ᾧ πᾶσα φήμη καὶ μαντεία ἀναφέρεται, τουτέστι κλη- δών

<Πανόπη>

πόλις Φωκίδος

<πανόπτης>

πολυόφθαλμος. Ζεύς. Ἀχαιοί

<πάνοπτος>

ὁ πανταχόθεν φαινόμενος

<πανορμίη>

ἐπίθετον Ἀπόλλωνος

<πανὸς σκῶλον>

ὄνομα σχήματος, ὅταν οἱ ἀπὸ σκώλου ᾖ πεπληγὼς [ἄντρον τι λέγεται σχῆμα

<πανὸς σκότος>

οἷον νυκτερινὸς φαντασίας

<πανοσπρία>

σύνοδος

[<πανοστρία>

συμμιγὴς πληθύς. σύνοδος]

<πᾶν ὁτιοῦν>

οἷον δή ποτ' οὖν, πᾶν τὸ τυχόν

<πανοῦργος>

πάντα μανθάνων. δόλιος, πάντα ἐν πονηρίᾳ ἐργαζόμενος

<πανουλεύς>

ἐξώλης

<πανούριος>

πάντα οὔριος

<Πάνοψ>

ἥρως Ἀττικός. ἔστι δὲ αὐτοῦ καὶ νεώς, καὶ ἄγαλμα, καὶ κρήνη

<πανόψιον>

πάντων ὁρώντων. πᾶσι σύνοπτον. λαμπρόν

<πανσαγία>

πανοπλία

<πανσθενεστάτῳ>

ἰσχυροτάτῳ

<πανσυδίη>

ὁμοῦ πάντες

<πάντα κάλων σείει>

παροιμία ἐπὶ τῶν πάσῃ προθυμίᾳ χρωμένων

<πάντα κινήσας πέτρον>

παροιμία

<πάντα λίθον κινεῖν>

παροιμία, ἧς μέμνηται Ἀρίσταρχος. ὅτε γὰρ Ξέρξης ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας ἐστράτευσεν, ἡττηθεὶς παρὰ Σαλαμῖνι .....

<παντάνα>

τρυβλίον

<πάντα δ' ἀπὸ (π)λευρῶν χρόα ἔργαθεν>

οὐ κατὰ βάθους ἔτρω- σεν, ἀλλ' ἀπεῖρξε τοῦ χρωτὸς καὶ τῶν πλευρῶν τὸ δόρυ

<παντάπασι>

παντελῶς. ὅλως

<πανταρκέα>

πᾶσι βοηθόν

<πανταρκής>

ὁ πᾶσιν αὐταρκῶν. [ὁ]

<παντάσκιος>

ὁ πάντοθεν σκιὰν οὐκ ἔχων

<πανταχῶς>

πάντα τρόπον

<παντελές>

παντελῶς, ὁλοτελῶς

<παντελής>

ὁλοτελής. [καὶ]

<παντεπόπτης>

ὁ πάντα καθορῶν

<πάντες>

ἀντὶ τοῦ οἱ πλεῖστοι

<πάντες(ς)ιν>

ὑπὲρ πάντων

<παντευχία>

πανοπλία

<πάντη>

πάντως. πανταχοῦ, πάντοθεν

<πάντη τε>

πάντως

<πάντη>

πανταχοῦ (..) ἑκάστῳ (....)

<παντὶ σθένει>

ὅλῃ, πάσῃ δυνάμει

<παντίτῳ>

παντί τινι

<παντοδαποῖς>

διαφόροις

<παντοδαπός>

παντοῖος. σύμμικτος

<παντοδα(πῶν)>

παντοίων. καὶ διαφόρων

<πάντοθεν>

πανταχόθεν, ἐξ ἑκάστου τόπου

<παντόθι>

πανταχοῦ

<παντοίων>

πάντων. πολυτρόπων

<παντοκράτωρ>

ὁ θεός, πάντων κρατῶν

<παντομάντειραι>

μοῖραι

<πάντοσε>

εἰς πάντα τόπον. πανταχοῦ

<πάντοσ' ἐΐσην>

πανταχόσε στρογγύλην

<παντώνια>

παντοδαπά

*<πάντων>

πάντως

*<πάντων>

ὑπὲρ πάντας

*<πάντων ἐκπαγλότατε>

ὑπὲρ πάντας ἐκπληκτικώτατε

<πάντως>

ἰσοδυναμεῖ ἀληθείᾳ. κυρίως

<πάντως θαρσαλέη>

κατὰ πάντα θρασεῖα

<πανυπερτάτη>

πασῶν ὑπερκειμένη τῶν παρακειμένων νήσων

<πανυπείροχον>

πάντων μέγιστον

<πάνυσσα>

(ς)τρόφος. ἀναδέσμη. οἱ δὲ κειρίαν, ᾗ τὰς τρίχας ἀνα- λαμβάνουσι

<πανύστατον>

πάντων ἔσχατον

*<παννυχίους>

δι' ὅλης νυκτός

*<πάντη τε καὶ πάντως>

κατὰ λόγον καὶ τρόπον πάντα

<πανώλεθρον>

ἐξῶλες, πανῶλες

<πανώλης>

πανώλεθρος, ἐξώλης, ἀπολλύμενος

<πάξ>

ὑπόδημα εὐυπόδητον. ἢ τέλος ἔχει[ν]

<Πάξοι>

νῆσοι κατὰ Ἰταλίαν

*<παππάζοιεν>

πατέρα καλοῖεν

[<παπαίδην>

παντελῶς]

*<πάπας>

πατρὸς ὑποκόρισμα

<πάππα>

προσφώνησις παι(δὸ)ς πρὸς πατέρα.

<παπαῖ>

σχετλιασμός

<παππ(ά)ζοιεν>

πατέρα καλοῖεν

<παππάζουσιν>

πατέρα προσαγορεύουσιν. πεποίηται δὲ ἡ λέξις ἀπὸ τῶν παιδίων, ἃ τοῖς πατράσι λέγει πάππα

<πάππος>

ἄκανθα· ἐπὰν γηράσῃ καὶ ἀποξηρανθῇ, καὶ ὑπὸ ἀνέμων ἐκριπίζηται, καὶ τόπον ἐκ τόπου μεταβάλλῃ. σημαίνει δὲ καὶ ὀρνέου εἶδος. καὶ πατρὸς ἢ μητρὸς πατέρα. καὶ τὴν ὑπὸ τῷ γενεί(ῳ) τρίχωσιν

<παπταίνειν>

περιβλέπειν πάντη

<παπταίνοντα>

ὁρῶντα

[<παπταιγγεῖ>

περισκοπεῖ]

<παπτήνας>

περισκοπήσας

<πάρα>

ἐγγύς. πάρεστι

<παραβαίνοντας>

ἀρνητικούς. ἢ μὴ εὐθέως βαίνοντας

<παραβαλεῖς>

ἀπατήσεις. παραθήσεις. παραδώσεις

<παραβαλλόμεναι>

ἐξαπατῶσαι. παρακα(τα)τιθέμεναι

<παραβαλλόμενος>

ἐναποκινδυνεύων, ὅ ἐστι παραβόλως μαχόμενος

*<παράβολον>

παράδοξον

<παραβαλοῦ>

ἀνάπαυσαι. ἀπὸ δὲ τῶν νεῶν ἡ μεταφορά

<παραβαλῶ>

συγκρινῶ. παραθῶ, ὅμοιον

<παραβαλών>

ὁμοίως παραθείς

<παρ[α]βεβαῶτε[ς]>

παραβεβηκότες

<παραβλέπων>

στραβός

<παραβλήδην>

ἀπατητικῶς. παραλογιστικῶς. ἐξ ἀντιβολῆς παραβάλ- λοντες

<παραβληθησόμενος>

συγκριθησόμενος

<παραβλητικός>

παραβάλλων

<παραβλῶπας>

παρορῶντας

<παραβλῶπες>

ὁμοίως, διάστροφοι, τὰς ὄψεις διαστρέφοντες, καὶ πα- ραβλέποντες

<παραβολή>

πραγμάτων ὁμοίωσις

<παραβουλευσάμενος>

εἰς θάνατον ἑαυτὸν ἐκδούς

<παραβραβευθείς>

καταῤῥαγείς. παραμεληθείς

<παραβραβεύων>

παρακρίνων

<παραβύουσαν>

παρακαμ(μ)ύουσαν

<παράβυστον>

λάθρα γινόμενον, ἀπόκρυφον. ἀποκεκρυμμένον, ἢ μι- κρὸν κλινίδιον, παρατιθέμενον τῇ μεγάλῃ, ἔνιοι δὲ δικαστήριον οὕτω καλούμενον

[<παραγάγγας>

εἶδος μέτρου Περσικοῦ]

<παρ' ἀγαυοῦ Τιθωνοῖο>

παρὰ τοῦ λαμπροῦ Τιθωνοῦ

<πάρα γε>

ἐγγὺς δέ. ἢ κόψον

<παράγει>

παρέρχεται. παραπέμπεται. φυλάσσεται. εἰσπορεύεται

<παραγκωνίσασθαι>

ἀποστρέψαι

<παραγόρευσιν>

ἄρνησιν

<παραγράφεται>

ἐκβάλλεται

<παραγραφή>

ζημία

<παραγράψαι>

ὃ ἡμεῖς λέγομεν διαγράψαι. καὶ τὸ ἐκ τραπέζης λα- βόντα διὰ γραμμάτων τοῦ τραπεζίτου πιστώσασθαι

<παραγράψεται>

οὐ παραδέξεται

<παραγυμνῶσαι>

φανεροποιῆσαι

<παραγωγαί>

ἀπάται. χρήσεις

<παραγωγάς>

χιτὼν παρὰ Πάρθοις

<πάρα δέ>

ἐγγὺς δέ

<παραδέδρομα[ι]>

παρεμνήσθην

<παραδειχθέν>

φανερωθέν

<παράδειγμα>

ὑπόδειγμα. ἢ παρασκευασθέν τι ἔλαττον εἰς μείζονα

<παραδειχθῶ>

οὐ φαίνομαι

<παράδεισος>

τίθεται ἐπὶ τῶν ἀναισθήτων. οἷς ἐστιν ἐμπεριπατεῖν. ἢ τόπος [ἔνυδρος ἤτοι] εὔυδρος, ἐν ᾧ περίπατοι. καὶ ἡ βασιλέως κα- τάλυσις

<πάρα δέ σοι>

πάρεστι δέ σοι

<παραδήμῳ>

ἐξακούστῳ

*<παραδειγματίσαι>

φανερῶσαι. θριαμβεῦσαι

<παρὰ δίκην>

παρὰ τὸ δίκαιον

<παρὰ δόξαν>

παρ' ἐλπίδα, παρὰ προσδοκίαν

<παράδοξον>

θαυμαστόν. ἀπροσδόκητον

<παράδοξος>

ὁ παρὰ δόκησιν λεγόμενος

<παράδοσις>

ἄγραφος διδασκαλία

<παραδόσεων>

διδασκαλιῶν

<παραδραθέειν>

παρακοιμηθῆναι

<παραζηλῶν>

παροξύνων, παρεξισῶν

<παραζωστρίς>

μικρὰ μάχαιρα

<παραθαλπόμενος>

παραθερμαινόμενος. παρακμάζων. παραμυθού- μενος

<παραθεῖ>

παρατρέχει

<παράθεμα>

ἐπίθεμα

<παραθέουσι>

παρατρέχουσι

<παραθήγειν>

ἀκονᾶν, παροξύνειν

<παραθήκη>

παρακαταθήκη. [παράθου

<παραθῆται>

ἐκβάλλῃ

<παρὰ θῖνα>

παρὰ τὸν αἰγιαλόν

*<παραθέντες>

ἐκβληθέντες

<παράθρανος>

κώπη τις ἐν ταῖς παραθράνοις

<παρ[α]θρέξειας>

παραδράμοις

[<παραθῶτε>

ἐκβάλλει]

<παρα(ι)βάται>

οἱ ἐπὶ τῶν δίφρων ἑστῶτες μαχόμενοι, οἱ κύριοι τῶν ἁρμάτων

<παρ' αἰγείρου θέα>

Ἐρατοσθένης φησί, ὅτι πλησίον αἰγείρου τινὸς θέα (αἴγειρος δέ ἐστι φυτοῦ εἶδος) ἐγγὺς τῶν ἰκρίων. ἕως οὖν τούτου τοῦ φυτοῦ ἐξετείνετο καὶ κατεσκευάζετο τὰ ἰκρία, ἅ ἐστιν ὀρθὰ ξύλα, ἔχοντα σανίδας προσδεδεμένας, οἷον βαθμούς, ἐφ' αἷς ἐκαθέζοντο, πρὸ τοῦ κατασκευασθῆναι τὸ θέατρον

*<παράδοξος>

θαυμαστός. ἐπάξιος. καὶ ὁ παρὰ δόκησιν λεγόμενος

*<Παραίλεως>

ὄρος ἐγγὺς μ ρ θ ν<ο>

*<παραινεῖ>

συμβουλεύει

<παραιθένατα>

τὰ ἀπὸ τῶν μικρῶν δακτύλων παρὰ τὸ θέναρ, ἤγουν ἐπὶ τὸν καρπόν

<παραικάτια>

αἱ ἐπὶ τοῖς ζεύγεσι τῶν ὁπλιτῶν τάξεις

<παραίνεσις>

συμβουλή, νουθεσία, σωφρονισμός

<παραίπαιμα>

παρακοπή

<παραὶ ποσί>

παρὰ τοῖς ποσί

<παραιρεῖται>

ὀλίγα ἀφαιρεῖται

<παραιρήμ[μ]ατα>

παράρματα ἱματίων

<παραιροῦνται>

ἀφαιροῦνται

*<παραὶ ποσὶ κάππεσε θυμός>

ἠγωνίας(αν), καὶ κατέπεσαν τῇ γνώμῃ [ἢ ποσίν]

<παραισαβάζειν>

παραμεμηνέναι. ἀπὸ τοῦ Σάβου

<παραίσι[μ]α>

ἀλλοῖα τῶν προσηκόντων

*<παρίσομαι>

....

<παραΐσσοντα>

παρατρέχοντα

<παραίτησιν>

παράκλησιν

<παραίφασις>

ἀπολογία. παραλογισμός. παραμυθία. συμβουλία. πα- ρηγορία. παραίνεσις

<παραιφάσσει>

τινάσσει. πηδᾷ. παρακινεῖ. καὶ τὰ ὅμοια

<παραιφηλούμεθα>

παραγόμεθα

<παρακαίρια>

παράκ(αι)ρα

<παρακαταθήκη>

ἐνέχυρον

<παρ[α]κατέλεκτο>

παρακατέκειτο

<παρακεκλημένοι>

παραμυθηθέντες, παρακληθέντες

<παρακεκόαται>

παρανοεῖ

<παρακεκομμένον>

ἄνανδρον

<παρακέκρουνται τῶν φρενῶν>

(παρ)ηλλάττοντο

<παρακελεύσεσθαι>

προτρέψασθαι

<παρακελεύουσιν>

ἐπιτρέπουσιν

<παρακεχόρδικεν>

παρήλλαχεν. παρήμαρτεν

<παρακεώμεθα>

ἐγκείμενοι ὦμεν

*<παράκλητον>

πνεῦμα λέγεται, ὡς τὰς παρακλήσεις τῶν ὅλων δεχό- μενον

*<παρακλήτορες>

παραμυθηταί

*<παρακλιδόν>

ἕνα παρ' ἕνα. παρακεκλιμένος. παρατετραμ(μ)ένος· "παρακλιδόν, οὐδ' ἀπατήσω"

*<παρὰ κληῖδος ἱμάντα>

παρὰ τοῦ τρυπήματος παραγομένου κλεί- θρου, δι' οὗ τὸν ἱμάντα ἐνιᾶσι

<παρακοᾶν>

παρανοεῖν

<παρακοίτης>

ὁ ἀνήρ. γυνὴ γαμετή, παλλακίς <παράκοιτις>

<παρακονᾶν>

τὸ ἐν τῷ ἀσπάζεσθαι παρατρίβειν τὸ γένειον καὶ τὰς παρειάς

<παρακόπτει>

μαίνεται

<παρακόρησον>

παρακάλλυνον

<παρακοττεῖ>

παραφρονεῖ

[<παράκρουσις>

ἀπάτη. [παρενεγκεῖν]

<παρακροτήσαντες>

παραθαρσύναντες

<παρακροτῶν>

παροξύνων

<παρακρούει>

πλανᾷ, ἐξαπατᾷ

<παρακρουσθέντες>

παραλογισθέντες

<παρακρουσιχοίνικος>

παραλογιζόμενος ἐν τῷ μέτρῳ. εἴρηται δὲ οὕτω διὰ τὸ κρούειν τὰ μέτρα καὶ διασείειν ἕνεκα τοῦ πλεονεκτεῖν

<παράκρουστος>

μωρός

<παράκτης>

ὁ τῶν κυνηγῶν τοὺς κύνας ἐπὶ τὴν θήραν ἄγων

<παρὰ κωφὸν ἀποπαρδεῖ>

ἡ παροιμία. πρόδηλος δὲ αὐτῆς ἡ αἰτία

<παραλαλοῦντος>

......

<παρὰ λαπάρη(ν)>

παρὰ τὴν λαγόνα

<παραλέ(λε)ξαι>

παρὰ τὸ τὰς ὑπερεχούσας (τρίχας) ἐν ταῖς ὀφρύσι παραλέγειν

<παραληρούντων>

μωρὰ λαλούντων

<παραλία>

ἡ Ἀττική. ἔνθεν καὶ ἡ ναῦς <πάραλος>

<παραλία> καὶ <πάραλος> καὶ <παράλιος>

παραθαλάσσιος

*<παραλαλεῖ>

φλυαρεῖ, μὴ γινώσκων ἃ λαλεῖ

<παραλίτης>

ὁ ἀπὸ τῆς παράλου· ἡ δέ .... ἐστιν ἱερὰ ναῦς

<παραλλαγῆς>

ἐναλλαγῆς, ἀλλοιώσεως

<παραλλάξαι>

* διάβηθι, πάρελθε

<παραλλάξας>

ἐνηλλαγμένως. παρελθών

<παρ' ἀλλήλαις>

ἐγγὺς ἀλλήλων

<παράλληλον>

ἀκόλουθον, ὅμοιον τῷ μεταξὺ ὄν

<παραλογισμός>

ἀπάτη λογισμοῦ

<παραλογιστής>

ἀπατεών

<παράλογον>

ἀλόγιστον

<πάραλ[ι]οι>

οἱ τὴν παράλιον οἰκοῦντες τῆς Ἀττικῆς

<παραλουργεῖς>

οἱ ἧττον[ες] ἔνδοξοι καὶ ἔντιμοι· ὡσεὶ λέγοι τις· <πα- ραβαφής>· <Ἁλουργὲς> γὰρ τὸ ἐκ τῆς θαλαττίας πορφύρας ὕφος

<παραλούς>

παρακρατηθείς. συσχεθείς

<παραλυθῆναι>

ἀπολυθῆναι

(*)<παραλοῦμαι>

παροιμιωδῶς· ἐπεὶ ὑπὸ τῶν πλουσίων οἱ πένητες παρελοῦντο

[<παραλώματα>

τὰ ἔξωθεν]

<παραλώματα>

τὰ ἔξωθεν τῶν <μ>ρών (ς)κεπασμάτων

<παραμαρτών>

ἀποτυχών

[<παραμήνας>

παραναγνούς

<παραμήξας>

παραλλάξας]

<παραμεῦσαι>

παραλλάξαι. ἐκτραπῆναι

<Παραμήνη>

ἡ τῶν θεῶν μήρα. Λυδοί

<παραμίξεται>

γειτνιάσει

<παρ' ἄμμι>

παρ' ἐμοί

[<παραμνείσω>

παραμένοντι καὶ καταπραΰνοντι τὸ μένος, ἤγουν δύ- ναμιν]

<παράμονος>

καρτερός

<παραμυθίαν>

παράκλησιν

<παραμυ(θή)σασθαι>

συμβουλεῦσαι

<παρὰ ναῦφιν>

παρὰ τῶν νεῶν

<παρὰ νῆας>

παρὰ τὰς ναῦς

<παρὰ νηυσί>

παρὰ τοῖς πλοίοις

<παράνοια>

ὑπερηφανία

<παράνομος>

ἄνομος, ἄδικος, ἄθεσμος. ἁμαρτία

<πάραντα>

τὰ παρὰ τὸ ἀντικρύ, οἷον πλάγια, τὰ παρατετραμμένα τῆς εὐθείας ὁδοῦ

<παράνυμφος>

νυμφεύτρια

<παραξιφίς>

μάχαιρα

<παρ[αρ]άορος>

σειραφόρος

<παραός>

ἀετὸς ὑπὸ Μακεδόνων

<παράπαγος>

μάνδαλος θύρας

<παραπαίει>

παρακόπτει, μαίνεται, ληρεῖ, παραφρονεῖ

<παραπαιόντως>

ὁμοίως

<παράπαιστος>

παραπλήξ. ἢ παρειμένος

<παράπαν>

παντελῶς, καθόλου

<παρὰ πάντας>

ὑπὲρ πάντας

<παραπασσόμενος>

ἐπιβαλλόμενος

[<παραπείσῃ>

παραπαίξῃ]

<παραπέμποντες>

ἀπωθούμενοι

<παραπεπ[ε]ίθοιμι>

παραπείθοιμι

<παραπεπλεγμένως>

συμπεπλεγμένως

<παραπετάσματα>

παρακαλύμ(μ)ατα

<παράπηχυ[ν] ἱμάτιον>

τὸ παρ' ἑκάτερον [μέρον] μέρος ἔχον πορ- φύραν

<παραπικραίνων>

παροργίζων

<παραπλαγιάσας>

πλαγιασάμενος

<παραπλάγξασα>

παρακρουσθῆναι ποιήσασα

<παραπλασμός>

ὁ ἐν ταῖς τῶν αὐλῶν τρύπαις ῥύπος

<παραπλέξαι>

ἐμπλέξαι

<παραπλάσματα>

τὰ κηρία τὰ ἐπιτιθέμενα τοῖς ζητήμασιν ἐν τοῖς βιβλίοις

<παραπλῆγος>

μανιώδους

*<παραπλῆγας>

τοὺς τὰς ἄκρας ἀνατεινούσας ἔχοντας αἰγιαλούς. ἢ <πέτρας>

<παραπλήγων>

μαινομένων

*<παραπληγία>

παρακοπή

<παραπλήξ>

παράφρων, τὰς φρένας βεβλαμ(μ)ένος, μανιώδης, παρα- κόπτων, παραφρονῶν

<παραπληξία>

μανία

<παραπλήσιος>

ἐμφερής, ὅμοιος

<παραπλῆττον>

ἐκπλῆττον

<παραπλόκαμος>

ἡ παραπεπλεγμένη τὰς τρίχας

<παραπλομένοισι>

παροῦσι

[<παρὰ πλόνεσι>

παρὰ πολλοῖς]

<παραπλώζειν>

τὸ παρὰ τὴν ὁδὸν ἵστασθαι, ἢ ἰέναι

<παρὰ πόδα>

εὐθέως. ἐγγύθεν

<παρὰ ποδί>

παρὰ τοῖς ποσί

<παρὰ πολύ>

πολύ

<παραποιεῖν>

παραπράττειν

<παραποιήσασθαι>

παρασφραγίσαι

<παραπρονοῆσαι>

ἐνθυμηθῆναι, νοῆσαι

<παραπομπή>

μετακομιδή

<παραρεῖν>

φληναφεῖν

<παρα(ῤ)ῥητοί>

παραινετικοί, σύμβουλοι, παραμυθητικοί

<παρα(ῤ)ῥητοῖσι>

παραμυθηταῖς

<παραῤ(ῥ)ύματα>

δέῤῥεις

<παραρτίζεσθαι>

παρασκευάζεσθαι

<παραρυῇς>

μετεωρισθῇς, παραπέσῃς

<παράρυμα>

Σοφοκλῆς Πολυξένῃ <παράρυμα ποδός>, ὡς κρεμαμέ- νων τινῶν ὑφασμάτων ἐκ τοῦ ἅρματος πρὸς κάλλος. τινὲς δὲ σχοινίον ἐν ταῖς ναυσίν. οἱ δὲ ὑπόδημα

<παραρυμίς>

τὸ παρὰ τὸν ῥυμόν

<παραρυτεῖν>

παρέχειν

*<παραρυῶμεν>

ἐξολισθῶμεν

*<παραρυόμενον>

παραπεσό[μενο]ν, παραῤ(ῥ)υέν

<παρασάγγας>

εἶδος μέτρου Περσικοῦ

<παρασαγγιλόγω>

οἱ Πέρσαι τοὺς διαγγέλλοντας οὕτω λέγουσι

<παρασάγγης>

μέτρον ὁδοῦ, τριάκοντα σταδίους ἔχον

<παρασαρῶσαι>

ἐροὴ δὲ καὶ [κάλυθρον ἢ] κάλλυντρον τὸ σάρον. καὶ κόρηθρον καλεῖται

<παρασεσυρμένοι>

παρελκυσμένοι, ὑπεσκελισμένοι

<παράσημα>

τεράστια

<παρασημαίνει>

παραχαράττει. παραδηλοῖ

<παράσημον>

ἀδόκιμον, κίβδηλον. ἀπὸ τὸ καὶ νομισμάτων τὰ κίβδηλα <παράσημα> λέγεται

<παράσιτοι>

ἀρχὴ ἐπὶ τὴν τοῦ ἱεροῦ σίτου ἐκδοχήν ......

<παράσιτος>

κοσσοτράπεζος

<παρασιωπῶν>

μακροθυμῶν

<παρασκευάζεται>

εὐτρεπίζεται, ἑτοιμάζετο

<παρασπάς>

φυτὸν ἀπεσπασμένον

<παρασπάσησθε>

ἀφέλησθε

<παρασπίζουσα>

σύνους(α). συνοικοῦσα

<παρασπιστής>

παρεστώς. ὁπλίτης

<παρασπονδήσας>

παραβὰς τὰς συνθήκας

<παρασπονδοῦντες>

ἐχθραίνοντες. πολεμοῦντες

<παρασπῶν>

συλῶν

<παραστάδες>

οἱ πρὸς τοῖς τοίχοις τετ[ρ]αμένοι κίονες

<παρασταδόν>

ἐκ τοῦ σύνεγγυς, ἢ παραστάντες, ἢ παραστατικῶς, ἢ κατὰ τρόπον, ἢ κατὰ τὸ δέον

<παρασταθμίδες>

τῆς θύρας τὰ πρὸς τῷ στρόφιγγι

<παράστανον>

λόγχη

<παράστασις>

φυγή. καὶ τὸ φυγαδεῦσαι <παραστήσασθαι>

<παραστάται>

τὰ ἀπὸ τῶν νεφ(ρ)ῶν ἀγγεῖα. καὶ οἱ πρὸς τὰς ὤας στήμονες

<παραστάτην>

προστάτην

<παραστάτησον>

παραστάτης γενοῦ. νίκησον

<παραστατίς>

ἀγγεῖον θερμαντικόν

<παραστέλλεται>

ἀναστέλλεται

<παραστέλλων>

ἀναστέλλων

<παραστησάμενος>

μετακαλεσάμενος

<παραστίζουσα [ἢ παραστίζων ἢ παραστιχθείς>]

ἐπ(ε)ὶ τῶν [ἀνακλυσετῶν] ἀφυστερούντων τὰ ὀνόματα παρέστικται. [Σώφρων δὲ κεντήματά φησιν.] ἄλλοι, ὡς ἀπόντα [τινὰ] παραστήσουσα σημειου- μένη

<παραστόρνυται>

καὶ τὸ λεῖον ποιῆσαι ξίφος, καὶ τὸ παράστροτον

*<παρασυνεβλήθη>

ὡμοιώθη

<παρασύρει>

χαυνοῖ. παρατρέπει

<παρασυρέντες>

παρατραπέντες

<παρασυρῶ>

παρατρέψω, καὶ τὰ ὅμοια

<παρά σφιν ἢ παρά σφισιν>

παρ' [ἑ]αὐτοῖς

*<παράχασον>

ἀναχώρησον

<παρασχεδιαζομένη>

παραχαραττομένη

<παράταξις>

πόλεμος. φάλαγξ. καὶ ὄνομα

<παρατάσσεται>

ἐν πολέμῳ ἀνθίσταται

<παρατατικός>

ἐκτεταμένος

<παρατέθηγμαι>

παρηκόνημαι. παρωξύνθην

<παρατεθηγμένος>

ἠκονημένος

<παρατείνει>

παρέλκει. πλατύνει

<παρατεκτήναιτο>

παρὰ τὰ ὄντα κατασκευάσειεν

<παρατενεῖς>

ἀπολεῖς

<παρατέτακται>

ἡτοίμασται

<παρατηρημάτων>

ἐπιτηρήσεων, παραφυλάξεων

[*<παρατούριον>

ἀντίπανον. κράσπεδον

*<παραχαράκτης>

διαστροφεύς, παρατρωτὴς τῶν εὖ τεθέντων νόμων

<παρατηρημάτων>

ἐπιτηρήσεων,] κληδονισμῶν τε καὶ ἀπαντήσεων

<παρατρέπει>

παραγορεῖ

<παρατρέχει>

παρέρχεται

*<παρὰ τὸ εἰκός>

παρὰ τὸ δέον

<παρατρέψαι>

παρενέγκαι. πορθῆσαι

<παρατρέψας>

παρελάσας

<παρατροπαῖς>

μεταβολαῖς

<παρατροπέων>

παρατρωπῶν. παραλογιζόμενος

<παρατρύζει>

παραφωνεῖ. γογγύζει

<παρατρύζουσι>

γογγύζουσι. καὶ τὰ ὅμοια

<παρατρωπῶσ'>

παρατρέπουσι, παραπείθουσι τῆς ὀργῆς

<παρατ[ρ]υχών>

παρών

<παραύδα>

παραφώνει, παρηγόρει

<παραύλια>

τὰ παρὰ τὴν αὐλήν, οἷον πρόχωρα

<πάραυλος>

πάραυλος Ἑλλησποντίς, ὡραία θέρους, ἡ κατὰ τὸ θέρος ἀκμάζουσα

<παραυτά>

παραχρῆμα, εὐθέως, παραυτίκα

<παρ' αὐτόφι>

παρ' αὐτῷ

<παραυχενίζων>

παρακλίνων

<παράφημι>

παραινῶ. παραμυθοῦμαι. συμβουλεύω

<παραφθαίησι>

παραδράμοι

<παράφορα>

παρατετραμμένα

<παραφορμά>

ἀρχή τις τῶν συνεξιόντων βασιλεῖ

<παράφορος>

παραφερόμενος. παρόμοιος. ἐξεστηκώς

<παράφρων>

ἀνόητος

<παραχαράσσον>

παραλλάσσον, παρασημαῖνον

<παρὰ χεῖρα>

μετὰ χεῖρα, ἐν χερσί

<παραχρᾶται>

κακῶς λέγει

<παραχρῆμα>

παραυτίκα. [ἀθρόως.] εὐθέως

<παραχωρημάτων>

ἐκβολῶν

[<παραψίδες>

τὰ μεγάλα τρύβλια]

<παραψυχή>

παραμυθία

<παρδακῶν>

διύγρων

<παρδαλέην>

παρδάλεως δοράν

<πάρδαλις>

ποιὸς ὄρνις

<πὰρ δέ>

παρὰ δέ

<πάρδικος>

ἡ οἰκοδομὴ τῆς καθέδρας

<παρεᾶσαι>

πλαγιάσαι

<παρέβασκε>

παρεβάτει

[<παρεβλήδην>

ἐρεθιστικῶς]

<παρεγγεγραμμένος>

ὁ μὴ κατὰ νόμον τοῖς πολίταις (ἐν)τεταγμένος. δημοποίητος [παῖς]

<παρέγγ[έγ]ραπτος>

νόθος. παρεγγεγραμμένος

<παρεγγραφέντων>

ῥᾳδιουργηθέντων

<παρεγγυᾷ>

παραγγέλλει. διαδίδωσιν

<παρεγγυᾶται>

λέγει. παραδίδωσιν. ἐντέλλεται. παραινεῖ. διδάσκει. προλέγει. παραγγέλλει. διαβεβαιοῦται. ἢ <παρεγγυᾷ>

<παρεγγυήσαντος>

παρασχόντος

<παρεγχρίψεται>

ἐγγίσει, προσπελάσει

*<παρ' αἰδοίῃσι>

παρὰ ταῖς αἰδοῦς ἀξίαις

<πάρεδρον>

παρακαθήμενον. παραμένον. σύνθρονος

<πάρεδρος>

ἀρχή τις "καὶ αὐτὴ ἡ κελεύουσα παρέδρους δίδο[υ]σθαι ὑπὲρ τοῦ τὸν ἁμαρτάνοντα μηνύεσθαι"

<παρέζεο>

παρακαθέζου

<παρεζόμενος>

παρακαθήμενος

<παρεθείς>

ἐκβληθείς. ἢ ἐάσας

<παρεθεωροῦντο>

κατεφρονοῦντο

<παρεθήγοντο>

παρωξύνοντο

<παρειά>

γνάθος

*<πάρει>

ἦλθες

<παρεῖαι ὄφεις>

ὄφεων εἴδη μεγάλας παρειὰς ἐχόντων· ταῦτα δὲ ἥκι- στα δάκνει ἀνθρώπους

<παρείθη>

παρελύθη, ἐχαυνώθη. ἐκρεμάσθη, ἐχαλάσθη. ἐάθη

[<παρείεμαι>

παραλέλυμαι]

<παρεικάθῃ>

παρέλθῃ. [παρελύθη]

<παρείκαμεν>

παρεπέμψαμεν

<παρείκει>

παρέρχεται

[<παρείκουλον>

ἀπόφασις ἄρχοντα]

<παρεῖμαι>

παραλέλυμαι, ἐκλέλυμαι

<παρειμένος>

παραλελυμένος, ἐκλελυμένος, παράλυτος. παρεωραμένος. τετελευτηκώς. ἢ καταπεφρονημένος

<παρειμένως>

καταφρονητικῶς, ὁμοίως

<πάρειμι>

ἐῶ. ἢ παραλελυμένος

[<παρείμην>

εὑρέθην. ὑπῆρχον]

<παρεῖναι>

ἐᾶσαι

<παρεῖξαι>

παραχωρῆσαι

<παρείπῃ>

παραλογίσηται

<παρειπεῖν>

παραμυθήσασθαι. παραινέσαι. παραπείσειν. παραλογί- σασθαι

*<παρειμένων>

παρεωραμένων

[<παρεῖρξαν>

ἐκώλυσαν]

<παρείς>

ἐάσας, ἀφείς, καταλιπών

<παρείσακτον>

ἀλλότριον

<παρείσανον>

κράσπεδον, ἀκρωτήριον

[<παρείση>

παραστίκης]

<παρείσθωσαν>

παραλυέσθωσαν

<πάρεισιν>

εἰσίν

<παρεισκρίνεται>

παρεισέρχεται. παρεισβάλλει

<παρεισρέων>

παρεισερχόμενος

<πάρ[ε]ιτε>

παρέλθετε

<παρεκίρνα>

παρέμισγε

<παρεκλήθη>

παρεμυθή(θη)

<παρέκλησε>

παρῆλθεν

<παρὲκ νόον ἤγαγέ [μου]>

τὸν νοῦν παρελογίσατό μου

<παρὲκ μίτον>

παρὰ τὸ(ν) μίτον

<παρεκναμε[νο]ῦντο>

παρεπ[ιπ]ορεύοντο ἐπιπόνως

<παρεκρότει>

παρώξυνεν

<παρεκρούσατο>

ἐχλεύασεν. παρεψηφίσατο. διεσκέδασεν

<παρεκτικόν>

παρεχόμενον

<παρεκόπτου>

ἠφάνιζες

<παρέλαβες>

ἐπαιδεύθης

<παρελάσας>

παραδραμών

<παρελέγετο>

παρὰ τὸν αἰγιαλὸν ἔπλεεν

<παρελέξατο>

ἐκοιμήθη. παρεκλίθη. ἢ παρεπλέξατο· τὸ γὰρ παρα- πλέξαι τινὲς <παραλέξασθαι> καὶ <λέξασθαι> λέγουσιν

<παρελεύσεαι>

παραδραμεῖς· καὶ παραλογίσῃ

<παρελεύσεται>

παραδράμῃ, παρέλθῃ

<παρεληλυθότας>

παραβαίνοντας

<παρελθόντων>

εἰσελθόντων

<παρέλκεται>

διατρίβει

<παρέλκον>

περισσόν. [περιττόν.] βραδύ. παρατεῖνον

<παρέλκυσις>

βράδος, βραδυτής

<παρελογίσασθε>

ἠπατήσατε, ἐψεύσασθε, ἐχλευάσατε

<παρελύθησαν>

ἠσθένησαν

<παρέλυσε>

καθεῖλεν, ἐξέβαλεν

<παρεμβαλεῖ>

παρεντίθησιν

<παρεμβαλεῖ>

ἐπισκέπει

<παρεμβάλ[λ]οιτο κλῆρον>

συγκληρώσαιτο

*<παρεμβολή>

στρατόπεδον. παράταξις. στῖφος στρατιᾶς, ἢ πλῆθος. ἢ οἴκησιν. ἢ κάστρον

<παρεμπίνειν>

τὸ ἐκτὸς λόγου πίνειν

<παρ' ἔμοιγε>

πάρεισι γάρ μοι

<παρεμφάρακτος>

ἀσελγής. πέρπερος

<παρεμφαίνεσθαι>

παραδηλοῦσθαι

<παρεμφερές>

ὅμοιον

<παρ' ἕν>

κατὰ τὸ ἑξῆς

<παρενδοθῇ>

παρατεθῇ

*<παραίνεσις>

συμβουλία. διδασκαλία

<παρενεγκεῖν>

παραθεῖναι. παραβαλεῖν

<παρενήνεον>

παρανιέων. παρετίθεσαν ἀθρόως. παρεσώρευον

<παρένθετος>

παρείσακτος

<παρενθῆκαι>

μετενήνεκται (ἢ) ἀπὸ τῶν τεχνιτῶν τῶν παρεργαζομένων ἔνια λεπτά. ἢ ἀπὸ τῶν πλοϊζωμένων· παρεντιθέασι γὰρ τοῖς φορτι- κοῖς κοῦφα. ἀπὸ τῶν καμιν(έ)ων· τοῖς γὰρ πίθοις πινακίσκοι παρεν- τίθενται καὶ λεπτά

<παρέντες>

παραλείψαντες, ἐάσαντες

<πάρεξ>

χωρίς, ἐκτός

<παρεξειρεσίαν>

τὸ κατὰ τὴν πρῷραν πρὸ τῶν κωπῶν· ὡσεὶ λέγοι τις, πάρεξ τῆς εἰρεσίας

*<παρελέξατο>

παρεκοιμήθη

<παρεξηυλημένος>

ὑπὸ γήρως τὸν νοῦν παρεξηυλημένον ἔχων, ἀμυ- δρόν. μετενήνεκται δὲ ἀπὸ τῶν γλωσσίδων τῶν ἐν τοῖς αὐλοῖς· αἱ γὰρ κατα(τε)τριμμέναι ἐξηυλῆσθαι λέγονται

<παρὲξ ὁδοῦ>

ἔξω τῆς ὁδοῦ

<παρὲξ εἴποιμι>

παρὰ τὴν ἀλήθειαν εἴποιμι

<πάρεξ τὸ θεῖον χρῆμα>

ἔξω τῆς μίξεως

<παρεοικώς>

παρόμοιος

<παρεόντα>

παρόντα

<παρέπαφεν>

παρέπεισεν

<παρεπίδημος>

πάροικος

<παρεπλάγχθη>

παρεκρούσθη

<παρεπτάμενα>

περιττά

<παρεπτάμενον>

περιττόν

<πάρεργον>

νόθον, ὡς μικρόν τι τῶν ἀναγκαίων

[<παρεργότατα>

κατεῤῥογότατα]

<παρέργως>

ἀκαίρως. ῥᾳθύμως

[<παρενεῖται>

ὀλίγα ἀφαιρεῖται]

<παρ' ἐρινεόν>

παρὰ τὴν ἀγρίαν συκῆν

<παρερέωσαν>

παρετάξαντο, ἐν πολέμῳ ἀντέστησαν, κυρίως δὲ μετὰ τῶν ῥεῶν

<παρεῤ(ῥ)υπωμένα βιβλία>

οἷς κηροὺς προσπλάσσομεν, πρὸς τὸ ζητῆσαί τινα

<παρέρχεται>

ὑπερβάλλε[τα]ι

<παρεῤῥωγότα>

κατεῤῥωγότα

*<παρεσταμένη γῆ>

ἐφ' ᾗ τις ὀφείλει δάνειον· καὶ ἡ ἐκδεδομένη ἐπὶ γεωργίᾳ

<πάρεσαν>

παρῆσαν

<παρεσθίε[τα]ι>

παραβιβρώσκεται

*<πάρεσιν>

ἄφε[ω]σιν, συγχώρησιν

[<παρέσεσται>

πάρεσται]

<παρέσμεθα>

ἤλθομεν

<πάρεσο>

παραγενοῦ

<παρεσόμεθα>

[παρεγενόμεθα

<παρεσόμεθα>

παρεῖναι μέλλων

<παρέσσυα>

παρόρμησα. παραγινομένη

<παρέσσεται>

παρέσχεται

*<παρεσπονδημένοι>

ἔκθεσμοι. παρηνομένοι

<παρεστέλλετο>

παρεγίνετο

<παρέστη[σε]>

παρεγένετο. ἐπέστη

<πάρεστιν>

ἐστὶν ἐγγύς

*<παρέσφηλεν>

παρεφάνετο. ἀποτυχεῖν ἐποίησεν

<παρέσφαλεν>

ὁμοίως

<παρέσχεν>

ἔδωκεν

<παρετάξατο>

ἐν πολέμῳ τέθνηκεν

<παρετάξαντο>

ἐπολέμησαν

<παρέτμηξεν>

ἐξηφάνισεν

<πάρετος>

παραλελυμένος

<παρετρώπασκε>

παρετρέπετο

<παρευημερεῖσθαι>

νικᾶσθαι

<παρευημερηθείς>

παροραθείς

<παρευθύνουσι>

βιάζονται. παραφέρουσιν

<παρευθύνωσιν>

ὁμοίως

<παρευνάζων>

παρακοιτάζων

[<παρεφάσεις>

παραινέσεις

<παρεφασίῃσι>

παραμυθίαις]

<παρεφέρετο>

ἐδαιμονίζετο

<παρέφησε>

παρεγράψατο. ἠπάτησεν

<παρεχάσσατο>

παρεχώρησεν

<παρέχει>

δίδωσι, χορηγεῖ

<παρῇ>

ἔλθῃ

<πάρηβον>

παρὰ Κτησί(ᾳ), ξύλον τι

<παρήγαγεν>

ἤνεγκεν. ἢ ἠπάτησεν

<παρηγοναῖς>

παραγώγως. ἀπάταις

<παρηγορεῖ>

παρακαλεῖ, παραμυθεῖ(ται)

<παρηέρθη>

παρηνέχθη

[<παρήθη>

ἐάθη]

<παρήϊξαν>

ἐκώλυον

<παρήϊον>

ὁ παρὰ τὸ γένειον τόπος. καὶ κόσμος ἐπὶ μετώπου τῶν ἵππων παρὰ γνάθον

<παρῆκεν>

ἀφῆκεν, εἴασεν, ἔλειπεν

[<παρήκτης>

πάντα πράττων ἐπὶ κακῷ

<παρήθρει>

παρῃωρεῖτο

<παρῆκεν>

εἴασεν, ἀφῆκεν,] ἀπέλυσεν

<παρήλασα>

παρεφθεγξάμην. παρέβην

<παρήλατοι>

παραμύθιοι

<παρῆλθε>

ἧκεν. εἰσελήλυθεν

<παρήμενος>

παρακαθήμενος. ἔκλυτος

<παρημένων>

παρενηνεγμένων

[<παρημοσύνη>

θεραπεία]

<παρηνέχθη>

παρεκρεμάσθη

<παρῇξαν>

ἐκώλυσαν

<παρήορος>

ὁ παραιωρούμενος. ἄφρων. καὶ ἵππος ὁ παράσειρος, ὁ ἐκτὸς τοῦ ἅρματος τρέχων

<παρήπαφεν>

ἠπάτησεν. ἐξέστησεν

<παρηρία>

μωρία

*<πάρερος>

ὁ μωρός

<παρήσει μοι>

δοκῶ

[<πάρησιν>

χαύνωσιν]

<παρήσομεν>

ἐάσομεν. παράσχωμεν

<παρήτασεν>

ἐξήτασεν

<παρηυμάρησαν>

κατεφρόνησαν

<παρθέμενοι>

παραθέμενοι, παραβάλλοντες σφὰς γὰρ παρ[α]θέμενοι κεφαλάς

<παρθενίας>

ἀβυρτακῶδές τι πέμμα

<παρθενική>

παρθένος

<παρθένιοι>

οἱ κατὰ τὸν Μεσσηνιακὸν αὐτοῖς πόλεμον γενόμενοι ἐκ τῶν θεῶν. καὶ οἱ ἐξ ἀνεκδότου λάθρα γεννώμενοι παῖδες, ἀπὸ τοῦ δοκεῖν ἔτι παρθένους εἶναι τὰς γεννησαμένας αὐτούς. καὶ ποταμὸς Παφλαγονίας <Παρθένιος>

*<παρθενοπίπας>

ὁ τὰς παρθένους ὀπιπεύων, οἷον περιβλέπων, ἢ ἀπατῶν

<Παρθένοι>

τὰς Ἐρεχθέως θυγατέρας οὕτως ἔλεγον καὶ ἐτίμων .....

<Παρθένου Παλληνίδος>

[ἱέρεια] Ἀθηνᾶς. ἔστι γὰρ ἱερὸν Ἀθηνᾶς ἐν Παλληνίδι

<παριαμβίδες>

Ἀπολλόδωρος παρὰ τοὺς ἰάμβους αὐτά(ς) φησι πε- ποιῆσθαι, ἃς οἱ κιθαρῳδοὶ ᾄδουσιν

<Παριανός>

ἐξ ἐπιθέτου Πρίαπος

<παριαύων>

παρακοιμώμενος

<παριδρύσαντες>

παρακαθίσαντες

<παρίεται>

ἐᾷ, παραπέμπεται

<παρίημι>

ἐῶ, καταλιμπάνω, συγχωρῶ, ἀφίημι

<παρίησιν>

ἀφίησι, συγχωροῦσιν

<παρικτόν>

παρερχόμενον

*<Πάροικοι>

γένος τι Ἀθήνῃσιν

<παριλλαίνουσα>

παρεμβλέπουσα. <ἴλλοι> γὰρ οἱ ὀφθαλμοί

[<πάριον>

πιστόν. κάτοχον]

<Πάριος>

Πάριδος. [πιστός. κάτοχος]

<παριππεύει>

ἀφεῖ αὐτοὺς καὶ ἄλλῃ ὁδεύει. παρατρέχει. παρακο- λουθεῖ

<παρ' ἵππων>

παρὰ τῶν ἵππων

<παρίσθμια>

τὰ περὶ τὸν φάρυγγα

<παρίστασθαι>

τὸ ἁρπάζειν τοὺς παῖδας

<παρισώματα>

ὁμοιοειδῆ

*<παρίστατο>

παρέστηκεν

*<παριστῶ>

ἀποδείκνυμι

<πάριτε>

ἔλθετε

<παρκατέλεκτο>

παρεκοιμᾶτο

<παρμέμβλωκε>

πάρεστιν. ἢ παραμεμένηκεν. ἢ παραμεμόληκεν

<πάρμη>

Θ(ρ)ᾴκιον ὅπ(λ)ον, σκεπαστήριον, κονδότρον θυρεοῦ

<Παρνάσιος Φωκεύς>

.......

<Παρνασός>

ὄρος Φωκίδος

<Πάρνηθος ὄχθος>

ὄρος τὸ αὐτό

<Παρνησός>

τὸ αὐτὸ ὄρος

<πάρνοπες>

ἀκρίδες

<Παρνόπη>

Καλλίστρατος Ἀθηναῖος

<πὰρ ξίφεος>

παρὰ τὴν τοῦ ξίφους (θήκην)

<παροδικός>

παρόδῳ χρώμενος

<πάροδος>

μέρος τι τῆς νεώς

<παροδούμενον>

παροιμιαζόμενον. ᾀδόμενον

<παρόδους>

διαβάσεις

<πάροιθεν>

ἔξωθεν. ἔμπροσθεν. ἐπὶ τόπου καὶ χρόνου

<πάροικοι>

ξένοι, παρεπίδημοι

<παροιμίαι>

παραινέσεις, παραμυθίαι, νουθεσίαι, ἠθῶν ἔχουσαι καὶ παθῶν ἐπανόρθωσιν

<παροιμία>

βιωφελὴς λόγος, παρὰ τὴν ὁδὸν λεγόμενος, οἷον παροδία. <οἷμος> γὰρ ἡ ὁδός

<παρ' οἷμον>

παρὰ τὴν ὁδόν [λεγόμενος]. καὶ <πάροιμος> ὁ γείτων

<παροιμώσαντες>

ἐκτραπέντες τῆς ὁδοῦ

<παροινία>

ἡ ἐκ τοῦ οἴνου ὕβρις. καὶ οἱαδήποτε ἁμαρτία

<παροινίαι>

κραιπάλαι. ὕβρεις ἀπὸ οἴνου

<παροινιάσαι>

ὑβρίσαι, λοιδορῆσαι

<πάροινος>

ἁμαρτωλός. μεθυστής. ὑβριστής, λοίδορος. ἔκλυτος

[<πάροιος>

πρᾷος

<παροῖραι>

ἡγούμεναι, πρότεραι]

<παροισθέντι>

παρενεχθέντι

<παροίσομεν>

παρενέγκωμεν. παρακομίσομεν

<παροιστρῆσαι>

παροξῦναι, ἐρεθίσαι

<παροιστρήσουσι>

μαίνονται

<παροιστρῶσαι>

ἐρεθίζουσαι. ἐξεστηκυῖαι

<παροίτεροι>

μᾶλλον ἔμπροσθεν προάγοντες

<παροκλάζοντες>

γονατίζοντες

<παρολκή>

ὑπέρθεσις

<παρομαρτεῖ>

παρακολουθεῖ

(<παρομαρτοῦν>

παρεισόμενον)

<παρόν>

ὑπάρχον. συνόν

<παρόντα>

προκείμενα

<παροξυνταί>

οἱ τρεφόμενοι ὑπὸ τῶν ἑταιρῶν ὡς ἂν δὴ ἐρασταί

<παροπαιδία>

εἶδός τι πήρας

<παροπαίδιον>

μικρὰ μάχαιρα

<παρορμᾷ>

προτρέπεται. διεγείρει. παροξύνει

<παρ' ὅρμον>

παρὰ τὸν λιμένα

<πάρος>

ἔμπροσθεν. πρότερον

<πάρος γε>

πρώην. καὶ τὰ ὅμοια

<παροτρύνει>

διεγείρει

<παρ' οὐδέν>

εὔκολον. εὐχερές

<παρουσία>

οὕτως ἐκάλουν καὶ τὰ ὑπάρχοντα [παρουσίαν]. καὶ μή- ποτε ἡ <παρά> πρόθεσις παρέλκει. Μένανδρος Ὑδρίᾳ

<παρουφά>

ἡ ἐν τῷ χιτῶνι πορφύρα

<παροχετεύει>

παραπλαγιάζει. προσεγγίζει. [περιπλησιάζει.] παρα- φέρει. παρορμᾷ

[<.παρυστρίδες>

αἱ τὸ ἔλαιον χέουσαι]

<πάροχοι>

παραβάται. παράπομποι, καὶ οἱ συμπορεύοντες τὴν νύμφην ἐπὶ τοῦ ζεύγους, καὶ (οἱ) παράνυμφοι

<πάροχος>

παράνυμφος

<παροχῶν>

δωρημάτων, χαρισμάτων

<παροψίς>

ὀξυβάφιον, ἢ ἐμβάφιον

<πάρπαγος>

ὁ ἄνω τῆς θύρας μάνδαλος

<Πάρπαρος>

ἐν ᾧ ἀγὼν ἤγετο καὶ χοροὶ ἵσταντο

<παρπεπιθόντες>

παραπείσαντες, παραλογισάμενοι

<πὰρ πυλεῶνα>

παρὰ πυλεῶνα

<πὰρ πυμάτην>

παρὰ τὴν ἐσχάτην

<Παῤῥασίη>

πόλις Ἀρκαδίας

<Παῤῥάσιον>

ὄρος Ἀρκαδίας

<παῤῥέκτης>

πάντα πράττων ἐπὶ κακῷ

<παῤῥησία>

ἐξουσία. ἄδεια

<παρσουλακίρ>

τὸν τρίβωνα, ὅταν γένηται ὡς θύλακος

<παρτάδες>

ἄμπελοι

<πάρταξον>

ὕγρανον. Λάκωνες

<παρτέλλεται>

παραινεῖται

<παρτετύμβει>

παραφρονεῖ. ἡμάρτηκεν

<πάρ τοι>

πάρεστί σοι

<παρτομίς>

μικρὸν τῷ μήκει βιβλίδιον

<παρυφή>

ὕφασμα

<παρυφίς>

Μένανδρος ἐν Ὑμνίδι

<παρφάμεν>

παραβῆναι ἅπαντα

<παρφάμενος>

παραπείσας. εἰπών. παρηγορήσας

<πάρφασις>

παραίνεσις. συμβουλία. παρηγορία. ἢ ἀπάτη

<παρφυσίδες>

βάτραχοι

<παρῶ>

παραλείπω. ἢ συνῶ

<παρωάς>

παρωαὶ λέγονται ἵπποι τινὲς τὸ χρῶμα πυῤ(ῥ)οί

<παρῳδοῦντες>

παρατραγῳδοῦντες. χλευάζοντες. ἢ λέγοντες

<παρωθοῦντες>

ἐκβάλλοντες

<παρώκλασεν>

ἐγονάτισεν

<παρωλένια>

τῶν χειρῶν τὰ ὄπισθεν

<παρώλισθεν>

ὠλίσθησεν, ἐξέπεσεν

<παρώλοφα>

τὰ ἀπὸ τῶν τενόντων μέρη

<παρώμφημα>

παρωνυμίασμα

<παρώνυμον>

ἐκ τοῦ συμβεβηκότος καλούμενον

<πάρωος>

εἶδός τι πυῤ(ῥ)οῦ χρώματος ἵππου

[<παρώπαλα>

τὰ περὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς.] ἐν τῷ περὶ ἱπποτροφίας

[<παρόπανος>

ἐμβρόντητος]

<παρώπια>

τὰ τοῖς ἵπποις παρατιθέμενα δέρματα, ἅ τινες <ἀνθή- λια> λέγουσι, παρὰ τοῖς ὀφθαλμοῖς

<παρῶπται>

παρεώραται

<παρῶπτο>

παρεώρατο

<πάρωρον>

παράκαιρον

<παρωσάμενος>

ἀπωθήσας. ἀποβαλών

<παρώσας>

ἐάσας. ὤσας, ὠθήσας. ἐκβαλών

<παρώσατο>

ὤσατο. καὶ ὤθησεν

<παρωσμένων>

δεδιω(γ)μένων

<παρώτρυναν>

παρώξυναν

<παρῴχετο>

παρῆλθεν. ἐπορεύετο

<παρωχετεύων>

ὅταν ἀπὸ τούτου τοῦ μέρους στρέφῃ τὸ ὕδωρ εἰς ἄλλον ὑδρα(γω)γόν

<παρῳχημένας>

παρελθούσας

<πᾶς>

ὅλος. ἕκαστος

<πᾶσαι>

ὅλαι

<πας[ς]άμενος>

γευσάμενος. κτησάμενος

<πασάμην>

ἐδεξάμην

<πᾶσαν ἐπ' αἶαν>

πᾶσαν τὴν γῆν

<πάς[ς]ανος>

ἀρτοπώλης, ἢ ἀρτόπτης

<πάς[ς]ασθαι>

γεύσασθαι

<πάσατο>

ἐγεύσατο. ἐκτήσατο

<πασάτω>

ῥανάτω

<πᾶσι δέ κεν>

περὶ πάντων δέ

<πᾶσις>

κτῆσις

<πάσκος>

πηλός

<πάσμα>

ᾧ συνήρτηται πρὸς τὸ τοῦ φυτοῦ φύλλον. ἔνιοι μαλλὸν ἐρίου

<πάσορ>

πάθος. Λάκωνες

<πασπάλη>

τὸ τυχόν. οἱ δὲ κέγχρον· ἢ ἄλευρα κρίθινα

<Πασπάριος>

ὁ Ἀπόλλων· παρὰ Παρίοις καὶ Περγαμηνοῖς

<πασσακίζουσα>

πασσαλεύουσα

<πασσακίῳ>

πασσάλῳ

<πάσσακον>

πάσσαλον

<πάσσαλερ>

σφῆνας. (Λάκωνες)

<πασσάλιον>

τοῦ ζυγοῦ τῆς κιθάρας τὸ μέσον

<πασσαλόφιν>

τοῦ πασσάλου. ὁ δὲ σχηματισμὸς Βοιώτιος

<πασσάριος>

σταυρός

<πάσσε>

συνήθως ἡμῖν· πάσσε δ' ἁλὸς θείοιο κρατευτάων καὶ ἐνεποίκιλλε· πολέας δ' ἐνέπασσεν ἀέθλους ἔνθεν καὶ <παστὸς> τὸ γαμικὸν ποίκιλμα

<πάσσεται>

ἐσθίει

<Πάσσιρος>

ὁ τὴν Εἰρήνην κτίσας Ὑπερβόρ(ε)ιος. ἐκαλεῖτο δὲ Εἰρήνη καὶ Πελαγοῦ(ς)σα

<πάσσονα>

παχύτερον, ἢ πλατύτερον. καὶ <πάσσους> εἶναι

<πάσσοντος>

εἰς ἀέρα χέοντος, ἢ σκορπίζοντος, ἢ ῥίπτοντος

<πασσυδίᾳ>

ὁμοῦ πάσῃ σπουδῇ, ἢ ὁρμῇ. τινὲς δὲ πανδημ(ε)ί

<πασσυδίῃ>

ὁμοίως

<πασσύριον>

ἀντὶ τοῦ πασσυδίην. Αἰολεῖς. τὸ πασσύριον ἡμῶν ἁπάν- των γένος

<πασσύρως>

ἄρδην. πανοικί

<πάσσων>

ῥίπτων. χέων. σκορπίζων. ἐπιπάσσων

<πάστα>

βρῶμα ἐκ τυροῦ ἀνάλου μετὰ σεμιδάλεως καὶ σησαμίου σκευα- ζόμενον. οἱ δὲ ἔτνος ἀλφίτοις μεμιγμένον

<παστάδες>

παστοί, στοαί. καὶ τῶν ἀμπέλων αἱ συστάδες. καὶ τόποι, ἔνθα ἐδείπνουν, ἀπὸ τοῦ πάς[ς]ασθαι. ἴσως δὲ καὶ οἱ διαγεγραμ- μένοι οἶκοι· <πάσαι> γὰρ τὸ ποικῖλαι. καὶ ἔτνος ὅμοιον

<παστάξ>

πάσσαλος

<παστάς>

στοά. προστάς. <παστάδας>· νυμφῶν(ας)

<παστήρια>

σπλάγχνα. τὰ ἐντοσθίδια. κοιλία

<παστοφόριον>

τὸ τὸν παστὸν φέρον. ἢ οἰκονομία. ἢ συναγωγή. ἢ ναὸς εὐανθής

[<πασχαλκεύς>

πολύτεχνος]

<πασχητιᾷ>

πάσχειν θέλει[ν]. ἢ ἀκόλαστος ...., ἢ αἰσχρᾶς ἡδονῆς ἡττᾶται

<παταγεῖ>

ψοφεῖ. κτυπεῖ

<πάταγος>

ψόφος, κτύπος

<Πάταικοι>

θεοὶ Φοίνικες, οὓς ἱστᾶσι κατὰ τὰς πρύμνας τῶν νεῶν

<παττάλους>

πασσάλους

<πάτανα>

τρύβλια

<πατάνια>

τὰ ἐκπέταλα λοπάδια, καὶ τὰ ἐκπέταλα καὶ φιαλοειδῆ πο- τήρια, ἃ <πέδαχνα> καλοῦσι. τινὲς δὲ διὰ τοῦ <β> <βατάνια> λέ- γουσιν

<παταπῶ>

πάλαι ποτέ

<Παταρ(η)ίς>

πόλις, καὶ ὄρος Λυκίας

<πάτασσε>

ὑπὸ ἀγωνίας ἐπλήσσετο, ἐταράττετο

<πατάσσει>

πλήσσει, κρούει. τρέμει. πηδᾷ. φοβεῖται. ἅλλεται. [ἢ πα- τάξαι

<πατάσσω>

ἠχῶ. δέρω, πλήσσω

<πάταχνον>

σκεῦος λοπαδίῳ ἐμφερές

<πατεῖσθε>

ἐσθίετε

<πατεῖν>

πορεύ[ς]εσθαι

<πατέοντο>

ἐγεύοντο

<πατέουσι>

καταπατοῦσι

[<πατεύσουσι>

καταφρονήσουσιν

<πατερῆται>

ἐσθίουσι]

<πατέρες>

πλούσιοι. ἢ πρόγονοι

[<πατευτικόν>

θηρευτικόν]

<πατηνόν>

πεπατημένον. κοινόν

<πατήρ>

ὁ φύσας

[<πατήρια>

ἐγκοί[κ]λια. καὶ τῆς λη[μ]νοῦ μέρη τινά]

<πατηταί>

οἱ τραπηταί

[<πατίαι>

χώραι]

*<πάτησαν>

κατεπάτησαν

<πατνή>

καλὴ ὑπὸ Πάρθων

<πατνώματα>

στεγάσματα οἴκου

<πάτον>

ὁδὸν πεπατημένην

<πάτος>

ἡ πεπατημένη καὶ λεωφόρος ὁδός. καὶ ἔνδυμα τῆς Ἥρας. καὶ κόπρος

<πατράδελφος>

θεῖος πρὸς πατρός

*<Παῦλος>

θαυμαστὸς ἢ ἐκλεκτὸς σύμβουλος

<πατραλοίας>

ὁ τὸν πατέρα ἀτιμάζων, πατροτύπτης. καὶ τὸ <μητρα- λοίας> (οὕτω) συντίθεται

*<Πάτραι>

πόλις τῆς Ἑλλάδος

[<πατρέμβατοι>

ὑψηλοί]

<πάτρην>

πόλιν ἐπαρχίας. φυλήν. πατρίδα.

<πάτρης>

πατρίδος. σημαίνει δὲ καὶ τὴν ἐκ τοῦ αὐτοῦ πατρὸς γέ- νεσιν

<πατριαί>

φυλαί

<πατρίδι>

πατρῴᾳ

<πατρίδα γαῖαν>

πατρῴαν γῆν

<πατρίδος αἴης>

πατρῴας γῆς

[<πάτριον>

τὴν πομπήν

<πατρίς>

φυλίς. πατρίδος]

<πατριώτης>

παρὰ Ἀθηναίοις, ὁ βάρβαρος. καὶ ο(ὐ) πολίτης

<πατρόθεν πορδακίδαι>

ὅτι πατέρων εἰσὶν ὄνων ἡμίονοι

<πατροκασιγνήτῳ>

τῷ τοῦ πατρὸς ἀδελφῷ

<πατρόπολις>

ἡ πατρῴα οἰκία

<πατρῴζουσαι>

τὰ τοῦ πατρὸς φρονοῦσαι

<πατρώϊον>

τὸ τοῦ πατρός. καὶ ἀπὸ προγόνων

<πατρώϊος>

πατρικός

[<πατρωλοίας>

ὁ τὸν πατέρα τύπτων, ἢ κτε(ί)νων]

<πάτρωνες>

οἱ πρῶτοι τῶν ἀξιωθέντων τῆς Ῥωμαίων πολιτείας ὑπὸ Ῥωμύλου ἑκατὸν ὄντες, ὥσπερ δευτέρων πατέρων τάξιν ἐχόντων· καὶ ἐκ τούτου οἱ κρινόμενοι(ς) βοηθοὶ παραγινόμενοι

<πατρῷος Ζεύς>

ναὶ ναὶ καταιδέσθη(τι) πατρῷον Δία καὶ ἄλλοι πολλοί

<πατώσας>

διατριβούσας

<παύεται>

ἥσυχος γίνεται

<παῦλα>

ἄνεσις, ἀνάπαυσις

<παυνί>

μικρόν. οἱ δὲ μέγα. ἢ ἀγαθόν

<παῦνις>

ἀπόχρεως

<παῦνον>

μέγα

<παῦρα>

ὀλίγα, εὐ(α)ρίθμητα

<παυράκις>

ὀλιγάκις, ἢ οὐδὲν ὅλως

<παυρακίς>

τὴν πέμπτην Σαμοθρᾷκες καλοῦσιν

<παῦροι>

ὀλίγοι. ἐλάττους. ὀλιγώτεροι

<παυσιβάκτρων>

ἰσχυρῶν βακτηρίων χρωμένων

*<παύσειεν>

καταπαύσειεν

<παυσικάπη>

μηχάνημα τροχῷ ἐοικός, δι' οὗ τὸν τράχηλον εἶρον, ὡς μὴ δύνασθαι προσενεγκεῖν τὴν χεῖρα ....

<Παυστήρια>

ὄρη τῆς Ἀχαίας, ἐν οἷς ὁ Ὠρίων ἀπέθανε. καὶ προβλή- ματα, ἢ φράγματα

<παυσωλή>

ἀνάπαυσις. τελευτή. κατάληξις

<Παφλαγόνες>

ἔθνος

<παφλάζει>

βράζει, ἀναζεῖ

<παφλάζοντα>

ἠχοῦντα. καχλάζοντα. ἀναβράζοντα, θερμαίνοντα

<παφών>

κτείνας

<παχείᾳ δραχμῆ>

τὸ δίδραχμον. Ἀχαῖος

<παχείῃ χειρί>

τῇ ἰσχυρᾷ

<πάχετον>

παχύτ(ε)ρον

<πάχητες>

πλούσιοι. παχεῖς

<πάχνη>

ἡ ψυχρότης· ἀπὸ τοῦ <πήσσειν>. ἢ λεπτὴ χιών. ἢ παχεῖα δρό- σος. ἢ τὸ πηγνύμενον ὕδωρ ὑπὸ ψύχους

<παχνουμένης>

ἀνιωμένης

<παχνοῦται>

θυμοῦται. πήσσεται· παρὰ τὴν <πάχνην>. φρίσσει. λυ- πεῖται, ἀνιᾶται

*<παχήμερον>

τὸ Μενδήσιον λεγόμενον

<παχυμερῶς>

ἁδρῶς, παχέως

<παχύνοοι>

παχὺν νοῦν ἔχοντες, ἀνόητοι

<παχύποδα>

τὸν ὑπὸ λιμοῦ καὶ φιλαργυρίας οἰδήσαντα

<παχύτερον>

ἁδρότερον. οὐκ ἀκριβῶς

<π[ρ]αῶται>

συγγενεῖς. οἰκεῖοι. Λάκωνες

<πέαρ>

Γλαυκίας λιπάρον

<πέδα>

μετά. ἢ γῆ

<πεδάγρετον>

μεταμέλητον. μεταληπτόν. ποικίλον. μεταδίωκτον

<πέδαι>

δεσμά. περισκελίδες. καὶ κρίκοι ἐσκυτωμένοι τῆς νεὼς τοῖς πη- δαλίοις καὶ τῷ ἱστῷ

<πέδαλα>

ποικίλα

<πεδαλευόμενος>

μεταμελόμενος. μεταδιωκόμενος

<πεδανῷ ὕπνῳ (ἢ) ἠπεδανῷ>

κούφῳ. Ἴων Ἀγαμέμνονι. τινὲς δὲ οὐ βεβαίῳ

<πεδανός>

ταπεινός, πεδεινός. ἢ ὁ τῷ μάντει διδόμενος μισθός

<πεδάρς[ε]ιον>

μετέωρον. ὑψοῦ

<πέδαχνα>

τὰ ἐκπέταλα καὶ φιαλοειδῆ ποτήρια

<πεδαχνοῦται>

ἐξυπτίωται. καὶ τρυφᾷ

<πεδαοριστής>

ἵππος φρυ(α)γματίας. καὶ μετεωριστής

<πέδειλα>

ὑποδήματα

<πέδελθε>

ἱκέτευσον. μέτελθε

<πεδέλθῃ>

ἱκετεύῃ. μετέρχηται

<πέδευρα>

ὕστερα. Λάκωνες

<πέδευρον>

ὕστερον. πάλιν. ὀπίσω

<πέδη>

εἶδος ἱππασίας. καὶ περισκελίς. δεσμός

<πέδησεν>

ὑποχείριον ἐποίησεν

<πεδῆται>

πεπεδημένοι

<πεδιάδα γῆν>

τὴν Φωκίδα

<πεδιᾶλαι>

μεταπέμψασθαι. μεταβαλεῖν

<πεδιακὰ πρόβατα>

πρόβατα ἀπὸ πεδίου, καὶ οὐ λειμῶνος

<πεδιάτιδες πύλαι>

τὰς πλησίον τοῦ Θυμβραίου ἐν Ἰλίῳ φησί, ἅς τινες <Ἐπιχηλὰς> καλοῦσι

<πέδιλα>

ὑποδήματα. καὶ ἔστιν οἷον ποδόειλα

<πεδόθεν>

ἀρχῆθεν, ἐκ ῥίζης, ἀπὸ γενέσεως, ἐκ παίδων

<πεδοίκους>

μετοίκους

<πεδοίκου χελιδόνος>

συνοίκου. Αἰσχύλος Τροφοῖς

<πέδον>

γῆ, ἔδαφος

[<πέδουρος>

μετέωρος]

<πέδο(ρ)τα>

ἡμέρα, ἐν ᾗ οὐ γίνεται ἑορτή

<Πεδώ>

ἡ νῦν καλουμένη Κλεψύδρα, κρήνη ἐν ἄστει

<πέζα>

ἡ ἀρχὴ τοῦ ῥυμοῦ· διὰ τὸ πρὸς τῷ πέδῳ ...., ὅθεν καὶ πέζα ἱματίου λέγεται ἡ ὤα, ἢ πρὸς τῷ πέδῳ τὰ κατώτατα μέρη

<πεζὰς μόσχους>

οὕτως ἐκάλουν τὰς μισθαρνούσας ἑταίρας χωρὶς ὀργάνου

<πεζεταίροις>

τοῖς περὶ τὸν βασιλέα δορυφόροις

<πεζὴ λέξις>

κοινὴ λέξις

<πεζήν>

τὴν συνήθη, ἢ κοινήν

<πεζός>

κοινός. ταπεινός. <Πεζοῖς> δὲ τοῖς ἐκ ποδῶν πεζεύουσιν

<πεζοφόροις ζώμασιν>

Αἰσχύλος Τοξότισιν. ὥσπερ πέζαν ἐχόντων τῶν χιτώνων· τινὲς δὲ ποδήρεσι. <Ζῶμα> δὲ τὸ ἔνδυμα

<πεζῶν>

τῶν ὁδευόντων

<πεζῷ γόῳ>

τῷ ψιλῷ. καὶ <πεζὰς ἑταίρας> ἔλεγον τὰς μισθαρνούσας χωρὶς ὀργάνου

*<πιθανότης>

πιστότης

<πειθαρχήσαντες>

πεισθέντες

<πείθεο>

πείθου

<πείθεσθε>

πείσθητε

<πειθήνιοι>

ὑπήκοοι, πειθόμενοι

[<πειθήσας>

πεισθείς]

[<πειθή>

πεισμονή, πίστις]

<πείθονται>

πειθήνιοί εἰσιν

<πειθώ>

ἡ ὀγδοάς

<πεικαμμαῖς>

ὀξείαις, καὶ λεπταῖς

<πείκειν>

ξαίνειν

<πεῖκος>

ἔριον. ξάμμα

<πεικόν>

πικρόν, πευκεδανόν

[<πειλός>

πᾶν τὸ πεπιλωμένον]

<πεινέων>

πεινῶν

<πειναρόν>

ῥυπαρόν

<πεινῆν>

πεινᾶν

[<πείρω>

πέρας]

<πειράζων>

ἐνεδρεύων. λῃστεύων

*<Πειραΐδαο>

Πειραίου παιδός

*<πειδαίρουσα>

δέρουσα

<πεῖραι>

πειρατ(ε)ῖαι. δόλοι

<πειρᾶν>

πειράζειν ......

<πεῖραν ποιούμενος>

πειράζων

<πείραντες>

ἐκκεντήσαντες

<πείρατα>

πέρατα. τέλος

<πειραταί>

κακοῦργοι, λῃσταί. θηρευταὶ ἐν ὕδασι

<πειρᾶται>

πεῖραν λαμβάνει, πειράζει. ἐπὶ δὲ λῃστῶν, πειρατεύεται

<πειρατήριον>

τόπος λῃστῶν

<πειρεᾶσθε>

πειράσθητε

<πείρησαι>

πείρασον

<πειρήθη[ξαι]>

πεῖραν λαμβάνει

<πειρῆσθαι>

ἔσθ' ὅτε λῃστεῦσαι

<πειρήσομαι>

πειράσομαι

<πειρήσοντα[ι]>

διάπειραν ληψόμενον

<πειρήτιζε>

πείραζε

<πειρητίζειν>

πειρᾶσθαι. πεφυσῆσθαι. πεφοβῆσθαι

<Πειριεῖς>

νῆσος. καὶ Ἀστερία

<Πείρηθοι>

νύμφαι ἐν Κύπρῳ

<πείρινθος>

πλέγμα, τὸ ἐπὶ τῆς ἁμάξης· τὸ πλινθίον, τὸ ἐπιτιθέμε- νον τῇ ἁμάξῃ τετράγωνον

<πειρῶ>

σπεῦδε. πείραζε

<πειρώμενος>

πειράζων

<πειρῶν τὴν παῖδα>

πειράζων. διαφθείρων

<πείσαντες>

ποτίσαντες, ὑγρά[ί]ναντες

<πείς[ς]εα>

λειμῶνες. ἕλη. [πέδη.] ποτάμιοι, π(ο)ιώδεις, ὑδατώδεις τόποι

<πείς[ς]εα[σ] ποιήεντα>

τοὺς διύγρους τόπους καὶ βοτανώδεις

<πείσεν>

πείσει, ἔπεισεν

<πείσεσθαι>

παθεῖν

<πείσεται>

ὑπομενεῖ

<πείσῃ>

πείσματι. καὶ χώρᾳ· τῷ δὲ μάλ' ἐν πείσῃ κραδίη μένε

<πείσματα>

σχοινία ἀπόγεια, πρυμνήσια. περιβόλαια

<πεισόμενον>

παθεῖν μέλλοντα

<πείσονται>

πάθωσι

<πείχισον>

δοκίμασον

<πεκούλιον>

(βαλάντιον)

<πεκτεῖ>

κτενίζει. τίλλει. κείρει. ξαίνει

<πεκτοῦμαι>

τρίχομαι. τίλλομαι

<πεκτούμενον>

τιλλόμενον. τίλλοντα. <Πεκτεῖν> γὰρ τὸ κείρειν

<πελάγια>

τὰ κρόταλα. ἡ δὲ ῥίνος πελαγία

<πελαγίζειν>

τοὺς ὀδόντας συγκρούειν. καὶ πλεῖν πέλαγος ἄβατον. καὶ ἀλαζονεύεσθαι, καὶ ψεύδεσθαι μεγάλα

<πέλαγος>

μέγεθος, πλῆθος, βυθός, πλάτος θαλάσσης

<πελάζειν>

ἐγγίζειν, πλησιάζειν

<πελαζόμενοι>

ἐγγιζόμενοι

<πέλαιτον>

τὸ ἐφικτόν. μέγιστον

<πέλαινα>

πόπανα, μειλίγματα

<Πελάνα>

ἡ Σαλαμίς. ἐν τοῖς Εὔκλου χρησμοῖς. ἢ τὰ ἀπὸ τῆς ἅλω (ἀ)πάργματα. καὶ θυσίαι, καὶ πέμματα

<πέλανοι>

πέμματα εἰς θυσίας ἐπιτήδεια

<πέλανον>

ἀφρόν, τὸν περὶ τὴν γῆν ἀφρόν. ἢ πέμμα τι πλακουν- τῶδες

<πέλανος>

πέ[μ]ψιν ἔχων ῥυπαράν. ἢ τὸ ἐκ τῆς (παι)πάλης πέμμα. οἱ δὲ ἐπὶ τοῦ κηρίου τιθέασι. καὶ τὸν περιπεπηγότα τῷ στόματι ἀφρόν

<πέλανορ>

τὸ τετράχαλκον. Λάκωνες

<πελαργικοὶ νόμοι>

τὸ ἀντι[ς]τρέφειν τοὺς γονεῖς.

<Πελαργικόν>

ἀντὶ τοῦ Πελασγικόν. Πελαργοὺς γάρ φασι τὴν Ἀττι- κὴν οἰκῆσαι· ἀπὸ τῶν Πελασγῶν μεταφέροντες ἐπὶ τὰ πτηνά

<πελαργός>

ἄγγος τι κεράμεον

<πέλας>

γείτων, ἐγγύς, πλησίον

<πελάσαι>

ἐγγίσαι, πλησιάσαι

<πελάσαιμι>

προσεγγίσω

<Πελασγοί>

οἱ Θεσσαλοί. καὶ <Πελασγικὸν Ἄργος> ἡ Θεσσαλία νῦν. καὶ ἔνιοι τῶν βαρβάρων. καὶ γένος ἀπὸ Πελασγοῦ τοῦ Ἀρκάδος γενό- μενον πολυπλάνητον

<πέλασε>

προσήγγισεν

<πέλασσεν>

ἐγγίσαι ἐποίησεν, ἐπλησίασεν

[<πελαστικόν>

τειχίον οὕτω ἐν Ἀθήναις καλούμενον Τυῤῥηνῶν κτι- σάντων]

<πελάται>

οἱ διὰ τὴν ἀναγκαίαν τροφὴν μισθῷ δουλεύοντες, τρεῖς μίσθαρνοι· ἀπὸ τοῦ <πέλας>. ἢ θρέμματα

<πελάχνιν>

τρύβλιον ἐκπέταλον

<πελδασταί>

οἱ τὰ ἀσπιδίσκια ἔχοντες

<πελεθοβάψ>

Θεόδ(ω)ρος ὁ τραγικὸς [ὁ] ὑποκριτὴς οὕτως ἐπεκαλεῖτο. τινὲς δὲ ποιητὴν αὐτόν φασι γεγονέναι

<πελεθρίσματα>

δρομήμα(τα)

<πέλεθρον>

μέτρον γῆς, ὅ φασι μυρίους πόδας ἔχειν· τινὲς δὲ στα- δίου[ς] ἕκ[α]τον

<Πελεθρόνιον>

πολυφάρμακον

<Πελεθρόνιος>

ὁ Χείρων, ἀπὸ τοῦ Πελεθρονίου, ἐν ᾧ ἐτράφη· οἱ δὲ πολυφάρμακος

<πέλει>

ὑπάρχει, ἐστί. δίδωσι. γίνεται

<πέλειαι>

περιστεραί. καὶ αἱ ἐν Δωδώνῃ θεσπίζουσαι μάντεις

<πελειοθρέμμονα νῆσον>

[Ἀριστοτέλης φησὶ διαφέρειν περιστερὰς καὶ πελειάς

<πελείους>

Κῶοι καὶ οἱ Ἠπειρῶται τοὺς γέροντας, καὶ τὰς πρεσβύ- τιδας ......

<πελεκάν>

ὄρνεον τὸ κολάπτον καὶ τρυποῦν τὰ δένδρα

<πελέκεα>

πέλεκυν δίστομον

<πέλεκκος>

στελεός, ὅ ἐστι ξύλον εἰς τὴν ὀπὴν τῶν πελέκεων βαλλό- μενον

<πέλεκρα>

ἀξίνη

<πέλεκυς>

ἀξίνη δίστομος. ἢ σταθμίον ἑξαμνιαῖον ἀρχαῖον· οἱ δὲ [δω]δεκαμνιαῖον

<πελεκύστερον>

τὸ στελεόν

<πελεμίζειν>

σείειν, κραδαίνειν

<πελεμίχθη>

διεσείσθη

<πέλεν>

ἦν, ὑπῆρχεν

<πελένα>

ζεῦγος βοῶν

<Πελεός>

Ἀχαιὸς Φρίξῳ. καὶ μήποτε τὴν παρ' Ὁμήρῳ Πτελεόν. δύ- ναται δὲ καὶ τὰ Πέλη τὰ ἐν Θεσσαλίᾳ λεγομένα δηλοῦν

<Πελεστόθρην>

νῆσον τὴν Σαλαμινίαν

<πελεσσύδραι>

συ[ν]στρέμματα ὑδάτων

<πέλεται>

ὑπάρχει, γίνεται

<πελήαρ>

περιστερὰς καὶ περσικῆς τὸ ἥμισυ. Λάκωνες

*<πέληται>

γένηται

<πέλη[τ]ος>

γέρων

*<πελειάδες>

περιστεραί

<πελιαί>

μέλαιναι. [περιστεραί. φάσσαι]

[<πελιανόν>

μολύβδῳ ἐοικὸς κατὰ τὴν χρόαν]

<πελιγᾶνες>

οἱ ἔνδοξοι· παρὰ δὲ Σύροις οἱ βουλευταί

<πελίγξαι>

ἐπιδραμεῖν

<πελιδνόν>

μέλαν ὡς μόλυβδος. ἢ ὕφαιμον

<πελίκαν>

εἶδος ποτηρίου ξυλίνου. διὰ τὸ πεπελεκῆσθαι. ἄλλοι ξυλίνη λεκάνη

<πελιοί>

μέλανες, ὡς ὠχροί, ἢ χλωροί

<Πελινναῖος>

ὁ Ζεὺς ἐν Χίῳ

<πελιτνόν>

πελ[ε]ιόν

<πέλλα>

λίθος

<πέλλαι>

ἀγγεῖά τινα, εἰς ἃ ἀμέλγεται τὸ γάλα, οἷον πύελ[λ]οί τινες οὖσαι, ἐν αἷς τὸ πύος, τουτέστι τὸ γάλα, εἰλεῖται

<Πελλαῖον>

[φαιόν. καὶ] Μακεδονικόν

<πελλάνιος>

Ποσειδῶν ἐν Κυρήνῃ

<πελλαντῆρα>

ἀμολγέα

<πελλᾶς>

πέλ[λ]η[τ]ος. πρεσβύτης

<πέλλας> καὶ <πέλλαι>

ποιμενικὰ ἀγγεῖα

[<πελλασταί>

ὑποδήματα, ἃ περιετίθεσαν οἱ δρομεῖς περὶ τὰ σφυρά, ἵνα μὴ ἔξω στρέφηται]

*<πελλαιχρὸν ἢ πελλαιχνόν>

πυῤῥόν

<πελλήν>

κούφην, καὶ φαιὰν τῷ χρώματι

<Πελλήνη>

πόλις ἐν Ἄργει

<Πελλ(ην)ικαὶ χλαῖναι>

ἐπεὶ διαφέρειν ἐδόκουν αἱ ἐν Πελλήνῃ γινό- μεναι, ὡς καὶ ἆθλα τοῖς νικῶσι δίδοσθαι

<πέλληον>

στέψον

<πελλη(τή)ρ>

πολυφάγος. ἀμολγός

<πελλητῆρες>

ὁμοίως

<πελλία>

σπέλεθοι

<πέλλιξ>

κράνος

<πελλίς [ἢ πελλάς>]

λεκάνη

<πελλόν>

φαιὸν χρῶμα, ἐμφερὲς τῷ πελιδνῷ

<πελλοπλαύραστον>

ὀξύθυμον. ἢ ἔκλιμον

[<πελλύρον>

μετέωρον]

<πέλλυτρα>

οἱ δεσμοί, οἱ περὶ τὰ[ς] σφυρὰ καὶ τοὺς ἀστραγάλους τῶν δρομέων περιελισσόμενοι, εἰς τὸ μὴ ἐκ(ς)τραφῆναι

[<πελλύτα> καὶ <πελλύτεμα>. δεσμός]

<πέλμα>

τὸ κάτω τοῦ ποδός

<Πελοπίδαι>

Ἀγαμέμνων <γέ><ν>

<Πελοπόννησος>

πόλις τοῦ Ἄργους

<πέλος>

μέγα. τεράστιον

<πέλτη>

εἶδος ὅπλου. δόρυ. ἢ μικρὰ ὅπλα

<πέλτη>

ἀσπὶς ἴτυν οὐκ ἔχουσα. ἢ ὅπλου σκέπασμα. ἀκόντιον

<πέλτης>

Θρᾴκιον ὅπλον. καὶ εἶδος ταρίχου

<πέλω>

εἰμί, δίδωμι, γίνομαι

<πέλωρ>

μέγα. ὑπερφυές

<πέλωρα>

θηρία. δείματα. τέρατα. σημεῖα μεγάλα

<πελωρεύει>

φανερῶς ποιεῖ

<πελώρης>

τινὲς εἱμαρμένης

<πελώρια>

μεγάλα, τεράστια

<πελώριος>

μέγας δεινός

<πελώρου>

θηρίου

<πέμμα>

εἶδος πλακοῦντος. καὶ πᾶν πεπτόμενον

<πέμματα>

ποικίλα ἐδέσματα πλακουντικά

<πεμπά[υ]δος>

πεντάδος

<πεμπαζόμενοι>

ἐπιστρεφόμενοι. ἐκπληττόμενοι. μεριμνῶντες

<πεμπάς>

τριακάς

<πεμπάσασα>

ἐξαριθμήσασα

<πε(μ)πάσσεται>

κατὰ πέντε ἀριθμήσει· τὸ γὰρ πέντε Αἰολεῖς <πέμπε> λέγουσι. καταχρηστικῶς δὲ καὶ ψιλῶς ἀριθμήσει

<πέμπε>

Αἰολεῖς πέντε

<πέμπελον>

στωμύλον, λάλον. οἱ δὲ λίαν γηραλέον

<πέμποι>

ἀναπέμποι

<πέμπουσιν>

ἔπεμψαν, ἀνέπεμψαν, κατέπεμψαν

<πεμπωβόλους>

πέντε ὀβελίσκους, ἐκ μιᾶς λαβῆς συνεχομένους τριαι- νοειδῶς

<πέμφελα>

δύσκολα. τραχέα. βαθέα

<πεμφίδες>

πομφόλυγες. καὶ πτηνῶν ψυχαί

<πεμφιδώδεις πυρετοί>

φλυκταινώδεις. πνευματίαι

<πέμφιξ>

πνοή. ψυχή. καὶ αἱ τοῦ ἡλίου ἀκτῖνες

<πέμψις>

ἐνεχυρασμός

<πενεῖν>

πενητεύειν

*<πενία>

ἀχρημοσύνη, ἀπορία

*<πένεται>

πονεῖ, ἐνεργεῖ. ἀχρηματεῖ. κάμνει

<πενέσται>

οἱ μὴ γόνῳ δοῦλοι, οἵτινες εἰργάζοντο τὴν γῆν. τινὲς δὲ οἱ εἵλωτες. τινὲς δὲ λάτρεις. ἢ ἐργάται πένητες ἢ ὑπήκοοι

*<πενειαδεῖν>

κατεπιστατεῖν

<πένης>

ὁ αὐτοδιάκονος

<πένησσα>

πτωχή

<πενθέριον>

τὴν προῖκα. Θάς[ς]ιοι

<πενθερός>

τῷ νυμφίῳ ὁ τῆς κόρης πατήρ. καὶ <πενθερὰ> ἡ μήτηρ. τίθεται δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ γαμβροῦ

<πένθος>

συμφορά. θρῆνος, λύπη

[<πέννα>

πτερά

<πενόν>

μεμελανωμένον

<πένοντο>

ἐνήργουν

<πενταέτηρον>

πέντε ἐτῶν]

<πεντάσχοινον>

στάδιον

<πεντάχα>

ἡ χείρ. ἢ πέντε μέρη

<πένταχος>

τὴν τάλαρον. Βοιωτοί

<πεντεκτενῆ>

ἐνδύματα, οἷον πριόνων ὀδοῦσιν ἐμφερῆ, πεποικιλμένα

<πέντε κριταί>

τοσοῦτοι τοῖς κωμικοῖς ἔκρινον, οὐ μόνον Ἀθήνησιν, ἀλλὰ καὶ ἐν Σικελίᾳ

<Πεντέλεια>

ὄρος Ἀρκαδίας, ἐξ οὗ Λάδων ὁ ποταμὸς καταφέρεται

[<πεντεστατήριον>

πενταετῆ]

<πεντεσύριγγον ξύλον>

πέντε ὀπὰς ἔχον κατὰ τὸ δεσμωτήριον· τέσσαρας μέν, εἰς ἃς οἱ πόδες καὶ αἱ χεῖρες διείροντο· μίαν δέ, δι' ἧς ὁ τράχηλος

<πεντετηρίς>

πενταετηρίς

<πεντηκοντόγυον>

πεντήκοντα γύας ἔχον· οἷον πεντηκοντοπέλε- θρον

<πεντηκοντομέσοδμον>

πολύστεγον. αἱ γὰρ <μέσοδμαι> στέγαι

<πεντηκοντόστολον>

ὅπου οἱ δραπέται ἀνάγονται

<πέντοζος>

χείρ

<πεντόροβον>

ἡ γλυκυσίδη

<πέξαι>

κεῖραι, κτενίσαι

<πεξαμένη>

κτενισαμένη τὰς τρίχας, καὶ ξάνασα

<πέξις>

ψίλωσις, κουρά, ξύρησις

<πεπάγουσα>

ἁπαλή

<πεπαιδεῦσθαι>

πεπαιδοποιῆσθαι

<πέπαικεν>

ἐπάταξεν

<πεπαίνεται>

μελανοῦται. ὀπτᾶται. μαλάσσεται. πέπειρον γίνεται. πραΰνεται

<πεπαλαγμένον>

μεμολυσμένον <αἵματι καὶ λύθρῳ>. ἢ λελευκα- μένον

<πεπαληκέναι>

ἐκπεσεῖν

<πεπαλημέναι>

βεβλα(μ)μέναι

<πεπαλ(.)μένος>

βεβλαμ(μ)ένος, ἔξαρθρος γεγονώς

[<πεπαλόεντος>

τραχέος

<πεπαλόεσσα>

τραχεῖα]

<πεπαμένος>

κεκτημένος

<πέπανα>

πλακούντια

<πεπᾶναι>

πραῧναι

<πεπανός>

ὁ πολὺν χρόνον ἔχων παρὰ τὸ ὀπτηθῆναι

<πεπαρεύσιμον>

εὔφραστον, σαφές

<πεπαρεῖν>

ἐνδεῖξαι, σημῆναι

<πεπάρθαι>

παρακεῖσθαι

<πέπαρμαι>

δι' ἥλου κατέχομαι. πεπερόνημαι. καθήλωμαι

<πεπαρμένον>

ἀνειρμένον. πεπερονημένον. καθηλωμένον. κατεσχημέ- νον. ἐμπεπηγός. διαπεπερονημένον

<πεπαρῳνηκότων>

ἀτακτησάντων. ὑβρισάντων. <Παροινία> γὰρ ἡ ὕβρις

<πεπᾶσθαι>

κεκτῆσθαι

*<πεπάσωται>

πιότητος γέμει

<πέπα[υ]στο[ι]>

ἐγέγευστο. ἐπεπλήρωτο

<πέπαυται>

πεπράϋνται

<πεπαχυμμέναις>

πεπυκνωμέναις

<πεπεδημένος>

δεδεμένος

<πεπ[ε]ίθοιμεν>

πείσοιμεν

<πεπ[ε]ιθοῦσα>

πείθουσα

<πέπειρα>

γραῖα

<πεπειρῆσθαι>

γεγυμνάσθαι. (δια)πεπαρθενεῦσθαι

<πέπειρον>

πεπανθέν, ὥριμον, ὠπτημένον, ἀκμαῖον

<πεπείρους>

ἑψημένους. ἐπὶ ὀπώρας [λαβεῖν] ἤτοι σταφυλῆς

<πέπεισμαι>

ἤλπισα. θαῤῥῶ

<πεπεμμένην>

ζυμωθεῖσαν, ἐν κλιβάνῳ ἄρτον γενομένην

[<πεπένεται>

μαλάσσεται. καὶ τὰ ὅμοια]

<πεπεραγκέναι>

ἠνεγκέναι

<πεπερασμένος>

πεπληρωμένος

<πεπερημένος>

ὁ πεπεραιωμένος

<πέπευται>

πέπεικται

<πεπιεσμένος>

τεθλιμμένος

<πεπ(.)λαγμένον>

μεμολυσμένον

<πεπλαδηκώς>

σεσηπώς. ὑγρανθείς

<πεπλασμένον>

μὴ ἀληθές, ψεῦδος

[<πέπλαται>

ἥπλωται]

<πέπληγε>

πέπληκται

<πεπλεγμένον>

(κε)κοσμημένον. ἐκτενισμένον

<πέπληγον>

ἔτυπτον. ἐκρότουν

<πεπληγυῖα>

πλήξασα

<πεπληγώς>

πλήσσων

<πέπλη[κ]ται>

κύει

<πέπλον ἢ πέπλος>

ἱμάτιον ἢ ἔνδυμα γυναικεῖον

[<πεπνοιῶν>

ἐνεργῶν, θεραπεύων]

<πεπνυμένοι>

σώφρονες, συνετοί

<πεπνυμένον στόμα>

σεσωφρονισμένον. σιγηλόν

<πεπνυμένος>

φρόνιμος, συνετός

<πέπνυσαι>

συνετὸς εἶ

<πέπνυται>

συνετός ἐστι

<πεποδήγημαι>

δεδίδαγμαι. ὡδήγημαι

[<πεποιημένον>

ποιότητα ἔχον]

<πεποίηται>

πέπρακται

<πέποιθας>

θαῤῥεῖς

<πεποίθασιν>

ἠλπίκασι. πιστεύουσι. θαῤῥοῦσιν

<πεποιθήσεις>

θαῤῥήσεις. πιστεύσεις. ἐλπίσεις

<πεποίθῃς>

θαῤῥήσῃς

<πεποιθίαν(?)>

ἐλπίδα. προσδοκίαν

<πεποιθότατε>

προσφιλέστατε. φίλε

<πεποιθώς>

ἐλπίσας. πιστεύσας

<πεποίωται>

ὅπου τις ῥέπει

<πεποιωμένον>

ποιότητα ἔχον, ἢ περιδραξάμενον

<πεπόλιστο>

ἔκτιστο

<πέπομφα>

ἔπεμψα

<πέπον>

προσφιλέστατε, προσηνέστατε. ἔκλυτε, μαλακέ

<πέπονθα>

ἔπαθον

<πεπορασμένος>

φανερός

<πεπορεῖν>

δοῦναι

<πεπορθῆσθαι>

ἀπολωλέναι. συν(τε)τελέσθαι

<πεπορπημένη>

τῇ περόνῃ συνεχομένη

[<πεπορωμένοι>

τετυφλωμένοι]

<πέποσθε>

πεπόνθατε

<πέποσμαι>

ἀκήκοα. [ἥπταμαι

<πεποτήαται>

ἵπτανται

<πεπραδῖλαι>

εἶδος ἰχθύων

<πεπρημένος>

πεφυσημένος

*<πεπράχαμεν>

ἐπράξαμεν

*<πεπράτορα>

θαυμασία

<πεπρίλος>

ἰχθῦς ποιός

[<πεπρυμένοι>

συνετοί]

*<πεπρωμένη>

εἱμαρμένη

*<πεπρωμένον>

μεμοιραμένον

*<πέπρωται>

τετύπωται. ὥρισται. [τὸ εἱμαρμένον ζήτει]

<πεπρυτανευκώς>

ἐπιμεμηνιευκώς. καὶ προανηλωκώς

<πέπτασθαι>

ἀνεῷχθαι. περιέχειν

<πέπταται>

ἥπλωται

<πέπτει>

πραΰνεται τὴν τροφήν

<πεπτέον>

φυλακτέον. εὐρυτέον

<πεπτήνας>

περιβλεψάμενος

<πεπτηώς>

δι' ἀσθένειαν καὶ δειλίαν πεπτωκώς

[<πεπ.γμένοι>

μαθόντες, ἢ εἰδότες]

<πεπύθωνται>

ἀκούσωσιν. Ἀττικῶς

<πεπυκασμένα>

ἐσκεπασμένα, περικεκαλυμμένα

<πεπυρακτωμένα>

πεπυρωμένα

<πέπυσμαι>

ἀκήκοα. ἔμαθον, (ε)ἶδον

<πεπύσμεθα>

ἠκούσαμεν. καὶ τὰ ὅμοια

<πεπυσμένος>

ἰδών. καὶ τὰ ὅμοια

<πέπυστο>

ἠκηκόει

<πεπωγμένον>

κεκλασμένον

<πέπωκα>

ἔπια

<πέπων>

ἔκλυτος. ἀσθενής

<πεπωρωμένοι>

ἐσκληρωμένοι. τετυφλωμένοι

<πέρα>

πλέον. ἐπέκεινα. ὑπεράνω

*<περάαν>

διαπερᾶν

*<Περαιβοί>

ἔθνος Θεσσαλικόν

<περάγην>

διέῤῥωγα. Ῥίνθων

<περαίνει>

ἐπὶ πέρας ἄγει. πληροῖ. ἀνύει

<περαίνειν>

ἐξανύειν. ἀποπληροῦν

<πέραινον>

οἱ Πυθαγορικοὶ τοὺς περι(τ)τοὺς ἀριθμούς

<περαίτατον>

ποῤῥώτατον

<περαιτέρω>

πλείω ἔμπροσθεν. μετὰ τὸ τέλος ἄλλο

<περαιωθῆναι>

τελειωθῆναι

<πέρα λόγου>

ὑπὲρ λόγον

<πέρας>

τὸ τέλος. καὶ ἡ λύσις. καὶ τὸ τῆς γῆς πέρας

<περᾶσαι>

διαβῆναι. ἀποδόσθαι ἐπὶ πέρατα τῆς γῆς, ἢ εἰς τὸ πέρας διελθεῖν

*<πέρατα>

τὰ τέλη

<πέρασας>

εἰς τὸ πέρας τῆς θαλάσσης διεπέρασας, ἐπώλησας

<περατεύει>

ὁρ[γ]ίζει. στέλλει. λέγει

<περατουμένην>

ἐκπληρουμένην

*<περγάμιον>

δήμιον

*<Πέργαμα[ς]>

ἡ ἀκρόπολις τῆς Ἰλίου

<Περγαία θεός>

ἡ Ἄρτεμις

<περγοῦλον>

ὀρνιθάριον Ἀργειλέγω

<πέργουν>

πρέσβεις. οἱ αὐτοί

<Πέρδικος καπηλεῖον>

χωλὸς κάπηλος ὁ Πέρδιξ ἦν. ἔνθεν ἔνιοι τὴν παροιμίαν φασὶ διαδοθῆναι

*<περιδώμεθα>

συνθήκην παράσχωμεν

[<περεούμενοι>

τελειούμενοι

<περεοῦσθαι>

διαπερᾶν πλοίῳ ἐπιβάντα]

<περέτισαν>

ἐτίμησαν

<περ(ῆ)σαι>

διαπερᾶσαι

*<περάτρια>

ἡ παραγγέλλουσα τὴν ὥραν ταῖς κεκτημέναις

<πέρθαι>

πορθηθῆναι

<πέρθετο>

ἐπορθεῖτο

<πέρι>

περισσόν. περίεστι

<περιαγ[κάμψ]αῖς>

καμπαῖς

<περιαγγέλλειν>

τὸ [μὴ] συνάγειν ὄχλον ἐπὶ τὰς ἐκφορὰς τῶν τετελευ- τηκότων

<περιάγει>

περιφέρει. ἢ κάμπτει

<περιάγνυται>

περικλᾶται. συντρίβεται. περιέρχεται. περιηχεῖ

<περιάγνυτο>

περιεκλᾶτο. καὶ τὰ ὅμοια

<περιαγόραιος>

περίλογος. περιαγορευτής

<περιαδεῖς>

περίῤῥυτοι. περίπνοοι

<περιαθρεῖν>

περισκοπεῖν

<περιαίνυτο>

περιελάμβανεν. περιεῖχεν

<περίαλλος>

τὸ ἰσχίον [ὅταν εἰλεῖν

<περιαμησάμενος>

θερίσας

<περιαμμάτων>

περιάπτων

<περιάοιδος>

ἡ ἐγκύκλιος ᾠδή

<περίαπτα>

περιάμματα

<περιαυθαδίζεται>

ἐν ὑπερηφανίᾳ ἀναστρέφεται, ἢ μεγαλοφρονεῖ

<περιαυτίζεσθαι>

τὸ ἐν αὐτῷ ἐνδιατρίβειν, ἢ ἀποδιδόναι ἑαυτῷ

<περιαυτίζεται>

μεγαλοφρονεῖ

<περὶ αὐτόν>

πρὸς αὐτόν

<περιβάλλειν>

περιλαμβάνειν. πείθειν. στρέφειν. εἰδέναι

<περιβάλλουσαν>

ὁμοίως

<περιβάλλεσθαι>

ὑπερβάλλεσθαι

<περίβαρα>

ὑποδήματα

<περιβαρίδες>

ὑποδημάτων εἶδος γυναικεῖον

<Περιβασώ>

ἡ Ἀφροδίτη

<περιβεβυσμένος>

περιπεφραγμένος

<περιβῆναι>

πεπτωκότος ὑπερασπίσαι, ὑπερμαχῆσαι

<περίβησαν>

ὑπερήσπισαν. καὶ τὰ ὅμοια

<περιβλέπεται>

περισκοπεῖ

<περίβλεπτος>

ἔξοχος. [περιβόητος

<περιβόητος>

ἐπὶ κακοῦ ἢ ἀγαθοῦ φήμην ἔχων

<περιβολή>

περίβοιος. περιδέρματος. ὑπέρτιμος

<περίβολοι>

τείχη πόλεων, ἢ περίδρομοι

<περιβομβεῖσθαι>

περιηχεῖσθαι

<πέρι γάρ>

περισσῶς γὰρ

<περιγηθής>

περιχαρής

*<περίγειος>

πρὸς τὴν γῆν

<περιγίνεται>

περιοικεῖ. περιττεύει

<περιγλαγέας>

γεγαλακτωμένας

<περιγλαγές>

περίπλεω(ν) γάλακτος

<περιγράφει>

περιγίνεται. [περιαίρεσιν τοῦ πράγματος] ἢ χωρεῖ. ἢ συλλαμβάνεται

<περιγραφήν>

περιαίρεσιν τοῦ πράγματος. ἢ ἐν ἀγρῷ ἐστι

<περίγραφον>

οἱ δανείζοντες τοῖς μὴ ἀποδιδοῦσι τὸ ἀργύριον περι- έγραφον, καὶ οὐχ ὑπερέβαινον ἕως λύτουν

<περιγυρίδας>

περιφερείας

<περὶ δ' ἄλλων>

ὑπὲρ τοὺς ἄλλους

<περιδαρδάπτεσθαι>

κατεσθίεσθαι

<περιδαρδάπτειν>

κατεσθίειν

<περὶ δ' ἐδρύφθη>

περιεξέσθη

<περιδεής>

περίφοβος

<περιδείδιθι>

φοβοῦ

<περιδεινεῖσθαι>

περικινεῖσθαι. περιπορεύεσθαι. περιστρέφεσθαι. περιέρχεσθαι

<περιδεινηθήτην>

περιεστρέφοντο. ὅμοιον

<περιδεινήσεως>

περιόδου. καὶ τὰ ὅμοια

<περιδεινηταί>

περικινηταί. καὶ τὰ ὅμοια

<περίδεινον>

πειρατήν

<περιδεινός>

περιπαθής

<περιδεινοῦσι>

περιστρέφουσιν

<περιδεινοῦντα>

περιοδεύοντα

<περίδειρον>

τὸ κατώτατον τῆς περιγραφῆς τοῦ τραχήλου

(<περιδείσασα>)

περισσῶς δείσασα, περισσῶς εὐλαβηθεῖσα

<περιδεῖσθαι>

συντείνεσθαι

<περὶ (δὲ) κλισιὼν θέε πάντη>

περιετετείχιστο δὲ κλίσιον, κύκλῳ περι(ε)βέβλητο καὶ παρέκειτο κλίσιον, διὰ τὸ ἐν κύκλῳ κρηπίδωμα βαθροειδὲς ἔχειν

<περιδέξιον>

φρόνιμον. ὀρθόν, μηδὲν ἀριστερὸν ἔχον. καὶ οἱ μὲν πε- ρισσῶς δεξιὸν περὶ τὴν τοῦ δόρατος βολήν. οἱ δὲ ἀμφοτέραις ταῖς χερσὶν ὡς τῇ δεξιᾷ βάλλων

<περὶ (δὲ) πνοή>

ἡ πνοὴ δὲ τοῦ βοῤῥᾶ

<περιδέραια>

περιτραχήλια. ἢ ἐνώτια

<περὶ δ' ἐστέ>

ὑπερέχετε δέ. ἢ ὑπάρχετε. ἢ κρατεῖτε

<περιδευκές>

περισσῶς πεποικιλμένον

<περιδεῶν>

ἐμφόβων

<περίδηλον>

περιφανές. καλόν

[<περιδῆσαι>

περιδύνασθαι]

<περίδοσιν>

συνθήκην

<περιδοῦ>

σύνθου. τοῦτο δὲ παραβάλλεσθαι λέγουσιν, ἢ συνθήκης θέσιν

<περὶ δουρί>

περὶ τῷ δόρατι

<περίδρομοι>

τοῦ δ[ε]ικτύου τὸ δ(ι)ειρόμενον σχοινίον· διὰ τὸ καὶ κάτω βρόχοις ...... καὶ [πάντῃ, περιεχόμενος τόπο[ι]ς.] περιφερεῖς, στρογγύλοι

<περιδρόμους τείχους>

περὶ τοὺς βεβλημένους τοίχους κύκλῳ

<περιδρύφῃ>

περιξέῃ

<περιδύεται>

περιβάλλεται. κρύπτεται. εἰσδύεται

<περιδῦσαι>

περιδύνασαι

<περίδυσε>

ἀπέδυσε

<περιδύω>

ὅμοιον

<περιδώμεθα>

συνθώμεθα

*<περιβάλλων>

ἐκύκλωσαν

<περιδώσομαι>

συνθηκοποιήσομαι

<περι(έ)γραψε>

περιεγένετο

<περιεδίνε(ι)>

περιεκύκλευεν

<περιεδρύ(φ)θη>

περιεξέσθη

<περιεζόμενον>

περιεχόμενον

<περιέθει>

περιέτρεχεν

<περιειλημμένως>

περιεκτικῶς

<περιείληπτο>

περιεγέγραπτο. ἢ ἐκεκράτητο. ἐκ τοῦ περιλαμβάνεσθαι

<περιεῖναι>

περιττεύειν

<περιεῖπεν>

ἐτημέλει

<περιείργασμαι>

περιττὸν ἐποίησα[ν]

<περιεκωκύετο>

περιηχεῖτο

<περιεκτικόν>

τὸ περιέχον. ἤτοι γενικόν. ἢ περιληπτικόν· ἐκ τοῦ πε- ριβάλλειν. [ἢ ὑπερέχον]

<περιεκτικώταται>

ὁμοίως

<περιεκτικώτερον>

γενικώτερον

<περίελε>

κόψον. ἔπαρον. ἀφελοῦ

<περιελόμενος>

ἐπάρας

<περιελιχμήσατο>

τῇ γλώττῃ (ἢ) σπογγιᾷ ἐκάθηρεν

<περὶ ἐμέ>

πρός με

<περιέπει>

περιέρχεται. περιεργάζεται. φυλάττει. θεραπεύει

<περιέπειραν>

ἔπηξαν

<περιεπτισμένη>

περιεξεσμένη. περικεκαθαρμένη

<περιέπων>

ἐνεργῶν

<περιεργάς[ς]ει>

πράξει(ς) περισσά

<περίεργον>

περιττόν. ἢ στρεβλόν

[<περιερεία>

καθαρσία]

<περιερέττων>

κωπηλατῶν

<περίς[ς]ομαι>

περιγενήσομαι, κρατήσω, νικήσω, κατισχύσω. ἢ μέλ- λοντες περιγενέσθαι

<περιεσπάσθη>

ἐσείσθη. περιδέδεται

*<περιεσκεμμένος>

(ἠκριβωμένος)

[<περιε(..)σσων>

κωπηλατῶν]

<περιέσται>

περιγενή(σε)ται. νικήσει

<περιεστήξει>

περισταθήσεται. [περιφράξει, ἢ περικυκλώσει

<περιεστοιχισμένοι>

οἱ περιέχοντες. καὶ περιεχόμενοι

<περιετέμοντο>

περιήλασαν

<περιετίθουν>

ἐκρέμων

<περιέτυχον>

συνέτυχον

[<περιευτίζεσθαι>

ἀποδοῦναι αὐτῷ]

<περιέφραξαν>

ἐσκέπασαν. ἐφύλαξαν

<περιέχομαί σου>

ἀντιποιοῦμαί σου

*<περίζωμα>

περιβόλαιον

<περιέχοντες>

περιλαβόντες. καὶ τὰ ὅμοια

<περίζυξ>

ὁμόζυγος, σύζυγος

<περιηγές>

κυκλοτερές, περιφερές

*<περιήγει>

ἐζωγράφει

<περιήγητος>

ὁ περιπόρφυρος χιτών

<περιηγμένα>

περιφερόμενα

<περιῄεσαν>

περιήρχοντο

<περιήθελεν>

ἠγάπα

[<περιήθλουν>

ἀγα]

<περιηθέλησεν>

ἠγάπησεν

<περιήκασε>

περιώρυξεν. περιέγραψεν

<περιήκοντα>

[περιέγραψαν. ὤρυξαν

<περιήλυσις>

περίοδος

<περιημεκτεῖ>

ἀγανακτεῖ, ἀνιᾶται, δυσκολαίνει

<περιῆν>

ὑπῆρχεν. ἐπλεόναζεν

<περιῃρημένον>

κεκομμένον

<περιῆῤῥον>

περιῄεσαν

[<περιήσω>

περιδώσω]

<περιηχήθη>

περιεψιθυρίσθη

[<περιθείης>

<μα><θ> πειραθείς]

<περιθείς>

κύκλῳ θείς, περισσότερον [λαβεῖς

<περὶ θεόν>

πρὸς θεόν

<περιθειῶσαι>

περικαθᾶραι, κυρίως θείῳ

<περιθέσθαι>

περιποιήσασθαι. προσλαβέσθαι. κύκλῳ θεῖναι

<Περιθοῖδαι>

δῆμος φυλῆς τῆς Οἰνηΐδος

<περιθραυσθέντα>

περιπεσόντα. ῥαγέντα

<περιθρεκτέον>

περιδραμητέον

<περιθυρεῖν>

τὸ ἐπὶ ταῖς θύραις ἵστασθαι

<περιΐδμεναι>

περισσῶς εἰδέναι

<περιϊόντας>

περιερχομένους

<περιϊππεύοντας>

περιτρέχοντας

[<περι.ίσσεται ὥρα[ς]>

περιέρχεται [τὰς] ὥρα[ς]

<περιϊστάμενος>

κυκλεύσας

<περιΐστασο>

κύκλευσον. σκόπησον. περίφευγε. ἀνάτρεπε

*<περιστοιχείωσαι>

περίελθε

<περιϊών>

περιερχόμενος

<περικάθαρμα>

<περικαθαίρων>

ἀναλύων τὸν πεφαρμακευμένον, ἢ τὸν γεγοητευμένον

<περικαλλές>

λίαν καλόν

<περικαλλέος>

περισσῶς καλοῦ

<περικάμπτεται>

περικιρεῖται

<περὶ καπνῷ>

περὶ τὸν καπνόν

<περικάρδιος ὑμήν>

ὁ ἐπὶ τῇ καρδίᾳ

<περικάρπιον>

τὸ λέπυρον, σκέπασμα

<περικεφαλαία>

ἡ ἐκ τριχῶν γεγονυῖα περιθετή. καὶ μέρος τι τῆς νεώς. ἢ κάς(ς)ις

<περικέχυται>

περιείληφεν

<περικήδεο>

φείδου φροντίζων

<περίκηλα>

περισσῶς ξηρά. τὰ περικεκαυμένα. περιεσχισμένα

<περὶ κῆρι>

κατὰ ψυχήν

*<περικλυτῷ>

σφόδρα ἐνδόξῳ

<περικλῃζόμενος>

δοξαζόμενος λίαν

<περικλύμ(εν)ος>

ὁ Πλούτων. καὶ πόα, ἡ καὶ κυκλάμινος

<περικλυτός>

ἔνδοξος, περισσῶς καὶ λίαν ὠνομασμένος διὰ τὴν τέχνην

<περικνημίς>

σκεπαστήριον τῆς κνήμης

<περικόπται>

κλῶπες. λῃσταί

<περίκουροι>

οἱ ἐκ τοῦ κυκλωθῆναι ἁλισκόμενοι ἐν ταῖς μάχαις

<περικτίονες>

περίοικοι, γείτονες, πέριξ οἰκοῦντες

<περικτιόνες(ς)ι>

περιοίκοις

<περίκυκλον>

ἵνα ὑπερεφῆ

*<περὶ κῶμα>

κοίμημα

<περικωδωνίσαι>

περιβομβῆσαι

<περικωνῆσαι>

....... περιαγαγεῖν. σπογγίσαι. ἢ περιπισσῶσαι. Λά- κωνες

<περιλαβεῖν>

περιβαλεῖν. καὶ τὰ ὅμοια

<περιλέγειν>

τὰ περισσὰ φράζειν

<περιλεγνές>

περιποίκιλον

<περιλεσχήνευτος>

περιβόητος. περιλάλητος

<περιληπτικόν>

ἐφαπτόμενον

<περιλῆσαι>

περι(ς)τρέψαι

<περιλιχμήσασα>

περιλείξασα

<περιλυγίζεσθαι>

περιστ(ρ)έφεσθαι

<περιμάχητον>

ὑψηλόν, μέγα, ἰσχυρόν

<περὶ μέν>

περισσῶς μέν

<πέρι μὲν φάσθαι>

διαφερόντως λέγειν

<περίμετρον>

ὑπέρμετρον, μέγα. τινὲς δὲ εὔκυκλον

<περιμήκεος>

μακροτάτου

<περίμηκες>

ὑπερμέγεθες

<περιμήκετος>

ὑψηλός. ὑπέρμηκος. ἢ περισσῶς μακρὰν καὶ ὑψηλήν· εἰς ἐλάτην ἀναβὰς περι[με]μήκετον

<περιμήκεϊ ῥάβδῳ>

ἁλιευτικῷ καλάμῳ

<περίνα>

περίναιον. τὸ αἰδοῖον. ἀφ' οὗ καὶ τὸ <περαίνεσθαι>

[<περ[ι]νάμενα>

πιπρασκόμενα]

*<περίνης[σαι]α>

περιβόλαια, οἷς ἐν κύκλῳ πορφύρα παράκειται

<περίνεως>

ὁ δεύτερος ἱστός. καὶ καθάπαξ τὰ διττὰ τῆς νεὼς σκεύη

<περίνησον>

ἱμάτιον ἔχον πορφύραν κύκλῳ

<περινοεῖ>

περισσῶς νοεῖ

<περίνοια>

μηχανή. τέχνη

<περινομαί[α]>

περιφορα(ί)

<περίνος>

τὸ αἰδοῖον. οἱ δὲ τὸν καυλόν, ἢ τὸ τῶν διδύμων δέρμα, ἤγουν ὁ ταῦρος

<περινοστεῖ>

περιέρχεται

<περινοστήσαντες>

περιελθόντες, κυκλεύσαντες. ἢ ἐξιόντες

<περινοστοῦντι>

περιστρεφομένῳ

<πέριξ>

κύκλῳ

<περίοδος>

τὸ ἐκ διαλειμμάτων ἐπιπεσὸν ὄνομα. ἢ χρόνος. ἢ κύκλος. ἢ ἡ ἐν λόγοις, καὶ ἡ τῆς γῆς περιήγησις. καὶ ἡ τάξις τῶν αἰώ- νων. καὶ ἡ παρὰ τοῖς ἰατροῖς. καὶ ἡ ᾠδή. καὶ μέτρον τι τῶν με- τάλλων

<περιόδων>

χρόνων. κύκλων

<περιόδῳ>

κυκλώσει

<περιοίκιον>

ὁ περὶ τὴν πόλιν ἢ τὴν ἔπαυλιν τόπος. τινὲς δὲ περί- βολον

<περιοίσει>

ἀνοίσει ἐκ τῆς νόσου

<περιοκωχή>

(περιοχή)

*<περιωπή>

ἀκρώρ(ε)ια. ὕψος. τόπος ὑψηλός

<περίοπτον>

ἐπιφανῆ, πολυθέατον, περίβλεπτον

<περιορᾶν>

ὑπερορᾶν

<περιόρια>

ἑορτὴ ἐν Κύπρῳ

<περιοργῶς>

ὑπεροργόντως. καὶ παρωρμημένως

<περιοριζόμενοι>

περιεχόμενοι. γινωσκόμενοι. ἐξολισθαίνοντες

<περιορίσαι>

περινοῆσαι

<περιορισθῆναι>

γνωρισθῆναι. ἐξορισθῆναι

<περιοριστόν>

περιγραπτόν

<περιουσία>

πορισμός. πλῆθος

<περιουσιασμοῦ>

πλήθους

<περιούσιον>

πολύ, περισσόν. περιποιητόν

<περιούσιος>

πλούσιος. πολύς

<περιοχή>

περιπέτεια. καὶ ὑπόθεσις. καὶ φυλακή. καὶ ἡ [περὶ πάν- των] πολιορκία

<περιοχῆς>

τετειχισμένης

<περιόψεται>

καταφρονήσει

<περιπαθῶς>

συμπαθητικῶς. λυπηρῶς. [διαπονηθείς

<περιπαλαχθῆναι>

περιπλακῆναι

<περὶ πάντων>

ὑπὲρ πάντας τοὺς ἄλλους

<περίπατοι>

αἱ ἱστορίαι καὶ οἱ λόγοι. ἢ τόποι διακινήσεων

<περὶ πέζαν>

τὰ περὶ τοὺς πόδας

<περιπεζία>

ταπείνωσις

<περιπείρῃ>

περικεντήσῃ

<περιπέπληκα>

περιπεπόληκα. περιπέπληγμαι

(*)<περιπετάσας>

περιβαλών

<περιπεπλιγμένα>

περιπεπλεγμένα τοῖς σκέλεσιν. οἱ γὰρ ἀλεῖπται τὸ βῆμα <πλίγμα> λέγουσιν

<περίπε[μ]πτον>

τὸ περιπεπεμμένον

<περι[πετάσθαι] πετάσας>

περι(α)πλώσας

(*)<περιπεπλίχθαι>

διηλλαχέναι τὰ σκέλη ἀσχημόνως

<περιπέτεια>

ὑπόθεσις. σύμπτωσις. σύμβασις

<περιπετεῖς>

περιε[ρ]χόμενοι. ἐναντίοι. ἢ προπετεῖς. ἢ περιπεσόντες

<περιπετρίζεσθαι>

περικρούεσθαι

[<περίπετρον>

πανταχόθεν ἐξέχον]

<περιπευκὲς [ἢ περίπευκος>]

περισσῶς πικρόν, διὰ τὸ χρίεσθαι· πικρὰ γὰρ ἡ πεύκη

<περιπῆγις>

πόρνος. μάχλος

<περιπηγής>

περιπαγείς, ἐμπαγείς

[<περιπλη..] περιπλίγδην>

περιβάδην

<περιπλίξ>

περιειληφώς

*<περιπλέες>

λίαν, πλεονάκις

<περιπλομένων>

περιπολουμένων, ἤγουν περιερχομένων

<περίπλους>

περιόδους

<περὶ πόδα>

οὕτως ἐκάλουν τὸ ἁρμόζον· μεταφέροντες ἀπὸ τῶν συμ- μέτρων τοῖς ποσὶν ὑποδημάτων. ἢ ἀκριβῶς

<περὶ ποδός>

ἀντὶ τοῦ ἁρμόζον. καὶ <περὶ πόδα>· τὸ ἡρμοσμένον, ἀπὸ τῶν ὑποδημάτων

<περιποιεῖται>

προξενεῖ. ζωοποιεῖ

<περιποίησις>

πλεονασμός, κτῆσις

<περιποιητικός>

διοικητής

<περιπολεῖ>

περιοδεύει, περιέρχεται, περιέπει, ἀναστρέφεται, περι- πολεύει, κυκλεύει. καὶ τὰ ὅμοια

<περίπολος>

φρουρός, ἔφορος

<περὶ πολλοῦ ποιοῦ>

τίμα, θεράπευε

<περιπόνηρος Ἀρτέμων>

παρὰ τὴν παροιμίαν τὴν <περιφόρητος> <Ἀρτέμων>. εἰσὶ δὲ Ἀρτέμωνες δύο

*<περι[ι]ππεύει>

ἀφίησιν αὐτοὺς καὶ ἄλλῃ ὁδεύει

<περιπρωκτιῶσα>

τρυφερευομένη ἐπὶ τῇ πυγῇ

<περιπτύσσομαι>

καταφιλῶ

*<περίπτερα>

οἱ ἀποσπινθηρισμοί

*<περίπτερον>

ὑψηλόν, πανταχόθεν ἐξέχον. ἢ στέγην ἔχουσαν ἐξοχήν

[<περιπτεύσαντες>

περιδραμόντες]

<περιπτυχαί>

περίβολοι

*<περιπτύσσει>

καταφιλεῖ

<περίπυστα>

διαβόητα

<περιραίνεσθαι>

περιραντίζεσθαι. ῥαντίζεσθαι

<περιρέζειν>

τὸ ἐπὶ τοῖς καθαρσίοις θύειν

*<περιρεμβαῦσαι>

περιφθαρῆναι

*<περὶ ῥίον>

περὶ τὸ ἀκρωτήριον

<περὶ ῥέθεσι>

περὶ ταῖς παρειαῖς

<περιῤῥηδής>

περικεκλασμένος. περιστροβηθείς. οἱ δὲ περιεῤῥιμμένος. ἢ ὑπτιασμένος

<περισαίνοντες>

κολακεύοντες. παρὰ τὸ σαίνειν, ὡς τῶν κυνῶν τὴν (οὐρὰν) κινούντων

<περὶ σέ>

περὶ σοῦ, ἐγγύς σου, <γνησίως διάκειμαι>

<περὶ σεῖο>

περὶ σοῦ. καὶ <περιέσσιον>· περὶ σοῦ

<περισείρια>

τὰ πλάγια τῆς γλώττης

<περίσημον>

διαβόητον

[<περισιγᾶν>

ἀφέλκειν τοῦ προκειμένου]

<περισκαίρουσι>

περισκαρίζουσι

<περισκελές>

σκληρόν, δυσχερές. ἢ μέχρι τῶν ποδῶν

<περισκέπτῳ>

πάντοθεν ὁρωμένῳ. οἱ δὲ μόνῳ, κεχωρισμένῳ, ὥστε ἀπ' αὐτοῦ περισκέψασθαι

<περίσκεψις>

βάσανος

<περισκήπτειν>

περιθλίβειν

<περισοβεῖν>

ἐν κύκλῳ πίνειν. ἢ περιτρέχειν. ἢ φωνεῖν. ἢ διώκειν

*<περισσομένη>

πορθουμένη

[<περίσονται>

περιποιήσονται]

*<περισσοεπήσει>

περισσολογήσει

<περισπάσασθαι>

περιποιήσασθαι

<περισπέ.του βοῆς>

ὑπερεπειγούσης

<περισπερχής>

περιώδυνος

*<περισκέλια>

βρακκία, φεμινάλια

<περὶ σπονδῶν>

περὶ εἰρήνης

<περισταδόν>

περιστάντες

*<Περιστενός>

οὕτω δράκων καλεῖται

<περισταλείς>

κοσμηθείς. ἤτοι ταφείς

<περισταλαδόν>

περισταζόμενον, περιῤῥεόμενον τῷ χόλῳ

[<περιστατήρια>

σπλάγχνα]

<περιστατόν>

τὸ ἀνάστατον

<περίστασις>

θλῖψις, ἀνάγκη, μέριμνα

<περιστεγανόν>

περισσῶς στεγανόν

<περιστένειν>

ἔκθυμον εἶναι

<περιστείληται>

περικαλύψηται

<περίστειλον>

συγκάλυψον. συνάγαγε

<περιστέλλει>

καλύπτει. συστέλλει. κοσμεῖ. σκέπει. φυλάττει. περι- βάλλει

<περιστελοῦμεν>

τὰ αὐτά

<περιστένεται>

πάνυ στενοχωρεῖ

<περιστήθιον>

ἱερατικὸν ἔνδυμα

<περιστέρια>

κοσμάρια ποιά

<περιστίαρχος>

ὁ περικαθαίρων τὴν ἑστίαν, καὶ τὴν ἐκκλησίαν

*<περιστ(.)ῖξαι>

περικυκλῶσαι, περιελθεῖν. περιελάσαι. ἀπὸ τοῦ στ(ε)ίχειν

<περίστιον>

ἐπὰν τὸν νεκρὸν ἐκπέμψαντες ὑποστρέψωσι, καὶ τὸ κα- θάρσιον ποιήσωσιν

<περιστλεγγίσαι>

περιξύσαι· <στλεγγὶς> γὰρ ἡ ξύστρα

<περιστοιχίσαντες>

περιλαβόντες

<περιστολή>

περιβολή. ἔνδυμα

<περιστόμιον>

ὁ τῆς ἐπιγλωσσίδος τόπος ἐν τῷ βρόγχῳ

[<περιστόων>

περιστύλων]

<περίστροφος>

ὁ τῆς ὑποσφραγίδος τόπος

<περίστῳον>

περίστυλον

<περισύρει>

σύρει

<περίσφατα>

τὰ ἐπιθρήνητα, καὶ ἐπονείδιστα, καὶ μοχθηρᾶς ἐπιφω- νήσεως ἄξια

<περισφάτως>

περιωδύνως. περιβοήτως

<περισχαδόν>

τὸν ὑποκρινόμενον τὸν Περσέα, ὡς πτωχὸν καὶ φησί- μορφον ψίαθον, ἐν ᾧ περιειλοῦσι τὰς ἰσχάδας

<περισχελές>

δυσχερές

<περίσχεο>

φροντίδα ποίησαι καὶ ἐπιμέλειαν· ἀντὶ τοῦ λαβοῦ καὶ ὑπερμάχησαι

<περισχέσθαι>

ἀγαπῆσαι

<περίσχετο>

ἠγάπησεν. ἐφείσατο

<περισχιδεῖς>

εἶδος ὑποδήματος εὐτελές

<περισχόμεθα>

περισσῶς ἐχόμεθα. ἀντιλαμβανόμεθα

<περισχών>

περιτείνας. ἢ ἐπισχών

<περιτάμνεσθαι>

περιορίσαι τι διὰ τῆς αὔλακος

<περιταμνόμενον>

περιελαύνοντα. μεταφορικῶς ἀπὸ τῶν γηπέδων

<περί τ' ἀμφί>

κύκλῳ, πέριξ

<πε[ρι]ρίτ' εἰμί>

ὑπερέχω. ὑπερφρονῶ

<περιτελλομένων>

πληρουμένων. περιερχομένων

<περὶ τέρμα βαλούσας>

περιελ(ας)άσας τὸν καμπτῆρα

<περιτετάσθαι>

ἡπλῶσθαι ἐπὶ τὰ ἴχνη

<περιτεύξεται>

συντύχῃ. ἢ περιπεσεῖται

<περιτευξοίμεθα>

περιτύχοιμεν

<περιτευξόμενος>

περιτυχεῖν μέλλων

<περιτεύοντες>

συλ[λ]ῶντες

<περὶ τὴν λέξιν>

ἐν αὐτῇ τῇ λέξει

<περί[πε]τ[ε]ια> καὶ <περιῆτες>

περιῆτες μὲν οἱ φύλακες, περί[πε]- τ[ε]ια δὲ Μακεδονικὴ ἑορτή

<περιτίθεται>

περιβάλλεται

<περιτομίς>

μέρος τι τῆς νεώς

<περιτόναιον>

μέρος τι τῆς νεώς. καὶ τὸ δέρτρον

<περιτρέπεται>

ε(ἰ)λιγγιᾷ

<περιτρέφετο>

περιεπήσσετο. ὅθεν καὶ τροφαλ[λ]ὶς τὸ πεπηγμένον

<περιτριβομένων>

παρεσομένων

<περίτριμμα> .....

τετριμμένον

<περιτροπέων>

περιτρεπόμενος. μέλλων τελειοῦσθαι. ἢ περιερχόμενος

<περιτρόπου>

ἴλιγγος

<περὶ τρόπιος>

ἐπάνω τῆς τρόπιδος. [τῆς ἀγορᾶς.

<περιτροπόωντες>

περιχωροῦντες

<περίτροχον>

στρογγύλον

<περιττοί>

περισσοί, περίεργοι

<περιφαλλία>

πομπὴ Διονύσῳ τελουμένη τῶν φαλλῶν

<περιφάνεια>

λαμπρότης, δόξα

<περιφανέστερον>

ἐμφανέστερον

<περιφέρεια>

διαστροφή. κύκλος

<περιφερές>

στρογγύλον

<περιφέρεται>

πλανᾶται

<περιφερόμενα>

λαλούμενα

<περίφημος>

ὀνομαστός

<Περιφήτης>

ὁ κορυνήτης

<περιφθείρεται>

τὰς φθεῖρας συλλέγει. ἢ μειοῦται, ἐλαττοῦται

<περιφοιτῶντα>

περιερχόμενον. περιγινόμενον

<περιφορά>

ἡ κατὰ κύκλον κίνησις

<περιφοραί>

ὁμοίως

<περιφορᾶς>

περισπασμοῦ. πλάνης

<περιφραδέως>

περιπεφρασμένως. ἐμπείρως

<περιφραστικῶς>

δύο λέξεων τὸ αὐτὸ σημαινουσῶν ὄνομα

<περιφρονεῖς>

περισσοφρονεῖς, ὑπερφρονεῖς

<περίφρων>

σωφρονέστατος, ἢ περισσῶς φρονῶν, συνετώτατος

<περιφ[ρ]ῦναι>

περιλαβεῖν, περιπλακῆν(αι)

<περιχαρής>

χαιρόμενος (sic). γελωτοποιός

<περιχάσκειν>

ἀνοῖξαι τὸ στόμα

<περιχεύας χρυσόν>

περιπάσας χρυσίῳ

<περιχ[ε]ιλοῦντες>

ἀντὶ τοῦ ἄδην κορεσθέντες

<περιχλ(ι)ανίζεται>

περικαλύπτεται. καλλωπίζεται. [ἢ παραστραγ- γεύεται]

<περιχόραι>

περιχορεῖαι

<περιχορίζειν>

ἐνόπλως, συντόνως ὀρχεῖσθαι

<περὶ χροΐ>

περὶ τῷ σώματι

<περὶ χροῒ ἕσσατο>

περιεβάλλετο

<περιχωρεῖ>

συμμίσγεται

<περιχώρησον>

μέτρησον. περίστησον

<περίψημα>

περικατάμαγμα. ἀντίλυτρα, ἀντίψυχα. [ἢ ὑπὸ τὰ ἴχνη πάντων]

<περίψυκτος>

περιπόθητος, ἐκ ψυχῆς ὅλης ἀγαπώμενος

<περιώγανα>

ἐπίσσωτρα. οἱ δὲ τὰς κνημίας, αἳ περιπήγνυνται ταῖς ἁμάξαις

<περιώκαλα>

ὑπέρσεμνα, ὑπερβαλλόντως καλά

<περιωπή>

ἄποψις. τόπος ὑψηλός, ὅθεν ἐστὶ περισκοπῆσαι. ἀκρώ- ρεια

<περιωπῆς>

προσόψεως

<περιώσας>

ὠθήσας. ζώσας

<περιῶσιν>

ζῶσιν. ὑπάρχωσιν

<περιώς[ς]ιον>

περιως[ς]ίως. περισσῶς. περισσόν. μέγα, ἢ πολύ

<περκάζει>

μελανίζει. ποικίλλει. ἢ πεπαίνεται

<περκαίνειν>

διαποικίλλεσθαι. καὶ τὰ ὅμοια

<πέρκανα>

τὰ ἱστοῦ περιπλέγματα

<περκνόν>

μελανόν. ποικίλον

<περκνός>

γλαυκός. μέλας. καὶ τὰ ὅμοια

<περκώματα>

τὰ ἐπὶ τοῦ προσώπου ποικίλματα

<Περκώς(ι)ος> καὶ <Περκώτη>

πόλις

<Περμησός>

ποταμός

<πέρναται>

πωλεῖται

<περνάμενα>

πωλούμενα

<περνᾷς>

πωλεῖς

<πέρναξ>

θρίδαξ

<Πέρνη>

ἔνιοι μετὰ τοῦ <τ> Πτέρνη. εἶναι γάρ τι ἀκρωτήριον τῆς Αἰγί- νης οὕτω προσαγορευόμενον

<περνῆν>

ἐμπωλεῖν

<πέρνησον>

πώλησον

<περομνύναι>

ἐλέγχεσθαι

<περόναι>

πόρπαι. καὶ τὰ ἀντικείμενα τῇ κνήμῃ ὀστᾶ

<περόνη>

ῥαφίς

<περονήσατο>

ἐπορπήσατο, ἐπερονήσατο, διείρατο

<περόσχια>

τὰ ῥάκη

<πέρπερα>

προπετῆ

<περπερεύεται>

κατεπαίρεται

<πέρπερος>

μετὰ βλακίας ἐπαιρόμενος

*<περὶ πολλοῦ ποιεῖται>

τιμᾷ, θεραπεύεται

<Πέῤῤαμος>

βασιλεύς

<πεῤῤεθήκατο>

περιεθήκατο

<Πεῤῥεύς>

ἥρως Ἀθήνησι τιμᾶται

<πεῤῤέχειν>

ὑπερέχειν

<πεῤῥησιππίαν>

τὴν ἀνατρέπουσαν ἵππον

<Πεῤῥίδαι>

τῆς Ἀττικῆς δῆμος ἐν Ἀφίδναις

<πέρ σε>

πρός σε

*<πέρσαντες>

ὀλέσαντες, πορθήσαντες, ἀνελόντες

*<πέρσας>

τὰ αὐτά. [καὶ τὸ ἔθνος

<Πέρσης>

κυβευτικοῦ βόλου ὄνομα

<Περσίδα>

πόλιν Περσικήν. ὅ ἐστιν ὑπόδημα

<περσιθέα>

ἡ Ἀφροδίτη

<περσικά>

εἴδη καρύων. ἢ εὐτελῆ ὑποδήματα. καὶ ὀρθαὶ βακτηρίαι. καὶ ὄρχησις Περσική

<περσικὸς ὄρνις>

ὁ ἀλεκτρυών

<πέρσος>

ὁ ἰχθῦς ποιός, ἐν Ἐρυθρᾷ γινόμενος

<περ(υ)σινόν>

ἔφηβον. τὸν ἐξ ἐφήβων

<πέρυσι>

ὁ παρεληλυθὼς χρόνος

<Πέρφερες>

θεωροί

<Περφίλα>

Σωσίβιος. κύριον ὄνομα

<περώσιον>

μέγα

<πεσέεσθαι>

πεσεῖσθαι

<πέσημα>

πτῶμα

<πεσκέων>

δερμάτων

<πέσκον>

πικρόν. ἢ κώδιον, ἢ δέρμα

<πέσμα>

πίεσμα. ἢ μίσχος. ἔστι δὲ ἐξ οὗ τὸ φύλλον ἤρτηται

*<πεσέονται>

πεσοῦσιν

<πέσσαι>

πεῖσαι. [ἢ πάσχειν. καὶ νέμειν, καὶ τεχνᾶσθαι τῇ διανοίᾳ

<πεσσὰ πεντέγραμμα(τα) καὶ κύβων βολάς>

Σοφοκλῆς Ναυ- πλίῳ Πυρκαεῖ. παρ' ὅσον πέντε γραμμαῖς ἔπαιζον. διαφέρει δὲ πετ(τ)εία κυβείας. ἐν ᾗ μὲν γὰρ τοὺς κύβους ἀναῤῥίπτουσιν· ἐν δὲ τῇ πετ(τ)είᾳ αὐτὸ μόνον τὰς ψήφους μετακινοῦσι

<πέσσει>

πεπαίνει. θεραπεύει. κατέχει. καταπραΰνει

<πες(ς)έμεν>

πές(ς)ειν

<πέσσεται>

ὀπτᾶται. Ἀρκάδες. ὀπτήσει

<πεσσεύων μετατίθεσο>

τὴν γνώμην πρὸς τὸ κρεῖσσον

<πες[ς]ήματα>

πτώσεις

<πες[ς]ήματος>

πτώσεως, πτώματος

<πεσσοῖς>

πεττοῖς. βολίοις, κύβοις

<πές(ς)ον>

ὄρος· χωρίον Κύπριοι· πεδίον Αἰολεῖς· τινὲς ὁμαλές

<πεσσός>

οὕτως ἐκάλουν τὰς ψήφους, αἷς ἔπαιζον. καὶ τὸ περὶ τὴν κόρην μέλαν τοῦ ὀφθαλμοῦ

*<πεσσοῖσι>

τοῖς κύβοις· παρὰ τὸ πίπτειν αὐτούς

*<πέσσω>

ὀπτήσω ἄρτον

<πεσσύγγιον>

σκυτ(ε)ῖον

<πεσσύπτη>

σκυτεύρια

<πέσσυρα>

πίσυρα. τέσσαρα

<πέσσυρες>

τέσσαρες. Αἰολεῖς

<πεσών>

πάσχων

<πέτα>

πτῶσις. στάχυα

<πετάζει>

ἁπλοῖ. σκεπάζει

<πεταιτά>

μετέωρα. ἀμπελουργία, ὡς αἱ ἀναδενδράδες

<πετάλα>

ὀνόματα θήλεια. καὶ βοῦς

<πέταλ[λ]α>, οὐδετέρως

τὰ φύλλα

<πεταλίζειν>

βλαστεῖν. φυλλολογεῖν

<πετ[τ]αλισμός>

ὁ διὰ φύλ[λ]ων ὀστρακισμὸς γινόμενος

<πέταλ[λ]ον>

φύλλον. καὶ τῆς ἐπιγλωσσίδος τὸ καλύπτον τὸ στόμα

<πεταλωτόν>

ἀκμαιότατον. εὐειδέστατον

<πεταλίδων ὑ[ι]ῶν μεταίη>

ἀπὸ τῶν μόσχων. πέτηλοι γὰρ οὗτοι λέ- γονται

[<πεταλοῦνται>

ἐξυπτιῶνται. τρυφῶσιν

<πέτακνον>

ποτήριον ἐκπέταλον. (τὸ) δὲ αὐτὸ καὶ πέταχνον]

<πετάσας>

ἁπλώσας. τανύσας

*<πετᾶσθαι γαμβραί>

κεκτῆσθαι

<πετάσειεν>

ἁπλώσειεν. κουφίσειεν. ἀπὸ ἐνεστῶτος τοῦ πετάζω

<πέτασος>

τὸ τῶν ἐφήβων φόρημα

<πέταυρα>

τίγνα

<πέταυρον>

εἶδος παγίδος

<πετελκές>

καμπύλον

*<πετεηνῶν>

πετεινῶν

*<πετέσθην>

ἐπέτοντο. δυϊκῶς

<πέτευρον>

σανίς, ἐφ' ἧς αἱ ὄρνεις κοιμῶνται· καὶ πᾶν τὸ ἐμφερὲς τούτω. καὶ ὄργανον ποιόν. καὶ πᾶν τὸ μακρὸν καὶ ὑπόπλατυ. ἔστι δὲ λεπτόν, ὅταν ἐν μετεώρῳ κείμενον ᾖ. <Πέτευρον> λέγεται, ἢ καὶ <πέντευρον>

<Πετε[υ]ών>

πόλις

<πετήλας>

τοὺς μικροὺς καὶ θαμνώδεις φοίνικας

<πετηλίς>

ἀκρίς

<πετηνίς>

κόρις

<πέτραι ἠλίβατοι>

ὑψηλοὶ κρημνοί, ἀκρώρειαι

[<πετρέμβατοι>

ὑψηλοὶ κρημνοί]

[<πετραδεῖλαι>

οἱ μὲν τοὺς ἀποπνευματισμούς· οἱ δὲ εἶδος ἰχθύων

<πετρεφράμη>

θρασεῖα. θερμή

<πέτρη τ' Ὠλενίη>

πόλις

<πέτρον>

λίθον

*<πετειᾷ>

παίζει

<πεττεία>

διὰ κύβων παιδιά

<πεττείαις>

κύβοις, τάβλαις, παιδι[λ]αῖς

<πεττεύει>

διαπαίζει. μεταστρέφει. κυβᾷ

*<Πέτρος>

ἐπιλύων. ἐπιγινώσκων. οὗτος καὶ Σίμων καὶ Κηφᾶς καὶ Συμεὼν ἐλέγετο

<πεττοί>

βόλια, ἐν οἷς ταυλίζουσι

<πεττεύουσι>

κυβεύουσιν

<πέττουσιν>

ἑψοῦσιν

<πευδρία>

ἀρτοθήκη

<πεύθεται>

πυνθάνεται. ἀκούει

<πεύθετο>

ἤκουεν. ἐπυνθάνετο

<πεύθη>

πεῦσις. ἐρώτησις

<πευθῆνες>

πιστοί. περίεργοι

<πευθείς>

ἑψηθείς

<πευΐδας>

λαμπάδας

<πευκαλεῖται>

ξηραίνεται. ἢ ἀντὶ τοῦ ζητεῖται. Ἀριστέας

<πευκαλέον>

ξηρόν. ἀγγεῖον

<πευκαλίμαις>

συνεταῖς. ὀξείαις. πικραῖς. ἢ ἀγαθαῖς

<πευκαλίμη>

θερμή. θρασεῖα. καὶ φλεγμαίνουσα

<πευκαλίμῃσι>

πυκναῖς. συνεταῖς. καὶ τὰ ὅμοια

<πευκάνα>

[πευκονία.] ἱστοῦ παράπλεγμα. [τροχίαι]

<πευκεδανόν>

πευκές. πικρόν

<Πευκέτιοι>

οἱ περὶ τὸ[ν] Βρεντέσιον οἰκοῦντες

<πεύκινο(ν) δάκρυ[ν]>

πίσσαν

<πεύκλα>

ἁματροχιαί

<πεῦσις>

ἐρώτησις. ἀπόκρισις

<πεύσομαι>

ἐρωτήσω. ἀκούσω. ἐρευνήσω. μάθω

<πευστός>

ὑπήκοος

<πέφανται>

πεφανέρωνται. ἢ πεφονευμένοι εἰσίν

<πεφάσθαι>

πεφονεῦσθαι, καὶ ἀνῃρῆσθαι. ὅθεν καὶ <φάσγανον>

<πεφασμένον>

φανερόν. ἀνῃρημένον. ἢ πεφανερωμένον

[<πεφάσσουσα>

ἐνθουσιωδῶς ὁρμῶσα]

<πέφαται>

εἴρηται. τέθνηκεν, ἀνῄρηται, πεφόνευται

<πεφαύλικεν>

ἤμβλυκεν

<πεφαυλισμένον>

ἀποδεδοκιμασμένον

<πεφένακ(ικ)εν>

ἠπάτησεν

<πεφενακισμένος>

ἐξηπατημένος

<πέφη>

ἐφάνη ἢ πεφύκασι

[<πεφήμωσο>

παῦσον. φιμώθητι]

[<πεφήνακεν>

ἠπάτησεν]

<πέφηνεν>

ἐφανερώθη, ἐφάνη. ὑπῆρχεν

<πεφηνώς>

ἕτοιμος. φανερός

<πεφήσεαι>

τολμήσεις, ὑπομενεῖς. τεθνήξῃ

<πεφήσεται>

φανεροποιήσεται

<πεφιδέσθαι>

φείσασθαι

<πεφλάζει>

βράζει

<πεφλοιδώς>

τὸν φλοιὸν ἀποβαλών

<πεφλοιδέναι>

φλυκταινοῦσθαι

<πέφνειν>

κτείνειν

<πέφνεν>

ἀνεῖλεν, ἐφόνευσεν

<πεφοβημένοι>

εἰς φυγὴν τετραμμένοι

<πεφοβῆσθαι>

κεκοσμῆσθαι, κομᾶν. δεδοικέναι

<πεφοινιγμένη>

ᾑματωμένη, πεπυῤ(ῥ)ωμένη. ἀπὸ φόνου, ἢ φοίνικος

<πεφοιτηκότες>

παραγενόμενοι

<πεφορημένα>

ἐνηνεγμένα. πεπληρωμένα, κεχορτασμένα

<πεφορύνθαι>

μεμιάνθαι, μεμολύνθαι

<πέφραδεν>

εἶπεν. ἐσήμηνεν

<πεφράδοι>

διασημήνειε. εἴποι

<πεφρασμένος>

παρεσκευασμένος, εἰς τὸ φρασθῆναι προσακτικὴν ἔχων δύναμιν

<πεφρίκασι>

δεδοίκασι

<πεφρικέναι>

δεδοικέναι. πεφοβῆσθαι. [πεφρικέναι]

<πεφρυγμένον>

τὸ εἰς τὴν χεῖρα φρυσσόμενον. [ἢ πεφυγότα]

<πεφυγμένος>

πεφευγώς

<πεφυζότες>

μετὰ δέους φεύγοντες

<πεφύκαμεν>

ἐσμέν, ὑπάρχομεν

<πέφυκεν>

ὑπάρχει. ἐγένετο

<πεφυκώς>

ὑπάρχων

<πεφυραμένους>

μεμιγμένους

<πεφυρμένοι>

μεμιασμένοι

<πέφυρται>

μεμία(ν)ται

<πεφυσιγγωμένοι>

ἀπὸ τῶν ἐν τοῖς σκορόδοις <φυσίγγων>, ὅπερ ἐστὶν ἐντεριών(ων)

<πεφυσιωμένους>

ὠγκωμένους. κενοδοξοῦντας. ἐπῃρμένους

<πεφωρημένα>

ἐληλεγμένα, κατειλημμένα. <Φωρᾶσαι> γὰ τὸ θεά- σασθαι

<πέχαρι>

ἔλαφος. Ἀμερίας

<πέψαι>

ἑψῆσαι, ἡδὺν κατασκευάσαι, ἢ πραῧναι

<πέψις>

ἀρτοποιία

<πῇ>

ποῖ, πῶς, εἰς τίνα τόπον

<πηγάδα>

τὴν οὐ πολλῷ ὕδατι κεχρημένην γῆν, ὕστερον γενομένην ξη- ρὰν καὶ πεπηγυῖαν

<πηγάζει>

ἀναβλύζει

<πηγαί>

τῶν ὀφθαλμῶν οἱ πρὸς τῇ ῥινὶ κανθοί

<πηγαῖον>

τὸ ὄστρακον, ὃ καὶ <ἀρδάνιον> ὁμοίως λέγεται

<πηγαῖον ὕδωρ>

περικαθαῖρον, τὸ πρὸ τῆς οἰκίας τῶν ἀποπεμπομέ- νων, ὅτε ἐξεκόμιζον

<πηγεσιμάλλῳ>

εὐπαγεῖς καὶ εὐτραφεῖς ἔχοντι μαλλούς· <πηγὸν> γὰρ τὸ εὐτραφές. τινὲς δὲ λευκὸν <τὸ πηγόν>· οἱ δὲ μέλαν

<πηγόν>

οἱ μὲν λευκόν· οἱ δὲ μέλαν. καὶ εὐτραφῆ, ἢ μέγα

<πηγυλίς>

ψυχρά, παγετώδης

<Πήδαιον>

πόλις. καὶ ὄνομα κύριον

<πηδάλια>

τῶν ἀκρίδων οἱ ὀπίσθιοι πόδες

<πηδαλίοις>

οἴαξιν

<πηδαλιο(υ)χούμενοι>

κυβερνώμενοι· παρὰ τὸ πηδάλιον, ὅ ἐστιν αὐχήν

<Πήδασος>

πόλις, καὶ ἔθνος βαρβαρικόν. καὶ κύριον ὄνομα, καὶ ἵππου

<πῇ δὴ ἄρα>

πῶ(ς), ποῖ δή

<πῆδον>

πηδάλιον

<πῆδος>

τὸ πλατὺ τῆς κώπης, ἀπὸ τοῦ <παίειν>. οἱ δὲ <πήδινον> εἶναι <ξύλον> εὔθετον πρὸς τὴν τῆς κώπης κατασκευήν. γράφουσι δὲ καὶ ἐν ἐκείνῳ· μέγα δ' ἔβραχε πήδινος [τε] καὶ ἡ ἀγρία ἄμπελος

[<πηδύειν>

νάειν. βλύζειν. βρύειν

<πηδύειν>

πηγάζειν. ὀμβροῦν. ἱδροῦν

<πηδυλίς>

πέτρα, ἐξ ἧς ὕδωρ ῥέει]

<πηδῷ>

τῷ πλάτει τῆς κώπης τοῦ πλοίου

[<πήθων>

πίθηκος]

<πῆι>

πόκα

<πηκτὰ δάκρυα>

παρὰ τὸ πεπηγέναι· ὡς ἐκ πηγῆς ῥέοντα

<πηκταὶ θύραι> καὶ <εὔπηκτοι [εὔ]θύραι>

<πηκτίδες> καὶ <σύριγγες>

ὄργανα μουσικά

<πηκτίδος>

πανδουρίου

<πηκτίς>

πανδούριον. ψαλτήριον. σύριγξ. ὄργανον

<πηκτόν>

ἐκ πολλῶν ξύλων πεπηγμένον

<πηκτὸν ἄροτρον>

τὸ ἀπὸ δύο ἀρότρων. εἰσὶ γὰρ καὶ μονόβολα

<πηκτὸς θάνατος>

ὁ τοῦ Σαλαμινίου Αἴαντος τοῦ μανέντος, ὃς τῷ ξίφει ἐπιπεσὼν ἀπέθανεν

<Πηλαγόνες>

γέροντες, παλαιοί, γηγενεῖς

<πῆλαι>

κραδᾶ[ί]ναι, σεῖσαι

<πηλαμύς>

διὰ τοῦ <υ> ἰχθῦς ἐν Πόντῳ

<πῆλεν>

ἔπαλ(λ)εν

<Πηλέως μάχαιρα>

παροιμία, ἣν ἐκ πλήρους Ἀριστοφάνης ἀναγρά- φει οὕτω· <μέγα φρονεῖ μᾶλλον, ἢ ὁ Πηλεὺς τῇ μαχαίρᾳ>. ἐδόκει γὰρ σωφροσύνης γέρας εἰληφέναι .....

<Πηλ(η)ιάδεω>

τοῦ Πηλέως παιδός

[<πηληκίσματα>

φενακίσματα]

<Πήληξ>

περικεφαλαία, ἀπὸ τοῦ πάλλεσθαι, ὅ ἐστι κινεῖσθαι. καὶ δῆμος

<Πηλιάδα (μελιήν>)

τὸ δόρυ

<Πηλιάς>

ἰδίως τὸ τοῦ Ἀχιλλέως δόρυ· καταχρηστικῶς δὲ καὶ πᾶν

<πηλιδνόν>

πελιδνόν

<πηλίκον>

οἷον, ὁποῖον, ποταπόν. διάφορον

<πηλίκοις>

διαφόροις. καὶ τὰ ὅμοια

<πηλίναις>

χοϊκαῖς

<πήλινος>

ἐκ πηλοῦ, χοϊκός

<Πήλιον>

ὅρος ἐν Θεσσαλίᾳ. καὶ Πήλιον

<πηλός>

οἶνος. Ἴωνες, ἔνθεν καὶ <κάπηλος> ὁ τὸν οἶνον πωλῶν

<πηλὸς ἀϊδνός>

περὶ τὴν Λιβύην ἐστὶ τόπος. καὶ τὸν ὁρίζοντα ὠκεανόν

<πήλυξ>

ῥαγάς

<πῆμα>

βλάβη. ἀναπημονή

<πημαίνει>

βλάπτει, κακοποιεῖ

<πημαινούσης>

κακούσης. καὶ τὰ ὅμοια

<πήμασι>

κακοῖς. [πήμασι] βλάβαις

<πῇ μέματον>

ποῦ προθυμεῖσθε

<πῆμος>

πηνίκα

<πῆν

πῆ καὶ πῆν> ἐπὶ τοῦ κατάπασσε καὶ καταπάσσειν

<πήνα>

ἀπήνη

<Πηνειός>

ποταμὸς ἐν Θεσσαλίᾳ

<Πηνελόπη>

ὄνομα κύριον

<πηνέλοψ>

ὄρνις ποιός

<πηνηκίζειν>

ἀπατᾶν

<πηνηκισμάτων>

φενακισμάτων

<πήνην>

[τὸ ἀνάπτειν.] λέγεται ἡ ἐργασία

<πηνία>

ἐντίθεταί τινα τοῖς πλακοῦσι λεγόμενα πηνία. ἔστι δὲ λευκὰ καὶ προσόμοια τοῖς πηνίοις ὄντως

<πηνίκα>

πότε. [ἢ τότε]

<πηνίκα δέ>

[ὅτε δὲ] ἢ πότε δέ

<πηνίκη>

θρίξ. ἐμπλοκή

<πηνίον>

[πανούκλιον. ἢ] ἄτρακτος, εἰς ὃν εἱλεῖται ἡ κρόκη

[<Πηνιός>

ποταμός]

<πῆνος>

ὕφασμα

<πηνώμενον>

πηνιζόμενον. τριβόμενον

<πῆξαι>

κατασκευάσαι. στῆσαι

<πήξας>

στήσας. βαλών. κατασκευάσας

<πῆξε θυμόν>

ἔπληξε τὴν ψυχήν

<πηοί>

συγγενεῖς, οἱ κατ' ἐπιγαμίαν οἰκεῖοι. ἀγαθοί. ἀναγκαῖοι. ἀνδρεῖοι

<πήραξον>

ἀφόδευσον

<Πηρεφόνεια>

Περσεφόνεια. Λάκωνες

<πηρία>

Ἀ(ς)πένδιοι τὴν χώραν τοῦ ἀγροῦ

<Πηρίη>

πόλις ἐν Θεσσαλίᾳ

<πῆριξ>

πέρδιξ. Κρῆτες

<πηρίς>

ὄσχη, κήλη, αἰδοῖον. καὶ ἱερείου ταυρία

<πηροῖς>

βλάπτοις

<πηρόν>

ἐστερημένον τῆς φωνῆς. ἔνιοι δὲ πεπηρωμένον καὶ βεβλαμμέ- νον αὐτοῦ τὴν διάνοιαν ....... τὸν (ἐ)νεὸν καὶ ἄφωνον· προπερισπω- μένως δὲ τὸν τυφλόν

<πηρόν>

τὸν παντάπασι μὴ ὁρῶντα

<πήρωσις>

βλάβη. λύπη. τύφλωσις

<πήσασθαι>

μέμψασθαι

<πήτεα>

πίτυρα

<πητ[ε]ῖται>

πιτύρινοι ἄρτοι. Λάκωνες

<πήχεων>

πηχῶν

<πῆχυς>

νεῦρον, ἢ τὸ τοῦ τόξου μέσον· ἔνιοι τὰ ἄκρα. <κιθάρας> δὲ <πῆχυς> ὁ ἀγκών. ἢ ὁ εἷς καὶ ἥμισυ ποῦς

<πηῶν>

φίλων. συγγενῶν

<πιαζόμενος>

θλιβόμενος

<πιαίνει>

σιτεύει. λιπαίνει

*<πιανάτω>

λιπανάτω

<πιαινέτω>

λιπαινέτω

<πιαλέον>

λιπαρόν

[<πιανεῖ στυγνῷ>

τῷ θρηνητικῷ ὕμνῳ]

<πίαλον>

παράλευκον

<πῖαρ>

τὸ κράτιστον. καὶ στέαρ. ἢ τὸ πέρας. καὶ λιπαρόν

<πιάτοις>

τὸ ἄσημον ἀργύριον

<πίγγαλος>

σαῦρος ὁ καλούμενος χαλκίς

<πίγγαν>

νεόσσιον. Ἀμερίας. γλαυκόν

<πίδακες>

σταγόνες. πήγξ

<πιδακοέσσης>

καθύγρου

<πῖδαξ>

λιβάς, κρήνη, ἀναβολὴ ὑδάτων, πηγή, ἄκρα ὕδατος

<πίδαξι>

πηγαῖς

<πιδηέσσης>

καθύδρου, πιδακώδους. καὶ ἡμεῖς <πιδᾶν> λέγομεν τὸ ἀναβάλλειν ὑγρόν

[<πίδναται>

προσπελάζει]

<Πιδώ>

δῆμος [ἐν τῇ θάκῃ

<πιέειν>

πιεῖν

<πιέζειν>

κατέχειν. θλίβειν, σφίγγειν. μαλάσσειν. βαρεῖν

<πιερά>

λιπαρά. εὐδαίμονα, πλούσια. καὶ <πιείρῃ

<Πιερία>

ὄρος. [ἢ λιπαρά]

<Πιερίδες>

αἱ Μοῦσαι ἐν Μακεδονίᾳ

<Πιέρι..>

ἡ ἀκρώρεια τοῦ ἐν Μακεδονίᾳ ὄρους

<πιέσαι>

πιάσαι

<πιεσθείς>

δαμασθείς

<πιῆναι>

ὠφελῆσαι. αὐξῆσαι

<πιθάκναι> καὶ <πιθάκνια>

οἱ μικροὶ πίθοι. καὶ σιπύαι

<πιθανάς>

εὐπίστους

<πιθανολογία>

διάλεξις ἀληθής

<πιθανόν>

ἀληθινόν. πιστόν. εὐπ(ε)ιθές

[<Πιθήνης> πόλις]

<πιθήσας>

πιστεύσας. πισθείς. πιστωθείς

[*<πιθάρχει>

πίσθητι]

[<πιθοῖ>

πισμονή, πίστις]

<πιθοίγια>

ἑορτὴ Ἀθήνησι

[<πιθραύσκεται>

φανεροῦται]

<πιθών>

π(ε)ίσας

<πικα(ῖ)σι>

πικραῖς

[<πικέλα>

πίσσα, Ῥωμαῖοι]

<πίκειν>

ξαίνειν

<πίκεται>

κτενίζεται

<πικόν>

πικρόν. Χαλδαῖοι

<πικρόν>

χαλεπόν. ἀργαλέον

<πικρῶς>

κατακόρως. ἀκρατῶς

<πίλημα>

ζώνη. μίτρα

<πιλιπαγμός>

ποιά τις φωνή

<πίλνα>

προσήγγιζε

<πίλναι>

προσεγγίσαι

<πίλναται>

προσπελάζει

<πιλνάμενον>

ἐμπελαζόμενον, πηγνύμενον

<(π)ίλνασθαι>

ἐγγίζειν, πλησιάζειν, προσάγειν

<πίλνατο>

προσεπέλαζε, προσήγγιζε. καὶ τὰ ὅμοια

<πιλνόν>

φαιόν. Κύπριοι

<πίλοις>

πιλωτοῖς

<πιλός>

κοχλιός

<πῖλος χαλκοῦς>

εἶδος περικεφαλαίας

<πιμελή>

στέαρ, πιότης, λίπος

<πιμελής>

εὐτραφής. λιπαρός

[<πιμέντα>

φάρμακα

<πιμεντάριος>

φαρμακὸς καὶ μυρεψός]

<πίμπλαμαι>

πληροῦμαι

<πίμπλαντο>

ἐπληροῦντο

<πίμπλαται>

πληροῦται

<πιμπρᾶν>

ἐμπυρίζειν φυσᾶν. καίειν

<πίμπρασθαι>

......

<πίμπραται>

.......

*<πεμφθοί>

ὀφθαλμῶν τὰ μελανά. Ἠλεῖοι

<πῖνα>

εἶδος ἰχθύος. καὶ ὀστρεῶδες κογχύλιον

<πίνακας>

τὰς σανίδας. καὶ τὰ θραύσματα τῶν [ὀρνεῶν. ἄλλοι δὲ τὰς δέλτους. καὶ οἱ ἐπὶ τῶν σκυτ(οτομ)ικῶν τραπεζῶν λίθοι. καὶ τὰ ἄκρα τῶν ξύλων

<πίνακες>

ἀναγραφαί. εἰκόνες

<πινακίδο[ῦ]ς>

ὄρχησις ποιά

<πινάκιον>

τὸ λεύκωμα. τινὲς δὲ σύμβολον δικαστικόν

<πίνακι πτυκτῷ>

δέλτῳ

<πινακίρ>

πινακίσκος

<πίνακος κουρά>

τὰ τμήματα, καὶ ἀποκαθάρματα τῶν ξύλων

<πινακοπώλης>

ὀρνιθοπώλης. τίλλοντες γὰρ αὐτὰ καὶ τιθέντες ἐπὶ πίνακος ἐπώλουν, τὰ λεπτὰ ὁρμαθίζοντες

<πίναξ>

ζωγραφία. ἱστορία. ἀναγραφή. περιοχή

<πιναρά>

ταπεινά, εὐτελῆ, ἐλάχιστα. ῥυπαρά

<πιναρός>

ῥυπαρός. εὐτελής, ἐλάχιστος

*<πίνος>

ῥύπος. καὶ τὰ ὅμοια

<πινόεν>

ῥυπαρόν. πιναρόν

<πινοτήρης>

πινοφύλαξ λεγόμενος. <Πῖνα> δὲ εἶδος ὀστρέου

<πινυμένην>

συνετήν

<πίνυσις>

σύνεσις

<πινυτή>

σύνεσις, φρόνησις

<πινυτήν>

σωφροσύνην

<πινυτός>

σώφρων, συνετός

<πινυτόφρων>

σωφρονέστατος. συνετώτατος

<πινυτῶς>

οὕτως φρονῶν

<πινῶδες>

ῥυπαρόν. ξηρόν

<πινωδία>

ἀκαθαρσία

<πιόμενα>

ποτιζόμενα

<πίονα>

λιπαρά. πλούσια

<πίονα ἔργα>

νῦν τὰ γεωργικά, κατ' ἐξοχήν, τὰ ἡμᾶς πιαίνοντα

*<πίος>

εὐσεβής

<πίονες>

στεατῖται πλακοῦντες

<πίονος>

λιπαροῦ. ἀγρίου. εὐτραφοῦς. πλουσίου. μεγάλου

<πιότατον>

λιπαρώτατον

<πιπαλίς>

ἡ παρά τισι χαλκίς, παρὰ δὲ ἐνίοις σαύρα

<'πιπάλ(λ)ων>

κραδαίνων, πάλλων

[<πίπαν>

τὸν ἀκριβῆ τοξότην]

<πιπίζειν>

κατὰ μίμησιν ἡ λέξις πεποίηται τῆς τῶν ὀρνέων φωνῆς. λέγουσι δὲ τὸ ποτίζειν, ἢ πιπίσκειν

<Πίπλ(ε)ιαι>

αἱ Μοῦσαι ἐν τῷ Μακεδονικῷ Ὀλύμπῳ, ἀπὸ κρήνης Πι- πλείας

<πιπλῶν>

πληρῶν

<πίπον>

ἄκρον

<πιπράσκει>

πωλεῖ

<πίπτωσι>

φονεύωνται

<πιπώ>

ὄρνεον πολέμιον, ὥς τινες, ἐρῳδιῷ

[<πῖραρ ἐπαλλάξαντες>

ὅταν σχοινίον ἀποτείνωσιν ἀπὸ πέρατος εἰς πέρας

<πιπνύοντα>

σχολεύοντα

<πίρινθα>

βῆμα. καὶ τὸ ἐπὶ τῆς ἁμάξης πλέγμα, τὸ πλινθίον]

<πιρίσσας>

ἐλέφας

<Πῖσα[ι]>

πόλις, ὅπου τὰ Ὀλύμπια ἐπιτελεῖται

<πῖσαι>

ποτίσαι

<πισάκιον>

περιστόμιον

<πισάκνα>

πιθάκνη

<πίσεα>

κάθυγρος καὶ ποώδης γῆ

<πίσεα π(ο)ιήεντα>

διύγρους τόπους

[<πίσῃ>

π(ε)ίσματι]

<πίσιρα>

πίτυρα. Ἀχαιοί

<πισιρῖται>

πιτύρινοι ἄρτοι

[<πίσιρα>]

[ἀγγεῖα

[<πίσματα>

τὰ ἀγκύραια σχοινία]

<πισμός>

πιστήρ. ποτίστρα. ληνός.

<πισόμενον>

γενησόμενον. παθησόμενον

<πίσορ>

πίθος. Λάκωνες

<πισσᾶται>

οἱ τὴν λευκὴν ἔχοντες λέπραν

<πισσοκωνίας>

Διόδοτος πισσοκωνίαν εἶπεν διὰ τὸ τὰ πρόβατα πίσσῃ χρίεσθαι

<πισσοκωνήτῳ πυρί>

πίσσῃ χρίουσιν, ἵνα τάχιον κατακαίηται. <Κω- νῆσαι> δέ ἐστι τὸ περιενεγκεῖν

<πιστά>

βέβαια

<Πίστα>

Πίστειρα πόλις. οὕτως εἶπεν

<πιστὴν γνώμην>

βεβαίαν

[<πιστήρ>

ληνός]

<πίστις>

ἀπόδειξις

<πιστήριον>

ποτιστήριον. <πῖσαι> γὰρ τὸ ποτίσαι. καὶ πῖστραι αἱ πο- τίστραι

<πιστός>

εὐπειθής

<πιστούμεος>

πιστά τε ποιῶν, βεβαιούμενος τὸ λεχθέν

<πισύγγιον>

σκυτ(ε)ῖον

<πισύγγων>

σκυτέων

<πίσυνοι>

πεποιθότες, πεπιστευκότες

<πίσυνος>

πεποιθώς, πιστεύων, θαῤῥῶν

<πίσυρας>

τέσσαρας

<πισύρων>

τὸ αὐτό

[<πίσω>

πράξω]

*<πιστώσαντο [στῶ]>

πίστεις ἀλλήλοις ἔδοσαν

<Πιτανάτης στρατός>

ὁ τῶν Ἑλλήνων, ἤτοι ἀπὸ μέρους, ἢ διὰ τὸν Μενέλαον, ὃς ἦν Πιτανάτης, οὗ χάριν ἐστράτευσαν. ἔστι δὲ ἡ Πι- τάνη φυλή

<Πιτανάτης>

ὁ Πιτανάτης λόχος αὐτοσχεδιάζεται, οὐκ ὢν ταῖς ἀλη- θείαις. <Πιτανάτῃ> δὲ <ἀγῶ(νι)> γυμνικῷ ἐν Πιτάνῃ ἀγομένῳ

<'πιτίμια>

τὰς ἀξίας τιμωρίας (ἐ)πιτίμιά φασιν

<πιτνάς>

ἐκτείνων. [τίμιά φασι]

<πίτνει>

πίπτει. [ἐκτείνει]

<πίττῃ>

πίσσῃ

<πιτυδάνη>

ἀσκὸς μικρός

<Πιτύ(ε)ια>

πόλις Θρᾴκης

<πιτύλοιν>

ταῖς καταφοραῖς τῶν τειχέων

<πιτύλοιν>

[ψόφοις ὑδάτων]

<πιτύλοις>

ταῖς καταφοραῖς τῶν ὑδάτων [τειχέων] καὶ τοῖς ψόφοις τῶν ὑδάτων

<πίτυλος>

ὀρνιθάριόν τι ἄγριον. ἢ συστροφὴ τῆς χειρός, ὅταν πι- κρῶς ἐπιφέρηται

<πιτύλους>

οἱ ἀλεῖπται τὰς ἐν περιόδῳ καταβολὰς τῶν πληγῶν· οἱ δὲ ναυτικοὶ τὸ πρὸς κέλευσμα ἐλάσαι

[<πιτύνη>

κνῆκας, ὁ τὸν τυρὸν πογρίων]

<πίτυρα>

τὰ τῶν σίτων ἢ κριθῶν φλοιά

<πίτυς>

δένδρον, ἐμφερὲς πεύκῃ

<πιφαλλίς>

πίφιγξ

<πιφαύσκεο>

φαῖνε λέγων

<πιφαύσκεται>

φανεροῦται, διασαφεῖ, φανεροποιεῖ

<πιφαυσκόμενος>

σημαίνων, λέγων

<πιφαύσκω>

παραδείκνυμι, ἀναφαίνω, εἰς φῶς ἄγω, σημαίνω

<πιφαύσκων>

ἐμφανίζων, παραδεικνύων, σημαίνων, λέγων. καὶ τὰ ὅμοια

<πίφιγξ>

κορυδαλός

*[<πιφραύσκων>]

πιφαύσκων. λέγων, ἐμφανίζων

<'πίχειρον>

ἀνταπόδοσις

[<πίχυς>

βραχεῖον μέτρον]

<πίων>

λιπαρῶν

<πλαγάν>

πληγήν

[<Πλάγας>

τὰς Συμπληγάδας πέτρας]

<πλαγγόνιον>

μύρον τι παρὰ Ἀθηναίοις

<πλαγγών>

κηρινόν τι κοροκόσμιον, σφαῖρα, καλαθίς. καὶ <πλαγγό- νες> κεκρύφαλοι

<πλαγιάσαι>

παραλογίσασθαι. πλανῆσαι

<πλάγιοι>

δόλιοι

<πλαγίως>

δολίως. μὴ φανερῶς. ἀσυμφανῶς. αἰνιγματωδῶς

<πλαγκτά>

καμπτά. [πλαγκτά]

<Πλαγκταί>

οὕτω πέτραι τινὲς καλοῦνται, (ἀπὸ) τοῦ πλάζεσθαι αὐ- τάς· ἃς ἔνιοι Συμπληγάδας καλοῦσιν

<πλαγκτέ>

παράφρων, καὶ πεπληγμένε τὴν διάνοιαν

<πλαγκ(τ)όν>

ἀνόητον, τὰς φρένας βεβλαμμένον, πλανώμενον

<πλαγχθέντες>

πληγέντες. πλανηθέντες

<πλάγχθη>

ἐστράφη. καὶ τὰ ὅμοια

<πλαδαρόν>

νοτερόν, ὕπομβρον. χαῦνον, ἀσθενές. ὑγρόν

<πλαδαρώτερος>

ἐκλυτώτερος. καὶ τὰ ὅμοια

<πλα(δ)διῇ>

ματαΐζει. σοβαρεύεται

<πλαδῶσαν>

ὑγράν

<πλαδῶσιν>

ὑγροῖς. λιπανθεῖσιν. ἢ αἱ σάρκες αἱ μὴ ἐστερεωμέναι

<πλάζεσθαι>

πλανᾶσθαι, ἀποσφάλλεσθαι

<πλαζόμενος>

ἐγγίσας. ἢ πλανώμενος

<πλάζουσι>

πλανῶσι. διαμαρτάνουσι τῶν ἐπιθυμιῶν. σφάλλουσι

<πλάζον>

πλανῶν

<πλάθανον>

κύκλον, ἐφ' οὗ πλάσσουσιν ἄρτους καὶ πλακοῦντας

<πλα[ς]θείς>

προσπελασθείς. δοθείς

<πλαθεῖσα>

τὰ αὐτά

<πλάθεται>

παραγίνεται, προσπελάζει

<πλάθους>

πλήθους

<πλαῖσι>

κλῆσι

<πλαίσια>

πλινθία

<πλαίσιον>

ἡ ἐν τετραγώνῳ τῶν στρατιωτῶν τάξις· καὶ πίναξ. καὶ πλινθίον. καὶ διὰ ξύλων τετράγωνα πήγματα

<πλαίτερ>

πέτραι. οἱ δὲ <πάτερ>

<πλάκα ἡλιακήν>

τὴν ἀνατολικὴν γῆν, ἢ τὴν ἡλιακήν. <Πλάκα> καὶ τὴν ὅλην χώραν, καὶ τὴν κοινήν, ἢ τὴν γῆν

<πλάκας>

δέλτους

[<πλακάτην>

ἐριουργικὸν ἐργαλεῖον]

<Πλακία>

χώρα παρὰ τὴν Θρᾴκην, εἰς ἣν ἀποικίαν ἔπεμψαν Ἀθη- ναῖοι

[<πλακίησιν>

ἁμαρτίαις]

<πλακίς>

κλινίδιον κατεσκευασμένον ἐξ ἀνθῶν, (ἐν) τῇ ἑορτῇ τῶν Πανα- θηναίων

<Πλάκος>

ὄρος τῆς Κιλικίας. τινὲς δὲ Πλακούσιον λέγουσιν

<πλακοῦς>

ἐκτὸς τοῦ πέμματος καὶ ὁ σπερματικὸς τύπος τῆς ἡμέρας μαλάχης

<πλακτήρ>

τὸ τοῦ ἀλεκτρυόνος πλῆκτρον

<πλᾶκτρον>

πλάνημα. πλῆθος. ἢ τὸ πλῆκτρον

[<πλάκτος>

παράφρων. πεπλανημένος]

*<πλανίς>

τὸ τῆς νύμφης χρυσοῦν διάδημα

<πλάνα>

τριακάς

<πλάνη>

ἀπάτη

<πλανῆται>

ἀστέρες. τρέχουσιν ἐπισήμοις. ἤτοι μετανάστ[ε]αι

<πλάνος>

πλανήτης, ἀπατεών

[<πλάντων>

ἄφρων, ἄνους. καὶ ἡ πλατεῖα πέτρα]

<πλανύττων>

πλανῶν

<πλάξ>

ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ὄρος. καὶ τὰ μεμαζωμένα. καὶ τὸ διπλοῦν. καὶ ἡ πλατεῖα πέτρα. ἢ πλάκας τῆς κοιλίας. καὶ ἡ γαστήρ

<πλαριᾶν>

μίγνυσθαι

<πλάσμα>

σχηματισμός. ψεῦσμα. ἢ κτίσμα

<πλασταρεύοντες>

πλάσσοντες

<π[λ]αστηρία>

(ς)πλάγχνια

<πλάστιγγι>

[ἰσχία

<πλάστιγξ>

μάστιξ. ἢ τοῦ ζυγοῦ τὸ ἀντίῤῥοπον. καὶ τὸ νῦν λεγόμενον <λίτρα>. καὶ τὸ πρὸς τοὺς κοττάβους πινάκιον. καὶ μέρος τι τοῦ αὐλοῦ. καὶ σύριγγος τὸ ζύγωμα

<πλαστουργήσαντα>

πλάσαντα, ποιήσαντα

<πλάστρα>

ἐνώτια. καὶ θεῶν τύποι

<πλα[ς]τά>

προσπελαστά

<πλαταγώνιον>

τὸ τῆς μήκωνος καὶ ἀνεμώνης φύλλον

<πλαταγωνίσας>

ἀποληκυθίσας, καὶ ψοφήσας

*<πλαταγεῖν>

κροτεῖν

<πλάται>

τῶν σπαθῶν τὰ πλατέα

<πλαταΐσαι>

τὸ ὠμοθετῆσαι

<πλαταμών>

τόπος πλατὺς καὶ μέγας ὑποθαλάττιος. οἱ δὲ λεωπετρία. οἱ δὲ ὀλισθηρὰ πέτρα

<πλάταν>

[πληγήν. ἢ] πλοῖον

<πλατάνιστον>

πλάτανον

<πλάτανος>

δένδρον, πρὸς ὃ οἱ γυναικονόμοι τὰς ζημίας ἐν λευκώματι ἐξετίθεσαν

<πλατέα>

τὰ ἐν πλάτει νεμόμενα, μεγάλα

<πλατεάζειν>

ἀλαζονεύεσθαι. φενακίζειν

<πλατεῖα>

κόσμος τις

[<πλατειάδδοντες>

οἱ γυμναζόμενοι τοῖς ἐφήβοις]

<πλατεῖαι>

καρποὶ τῶν χειρῶν

<πλατείαις>

ῥύμαις, ἀγοραῖς

[<πλατῆορ>]

τὸ πλατείᾳ τῇ χειρὶ πατάξαι

<πλάτιγξ>

τῆς κώπης τὸ ἄκρον, ᾧ πλήσσεται τὸ ὕδωρ

<πλάτη>

ἡ ὠμοπλάτη. καὶ ἡ θαλασς(ί)α

<πλᾶτιν>

γυναῖκα. ἢ τὴν ἄθροισιν

<πλατίς>

ἡ γυνή. ἡ ἄπιστος, κλώψ. σύνοδος, ἄθροισμα

<πλατίστακος>

(γυν)αικεῖον αἰδοῖον. καὶ ἰχθῦς ποιός

<πλατορόα>

θυσία. Λίνδιοι

<πλατυγίζειν>

καταλαζονεύεσθαι. ἀπὸ τῶν <πλατῶν> τῶν ἐν ταῖς κώπαις καὶ τῆς θαλάσσης

<πλατύνειν>

μηρύειν

*<πλατύ>

μέγα. εὐρύ. ἁλμυρόν

<πλατὺν Ἑλλήσποντον>

τὸ κατὰ τὴν Τροίαν μέρος τοῦ Ἑλλησπόν- του· ἀπὸ τοῦ ὅλου τὸ μέρος τοπικῶς λέγων

[<πλατύ>

μέγα, εὐρύ. ἁλμυρόν]

<πλατὺ ὕδωρ>

τὸ ἁλμυρόν

<πλάτων>

χαλκωμάτιόν τι, ᾧ τὸν ὀρὸν ἀντλοῦσιν, ὅτε γάλα συμπής- (ς)ωσιν

[<πλάχθη>

ἐπλανήθη]

<πλέα>

πλείη

*<πλατύρ>

δοῦλος. ἢ δῆμος

*<πλάτυς>

ἡ τῶν λοχώντων ἄθροισις

<πλέαι>

πλεῖαι, πλήρεις

<πλεγματεύεσθαι>

ἐμπλέκεσθαι

<πλέθρα>

μέτρα γῆς. ἢ διύγρους καὶ βοτανώδεις τόπους

*<πλεῖαι>

[ἢ πλείη.] πλήρεις

*<πλείην>

τὴν ἔγκυον

*<πλεῖν>

πλέειν

<πλέθρισμα>

δρόμημα

<πλεῖ[ο]ν>

πλέον. Ἀττικοὶ ἑκατέρως λέγουσιν

<πλεῖον>

πλῆρες

<πλείονες>

οἱ τετελευτηκότες

*<πλειόνει>

σπείρει

<πλειοτέρῃ σὺν χειρί>

πλείονι καὶ πλουσιωτέρᾳ. ἢ σὺν πλείοσι χρήμασι

<πλείου>

πλήρους· ἀπὸ δὲ κρητῆρος Ἀθήνῃ πλείου ἀφυσσάμενοι καί· ἀνδρῶν δυσμενέων πλεῖος δόμος

<πλεῖς τὴν θάλασσαν>

......

<πλειστηριαζόμενος>

ὑπερβαλλόμενος. καὶ (<πλειστηριάζειν>) τὸ ὑπερτιμᾶσθαι ὤνιον

<πλειστηριάσαντες>

πλείονος πωλήσαντες οὗ ὠνήσαντο

<πλειστηριασμός>

ὑπερθεματισμός

<πλειστοβολίν(δα)>

παίζειν ἀστραγάλοις

<Πλεῖστος>

ποταμὸς ἐν Δελφοῖς

<πλειών>

ὁ ἐνιαυτός. ἀπὸ τοῦ πάντας τοὺς καρποὺς τῆς γῆς συμπλη- ροῦσθαι

*<πλέθρον>

πο<δ> ρ..... πῆχυς <ξῶ> καὶ πόδα ἕνα

<πλέκει>

μηχανᾶται

<πλέκεται>

μαστιγοῦται. συκοφαντεῖται

<πλέκος>

πλέγμα

<πλεκτή>

σειρά, ἡ ἐξ ἱμάντων

<πλένναι>

μύξαι

<πλέμνιον>

ἀρχαῖον. πλῆρες

<πλεονασμός>

ἐπίδοσις

<πλεονέκτα>

βίαιε

<πλεονεξία>

τὸ πλέον τοῦ δέοντος ἔκ τινος λαμβάνειν

<πλευμονία>

νόσος ἡ ἐρωτική

<πλευρῖτις>

νόσος ὀλεθρία

<Πλευρών>

πόλις τῆς Αἰτωλίας

<πλεφίδερ>

ἡ πεφρυγμένη σησαμίς

<πλεφίς>

σησαμίς

<πλέω>

πλήρης. καὶ <πλέω>· τὸ κολυμβῶ

<πλέω νὺξ τῶν δύο μοιράων>

πλέον μέρος, καὶ νυκτὸς αἱ δύο μοῖραι. ὁ τρόπος ἀναστροφῆς

<πλέως>

πλήρης

<πλήγανον>

βακτηρία

<πληγάς>

δρέπανον

<πληγεῖον>

παλαιόν

<πληγενεῖς>

οἱ μὴ ἐκ τοῦ αὐτοῦ ὄντες πατρὸς ἢ μητρὸς ἀδελφοί

<πλήγη>

ἐξεπλάγη

<πλήθει>

πελάζει. ἢ κρείττονι ἀριθμῷ

<πλήθει πρόσθε βαλόντες>

τῷ πλήθει τῶν θεωμένων συνεργηθέν- τες, ὅ ἐστιν βοηθηθέντες. ἢ τῷ πλήθει τῶν θεατῶν κωλυθείς, ἢ τῷ πλήθει τῶν ἁρμάτων ἐμποδισθείς, ἢ τῷ πλήθει τῶν ἡνιόχων. δίδυ- μοι γὰρ ἦσαν οἱ ἡνιοχοῦντες

<πλῆθος>

ἀθροισμός, ὄχλος

<πλήθουσα>

πλεονάζουσα, πλήρης

<πλήθουσαν>

πλήρη

<πλῆθρον>

κλῆθρον. ἢ εἶδος μέτρου

<πληθύς>

ὄχλος, δῆμος

<πληϊάδες>

πλ(ε)ιάδες. ἔστι δὲ ἑπτὰ ἄστρα, πλησίον τοῦ ταύρου, ὀνο- μασθέντα ἀπὸ τῆς μητρὸς αὐτῶν Πληϊόνης

<πλήκτης>

μάχιμος, ὑβριστής

<πληκτίζεσθαι>

μάχεσθαι, ὑβρίζειν

*<πληγεῖτε>

ἀπεγνωσμένοι. ἀνίατοι, ἀδιόρθωτοι, συντριβῇ καὶ ἀφα- νισμῷ

<πληκτικώτερον>

ὑβριστικώτερον

<πλῆκτρα>

τῶν ἀλεκτρυόνων αἱ ἐν τοῖς ποσὶ κερατώδεις ἐξοχαί

<πλῆκτρον>

τὸ τῆς κιθάρας, ἐν ᾧ κινεῖ τὰς χορδάς ..... ἢ τὸ προσπε- λάζον ἢ τὸ πλῆσσον. καὶ τὸ μέρος, καθὸ ἡ κεφαλὴ τοῦ μηροῦ τῇ κο- τύλῃ προσπελάζει· καὶ διὰ τὸ πεπλῆχθαι τὸν μηρόν

<πλῆμα>

πλήρωμα

<πλημαθῆναι>

πλησθῆναι

<πλημαινόν>

παλαιόν

<πλημμελεῖ[ς]>

ἐκμελεῖ[ς]. οὐ συνῳδὰ λέγει, ἁμαρτάνει

<πλημ(μ)ελής>

ἀμελὴς ἢ πο[π]λεῖον πλάσσον καὶ τὰ ὅμοια

<πλημμύρα>

ῥεῦσις ὕδατος, πλῆθος

*<πλήμνη>

ἡ χοινικὶς τοῦ τροχοῦ ἢ τῆς σύριγγος. ἀπὸ τοῦ πληροῦ- σθαι ὑπὸ τοῦ ἄξονος. καὶ ὕδωρ τὸ ἐπὶ γλεῦκος ἐπιχεόμενον

*<πλῆμνος>

ἀφρός

*<πλῆμναι δέ>

αἱ περιέχουσαι τὸν ἄξονα χοινικίδες

*<πλήμνῳ>

παλαιῷ

<πλημμύρει>

πέπληθεν

<πλημ(μ)υρίς>

τὸ ὅρμημα τῆς θαλάσσης, ἡ ἐπίῤῥυσις. οἱ δὲ <πλή- μνη· "πλημμυρὶς ἐκ πόντοι(ο)">

<πλημμῦρον>

μεστόν, πεπληρωμένον

<πλημοχόη>

τῇ ὑστεραίᾳ τῶν μυστηρίων κοτυλίσκους πληροῦσιν, οὓς καλοῦσι <πλημοχόας>

<πλήν>

ἐκτός, ὅμως

<πληνοδίᾳ>

παρανόμῳ. τετιμημένῃ. τῇ πεπλανημένῃ τῆς ὀρθῆς ὁδοῦ, τουτέστιν ἀδίκῳ

<πλῆντο>

προσεπέλασαν. καὶ ἐπλήσθησαν

<.πληνώδους>

ἀσθενοῦς

<πλῆξαι>

πατάξαι ἐκ χειρός

<πλήξαντα> καὶ πληγέντα>

εἰκόνα ξυλίνην ὁ Δαίδαλος χαριστήριον τῆς Ἰκάρου ταφῆς .....

<πλῆξάρα>

περιγνάθιον

<πλήξας>

τύψας. θαυμάσας

<πλήξιππος>

ἱππότης, ἱππικός

<πληξίππῳ>

τῷ πλήσσοντι τοὺς ἵππους· δι' οὗ τὸν ἱππότην δηλοῖ

*<πλήρωμα>

πλῆθος, ἀναπλήρωμα

<πλήρωμα>

ναῦς τραγική

<πληρωτής>

ἐράνου συναγωγός

*<πληροφορία>

βεβαιότης

<πληρώσας>

πλήσας

<πλησιαίτερον>

<πλησίον>

ἐγγύς

<πλησιφαής>

ἡ πληροσέληνος ἡμέρα

<πλησμοναῖς>

ὑπερβολαῖς. ἢ πεπληρωμέναις

*<πλησίστιον>

τὸν ἄνεμον, πληροῦντα τὸ ἱστίον

<πλῆσον>

πλήρωσον

<πλήσσων>

ῥηγνύων, σχίζων. τύπτων, ἀδικῶν, βλάπτων

[<πλήσσοντο>

διέβαινον]

<πλητήσαντα>

δηλοῦντα

<πλήτης>

πλησιαστής

<πλητίνες>

δέλτοι

<πλῆτο>

ἐπλήσθη. ἤγγισεν

<πλήτομον>

παλαιόν. Ἀκαρνᾶνες

[<πληάδα>

πλῆθος ἄστρων ἐν οὐρανῷ]

<πλίγμα>

βῆμα. ἀπὸ τῶν κυλιομένων καὶ παλαιόντων, ὅταν περιβάν- τες τοῖς σκέλεσι κατ(ατρ)έχωσιν

<πλινθεύεται>

ἐξαπατᾶται. ἐπὶ ἀναισθήτων

<πλινθίδες>

δοκίδες

<πλίνθος>

μέρος τι τῆς κεφαλῆς τοῦ κίονος. ἢ πηλὸς ὀπτηθείς

[<πλίξ>

τὸ βῆμα. καὶ <πλίγματα>· τὰ πηδήματα. ἔλεγον δὲ <πλίξ> καὶ τὸ ἀπὸ τῆς χειρὸς εἰς τὸν λίχανον διάστημα, καὶ τὸ μεταξὺ τῶν μηρῶν ὀστοῦν margo].

<πλίξαντα>

διαναβάντα, καὶ ἀναστάντα, καὶ διαβάντα

<πλίσσοντο>

διέβαινον

*<πλειστάκις>

πλεονάκις, πολλάκις

<Πλοάδες τῶν ἐν Ὀρχομενῷ>

(νῆσοί) τινες οὕτω καλοῦνται

<πλοιάρια>

πλοῖα μικρά. ἢ ὑποδήματα ποιά

<πλόϊμα[τα]>

τὰ πλῷ πεμπόμενα

<πλόκαμα>

τὰ περιόστεα νεῦρα

<πλόκαμοι>

κόνδυλοι τριχῶν πεπλεγμένοι

<πλοκαμώδεα>

τὸν οὖλον <βόστρυχον>

*<πλόκος>

πλόκαμος

<πλόκιον>

εἶδος περιδεραίου

<πλοκίων>

πεπλεγμένων

<πλόμενον>

φανέν. γεννώμενον. [δολίων

<πλουᾶται>

πλουθήσεται

[<πλοῦγε καὶ δεῖ>

οὐδ' ὅλως]

<πλοῦς>

πλοῦς τῆς νεὼς τὸ περίγραφον, μέχρι οὗ τὸν φόρτον λαβεῖν ὀφείλει. ἀλλὰ καὶ τὴν πεζὴν ὁδὸν <πλοῦν> ἔλεγον

<πλουσιόδωρος>

πλουσίως χαριζόμενος

<πλούσιον>

θαλασσιοειδές. οἱ δὲ τὸ ὕδωρ

<Πλουτεύς>

Ἅιδης

<πλούσιος>

χρημάτων καὶ περιουσίας κύριος

<πλοῦτος>

ἡ ἐκ τῶν σπερμάτων ἐπικαρπία, καὶ ἡ πανσπερμία

<Πλούτων>

ὁ καταχθόνιος δαίμων

<πλοχμοί>

πλόκαμοι, ἐμπλοκαί

<πλύνει>

καθαίρει

<πλύνεται>

βλασφημεῖται, λοιδορεῖται

<πλυνοί>

πύελοι, ἐν αἷς τὰς ἐσθῆτας ἔπλυνον· ἢ βόθρον, ὅπου πλύνουσι

<πλυνὸν καταπλυντήριζε> καὶ <πλυνθήσομαι>

Ἀττικοὶ ἐπὶ τῶν λοιδοριῶν λέγουσι

<πλυντήρια>

ἑορτὴ Ἀθήνησιν, ἣν ἐπὶ τῇ Ἀγλαύρου τῆς Κέκροπος θυ- γατρὸς τιμῇ ἄγουσιν

<πλυσμός>

πλυτήρ

*<πλῶον>

ἔπλεον

<πλώει>

<πλῶεν>

ἔπλεον

<πλώσσειν>

φθείρεσθαι

<πλῶτες>

ἰχθύες τινές

<πλωτή>

κινουμένη, καὶ ἐπιπλέουσα. Ὅμηρος δὲ ἐπὶ τῆς Αἰόλου νήσου τίθησιν

<πλωτῆρες>

ναῦται

<πλωτόν>

πλεόμενον

<πνεῖ>

πνέει. πνείηται, πνείει

<πνεῦμα οὔριον>

[ἄγγελος ἄσαρκος] οὔρ[άν]ιος ἄνεμος. [ψυχή. δαί- μων.] [λέγονται <πνεύμονες> καὶ θαλάττια εἴδη ζῶντα ἀναίσθητα

<πνεύμων>

ὁ πνεύματος αἴτιος .......

<πνεύσας>

ὀργισθείς. ἀπὸ μεταφορᾶς τῶν ἀνέμων

<πνιγεύς>

ὁ φιμὸς τῶν κτηνῶν. καὶ τοῦ ὑδραυλικοῦ ὀργάνου μέρος ἢ κλίβανος

<πνῖγος>

θάλπος. καῦμα

<πνίξαντες>

ὀπτήσαντες. ἔστι δὲ εἶδος ὀπτήσεως <πνικτόν>

<πνοή>

ἀνάψυξις

<πνοήπουν>

ταχύ

<πνόος>

φθόγγος. πνοή

<Πνύξ>

τόπος Ἀθήνησιν, ἐν ᾧ αἱ ἐκκλησίαι ἤγοντο πάλαι μὲν πᾶσαι, νυνὶ δὲ ἅπαξ, ὅταν στρατηγὸν χειροτονῶσιν

<πνύτο>

ἔπνευσεν. ἐνόησεν. [καὶ <πόα> καὶ ἡ τῆς γῆς αὐτομάτως βλα- στάνουσα φυτεία. καὶ ὁ σῖτος. καὶ κοινῶς τὸ ἀπὸ ῥίζης φυλλοβο- λοῦν φυτόν

<πνυτός>

ἔμφρων, σώφρων

<πόα>

βοτάνη ἑκάστη

<ποαλίς>

εἶδος πικρίδος

<ποάστριαι>

οὐ μόνον αἱ τὴν πόαν ἐκ τοῦ σίτου, ἀλλὰ καὶ τὴν κα- λάμην ἐκτίλλουσαι, καὶ καθόλου αἱ τὰ κατ' ἀγροὺς μισθοῦ ἐργαζό- μεναι

<ποδάγρα>

τὸ τῶν ποδῶν πάθος, καὶ πάγη

[<ποδαγκώνιδας>

συκοφάντας, ἢ τοὺς κατὰ τῆς ἀρχῆς τι λέγοντας ἢ πράττοντας]

<ποδάνεμοι>

ταχεῖς

<ποδαπόν>

ποταπόν, ὁποῖον

<ποδάργης>

λευκόπους. ταχύς

<ποδάρκεϊ μόσχῳ>

.....

<ποδάρκης>

ὠκὺς τοῖς ποσίν, ἢ ἀρκεῖν δυνάμενος

<πόδας ὠκύς>

τοῖς ποσὶ ταχύς

<ποδαύρου>

ἐῤῥωμένου τοὺς πόδας

<ποδεῖα>

ἐνειλήμματα ποδῶν, ἤγουν φασκίας

<πόδες Ἴδης>

τὰ ἔσχατα καὶ κατώτατα μέρη. οἱ δὲ δένδρα

<ποδηγῶν>

ὁδηγῶν, παιδαγωγῶν

<ποδηνεκέα[ν]>

τελείαν. βαθεῖαν, ὥστε ἀπὸ τῶν ποδῶν μέχρι τοῦ αὐχένος διϊκνεῖσθαι. [τινὲς δὲ τὴν ναῦν

<ποδηνεκές>

μέχρι τῶν ποδῶν

<ποδήνεμος>

ὑπόπτερος. ἢ τοῖς ποσὶ ταχεῖα

<ποδήρης στολή>

τὸ εἰς κάτω τοῦ ἱματίου κεκλωσμένον ......

<ποδήρης>

ἡ ναῦς, ἡ τοῖς ποσὶν ἐρεσσομένη, ταῖς κώπαις. ἤτοι πολύ- πους. ἢ μέχρι τῶν ποδῶν ἱμάτια

<ποδιάζειν>

τὸ ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἀναστρέφειν καὶ ὑποστρέφειν

<πόδικε>

πρόσριψον

<ποδίκρα>

ὄρχησις πρὸς πόδα γινομένη. Λάκωνες

[<ποδίνεμος>

ταχύπους καὶ ἀελλόπους]

<ποδοκάκη>

ὁ ἐν τῷ ξύλῳ δεσμός, ἐν ᾧ οἱ κακοῦργοι δεσμεύονται, οἷον ποδοκατοχή>· [τὰ διὰ τῶν ποδῶν εἰλήμματα.] Πλάτων. καὶ ἤτοι ποδοκάκκη, παρεμβεβλημένου τοῦ ἑτέρου (<κι>) ἢ κατὰ συγκοπὴν ποδο- κατοχή

[<ποδοκέας>

ταχεῖς τοῖς ποσίν

<ποδοκείῃ>

τῇ τῶν ποδῶν ταχυτῆτι]

<ποδὸς ῥυτίς>

τὸ τῶν ποδῶν ἕλκεσθαι

<ποδοστράβαι>

παγίδες, στραγγαλιαί

<ποδοστράβη>

τὸ γινόμενον πρὸς τὰ στρέμματα τῶν ποδῶν. ἄλλοι τὴν τοῖς ἐλάφοις ἱσταμένην πάγην

<ποδοτρόχαλος>

ὁ τῷ ποδὶ τὸν κεραμικὸν τροχὸν κινῶν

<ποδώκης>

ὠκύς, ταχὺς τοῖς ποσί

<ποδώνυχος>

ἐσθὴς ἱερὰ τῆς Πανδρόσου

<ποεῖν>

ποιεῖν

<ποηφαγία>

βοτανοφαγία

<ποθεινή>

ἀγαπητή

<ποθέεσκεν>

ἐπόθει. ἐπεζήτει

<ποθέν>

ἀπό τινος μέρους. ἢ μεθ' ὑποκρίσεως ἀντὶ τοῦ οὔτοι

<ποθέοντες>

ποθοῦντες. ζητοῦντες

<ποθεῖ>

ζητεῖ. ἐπιποθεῖ

<πόθημα>

ἀγάπη. καὶ ζήτησις

<ποθήνυτο>

προσήσθη

<πόθι>

ποῦ, ὅπου

<ποθί>

πού. πόθος

<ποθολκίς>

ἡ ἡνία τῶν ὑποζυγίων

<πόθος>

ἔρως. ζήτησις. ἐπιπόθησις. καὶ φυτόν τι

<ποῖ>

εἰς τίνα τόπον. τὸ δὲ ποῦ ἐν τίνι τόπῳ

<ποῖ γῆς>

εἰς ποῖον γῆς τόπον

<ποία>

[ποίησις.] ἡ βοτανώδης ὕλη. ἄλλοι τοὺς πυροὺς καὶ τὰς κριθάς

<Ποιάντιον>

Ποίαντος παῖδα

<ποιεῖσθαι>

προσποιεῖσθαι

<ποίη>

πόα (<πόα> δέ ἐστιν ἡ τῆς γῆς αὐτομάτως βλαστάνουσα φυ- τεία). καὶ ἐρωτηματικῶς ἀντὶ τοῦ ποία

<ποιεύμην>

ἐποιούμην. [ἐπιθεύμην]

<ποιήεντα>

ποίαν ἔχοντα, σιτοφόρον

<ποιήεντι>

εὐβοτάνῳ, ἑλώδει

<ποιήες(ς)αν>

βοτάνας ἔχουσαν

<ποίην>

πόαν. βοτάνην

<ποῖ κῆχος>

οἷον ποῦ γῆς. εἰς τίνα τόπον

[<ποικάζουσαι>

σκεπάζουσαι]

<ποικίλα>

πεποικιλμένα, (κε)καλλωπισμένα

<ποικιλεύς>

ποικιλτής

<ποικιλομήτης>

ποικίλα βουλευόμενος, συνετά

<ποικίλον ἱμάτιον>

ζωγραφητόν

<ποικιλόστερνος>

ποικιλόβουλος

(*)<ποικιλίς>

ὄρνις ποιός

<ποικιλτικὴν (ἐπιστήμην>)

πολυμιταρικὴν τέχνην

<ποικίλον>

ἀπα(τη)λόν. πυκνόν. συνετόν

<ποικίλως>

πολυτρόπως

<ποιμαντική>

ἡ τῶν ποιμένων

<ποιμάνωρ>

ποιμήν. ἢ βασιλεύς

<Ποιμενίδαι>

γένος ἐξ οὗ ὁ τῆς Δήμητρος ἱερεύς

*<ποιμένα λαῶν>

βασιλεὺς τῶν ὄχλων

<ποιμήν>

βασιλεύς. καὶ ὁ τῶν προβάτων

<ποινά>

ποιά. Λάκωνες

<ποιναῖς>

ἐφικταῖς, Ἐρινύσι, τιμωρίαις

<ποινᾶσθαι>

ποινὴν λαμβάνειν, ὅταν ἀντέκτισίν τις λάβῃ. τὸ δὲ αὐτὸ καὶ <ῥυσιάζεσθαι>

<ποινάτορας>

τιμωρούς

<ποινή>

ἀν(τ)έκτισις ἡ ὑπὲρ φόνου διδομένη. καὶ ἡ δωρεά, καὶ τὰ δι- δόμενα χρήματα ὑπέρ τινος ἀνῃρημένου τοῖς αὐτοῦ οἰκείοις

<ποινηλατήσας>

ἐλάσας

*<ποινήν>

ἀντέκτισιν, τιμωρίαν τοῦ ἐπιτιμίου

<ποινήματα>

τιμωρήματα

<ποιοί>

ποταποί, ἢ οἱ ποῖοι

<ποιότης>

χρῶμα. ἡδονή. νό(ς)τος

<ποίου>

τίνος

<ποιπνυός>

θεράπων

<ποιπν[ε]ύει>

ὑπουργεῖ, διακονεῖ

<ποιπνύοντα>

ἐνεργοῦντα, θεραπεύοντα

<ποιπνύτροισι>

σπουδαίοις

<ποιπνύων>

ἐνεργῶν, θεραπεύων

[<ποίσει>

φθερεῖ]

<ποίφυγμα>

σχῆμα ὀρχηστικόν

<ποιφύξαι>

ἐκφοβῆσαι

<ποιφύξεις>

ἐκφοβήσεις. καὶ τὸ φυσᾷν καὶ τὸ πνεῖν [ἐκ τοῦ] ποιφύς- σειν

<ποιφύσσει>

φοβεῖ

<ποιῶδες>

βοτανῶδες

<ποκάδες>

τρίχες. ἀπὸ τοῦ πέκεσθαι, ὅθεν καὶ πόκος

<πόκος>

τὸ ἔριον προβάτου

*<πολλὰ χαίρειν φράσας>

ἀποταξάμενος

<πολέας>

πολλούς· ἀπ' εὐθείας τῆς <πολύς>, ὡς ταχύς. ἀπὸ δὲ τῆς <πολλός> πίπτει πολ(λο)ύς. ἀπὸ τῆς <πολλόν> πολλάκις

<πολεῖν>

νέμειν. βόσκειν

*<πόλ(ε)ι ἄκρ(η)ι>

ἀκροπόλει

<πολ[λ]εῖς>

πολλούς

<πόλεις παίζειν>

παροιμιῶδες. καὶ δοκεῖ μετενηνέχθαι ἀπὸ τῶν ταῖς ψήφοις παιζόντων ταῖς λεγομέναις νῦν μὲν <χώραις>, τότε δὲ <πό- λεσι>

<πολέμαρχος>

ἄρχων πολέμων

<πολεμίζων>

πολεμῶν, μαχόμενος

*<πολεμίων>

πολεμικῶν

<πολεμικόν>

μέλος τι τῶν πολεμικῶν τεταραγμένον

<πολέμιος>

ἐχθρός

<πολεμιστήρια>

....... ἐν τοῖς ἀγῶσι. λέγεταί τις ἵππος <πολε- μιστής>

<πολέμ(ο)ιο γεφύρας>

τὰς συμβο[υ]λὰς καὶ συζεύξεις

<πολέμοιο τέρας>

σημεῖον πολέμου

<πόλεμος>

ὁ πάντα διοικῶν λόγος

*<πολέες>

πολεῖς

<πολέμου στόμα>

τὸ ἀναλωτικὸν καὶ φθαρτικὸν τοῦ πολέμου

<πολεύειν>

(ς)τρέφειν. οἰκεῖν. περιέχειν. θεραπεύειν. περιάγειν

<πολέος>

πολλοῦ

<πολέος πεδίοιο>

διὰ τοῦ μεγίστου πεδίου

<πόληος>

πόλεως

<πολιά>

γῆρας

*<πολυβοῦται>

πολλὰς ἔχοντες βόας

[<πολίετον>

ἀκρόπολιν]

<πολιῆς>

λευκῆς

<πολιῆται>

πολῖται, ἀστοί

<πολιήτας>

πολίτας, ἀστικούς

<πόλιν>

τὴν χώραν

<πόλιν Μύνητος>

Λυρνησσόν

<πολιοῖο>

λευκοῦ

<πολιόν>

λευκόν

<πολιόν τε σίδηρον>

τὸν λευκὸν καὶ λαμπρόν. ὅταν γὰρ ὁ σίδηρος κλασθῇ, λευκὸς φαίνεται. ἢ τίμιον ἀκουστέον

<πολιορκία>

φυλακή. περικαθήμενοι. συγκλεισμός. πόρθησις πόλεως

<πολιός>

γέρων

<πολιοῦχοι>

οἱ τὴν πόλιν σώζοντες, καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῆς

<πόλις>

τὴν Σικελίαν, ἀντὶ τοῦ νῆσον

<πολίσσαμεν>

τὴν πόλιν ἐτειχίσαμεν

<Πολιτεία>

ἢ πόλις. ἢ βίος. [ἢ ὄνομα κύριον]. καὶ ἡ ἀναστροφή. καὶ ἡ πρᾶξις

<πολιτεύεται>

πράττει. ἀναστρέφεται

<πολιτεύμασι>

ταῖς πολιτείαις. ἢ ταῖς ἄλλαις αἱρέσεσι

<πολίτης>

ὁ συμπολιτευόμενός τινι καὶ συνών

<πολιτικός>

ἀστεῖος μετὰ τέχνης τινός, ὁ ἐν πόλει ἀναστρεφόμενος

<πολιτογραφεῖ>

πολιτικὰ γράφει

<πολίχνια>

πολύδρ[ε]ια. πόλις

<πολίων>

πολλῶν. καὶ τῶν πόλεων

<πολλά>

πολλαχῆ πολλὰ δέ οἱ κραδίη πόρφυρε

<πολλὰ δέ>

πυκνῶς, συνεχῶς δέ

<πολλαπ(λ)οῦν>

πολλαπλασίονα

<πολλὰ χαίρειν φράσας>

ἀποταξάμενος

<πολλαχρόν>

καλόν

<πολλέων>

πολλῶν

<πολ[λ]έων>

πολυκίνητος

<Πόλλιος οἶνος>

λευκός

<πολλὴ φαρέτρα>

πολλοὶ τοξόται

<πολλόγειος>

ἡ ψιθ[ε]ία σταφυλή

*<πολλῷ μᾶλλον>

πολλῷ πλέον

<πολλοστόν>

πολύν. ἢ τυχόν

<πολλοῦγε καὶ δεῖ>

πολλὰ χρή. οὐδαμῶς

[<πολυκρανίη>

πολυαρχία]

<πολλὸν ἄριστος>

κατὰ πολὺ κράτιστος

<πόλος>

οὐρανός, κόσμος, καὶ ἡ μεταβεβλημένη γῆ εἰς κατασποράν. κύκλος. καὶ τόπος κορυφῆς κυκλοειδής, ἢ ἄξων

<πολοῦνται>

περὶ τὸ αὐτὸ ἀναστρέφονται

<πόλτος>

τὸ πυανεψίων ἕψημα

<πολύ>

ἀντὶ τοῦ μέγα

<πολυάϊκος>

πολλὰς ὁρμὰς καὶ κινήσεις ἔχοντος τῶν μαχομένων

<πολύαινε>

πολλοῦ ἐπαίνου ἄξιε. ἢ πολύμυθε

<πολυάϊξ>

πολυκίνητε, πολυόρμητε. ἢ πολλὰς ἔχων αἶγας

<πολυάνδριον>

τάφος πολυχώρητος, μνῆμα

<πολυάρ[ρ]ητος>

πολύευκτος

<πολυαρκῶς>

τελείως ἀρκῶν

<πολύαρνι>

πολυθρέμμονι. πολλῶν θρεμμάτων δεσπότης

<πολυβέλεμνοι>

οἱ ὑπομνηματισάμενοι τὰς πολυστίκτους, ὅτι τὸν Ὀρφέα ἀπέκτειναν πολλοῖς βέλεσιν

<πολυβενθέος>

πολὺ βάθος ἔχοντος

<Πολύβοια>

θεός τις ὑπ' ἐνίων μὲν Ἄρτεμις, ὑπὸ δὲ ἄλλων Κόρη

<πολυβότειρα>

ἡ γῆ πολλοὺς τρέφουσα καὶ βόσκουσα

<πολύβουλος>

συνετή

*<πολύδοτος>

κοχλιοειδής

<πολυβοῦται>

πολλὰς ἀγέλας ἢ βόας ἔχοντες

<πολυβούτης>

πλούσιος. ἢ ὁ δημόσιος δοῦλος

<Πολύβῳ τροφεῖ>

τῷ ἀναθρέψαντι, Πολύβῳ ὄνομα

[<πολυγάστονα>

πολυστένακτα]

<πολυγηθές>

πολυχαρές

<πολυγηθέες ὧραι>

αἱ πολλῆς χαρᾶς αἴτιαι οὖσαι

<πολυγηθέος>

πολλαχῶς χαίροντος

<Πολυγνώτου> τοῦ ζωγράφου <ὄνος> ἐστὶ γεγραμμένος, ἐναντίως ἐπε- στραμμένος, κομίζων σκευοφόρον καὶ τὴν μυρσίνην ..... λαγωόν, καὶ ἀνάκειται ἐν τῷ ἀνακείῳ

<πολυδαίδαλον>

πολύκοσμον, πολυποίκιλον

<πολύδακρυ>

πολύθρηνον

<πολυδάκρυτον>

πολλῶν δακρύων αἴτιον

<πολυδάμνων>

πολλοὺς δαμαζόντων. [ἢ πολυκεντήτων, ποικίλων

<πολυδειράδος>

πολλὰς ἐξοχὰς ἔχοντος, οἷον πολλοὺς τραχήλους καὶ λόφους. <Δειρὰ> δὲ ὁ τῶν ἀλόγων ζώων τράχηλος, ἐπεὶ ἐκεῖθεν ἐκδέ- ρεται

<πολυδέσμου>

πολυγόμφου. δεσμοὶ γὰρ τῶν νεῶν εἰσιν οἱ γόμφοι

<πολυδευκέα φωνήν>

πολλοῖς ἐοικυῖαν

<πολυδήνεα>

πολύβουλον

<πολυδίψιον>

ἄνυδρον ἢ πολλὰ βεβλαμμένον· <ἶψαι> γὰρ τὸ βλάψαι καὶ διαφθεῖραι. ἢ πολυπόθητον

<πολύδωρος>

πολλὰ λαβοῦσα δῶρα. πολύφερνος. πολύεδνος

<πολυειδής>

ποικίλος

<πολυέλικτον>

πολύκυκλον <ἁδον(άν)>

<πολύευκτον>

τίμιον. πολυπόθητον

<πολυζύγῳ>

πολυκαθέδρῳ

<πολυήρατος>

πολύευκτος, ἐπὶ πολλαῖς εὐχαῖς γεννηθείς

<πολύηρος>

πολυάρουρος. πλούσιος

<πολυηχέα φωνήν>

τὴν πολλοῖς ἤχοις καὶ μέλεσι χρωμένην

<πολύθεστος>

πολυαγάπητος. πολύσεπτος

<πολύθροον>

πολύηχον

<πολυθρύλλητα>

πεφη(μι)σμένα. ἢ θόρυβον ἐμποιοῦντα, διαβεβοημένα

<πολυθύσανε>

"<Ἄρτεμι πολυθύσανε κούρα>" διὰ τὸ θυσάνοις καὶ αὐτὴν χρῆσθαι· ἢ ὅτι πολλαχόθεν ᾄσσεται, ὡς κυνηγέτις. ἢ πο- λυθώϋκτος. ἢ πολυθυσίαστος

[<πολυΐακος>

πολυόρμητος]

<πολύϊδρις>

ἐμπειρότατος

<πολυκαγκέος>

πολυξήρου

*<πολυκαγκέα>

ἄγαν ξηραντικόν, μεγάλως κατάξηρον

<πολυκερδέα>

πανοῦργον

<πολὺ κέρδιον>

πολὺ βέλτιον

<πολύκεστος>

πολυκέντητος. ἐξ οὗ τὸν ποικίλον δηλοῖ

*<πολυκηδές>

πολλῶν κακῶν αἴτιον

(*)<πολυκηδέος>

πολυφροντίστου

<πολυκέφαλος>

τῶν κιθαρῳδικῶν τι μέλος

<πολυκληῖσι>

πολυκαθέδροις, πολυζύγοις [λεπίδες] ταῖς ναυσίν, ἀπὸ τοῦ κλίνεσθαι ἐν αὐταῖς τοὺς ἐρέσσοντας

<πολύκλητοι>

ἀπὸ πολλῶν ἐπικεκλημένοι τόπων βοηθοί

<πολύκμητον>

μετὰ πολλοῦ καμάτου γεγενημένον, ἢ πολὺν κάματον ἡμῖν παρέχοντα. λέγει δὲ τὸν σίδηρον

<πολύκνημον>

δύσβατον, ὀρεινόν [τραχὺς τόπος

<πολύκοινον>

πᾶσι κοινόν

<πολυκοιρανίη>

πολυαρχία

<πολύκρημνος>

δύσβατος, ὀρεινός .....

<πολυκτόνον>

πολλοὺς κτεῖνον

*<πολυκτήμων>

πολλὰ κτήματα ἔχων

<πολυκυλίνδητος>

πολλαχοῦ κυλιόμενος

[<πολυλάϊιστον>

πολυλιτάνευτον, πολύευκτον]

[<πολύλευκτον>

πολυπλάνητον, πανταχοῦ περιφερές]

<πολυλήϊον>

πλούσιον

<πολυλήϊος>

πολύπυρος. ἢ πολλὰ βοσκήματα ἔχων

<πολύλιστον>

πολυλιτάνευτον

<πολυμερές>

εἰς πολλὰ μεριζόμενον

<πολυμέρμερον>

πολυμέριμνον

<πολυμερῶς>

πολυσχιδῶς, δαψιλῶς. πολλὰ σχήματα ἔχων

<πολύμηλον>

πολυπρόβατον

[<πολυμῆναι>

πολύβουλε]

<Πολυμήστωρ>

ὄνομα κύριον

<πολυμήτης>

πολύβουλος, πολύφρων

<πολυμήχανε>

συνετέ, πολύτεχνε

<Πολυμνήστ(ε)ιον ᾄδειν>

εἶδός τι μελο[ς]ποιΐας τὸ Πολυμνήστ(ε)ιον. ἦν δὲ Κολοφώνιος μελοποιὸς ὁ Πολύμνηστος, εὐμελὴς πάνυ

<πολυμνήστην>

ἀγαθήν, σώφρονα

<Πολυμνία>

ἡ θάλασσα, ἡ πολὺ φυκίον ἔχουσα. καὶ ὄνομα κύριον

<πολύμυθος>

φλύαρος. περίεργος

<πόλυντρα>

ἄλφιτα

<Πολύξενος>

εἷς τῶν (ρ#) ἡρώων

<πολύξεινος>

ἡ γῆ

<πολύοπτος>

πολυθέατος

[<πολυορκῆσαι ἢ] πολιορκῆσαι>

κυκλεῦσαι πόλιν στρατῷ

<Πολυπαίδης>

παρῴδηται ἐκ τῶν Θεόγνιδος· "<βολβὸν ἐπαινή- σω> ......."

<πολυπαί(πα)λος αἰθήρ>

πεποικιλμένος. οὐχ ὁμαλός

<πολυπάμ[μ]ονος>

πολλὴν κτῆσιν ἔχοντος

<πολυπάμ[μ]ων>

πλούσιος, πολλὰ κεκτημένος, πολυχρήμων. <Πάμ- [μ]ατα> γὰρ τὰ χρήματα

<πολυπενθέος>

πολυπαθοῦς

<πολυπίδακα>

πολλὰς ἀναβολὰς ἔχουσαν, ἤτοι πηγάς

<πολυπιδάκου Ἴδης>

πολλὰς πίδακας ἐχούσης, τουτέστι ὑδάτων ἐκβολάς, ἢ πολλὰς πηγάς

<πολυπήμονα>

πολυβλαβῆ

<πολύπιστος>

ὁ πολλὴν πίστιν ἔχων, ἔμπιστος, ἢ μεγάλην

<πολυπλάγκτοις>

εἰς πολλὰ μέρη πλανωμένοις

<πολυπλάγκτου>

πολυπλανήτου, πανταχοῦ περιφερομένου

<πολύπλοκος>

πολύτροπος

<πολύποδες>

εἶδος ἰχθύος. ἢ εἶδος φθειρῶν

<πολύποδος δίκην αὐτὸς ἑαυτὸν καταφαγών>

<πολυπράγμων>

περίεργος

<πολυπτύχου>

πολλὰς ἐξοχὰς ἔχοντος. πολυμεροῦς. πολλὰς πτύχας καὶ εὐρυχωρίας ἔχοντος καὶ πολλὰ ἀποκλίματα

<πολύῤῥην>

ἢ πολυπρόβατος, ἢ πολύαρνος

<πολύῤῥην>

πολλὰ ῥήνη ἔχων, τουτέστι θρέμματα

<πολύῤῥητος>

πολύφραστος

*<πολυῤῥήτοισι>

πολυπόνοις

<πολυσκάρθμοιο>

πολύποδος, πολυβημάτου. ἐπὶ δὲ νεῶν, πολυκώ- που. οἱ δὲ δρομάδος. καὶ πολυπηδήτου, εὐκινήτου, πολυκινήτου

<πλουσμαράγοιο>

πολυήχου, ἠχητικοῦ

<πολύσπειρον>

πολυέλικτον

<πολυσπερέων>

ἐπὶ πολλὰ μέρη τῆς γῆς ἐσπαρμένων. πολυεθνῶν

<πολύστιπτος>

πολυπόρευτος

<πολύστονα>

πολλῶν στεναγμῶν αἴτια

<πολυσφέλμου>

πολυφλοίου

<πολυσχιδῆ>

εἰς πολλὰ ἐσχισμένον, μεμερισμένον

*<πολυσχιδές>

πολυμερές

<πολυτελῆ>

πολυδάπανα, ἢ τὰ πολλοῦ ἄξια, ἤγουν τίμια

<πολυτιμητίζειν>

[πολλοὺς] τιμᾶν. [ἢ ὑπὸ πολλῶν τιμᾶσθαι]

<πολύτλας>

ὁ πολλὰ ὑπομείνας. ἢ κακοπαθήσας, πολλὰ ἀνατλάς, τα- λαίπωρος

<πολυτρήρωνα>

πολλὰς περιστερὰς ἔχουσαν

<πολυτλήμων>

ὑπομονητικός

<πολύτροπος>

ὁ ἐπὶ πολλὰ τρεπόμενος, ἢ τρέπων τὴν ἑαυτοῦ διά- νοιαν ὑφ' ἕνα καιρόν

<πολυτρόπως>

διαφόρως, ποικίλως

<πολυφασίας>

πολυλογίας

<πολύτορον δέρμα ἐχίνου>

ἤτοι διὰ τὰς ἀκάνθας, ἐπεὶ τιτρώσκου- σιν· ἢ ἐπεὶ ἐκφύσεις πολλὰς ἔχουσιν

<Πολύφημον>

πολύφωνον, ἐπιθετικῶς. ἢ ἐκκλησία, ἐν ᾗ πολλαὶ φῆμαι καὶ κλῃδόνες εἰσίν. ἢ ἀπὸ τοῦ πολλὰ φημίζεσθαι καὶ ὁ ἔνδοξος. καὶ κύριον ὄνομα Κύκλωπος

<πολυφλοίσβοιο>

πολυταράχου, πολυκινήτου

<πολυφόρβου>

πολλοὺς τρεφούσης ἢ πολλὴν φορβὴν ἐχούσης

<πολυφραδέος>

πολυκερδοῦς. ἢ λίαν συνετοῦ

<πολυφραδέστερον>

συνετώτερον. λογιώτερον. πολυκερδέστερον

<πολύφρονα>

σώφρονα, συνετόν, φρόνιμον

<πολύχαλκον>

ἰσχυρόν, στερεόν

<πολυχανδέα>

πολλὰ χωροῦσαν

<πολυχε(ι)ρία>

πλῆθος ἐργαζομένων καὶ ἀνυόντων

<πολύχουν>

πολυειδές

<πολύχους>

πολυφόρος

<Πολυώνυμον>

τὴν μονάδα οὕτως ἐκάλουν. καὶ ἐπίθετον Ἀπόλλωνος

<πολυωπόν>

πολύβροχον. πολυόμματον. ἢ πολλὰς ὀπὰς ἔχον

*<πολυωρήσεις>

φυλάξεις, φροντίδα πολλὴν ποιήσεις

<πολυωρεῖ>

πολλὴν φροντίδα ποιεῖται. ἐναντίον δέ ἐστιν τὸ <ὀλιγω- ρεῖν> ὀλίγον φροντίζειν. διὸ καὶ τὸν <ὀλίγωρον> ἀμελῆ λέγουσιν

<πολφοί>

τὰ ἐκ τῶν χίδρων καὶ τῆς ἐρι(κτ)ῆς ἑψόμενα

*<πόμφυκα>

τὸν κόγχον

<πόμα>

πόσις

[<πόμαλα>

τρόπον τινά]

<πομάτεσι>

πόμας(ς)ι

<πομμοῦσαν>

ὁμιλεῖν

<πομπεῖα>

τὰ πρὸς τὰς πομπὰς σκεύη. ἢ τόποι, ἐν οἷς τὰ ἐκ τῆς πομ- πῆς ἀποτίθεται

<πομπεῖ>

πομπευτῇ

<πομπεύει>

κατασχολάζει

<πομπεύων>

περιάγων. καὶ τὰ ὅμοια

<πομπή>

ἔφοδος. καὶ ἐξαποστολή, παραπομπή

<πομπῆες>

προπομποί, οἱ προπέμποντες, ὁδηγοί

<πομπηγορῶσι>

προπέμπουσι

<πομπίλος>

ποιὸς ἰχθῦς

<πομπός>

ὁδηγός, προπέμπων

<πομποστολεῖ>

ἐκπέμπει τὸν πλοῦν

<πομποῦ>

ὁδηγοῦ

[<πομπυσμάτων>

συρισμάτων]

[<πομποβόλῳ>

πέντε ὀβελίσκους .....]

<πομπῶν>

ὁδηγῶν

<πομφαγωγεῖ>

τὴν πομπὴν ἄγει

<πομφαγεῖται>

φυσοῦται. ἀναβράζει

<πομφόλυγες>

τῶν ἀσπίδων αἱ ἐξοχαί. καὶ ἐν τῷ ὕδατι γενόμεναι οἰδήσεις, ἢ φυσήματα ὕδατος. ἐπὶ τῶν διακενῆς φυσιωμένων λέγεται ἡ λέξις

<πομφόλυξ>

ὕδατος κάχλασμα. καὶ τῶν ἀσπίδων αἱ ἐξοχαί

<πονεῖν>

ποιεῖν. ἀσκεῖν. κακοπαθεῖν. ἐνεργεῖν

<πονέεσθαι>

ἐνεργεῖσθαι. καὶ τὰ ὅμοια

<πονέοντο>

ἐνήργουν

<πονεύμεναι>

ἐπειγόμεναι

*<πομφυίζεσθαι>

αἰσχύνεσθαι

<πονήματα>

κόποι

<πονηρία>

ἐπιπονία

<πόνηρον>

ἐπίπονον. κακοπαθῆ

<πόνηρος>

τὰ αὐτά

<πονηρός>

κακός, δεινός, κακοῦργος

<πονήσατο>

κατειργάσατο

<πονίωμεν>

πονῶμεν

<πόννα>

τὸ γράφος. ἢ μάγος

<πόννος>

μάγος

<πόνος>

ἄλγος, ἐνέργημα ὀδύνης

<πόντια ῥάκ[κ]η>

σπόγγοι, ἢ τὰ τούτων σπαράγματα

<ποντινοί>

σπόγγοι

<ποντοβρόχους>

ὑπὸ θαλάσσης βρεχομένους

<ποντόθεν>

ἐκ πελάγους

<πόντος>

θάλασσα, πέλαγος

<ποντοπόροιο>

θαλασσοπλόου

<ποντοπόροις>

θαλασσοπλόοις

<ποντοπόροισι>

πλωταῖς

<ποντοπόρος>

πέλαγος διαπορευομένη, πελαγοδρόμος

<πόντου Ἰκαρίοιο>

τοῦ Ἰκαρίου πελάγους, ὅπερ ὠνομάσθη ἀπὸ Ἰκά- ρου, τοῦ Δαιδάλου παιδός, πεσόντος εἰς αὐτὸ καὶ ἀποθανόντος

<πόντῳ κεκλιμένοι>

περιεχόμενοι ὑπὸ τῆς θαλάσσης

<πόνῳ πονηρός>

κακίᾳ κακὸν προσέπεσεν, ὡς ἀγαθὰ ἀγαθῷ

<πόπανα>

πλακούντια ἀπὸ ἄρτου

<πόπαρ>

πατήρ. καὶ πατρὸς πατήρ

<πόποι>

παπαί. ἐπίφθεγμα σχετλιαστικόν. Ἀπίων δέ φησιν, οἱ δαίμο- νές εἰσι <πόποι>· καὶ ἔστιν· ὦ δαίμονες

<ποπ(π)ύσματα>

κολακεύματα

<πόρ>

ποῦς. Λάκωνες

<πόρδαλις>

ὁ ἄρσην, ἡ δὲ θήλεια <πάρδαλις>. ὁ μὲν ἀπὸ τοῦ προα- λέσθαι· ἡ δὲ ἀπὸ τοῦ παράλεσθαι

<Πορδοσελήνη>

μεταξὺ Λέσβου καὶ Μυσίας νῆσος

<πόρε>

παρέσχε

<πορεῖν>

δοῦναι

*<πόρε>

περιεποίησε, παρέσχε

*<πόρεν οἱ ἐπιεικές>

παρέσχεν αὐτῷ τὸ πρέπον

<πορεύου>

ἄπιθι, ὕπαγε

<πορεύς>

πορθμεύς

<πορεῦσαι>

πέμψαι, ἀγαγεῖν

<πορεύσατε>

ἄγετε

<πορθεῖν>

προνομεύειν, ὀλλύειν

<πορθεῖται>

[ἀναλίσκειν

<πόρθησις>

ἐρήμωσις, καθαίρεσις, ἁρπαγή

<πορθμεύς>

κωπηλάτης

<πορθμεύ[ς]εσθαι>

διαβαίνειν. πλέειν

<πορθμῆες>

πορθμεῖς καὶ <πορθμῆς>· πορθμεῖς. καὶ ὄνειροι οἱ δια- πορεύοντες

<πορθμεῖον>

σκαφίδιον διαπερ(αι)οῦν μισθῷ

<πορθμός>

στενὸν θαλάσσης ἐν μέσῳ τῆς γῆς. διαπέραμα

<πορθμῷ>

διαπεράματι

<Πορθόμιν>

γένος ἐπιφανές

<πόρθος>

πτόρθος, κλάδος, βλαστός

<πορθυγγίς>

σπατίλη. τρίβολον

<Ποριεῖς>

δῆμος τῆς Ἀκαμαντίδος φυλῆς

<πορίζει>

κερδαίνει

*<πορεία>

ὁδοιπορία

<πόριμον>

εὐπόριστον. πορευτόν

<πορισμός>

μηχάνημα

<πόριπα>

πόρτις. ποριστής

<πορίσονται>

περιποιήσονται

<πορίσω>

κατασκευάσω

<πόρκας>

ἐλάφους. ἢ ταχύ

<πόρκης>

δακτύλιος

<πόρκος>

κύρτος. τινὲς δὲ τὸν ἁλιευτικὸν κύρτον ἀποδιδόασιν

<πορνάμεν>

πωλεῖν

<πορνάμεναι>

κεντούμεναι. πωλούμεναι

<πορν[ι]οκόπος>

ἑταιροτρόφος. πόρνος

<πόρνῳ>

παιδὶ ὡραί(ῳ)

<πόροι>

ποταμοί

<πόροις>

χαρίσαιο

<πόροις>

ὁδοῖς

<πόρος>

ὁδός, τρίβος. ἢ τὸ τοῦ ποταμοῦ ῥεῦμα. οἱ δὲ τὴν διάβασιν αὐτοῦ. οἱ δὲ τὰς γεφύρας. καὶ ἀφορμή

<πόρπαμα>

χλαμύς

<πόρπαξ>

ἡ λαβὴ τοῦ ὅπλου

<πόρπη>

[ὁ ἀνοχεὺς τῆς ἀσπίδος, εἰς ὃ ὁ πῆχυς ἀνίεται,] ἢ φίβλα. καὶ τῆς χλανίδος ἡ περόνη

<πόῤῥω>

πόῤῥωθεν, μακρόθεν

<'ποῤῥώξ>

ἀπόῤῥοια

<πόῤῥω τέχνης>

ὅμοιον τῷ σφοδρῶς ἐνέχεσθαί τινι

<πορσαίνει>

κοσμεῖ. θεραπεύει. κατασκευάζει

*<πορσανέουσα>

ἑτοιμάσουσα. ἐπιμελησομένη

<πορσαίνεσκον>

διήγειρον. παρεσκεύαζον

<πορσανέων>

εὐτρεπίζων

*<πορσανέουσα>

εὐτρεπίζουσα. στρωννύουσα. παρασκευάζουσα

<πορσῦναι>

παρασκευάσαι πορίσαι. εὐτρεπίσαι

<πόρσυνε>

διήγειρε. παρεσκεύασεν

<πορσύνεται>

ὁδεύεται

<πορσύνουσα>

ἐρεθίζουσα

<πορσύνων>

παρασκευάζων, ἑτοιμάζων. ἐρεθίζων

<πορσώτατα>

τὰ πόῤῥω καὶ μακράν

<πόρσω>

ἔμπροσθεν, ἢ πόῤῥωθεν ἐγγίσαι

<πορτάζει>

δαμαλίζεται

[<πόρτα>

πόρτα, θύρα πόλεως ἢ αὐλῆς οἴκου]

<πορτάκι[ν]ον>

μοσχίον

*<πόρτακι>

μόσχῳ. ἢ δαμάλ(ε)ι

<πόρτακος>

ὦμος

<πόρταξ>

ἄῤῥην βοῦς. τινὲς δάμαλιν, ἄλλοι νεογνόν, οἱ δὲ μόσχον

[<πορτικός>

στοά]

<πόρτις>

δάμαλις, ἢ νέα βοῦς

<πορτιφόροι>

οἱ αἴροντες τὰ κόῤῥοια ἐπὶ τῶν ὤμων

*<πορτμίς>

κατὰ τὴν ὀμφαλόν

<πορύνωμεν μᾶζαν>

τῇ χειρὶ προσπιέζωμεν

<πορύναν>

μαγίδα

<πορφίτῳ>

περόνῃ

<πορφύρει>

ταράττεται. φροντίζει. μελανίζει

<πόρφυρεν κραδίη>

ἐμερίμνα ἡ καρδία

<πορφύρεον>

πόρφυρον. μέλαν

<πορφύρεος θάνατος>

ὁ μέλας. καὶ βαθύς. καὶ ταραχώδης

<πορφύρεται>

διαλογίζεται

*<πορφύρει>

μελανίζει. ταράττει. πορφυρίζει

<πορφυρίων>

εἶδος ὀρνέου. καὶ ἰχθῦς. καὶ ὄρνις ποιός

<πορφύροντες>

κακοτεχνοῦντες

<πορφυρώματα>

τῶν ταῖς θεαῖς τυθέντων χοίρων τὰ κρέα

<πόρωσι>

χαρίσονται. δώσουσιν

<ποσαπλῶς>

πολλαχῶς. ἀναριθμήτως

<ποσαχῶς>

κατὰ πόσους τρόπους, πολλαχῶς

[<ποσάως>, μερικῶς]

<πόσε>

ποῖ. ποῦ

<πόσθη>

τοῦ αἰδοίου τὸ δέρμα

<πόσθιον>

αἰσχρόν. ἀνδρεῖον

<πόσθων

πόσθην> τὸ ἀνδρεῖον αἰσχρὸν λέγουσι. <πόσθωνας> δὲ παρὰ τοῦτο τοὺς παῖδας, τινὲς δὲ τοὺς ψώλωνας, ἄλλοι μωροὺς ἢ παιδαριώδεις

*<πος(.)ί>

τοῖς ποσί

*<πόσιας>

τοὺς ἄνδρας

*<ποσὶ δατεῦντο>

ἰσχυρῶς τοῖς ποσὶ περιεπάτουν

<Ποσειδάων>

Ποσειδῶν

<Ποσείδεα>

ἑορτὴ Ποσειδῶνι τελουμένη

*<Πος[ε]ιδήϊον>

τὸ τοῦ Ποσειδῶνος

<πόσιν>

ἄνδρα

<πόσιος>

πότου

<πόσιος>

ἀνδρός

<πόσις>

πόμα. ἀνήρ. πότος ἢ οἴνου ἢ ὕδατος

<ποσότης>

ἀριθμός. μέτρον

<ποστημόριον>

ὀλίγον μέρος

<πόστον>

πόσον

<πόστος>

ποῖος

<ποσῶς> καὶ <πή>

μερικῶς

<ποταμηδόν>

δίκην ποταμοῦ

<ποτανόν>

πτηνόν, πετεινόν

<ποτάγχυμεν>

προσορμίζομεν

<ποταίνιον>

νέον, πρόσφατον. οἱ δὲ σύνεγγυς

<ποταμός>

ὁ ὠκεανός. καὶ τὸ ὑγρόν. καὶ ὁ σωματοειδὴς θεός. καὶ ἐπὶ τοῦ ἥπατος σημεῖον

<ποταμόχωστος>

γῆ τις· ἀπὸ τοῦ συμβαίνοντος

<πόταρος>

γνώριμος

<ποτᾶται>

πέταται

<ποτεκλεπτόμαν>

προσεπορευόμην

<ποτεκχετήρια>

τορνευτήρια

<πότερον>

ὁποῖον ἓν ἐκ τῶν δύο, ἢ ἆρα ποῖον τῶν δύο

<πότερον>

ἓν ἐκ δύο, ἕν

<πότερος>

ἕτερος

<ποτή>

ποτηνή. πτηνή

<πότημα>

ποτήριον. ἢ ὁ πότος αὐτός

<ποτήν>

ἰδέαν. οἱ δὲ πτῆσιν

<ποτήρ>

μέτρον ποιόν

<ποτητύν>

τὸ πίνειν

<ποτί>

πρὸς τί

<ποτὶ γαίῃ>

πρὸς τῇ γῇ

*<ποτὶ δέ>

πότε δέ

<Ποτίδαια>

ὄνομα πόλεως

<ποτιδέγμεναι>

προσδεχόμεναι

<ποτιδέγμενοι>·] οἴνῳ δαμασθέντες

<ποτιδέγμενος>

προσδεχόμενος

<ποτιδέρκεται>

προσβλέπεται

<πότιδε>

φάναι, ἐκφάναι

<ποτιδόρπια>

προσσίτια

<ποτὶ ἑσπέρᾳ>

πρὸς τῇ ἑσπέρᾳ

<ποτίκρανον>

π(ρ)ό(ς)κρανον, τὸ προσκεφάλαιον. καὶ τὸ δερμάτινον ὑπηρές[ς]ιον, ἐφ' οὗ καθέζονται οἱ ἐρέσσοντες

<ποτιόσσεται>

προσδοκᾷ

[<ποτὶ πλάδεσσιν>

ἐπὶ ταῖς θαλασσίαις (πέτραις)]

<ποτιρόμενος>

ἐρωτῶν. ἢ μαινόμενος

<ποτὶ φῦλα>

πρὸς τὰ ἔθνη

<ποτὶ χόρτον>

πρὸς ᾠκοδομημένον τοῖχον

<πότμον>

μόρον, θάνατον

<πότμος>

μόρος. ἢ κατασκευή

<πότμῳ>

μόρῳ κατασκευαστῷ

<πότνα>

πότνια, σεβαστή, ἔντιμος. ἢ φίλη[μα]. καὶ δέσποινα. καλή. με- σήτρια

<ποτνιᾷ>

ἱκετεύει, παρακαλεῖ

<πότνια γῆ>

καλὴ γῆ

<ποτνιάδες>

αἱ Βάκχαι. ἀντὶ τοῦ μαινάδες καὶ λυσσάδες, μανίας αἴτιαι

<ποτνιάζου>

εὔχου, παρακάλει

[<ποτνιάζειν>

τὸ παιδικοῖς χρῆσθαι. <πότνιον> γὰρ τὸν δακτύλ(ι)ον λέγουσι]

<ποτνιᾶται>

ἐπικαλεῖται. δυσωπεῖ. παρακαλεῖ

<ποτνιῶμαι>

θεοφοροῦμαι. ἐξιλεοῦμαι, παρακαλῶ. δυσφορῶ. μετ' οἰμω- γῆς ἱκετεύω

<ποτοῖο>

ποτοῦ

<ποτόμφει>

προσόζει

<πότος>

εὐωχία, ἄριστον, δεῖπνον. ἢ αὐτὸ τὸ πιεῖν

<ποτωμένας>

διατριβούσας

<ποτῶνται>

πέτονται

<ποῦ>

ἐν ἴσῳ τῷ οὐδαμῶς. ἢ ἀντὶ τοῦ ποῦ πότε, ἀλλαχοῦ

<πούανοι>

κύαμοι ἑφθοί, ὄσπριον

<ποῦ κῆχος>

πῆ γῆς, εἰς τίνα τόπον. καὶ ποῦ ἄγχι

<πο(υ)λυβότειρα>

πολλοὺς βόσκουσα καὶ τρέφουσα

<πο(υ)λὺν ἐφ' ὑγρήν>

ἐπὶ πολλὴν θάλασσαν· ὑγρὰν γὰρ αὐτὴν εἶπεν πρὸς ἀντιδιαστολὴν τῆς γῆς ξηρᾶς οὔσης

<πο(υ)λύπους>

τι μέρος τοῦ ἁρματ(ε)ίου τροχοῦ καὶ τῶν ἀμπέλων

<πο(υ)λύποδος δίκαν>

ὅτι αὐτὸς τὰς ἑαυτοῦ πλεκτάνας ἐσθίει

<ποῦμμα>

ἡ τῆς χειρὸς πυγμή

<πουνιάζειν>

παιδικοῖς χρῆσθαι· <πούνιον> γὰρ ὁ δακτύλιος

*<ποῦ νύ τοι>

ποῦ δή σοι

<πούρδαιν>

μαγειρεῖον. Λάκωνες

<πουρέακος>

κρίκος σιδηροῦς τετρυπημένος, καὶ ἧλον ἔχων ἐν τῷ τρυ- πήματι στρεφόμενον, ᾧ χρῶνται πρὸς δεσμὸν συῶν. <Πουστάκους>. ὡς Ἀριστοφάνης φησὶν ἐν ἐξηγήσει Λακωνικῶν

*<ποῦ τοι τόξον>

ποῦ σοι ἡ διὰ τόξων ἐμπειρία

<ποῦ(τ)ριν>

σαπρόν

<πουφορούζεται>

σικχαίνει

[<πρ.άγει>

ὑπερέχει. ὑπερβάλλει. διαφέρει]

<πράγματα>

δυσχέρειαι

<πραγματεία>

σύγγραμμα βίβλου ἢ λόγων

<πραγμάτοιν>

πράγματα δυϊκῶς

<πραγορίτης>

οἶνός τις

<πραθεῖν>

πορθῆσαι. ἐξελεῖν

<πραθενεύεσθαι>

θρασύνεσθαι. ἐπαγγέλλεσθαι λόγοις

[<πραιέναι>

ἐλθεῖν]

<πραίκων>

κήρυξ

<πραῖνοι>

πρηνίζειν. καταστρέφειν

<πράκες>

Ἀρίσταρχος κλανίαι. ἔλαφοι. ἀπεδόθησαν δὲ φρατριαὶ ἀνδρῶν διαβεβλημένων ἐπὶ μοχθηρίᾳ

<πράκνον>

μέλανα

<πρακτικόν>

ἀνυστικόν

<Πράκτιον>

πόλις Τροίας

<πράκτορες>

ἀπαιτηταί

[<πράληξ>

ὁ λίαν ἀγροῖκος]

<πράμνη>

δίκελλα. ἄμπελος

<Πράμνιος οἶνος>

ὁ ἀπὸ τῆς Πραμνίας ἀμπέλου, ἔστι δὲ ἐγκώμιον οἴνου. καὶ σκληρὸς οἶνος

<πρανές>

κατάβασις. καὶ <πρανής>

<πρανῆ>

κοῖλα

<πρανιχθέντα>

πεσόντα ἐπὶ στόμα

<πρανόν>

τὸ κατωφερές, πρανές

<πρανώ>

ἀκρίδος εἶδος

*<πρᾷος>

συνετός. ἥσυχος

<Πραξιεργίδαι>

οἱ τὸ ἕδος τὸ ἀρχαῖον τῆς Ἀθηνᾶς ἀμφιεννύντες

<πράξεις>

βίοι. ἢ διαθῆκαι

<Πραξιδίκη>

δαίμονά τινά φασι τὴν ὥσπερ τέλος ἐπιτιθεῖσαν τοῖς τε λεγομένοις καὶ πραττομένοις. διὸ καὶ τὰ ἀγάλματα κεφαλὰς γίνεσθαι καὶ τὰ θύματα ὁμοίως

<πράξ[ε]ιν λάβοι> ........

<πρᾶξις>

ἀπαίτησις. ἄνυσις, ἢ ἔργου ποίησις. ἢ βίος

<πραπίδες>

φρένες. ἢ ὁ τόπος, ὅπου αἱ φρένες. διάνοιαι

<πραπίδεσσι>

φρεσί, διανοίαις

<πραπίδων>

φρενῶν, διανοιῶν

<πραπίς>

φρήν, διάνοια

<πράσα>

τὰ βρύα καὶ τὰ φυκία

<πρασιαί>

αἱ ἐν τοῖς κήποις τετράγωνοι λαχανιαί, οἷον περασιαί, διὰ τὸ ἐπὶ πέρασι τῶν κήπων

<πρᾶσις>

ἀγορασία

<πρασοκουρίς>

ζῶον χλωρόν, κεῖρον τὰ ἐν τοῖς κήποις λάχανα

<πρασόργην>

δρέπανον, ᾧ τὰ πράσα κείρουσιν

<Πράστιλλος>

πόλις Θρᾳκίας

<πρατάνιον>

μαλλόν

<πρατασία>

κατευχὴ ἀρχομένης ἀροτριώσεως

<πρατήνιον>

τὸ ὕπερον. Ἀττικοί. καὶ ἡλικία τις προβάτου νέου· ὡς δὲ ἔνιοι τοῦ πρώτου γεννωμένου, οἱ δὲ ἐνιαυσιαίου, ἄλλοι ἀρχομέ- νου συνουσίας

<πρατίας>

ὁ τὰ δημόσια πωλῶν καὶ κηρύσσων

<πράττει>

μέλλει. ἐργάζεται

<πρατά>

ἡ νουμηνία

<πραϋμενῶς>

προθύμως. πράῳ τῷ μένει χρώμενος

<πραΰνει>

κατασιγαίνει. κατακοιμίζει

<πραΰνεται>

μαλάσσεται

<πραϋπάθειαν>

πραΰτητα

<πρᾴως>

ἡμέρως

<πρεκνόν>

ποικιλόχροον <ἔλαφ[ρ]ον>

<πρέμνα>

τὰ ἰσχυρὰ στελέχη τῶν καταβλαστημάτων

<πρέμνια>

τὰ πάχος ἔχοντα ξύλα

<πρεμνιάσαι>

ἐκριζῶσαι

<πρέμνον>

στέλεχος, βλαστός. πᾶν ῥίζωμα δένδρου τὸ γηράσκον, ἢ <τὸ> τῆς ἀμπέλου πρὸς τῇ γῇ <πρέμνον>

<πρέμνον ἑστίας>

τῆς οἰκίας θεμέλιος

<Πρεμνουσία>

κρήνη ἐν τῇ Ἀττικῇ

<πρέπις>

ὡμοίωσαι

<πρέπον>

ὅμοιον. μέτριον. συμφέρον. ὡραῖον. ἄριστον

<πρέπον>

τέρας. Κύπριοι

<πρεπτά>

φαντάσματα, εἰκόνες

<πρέσβα>

ἔντιμος, πρεσβυτάτη, σεμνή

<πρεσβεῖα>

κράτη. καὶ ἀρχιερεῖα, καὶ ἀρχιὰ καὶ ἱερά

<πρεσβείη>

τιμὴ μείζων

<πρέσβειρα>

προτιμητή. ἀρχηγέτις

<πρέσβεις>

γέροντες. βασιλεῖς ἄρχοντες, προτιμούμενοι. καὶ οἱ <πρε- σβευταὶ> μεσῖται, ἀπόστολοι [ἢ] ἕνεκεν εἰρήνης

<πρεσβεύειν>

προτιμᾶν, ἄρχειν. μεγαλύνειν

<πρεσβεύοντες>

αἰτοῦντες, παρακαλοῦντες. λέγοντες

<πρεσβήϊον>

πρεσβεῖον, κατὰ τιμήν, τίμημα. ἀπὸ τούτου καὶ οἱ <πρεσβῦται> ἔντιμοι

<πρεσβυγένεια>

παλαιοτέρα γένεσις

<πρέσβυς>

γέρων. καὶ ὄρνις ὁ τρόχιλος

<πρεσβυτάτη>

ἐντιμοτάτη

<πρεσβύτερος>

μείζων. φρονιμώτερος

<πρεσβύτερος Κόδρου>

παροιμία ἐπὶ τῶν πάνυ παλαιῶν

<πρεσβύτης>

γέρων. ἡλικία τις

.......

πρέσβυς. [αἰοράνομος

*<πραιτώριον>

τόπος, ἔνθα συνάγεται ὁ λαός

<πρευμενές>

ἵλαον, εὔνουν, πρόθυμον

<πρευμενοῦς> ........

πρᾶον

<πρέψας>

εἰκασμένος, εἰκασθείς

<πρηγορεών>

τῶν ὀρνέων ὁ πρόλοβος, ὅτι προσυλλέγεται ἐν αὐτοῖς τὰ σιτία

<πρηγορεύων>

προαγορευτής, ἢ δημοκόπος

<πρῆθμα>

πολύποδος κεφαλή. ἔνιοι πλεκτάνη

<πρήϊον>

πρότερον

<πρηκτῆρα[ι]>

δραστῆρα. ποτὲ δὲ ἔμπορον· πρηκτῆρά τε ἔργων· ἃ δεῖ πράττειν δηλοῦντα

<πρημάδες> καὶ <πρῆμναι>

εἶδος θυννώδους ἰχθύος

[<πρήν>

ταῦρος]

<πρηνέα[ς]>

ἐπὶ πρόσωπον

<πρηνής>

ἐπὶ πρόσωπον πεπτωκώς· ἀπὸ τοῦ ἐπὶ τὴν νεὼν πεπτωκέ- ναι, νέον δὲ ἤδη

<πρήνιξε>

κατέβαλεν

<πρηνιχθέντα>

ἐπὶ πρόσωπον καὶ ἐπὶ στόμα πεσόντα

<πρῆξαι>

πρᾶξαι

<πρῆξαι δ' ἔμπης>

πρᾶξαι δ' ὅμως

<πρῆξις>

ἄνυσις

<πρηροσία>

θυσία Ἀθήνησι

<πρῆσαι>

φλέξαι, φυσῆσαι, ἐμπρῆσαι· πυρὸς δηΐοιο θύρετρα καί· δάκρυ' ἀναπρήσας ἀντὶ τοῦ ἀναφυσήσας. ὅθεν καὶ ἡμεῖς τοὺς πεφυσημένους <πεπρη- μένους> φαμέν

<πρῆσεν>

ἔκλαεν. ἐφύσησεν. ἐκόλπωσεν. ἐνέπρησεν, ἔφλεξε

<πρηστήρ>

σφοδρὸς ἄνεμος. καὶ ὄφεώς τι εἶδος. καὶ τὰς ἐκ πλαγίου τοῦ τραχήλου ἡμῶν φλέβας <πρηστῆράς> φασιν. ἢ πῦρ ἀπὸ τοῦ οὐ- ρανοῦ

<πρητῆνας>

τοὺς ἐνιαυσίους ἄρνας

<πρηών>

τὸ ὑπερέχον

<πριάμενος>

ἀγοράσας, ὠνησάμενος. [καὶ ὄνομα κύριον]

<πριαμωθήσομαι>

ξυρήσομαι. ἐπειδὴ τὸ τραγικὸν τοῦ Πριάμου πρός- ωπον ξυρίας ἐστίν

<πρίατο>

[ἀγοράσειεν

<πρίεται>

φυς(ι)οῦται

<Πριηπίδος τε τῆς πρὸ Βοσπόρου πόλεως>

Ἑλλησποντιακῆς. τὸν Πρίαπον τὸν Διονύσου καὶ Περκώτην φασὶν οἰκίσαι

[<πριμικήριος>

ὁ πρῶτος τῆς τυχούσης τάξεως

<πριμιλιγίων>

τιμίων]

<πρίν>

πρότερον

<πρὶν ἐγκύρσαι (δύᾳ)>

πρὶν πλησιάσαι τῆς κακοπαθείας

<πρίν μιν>

πρὶν αὐτόν, ἢ αὐτήν

[<πρινής>

ἐπὶ πρόσωπον πεσών]

<πρινοκόπος>

κοπῶν

<πρίονας>

χερῶν τοὺς δεσμούς

<πρίοπες>

τὰ ὑγιῆ ἔχοντα

[<πριούατον>

τόπος ἐργαστηρίου]

<πρισμοῖς>

ταῖς βιαίοις κατοχαῖς

<πρίστης>

ῥίνη. πρίων

<πρίω>

ἀγόρασον

<πρίων>

ἀγοράζων

<πριώμασι>

πρίσμασι

<πρό>

τό τε σύνηθες· καρπαλίμως πρὸ νεῶν ἐχέμεν καὶ ἀντὶ τοῦ ἀπό· ὄψου (τ') ἄσαιμι προταμών

<προάγεσθαι>

ἐπεξεργάζεσθαι

<προαγαγών>

.....

<προαγεύων>

προξενῶν

<προάγομαι>

προέρχομαι

<προάγομεν>

προφέρομεν, προτρέπομεν

<προαγορεύσας>

προειπών, προφητεύσας, προξενήσας. [καὶ ἡ ἐπ' αἰσχροῖς ἐπὶ τὸ πορνεῦσαι προάγουσά τινας

<προαγόρευσις>

προφητεία

<προάγων>

ἀρχόμενος

<προαγωγός>

διδάσκαλος κακῶν. καὶ μαστροπός. μόνος. μαυλιστής

<προαθύροντες>

προσπαίζοντες

<προαιρεῖται>

προκέκληται. προτιμᾶται

<προαίρεσις>

ἐπιλογὴ καλοῦ ἢ κακοῦ

<προακτικόν>

προβαῖνον

<προαλεῖ>

καταφερεῖ, καταβατῷ

<προαλεστάτην>

προπετεστάτην, προχειροτάτην

<προαλής>

προπετής, πρόχειρος

<προαμείψασθαι>

προαλλάξασθαι. παρελθεῖν

<προαμεῦσαι>

ὁμοίως

<προαμευτής>

ἐργάτης προηγούμενος

<προαναθρήσας>

προσιδών

<προαναθρούσης>

προαναβλεπούσης

<προαναθρώσκειν>

προπηδᾶν

<προανακρούεται>

ἀναχαιτίζει

<προανάσχοι>

προανεκτείνει(ε)

<προαπίδων>

φρενῶν, διανοιῶν

<προαρτᾷ>

προαρμόζει, προτείνει

<προασπιστής>

πρόμαχος, βοηθός

[<προάστεων> καὶ] <προάστειον>

πρὸ τῆς πόλεως

<(π)ροαύλια>

τὰ προαυ[τῶν]λήμ[μ]ατα. ὥσπερ <προάμβουλα> τὰ προκιθαρίσματα

<προβαλ[λ]εῖ>

ἐρωτήσει

<προβαλ[λ]εῖν ἄρνα>

πόλεμον ἐπαγγεῖλαι

<προβαλοῦ>

ἐρώτησον

*<προβαλλομένοις>

ἐρωτῶσιν

*<προβαλοίμην>

ὑπερβαλοίμην

<προβαλ(λ)ός>

ἀσπίς

<προβάς>

ὑπερβάς

<πρόβασι>

βοσκήμασι

<πρόβασις>

ἡ τῶν βοσκημάτων κτῆσις

<πρόβατα>

τὰ τετράποδα. ἀπὸ τοῦ πρὸ τῆς βάσεως πρόβασιν ἔχειν ἑτέραν τῶν ἔμπροσθεν ποδῶν πρὸς τὰ ὀπίσθια

<πρόβατα πεδι(α)κά>

τὰ ἐπὶ νομὴν ἐκπεμπόμενα

<προβατήματα>

πρόβατα

<προβατοπώλης>

οὕτω κωμῳδεῖται Λυσικλῆς προβατοκάπηλος γήμας Ἀσπασίαν τὴν πόρνην

<προβέβηκας>

ἀριστεύεις. προκόπτεις

<προβέβουλα>

προκέκρικα, προέκρινα

<προβιβάζεται>

προκόπτει

<προβιβάς>

προβαίνων

<προβιβάσαντα>

προάξαντα

<προβιβασθείς>

προαχθείς. [πραχθείς]

<προβιβάσθων>

προβαίνων

*<προβιβάσις>

πρ[ο]άξεις

<πρόβλημα>

πρόλογος

*<προβλῆ[μα]τι>

ἐξέχοντι

<προβλῆτας>

τὰς ἔξω προβεβλημένας τοῦ τείχους στήλας τε προβλῆτας ἐμόχλε[υ]ον

<προβλώσκειν>

προμολίσκειν. προέρχεσθαι. προπορεύεσθαι

<προβόλιον>

σιβύνη, ἔχουσα μετὰ τὴν ἀκμὴν προβολάς. ἢ σπυρίς

<πρόβολοι>

λίθοι

<πρόβολος>

πρόμουλος. πρόμαχος. προνοητής. κυβερνήτης. ἱερεύς. [καὶ τὸ τῶν σιτίων δοχεῖον]. καὶ ὁ εἰς τὴν θάλασσαν προβεβλημένος λί- θος [τῇ πέτρᾳ. οἱ δὲ ῥάβδος

<προβόλων>

λίθων

*<προβολή>

ἐξοχή

<πρόβονεν>

ἐπέρανεν

<προβοσκίς>

τὸ ἐκτεταμένον καὶ προβεβλημένον τῆς ὄψεως τοῦ ἐλέ- φαντος

<πρόβουλος>

ἔξαρχος τοῦ βουλευτηρίου. ἢ ὁ προσκεπτόμενος

<προβοῶντες>

προφωνοῦντες. ἐγκελευόμενοι. προβαίνοντες

<πρὸ γὰρ ἧκε>

προέπεμψε γάρ

<προγέν(ε)ος>

εὐγέν(ε)ος

<προγενέσθην>

παραγενέσθην

<προγενέστερος>

πρεσβύτερος

<προγενής>

ὁ προγεννώμενος

<προ[ε]γένοντο>

παρεγένοντο

<προγονεῦσαι>

προελθεῖν

<προγωνίαν>

τῶν ἠπορημένων ἡ λέξις. ἔστι δὲ ὑφασμάτιον ποικίλον, ὃ ἐπικαλυψάμενος ὁ μάγειρος θύει, ὡς ἐν Δαμασκῷ

<πρόγονοι>

οἱ πρωτόγονοι ἄρνες, οἱ δὲ μετ' αὐτοὺς <μέτας(ς)αι, ἕρ- σαι> ἁπαλοὶ καὶ τῷ ἔαρι γινόμενοι· ἔρχατο, χωρὶς (μὲν πρόγονοι, χωρὶς) δέ μέτας(ς)αι, χωρὶς δ' αὖθ' ἕρσαι

<πρόγονος>

πρόπαππος. προπάτωρ. συγγενής. ἢ πρεσβύτατος ἀνήρ

<προγόνων>

πατέρων

<προγράμματα>

ἐκθέματα

<προδανίς>

πρότερον

<προδέδαεν>

προμεμάθηκεν

<πρὸ δέ μ' ἧκε>

προέπεμψε δέ (με)

<προδέξαντες>

προδείξαντες

<πρόδηλος>

προφανής

<προδιαλαβεῖν>

......

<προδιασύρας>

παραβὰς τὰς συνθήκας

<προδικεῖν>

ἐπιτροπεύειν

<πρόδικος>

συνήγορος

<προδοκάζων>

παρατηρῶν, ἐνεδρεύων

<προδοκῇσι>

προενέδραις, προόδοις

<πρόδομος>

προστάς, πρόστωον

<προδόμῳ>

προστάδι, προστόῳ

<πρόδοσιν>

προδομάτιον

<πρόδρομα>

τὰ ἐν τῷ ἄξονι ξύλα. ἢ τὰ προακμάζοντα σῦκα

<προδωμάτιον>

τὸ πρὸ τοῦ κοιτῶνος στοΐδιον

<προεγκεῖσθαι>

προϋπάρχειν

<προεδρία>

προκάθισις. προτίμησις

<πρόεδρος>

ἀρχη(γὸς) πολιτείας

*<προέδωκεν>

προεχώρησεν

*<προέηκε>

προέπεμψεν

<πρὸ ἕθεν>

πρὸ αὑτοῦ

<προέθεσαν>

προεθυμήθησαν

<προεθέσπισαν>

προεφήτευσαν

<προεθυμήθησαν>

μετὰ προαιρέσεως προσήνεγκαν

<προ[ε]ιάψαι>

προπέμψαι

<προ[ε]ιδόμενοι>

προγνόντες

<προείλατο>

ἐπελέξατο, ἠθέλησεν

<προείλετο>

οὐ προείλατο

<προείληπται>

πρόληψιν ἔχει, ὑπονενόηται

<προειλόμην>

προέκρινα

<προείλου>

οὐ προείλω

[<πρόειμε>

πλησίον γείτων

<προείου>

καταντίου]

<προεισπεπ[τ]αικότες>

προεισελθόντες

<πρόειται>

παραδέδοται

<προε[κ]τικός>

χαριστικός

<προέλευσις>

τὸ προελθεῖν

<προέλοιτο>

προτιμήσειε

*(<προελόμενος>·) προθέμενος

<προελόμενοι>

ὁμοίως

<προελόμενος>

ἐπιλεξάμενος

<προέμβολος>

μέρος τι τῆς νεώς

<πρόεμε>

προέπεμψα

<πρόεμεν>

προέπεμψεν

<προέμενος>

προδώσας, προαφείς, ἐκδιδούς

<προεννέπειν>

προαγορεύειν

<προέντες>

προδόντες

[<προενώπια>

ἔμπροσθεν]

<προεξαναστῆσαι>

πρὸ τοῦ καθήκοντος ποιῆσαι

<προεργῆσαι>

προέσται

<προέρες(ς)αν>

προήλασαν

<προέρυσσεν>

καθείλκυσεν

<προερύσαι>

προελκύσαι

<προέρυς(ς)αν>

προε(ί)λ(κ)υσαν

<προερχόμενος>

ἐξερχόμενος, προβαίνων

<πρόες>

πρόπεμψον

<προέσθαι>

προδοῦναι

(<προέσθαι>

παραγίνεται)

<προεστηκός>

......

<προετικός>

χαριστικός

<προετύπου>

προεδήλου

<προέτυψαν>

προεχώρησαν

<προέφηνε>

προέδειξε

<προέχει>

ὑπερέχει

<προεχεῖς>

[σπουδαῖοι,] κραταιοί

<προεχόμεθα>

προβαλλόμεθα

.......

πλέον κρατοῦνται

[<προεψιᾷ>

προσαγορεύει]

<πρόῃ>

προβαλῇ

<προηγεῖται>

προοδηγεῖ, προπέμπει

<προηγητής>

ὁ προηγούμενος τοῦ ζεύγους .... καὶ ὁ χειραγωγὸς τοῦ τυφλοῦ

<προηγμένον>

προαχθέντα

<προηγόρησαν>

προεῖπον

*<προΐει>

προέπεμπε. προήρχετο

*<προῆκε>

προέπεμψεν

<προήκαμεν>

ἀφήκαμεν, παρελείπομεν

<προήκατο>

ἀπέλυσε. προέδωκε. [προσηνέγκατο]

<προήκεα>

κατὰ τὸ ἔμπροσθεν προηκονημένα

<προήκει>

ἐξέχει. προβαίνει

<προήκων>

προβεβηκώς

<προῆκεν>

ἐξῆλθε, προῆλθεν

<προῄρημαι>

θέλω

<προῃρημένοι>

προθυμηθέντες

[<προῃρήσαντες>

θελήσαντες]

<προηρόσια>

τὰ πρὸ τοῦ ἀρότου θύματα. καὶ ὁ Δῆμος δὲ αὐτὰ προαρκτούρια καλεῖ

<προήρτηται>

κρέμαται

<προήσει>

προδώσει

<προήσομαι>

προδώσω. [προδίδομαι]. προνοήσομαι. [προφέρω]

<πρόηται>

προδώσει

<προήχθη>

προετιμήθη. προετράπη

<προθέει>

προτρέχει

<προθέλυμνον>

αὐτόῤ(ῥ)ιζον

<προθελύμνους>

προῤ(ῥ)ίζους, ἀπὸ ῥίζης ἀνασπᾶν ἄλλας ἐπ' ἄλλαις· προθελύμνους ἕλκετο χαίτας καὶ <σάκος τετραθέλυμνον> τὸ θέσεις τέσσαρας ἔχον, τετρά- πτυχον

[<προθεμενισάμενος>

περιπτυξάμενος]

<προθέντα>

προβαλλόμενον. ἐπαγγειλάμενον

<προθεώμενος>

προορῶν

<πρόθεσις>

προαίρεσις. προάπλωσις

<προθεσμία>

καιρός, ὅρισις, διορία, ὅρισμα

<προθεσπίζοντα>

προστάττοντα. ἢ προμαντευόμενον

<προθεσπίζων>

προφητεύων

<προθέων>

προτρέχων

[<προθήβαι>

ἄρτιοι, ἀκμάζοντες]

<πρόθημα>

δόμα, ἢ ἅτι πρόσθημα καὶ προσθήκη. ἡ πλεκτά[μέ]νη

<προθορών>

προπηδήσας

<προθυμία>

χαρά

<προθύμως>

ἱλαρῶς

[<πρόϊαι>

ἄπιοι, αἱ πρῶται γινόμεναι]

<προϊάλλειν>

προπέμπειν. προτιθέναι

<προΐαλλεν>

προέπεμψεν

<προΐαψεν>

προέπεμψεν. προδιέφθειρεν. δηλοῖ δὲ διὰ τῆς λέξεως τὴν μετ' ὀδύνης αὐτῶν ἀπώλειαν

*<προῖκται>

προδίδωσι

<προϊείς>

προπέμπων

<προΐεμαι>

προδίδομαι

<προϊεμένη>

προβαλλομένη

<προϊέμενοι>

ἀπολύοντες. παραχωροῦντες. ἀποῤῥίπτοντες

<προϊ(ε)μένου>

προδόντος

<προϊέναι>

προπέμπειν

<προΐενται>

προάγονται

[<προΐε[ς]ται>

προσποιεῖται. προσέρχεται]

[<πρόϊζα>

πρῴην]

<προϊζήσαντες>

προσκομίσαντες

<προΐηλε>

[προετιμήθη. καὶ] ἐπεξέτεινεν

<προΐθες>

προφανῶς. προβεβηκώς

<προῖκα>

δωρεάν, φερνήν. πᾶν γὰρ δῶρον <προίξ>

<προικός>

πονηρός. οἱ δὲ μωρός. [πτωχός]

<προϊκέσθαι>

ἐφικέσθαι

<προΐκτης>

πτωχός, προσαιτητής

[<πρόϊ με>

προδώσεις με

<πρόϊμον>

σῦκον προακμάζον

<προΐομαι>

παρέρχομαι

<προϊόντες>

προδόντες

<προίρης>

πρώρας

<προϊσμένη>

προβαλλομένη

<προΐσταται>

ἐπιπολάζει]

<προΐστορες>

μαρτυροῦντες

<προΐσχεται>

προβάλλεται

<προϊσχόμενος>

προβαλλόμενος

<προϊσχομένου>

προτείνοντος χεῖρα. δίκαιον προβάλλοντος

<προΐσχονται>

προβάλλονται

<προΐσχοντο>

ἔδοξαν

<Προιτίδες>

χάριτες

<προϊχνεύει>

θεραπεύει

<προϊών>

παρών

<πρόκα>

εὐθύς, ἐξαίφνης. [δρόσος]

[<προκαδέστερον>

προυργιαίτερον]

<προκαλεῖσθαι>

ποτὲ μὲν ἐπὶ τοῦ ἀλαζονικοῦ, εἰς ἅμιλλαν ἀρετῆς καλεῖσθαί τινα· ποτὲ δὲ ἐπὶ τοῦ ἀγομένου καὶ προτρεπομένου

<προκαλεῖται>

καλεῖ, προτρέπει

[<προ[κ]αλέστερον>

ἑτοιμότερον]

<πρόκας>

ἐλάφους

<προκαταβολή>

ἐνθήκη

<προκαταθήγεσθαι>

προακονᾶσθαι

<προκαταθήσεσθαι δεῖ>

προκομίσασθαι δεῖ

[<πρόκαυτα>

προειρημένα, προηκουσμένα]

<προκείμενα>

παρακείμενα

<πρόκειται>

παράκειται

<προκελήδης>

προκελεῦσαι

<προκέοιτο>

προκείμενος εἴη

<προκεχηνότες>

πρὸς τὰ ἄνω βλέποντες

<προκεχειρισμένον>

προβεβλημένον. ἡτ(ο)ιμασμένον

<προκιθώνιον>

τὸ πρόρινον

[<πρόκλησις>

κλῆσις ἐπὶ δίκης]

<πρόκλητος>

πρόθυμος, ἀπὸ τοῦ κληθῆναι

<Προκλόνιον>

τόπος Θεσσαλίας

<πρόκλυτα>

τὰ προειρημένα, προηκουσμένα

<πρόκνις>

εἶδος ἰσχάδων

<προκόλπιον>

τὸ πρὸ τοῦ κόλπου, ἢ πρὸ τοῦ σκοποῦ

<προκομίδην>

προκομίζει

[<προκομίων>

προλειμάτων]

<πρόκον>

ἠλίθιον

<προκόνδυλα>

τὰ μετὰ τοὺς κονδύλους ἐν ταῖς χερσί

<Προκόν(ν)ησος>

πόλις, καὶ νῆσος παρὰ Κύζικον

<πρόκοος>

[πόλις. ἢ] πονηρός

<προκοπῆς>

αὐξήσεως

<προκοττίς>

ἡ χαίτη

<πρόκοττα>

εἶδος κουρᾶς, ἢ κεφαλῆς τρίχωμα· <κοττὶς> γὰρ ἡ κεφαλή. καὶ οἱ ἀλεκτρυόνες <κοττοὶ> διὰ τὸν ἐπὶ τῇ κεφαλῇ λόφον

<πρόκρισις>

προτίμησις

<πρόκριτον>

ἐκλεκτόν, ἐκλελεγμένον

<Πρόκρις>

θυγάτηρ Ἐρεχθέως

<πρόκροσσαι>

ἐπάλληλοι, ἄλλαι ἐπ' ἄλλας. καὶ ναῦς αἱ κατ' ἀλλήλων νενεωλκημέναι. ὅτι οἱ κροσσοὶ τὰ ἄκρα· ἢ ἀντικέφαλοι

<προκρόσσας>

ἄλλας ἐπ' ἄλλαις, κλιμακηδόν

<πρόκροσσον>

οὐ καθαροῦν, κλιμακωτόν

<προκυκλίς>

ἡ π<ε>μνήστρια

<προκυλινδούμενος>

προκυλιόμενος

<πρόκυμον>

πρόθυμον

<προκυνεῖν>

τὸ ἐγχωρεῖν

<πρόκωνα>

τὰ ἐκ τῶν μὴ πεφρυγμένων κριθῶν ἄλφιτα

<πρόληψις>

πρόγνωσις

<προλόβιον>

τὸ προέχον τοῦ λοβοῦ

<προλογίζει>

προλέγει

<προλόγια>

θυσία πρὸ τῶν καρπῶν τελουμένη, ὑπὸ Λακώνων

[<πρόλογος>

ὁ περιτιθέμενος τοῖς προελθοῦσιν ἐπὶ δεῖπνον. καὶ ὁ γαρ- γαρεὼν τῶν ὀρνίθων, ὃν οἱ παλαιοὶ πρηγορεών]

*<πρόμαχοι>

βασιλεῖς. καὶ τὰ τείχη. <προμαχῶνες> δὲ οἱ ἐπὶ τῶν τειχῶν πρόβολοι

<προμάδδας>

μάζας προμεμαγμένας

<πρόμαλος>

μυρίκη. ἢ ἄγνος

<προμαλχατεύειν>

μετατροπεύειν

<προμαχεών>

πύργος

<πρόμαχος>

ὑπὸ Κρητῶν μᾶζα ἑβδομαίῳ παιδίῳ γινομένη

<προμέν>, λέγοντες προαγωγοί

<προμένε(ι)οι>

ῥοιαί τινες

<προμήθεια>

πρόνοια, ἐπιμέλεια

<προμηθέστεροι>

προνοητικώτεροι

<Προμηθεύς>

ἐπικινδύνους ἐπισφαλῶς ἔχων. καὶ ὄνομα

<προμηθής>

σώφρων

<προμηθούμενος>

προνοούμενος, προβλέπων

<προμήτωρ>

πατὴρ μητρός

<προμνηστῖνα(ι)>

ἑτέρα πρὸ τῆς ἑτέρας. οἱ δὲ ἑξῆς καὶ ἐκ διαστη- μάτων ἀναμένουσαι ἀλλήλα[ι]ς

<προμνηστ[ι]ῖναι>

ἐπὶ μίαν. ἀπὸ τοῦ προσμένειν

<προμνήστρια>

ἡ συνιστῶσα ἀλλήλοις τοὺς γαμοῦντας

<προμνώμενοι>

προμνηστευόμενοι

<πρόμοις>

προμάχοις, προαγωνισταῖς, προστάταις, προηγουμένοις

<πρόμολε>

πρόελθε

<προμόλη>

ὁδός. προσδόκησις

<προμόνη>

πρόμαχος. ἀντίδικος

[<προμόνης>

προπετὴς καὶ προ[ς]πεσών. οἱ δὲ πρόθυμος. προ[ς]νενευ- κώς]

[<πρόμου> ..

πρόβουλος]

<πρόμοχθοι>

τὰ προβεβλημένα τῶν τοίχων

<προμυλαία>

θεὸς ἱδρυμένη ἐν τοῖς μυλῶσι

<προμυχθίζει χαλκοδεσμῶν ὁπλῶν>

ἀντὶ τοῦ πρός(ω) χωρεῖ[ου]

<Πρόνεως>

Ποσειδῶν

<Προναίας>

Ἀθηνᾶς τέμενος ἐν Δελφοῖς

<προνοεῖ>

ἐπιμελεῖται

<πρόνοια>

προενθύμησις, ἐπιμέλεια, φροντίς

<προνομαία>

προβοσκ[ης]ίς

<προνομεύει>

θεσπίζει. ἁρπάζει, κατασύρει, αἰχμαλωτεύει

<προνομία>

τὰ ὀφειλόμενα τῷ ἀξιώματι. ἢ ἡ ἐκ τῶν νόμων ἐξουσία. ἢ διαρπαγή

<προνομ(ι)ῶν>

προλημμάτων

<προνοοῦ>

ἐνθυμοῦ, ἐπιμελοῦ

<προνωπής>

προτεταμένος. προνενευκώς. οἱ δὲ προπετής, ἕτοιμος, πρό- χειρος

<προνώπια>

τὰ ἔμπροσθεν τῶν πυλῶν, καθάπερ <ἐνώπια> τὰ ἔνδον, ὅπου αἱ εἰκόνες τίθενται

<προνώπιον>

τὸ προκείμενον, οἷον πρόθυρον

<προξενεῖ>

μαρτυρεῖ

<πρόξενοι>

οἱ προστάται, καὶ ξενίας ἐπιμελούμενοι, ἤγουν τοὺς ξένους ὑποδεχόμενοι

<πρόξενος>

φίλος, ὁ ἐν τῇ ἑαυτοῦ ξένων προϊστάμενος

<προοικίαι>

παρὰ Κλειτοδήμῳ [ἐν ἴσῳ τῷ δήμῳ

<προοίμιον>

πρόλογος, ἀρχὴ παντὸς λόγου

<πρόοιντο>

παραδώσουσι, δώσουσιν

<προολεῖ>

καταλειπεῖ

<πρόοπτον>

προφανές

<πρὸ ὃ τοῦ>

οὗτος πρὸ τούτου, ἢ ἕτερος τοῦ ἑτέρου

<πρόουρον>

τὸ ἀπόσταγμα τῆς σταφυλῆς, πρὶν πατηθῇ

[<προπαδίζων>

προβαίνων πρὸ τῆς ἀσπίδος]

<προπαιδεύματα>

προμαθήματα

<προπαίσω>

προαγωγός, μαστροπός. [καὶ μάντις. μαστρόπευσις

<προπαλῶς>

δαψιλῶς

<προπάροιθεν>

ἔσθ' ὅτε ἐπὶ χρόνου· εἰ δ' ἐθέλεις, ἐπίμεινον, ἐγὼ δ' εἶμι προπάροιθεν

<πρόπας>

ἅπας

<προπάστεον>

τὸν πρὸ τῆς παστάδος τόπον

<προπάτωρ>

πατρὸς πατήρ

<προπεπηλάκισται>

καθύβρισται

<προπέποται>

προδέδοται

[<προπεριζόμενος>

ἀγκαλιζόμενος]

<προπέτηλον>

πεποίηται ἀπὸ τοῦ <προπίπτειν>

<προπετής>

προπίπτων πρὸ τοῦ λογισμοῦ

<προπέφανται>

φανερόν ἐστι

<προπεῶντες>

προεστῶτες

<προπηλακίζει>

ἐρεθίζει. κολακεύει. ἢ ὑβρίζει, ἀδικεῖ, ἐξουδενεῖ

<προπηλακισμός>

ἐρεθισμός ἐξουδένωμα

......

φιλόνεικος. κολακευτής. ὑβριστικός, ἄδικος

[<προπηνές>

ἔμπροσθεν κατωφερές]

<προπίονι>

εὐθεῖ

<προπίωμεν>

διὰ τοῦ οἴνου τιμήσωμεν

<πρόποδες ὄρους>

τῶν ὀρῶν τὰ προὔχοντα. καὶ τὰς προκειμένας τῆς Αἰγύπτου νήσους

<προποδίζων>

προβαίνων

<προποδών>

ἔμπροσθεν

<πρόπολοι>

ὑπηρέται, δοῦλοι. νεωκόροι. προφῆται

<προπρηνές>

ἐπὶ πρόσωπον. ἢ ἔμπροσθεν κατωφερές

<(προ)προκυλινδό[ύ]μενος>

τοῖς ποσί. πρὸ τῶν ποδῶν κυλιόμενος. οἱ δὲ εἰς τὸ ἔμπροσθεν πορευόμενος

<προπτόρθια>

ἐν τοῖς ἄξοσιν ἡ λέξις φέρεται

<Προπυλαί(α)>

ἡ Ἑκάτη

<προπύλαιον>

πρόθυρον

<πρόπωνα>

εὐκρατῆ. εὔφημα. πρόχειρα, ἕτοιμα, ἀνεμπόδιστα

<πρόρινον>

τὸ μεταξὺ τῶν σαρκῶν καὶ τοῦ δέρματος

<πρόῤῥιζον>

σὺν ταῖς ῥίζαις ἀνασπώμενον

<πρόῤῥησιν>

πρόλεξιν, προφητείαν

<πρόῤῥησις>

λόγος. καὶ τὰ ὅμοια

<πρός>

πρόθεσις. καὶ ξύλον ἐν Αἰθιοπίᾳ. καὶ ἀντὶ τοῦ ἐπί

<πρὸς ἀγαθόν>

ἐπ' ἀγαθῷ, ἐπὶ καλῷ

<προσαγγελία>

προσαγωγή

<προσάγει>

προσέρχεται. προσφέρει

<προσαγηόχασι>

προσήγαγον

<προσαγόμενον>

ἀγαπήσαντα. προ(ς)κτησάμενον

<προσαγορεύει>

ἀσπάζεται

<προσαγορεύσας>

προσειπών. καὶ τὰ ὅμοια

<προσαγορεύουσι>

καλοῦσι

<προσαγωγή>

προσέλευσις

<προσαγώγιον>

διαβήτης, [ἢ] τὸ τῶν τεκτόνων ὄργανον

<προσαθύροντα>

προσπαίζοντα

<προσαιθ[ε]ρίζουσα πόμπιμον φλόγα>

πρὸς τὸν αἰθέρα ποιοῦ- σα, ὥστε ἄνω πέμπεσθαι τὴν φλόγα

<προς.αίνων>

προσελκόμενος, προσαγόμενος

<προσαίταις>

πτωχοῖς

<προσακές>

ἐγγύς

<πρὸς ἀκεσμόν>

πρὸς ὑγείαν

<προσάκτριδες>

οἱ τῆς μηλολόνθης πρὸς τῷ στόματι μικροὶ πόδες

<προσαμύνομεν>

βοηθοῦμεν

[<προσανεύουσαν>

εὐτρεπίζουσαν, στρωννύουσαν]

<προσαν[τ]έχειν>

προσκεῖσθαι

<προσάντης>

σκληρός, ἐναντίος, δυσχερής, ἐχθρός, ἀηδής

<προσαντίον>

ἐναντίον, ἀντίπαλον

*<προσανέχων>

προσμένων. κουφίζων

<προσάνων>

προσαύξων. <Ἄνειν> γὰρ τὸ αὔξειν, καὶ αὐτὴν τὴν αὔ- ξησιν

[<προσαπῆλαι>

τιμῆσαι

<προσαπειλή>

τιμή]

<προσάπτει>

προσπλέκει, συνάπτει

<προσαρασσόμενον>

προσρησσόμενον

<πρὸς ἄρκτον>

[πρὸς μεσημβρίαν]

<προσαύξω>

προ[ς]άγω

<προσαυρίζουσα[ι] χερσαίᾳ τροχῇ>

ὑπὸ τῆς αὔρας ἡ <νοτὶς> προσπίπτουσα τῇ τροχῇ. δύναται δὲ οἷον καταλαμβάνουσα· <ἐπαυ- ρεῖν> γὰρ τὸ καταλαμβάνειν καὶ ἐπιτυγχάνειν

<πρὸς αὔριον>

εἰς αὔριον

<προσαυρών>

προστυχών

[<προσαυσιάτω>

προσφωνείτω]

<πρὸς αὐτήν>

περὶ αὐτήν

<πρὸς αὐτοῦ>

παρ' αὐτοῦ

<πρὸς ἀφοσίωσιν>

πρὸς τιμήν

<προσάψας>

συνάψας

<προσβαίνει>

ἐγγίζει

<προσβάλλοιντο>

πρὸς τῶν ἄλλων ἔβαλον τῆς ἀθλήσεως

<προσβαλών>

προσελθών

*<πρόσβαλον>

προσκατακλίθητι

<προσβλητόν>

κολλητόν

<προσβολή>

τῶν ἀθλητῶν ἡ συναφή, καὶ κατοχή, καὶ ἡ ὁρμή

<προσβ(ωμ)ολοχεῖ>

πρὸς χάριν λέγει

<πρόσγειος>

ταπεινός

<προσγίνεται>

[προσδέ

<προσγράφει>

προσκρίνει

<προσδεῖται>

προσδέεται

<προσδέδορκας>

προσεῖδες

<πρὸς δέ με>

πρὸς δὲ τούτοις ἐμέ

<προσδέχεται>

προσποιεῖται

<πρὸς Διός>

παρὰ τοῦ Διός

<προσεβήσατο>

προ(ς)έβη

<προσδιατρῖψαι>

χρονίσαι

<προσεγκεῖσθαι>

ἐγκεῖσθαι, ἐπικεῖσθαι

<προσεδρεύει>

σχολάζει

*<προνομή>

ἁρπαγή

<πρόσεδρος>

ὁ παρακαθήμενος. σχολάζων

[<προσέθω>

προσθήσω]

<προσειζήσαντες>

προσκομίσαντες

<προσεῖναι>

ἐνυπάρχειν

<πρόσειπε>

ἄσπασαι, προσαγόρευσον. προσκύνησον

<προσείσας>

προ[ς]ανακινήσας, καὶ οἷον ἀπαγγείλας. ἀπὸ τῶν περι- αγόντων τὰ τετράποδα, ὅπου βούλεται. τοὺς γὰρ θαλλοὺς σείοντες ἐπεδίδοσαν

<πρόσεισι>

προσέρχεται

[<προσεικάμενοι>

προσλαβόμενοι]

<προσεκτέα>

σπουδαστέα

<προσεκτέον>

τὸ προσέχειν, κελευστικῶς

<προσεκτικώτεροι>

νηφαλιώτεροι

[<προσέλει>

προπηλακίζει]

<Προσελήνιδες>

αἱ Ἀρκαδικαὶ νύμφαι

<προσελιάσθη>

λίαν προσήγγισε

<πρὸς ἑλιφερές>

πρὸς τὸ κεκλεισμένον

*<προσελθών>

προσβαλών

<προσεμάξατο>

κατεμάξατο

<πρὸς ἐμαυτόν>

ἐν ἐμοί. εἰς ἑαυτόν

.....

προσεπλ(ά)κη. ἐπλησίασεν

<πρὸς ἐμοῦ>

πρὸς ἐμέ. <π>.

<προσεμπεδοῦντες>

ἐπιβεβαιοῦντες

<προσεμπρῆσαι>

καῦσαι

<προσεννέπει>

προσαγορεύει

[<προσενοῦσί με>

προσβάλλουσι, προσέρχονται]

*<πρὸς ἐνώπια>

ἔμπροσθεν πρὸς τοὺς κατάντικρυς τῆς ἀνατολῆς

<προσενηνόχασι>

προσαγηόχασι

<προσεπέλασε>

προσήγγισεν

<προσεπεμβαίνει>

ἐπιβαίνει, ἐπιτωθάζει, ἐπιγελᾷ

<προσέπηξαν>

προσήλωσαν

<πρὸς ἐπίβασιν>

πρὸς βάδισιν

<προσεποι[ή]σω>

προσεπάξω

<προσεποιήσω>

ἐσχηματίσω

<προσερεύγεται>

ἐρεύγεται

<προσερήσομαι>

ἐπερωτήσω

*<προσεράχατοι>

τεταγμένοι ἦσαν

<προσερπύσῃ>

προσέλθῃ

[<προσέσθαι>

ἐκδοῦναι]

*<προσέτι>

πρὸς τούτοις

<προσέσχε>

προσῆλθε. προσέπλευσε, προσώρμησεν

<πρὸς εὐθεῖαν>

πρὸς ὀρθότητα

(*)<προσερ(ρ)ύη>

προ(ς)ῆλθεν

<προσέφυ>

προσεγένετο

<προσέφη>

προσεῖπεν

<προσεχές>

ἐγγύς. νῆφον, νουνεχές

<προσεχεῖ>

ὁμοίως

<προσεχής>

γείτων. σπουδαῖος

<προσεχῶς>

σπουδαίως

<προσεψιά>

προσαγόρευσις, καὶ ἡ πρός τινα ὁμιλία

<πρὸς ἕω>

πρὸς ἀνατολήν

<πρὸς ζόφον>

πρὸς δύσιν

<προσηγορία>

ὀνομασία

<προσήγορος>

προσκυνητής

<προσήϊκται>

προσέοικε

<προσηκάμενοι>

προσλαβόμενοι

<προσήκατο>

προσηνέγκατο

<προσήκει>

πρέπει. διαφέρει. χρή. ἁρμόττει. συμφέρει

<προσήκοντες>

συγγενεῖς

<προσηκόντως>

ὀφειλόντως. πρεπόντως. ὀφειλόμενον. δεόντως

<προσήλια>

πρὸς ἀνατολήν

<προσήλωσαν>

προσέπηξαν. ἐσταύρωσαν

<προσήλωται>

ἀνεσταύρωται

<προσήλυτος>

πάροικος. ἀλλοεθνής

<πρὸς ἡμῶν>

ὑπὲρ ἡμῶν

[<προσήναντες>

βλάψαντες]

<προσηνές>

καλόν. ἡδύ. ἐπιεικές, ἀγαθόν, πρᾷον, χρηστόν

<προσηνής>

προσφιλής

<προσηνῶς>

ἡδέως. καὶ τὰ ὅμοια

[<προσήνεον>

ὑψηλόν. τίμιον]

<προσήρενε>

προσέθιγεν

<προσηρτημένοι>

.... κεκολλημένοι

<πρό(ς)ηται>

προσεγγίζει

<προσηύδα>

προσεῖπε, προσελάλει

<προσηύρετο>

προσέτυχε. προσηγάγετο

<πρὸς ἠῶ>

πρὸς ἀνατολήν

<προσθεῖναι>

τὸ παραδοῦναι τῷ ἐωνημένῳ ὑπὸ κήρυκι· ὅπερ νῦν <κῦρσαί> φασι

<προσθείς>

προσθήκην λαβών

<προσθέματα>

τὰ πυγιαῖα

<πρόσθεν>

ἔμπροσθεν. πρὸ τούτου, ἄνωθεν ἢ ἔνθεν

[<προσθέοντα>

ἔμπροσθεν τρέχοντα]

<πρὸς θεοῦ>

τὸ τυχόν. Ἀττικοὶ δὲ <χάριτι θεοῦ> φασιν εἶναι

<προσθέσεις>

δευτερώσεις

<πρὸς θεόν>

κατὰ τὸν θεόν. ἐπὶ τὸν θεόν

<πρόσθη>

πρόσθεσις

<προσθιάξειν>

ἀφελεῖν τὰς ἐκ τῆς ὀσφύος τρίχας

<πρόσθ' ἵσταμαι>

προΐσταμαι. ἐμποδίζω. ὑπερμαχῶ

*<προΐσταται>

ἐπιπολάζει. προσκόπτει

<προσίασι>

προσέρχονται, προσφέρουσι

<προσίει>

ἐγγίζει

[<προσίεμεν>

προσερχόμεθα]

<προσίενται>

προσάγονται

<προσίεσθαι>

ἐφέλκεσθαι. προσφέρεσθαι

<προσίεται>

ἀρέσκεται. προσδέχεται, ἡδέως λαμβάνει

<προσιζῆσαι>

προσκαθεσθῆναι

<προσιζήσαντες>

προσκομίσαντες

<προσιζήσας>

προσκαθίσας

<πρόσιθι>

πρόσελθε

<προσίκτορος>

προσικέτορος ἀπὸ τοῦ προσικνεῖσθαι τοὺς ἱκέτας

<πρόσιμεν>

προσερχόμεθα. πρεσβεύομεν

<προσίναντες>

βλάψαντες

<προσιοῦσα>

παρερχομένη

<προς(.)ίρων>

προσάπτων

<προσίπταται>

προπέτεται

<προσίσχεται>

προσβάλλεται

<προσιτόν>

ᾧ δύναταί τις προσελθεῖν

<προσιών>

προσελθών, προσερχόμενος

<προ[ς]καταγνούς>

πρὶν καταπτύσας

<πρόσκειται>

ἐκ προσθήκης κεῖται

<πρὸς κέντρα λακτίζῃ>

παροιμία ἐπὶ τοῦ κατὰ τῶν ἐναντίων τι λέ- γειν ἢ πράττειν

<προσκηδεῖς>

κατ' ἐπιγαμίαν οἰκεῖοι

<πρόσκηπτε>

προσήμαινε, πρόλεγε, προμήνυε

<προσκλήδην>

προσκαλεσάμενος

<πρόσκλησις>

προτροπή, ἢ πρόσριψις ἐπὶ δίκης

<προσκομίσατο>

προσηνέγκατο

<προσκομιστέον>

προσενεκτέον

<προσκομιδή>

ἀναφορά

<πρόσκομμα>

ζημία. βλάβη

<προσκόπτειν>

ἁμαρτάνειν. προβλέπειν

<προσκοπήν>

σκάνδαλον

<προσκορῆ>

ἀνηδῆ, ἀχαρῆ

*<προεικρόσσας>

ἄλλας ἐπ' ἄλλας κλιμακηδόν

<προσκροῦσαι>

παροργίσαι. προσηλῶσαι

<προσκρούνιον>

πρόφραγμα

<προσκυνεῖ>

προσπίπτει

<προσκυρεῖ>

προσεγγίζει

<προσκυροῖ>

βεβαιοῖ

<προσλαζόμενα>

προσλαμβανόμενα

<προσλαζύμεναι>

προσλαμβανόμεναι

<πρό[ς]ληψις>

γνῶσις

<προσλιπαρῆσαι>

παρακαλέσαι

<προσμελοῦ>

ἐπιμελοῦ

<προσμίξας>

προσελθών. συνάψας

*<προμνήστρια>

προξενοῦσα νυμφίους ἢ νύμφας

<προσόδιον>

ᾠδή, θεοῦ ὕμνον περιέχουσα

<πρόσοδος>

ἔντευξις. ἢ κέρδους προσθήκη

<προσοικίσαντες>

προσκαθίσαντες

<πρόσοικος>

οἰκεῖος, ὁ πλησίον οἰκῶν

<πρὸς οἷμον>

πρὸς τὴν ὁδόν

<προσοίσεσθε>

προσδέξησθε

<προσοκ(ε)ῖλαι>

προσορμίσαι εἰς τὴν γῆν

<πρὸς ὄλεθρον>

πρὸς θάνατον

<προσόν>

ἐνυπάρχον

<πρόσον>

ὤθησον

<προσορμίσαντες>

προσοκείλαντες

<πρὸς οὔριον>

πρὸς εὐθές, ἐπιτήδειον

<πρὸς οὐρίου>

τὰ αὐτά

<προσοχή>

κατανόησις. νῆψις

*<προσοχθισμός>

πρόσκρουσις. δεινοπάθεια. πάθος γνώμης. συμ- πάθεια

<πρόσπαιον>

πρόσφατον, νέον

<προσπαλαίει>

......

<προσπελάζει>

προσεγγίζει

<προσπέζω>, προσπελάζεται

<προσπεριβάλλεται>

προσπεριλαμβάνεται

<προσπέφυκεν>

ἐκ φύσεως συνῆν

<προσπήγματα>

μέρος τι τῆς νεῶς

[<προσπήξομαι>

προσκυνήσω]

<προσπίπτω>

λιπαρῶ. ἱκετεύω

<προσπλάζει>

προσπελάζει

<προσπλήξω>

τύψω

<πρόσπολοι>

πρόπολοι. θεράπαιναι. θεράποντες, δοῦλοι

*<προσποιεῖται>

σχηματίζεται

<προσπορισθέν>

ἐπινοηθέν

<προσπταίει>

σκανδαλίζει

<πρόσπταισμα>

πρόσκομμα

<προσπταίοντες>

προσκρούοντες, προσκόπτοντες

<προσπτύξομαι>

<προσπτύξομαι>

ὑποβαλῶ. παραμυθήσομαι

<προσπτύσσεται>

προσάγεται. προσέλκεται. προσαγορεύει, ἀσπάζεται

<προσραίνουσι>

προσβάλλουσι

(<προσρέουσι>)

προσέρχονται

<πρόσρησις>

προσηγορία, ἀσπασμός

<προσριπτούμενον>

τοῖς κύμασι περικρουόμενον, κυματιζόμενον

<προσρυέντων>

προσελθόντων

<προσήει>

προσεπεῖχεν. προσθέει

[<πρόσημον>

ἐπὶ θανάτου προσαγομένου]

[<προσήναντες>

βλάψαντες]

<πρός(ς)ω>

πόῤῥω ἔμπροσθεν, μακρὰν εἰς τοὔμπροσθεν

<προσώτερον>

ἐξώτερον

<προσταθείη>

.....

<πρὸς τάνδ[ε]' αὐλάν>

πρὸς ταύτην τὴν αὐλήν

*<πρὸς τάν>

πρὸς ταύτην

*<πρὸς τάνδε>

ὁμοίως

<προστασία>

κυβέρνησις

<προστατήριος>

τὸν Ἀπόλλωνα οὕτω λέγουσι, παρόσον πρὸ τῶν θυ- ρῶν αὐτὸν ἀφιδρύοντο

*προστα<τ>τ οἱ μέτοικοι. καὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἀπροστασίου ἐδιώκοντο

*<πρόσταμα>

κοιτών

*<προστάς>

πρόστωον

<προστάτου>

ὥστ' οὐ Κρέοντος προστάτου γεγράψομαι ἀπὸ τοῦ Ἀθήνησι νομίμου. ἀνάγει δὲ εἰς τοὺς ἥρωας. ἔνεμον γὰρ προστάτην οἱ μέτοικοι· καὶ οἱ μὴ ἀπογραφόμενοι τοῦτον, ἀπροστα- σίου δίκην ὤφειλον

<προ(ς)τερ[α]νισάμενος>

προσπτυξάμενος

<πρὸς τέρμασι>

πρὸς τὰ τέλη

<προστήσας>

προαγαγών

<προστιβάζεται>

μερίζεται. προσπορεύεται

<προστιμᾶται>

κατακρίνεται

<πρόστιμον>

ζημία. παραγραφή

<πρόστομον>

ἐπὶ ξίφους κεῖται

[<πρὸς τοῦ>

πρὸς τοῦ ἑτέρου]

<πρὸς τοὐμφανές>

εἰς τὸ φανερόν

<προστρεπόμενοι>

σέβοντες, τιμῶντες, προσκυνοῦντες

<προστρίβεται>

προσπήσσεται

<προστρόπαιος>

φονιός, μιαρός, αἵματι μεμιασμένος. καὶ πρός τινα τρεπόμενος δεήσει καθάρσεως

<προστροπαίω>

ἱκετεύω

<προστροπαίων>

ἱκετευσίμων, καὶ ἱκετῶν

*[<προστραπέσθαι>

ἀποτραπῆναι. προθυμηθῆναι]

<προστροπῇ>

ἱκετείᾳ

<προσπρόσοδος>

τιμή

<πρόστροπον>

πρόσαντες

<πρόστροχον>

στρογγύλον

<προστυχών>

ἀπαντήσας

<προστώῳ>

κοιτῶνι

<πρὸς ὑποτύπωσιν>

πρὸς σημεῖον

<προσυπουργεῖσθαι>

ὑπηρετεῖσθαι

<προσφανῆ>

Θεόφραστος ἐν Μεταλλικῷ χρυσίου συῤῥοάς

<προσφάσθαι>

προσειπεῖν

<προσφάτης>

πλάγιος πεσών

<πρόσφατον>

τὸ ἀρτίως γινόμενον, νέον, νεαρόν

<προσφερεῖς κόρας>

ὁμοίας ἀλλήλων κόρας

<προσφθέγγεται>

ἀσπάζεται

<προσφιλεστάτοις>

ἀγαπητοῖς

<πρόσφορα>

τὰ ἐπιτηδείως προσφερόμενα

<πρόσφορον>

ἐπιτήδειον, ἁρμόζον. οἰκεῖον. ἀκόλουθον

<προσφοῦσα>

ἐνδακοῦσα

<πρόσφυγα>

καταφυγόντα

<προσφυείς>

προσπλακείς

<προσφυές>

προσῳκειωμένον

<προσφυεστέροις>

προσοικειωθεῖσιν

<προσφυῆ>

προσεοικότα. ἁρμόζοντα

<προσφύς>

προσπλακείς, περιπλακείς

<προσφῦσα>

ἐνδακοῦσα

<προσφωνεῖ>

προσαγορεύει

<πρὸς χάριν>

πρὸς τέρψιν

<πρόσχες>

ἐπίβλεψον

<πρόσχημα>

πρόφασις. ὑπόκρισις. προκάλυμμα

<προσχίσματα>

εἶδος ὑποδήματος, ἐσχισμένον ἐκ τῶν ἔμπροσθεν

<προσχόμενον>

προτείναντα

<προσχωρεῖ>

συμμίσγεται

<πρόσχορος>

ὁ παρὰ τῷ χορῷ γινόμενος

<πρόσω>

ἔμπροσθεν, πρὸ τούτου

<προσῳδία>

μετ' ὀργάνου ᾠδή

<προσωθεῖται>

προστρίβεται

<πρός.ω καὶ ὀπίσω>

ἐν τῷ ἔμπροσθεν, ὅ ἐστι μετὰ ταῦτα, καὶ ἐν τῷ παρελθόντι χρόνῳ. ἢ τὰ ἐνεστῶτα καὶ τὰ μέλλοντα

<προσώκειλε>

προσώρμισε εἰς γῆν

<προσών>

ἐνυπάρχων

*<πρῶσον>

ὤθησον

[<προσωπαιδοῦντες>

ἐπιβεβαιοῦντες]

<προσωπεῖον>

ἡ νῦν καλουμένη τῶν γυναικῶν <προσωπίς>

<προσωπεῖον>

σχηματισμός

*<πρόσωπον>

ἐστὶ συνδρομὴ ἰδιοτήτων

*<πρόσωπον>

τὸ πρόσωπον. Ὅμηρος

[<προσώπη>

πρόσοψις]

<Προσωπῖτις>

νῆσος ἐν Αἰγύπτῳ

<προσωποποιΐα>

ὅταν πρόσωπον ὑποθέμενός τις εἴπῃ τι

<πρόσω πορεία>

προκοπὴ ὁδοῦ

<προσωποῦττα>

Πολέμων ἀγγεῖον χαλκοῦν, ἔχον ἐπὶ τοῖς χείλεσι πρόσωπα, ἐν ᾧ τὰ ἱερὰ ἔπεμπον

<προσώτατα>

ἐσώτατα

<προσωτέρω>

ἐγγυτέρω πρὸς γένος

<πρ[ος]ῶσιν>

προ[ς]ώθησιν. ἢ πρὸς ὄψιν, οὐ καλῶς

<προσώχθισα>

ἐμίσησα. προσέκοψα. περιεκάκησα. προσήγγισα

<προταίνιον>

πρὸ μικροῦ

<προταίνιον>

παλαιόν

<προταμεῖν>

τεμεῖν

<προτάξω>

προκρίνω

<προτάξεως>

φανερᾶς μάχης

<πρότασις μετ' ἐπιτάσεως>

ἢ ἐρώτησις

<προτεθειμένον>

ἡπλωμένον

<προτείνεται>

δίδει. ὑπισχνεῖται

<προτέλεια>

ἡ πρὸ τῶν γάμων θυσία, καὶ ἑορτή. <τέλος> γὰρ ὁ γά- μος, ἀπὸ τοῦ εἰς τελειότητα ἄγειν

<προτελειωσαμένη>

προμυησαμένη

<προτεμενίσματα>

προπύλαια ναῶν

<προτένθαι>

λίχνοι προαρπάζοντες

[<προτενίσματα>

προπύλαια]

<πρό τ' ἐόντα>

προγεγονότα

<προτερεῖ>

προὔχει, τὰ πρωτεῖα λαμβάνει

<προτέρημα>

πρόκριμα, προτίμησις

<πρότεροι>

προγενέστεροι

<προτέρω>

εἰς τοὔμπροσθεν οὐδ' ἄρα μοι προτέρω ν(ῆ)ες κίον

<προτετύχθαι>

προγεγονέναι

[<προτεύοντα>

προγεγενημένα]

<προτιάπτω>

προπέμπω

<προτὶ ἄστυ>

εἰς τὴν πόλιν

<προτιβάλλεαι>

προ(ς)βάλλῃ. μισεῖς, καὶ ἀποστρέφῃ, ὡς καὶ Ἀττι- κοὶ λέγουσι· <προ(ς)βάλλομαι τοῦτον>. οἱ δὲ κωλύεις· ἀπὸ τῆς κατὰ τοὺς πύκτας προ(ς)βολῆς. ἔστι δὲ ἀναπόδεικτον παρὰ Ὁμήρῳ· ταύτην δ' οὔτ' ἔπ(ε)ϊ προτιβάλλεαι οὔτε τι ἔργῳ

<προτίδεγμαι>

προσδέχομαι

<προτιδέγμεναι>

προσδεχόμεναι

<προτιδέγμενοι>

προσδεχόμενοι

<προτιειλεῖν>

ἐγκλίνειν

<προτιμᾶν>

προκρῖναι, ἐκλέξασθαι

<προτὶ ὅν>

πρὸς τὸ(ν) ἴδιον

<προτιόσσεται>

προορᾶται. προσδέχεται. προσαγορεύει

<προτιόσσετο>

προσεδόκα

<προτιπτυσσοίμεθα>

ἀσπαζοίμεθα. παρακαλοῖμεν

<πρότμησιν>

κατὰ τὸν ὀμφαλόν

<πρότμησις>

ὁ περὶ τὸν ὀμφαλὸν τόπος

<προτμητόν>

τὸν ὀμφαλόν

<προτμῆτις>

ὁ περὶ τὸν ὀμφαλὸν κατὰ τὸν λαγόνα τόπος

[<προτολεῖον>

ὑπάρχον]

<προτομαί>

εἰκόνες βασιλέων

<προτομή>

εἰκὼν βασιλική, ἕως τοῦ ὀμφαλοῦ τοῦ σώματος εἶδος

<προτόνιον>

ὕφασμα

<πρότονοι>

οἱ ἑκατέρωθεν τοῦ ἱστοῦ σχοῖνοι, ἐκτεταμένοι εἰς τὴν πρώ- ραν καὶ πρύμναν ἔμπροσθεν

<προτόνοισι>

τοῖς τὸν ἱστὸν συνέχουσι σχοινίοις, ἐξ ἑκατέρου μέ- ρους, καὶ τοῖς ἐν τῷ ὑφαντικῷ ἱστῷ

*<πρωτορύμῳ>

ἐν τῷ ἀκρορύμῳ, ὅπου ὁ ζυγὸς δεσμεῖται

<προτραπέσθαι>

ἀποτραπῆναι. ὑποεῖξαι· ἔθελον δ' ἄχεϊ προτραπέσθαι·

παρ' οὐχὶ προθυμηθῆναι, οἷον τοῦ τάχους ἀποτραπῆναι

<προτρέπειν>

τὸ προάγεσθαι. ἐνίοτε καὶ τὸ προβιβάζειν

*<προτροπεσθάριοι>

ἐπιτροπὴν ἔχοντες

<προτρέπου>

παρακάλει

<προτριβεῖς>

δριμεῖς καὶ ὀξεῖς

<πρότριτα>

πρὸ πολλοῦ

<πρότροπα>

θυσίας εἶδος

<προτροπάδην>

εἰς τοὔμπροσθεν τετραμμένοι. ἢ φεύγων καὶ διώκων ὡς ἐν μάχῃ

<προτροπή>

παράκλησις. καὶ τὰ ὅμοια

*<προτύπως>

ἀκολούθως

<προτροπίς>

σπυρίς

<πρότροπος>

οἶνός τις, τοῦ γλεύκους τὸ πρόχυμα

<προτρύγαια>

ἑορτὴ Διονύσου καὶ Ποσειδῶνος

[<προτυχών] προστυχών>

παρατυχών

*<πρωτόγονος>

νέος

<προῦ>

προσέρχου

<προύβα>

τὸ λευκόν

<προὔβη>

προέβη

[<προυγελεῖν>

προπηλακίζειν, ὑβρίζειν]

[<προυγιετέρω>

προτιμοτέρω]

<προυεσμένη>

ἀναβαλλομένη. προϊοῦσα

<προὔθηκα>

προέθηκα

<προύκας>

δορκάδας

<προυλέσι>

πεζοῖς ὁπλίταις

<προῦμορ>

εἶδος σικύου

<προυνικοί>

οἱ μισθοῦ κομίζοντες τὰ ὤνια ἀπὸ τῆς ἀγορᾶς, οὕς τινες <παι- δαρίωνας> καλοῦσι· δρομεῖς, ταχεῖς, ὀξεῖς, εὐκίνητοι, γοργοί, μισθωτοί

<προύνους>

βουνούς

<προὐξένεις>

ἐξένιζες

<προὔπεμψε>

προέπεμψεν

<προὖπτον>

πρόδηλον, φανερόν

<προύρα>

πλεύμων, ἢ πνεύμων

<προυργιαίτατα>

προνοητικώτατα

<προυργιαίτερον>

προκρινόμενον, προτιμότερον. κρεῖττον. ἀναγκαιό- τερον. ὠφελιμώτερον

<προὔργου>

ὁμοίως· ἑτοίμου, πρὸ ἔργου

<προύσελα>

προύτελα, προτελεῖ

<προὔστημεν>

προέστημεν

<προὔστησας>

προέστησας. εὐτρέπισας

<προὔστησε>

προέστησε. εὐτρέπισεν

[<προυτροπάδην>

κατὰ τροπήν]

<προὔτυψαν>

προένευσαν. προῆλθον, προεχώρησαν

<προὔτυψαν>

προήρξαντο. καὶ τὰ ὅμοια

<προὔχει>

προέχει. πρωτεύει, κρεῖττόν ἐστι

<προὔχοιο>

προφασίζοιο

<προὔχων>

προέχων

<προὔχονται>

ἐνέχονται

<προὔχοντες>

προάγοντες. μέγιστοι

[<προὐχός>

ξέστης]

[<προὔχνου>

παντελοῦς]

<προφαίνων>

προλέγων. προδηλῶν

<προφανεῖς>

προφανέστεροι

<προφανέντες>

προελθόντες

<προφανῶς>

προθύμως

<πρόφαντα>

προφητικά

<πρόφαντον>

λόγιον, θεοπρόπιον, προδεδηλωμένον

<πρόφασις>

αἰτία, ἀφορμή

[<πρόφασσα>

πρόθυμος. ἐνοοῦσα. καὶ προνοηθεῖσα]

<πρόφερε>

ὀνείδιζε. πρόαγε, προκόμιζε

<προφέρει>

ὅμοιον

<προφερεῖς>

οἱ <νέοι> μὲν <ὄντες, πρεσβύτεροι δὲ φαινόμενοι>

<προφορεῖσθαι>

τὸ ταῖς διαζομέναις τὸν στήμονα παραδιδόναι

*<προφερέστεροι>

κρείττονες, ὑπερέχοντες, κρείσσονες, βελτίονες

*<προφορά>

εὐλαλία. ἑτοιμολογία

[<προφοῶ>

προεξήγαγεν αὐτόν]

<πρὸ φόως>

πρὸ τοῦ καθήκοντος χρόνου εἰς φῶς αὐτὸν προήγαγε γεν- νηθέντα

<προφράγματα>

τὰ προσκήνια

<πρόφρασσα>

πρόθυμος. εὐνοοῦσα. διανοουμένη

<προφρονέως>

προθύμως

<πρόφρων>

πρόθυμος. εὔνους. φρόνιμος

<προφύσια>

ἐν τοῖς μετάλλοις τὰ σκέπης χάριν τῶν ἐν ταῖς φύσαις αὐλῶν τιθέμενα

<προχάζοις>

προβαίνοις. ἀναποδίζοις

<προχάνη>

σκῆψις. πρόφασις. καὶ καλύπτρα

<Προχαρισία>

ἡ Θέτις οὕτω που τιμᾶται

<πρόχασον>

πρόελθε

[<προχέα>

πρόφασις]

<προχέει>

ἐκπέμπει

<προχειρίζεται>

προφέρει. προχέει. ἐκλέγεται

<προχειρίσαι>

ἐπιλέξαι

<προχείρως>

ἑτοίμως, ταχέως, ὀξέως

*<πρόχειρος>

ἕτοιμος, εὐχερής

*<προχειρότατον>

ἕτοιμον

<προχέοντο>

ἐπάλληλοι ἐφέροντο. προΐεσαν. ἔῤῥεον. προ[ς]ήρχοντο

[<πρόχθης>

τὸ ἐκβαλλόμενον εἰς τὴν θάλασσαν

<προχθήσεσι>

ταῖς εἰς τὴν θάλασσαν προχύσεσι]

<πρόχνυ>

ἐπὶ γόνατα, οἷον πρὸ γόνατος· πρόχνυ καθεζομένη καὶ παντελῶς· πρόχνυ, ἐπεὶ πολλῶν ἀνδρῶν ὑπὸ γούνατ' ἔλυσε καὶ πρόῤῥιζον, παντελῶς, καὶ τελείως

<προχοαί>

αἱ ἐκρύσεις τῶν ποταμῶν. καὶ ὑδρ[ε]ίαι

<προχοῇς>

τὸ ἐκβαλλόμενον εἰς τὴν θάλασσαν. καὶ τοῦ ποταμοῦ τὸ προστόμιον <προχοή>

<προχοΐδας>

τὰς ἀμίδας

<πρόχοι>

πρόχοοι, ἤγουν ὑδρ[ε]ίαι· ἀμφικύβωται προχοί. ἤτοι δὲ ἀπὸ τοῦ ὅλου περιφερεῖς κύβους ἀμφικύβωται· ἢ ἀπὸ τῆς τῶν ὤτων, τὸ ἐξ ἀμφοτέρων δηλοῦντος

<προχοΐδια>

αἱ καταχύσεις

<προχοΐδιον>

ἀγγεῖόν τι οἰνηρόν, σταμνίς. καὶ οἷον ὡς προχοΐδιον, ἤγουν κατάχυσιν

[<πρόχοιο>

προφασίζοιο. ἢ προβάλλοιο, καὶ σκεπάζοιο. παρ' ὃ καὶ τὰς ἀσπίδας <προβαλοὺς> ἔλεγον]

<πρόχοος>

ξέστης, μέτρον

<προχόῳ>

τῇ καταχύσει

<προχύτας>

ὀλάς, ἀπαρχάς

<προχύτης>

ποτήριόν τι

*<πρόχυσις>

τὸ μεταξὺ χῶμα

<προψάτης>

πανώλεθρος

<προώδων>

ἐξέχων τοὺς ὀδόντας

<πρόωμαι>

ἐάσω, προχωρήσω

<προώμεθα>

ἐάσωμεν, παραχωρήσωμεν

<προώρας>

τὰ πρῶτα κλήματα

<πρόωρον>

πρὸ καιροῦ

<πρόωφος>

πρόσκοπος

<προωχὴς ἵππος>

ὁ ἐκ τῶν ὄπισθεν μετέωρος καὶ τῷ ἀναστήματι καὶ τῇ ἱππασίᾳ

<πρύανος>

νέος

<πρυλεῖς>

οἱ μὲν πολλοὺς λαούς· οἱ δὲ προμάχους, ἢ πεζοὺς ὁπλίτας ἀθρόους

<πρυλέες>

πεζοὶ ὁπλῖται· ἀπὸ τῆς πορ(ε)ίας. τουτέστι πορείᾳ χρώ- μενοι

<πρύλιν>

πυῤῥίχην, ἢ ὁπλίτην

<πρυλέεσσ' ἀραρυῖα>

πεζοῖς ἡρμοσμένη

<πρυλεύσεις>

ἐπὶ τῆς ἐκφορᾶς τῶν τελευτησάντων παρὰ τῷ ἱερεῖ

<πρύμνα>

τὰ πρέμνα, ἢ τὰ ὄπισθεν τοῦ πλοίου

<πρύμναι>

αἱ ἄκραι

<πρύμναδε>

πρυμνόθεν. πᾶν γὰρ τὸ πρόσγειον κάτωθεν <πρύμνον> λέ- γεται

*<πρυμνήσια>

ἀπόγεια σχοινία

<πρύμνηθεν οὖρον>

τὸν ὄπισθεν ἄνεμον, τὸν ἐπιτήδειον

*<πρύμνη>

τὰ ὀπίσω, ἢ τὸ τέλος τοῦ πλοίου

<πρυμνόν>

τὸ ἔσχατον, τὸ ἄκρον. καὶ <πρυμνήν> τὴν ἐσχάτην. [καὶ πᾶν ἔσχατον], ἐκ ῥιζῶν

<πρυμνός>

κάτωθεν βαρύς. ἢ πλοῦτος

<πρυμνώρ(ε)ια>

ἀκρώρεια. ἄκρον. ὄρους τὸ ἔσχατον μέρος

<πρυτανεῖα>

ἡ λεγομένη καταβολή, τὸ δέκατον τοῦ τιμήματος

<πρυτανεῖον>

τρία Ἀθήνησι συσσίτια [πρυτανεῖα] θεσμοφορεῖον, πρυ- τανεῖον. [λέγεται δὲ καὶ ἡ ἐπὶ μηνὶ μισθοφορία, καὶ οὗ κατετίθεσαν τὸ ἀργύριον οἱ δικαζόμενοι

<πρυτανεύει>

διοικεῖ

<πρύτανις>

βασιλεύς. ἄρχων. χορηγός. ταμίας. διοικητής

<πρῴ>

ἀντὶ τοῦ πρωΐ

<πρωθήβας>

ἀκμαίους

<πρωθῆβαι>

ἄρτι ἀκμάζοντες

[<πρώηβες>

ἄρτι ἀκμάζοντες]

<πρωθήβην>

ἄρτι ἡβῶσαν, ἀκμάζουσαν

<πρωί>

Ἀττικώτερον τὸ ὑφέν. σημαίνει δὲ τὸ ἐν ὥρᾳ. καὶ πρὸ τοῦ δέοντος καιροῦ, ἢ πρὸ τῆς καθηκούσης ὥρας ὡς <ὀψέ> ἐπὶ τοῦ καθυ- στεροῦντος τῆς προσηκούσης ὥρας

<πρωΐα>

ταχέα

<πρωϊζά>

πρῶτα. πρωί

<πρωΐη>

ὀρθρινή

[<πρωϊνής>

ἐπ' ὄψιν, ἐπὶ πρόσωπον]

<πρώϊον>

κατ' ἐκείνην τὴν ἡμέραν. οἱ δὲ πρὸ καιροῦ, ταχύ. ἢ ἀντὶ τοῦ πρώην

[<πρώκεα>

δῶρα]

<πρῶκες>

σταγόνες, ψεκάδες, σταλαγμοί

<πρωκτὸς λουτροῦ περιγίνῃ>

παροιμία, ὅταν τις μὴ δύνηται ἀπο- νίψασθαι, ἀλλ' ἡ κοιλία αὐτῷ ἐπιφέρηται. ἐλέγετο οὖν ἐπὶ τῶν ἀνω- φελῶν καὶ εἰκῆ πραττομένων

<πρωλυθίαι>

παρειμένοι, παραλελυμένοι

<πρωλύθιον>

ὁ ἐπιφερὴς καὶ ἐπὶ στόμα

<πρών[ίας>]

ὄρος, κρημνός. οἱ δὲ ὄρους ἐξοχήν

<πρώονας>

ὀρῶν ἐξοχάς

<πρώονες>

οἱ ἐκνενευκότες τόποι εἰς ὄρη

<πρῷρα>

πρόσωπον. ἢ τὸ ἔμπροσθεν τοῦ πλοίου. ἢ στολὴ διακεκαλλω- πισμένη τὰς ὄψεις, ἢ ἐπικαλύπτουσα

<πρῳράσαντες>

κροτήσαντες. ἡ δὲ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν νεῶν καὶ τῆς εἰρεσίας

<πρωραχθῆ>

ἡ μεταφορὰ ἀπὸ τῶν πλοίων. ἐκεῖνα γὰρ ἐν τῇ πρῴρᾳ τὸν φόρτον φέρει, καὶ ἐπαιωρούμενα ἐγκαθέζεται τῇ θαλάσσῃ. φυσι- κῶς δὲ οἱ γέροντες ἐπὶ τὸ πρόσωπον φέρονται. <Πρῷρα> δὲ τὸ πρός- ωπον

<πρωρεῖ>

κηδεύει. ἐκρεῖ. [πρωσίς] προορᾷ. φοβεῖται

<πρ[ώς]ῶσι(ν)>

προ[ς]ώθησιν

<πρῶτα>

ἅπαξ πρότερον

*<προτέλειαι>

αἱ ἀπαρχαί· κυρίως μὲν τῆς λείας, ἤγουν τῆς αἰχμα- λωσίας, καταχρηστικῶς πᾶσα ἀπαρχή

*<πρώτῃσι θύρῃσιν>

ἐπ' ἄκρου τοῦ οὐδοῦ. ἐπ' ἄκραις ταῖς θύ- ραις

<πρωτερική>

εἶδός τι συκῆς πρωΐμου. καὶ πεδίον τι οὕτω καλεῖται

<πρώτιστον>

πρότερον

<πρωτόαλος>

πρωτόπλους

<πρωτόβαθρον>

τὸν προεδρ[ε]ίας ἀξιωθέντα

<πρωτογόνων>

πρώτων φανέντων

<πρωτόγονος>

νέος

<πρωτογυναῖκες>

οἱ μίαν ἠγμένοι γυναῖκα

<πρωτόλεια>

ἀπάργματα

<πρωτόλειον>

ἀπαρχή. ἢ τὸ πρῶτον ἐλθεῖν τὴν λείαν

<πρωτώλη>

πρώτη. ἢ πτερόν

<πρωτολήδεσθαι>

τὸ πρῶτον ἀποπειρᾶσθαι

<πρωτόμφαλον>

τὸ τῆς ἀσπίδος μέσον

<πρῶτον ὑπηνήτην>

τὴν ἀπαρχὴν ἔχοντα γενειάδος

<πρωτοπαγεῖς>

οἱ πρῶτον πεπηγμένοι <δίφροι>, καινοί

<πρωτοπραξία>

τὸ πρῶτον εἰσπραττόμενον

<πρωτοστάτης>

ὁ πρῶτος παρὰ τὸ κέρας τῆς παρατάξεως τεταγμένος

<πρωτοτόκος>

ἡ πρώτη τετοκυῖα. καὶ ὁ πρῶτος τεχθείς

<πρωτοτύπως>

ὁ ἀκολούθως. πρωτουργός

<πρώτῳ ῥυμῷ>

τῷ ἄκρῳ τοῦ ῥυμοῦ

<πταίει>

πίπτει, ἁμαρτάνει. σφάλλει

*<πταῖτο>

ἔπτη. ἔδραμεν

<πτάκες ἢ πτάκιδες>

δειλοί, ἐπτηχότες. καὶ <πτακισμός>

<πτακωρεῖν>

πτήσσειν, δεδοικέναι

[<πταλόν>

ἐφ' ᾧ ἡ σταφυλὴ πατεῖται]

<πταμένη>

πετασθεῖσα. διελθοῦσα

<πτάξ>

πτάκις. πτώξ. δειλός

<πτάτο>

ἔπτη. ἔδραμεν

<πταώτην>

κατεπτηχότα

<πτελέα>

σῦς ὑπὸ Λακώνων. ἢ εἶδος δένδρου

<πτελεάδες>

πτελεῶδες

<πτελεόν>

τὸ συλλέγεσθαι

<Πτελεός>

πόλις

<πτερά>

πτέρυγες. ἢ οἰκοδομήματα ἱερῶν ἐκ λίθων

[<πτέρθοις>

τείχεσι. διαστήμασιν]

<Πτερίδες>

τῶν Νυμφῶν τινες οὕτω καλοῦνται· ἀπὸ τῆς πόας

<πτέρνα>

τοῦ ἀρότρου τὸ σιδήριον, τὸ κατατεῖνον ὑπὸ τὴν γύην. καὶ τοῦ ποδός. καὶ τὰ ἔσχατα μέρη τῶν ὀρῶν

<πτέρνεται>

*<πτέρνης>

τῆς πορείας τοῦ βίου

*<πτερνιεῖ>

παγιδεύ(ς)ει

*<πτερνίζει>

ἀπατᾷ. συναρπάζει. ἀτιμάζει, ὑβρίζει

<πτερνίς>

τὰ πυθμένια τῶν ἰατρικῶν λεκανίδων, ἃ μέχρι νῦν προσδέ- ουσιν ἁλυσειδίοις μακροῖς ἐν τοῖς ἰατρ(ε)ίοις. καὶ εἶδος ἱέρακος

*<πτερνισμόν>

ἐπιβουλήν

<πτερνοβάτης>

τῶν ἰατρικῶν τις ἐπιδέσμων

<πτερ[ν]όεντα>

ταχέα. οἱ δὲ πεφορτισμένα. κοῦφα. εὐάρμοστα

<πτερόεντα>

ὁμοίως

<πτεροῖ>

ἐξαίρει

<πτερόν>

σκηνή

<πτερονόμος>

τοῖς πτεροῖς νομῶσα καὶ νεμωμένη. ὅθεν καὶ τὸ <νέ- μειν> ἐπιστροφὴν ἄγειν

<πτεροφόροι>

τέλος τι στρατιωτικόν, ἢ ὡς διὰ τὴν ἐν τοῖς λόφοις πτέρωσιν. καλοῦνται δὲ οὕτως καὶ τῶν ἐν Αἰγύπτῳ ἱερέων τινές

<πτέρυγες>

εὐθυντῆρες. τὰ πηδάλια. καὶ μέρος χιτῶνος, τὰ περὶ τὰ κράσπεδα. δηλοῖ δὲ καὶ τῶν πηδαλίων τὰ πλατέα καὶ τὰ χείλη

<πτέρυγες>

σκέπαις

<πτερύγια[ι]>

μέρος τι τοῦ ῥυμοῦ. καὶ τοῦ πνεύμονος τοῦ λοβοῦ τὰ ἄκρα· καὶ τοῦ ὠτὸς τὸ ἄνω· καὶ ξίφους τὰ ἑκατέρωθεν. ἢ τὰ ἄκρα τῶν ἱματίων

<πτερυγίζειν>

μηδὲν ἀνύειν. ὅταν γὰρ τὰ μήπω δυνάμενα πέτεσθαι τῶν ὀρνέων πειράζοντα ἐπιβάλληται καὶ κινῇ τὰς πτέρυγας <πτερυ- γίζειν> λέγεται

<πτερύγιον>

ἀκρωτήριον, πτέρυξ

<πτερυξαμένη>

διασείσασα

<πτερύσσεται>

τὰ πτερὰ τινάσσει, πέτεται

<πτερ[ε]υγοτύραννος>

ὄρνις ποιὸς ἐν Ἰνδικῇ Ἀλεξάνδρῳ δοθείς

<πτέρων>

ἀλλ' ἢ τρίορχος, ἢ πτέρων, ἢ στρουθίας εἶδος ὀρνέου

<πτερῶν ταρσοῦ>

τῶν πτερῶν

<πτερωτοῖς>

πετεινοῖς

<πτερωτός>

ἀναπτερωθείς.

<πτηνός>

ὁ ἱπτάμενος

<πτῆξαι>

δειλιᾶσαι

<πτήξαντα>

τὴν ὄψιν εἰς τοὔδαφος καταβαλόντα.

<πτῆξεν>

εἰς φόβον ἤγαγεν

<πτῆναι>

ταχέως ἐνεχθῆναι

<πτήσσων>

ὑποπίπτων. κρυβόμενος

<πτῆται>

ταχέως πέτεται

<πτίλα>

πτερὰ ἁπαλά

<πτίλος>

ὁ μαδαρός, καὶ λελεπισμένος τοὺς ὀφθαλμούς

<πτίσαι>

κόψαι

*<πτίσει>

κόψει

<πτισάνη>

κυκεών

<πτίσατε>

ἀποδερματίσατε

<πτόησις>

δειλία

<πτοία>

πτυρμός. φόβος

<πτοίαν ἢ πτοῖον>

[θόρυβος, ἢ ταραχή

<πτοιώμενον>

πτοιᾶσθαι λέγεται· τὸ παρορμᾶσθαι πρὸς τὰ ἀφρο- δίσια

<πτολέμοιο>

πολέμου

<πτολίεθρον>

πόλιν καὶ πόλις

<πτόλις>

ναῦγος. ἢ πόλις

*<πτολεμίξομεν>

πολεμίσωμεν

*<πτολίεσσι>

πόλεσι

*<πτόρθος>

κλάδος, βλαστός

<πτολίπορθος>

πολεμιστής. ἀπὸ τοῦ τὰς πόλεις πορθεῖν

<πτόρθος>

ὄρπηξ, βλαστός, κλάδος, ἢ ἔκφυσις τοῦ δένδρου, θαλλός

[<πτόριμον>

ταχύ. φρόνιμον

<πτορισμός>

φροντισμός]

<πτύγμα>

κόλπωμα. δίπλωμα

<πτύελον>

σκεῦος ἐπιτήδειον πρὸς λουτρόν. ἢ πτύσμα

<πτυκτίον>

[πτυκτίον] βιβλίον

<πτυκτόν>

πτυσσόμενον. ἢ καμπτόμενον

<πτύξ>

ἡ πτυχή, ἡ πλέξ(ις)

<πτύξις>

δίπλωσις. κάμψις

<πτύον>

θρῖναξ. ξύλον ἐν ᾧ διαχωρίζουσι τὸν σῖτον ἀπὸ τοῦ ἀχύρου

<πτυόφιν>

τοῦ πτύου. ἔστι δὲ γεωργικὸν ἐργαλεῖον

[<πτύοχλον>

ὑπόδημα ἀνδρεῖον]

<πτύρεται>

κλᾶται. κραδαίνεται. σείεται. φοβεῖται. φρίττει

<πτυρμός>

φρίκη. καὶ τὰ ὅμοια

<πτύσσει>

κραδαίνει. ἢ τὰ δόρατα διπλοῖ

<πτυσσοίμεθα>

κολακεύοιμεν

<πτυχαί>

στο(λ)αί. περιβολαί

<πτύχες>

μερίδες. καὶ αἱ τῶν ὀρῶν ἀποκλίσεις. εἰσὶ δὲ αἱ φάραγγες

<πτῳΐδες>

Νύμφαι

<πτωκὰς κύπειρος>

παρὰ Σιμμίᾳ ἡ πόα, διὰ τὸ χθαμαλὴ εἶναι

<πτῶκες>

δειλοί. λαγωοί. δορκάδες. ἔλαφοι. νεβροί

<πτώματα>

αἱ συῤῥήσεις ἐν τοῖς μετάλλοις

<πτώξ>

λαγωός. ἀπὸ τοῦ κατεπτηχέναι. ἢ ταπεινόν

<πτώς(ς)ει>

ἑαυτὸν κατακρύπτει. φοβεῖται, δέδιε

*<πτωσκαζέμεν[αι]>

κρύπτεσθαι. περικάμπτειν

<πτώσσοντες>

δειλιῶντες

<πτωτόν>

τὸ πίπτον

<πτωχεύειν>

ἐπαιτεῖν, ἀπὸ τοῦ πτώσσειν ἢ ἐπτηχέναι, ἤγουν ταπει- νοῦσθαι

<πύαλος>

ἡ ἀσάμινθος. ἢ λάρναξ

<πυάνιον>

τὸ διὰ τοῦ γάλακτος ῥόφημα. οἱ δὲ πανσπερμίαν ἡψημέ- νην ἐν γλυκεῖ

<πύανοι>

κύαμοι. καὶ πᾶν ὄσπριον

<πυανόψια>

ἑορτὴ Ἀθήνησιν. εἴρηται δέ, παρόσον κυάμων ἐμπίπλαν- ται. καὶ ἄγεται Πυανεψιῶνος ἑβδόμῃ, ἐπειδὴ ἕψουσιν ἔτνος. οὕτω δὲ κέκληνται ὁ μὴν καὶ ἡ ἑορτή, διὰ τὸ ἀθάραν ἑψεῖν, ἃ καλοῦσι πύανα

<πῦαρ>

πυτία

<πυγαῖα>

τὰς σπείρας τῶν κιόνων. καὶ τοῦ σώματος ἡμῶν τὰ κατὰ τὸ ἱερὸν ὀστοῦν

[<Πυγανίῃσι>

πυγονίαις. ἔθνος δέ ἐστι πρὸ τῆς Αἰγύπτου μικροφυῶν ἀνθρώπων]

<πύγαργος>

εἶδος ἀετοῦ

<πυγή>

τὸ κάθισμα

<Πυγμαῖοι>

ἔθνος πρὸ τῆς Αἰγύπτου, τῷ μεγέθει πάνυ μικρόν, οἷον πηχυαῖον

<Πυγμαίων>

ὁ Ἄδωνις παρὰ Κυπρίοις

<πύ[γ]ματος>

ἔσχατος, ὕστατος

<πυγμή>

γρόνθος. πυκτή. ἤγουν τὸ συγκεκλεῖσθαι τοὺς δακτύλους

<πυγόνος>

τοῦ πήχεος. ἔστι δὲ ἡ <πυγὼ(ν)> ἀπὸ ὠλεκράνου ἄχρι τοῦ μικροῦ δακτύλου

<πυγόριζαι>

οὕτω καλοῦνταί τινες τῶν ῥιζῶν

<πυγός>

ὁ πῆχυς

<πυγοσκελίς>

ζῶόν τι. καὶ ὁ βραχύς

<πυγούσιον>

πηχυαῖον

<πυγών>

μέτρον τὸ ἀπὸ τοῦ ὠλεκράνου, ὅπερ ἐστὶν ὁ ἀγκών, ἕως ἔξω τῆς χειρός, ἐπικεκαμμένων τῶν δακτύλων. καὶ σπιθαμή

<πυδαρίζειν>

τὸ μὴ ἀνέχεσθαί τινος, ἀλλ' ἀποπηδᾶν. χαλεπαίνειν

<πυέλιον>

πύελος χαλκῆ

<πυελίς>

σφραγιδοφύλαξ, [σιπύη, ἀρτοθήκη, ἀλευροθήκη.] ἔνθα ἡ ψῆ- φος ἐν δακτυλίῳ

<πύελος>

ἐν ᾧ οἱ πυροὶ ἐπλύνοντο. σκάφη. ἐμβατή

<πυήρ>

ἀναπεπλησμένον

<Πύθ[ε]ια>

πανήγυρις, καὶ ἑορτὴ Ἑλληνική

*<πυθέσθαι>

ἀκοῦσαι. ἐρωτῆσαι. γνώσεσθαι

*<πύθεται>

σήπεται. φθίνει. βρέχεται

<Πύθιον>

[τὸ ὕδωρ.] Θουκυδίδης

<Πυθίων ἀνακτόρων>

ἐπὶ τοῦ ἐν Χρ(ύσῃ) ἱεροῦ, ἤγουν Ἀπόλ- λωνος

<πυθμέν[α] ἐλαίης>

τὴν ἀρχήν, καὶ τὴν ῥίζαν

<πυθμένες>

βάσεις αἱ κατὰ τῶν δένδρων

<πυθμήν>

τὸ ὑποκάτω τῆς λεκάνης, καὶ παντὸς σκεύους. γένεσις, ἀρχή, ῥίζα. καὶ τῆς μήτρας τὸ ἄνω μέρος. καὶ ἀριθμός τις παρὰ τοῖς γεω- μετρικοῖς

<Πυθοῖ>

ἐν Πυθῶνι

<πύθοιτο>

σαπείη

<πυθόληπτος>

ὑπὸ τοῦ Πυθικοῦ ....

<πύθομαι>

ἀκούω

<πυθόμενος>

ἀκούσας. ἐρωτήσας. μαθών

<πυθομένων>

σηπομένων. τὸ γὰρ <πύος> αἷμά ἐστι κατὰ μεταβολήν

<πύθου>

ἐρώτησον

<πύθοντο>

ἤκουον. ἔμαθον

<πυθοῦ Χελιδόνος>

παροιμιῶδες, διότι ὀδυρτικὸν τὸ ζῶον· θρηνεῖ γὰρ ἡ χελιδὼν [καὶ ἀηδών]. τὸ δὲ ἀληθὲς ἀπὸ Χελιδόνος τινὸς θεο- λόγου ἢ τερατοσκόπου

<Πυθώ>

πόλις Φωκίδος

<Πυθώδ' ὁδός>

παροιμία ἐπὶ τῶν τὰ αὐτὰ πραττόντων

<Πύθων>

ὁ ἐγγαστρίμυθος ἢ ἐγγαστρίμαντις. ἢ Βυζάντιος τὸ γένος

<πύθων>

δαιμόνιον μαντικόν

<πύϊον>

τὸ γάλα

<πύκα>

ἐπιμελῶς· πύκα δ' ἔτρεφε καί· πύκα ποητοῖο τοῦ ἐπιμελῶς κατεσκευασμένου. καί· πυκινὸν λέχος τὸ ἐπιμελείας ἠξιωμένον, διὰ τὸ ἐκ πολλῶν ἱματίων εἶναι

<πύκαζε>

κάλυπτε. στεφάνου. πύκνου

<πυκάζουσι>

καλύπτουσι. στεφανοῦσι. πυκνοῦσι. κρύπτουσι. φυλάς- σουσι. σκέπουσι, περιβάλλουσι, στεγάζουσι. σκιάζουσι

<πύκα ποιητοῖο>

ἐπιμελῶς κατεσκευασμένου

<πυκασάντων>

καλυψάντων

<πυκασμός>

δασύτης γεννήματος

<πύκ' ἐβάλλετο>

πυκνῶς ἐβάλλετο

<πυκιμήδεος>

συνετῆς. ἢ ἐπιμελοῦς κατὰ τὸ ποιῆσαι

<πυκ(ι)νήν>

συνετήν. στεγνήν, ἰσχυράν, συνεχῆ

<πυκινοῖσι>

συνεχέσι. καὶ τὰ ὅμοια

*<πυκινὸν δ[ὲ]' ἄχ[θ]ος>

πυκνὴ λύπη

<πυκινόν>

συνετόν. συνεχῆ. (<πυκινὸν) λέχος>· διὰ τὸ ἐκ πολλῶν ἱματίων τὰ στρώματα συντίθεσθαι

<πυκινόφρων>

πολύφρων, σώφρων

<πυκνά>

συχνά. συνετά. πολλά

<πυκνὰ[ι] πτερά>

......

.......

τὸ ἐν Ἀθήναις δικαστήριον, τὴν πύκνα Ἴων

<πυκναίοις>

πολλοῖς

<πυκνὰ ῥωγαλέην>

πυκνὰς ῥαγάδας ἔχουσαν

<πυκνῶς>

συνεχῶς, συχνῶς

<πύκτας>

γρόνθους. ἀγωνιστάς

<πύκτης>

πολέμιος. ἀνένδοτος

<πύλα>

πύλαι

<πυλαγόροι>

οἱ προεστῶτες τῆς πυλαίας. <πυλαία> δέ ἐστι ἡ εἰς Πύ- λας, τὰς Θερμοπύλας, γινομένη σύνοδος τῶν Ἀμφικτυόνων

<πύλαι>

Ἀριστοφάνης Τελμισσεῦσιν ἀπὸ τῶν θυτῶν λέγει· ἐκεῖνοι γὰρ ἐπισκέπτονται τὰς ἐκτροπὰς τοῦ ἥπατος καὶ τὰς φλέβας. διὸ καὶ τὰς ὁδοὺς <πύλας> λέγουσι. (ὁ) ποιητὴς γὰρ οὐδέποτε <πύλην> ἑνικῶς λέγει, ἀλλὰ πληθυντικῶς, θύραν μέντοι καὶ θύρας λέγει· θυράων ὑψηλάων

<πυλαιαστάς>

τοὺς ψεύστας. Ῥόδιοι

<πυλαιΐδεες>

αἱ ἐν κάλλει κρινόμεναι τῶν γυναικῶν καὶ νικῶσαι

<πυλαίμα[ρ]χος>

πολέμαρχος. [καὶ ὄνομα κύριον

*<πύλαι οὐρανοῦ>

τὰ νέφη

<πύλαρα>

τὰ στελέχη

<πυλάρταο>

τῇ πύλῃ προσηρτημένου

<πυλάρταο κρατεροῖο>

τοῦ τὰς πύλας ἰσχυρῶς ἐπαρτῶντος, ἢ ἡρ- μοσμένας ἔχοντος. λέγει δὲ ἐπὶ τοῦ ᾅδου. πυλωροῦ ἰσχυροῦ

<πυλάτιδες ἀγοραί>

ὅπου συνίασιν οἱ Ἀμφικτύονες εἰς τὴν λεγο- μένην Πυλαίαν ἐν τῇ πανηγύρει

<πυλαυρός>

πυλωρός

<πυλαωρούς>

τοὺς πύλας φυλάσσοντας. τινὲς δὲ κλέπτας

*<Πύλος>

πόλις

*<πύλη>

θύρα

<πυλεῶν(α)>

στέφανον

*<πυλευρόν>

πυλωρόν

<πυληγόροι>

τελῶναι. καὶ οἱ τῶν πανηγύρεων ἐπιμεληταί

<Πυλήνη>

πόλις Αἰτωλίας

<πύλιγγες>

αἱ ἐν τῇ ἕδρᾳ τρίχες. καὶ ἴουλοι, βόστρυχοι, κ[α]ίκιννοι

<πυλλεῖ>

θραύει. λέγει, διαβοᾷ. θρυλλεῖ

<πύλῳ>

ἀντὶ τοῦ πύλῃ τῇ τοῦ ᾅδου

<πυλωλάκτας>

κακῶν μεστούς

<πυλών>

στέφανος

<πυλωρός>

ὁ πυθμὴν τῆς κοιλίας

<πυμάτοις>

ἐσχάτοις

<πύματον>

ἔσχατον, τελευταῖον

<πύνδαξ>

πυθμήν

<πυνθάνομαι>

ἀκούω

<πυνθανόμην>

ἤκουον

<πυν[ν]ιάζειν>

περαίνειν [ὡς ἀῤῥαίνειν]

*<πυνικούς>

τοὺς ἑφθοὺς ἐρεβίνθους, καὶ φακούς

<Πύννα>

ἡ Ἥρα

<πυ[ν]νός>

ὁ πρωκτός

*<πύννους>

κυάμους ἑφθούς

<πύξ>

πυγμή. γρόνθος

<πυξί[δ]α>

δίπτυχα

<πύξινον>

χρῶμά τι ἱματίου

*<πύξ>

ἱμαντωμένην κλίνην

<πυόν>

γάλα τὸ πρῶτον, ὃ πήγνυται ἑψόμενον

<πυππάζουσι>

φωνῇ ποιᾷ χρῶνται

<πύππαξ>

τὸ νῦν βόμβαξ λεγόμενον <πύππαξ> ἔλεγον, ὡς Λυκόφρων ᾠήθη. οὐκ ἔστι δέ. τὸ μὲν γὰρ <βόμβαξ> τίθεται καὶ ἐπὶ σχετλιασμοῦ καὶ ἐπὶ γέλωτος, τὸ δὲ <πύππαξ> οὐχί

<πῦρ>

πυρετός

<πυράγρα>

καρκίνος

<πυράγρη ἢ πυράγρα>

χαλκευτικὸν ἐργαλεῖον, καρκίνος, πάγουρος

<πυραί>

πυρκαϊαί

[<πύραινος>

(ὁ) πῦρ ἐναυόμενος. λέγεται δὲ καὶ τὸ ἀγγεῖον, ἐν ᾧ φέρεται καὶ τὸ πῦρ, οὕτω]

*<πυῤῥάκης>

ξανθός

<πυρακτῶν>

ἐμπυρεύων

<πυραμίδες>

πυρ(αμ)οειδεῖς λαμπάδες

(*)<πυραμοῦντα>

τὴν πυραμίδα

<πυραμίδες>

οἰκοδομήματα γεωμετρικά, ἐπὶ τὰ κάτω κατερχόμενα

<Πύραμος>

ποταμὸς Κιλικίας. ἄλλοι δὲ χόρτον οὕτω καλοῦσι

<πυραμοῦς>

εἶδος πλακοῦντος, ἐκ πυρῶν πεφρυγμένων καὶ μέλιτι ἀνα- δεδευμένων

<πυρὰ μυῖα>

ἡ μέλισσα

<Πύρασος>

πόλις

<πύραυνον>

εἰς ὃ ἂν πῦρ ἐναύηται, δᾳδίον, ἢ βόλβιτον, ἢ τοιοῦτόν τι. οἱ δὲ τὴν θέρμαυστριν

<πυργηδόν>

κατὰ τάξιν τείχους

*<πυράγηρα>

τὰ θωράκια

<πυργήρης>

μετέωρος ὡς πύργος. καὶ ἐν Φρουροῖς· <πυργείαν> <(ς)κοπήν>

<πυργηρούμεθα>

ἐντὸς ἐσμὲν τῶν πύργων, οὐ τολμῶμεν ἐξιέναι. γράφεται δὲ <πυργιούμεθα>

<πυργηροῦμεν>

φυλάττομεν τὰ τείχη

<πυργηρούμενον>

τὰ τείχη φυλάττον

<πυργίον>

μέρος τριήρους

<Πυργῖται>

οἱ Κρῆτες

<πυργῖτις>

βοτάνη

*<πυργοβάρεις>

οἱ προμαχῶνες

<πύργος>

προμαχεών. τεῖχος· ἀλλ' ἐπὶ πύργον ἔβη καὶ τάξ[ε]ις ἐν τετραγώνῳ ὁπλιτῶν· ἔστασαν, ὁππότε πύργος Ἀχαιῶν ἄλλος ἐπελθών καὶ πολεμιστήριον ὄργανον

<πυργοῦται>

ὑψοῦται

<πυργοῦχος>

μέρος τι τῆς νεώς

<πύργων ἔρυον>

ἐπὶ τοὺς πύργους εἷλκον

<πύργωσις>

μέρος τι τῆς νεώς

<πύρδαλον>

ὀψοποιεῖον, ὀπτανεῖον. καὶ τὸ καύσιμον φρύγανον, ἢ ξύ- λον. ἢ μαγειρεῖον. ἢ λείψανον. οἱ δὲ <πύρδανον>

<πύρδανα>

τὰ λείψανα. καὶ τὰ ζώπυρα τοῦ πυρός

<πυρέας>

πυρπολητάς, ἐμπυρ[ι]οῦντας τὴν πόλιν. ἀπὸ τῆς <πυρεύς> εὐθείας

<πυρεῖον>

ἀγγεῖον κεράμιον εἰς πυρὸς ἔνθεσιν

<πυρένεσι>

ἅρμασι

<πῦρ ἐπὶ πῦρ>

παροιμία, ἧς μέμνηται Πλάτων. καὶ <κακὸν> ἐπὶ κακῷ>

<πυρετός>

φλογισμός, καῦμα. τὸ δὲ σῶμα πῦρ λέγει

<πυρῆνες>

τὰ ἐντὸς τῶν ἐλαιῶν ὀστᾶ

<πυριατόν>

τὸ ἑφθὸν πυρί, ὃ γίνεται ἐκ τοῦ πρώτου γάλακτος

<πυριαττός>

συνετός

*<πυρινίζειν>

<πυριβρεμέτας

ὁ χαλινός>· Τιμαχίδας δὲ ἤτοι ὁ πυρὶ βρέμων, ἢ διὰ πυρὸς βρέμοντος γεγονώς

<πυρίεφθα>

τὸ πρῶτον γάλα[τος]

<πυριηκέα>

πῦρ ἔχοντα, πεπυρωμένον, πυρίνην τὴν ἀκμὴν καὶ τὸ ἄκρον ἔχον(τα) [ἔχουσαν]

<πυρίκαυστος>

πεπυρωμένος

<πυρὶ κηλέῳ>

διαυγεῖ. τινὲς καυστικῷ, ἰσχυρῷ

<πυρικρόταφος>

ὁ μετὰ πυρὸς κεκροτημένος σίδηρος

<πυρίμαχος>

ὁ ἐν τῇ ἀνίκητος. καὶ λίθος ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος <πυ- ρίμαχος>

[<πυρίον>

τὸ σα(θ)ρόν. ἢ θυμιατήριον]

<πυρισμαράγοις>

τοῖς ἀπὸ πυρὸς ἠχοῦσιν

<πυρῖτις>

λίθος, ἀφ' οὗ πῦρ τίκτεται

<Πυριφλεγέθων>

ποταμὸς ἐν ᾅδου

<πυρκαϊά>

ἐμπυρισμός

<πυρκόοι>

ὑπὸ Δελφῶν ἱερεῖς δι' ἐμπύρων μαντευόμενοι

<πύρνα>

τρύφη. κλάσματα. σιτία

*<πυρίη>

ὅσαι τῆς μάζης συμπιέζουσι τῇ χειρὶ εἰς τὸ στόμα λαμ- βάνουσαι

<πύρνηται>

ἐσθίηται

<πύρνοι>

ζειαὶ κνηστώδεις. ἢ ὁ κατειργασμένος σῖτος. ἄλλοι χόρτος, ἄλλοι μαγίδα. καὶ οὐδετέρως (τ)ὰ πύρνα· ὡς ἂν πύρνα κατὰ μνηστῆρας ἀγείροι

<πύρνος>

ψωμός

<πυροδαύσιον>

μαγειρεῖον

<πυρόεντι>

θερμῷ

<πυροί>

πύρινοι κεκινημένοι

*<πυρὸς αὐγή>

ὁ καταυγαζόμενος καὶ καταφωτιζόμενος τόπος ὑπὸ πυρός

*<πυρὸς δηΐοιο>

ὑπὸ τοῦ πυρὸς τοῦ πολεμικοῦ

*<πυρός>

σῖτος

*<πυρὸς μειλισσέμεν>

καὶ πυρὸς τὰ κεχαρισμένα ποιεῖν, τουτέστι θάπτειν

*<πυρὸς μένος>

πῦρ, περιφραστικῶς. ἤγουν πυρὸς δύναμις

*<πυρὸς ἄνθος>

τὸ λαμπρότατον

*<πυρὸς δέμας>

ὀξέως καὶ ἰσχυρῶς

<πυρολαμπίς>

ζῶον πτηνόν, ἐν σκότει λάμπον

<πυροφόροιο>

σιτοφόρου

<πυρπαλάμης

πυρπαλάμους> ἔλεγον τοὺς διὰ τάχους τι μηχα- νᾶσθαι δυναμένους, καὶ τοὺς ποικίλους τὸ ἦθος

<πυρπολεῖ>

ἅπτει, καίει, πυρσεύει

<πυρπολέοντας>

πυρπολουμένους, ἢ περὶ τὴν πυρὰν ἀναστρεφο- μένους

<πυρπολούμενος>

ἐμπυριζόμενος, παρὰ τὸ πολ[εμ]εῖν ἐν αὐτῷ τὸ πῦρ

<πυρπερέγχει>

Κρατῖνος ἀπὸ (δι)θυράμβου ἐν Βουκόλοις ἀρξάμενος, ἐπειδὴ χορὸν οὐκ ἔλαβεν παρὰ τοῦ ἄρχοντος. ἔστιν οὗ ἠτήρει

<Πυῤῥαία>

λόφος ἐν Δωτίῳ. οἱ δὲ Πυῤῥαίαν εἶναι μοῖραν τῆς Θεσσα- λίας λέγουσιν, ἀπὸ Πύῤῥας τῆς Δε(υ)καλ[λ]ίωνος, ὥς φησι Σουΐδας. δοκοῦσι δὲ εἰς ταύτην καταφυγεῖν οἱ διαφεύγοντες τῶν Κενταύρων

<Πυῤῥαίη>

Θέτιδος ἐπώνυμον

<πυῤῥαλίς>

ὄρνις ποιός

<Πύῤῥακος>

ἥρως κατ' Ἐρυσίχθον(α) γεγονώς

<Πυῤῥιάδαι>

οὕτως ἐκαλοῦντο οἱ νῦν Μολοσσοὶ ἀπὸ Πύῤῥου τοῦ Ἠπειρώτου

<πυῤῥίας>

τῶν ὄφεών τις ἀπὸ χρώματος

<πυῤῥίχα>

χλαμύς, ἢ πελτάριον

<πυῤῥίχας>

τὰς ἐνόπλους ὀρχήσεις

<πυῤῥιχίζειν>

τὴν ἐνόπλιον ὄρχησιν καὶ σύντονον <πυῤῥίχην> ἔλε- γον· οἱ μὲν ἀπὸ Πυῤῥίχου τοῦ Κρητός· οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ διάπυρον εἶ- ναι· οἱ δὲ ἀπὸ Πύῤῥου τοῦ Ἀχιλλέως. ἐφησθέντα γὰρ τῷ Εὐρυπύλου φόνῳ ὀρχήσασθαί φησιν Ἀρχίλοχος· ὅθεν καὶ ὁ <πυῤῥίχιος ποὺς> ὠνομάσθη

<Πύῤῥων[ος]>

κύριον ὄνομα, ἢ κυνός

<πυρσαῖς γένυσι(ν)>

ταῖς ξανθαῖς θριξί

<Πυρσανίδες>

οὕτω Νύμφαι καλοῦνται

<πυρσεύει>

δᾳδουχεῖ, λάμπει, ἐξάπτει, ἅπτει πῦρ

<πυρσοί>

λαμπάδες καιόμεναι, λαμπτῆρες, φρυκτωρία

<πυρσοκόρσου λέοντος>

πυῤῥοκεφάλου, ξανθοτρίχου

<πυρσολεῖφοι ἢ πυρσόλειφθοι>

ὑπὸ πυρὸς μεμαδισμένοι καὶ πεφλ..σμένοι

<πυρσός>

λαμπάς. ἢ τὰ διὰ πυρὸς σημεῖα

<πυρσοφόρος>

ἀγγεῖον εὐμέγεθες, εἰς ὃ ξύλα ἐτίθεσαν πεπυρωμένα. ἢ ὁ τὸ πῦρ φέρων ἀπὸ τοῦ πρώτου βωμοῦ ἐπὶ τὰ ὅρια, καὶ φυλάτ- των μὴ ἀποσβεσθῇ. σημαίνει δὲ τὴν λαμπαδηφόρον

<πυρσῷ>

πυρί

<πυρφόρος>

ὁ πῦρ φέρων. καὶ ὁ μόνος διασωθεὶς ἐν πολέμῳ

<πυρώλοφοι>

ἱμάντες οἱ παρ' ὀπτηθεισῶν βυρσῶν τεμνόμενοι

<πύρωσις>

δοκιμασία

<πυσάνια>

πανσπερμία ἑφθή

<πύσει>

σήψει

<πύσμα>

ἐρώτησις. πεῦσις

<πύσσαχος>

ξύλον καμπύλον τοῖς μόσχοις περὶ τοὺς μυκτῆρας τιθέμε- νον (ὃ) κωλύει θηλάζειν

<πύστις>

ἐρώτησις. πεῦσις. ἀγγελία. ἀκοή. πειθώ

<πυτά>

Λάκωνες τὰ ἐρυθρὰ ἱμάτια

<πυτία>

οἷον πήττουσα, παρὰ τὸ πήττειν, ἐν ᾗ τὸ γάλα πήγνυται

*<πίτυλος>

ἡ συστροφὴ τῆς χειρός, ὅταν πυκνῶς ἐπιφέρηται. δηλοῖ δὲ καὶ τὴν εἰρεσίαν, καὶ τὴν τῶν πυκτῶν ἑκατέρας χειρὸς συνέχειαν

<πυτίνη πλεκτή, λάγυνος>

οἶνον. ἔπλεκον δὲ ταύτας ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ οἱ δεσμῶται, καὶ σπυρίδας, καὶ τὰ τοιαῦτα. ἢ ἡ ἀμίς. [ἢ κνῆ- κος ὁ τὸν τυρὸν πηγνύων

<πῶ>

ποῦ. ὅθεν. ὁπόθεν. Δωριεῖς

<πώγων>

γένειον. ἄλλοι τὴν ἀναφορὰν τῆς <φλογός>

<πώεα>

βοσκήματα, ποίμνια. πληθυντικῶς

<πωλεῖται>

συνεχῶς ἐπὶ τὸν αὐτὸν τόπον παραγίνεται. τὸ δὲ καθ' ἡμᾶς πωλεῖσθαι <περνᾶσθαι> λέγουσι

<πωλέσκετο>

ἀνεστρέφετο. εὑρίσκετο

<πωλεύειν>

παιδεύειν πώλους

<πωλεύμενοι>

συνιόντες

<πωλής[ς]εαι>

φοιτήσεις, παραγενήσῃ, ἀναστρέψεις

<πωληταί>

οὗτοι ἐπώλουν τὰ ἐνεχυρισθέντα· ἀρχή τις

<πωλία>

χαλκοῦν πῆγμά τι. φέρει δὲ ἐπὶ τῶν ὤμων τὰς τῶν Λευκιπ- πίδων πώλους. δύο δὲ εἶναι παρθένους φασίν

<πωλικοῖς διώγμασι>

τοῖς διὰ τῶν ἁρμάτων διώγμασι

<πωλοδαμ(ν)εῖν>

πῶλον δαμάζειν

<πωλοδάμνης>

πώλους δαμάζων

<πῶλος>

ἑταίρα. <πώλους> γὰρ αὐτὰς ἔλεγον, οἷον Ἀφροδίτης. <πώλους> τοὺς νέους, καὶ τὰς νέας, καὶ παρθένους

<πωλούμενοι>

συνερχόμενοι

[<πωλοεῖσθε>

ἐπιμελῶς ὁ πολλάκις φοιτᾶν]

<πῶμα>

ἔκπωμα

<πώμαλα>

ἀντὶ τοῦ οὔ, οὐ μάλα, οὐδαμῶς. καὶ πόθεν, ὅπερ ἐστὶν πά- λιν οὐδαμῶς

<πῶ μοι>

ποῦ μοι. οἷον ποῦ γάρ

<πῶννα>

γραφίον. [λύπη]

<πῶπαι>

φοραί. Δωριεῖς

[<πωπολία>

ἡ ἀναφορὰ τοῦ <πυρός>]

<πωρεῖν>

κηδεύειν, πενθεῖν

<πωρῆσαι>

λυπῆσαι. καὶ τὰ ὅμοια

<πωρητύς>

ταλαιπωρία, πένθος

<πώρινον>

λίθινον. ὁ δὲ <πῶ(ρο)ς> οὐ πᾶς λίθος

<πῶρος>

ὁ ταλαίπωρος

<πώρωσις>

ἐξ ὀστέων σύμφυσις καὶ σύνδεσμος λέγει τόδε ἐπὶ σαρκῶν πώρως καὶ ἀναισθησία

<πῶς>

πός. ὑπὸ Δωριέων

[<πωσαχῶς>

ποσαπλῶς]

*<πῶς τ' ἄρ'>

πῶς δέ

*<πῶς τ' ἄρτοι>

πῶς δή σοι

*<πῶς κεν ἔοι>

πῶς ἂν γένοιτο

[<πωτᾶσθαι>

πέτασθαι]

[<πωτώμεναι>

διατρίβουσαι. διακινοῦσαι]

*<πωτῶνται>

πέτωνται

*<πῶϋ>

ποίμνιον, ἢ ποίμνη

<πῶϋξ>

ποιὸς ὄρνις. ὁ Ἀριστοτέλης ἐν τῷ περὶ ζώων