Γλώσσαι
Συγγραφέας:
Ψ


<Ψάγδας>
[ψαγδῆς.] μύρον ποιόν
[<ψαγεῖον>
ἀγγεῖον]
<ψάγιον>
πλάγιον, λοξόν, ἐπικεκλιμένον
*<ψάραλλα>
ψύγματα
<ψάδδα>
ἡ κινάβαρις
<ψάδιον>
κάταντες
<ψαδυρόν>
ἀσθενές. μαδαρόν. ψαθυρόν
<ψαέναι>
φθάσαι. κτίσαι
<ψαθάλλειν>
κνήθειν. ψηλαφᾶν
<ψαθαρά>
εὔθλαστα, σαθρά. ξηρά. ἀσθενῆ. ψαθυρά
<ψάθεα>
ψωμία
<ψαθύρματα>
ἀποκόμματα
<ψαθυρός>
εὔθλαστος, καὶ τὰ ὅμοια
<ψαιδρά>
ἀραιότριχα
<ψαιδρόν>
φαιδρόν. ἀραιόν
<ψαιθόν>
ὑποφοινίσσον
<ψαῖμα>
ὀλίγον
<ψαινούζειν>
διὰ ῥ.πισμοῦ καταψύχειν. γὰρ δὲ καὶ δραπισμοῦ
<ψαινύθιον>
ψευδές. μάταιον, εὐτελές, φλύαρον. οἰκτρόν
*<ψαινύροιτο>
διεσείσατο
<ψαινύντες>
ψωμίζοντες
<ψαίνυον>
ἀχρεῖον
<ψαίνυσμα>
ὀλίγον
<ψαινύσσειν>
ῥ.πίζειν
<ψαίρει>
τινάσσει, ῥιπίζει.
<ψαί(ρ)ειν>
ἀσθενῶς τι ποιεῖν. σύρειν
<ψαῖσμα>
σῖτον ὀλίγον
<ψαιστά>
ἄλφιτα ἐλαίῳ δεδευμένα
<ψα[ι]κάζει>
ῥα(ί)νει
<ψά[ί]καλον>
ἔμβρυον, βρέφος
*<ψαικάς>
ψακάς, ῥανίς
*<ψα[ι]καλοῦχον>
ἔμβρυον .......
<ψακαλοῦχοι>
ψάκαλα ἔχουσαι· εἰσὶ δὲ ἔμβρυα
<ψάκελον>
μέσα
[<ψάκιον>
ἀραιόν. μακρόν]
<ψάκταν>
τὴν ψώκτην μάζαν
<ψακτήρ>
ψήκτρα
<ψαλάγματα>
ψηλαφήματα
[<ψάλις>
κιθαριστής]
<ψάλια>
κρίκοι, δακτύλιοι
*<ψαλίδες>
ἁψῖδες <τῶν στύλων>
<ψαλίξαι>
κεῖραι
*<ψαλίοις ἵππους>
χαλινοῖς ἵππους. κωλυτηρίοις
<ψαλίον>
κωλυτήριον. χαλινός
<ψαλίθια>
ψήγματα
<ψαλάκανθα>
τοῦτο ἀδέσποτον δοκεῖ τισιν εἶναι. [ψ#]
<ψαλακτόν>
οὐκ ἀνεύρητον
<ψαλάσσει>
τινάσσει. ψηλαφᾷ. κινεῖ. ψαύει, ψάλλει, ἀφ' οὗ καὶ <ἀψά- λακτος> ὁ ἄψαυστος
<ψαλίς>
τὸ ἄρμενον. καὶ καμάρα. καὶ ταχεῖα κίνησις
*<ψάλλειν>
ᾄδειν ᾄσματα. τίλλειν. κινεῖν
*<ψαλόν>
εἶδος χαλινοῦ
<ψαλίττεται>
ἁμιλλᾶται
<ψαλλός>
ὕλη
<ψαλοίμην>
βληθείην
<ψαλτήρ>
ὁ ἀνήρ· ἡ δὲ γυνὴ <ψάλτρια>
<ψαλτής>
κιθαριστής
<ψάλτιγξ>
κιθάρα
<ψαλύγων>
ἔνιοι <ψά(λυ)γας> τὰς λεγομένας ψυχὰς ἄμεινον, καὶ τοὺς ἀσθενεῖς σπινθῆρας
<ψαμαθία>
αἰγιαλός
<ψάμαθος>
ψάμμιος, ἢ παραθαλάσσιος ἄμμος
<ψαμμακοσιογάργαρα>
πολλὰ ἀναρίθμητα, ἀπὸ τῆς ψάμμου καὶ τῶν γαργάρων
<ψάμματα>
σπαράγματα
<ψαμματίζουσα>
ψωμίζουσα
<ψαμμήν>
ἄλφιτα
<ψαμμοδύτης>
ἰχθῦς, ὃν καὶ καλλιώνυμον ὀνομάζουσιν
<ψάμμος>
ἡ παραθαλάσσιος γῆ, ἄμμος
<ψανισμός>
ναυτιασμός
<ψανός>
ψεδνός
<ψάρις>
γένος στρουθοῦ
<ψᾶρ(ε)ς>
εἶδος ὀρνέου. [ἄλλοι δέ φασι τὴν λέξιν μηδαμοῦ κεῖσθαι
<ψάρις>
εἶδος νεώς, τριήρους
<ψαρί[γ]χοι>
ψᾶροι
<ψαροί>
ποικίλοι. εἶδος χρώματος
<ψαρόν>
ποικίλον. σποδοειδές
<ψαστής>
τὰ ψαιστὰ ῥόδα
<ψατᾶσθαι>
προκαταλαμβάνειν
<ψατῆσαι>
προειπεῖν
<ψαύειν>
θιγγάνειν
<ψαύεται>
ψηλαφᾶται
*<ψαυγές>
θορυβῶδες
<ψαυκρόποδα>
κουφόποδα, ἄκροις τοῖς ποσὶ ψαύοντα
<ψαυκρὸν γόνυ>
κοῦφον. ἀπὸ τοῦ ἄκρως ψαύειν
<ψαυκρός>
καλλωπιστής. ταχύς, ἐλαφρός. ἀραιός
*<ψαλόεντα>
τὰ ἐν τῷ ψαύειν ἀπολλύντα
<ψαῦσαι>
ἅψασθαι. προσεγγίσαι
<ψαύσασθαι>
τὰ αὐτά
<ψαυστά>
ψαυστὰ ἀρχίας
*<ψαύριος>
κονιορτός. φορυτός. οἱ δὲ <ψαυρός
<ψάφα>
κνέφας
<ψαφαρά>
ψαθυρά
<ψαφαρόν>
ξηρόν, αὐχμηρόν. ἀσθενές. ἐλαφρόν
<ψαφαρὰ νεφέλη>
σκοτεινή
<ψαφερά>
ψαθυρά
*<ψαφέα>
ψωμία
*<ψάφα>
λόφοι ψηλοί
<ψαφοτριβέων>
περὶ τοὺς λόγους τριβομένων
<ψέ>
αὐτούς, αὐτάς, [αὐτῶν] αὐτά, αὐτόν, αὐτήν, αὐτό
<ψέγει>
μέμφεται. ὑβρίζει
<ψέγος>
τάφος. καὶ <ἐπιψέγειν>· ἐπικηδεύειν
<ψέδειν>
ἐντρέπειν, φροντίζειν
<ψεδνὴ ἡ θρίξ>
ἡ ἀραιόθριξ· ψεδνὴ δ' ἐπενήνοθε μαδαρὰ ἐπήνθει
<ψεδόναι>
λόγοι
<ψέδυρα>
ψίθυρος
*<ψεδνός>
μαδαρός, ἀραιόθριξ
<ψειαί>
ἀλώπεκες. ψῆφοι
<ψεαδερτῶν>
ἐλαιῶν τὸ ἀποπίασμα
<(ψ)ειήματα>
παίγνια
<ψ[ε]ιλεύει>
κρα(ς)πεδεύει
<ψ[ε]ινάζει>
ἀποῤῥεῖ
<ψείρει>
φθείρει
<ψεῖσαι>
ψωμίσαι
<ψεκάδες>
ῥανίδες, σταγόνες
<ψεκάς>
σταγών
<ψελλίζειν>
ἀς[χ]ήμως λαλεῖν
<ψεκτόν>
μεμπτόν
<ψελιστήν>
λίγνον
<ψελλός>
ὁ τὸ σίγμα παχύτερον λέγων
<ψελός>
αἰθαλός
<ψενδύλοι>
σπόνδυλοι
<ψευδάγγελος>
ψευδῆ ἀγγέλων
*<ψέλια>
δακτύλιοι, λύγαια
<ψευδάλμιον>
ψευδές
<ψευδ(αμ)άμαξυς>
εἶδος ἀμπέλου. ἤγουν εἰς ἀναδενδράδα εὔθετος ἄμπελος. καὶ ὁ ψευδόπλουτος
<ψευδεπήσειεν>
ψευδολογήσειεν
<ψευδῆ>
ἀλλόκοτα. ἀπάται
<ψευδηγόρους>
ψευδολόγους
<ψευδής>
ψεύστης
<ψευδοεπήσωμεν>
ψευδολογήσωμεν
<ψευδομυθεῖ>
ψευδολογεῖ
<ψευδοραβδοθίαι>
ψευδοραψῳδοί
<ψεῦδος>
ἀπάτη, πλάνη
<ψευδοσέληνον>
ἡ ἀμαυρὰ σελήνη
<ψευδώνυμοι ὄνειροι>
ψευδολόγοι
<ψευσάμενοι>
παραβάντες. ἐπιορκήσαντες, [ἐφιορκήσαντες]
<ψευστήσεις>
ψεύστης εἶ
<ψεφαί(α)ς νυκτός>
σκοτεινῆς
*<ψεφαυγοῦς>
σκοτεινῆς
<ψεφ(αί)αις>
σκοτειναῖς
<ψεφα[ρ]ῖον>
λυπρόν. σκοτεινόν
<ψεφαρά>
σκοτεινή
<ψέφας>
σκότος
<ψέφος>
καπνός
<ψέφει>
δέδοικεν, ἐντρέπει. λυπεῖ. φροντίζει
<ψῆγμα>
ξύσμα. ἢ μικρὸν θρύμμα, κλάσμα
<ψηκεδών>
κονιορτός
<ψήκτρα>
ξύστρα. σπάθη
<ψῆλαι>
τῖλαι
<ψηλαφηκότταμοι>
......
<ψήληκες>
τῶν ἀλεκτρυόνων οἱ νοθογένναι
<ψήν>
εἶδος ζώου μικροῦ συκοφάγου
<ψῆνες>
κωνώπια τὰ ἐν τοῖς ὀλύνθοις γινόμενα
<ψῆνας>
τὰ σπέρματα τῶν ἀῤῥένων φοινίκων
<ψηνόν>
ἀραιόν
<ψηνός>
ψεδνός, διάψιλος
<ψηνίζων>
τοὺς Ψῆνας λέγει τοὺς τοῦ Μάγνητος· ἔστι δὲ ὁ ψὴν εἶδος ζώου ὅμοιον κώνωπι, ὃ εἰσδύεται εἰς τοὺς ὀλύνθους τῶν σύκων καὶ πεπαίνει αὐτούς
<ψῆρες>
εἶδος ὀρνέων
<ψηροπυρίτας>
αὐτόπυρος ἄρτος. οἱ δὲ πυριεφθής. οἱ δὲ κακός
<ψῆττα>
ἰχθύδιον τῶν πλατέων ἡ ψῆττα, ἥν τινες <σανδάλιον> ἢ <βούγλωσσον> .....
<ψηφῖδες>
ψῆφοι, μικροὶ λίθοι
<ψηφισαμένων>
κρινάντων
<ψηφίσματα>
γνῶμαι ἀρέσκουσαι
<ψῆφος>
λόγος. κρίσις. ἀπόφασις διὰ λαλιᾶς
<ψηφοφορία>
ἡ πολλῶν ψῆφος καὶ ἀποδοχή
[<ψηφῶν>
φροντίζων.] <ψηφολογική>· ......
<ψήχει>
καταμάσσει, τρίβει, ξύει. σμήχει. [ψύχει πραΰνει]
<ψήχοι>
πραΰνοι, καὶ τὰ ὅμοια
<ψήχομαι τὸν δικαστήν>
[<ψηχράν>
τὴν λεπτήν]
<ψιά>
χαρά, γελοίασμα, παίγνια
<ψιάδ(δ)ειν>
παίζειν
<ψιάδες>
ψακάδες, ῥανίδες, σταγόνες
<ψιάζει>
ψακάζει
<ψιάθια>
τὰ ἐν τοῖς δικαστηρίοις ἐπὶ τῶν καθεδρῶν ἐπιστορνύμενα
<ψίαθος>
ἡ χαμεύνη. καὶ τὸ φυτόν, ἐξ οὗ πλέκεται ψίαθος
<ψίαι>
ἀλώπεκες
<ψίακα>
ψακάδα
<ψιαρόν>
εὐῶδες
[<ψίγναι>
τρίχες]
<ψίδες>
ψιάδες, ψακάδες
<ψιβδεῖ>
ὑποπνεῖ, βδεῖ
<ψιδόνες>
διάβολοι. ψίθυροι
<ψίεσσα>
εὐδαίμων, μακαρία
<ψίεντα>
τὰ αὐτά
<ψιζομένη>
κλαίουσα
<ψίης>
μακάριος, εὐδαίμων
<ψιῆναι>
ψίξαι
<ψιῆσαι>
ψωμίσαι
<ψιθία>
εἶδος ἀμπέλου, καὶ μήλων τινῶν
<ψιθήν>
τὴν ἀπώλειαν
<ψιθύρα>
ἐξ ὧν τὸ σύνηθες καὶ ἥρωος Ἀθήνησιν ὄνομα
<ψιθυρίζει>
εἰς τὸ οὖς ἠρέμα διαλέγεται
<ψιθωμία(ν)>
Λάκωνες τὸν ἀσθενῆ
<ψιλάς>
πέτρα. κράσπεδα
<ψιλὰ τὰ γένεια>
σπανοπώγων
<ψιλαῖς>
ἀκοσμήτοις
*<ψηλαφῶ>
ἐρευνῶ, καὶ τὰ ὅμοια
<ψίλακα>
ψιλόν, λεῖον. πτερὸν [ἢ πτενόν]
<ψιλάκερ>
τὸ ἡγεῖσθαι χοροῦ
<ψιλεῖς>
οἱ ὕστατοι χορεύοντες
<ψιλή>
ζήτει εἰς τὸ ψιλόν
<ψιλίοις>
πλαγίοις, ὑπτίοις
<ψιλίον>
πτερόν. μακρόν. οἱ δὲ ψέλλιον. ἢ εἶδος ἄνθους
<ψιλοδετόρων>
βρώτη
<ψιλοκόῤῥης>
φαλακρός
<ψιλόν>
γυμνόν. ἔρημον. εὐτελές. ἄτριχον. καὶ πᾶν ἀποδεδαρμένον
<ψιλὸς στέφανος>
πτέρινος. καὶ ὁ ἱππεύς
<ψιλοτάπιδες>
αἱ καλούμεναι ὑποστρώματα καλά
<ψιλούς>
γυμνούς. σφενδονιστάς. τοξότας
<ψίλωθρον>
σποδή. ἔνιοι μάδον
<ψίμαρον>
εὐδιαῖον
<ψιλῶς>
κούφως. εὐτελῶς
<ψίν>
αὐτοῖς. αὐτόν
<ψινάδες>
αἱ ῥυάδες ἄμπελοι
<ψινάζει>
ἀποῤῥεῖ τὰ ἀσθενῆ τοῦ καρποῦ, φυλλορ(ρ)οεῖ
<ψίναθος>
ἀγρία αἴξ
<ψίνδεσθαι>
κλαίειν
<ψίνθος>
τέρψις
<ψινύθιον>
φαῦλον
<ψῖσαι>
ψωμίσαι
<ψίσις>
ἀπώλεια
<ψίττα>
ταχέως, εὐθέως
<ψιττάζων>
ψίττα ἐπιφθεγγόμενος. ὅπερ ἐστὶ ποιμενικὸν ἐπίφθεγμα
<ψιττάκ(ε)ια>
εἶδος ὑποδήματος γυναικείου
<ψιττία>
ψωμία. Ἀττικοί
<ψιφά>
ἑψιτὰ λεπτά
<ψιφαῖον>
ἱστίον. ὁτὲ δὲ ψίαθος. ἢ μικρὸν ὀρνιθάριον
<ψιχία>
ψωμία
*<ψίχες>
αἱ ἀποπίπτουσαι τῶν ἄρτων τεμνομένων. ψιχίδι(α)
<ψόαν>
ὀχεύτριαν
<ψόα>
τὸ μέρος τοῦ σώματος
<ψόγεια>
ψογερά, καὶ οὐκ ἄξια ἀκοῆς
<ψογερά>
ὡς λίαν μεμπτά
<ψογερόν>
αἰσχρόν, μεμπτόν, ἐπίψογον
<ψόγξαι>
ἀκοῦσαι
<ψόγος>
κατάγνωσις, μέμψις, ὄνειδος
<ψοδίον>
σκολιόν
<ψοθάλλειν>
ψοφεῖν
<ψοθίον>
αἰθαλῶδες
<ψοθόν>
μέλαν. [θόρυβος]
<ψόθος>
ψώρα, ἀκαθαρσία
*<ψόθωρ>
αὐχμηρόν
<ψοθώα>
ψώρα
<ψοίθη[σι]ς>
ἀλαζών
<ψολοκομπίαι>
ἀλαζόνες, κομπασταί
<ψόλος>
καπνός, αἰθάλη, φλόξ, ἀσβόλη
<ψολῶσαι>
ψιλῶσαι. ῥινῆσαι
<ψόμμος>
ἀκαθαρσία. καπνός
<ψο(ύ)δια>
ψευδῆ ...... Λάκωνες δὲ τὸν στόμαχον
<ψοφεῖ>
κτυπεῖ, ῥήσσει
<ψοφοδεῶς>
ταραχώδως
<ψοφοδεής>
δειλός, κενοφόβος, ὃ καὶ τοὺς ψόφους καὶ τὰ ἐλάχιστα φοβούμενος
<ψοφοδεῆ>
τὸν ὅμοιον αὐτῷ
<ψόφος>
ἦχος, κτύπος
<ψυγεῖα>
ἀγγεῖα, ἐν οἷς ὕδωρ ψύχεται. καὶ ὁ τόπος αὐτό
<ψυδνὴ χέρσος>
ἀραιά, ὀλίγη
<ψυδρά>
ψευδῆ
<ψυδρόν>
ψευδές
<ψυθιζομένων>
γογγυζόντων
<ψύθιον>
ὀλιγοχρόνιον
<ψύθιος>
ἀραιά, ὀλίγη, ψιθυρίς
<ψυθιστάς>
ψιθυριστάς
<ψυθός>
ψίθυρος. ψεῦδος
<ψυθῶνες>
διάβολοι
<ψυῖαι>
ἀλώπεκες, βασσαρίδες. καὶ αἱ κατὰ τὴν ὀσφῦν σάρκες
<ψυκτά>
ἡ μὴ πολλῷ ὕδατι πεφυρ(α)μένη μάζα
<ψυκτήρ>
ὃν ἡμεῖς ψυγέα[ν], καὶ εἶδος ποτηρίου
<ψυκτήρια[ι]>
οἱ ἀλσώδεις καὶ σύ[ν]σκιοι τόποι
<ψυκτήριον>
ποτήριον ὃ ἡμεῖς ψυκτῆρά φαμεν
<ψύλλα>
ψύλλαι θηλυκῶς. ἄλλοι δὲ <Φύλλοι>, ἔθνος Λιβύης. ἔστι δὲ καὶ ὄνομα ζωϋφίου μικροῦ ἀῤῥενικῶς, ὥς φησιν Ἐπίχαρμος
<ψύλλακας>
τὰς ψύλλας
<ψύλλιον>
πόα, ἧς καὶ σπέρμα ὁμώνυμον
<Ψυλλικοί>
εἶδος κυνῶν ὀνομασθὲν οὕτως
<Ψυλλικὸς γόης>
ὁ τῶν Ψύλλων. οἱ δὲ <Ψύλλοι> ἔθνος Λιβύης
<ψύλλος>
τὸ παχὺ τὸ συνέχον τὸ τοῦ κάπρου αἰδοῖον
<ψύξας>
ἀμβλύνας τὴν ψυχήν, φυσήσας, ἄνεμον ποιήσας, πνεύσας
<ψύξασθαι>
ῥυήσασθαι. ξηρᾶναι
<ψύξασαι>
πνεύσασαι. ῥυήσασαι
<ψύξουσι>
ξηρανοῦσιν
<ψύξις>
πνόη
<Ψυρίη(ς)>
νῆσος μικρά
<Ψύριος>
ἀκάθαρτος, ἀπὸ Ψύρ(ων) τῆς νήσου
<Ψυρίς>
γῆ λυπρά, χέρσος
<ψύττα>
ἐπὶ τοῦ ταχέως ἀποδρ(α)μεῖν λέγεται
<ψύτταρον>
σκαφίον
<ψύτταν>
πρόχυμα
<ψύττει>
πτύει
<ψυττόν>
πτύελον
<ψυχαγωγεῖ>
παραμυθεῖται τὴν ψυχήν
<ψυχαγωγός>
ὁ ἀνδραποδιστής, καὶ ὁ ἀπατεών. ὁ κατάγων τὰς ψυχὰς εἰς ᾅδου
<ψυχάζει>
ἀναψύχει
<ψυχάς>
πνεύματα
<ψύχειν>
ἀνέμῳ ξηραίνειν. καὶ πνεῖν
<ψυχέμπορος>
ὁ τοὺς ἀνθρώπους ἀγοράζων καὶ πωλῶν
<ψύχεος ἱμείρων>
καταψύξεως ἐπιθυμῶν
<ψυχή>
πνεῦμα. καὶ ζωΰφιον πτηνόν
<ψυχόλεθρος>
ἀπώλεια ψυχῶν
<ψυχοῤ(ῥ)αγεῖ>
ἀποθνήσκει
<ψυχορόφους>
τὰς τὴν ψυχὴν ἐκπινούσας
<ψυχουλκός>
πόα τις
<ψυχουλκούμενοι>
τὰς ψυχὰς ἑλκόμενοι
<ψυχρά>
τὴν ἣν ἡμεῖς λεπτὴν λέγομεν
<ψυχροκομψώματα>
ψυχροφαντάσματα
*<ψυχρὸν κακόν>
ψύξεως αἴτιον
<ψυχρολογία>
ψευδολογία
<ψυχρολόγος>
μηδὲν χρήσιμον λέγων
<ψυχρὸν δ' ἕλε χαλκὸν ὀδοῦσι>
τὸν καταψύχοντα τὰ σώματα (διὰ) τῆς ἀναιρέσεως
<ψυχρός>
ἀσθενής
<ψωδαρέον>
αὐχμηρόν
<ψώθιον>
τὸ ὑποκάτω τοῦ ἄρτου
<ψώθια>
τὰ τοῦ ἄρτου ἀποθραύσματα, καὶ τὰ ὑποκάτω
<ψώϊζος>
ἄφοδος ὑγρά, ἢ ὄνθος, δυσωδία, καὶ ἣν καλοῦσι μίνθα(ν)· οἱ δὲ αὐχμὸν ἢ μόλυσμα
<ψώια>
σαπρὰ δυσωδία
*<ψώδη>
γλῶττα
<ψωκτόν>
τράπεζαν
<ψωλήκυσθος>
οὐδενὸς ἄξιος
<ψωλόν>
τὸν ἀπεσκολυμμένον
<ψώμηκες>
οἱ τοῦ σίτου τὰς ῥίζας ἀπεσθίοντες. καὶ ὁ ἔγκατρος ὁ <σῖ- τός> φησι <ἐξεψώμισεν>, ἀπὸ τοῦ ζώου σχηματίσας
*<ψωμιεῖ>
θρέψει
<ψῶμιγξ>
σφήκωμα
<ψωμοί>
μέρη
<ψωραλέον>
τὸν ψωριῶντα
<ψωροπέταλοι>
ἰχθύες εὐτελεῖς
<ψῶρος>
παιδεραστής
<ψῶσαι>
θάλψαι
<ψώσματα>
παρὰ Ἀριστωνύμῳ πέπαικται ἡ λέξις τῇ Βοιωτῶν δια- λέκτῳ
<ψώχειν>
ἀνακινεῖν. ἀνατρίβειν
*<ψώχοντες>
λεπτύνοντες. πλύνοντες. ἀναξαίνοντες
*<ψώχω>
λεπτύνω. πλύνω. ξαίνω
<ψωχὸς γῆ>
ψαμμώδης