Από φτωχούς γεννήθηκα

Από φτωχούς γεννήθηκα
Συγγραφέας:


Από φτωχούς γεννήθηκα σ' ένα χωριό ένα βράδυ.
Στην κούνια μου παρέστεκαν η νύχτα η κρύα κι η φτώχια.
Το πρώτο ο αγέρας μου' φερε στα σπάργανα το χάδι.
Το πρώτο κλάμα μου έσκυψαν να πιουν τα πρωτοβρόχια.

Τη γύμνια μου χαρήκανε βοριάδες και λιοπύρια
και την καρδιά μου μοίρασαν της γης οι αγάπες όλες.
Μέσα στη φτώχια πλούτισα του πόνου τα ζαφείρια
κι όπου το δάκρυ στάλαξε, φουντώσαν άγριες βιόλες.

Μπορεί, δε λέω, να διάβασα κι εγώ δυο τρια βιβλία,
μα στο σκολειό δε μ'έμαθαν όσα οι καιροί στις ρούγες.
Κι οι λογισμοί μου αμόλευτοι, μακριά από τρένα ή πλοία
με το βοριά ταξίδεψαν μονάχα τις φτερούγες.

Σοφός ο λόγος. Κι έμεινα με του λαού τη γνώμη,
με τη σοφία που κρύβεται χρυσόσκονη στην άμμο.
Για μένα ούτε συστήματα, κούφιες ιδέες και νόμοι.
Πολλοί οι Θεοί, τον άνθρωπο τον ένα πώς να κάμω.

Της μοναξιάς μπιστεύτηκα. Της πολιτείας ποτέ μου,
μέσα στη νύχτα, που περνώ με του ασκητή το ράσο,
ένα τραγούδι γύρευα,μου το'δωκες, Χριστέ μου.
Ε! φτάνει αυτό τα βάσανα του κόσμου να περάσω.