Αποθήκη των Ωφελίμων Γνώσεων/Τεύχος 1/Ανέκδοτα περί των βασιλέων της Προυσσίας

Αποθήκη των Ωφελίμων Γνώσεων, Τέυχος 1
ανώνυμος
Ανέκδοτα περί των βασιλέων της Προυσσίας


ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ ΤΗΣ ΠΡΟΥΣΣΙΑΣ.

Ο μεγασ Φριδερικοσ, βασιλεὺς τῆς Προυσσίας, ἐνοχλούμενος ἀπὸ μύλον, ὅστις ἐμπόδιζε τὴν θέαν ἀπὸ τὰ παράθυρα ἑνὸς τῶν βασιλικῶν παλατίων, ἔστειλε νὰ ἐρωτήσῃ εἰς ποίαν τιμὴν ἤθελε τὸν πωλήσειν ὁ κτήτωρ αὐτοῦ. 'Δὲν τὸν πωλῶ εἰς κἀμμίαν τιμὴν,' ἀπεκρίθη ὀ ἄφοβος Προῦσσος· ὁ δὲ Φριδερίκος, εἰς τὴν ἀκμὴν τῆς ὀργῆς του, ἐπρόσταξε νὰ τὸν κρημνίσωσιν. 'Ἀς τὸν κρημνίσῃ' εἶπεν ὁ μυλωνᾶς, ἡσύχως διπλόνων τὰς χεῖράς του· ‘ἀλλ' εἰς τὴν Προυσσίαν ὑπάρχουν νόμοι·’ πάραυτα δὲ ἤρχισεν ἀγωγὴν κατά τοῦ μονάρχου, τῆς ὁποίας ἡ ἔκβασις ἦτον, ὅτι τὸ δικαστήριον κατεδίκασε τὸν Φριδερίκον νὰ ἀνοικοδομήσῃ τὸν μύλον, καὶ νὰ πληρώσῃ προσέτι μεγάλην ποσότητα ἀργυρίου ὡς ἀνταμοιβὴν διὰ τὴν ὁποίαν εἶχε κάμειν ἀδικίαν. Ἐλυπήθη μὲν ὁ βασιλεὺς, ἀλλ' ἔδειξε τὴν μεγαλοψυχίαν του εἰπὼν εἰς τοὺς αὐλικούς του, ‘Χαίρων βλέπων ὅτι ὑπάρχουν εἰς τὴν βασιλείαν μου δίκαιοι νόμοι, καὶ δίκαιοι κριταί.’

Εἰς ὅλους τοὺς εἰδήμονας τῆς Προυσσικῆς ἱστορίας εἶναι πασίγνωστον τὸ προηγούμενον ἀνέκδοτον· ἀλλ' ἦτον ἀνάγκη νὰ τὸ ἱστορήσωμεν ἐδῶ ὡς εἰσαγωγὴν εἰς τὸ ἑπόμενον· —Πρὸ περίπου ἑπτὰ χρόνων, ὁ ἀπόγονος καὶ κληρονόμος τοῦ τιμίου μυλωνᾶ, Φράγκος τὄνομα, περιπεσὼν εἰς δεινὰς χρηματικὰς περιστάσεις ἐξ αἰτίας τῶν πολέμων, ἔγραψε πρὸς τον παρόντα βασιλέα τῆς Προυσσίας, ἐνθυμίζων αὐτὸν πῶς ἀπέβαλεν ὁ πρόγονός του τὴν πρότασιν τοῦ Μεγάλου Φριδερίκου, καὶ λέγων ὅτι, ἂν εἶχε τώρα ἡ αὐτοῦ Μεγαλειότης παρομοίαν ἐπιθυμίαν ν' ἀποκτήσῃ τὸν μύλον, ἤθελε τοῦ τὸν πωλήσειν μὲ ἄκρα εὐχαρίστησιν. Ὁ βασιλεὺς ἔγραψεν ἀμέσως ἰδιοχείρως τὴν ἀκόλουθον ἀπάντησιν·—

‘Ἀγαπητὲ μου γεῖτον, —Δὲν ἐμπορῶ νὰ σ' ἀφήσω νὰ πωλήσῃς τὸν μύλον· πρέπει νὰ μένῃ εἰς τὴν οἰκογένειάν σας ὅσον καιρὸν ὑπάρχει ἐκ αὐτῆς μέλος· διότι ἀνήκει εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Προυσσίας. Λυποῦμαι ὅμως, ἀκούων ὅτι εὑρίσκεσαι εἰς δεινὰς χρηματικὰς περιστάσεις· ὅθεν σὲ στέλλω 6000 τάλλαρα διὰ νὰ βάλῃς εἰς τάξιν τὰς ὑποθέσεις σου, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θέλει σ' ἀρκέσειν ἡ ποσότης αὕτη.

‘Στοχάζου με πάντοτε τὸν φιλόστοργόν σου γείτονα,

ΦΡΙΔΕΡΙΚΟΣ ΓΥΛΙΕΛΜΟΝ.’