Σκαραβαίοι και Τερρακότες
Συγγραφέας:
Μεταφραστής: Ιωάννης Γρυπάρης
Απελπισία


ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ
(Fr. Coppée)

Η πληξις ἡ ἀχόρταγη, παιδὶ τῆς θλίψεως νόθο,
μὲς στὴν καρδιά μου ἐθρόνιασε γιὰ πάντα σὰ δεσπότης·
θέρμη στὰ χρόνια τὰ χρυσὰ τῆς ἄδικής μου νιότης
οὐδ’ ὅσην ἔχουν τὰ στερνὰ τὰ γερατειὰ δὲ νοιώθω.

Μάρτυρας τὰ σβυσμένα μου τὰ μάτια κ’ ἡ ὠχρότης
καὶ ἡ καρδιὰ ποῦ ἔρωτα δὲν ἔχει πιὰ οὐδὲ πόθο·
ξέρω τὸ μαῦρο ριζικὸ ποῦ μόνος μοιροκλώθω
γιὰ νὰ περνώ, σὰν ἔρημο ποῦ δὲν θὰ κόψω ἀνθό της.

Κι ὅμως μὲ αὖρες χλιαρὲς σὰν πνέει τὸ καλοκαῖρι
κάπου τῆς νιότης μου θαρρῶ πῶς μοῦ φυσάει τἀγέρι
καὶ πῶς μὲ ραίνει ὁ ἔρωτας μὲ τὰ ροδόφυλλά του.

Τοῦ κάκου! ἡ μαύρη μου ἡ χαρὰ δὲν ἔρχετ’ ἀπ’ τὰ ξένα
κ’ ἡ ἐλπίδα διαβατάρικο εἶναι πουλὶ γιὰ μένα,
ποῦ ἕνα μνῆμα θἄπαιρνε νὰ χτίσῃ τὴ φωλιά του.