Απάντηση του οπλαρχηγού Λάμπρου Βέικου σε προσκλήσεις για συνθηκολόγηση

Απάντηση του οπλαρχηγού Λάμπρου Βέικου σε προσκλήσεις για συνθηκολόγηση.
Συγγραφέας:


Ενδοξότατε Ταχήρ αγά,
Ημείς είμαστε φίλοι και η υπεράσπισις της θρησκείας το έφερε να πολεμήσωμεν, όμως πάντοτε η φιλία μας να τρέχη. Φίλε μου, βλέπω ότι έχεις δύο φοραίς όπου ήλθες εις αντάμωσιν δια να μεσιτεύσης να παραδοθή το Μεσολόγγιον. Ακόμη βλέπω ότι ο Ρούμελης (Βαλεσί) μας ζητεί δύο Τάμπιες δια να βάλη ανθρώπους του. Ηξεύρετε πολύ καλά ότι τον Θεόν τον έχομεν μαζί, και η ελπίδα μας κρεμάται από εκεί, όθεν ως φίλος σ' αφήνω να στοχασθής, ότι ένα Κάστρον με τζεμπιχανέδες, με ζαϊρέν, με νερό και καθεξής όλα τα χρειαζούμενα, εις αυτόν τον καιρόν και ημείς εδώ μέσα, να το παραδόσωμεν, θα έχωμεν πρώτον την συνείδησιν του Θεού, και δεύτερον την κατηγορίαν όλου του κόσμου και ξεχωριστά εσένα του φίλου μας, όπου και εις αυτό είμαστε βέβαιοι ότι όχι μόνον δεν θα εύρωμεν εις το εξής τόπον να ζήσωμεν, παρά ούτε δια το όνομά μας θα ερωτήση κανένας, τόσον μισητοί θα είμεθα, όσον από τον Θεόν και την ανθρωπότητα, μπιλέμ και από τους ιδικούς μας και φίλους μας.
Όθεν του Ρούμελη χώρισέ του το παστρικά, καθώς μας γνωρίζεις, ότι να ηξεύρει καλά, χωρίς να κάμη γιουρούσι να εμβή με το σπαθί, το Μεσολόγγι δεν παίρνει.

1825 Ιουλίου 20, Μεσολόγγι,
Ταύτα και μένω φίλος σου
Λάμπρος Βέικος

Προς τούτοις λάβε και τέσσαρες μποτίλιες ρούμι να ταις δώσης τους Μπαϊρακτάρηδές σου, όταν θα κάμουν το γιουρούσι.