Αναφορά περί οικονομικής ενισχύσεως διά την διεξαγωγήν των στρατιωτικών επιχειρήσεων εις τας επαρχίας Νεοκάστρου και Μεθώνης
| Ἀναφορὰ περὶ οἰκονομικῆς ἐνισχύσεως διὰ τὴν διεξαγωγὴν τῶν στρατιωτικῶν ἐπίχειρήσεων εἰς τὰς ἐπαρχίας Νεοκάστρου καὶ Μεθώνης. |
Ἀφοῦ κατέβημεν εἰς τὰς ἐπαρχίας μας. δὲν ἐλείψαμεν νὰ ἐνσπείρωμεν εἰς τοὺς ἐπαρχιώτας μας τὸν ὁποῖον καθεὶς ἔπρεπε νὰ ἀναλαμβάνῃ πατριωτικὸν ζῆλον ὑπὲρ τοῦ κοινοῦ καλοῦ τῆς πατρίδος. Μετὰ ταῦτα θεωρήσαντες ἀκριβῶς τὰ ὅσα ἔσοδα καὶ ἔξοδα γίνονται πρὸς τὰς δύο ταύτας ἐπαρχίας, Νεόκαστρον καὶ Μοθώνην, ἐστοχάσθημεν ὅτι διὰ μὲν τὸ Νεόκαστρον, διὰ νὰ ἐξοικονομήσῃ τὰ ἀναγκαῖά τοῦ ἔξοδα πρὸς ἀνοικοδομὴν τῶν σεσαθρωμένων μερῶν του, πρὸς διατροφὴν τῶν διαταχθέντων 120 στρατιωτῶν καὶ λοιπῶν, ὅσοι ἐκ τοῦ κοινοῦ διατρέφονται μόλις ἐκ τῆς χρηματικῆς αὐτοῦ προσόδου, νὰ εἶναι δυνατὸν περίπου δύο μῆνας ἀκόμη καὶ μετὰ τοῦτο νὰ καταντήσῃ εἰς ἄκραν ἀμηχανίαν τοῦ πορισμοῦ τῶν ἐξόδων του΄ ἡ δὲ Μοθώνη, μὴ ἔχουσα ὅλως σχεδὸν πόρον χρηματικόν, άδυνατεῖ νὰ συστήσῃ, σῶμα στρατιωτῶν ἀνάλογον διὰ τὴν πολιορκίαν. Ὅθεν βιαζόμεθα ν΄ ἀναφέρωμεν τὰ διατρέχοντα εἰς τὰς δύο ταύτας ἐπαρχίας πρὸς τήν Σεβαστήν Διοίκησιν, διὰ νὰ ἐξοικονομήσῃ ἀλλοθέν ποθεν τὴν ἐξοικονόμησιν καὶ τοῦ φρουρίου καὶ τῆς ἐν Μοθώνῃ πολιορκίας. Ὁ ἐδῶ κύριος ἔπαρχος, διατάττων τὰ πράγματα πάνυ καλῶς καὶ προνοούμενος ὅλαις δυνάμεσι νὰ ἐφοδιάσῃ τὸ φρούριον, δὲν ἐδυνήθη νὰ ἐμβάσῃ, ζωοτροφίας παρὰ μόνον εἰς δύο μῆνας σχεδὸν διαρκούσας. Οἱ ἐχθροὶ τῆς Μοθώνης διὰ τὴν ἀσυστασίαν τῆς πολιορκίας δὲν ἔπαυσαν νὰ ἐξέρχωνται λεηλατοῦντες τὸ προστυχόν΄ οἱ ὁποῖοι ἔλαβον τὴν τόλμην καὶ ἕως ἔξωθεν τοῦ φρουρίου μᾶς νὰ κάμωσι τὰς ἐφόδους τῶν, ἕως ὅτου ὁ κύριος ἔπαρχος, συσκεφθεὶς μεθ᾽ ἡμῶν καὶ τοῦ γ<ενναίου> χιλιάρχου κυρίου Νικολάου Γεωργακοπούλου, ἀπεφάσισε νὰ γένῃ μία ἔνεδρα κατὰ τῶν ἐχθρῶν, συνισταμένη ἀπὸ ἄνδρας 700 περίπου ἰδικούς μας καὶ Κορωναίους, ὅπου συνηγωνίσθημεν καὶ ἡμεῖς γενομένης τῆς μάχης συστάδην περίπου τέσσαρας ὥρας΄ ἡ νίκη τέλος ἐστάθη ἐλληνική. Ἔπεσον τεθανατωμένοι ἕως 50 ἐχθροί, τῶν ὁποίων ἐλάβομεν καὶ 10 κεφαλάς, ἐξ ὧν ἡ μία ἐγνωρίσθη ὅτι ἦτον ἑνὸς τῶν σημαντικῶν τῆς Μοθώνης΄ ἀλλ᾽, ἐπειδὴ τοῦτο ἀδυνατεῖ νὰ γίνεται πάντοτε, εἶναι ἀνάγκη βέβαια νὰ συστηθῇ ἡ πολιορκία. Πρὸς τὸ παρὸν ἐδιωρίσαμεν 50 ἄνδρας δυνατοὺς νὰ παρευρίσκωνται εἰς ἕν μέρος ὡς φυλακὴ ἀπαντῶντας τὰς μικρὰς τῶν ἐχθρῶν ἐφόδους, ὑποκείμενοι πάντοτε εἰς τὰς σεβασμίους διαταγὰς τῆς Ύπερτάτης Βουλῆς. ᾿Αναφέρομεν ὅμως προσέτι ὅτι ἅπας ὁ λαὸς τῶν δύο τούτων ἐπαρχιῶν ἐπιμόνως μᾶς παρακαλεῖ νὰ προσεπιμείνωμεν ἀκόμη ἐνταῦθα, ἕως ὅτου νὰ ἴδωμεν ὁποῖα κινήματα μέλλει νὰ κάμῃ ὁ στόλος ὁ ἐχθρικὸς είς τὰ παράλια ταῦτα. Διὰ τὸ προβούλευμα, εἰς τὸ νὰ θεωρηθῶσιν αἱ δοσοληψίαι τῶν κατὰ τὰς πάσης τὰς ἐπαρχίας παλαιῶν ἐφόρων, μέχρι τοῦδε δὲν ἤλθεν εἰς ταῦτα τὰ μέρη καμμία προκήρυξις. Περί τούτου εἶναι ἀνάγκη νὰ σταλθῇ μία ταχίστη διαταγὴ εἰς τὸν κύριον ἔπαρχον, διατάττουσα νὰ θεωρήσῃ τὰς δοσοληψίας τῶν παλαιῶν ἐφόρων, πιροσεπιτάττουσα δὲ νὰ συμπαραλάβῃ καὶ ἡμᾶς, διὰ νὰ παρευρεθῶμεν εἰς τοὺς λογαριασμούς των ως γινώσκοντας ἀκριβῶς τὰς δοσοληψίας των. Εἶναι ἀνάγκη, διότι ὁ λαὸς ἐπιμόνως ζητεῖ νὰ μάθῃ, ἂν αἱ προρρήσεις τῶν παλαιῶν ἐφόρων εἰς τὰ ἐρωτήματά του περί τινων δοσοληψιῶν εἶναι ἀληθεῖς ἢ ὄχι. Μένομεν μ᾽ ὅλον τὸ βαθύτατον σέβας
Τῇ 23 Ἰουλίου 1823, ἐν Νεοκάστρῳ
Οἱ Παραστάται Νεοκάστρου καὶ Μοθώνης
Ὁ Μοθώνης Γρηγόριος
Θεόδωρος, ἱερεὺς