Ἀνάξιο Βʹ
Συγγραφέας:
Τα έργα του Λορέντσου Μαβίλη (1922)


Πόσες φορὲς μὲ τὴν ψυχή μου σ’ εἶδα
Ν’ ἀκουμπᾷς σὲ μιὰ μαρμαροκολώνα
Τοῦ φεγγαροβρεμένου Παρθενῶνα
Σὰ σὲ κρίνο ἁπαλό μάγου ἄστρου ἀχτίδα.
Καὶ τώρα ἀπ’ τὴ μεγάλη Πυραμίδα
Ἀνάερα πλὲς μὲ ἀθανασίας κορώνα,
Σὰ νὰ ἐζοῦσες ἰσόθεη στὸν αἰῶνα
Τῶν ὡραίων καὶ ὑψηλῶν ἀντιφεγγίδα.
Σὰ θὰ ξανᾶμαι ἀγνάντια σου, καὶ ὀμπρός μου
Θὰ λάμπουν τὰ δυὸ μάτια σου, θὰ λέω
Πῶς βλέπω ὅλα τὰ θάματα τοῦ κόσμου,
Πῶς ἀγκαλιάζω ὅ,τι ὑψηλὸ καὶ ὡραῖο,
Καὶ ξεψυχῶντας στὸ φῶς τῆς εἰδῆς σου
Τὴ γλύκα θ’ ἀγροικῶ τοῦ παραδείσου.

ΠΑΣΧΑ 1911. ΚΑΪΡΟ