Αἱ αἰτήσεις
Συγγραφέας:


Εἰς χρυσᾶ μαλλιὰ ἐφόρει
κόκκινο λουλοῦδ' ἡ κόρη.
- Δός, τῆς εἶπα, δός μ' αὐτό,
κι' ἄλλο πιὰ δὲν σὲ ζητῶ.

Ἐρυθρά μοὶ τὸ προσφέρει,
μ' ἄσπρ' ὡσὰν τὸν κρίνο χέρι.
- Δὸς τὸ στῆθὸς, δὸς μ' αὐτό,
κι' ἄλλο, εἶπα, δὲν ζητῶ.

Μοὶ τὸ δίδει τὸ ἀφράτο,
καὶ τὰ μάτια ρίχνει κάτω.
- Δὸς, τὸ βλέμμα, δὸς μ' αὐτό,
κι' ἄλλο, εἶπα, δὲν ζητῶ.

Μιὰ ματιὰ σὰν φῶς μὲ ρίχνει,
και 'ς τὸ στόμα γέλοιο δείχνει,
- Δὸς φιλὶ 'ς τὸ στόμ' αὐτό,
κι' ἄλλο, εἶπα, δὲν ζητῶ.

Χείλια μέλι μὲ προβάλλει,
καὶ τὸ ἄσπρο στῆθος πάλλει.
- Δὸς τὸ στῆθος, δὸς μ' αὐτό,
κι' ἄλλο, εἶπα, δὲν ζητῶ.

Σὰν τὸ κυπαρίσσι σκύπτει,
καὶ 'ς τὴν ἀγκαλιά μου πίπτει.
-Τώρα σ' ἔχω, σὲ κρατῶ,
τίποτ' ἄλλο δὲν ζητῶ.