Αισώπου Μύθοι/Ψύλλα και άνθρωπος
| Αἰσώπου Μῦθοι Λέων λυσσῶν καὶ ἔλαφος |
Ψύλλα δὲ ποτέ τινι πολλὰ ἠνώχλει.
Καὶ δὴ συλλαβών· «Τίς εἶ σύ, ἀνεβόα,
ὅτι πάντα μου μέλη κατεβοσκήσω
εἰκῆ καὶ μάτην ἐμὲ καταναλίσκων;»
Ἡ δὲ ἐβόα· «Οὕτως ζῶμεν, μὴ κτείνῃς·
μέγα γὰρ κακὸν οὐ δύναμαι ποιῆσαι.»
Ὁ δὲ γελάσας πρὸς αὐτὴν οὕτως ἔφη·
«Ἄρτι τεθνήξῃ χερσί σου ταῖς ἰδίαις·
ἅπαν γὰρ κακόν, οὐ μικρόν, οὐδὲ μέγα
οὐδ’ ὅλως πρέπει καθόλου φυῆναι.»
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι ὁ κακὸς οὐ πρέπει ἐλεηθῆναι, κἂν μέγας ᾖ, κἂν μικρός.
Στα νέα Ελληνικά
ΕπεξεργασίαΈνας ψύλλος πολύ ενοχλούσε έναν άνθρωπο, τον τσιμπούσε εδώ, τον τσιμπούσε εκεί, σε ησυχία δέν τον άφηνε. Πιάνει τότε ο άνθρωπος τον ψύλλο στο χέρι του και του λέει: «Ποιος είσαι εσύ που έχεις βοσκήσει όλα τα μέλη μου, χωρίς να σε πειράξω ούτε κατά διάνοια έρχεσαι και τρως όλο μου το σώμα;» Ο ψύλλος απάντησε: «Τι να κάνουμε, τέτοια είναι η ζωή μας, εμείς οι ψύλλοι και κάποια άλλα πλάσματα, μύγες, αλογόμυγες, σκνίπες, αν δεν τσιμπήσουμε ανθρώπους να πιούμε το αίμα τους, δεν μπορούμε αλλιώς να ζήσουμε. Για να ζήσουμε λοιπόν το κάνουμε, γι' αυτό σε παρακαλώ, μη με χτυπήσεις.» Ο άνθρωπος κάγχασε και είπε: «Θα πεθάνεις τώρα στα χέρια μου. Διότι είτε μικρό είναι το κακό είτε μεγάλο, πρέπει να εξαλείφεται και να μην το αφήνουμε ούτε καν να φυτρώνει και να εμφανίζεται στον κόσμο.»
Είτε μικρό είναι το κακό είτε μεγάλο, πρέπει να εξαλείφεται.