Αισώπου Μύθοι/Τοξότης και λέων

Αἰσώπου Μῦθοι Τοξότης καὶ λέων

Ἀνῆλθέ τις εἰς ὄρος τοξότης ἔμπειρος κυνηγῆσαι. Πάντα δὲ τὰ ζῷα ἔφυγον, λέων δὲ μόνος προεκαλεῖτο αὐτὸν πρὸς μάχην. Ὁ δὲ βέλος πέμψας καὶ τὸν λέοντα βαλὼν εἶπεν· «Ἰδὲ τὸν ἐμὸν ἄγγελον οἷός ἐστιν, καὶ δὴ τότε ἐπέρχομαί σοι κἀγώ.» Ὁ δὲ λέων βληθεὶς ὥρμησε φεύγειν. Ἀλώπεκος δὲ τούτῳ θαρρεῖν καὶ μὴ φεύγειν λεγούσης, ἔφη ὁ λέων· «Οὐδαμῶς με πλανήσεις· ὅπου γὰρ τοιοῦτον πικρὸν ἄγγελον ἔχει, ἐὰν αὐτὸς ἐπέλθῃ μοι, τί ποιήσω;»

Ὅτι ἐκ τῆς ἀρχῆς τὰ τέλη δεῖ προσκοπῆσαι καὶ τότε δὴ λοιπὸν ἑαυτοὺς περισῴζειν.

Στα νέα Ελληνικά

Ένας άνθρωπος πήγε στα βουνά να κυνηγήσει. Τα άγρια ζώα σαν τον είδαν, έτρεχαν όσο πιο μακριά μπορούσαν για να σωθούν. Μόνο ένα λιοντάρι δεν δείλιασε. Ο κυνηγός τότε έρριξε ένα βέλος με το οποίο τραυμάτισε το λιοντάρι κ είπε: "δέξου τώρα τον αντιπρόσωπό μου να τον γνωρίσεις, κ ύστερα θα δοκιμάσεις κ τη δική μου δύναμη". Το λιοντάρι τραυματισμένο τράπηκε σε φυγή. Καθώς έτρεχε συνάντησε μιά αλεπού η οποία του είπε: "Δέν ντρέπεσαι, το πιό δυνατό απο όλα τα ζώα, να τρέχεις έτσι απο έναν άνθρωπο; στάσου κ πολέμησέτον!" - "δέν είναι για τέτοιες παλληκαριές", απάντησε το λιοντάρι, "αυτουνού ο αγγελιαφόρος (το βέλος δηλαδή) είναι τόσο φρικτός, φαντάσου να μου επιτεθεί κ ο ίδιος".