Αισώπου Μύθοι/Ναυαγός και θάλασσα
| Αἰσώπου Μῦθοι Ναυαγὸς καὶ θάλασσα |
Ναυαγὸς ἐκβρασθεὶς εἰς τὸν αἰγιαλὸν ἐκοιμᾶτο διὰ τὸν κόπον· μετὰ μικρὸν δὲ ἐξαναστάς, ὡς ἐθεάσατο τὴν θάλασσαν, ἐμέμφετο αὐτῇ ὅτι γε δελεάζουσα τοὺς ἀνθρώπους τῇ πραότητι τῆς συνόψεως, ἡνίκα ἂν αὐτοὺς προσδέξηται, ἀπαγριουμένη διαφθείρει. Ἡ δὲ ὁμοιωθεῖσα γυναικὶ ἔφη πρὸς αὐτόν· «Ἀλλ’, ὦ οὗτος, μὴ ἐμὲ μέμφου, ἀλλὰ τοὺς ἀνέμους· ἐγὼ μὲν γὰρ φύσει τοιαύτη εἰμὶ ὁποίαν καὶ νῦν με ὁρᾷς· οἱ δὲ αἰφνίδιόν με ἐπέρχονται καὶ κυματοῦσι καὶ ἐξαγριοῦσιν.»
Ἀτὰρ οὖν καὶ ἡμᾶς ἐπὶ τῶν ἀδικημάτων οὐ δεῖ τοὺς δρῶντας αἰτιᾶσθαι, ὅταν ἑτέροις ὑποτεταγμένοι ὦσι, τοὺς δὲ τούτοις ἐπιστατοῦντας.
Στα νέα Ελληνικά
ΕπεξεργασίαΈνας ναυαγός, που εκβράστηκε στήν παραλία, κοιμόταν καθώς ήταν κατάκοπος. Μετά από πολλήν ώρα, συνήλθε και μόλις αντίκρυσε τήν θάλασσα την κατηγορούσε πως δελεάζει τους ανθρώπους με την πραότητα τής όψης της, αλλά τους νικά εάν αυτοί την εμπιστευτούν, και αφού αγριέψει τους καταστρέφει. Κι εκείνη μεταμορφώθηκε σε γυναίκα και του είπε: «Με τέτοιον τρόπο μην κατηγορείς εμένα, αλλά τους ανέμους. Διότι από την φύση μου είμαι όπως με βλέπεις τώρα, ενώ έρχονται εκείνοι κατά πάνω μου καί με κυμματίζουν και με αγριεύουν.»
Έτσι λοιπόν κι εμείς με την σειρά μας για τα σφάλματα δεν πρέπει να ρίχνουμε την ευθύνη τούς δράστες όταν αυτοί βρίσκονται υποταγμένοι σε άλλους, παρά σ' αυτούς που τους επιστατούν.